Beste lotgenoten,
Hoop op deze manier even mijn hart te kunnen luchten. Ik ben een 27 jarige jonge vrouw. Ik studeer, werk en heb vrienden. Ik heb geen steun van familie. Achtergrond: Ik kom uit een gezin waarbij mijn vader autistisch is en mijn moeder narcistisch. Heb jarenlang huiselijk geweld, misbruik en verwaarlozing ondervonden. Zo heb ik nooit de liefde gekregen die ik nodig heb. Daarnaast heb ik een andere etnische achtergrond waar ik tot op de dag van vandaag een sociale fobie heb ontwikkeld. Zo word ik anders behandeld in mijn woonplaats, omdat ik een kleurtje heb. Ik woon in een omgeving met weinig culturele diversiteit. Ik probeer plekken/situaties te vermijden waar te veel witte mensen zijn. Terwijl ik in de randstad geen last heb van dit probleem. Ik ben niet iemand die gauw de racismekaart trekt, maar ik vind dit moeilijk. Probeer mijzelf wijs te maken dat het tussen mijn oren zit en dat ik niet moet aanstellen, maar ben zo angstig. Ook vind ik het lastig om te genieten van leuke dingen. Ik ondervind problemen met alle soorten relaties. Heb het gevoel nergens thuis te horen wat betreft culturele achtergrond, geaardheid, religie, denkwijze etc. Wat betreft vriendschappen merk ik dat ik dat alleen kan als ik diepzinnige gesprekken kan hebben met diegene. Ik kan niet tegen oppervlakkige gesprekken. In relaties heb ik last van verlatingsangst. (Onveilig gehecht)
Heb 2 jaar geleden onder andere EMDR behandelingen gehad dat heeft geholpen met het verwerken van meerdere traumatische ervaringen. Heb daar overigens geen last meer van. Ik was altijd een peoplepleaser. Ik ben door therapie meer van mijzelf gaan houden, maar ben hierdoor mensen zo gauw zat en ben ook veel mensen verloren, omdat ik nu mijn grenzen aangeef. Ik zit nu in een sociaal isolement. Ik heb weinig mensen waar ik mijn hart bij kan luchten. Zijn er mensen die zich herkennen in mijn verhaal?
Hoop op deze manier even mijn hart te kunnen luchten. Ik ben een 27 jarige jonge vrouw. Ik studeer, werk en heb vrienden. Ik heb geen steun van familie. Achtergrond: Ik kom uit een gezin waarbij mijn vader autistisch is en mijn moeder narcistisch. Heb jarenlang huiselijk geweld, misbruik en verwaarlozing ondervonden. Zo heb ik nooit de liefde gekregen die ik nodig heb. Daarnaast heb ik een andere etnische achtergrond waar ik tot op de dag van vandaag een sociale fobie heb ontwikkeld. Zo word ik anders behandeld in mijn woonplaats, omdat ik een kleurtje heb. Ik woon in een omgeving met weinig culturele diversiteit. Ik probeer plekken/situaties te vermijden waar te veel witte mensen zijn. Terwijl ik in de randstad geen last heb van dit probleem. Ik ben niet iemand die gauw de racismekaart trekt, maar ik vind dit moeilijk. Probeer mijzelf wijs te maken dat het tussen mijn oren zit en dat ik niet moet aanstellen, maar ben zo angstig. Ook vind ik het lastig om te genieten van leuke dingen. Ik ondervind problemen met alle soorten relaties. Heb het gevoel nergens thuis te horen wat betreft culturele achtergrond, geaardheid, religie, denkwijze etc. Wat betreft vriendschappen merk ik dat ik dat alleen kan als ik diepzinnige gesprekken kan hebben met diegene. Ik kan niet tegen oppervlakkige gesprekken. In relaties heb ik last van verlatingsangst. (Onveilig gehecht)
Heb 2 jaar geleden onder andere EMDR behandelingen gehad dat heeft geholpen met het verwerken van meerdere traumatische ervaringen. Heb daar overigens geen last meer van. Ik was altijd een peoplepleaser. Ik ben door therapie meer van mijzelf gaan houden, maar ben hierdoor mensen zo gauw zat en ben ook veel mensen verloren, omdat ik nu mijn grenzen aangeef. Ik zit nu in een sociaal isolement. Ik heb weinig mensen waar ik mijn hart bij kan luchten. Zijn er mensen die zich herkennen in mijn verhaal?
Anoniem
> 2 jaar geleden