Ik heb ooit mijn rijbewijs gehaald. Deed er lang over en vond rijles niet fijn, maar ik ben geslaagd. Maar eigenlijk heeft autorijden me altijd tegen gestaan. Op mijn 7e heb ik een frontale botsing meegemaakt. Op lage snelheid, dat wel, maar sindsdien vind ik het niet meer fijn. Nu is mijn angst ook overgeslagen naar het bijrijder en durf ik eigenlijk niet meer over de snelweg. Ik ben enorm bang voor de impact van een klap of botsing. En misschien ook wel voor doodgaan. Dit belemmert me enorm. Sinds een paar jaar is hier vliegangst bij gekomen en ik heb het zelfs even met treinen gehad. Dat laatste is nu wel voorbij, hoewel ik nog steeds de hogesnelheidstrein niet heel fijn vindt. Ik wil alles wel blijven doen, maar de angst belemmert me steeds meer. Mijn angsten lijken wel erger te worden naarmate er meer heftige dingen zijn gebeurd in mijn leven. Zoals een paar keer kanker en het verlies van dierbaren. Het belemmert me zelfs zo dat ik met de trein op vakantie ga en mijn man en kinderen me dan ergens in het buitenland met de auto weer oppikken. Regelmatig gebruik ik voor lange reizen oxazepam, maar uiteindelijk wil ik gewoon van de angst af, omdat ik altijd overal over na moet denken voordat ik iets kan doen of ergens naartoe wil.
Manon