Ik hoop dat ik hier wat herkenning of geruststelling kan vinden, want ik weet het zelf even niet meer. Al zo'n 4 jaar, sinds mijn 18e, loop ik rond met allerlei lichamelijke klachten waarvoor tot nu toe geen duidelijke medische oorzaak is gevonden – al vind ik het heel moeilijk om dat echt te geloven.
In mijn hoofd ben ik er dagelijks mee bezig: "Wat als het tóch iets medisch is?" Ik heb lang gedacht aan dingen als bloedarmoede, diabetes of iets hormonaals. Inmiddels zijn er twee uitgebreide bloedonderzoeken gedaan (inclusief leverwaarden, auto-immuun, ijzer etc.) en ook een hartfilmpje, en telkens komt eruit dat alles in orde is. Mijn huisarts zegt dan ook dat ik het echt mag loslaten… maar ik voel het fysiek zó sterk, elke dag weer, dat dat bijna onmogelijk voelt.
Ongeveer vijf maanden geleden is de spanning opgelopen tot meerdere paniekaanvallen. Sindsdien zijn de klachten eigenlijk alleen maar erger geworden. In het begin durfde ik nauwelijks nog te eten of te bewegen, laat staan naar buiten. Ik had het gevoel dat ik op elk moment kon neervallen. En zelfs nu, met afleiding of thuis op de bank, blijven de klachten vaak aanwezig – vooral na het eten lijkt alles nog intenser te worden.
Ik ervaar onder andere:
extreme vermoeidheid, alsof m’n lijf op is
slap gevoel in benen en armen
hartkloppingen of zwaar voelbare hartslagen
duizeligheid of "dolligheid"
onrust of spanning in m’n buik
visuele ruis / zwarte vlekken / wazig zicht
en vaak ook een vlak, levenloos gevoel dat mentaal onwennig aanvoelt
Het lijkt soms alsof m’n lichaam op alles heftig reageert – of ik nu eet, iets doe, of gewoon niets. Inmiddels loop ik bij een psycholoog en ik begrijp nu beter hoe paniekaanvallen werken, maar ik blijf het moeilijk vinden dat m’n lichaam niet meekomt in die rust. Steeds blijf ik in m’n hoofd terugvallen op: "Wat als het toch iets lichamelijks is?"
Herkent iemand dit? Of heeft iemand tips hoe ik dat medische stukje wat meer kan loslaten?
Alvast dank voor het lezen. 🙏