Diagnose ptss

Ik heb een week nu de diagnose gehad en wist altijd wel dat er iets was of dat ik iets had.
Maar zo bevestigt hebben heeft me geschokt en iets los gemaakt. Ik voelde me zelf weer in een dal zakken en daar ben ik al geweest heel diep en zwaar. Dus ik wil niet hetzelfde hebben als toen daarom ben ik hulp gaan zoeken.
Ik heb veel meegemaakt altijd alles alleen moeten doen, euhm ze hebben misbruik van mij gemaakt en me zoon is getraumatiseerd en zo geworden met zijn problemen door dat ik niet eerder wakker was geworden en me ogen open deed..ík weet dat het niet allemaal mijn schuld is maar zo voel ik het wel. Nu komt alles eruit ook al heb ik nu niks te klagen eigenlijk en alles is rustig voor een keer thuis .
Er zijn veel dingen gebeurd en dat knaagt aan me onbewust want ik denk er niet aan normaal gesproken.
Ik heb lang in het buitenland gewoond en daar is het fout gegaan. Te lang in survival mode geleefd en dat heeft zijn nadelen.

Ik heb hulp gezocht maar weet ook tegelijkertijd niet of ik wel terug wil naar die momenten tijden.

Ben geopereerd en daardoor erg gelimiteerd zoals ik nooit was ben geweest.

Àlles loopt fout tegenwoordig op dat gebied in mijn hoofd is het chaos en krijg deze simpele dingen niet geregeld. Dat is niet goed voor mij maar ook niet voor mijn zoon

Ik wil het afsluiten maar weet niet hoe (ja door hulp van professionele maar heb nooit hulp gehad en gevraagd) dus weet niet hoe ik dat moet handelen.
Misschien een niet zo duidelijke post , en ga niet mijn levensverhaal vertellen want dan ben ik volgend jaar nog bezig maar was wel fijn om het te typenonder mensen met het zelfde.

Fijne avond nacht ochtend.