Woelen, hyperventileren, piekeren

Ik heb al heel lang last van hyperventilatie. Ik kan me herinneren dat ik last kreeg van aanvallen op school toen ik 14 jaar was. (ik ben er nu 60) Ondertussen heeft het zich ontwikkeld tot chronische hyperventilatie. Ik heb lange periodes achter de rug waarbij het goed ging maar ook periodes van chv. Die evolutie naar chv ging nogal ongemerkt maar het viel wel op dat ik last kreeg van fobieën: hoogtevrees, agorafobie, hypochondrie, piekeren,...
De laatste tien jaren ben ik me er goed bewust van dat ik te snel en oppervlakkig adem. Helaas slaag ik er niet in om dat te beheersen. Bij stress schiet er vooral een systeem in gang dat ik gespannen wordt en mijn ademhaling wordt oppervlakkiger. Gevolg is dat mijn stressproblemen er erger door worden en dat ik nog sneller en oppervlakkiger adem. Dan kan ik niet meer relativeren en heb ik een "zwaard van Damocles-gevoel" en zie ik de worst-case scenario's: bvb met mijn kinderen (bang dat ze ziek worden). De angsten die ik dan heb, staan niet in verhouding met het echte probleem. Ik voel dan ook mijn lichaam heel erg aan. Ieder tintelingetje, pijntje, jeukje merk ik op en beangstigt me. (hypochondrie). 's Avonds ben ik dan doodmoe en val ik snel in slaap om dan heel gespannen wakker te worden rond 4u. Dan lig ik te woelen, hyperventileren, piekeren en doe geen oog meer dicht. Dit zijn eigenlijk de ergste momenten. Ik kan eigenlijk zeggen dat de angst de laatste tijd mijn leven beheerst. Een heel lastige periode...