Begin therapie

Maat, ik kan je verzekeren dat je geen klootzak bent maar een goeie vent. Ik begrijp precies wat je bedoeld want mijn stoornis heeft mij ook mijn huwelijk gekost. Mijn vrouw werd ouder maar ik bleef in het kind-stadium achter. Je hebt in je jeugd dingen niet geleerd die bij een 'normale' jeugd horen en dan grijp je automatisch terug op gedrag wat je toen staande hield. Het was toen overleven en dat was op dat moment jouw reactie. Helaas doen we met dat 'oude gedrag' mensen pijn die dicht bij ons zijn en van ons houden. Het feit dat je er iets aan doet door therapie toont dat je een geschikte peer bent. Ik kan je een raad meegeven: Wees zo open mogelijk tegenover je vrouw, je schoonouders en je kinderen over jouw aandoening en de gevolgen daarvan. Weet niet hoe oud je kinderen zijn maar je begrijpt dat je het iets anders moet zeggen tegen ze als ze nog erg jong zijn. Maar dat weet je zelf ook wel want je bent een slimme vent. Sterkte maat, geef de hoop niet op ook al kan het een lange weg zijn.

Hey Joris bedankt voor je reactie maar ik heb af en toe nog moeite met het accepteren dat ik ptss heb maar het klopt wat je zegt met het terug grijpen naar het verleden wanneer die emoties komen maar mijn verleden was vrij gewelddadig dus daar maak ik me druk om. Ben onder tussen ook aan het proberen mijn vrouw terug te winnen maar die kan het niet accepteren dat mijn acties door de ptss zijn gebeurd. Ik waardeer in ieder geval je verhaal en reactie dank je

Graag gedaan maat. Niet de hoop verliezen.

Jij ook niet sterkte

Ik heb jouw verhaal ook gelezen Joris en heb het idee dat wij elkaar wel verder wat kunnen ondersteunen groeten Jeffrey

Beste J,
Ik heb je verhaal gelezen: jij bent géén klootzak!
Als kind in zo' n gezin moeten opgroeien laat zijn sporen na, waarvoor je beschermd moest worden is niet gebeurd.
Je mag het jezelf niet kwalijk nemen dat je zo reageerde zoals je deed: zo heb jij dit vroeger gezien en geleerd als kind.
Goed dat je dit nu inziet in contact met je partner.
Wat ik je kan adviseren om te geven aan je vrouw is het boek van Iris Koops - het verdwenen zelf.
Zij legt heel goed uit wat de gevolgen zijn voor het kind die opgroeid in een destructief/ ontwrichtend gezin.
Iris is zelf ervaringsdeskundige.
Dan kan je vrouw dit - als ze hier voor open staat - zelf lezen hoe deze complexe gezinsdynamiek werkt en de gevolgen zijn voor het kind - wat je toen was.
Hopelijk begrijpt zij dat jouw gedrag niet een bewuste keuze is geweest, en waar dit vandaan kwam.
P.s dit boek is voor jezelf ook goed om te lezen zodat je meer begrijpt/ inzicht krijgt , je beschrijft het zelf: heb geen andere manier gezien.
Ik hoop dat je partner op deze manier dit begrijpt en jou hopelijk een kans geeft - jullie hebben ook kinderen - mocht zij ervoor open staan zou ik met iemand die je vertrouwd samen in gesprek gaan.
Ik hoop en gun je dat dit lukt.
Dat je je niet in een crimineel milieu bevindt zegt mij dat je graag anders wil, je bent als kind niet in het goede milieu opgegroeid en met een gezonde basis gestart : daar kun jij niets aan doen.
Je bent bezig op de goede weg.
Alle Succes!

Hey m bedankt voor je reactie. En ik hoop ook dat ik die kans nog krijg van mijn vrouw want ze is super en ik snap niet hoe zij het mikpunt is geworden. Ondertussen probeer ik haar te laten zien dat ik werkelijk alles maar ook alles probeer en me ook laat behandelen maar het is heel moeilijk uit te leggen dat de persoon die haar die dingen aandeed niet ik was ook omdat ik me wel verantwoordelijk voel. Nogmaals bedankt voor je steun groetjes j.