Ik heb een partner met ptss

Heel herkenbaar, andrea. Maak hetzelfde mee. Zij krijgt alle hulp en ik kan nergens aan kloppen. Heel apart vind ik dat want ook wij hebben heel wat te verduren door onze ptss partner. Ik zou het ook erg prettig wezen als er een groep was waar je je hart eens lekker kon luchten. Ik kan het ook wel kwijt bij mijn partner maar toch doe ik dat niet 100%, omdat ik weet dat ik der kwets er mee. Zij wilt natuurlijk ook liever geen ptss hebben en vind het al heel erg voor mij. Tja....mallemolen van het leven....

Het kan idd een relatie kapot maken ondanks de liefde die er is.
Je wilt geen hulpverleners relatie. Maar als je een gelijkwaardige relatie nastreeft, houd je ongewild te weinig rekening met ptss

Werkt je partner voor de politie of bij defensie?
De BNMO in Doorn biedt veel hulp voor partners.
Heel prettig (zeg ik uit ervaring)

Begrijp jou gevoel heel goed zo alleen voel staan.
Degene met ptss enzv
Alle hulp aanwezig iets goeds is
Steun (ondersteuning) mogen zijn voor de partners thuisfront
Die zijn thuis zien en voelen alles zelf
Weinig gezien word
Degene die ptss heeft vaak genoeg hebben aan
Voor mij voeld vaak dat ik pas als het past of hoe de bui hangt ......
Bij mij alles past fijn wil maken...
Elke dag iets van te maken
Licht te gaan staan nu is

Sterkte 😘👍👊

Naasten Centraal is een netwerk voor partners/kinderen van mensen met psychische problemen. Ze hebben onder andere een facebookgroep en telefonische hulplijn. naastencentraal . nl
Hopelijk heb je er wat aan.

Hoi, heel herkenbaar. Ik liep ook vast. Ondertussen is onze relatie kapot gegaan. Loop nog met allerlei vragen, kan het niet bevatten. Heb er veel pijn en verdriet van.ptss heeft niet alleen degenevdievt heeft maar ook de partner. Er zou meer aandacht moeten zijn voor de partners van. Ik wilde met alle liefde blijven knokken voor hem en voor ons.
Mensen om me heen steunden me wel, maar zij voelen niet wat ik voel. Dan zou t zo fijn zijn als je met andere lotgenoten kunt delen. Mijn ervaring is dat t een eenzame Strijd is .

De POH/GGZ van de huisarts kan ook hulp bieden!

Hoi ik maak precies hetzelfde mee

Hoi,
Ik heb bijna 3 jaar een relatie gehad met een man met PTSS, met vallen en opstaan. Hij duwde me eerder al weg wanneer ik emotioneel te dichtbij hem kwam te staan. Ik hoopte dat hij uiteindelijk het vertrouwen zou krijgen dat hij me meer toeliet. Ik heb alles gedaan om mijn liefde voor en vertrouwen in hem te tonen. Hij kampte met een flinke alcoholverslaving, waar hij pas weer mee aan de slag is gegaan toen hij de relatie al had verbroken. Nu durft hij zich niet meer terug open te stellen voor een intieme/emotionele relatie, terwijl we eigenlijk nog hartstikke close zijn. Ik ga al die tijd al kapot van verdriet, omdat ik voel dat we eigenlijk gewoon bij elkaar horen. Ik zou er alles voor over hebben om onze relatie nog een eerlijke kans te geven, zonder de alcohol die veel kapot heeft gemaakt. Hij heeft allerlei therapietrajecten doorlopen voor zijn PTSS, maar niet één traject heeft echt geholpen. Hij wacht nu op een afspraak bij een psychiater om toch weer verder te zoeken naar een oplossing voor de storm in zijn hoofd. En hij is nu wel al een half jaar abstinent. Het grootste probleem is eigenlijk dat hij zich vaak onbegrepen voelt in zijn heftige emotionele reacties bij discussies over de onzinnigste onderwerpen etc. Hij kan dan om de kleinste dingen ineens zo woedend worden, dat hij weggaat om vervolgens een bericht te sturen dat hij niet zo heftig had moeten reageren. Hij zegt dat hij om dit soort dingen geen liefdesrelatie meer aangaat. En nee, ik begrijp zijn reacties inderdaad soms niet, maar hoe kan ik hem begrijpen als ik niet in zijn hoofd kan kijken? Ik doe zo mijn best, maar ik lijk hem soms alleen maar verder weg te duwen.
We zijn laatst samen op vakantie geweest en dat vonden we allebei erg fijn. We zijn toen wel intiem geweest, vanuit zijn initiatief. Dit brengt nog meer verwarring voor mij, omdat hij steeds duwt en trekt.
Ik twijfel constant over of hij nou wel of niet echt iets voor me voelt, omdat hij niet open over zijn gevoelens kan praten. Het voelt alsof hij zichzelf verbiedt lief te hebben, terwijl er best veel onbewuste signalen van hem uitgaan dat hij me graag dichtbij zich heeft.
Hoe gaan anderen in zo'n relatie hiermee om?

Hier ook lange fijne relatie kapot. Door verlies van een dierbare kwam zijn cptss door zijn jeugd naar boven. Hij voelde ineens voor niets en niemand meer iets. En stootte mij toen ook compleet af. Je ziet je partner langzaam kapot gaan en voelt je compleet machteloos. Hij liet ook niets meer toe.
Ik kreeg na al die fijne jaren werkelijk geen schijn van kans meer. Nu pas achteraf kan ik dingen/ gedragingen herleiden nu ik weet wat er aan de hand was. Ineens maakte hij het uit. Toen vertelde hij dat hij net de diagnose cptss had. Hij was in paniek en was bang dat hij iemand iets aan zou doen door zijn woedeaanvallen die hij had als hij alleen was.

Daarna heb ik geprobeerd af en toe voorzichtig contact te houden van als er iets is dan ik ben er voor je. Maar hij is nu echt emotieloos tegen mij. Ook echt keihard. Ik heb heel veel verdriet gehad en nog steeds. Ik hou van hem en ben er al die jaren met liefde voor hem geweest. Ook toen het niet goed ging was ik er voor hem. Zou ik nog steeds doen, maar het is nu tijd om voor mijzelf en mijn kinderen te gaan.

Hoi Brenda
Ik heb nu soort gelijk verhaal.
Na idd veel praten om je partner te begrijpen
Een prachtige tijd samen gehad
Plots door her belevenissen uit haar verleden.
Kreeg ik plots een app
Ik stop moet aan mezelf werken
En duwd ze me compleet weg
Nu twee weken totaal geen contact meer
En dat sloopt me.
Zijn jullie nog bij elkaar gekomen?
Is dit met ptss dat je partner je weg duwd dan echt voorgoed
Of door tijdelijke herbeleving en komt ze misschien terug.
Ik hoor graag jou advies Brenda

Beste anoniem, ik denk dat het per persoon verschilt. De één komt terug de ander niet. Ikzelf ben nu een paar maanden verder na de breuk. Hij is niet meer terug gekomen en stort zich extreem in werk en andere dingen. Ik besta niet meer in zijn leven. Aangezien het bij hem ook niet zo lang bekend is dat hij cptss heeft en ook net begonnen is met therapie, gaat het om een lang en intensief traject wat komen gaat. Ik heb mijzelf inmiddels heel goed ingelezen wat er precies aan de hand is en wat cptss inhoudt. Ook om het meer te begrijpen wat er allemaal is gebeurd. Hij is toch heel erg belangrijk geweest in mijn leven die jaren.
Nog steeds veel verdriet, maar gaat met stapjes steeds beter. Probeer echt leuke dingen te doen voor jezelf en je te richten op je eigen toekomst en de mensen om je heen die belangrijk voor je zijn. Het is heel moeilijk als je van iemand houdt en er voor iemand wil zijn, maar kies nu op dit moment voor jezelf. Zij volgt haar eigen weg. Neem deze tijd om zelf nu te helen van alles. Je kan een partner niet helen, alleen ondersteunen en je liefde geven maar als dat niet wordt aanvaard kun je er weinig aan veranderen. Je verdiend uiteindelijk net zoveel liefde terug als je geeft. Als het zo mag zijn komt ze terug en bedenk dan heel goed wat je zelf wil en je eigen grenzen zijn. Maar zo niet richt je op jezelf. Je verdiend het om gelukkig te zijn. Koester de mooie momenten en ga verder.