Mensen die het niet begrijpen

In mijn jeugd heb ik verschillende trauma's opgelopen, van seksueel misbruik, tot emotionele en fysieke mishandeling.
Ik ben al jaren in therapie, enkel omdat ze me steeds de verkeerde behandeling gaven.
Nu na zoveel jaar krijg ik hulp voor mijn cptss.
Maar soms denk ik dat het nu te laat is.
Als je een lange tijd ziek bent of dingen niet kunt doen, haken vrienden en zelfs familieleden af. Was het maar zo simpel als je arm breken ofzo. Iedereen helpt, wilt schrijven op het gips etc. Maar bij cptts ligt het heel anders. Soms snap ik het zelf geneens, dus laat staan een ander. Maar om daarom vrienden kwijt te raken en familieleden, is toch wel een hard gelach. Dan ben je zo hard aan het vechten om je hoofd boven water te houden, alles te doorstaan, nachtmerries, herbelevingen etc etc. En hun laten je vallen. Je voelt je al zo eenzaam in je strijd en dan dit er nog bij. Dan vraag ik me serieus af, waarom ga ik door? Waarom blijf ik in deze hel? Als je verder leeft als het jongetje Remi.