Plots weg geduwd

Geen partner van,maarzelf ptsser. Ik herken het wegduwen als ik het niet meer kan bolwerken. Ik kan het dan ook niet uitleggen aan mensen. Want alles zit op slot. En mensen wlen dan juist dichtbij me zijn, maar ik word daar gestressed van en heb mijn rust en de afstand met anderen nodig om minn stresssysteem weer rustig te krijgen. En dat duurt lang. Soms wel een maand of 3. Ik ken jouw situatie, relatie en deze mevrouw niet. Maar weet wel dat ik zelf ook een relatie voor de ander plotsklaps heb beeindigt. Waar ik al heel lang me overvraagd voelde door mijn ptss. Ik weet niet of je van haar antwoord gaat krijgen of iets waardoor je het wel gaat begrijpen. En vreemden op internet kunnen eigenlijk niks zeggen over wat je wel of niet moet doen. Want niemand kent haar. Jij kent haar. Een jaar zeg je. Wat zou kunnen: dat ze meer last had dan ze naar jou heeft laten merken. En het niet meer vol kon houden. Maar wat ik al zei: ik ken haar niet. Als je wilt vechten voor haar: stuur haar een mail. Zeg dat je een half jaar op jaar wacht en haar die tijd wilt geven. Evt met haar in therapie wilt. Wat ook belangrijk is: respecteer haar grenzen. Als het echt over is, dan is het over. Dan was dit jaar een mooi fijn jaar. Maar blijkt het toch niet te passen. Diegene waar ik toen mee brak zou ik mee trouwen. Maar ik kon het niet meer. Wachten had geen verschil gemaakt en ik hield wel van hem. Ik kon het simpelweg niet meer opbrengen. Hoop dat je er iets aan hebt. Sterkte met het verwerken van dit verlies als het over is.