Biologische vader nooit gekend. Ouders problematisch gescheiden ivm agressie, drank en drugsgebruik.Toen ik 4 was kwam papa in ons leven en steeds vaker bij mam en mij thuis logeren.
Hij was wel lief, masr helaas erg agressief.
De eerste keer dat hij mama sloeg hoorde ik haar gillen en keek ik stiekem vanachter uit de dichte keukendeur. Hij betrapte mij en sleurde mij aan mn haar (toendertijd had ik xo lang haar als mn bil.)
Zo werd het steeds erger en vanaf mn 5e tot aan mn +- 16 heb ik continue geleden onder fysieke en mentale kindermishandeling, door beide mijn ouders. Soms beschermde mijn moeder tegen de slagen van mijn vader, maar lang niet altijd.
Toen ik 14 was, heeft hij mijn hoofd dusdanig tegen mijn bureau geslagen dat ik een gat had van 2 cm in mn kop die eigenlijk gehecht moest worden, mja he.
Tussen mijn 4e, en uhh 15/17e (eigenlijk nog steeds) heb ik moeite gehad met eten. Voeger zat ik uuuren alleen aan tafel maar niemand wist khad dus last van mn amandelen.
Toen mn zusje geboren werd werd ik helemaal op lage prioriteit gezet door mn ouders, dat zeiden ze zelf ook. Ik was een nieuwe zus, maar tegelijkertijd ook nog steeds kind wat niet meer telde voor mn ouders. Ik was zo jaloers.
Ik heb zoveel klappen, blauwe plekken, wondjes gehad. Ik deed alles maar verkeerd wat ik in hun ogen fout kon doen, terwijl ik dus mijn best deed..
Hij heeft mijn zusje nooit aangeraakt (zijn echte kind). Terwijl ik: toen mijn vader wat spullen van hem naar onze flat aan het verhuizen was, ik een trap van hem in mijn buik kreeg omdat ik zei dat t me opviel dat hij aan het zweten was. Mijn moeder was hier toevallig niet bij.
Toen ik nogal wat eetproblemen had (hoe zou dat komen.. gescheiden en vechtende ouders mayb?) Naast mijn vervelende amandelen op jonge leeftijd.. duurde het soms uren voordat mijn avondeten ophad.
Op een gegeven moment (5/6 jr) forceerde ik mezelf alles naar binnen te werken. Onderweg naar de wc vanaf tafel hield ik het meer en kotste ik naar de woonkamer. Hierna rende ik naar de wc waar mijn moeders me nog kwam helpen.
Even later pakte mijn stiefvader mij aan mn lange haren en sleurde mij naar de plek waer ik had overgegeven. Hij drukte mij met mn gezicht er volop in en zei; "wie gaat deze troep opruimen, JIJ!" Vandaar vele traumatische ervaringen en mn complexe ptss.
Als iemand nog meer durft aan te horen, of contact wil opnemen, ik sta hiervoor open.
Mvg