PTSS - forum lotgenoten

Excuus voor de spelfouten. Dit is geschreven op mijn telefoon met ‘autocorrect’.

Hoi Elisabeth,

Ik ben geraakt door je schrijven. Waarom? Ik denk dat jouw verhaal zo vaak herkend wordt door andere vrouwen. Zo zijn we opgevoed. Meisjes moeten lief zijn, voor anderen zorgen, leed dragen, niet zeuren en vooral door gaan! Het proces om daar boven uit te groeien duurt lang. Het is er nl ook jaren in gekomen. Ik ben eens in een multie-disiplinaire therapie geweest en daar zei die therapeut: "Even" en "Normaal" komen niet voor bij een persoons verandering. "Dan moet je even........" Nee, tis een proces van jaren. Ik heb die knop omgezet! En ja, dat kan niet iedereen. Ik ben na die therapie van een maand, echt naar mij zelf gaan kijken en er mee aan de slag gegaan.
Heb ik vragen?? Dan vraag ik ze gewoon! Vind ik iets niet leuk?? Dan zeg ik dat gewoon! Wil ik iets gaan doen?? Dan doe ik dat gewoon! En je ziet.....alles is gewoon. Maar idd, tis altijd nog echt een afweging. Zal ik het doen?? Durf ik het?? Ik ben nu bijna 60 en ik vind dat het gewoon eens MIJN tijd moet wezen! Tis toch bij de zotte dat we zo onzeker zijn gemaakt!!?? We zijn volwassen vrouwen, wij mogen er allemaal ook gewoon wezen, ook onze mening telt! En wat blijkt.......die telt ook gewoon! Weg met die angst en ga leven zoals JIJ wilt leven! Probeer alles bij je zelf te houden, jij kan toch niet veranderen wat anderen voelen of denken. Gaat om jou!

Heel veel sterkte, meis!

Beste Marleen,

Dit is iets waar ik (verhaal 60 & verhaal 93) ook mee te maken heb/gehad. Omdat alle herinneringen die weggestopt zijn dan naar boven komen is dit best heftig. Maar dit is juist goed! doordat je de herinneringen ophaalt en je ondertussen ergens anders op focust, kan dit uiteindelijk diens emotionele waarde verliezen. Omdat ik nog maar 2 sessies gehad heb, weet ik hier nog niet veel van, maar als je heel lief voor jezelf bent, wordt dit uiteindelijk beter. Neem de tijd, het duurt lang, maar u komt er sowieso bovenop!

Ik herken dit zó. Heb al talloze EMDR sessies gehad en de meeste hiervan resulteren na even wat opluchting vervolgens in depressieve/wanhopige/vermoeide gevoelens. Dat duurt inderdaad wel een paar weken tot ik weer in balans ben. Ik vind dit ook heel zwaar. Psychogsn begrijpen het niet want volgens het boekje is dit niet. Maar het is idd heel naar. Sterkte!

Dikke proficiat , zulke zouden we meer moeten kunnen lezen dat geeft veel hoop mvdgjes

Hoi Sara,

Ik herken mijzelf wel in je verhaal. Zelf ben ik wat ouder dan dat jij bent, maar als je een keer wilt praten laat het maar weten. Moedig dat je je verhaal deelt.

Liefs Blub

Wat vreselijk voor je. Heel moedig dat je in therapie gaat. Dat is al stap 1 :). Praten is best wel moeilijk als je het nog niet verwerkt hebt.. wat mij heeft geholpen is heel veel therapie (EMDR, exposure en PMT). Veel sterkte!

Ja, mijn vriendin heeft hetzelfde. Heeft een aantal weken een ander gehad, terwijl we heel gelukkig waren samen. Ze is compleet in paniek en herkend zich totaal niet in haar daden. Ze vindt die ander ook totaal niet aantrekkelijk en walgt ervan dat “haar lichaam” daar geweest is.

Het is vreselijk moeilijk voor ons allebei.

Hi, wat naar dat je je zo voelt zeg. Ik zou zeker verder gaan met therapie . PTSS kan je ook erg depressief maken. Trauma’s kunnen van alles met je doen. Wat betreft medicatie: gewoon proberen. Als het niet werkt of je het niet fijn vindt kan je er mee stoppen. Beter proberen dan niet weten terwijl je je toch al zo slecht voelt. Toch? Sterkte!

Oja, mijn man van mijn dromen heeft me ook een paar maand geleden gedumpt na 4 jaar relatie. Hij heeft me ook een beetje als een sloof behandelt de hele relatie, en ging vaak naar feestjes waar ik niet mee mocht. Hij wou nooit samen wat leuks doen maar ging wel met andere mensen leuke dingen doen zoals zwemmen, festival, personeelsfeestjes waarbij je aanhang mag meenemen, noem maar op. Ik ben gewoon super depressief en moe en geïrriteerd.. wat moet ik doen, heb al zovaak gepraat met therapeut, psycholoog, emdr gehad , maar alles komt altijd weer boven door een trigger.

Heb je ze aangeklaagd? Heb je ze aangesproken op wat ze gedaan hebben?

Hallo,

Je bericht valt me op omdat het volgens mij het enige bericht is met een positieve rand.
Ik ben 30 jaar en ben de afgelopen 2 jaar veel gegroeit in mij kennis en handelen wat betreft mijn ptss klachten
Ik zou graag in contact komen met mensen met ptss maar wel met een positieve rand zoals jou bericht en niet de focus op het slechte/zware van deze stoornis zonder perspectief.

Zelf heb ik een relatie maar sta wel open voor een eventuele vriendschap.

Gr Tessa

Dag lieverd

Hier 1 van 37 ik heb complex ptss.
Klap op klap zelfs nu nog.
Heb jij Facebook?
De mijne *******************.
Met een paardje.

(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)

Is jouw zoektocht naar een relatie met een al even gekwelde ziel niet een vlucht om aan je eigen pijn te ontsnappen?
Ik vraag het me af omdat ik net zelf uit een zwaar ellendige relatie kom. Eigenlijk ben ik in de afgelopen 25 jaar misschien een half jaar single geweest als ik alles bij elkaar optel. En nu voor het eerst heb ik even geen enkele zin in een nieuwe relatie. Omdat ik merk dat ik steeds weer dezelfde patronen herhaal en indirect goedkeuring zoek van de daders. En waarom? Nu ik een maandje alleen ben merk ik dat het ook heerlijk is om even alleen te zijn. En zonder alle spanningen thuis kan ik een betere maat zijn en me meer richten op constructieve dingen.

Ik zag dat u gereageerd had op mijn verhaal 95. Bent u al begonnen met de EMDR therapie? Ik merk dat ik door de gebeurtenis ook ben begonnen met piekeren. Zit hele dagen vast in mijn hoofd. Is dit voor u ook herkenbaar en hoe gaat u hiermee om?

Hi,

Zelf heb ik een soort gelijke gebeurtenis meegemaakt. Ben er al een tijd mee bezig om het op te lossen. Binnenkort ga ik EMDR ervoor doen, misschien kunnen we contact houden en elkaar tips geven?

Ik heb ook ptss en word ook op moment behandeld, het is is verschrikkelijk moeilijk omdat ik soms me goed voel en soms volslagen verward en dat ik niet meer weet wt ik moet voelen, ik schrijf alles als een dagboekje in een schrift zodat ik alles kan teruglezen, schrijf de dingen die je denkt de goede en de slechte, motiveer jezelf wat je wil denken en niet wat je niet wil denken en schrijf dat zoveel mogelijk op. En als je even van slag ben, ga even ergens zonder geluiden of zonder telefoon ergens buiten zitten met iets. Het brengt echt even die rust zonder teveel prikkels om je heen.

Hoi Sophie, wat is precies de irritatie? Welke vorm van praten of therapie zorgt er voor dat je je zo voelt? Ik zou dit open bespreken. Snap dat het lastig is. Maar zeg dat je op deze manier voelt alsof je faalt en vraag hoe het anders kan. Daar zouden ze goed op moeten reageren. Als dit niet zo is, ga op zoek naar iemand die wel prettig is. Soms horen die ‘faal-gevoelens’ of idee dat je het niet goed doet ook bij het trauma. Is dus goed om te bespreken. Succes!

Hoi! Wat vervelend dat je zo lang moet wachten op je behandeling. Neem het heft in eigen handen. Zorg voor een goede zorgverzekering (restitutiepolis); dan kan je overal terecht. Ook bij goede praktijken en instellingen zonder wachttijden. Zoek zelf naar een goede praktijk met therapeuten die EMDR kunnen en die meer therapieën in huis hebben. Mocht je een speciale intensieve behandeling doen zoals bij een psycho-trauma centrum, dan zijn er altijd wel wachttijden helaas. Maar misschien kan je in de wachttijd nog anders terecht. Let er dan wel op of dit kan voor je zorgverzekering. In de tussentijd, heel veel sterkte. Lees bijv boeken over PTSS (traumasporen van Bessel van der Kolk bijvoorbeeld). Maar er zijn ook andere dingen die je kan doen om verlichting krijgen. (yin) Yoga, TRE, somatic experience, qi-gong, en nog meer. Maar het belangrijkste is professionele hulp met EMDR en exposure. Succes!!

Hoi! Wat vervelend dat je zo lang moet wachten op je behandeling. Neem het heft in eigen handen. Zorg voor een goede zorgverzekering (restitutiepolis); dan kan je overal terecht. Ook bij goede praktijken en instellingen zonder wachttijden. Zoek zelf naar een goede praktijk met therapeuten die EMDR kunnen en die meer therapieën in huis hebben. Mocht je een speciale intensieve behandeling doen zoals bij een psycho-trauma centrum, dan zijn er altijd wel wachttijden helaas. Maar misschien kan je in de wachttijd nog anders terecht. Let er dan wel op of dit kan voor je zorgverzekering. In de tussentijd, heel veel sterkte. Lees bijv boeken over PTSS (traumasporen van Bessel van der Kolk bijvoorbeeld). Maar er zijn ook andere dingen die je kan doen om verlichting krijgen. (yin) Yoga, TRE, somatic experience, qi-gong, en nog meer. Maar het belangrijkste is professionele hulp met EMDR en exposure. Succes!!

Klinkt herkenbaar...

Je lichaam moet eerst weer ervaren dat het veilig is....
Mij helpt muziek en als iemand met me praat

Dit klinkt als een lichamelijke herbeleving. Heel erg naar voor je. Zoek professionele hulp! Er niet over willen en kunnen praten is juist een symptoom van PTSS. Gelukkig kan je met EMDR vaak zelfs je trauma’s verwerken zonder er in detail over te moeten praten. Heel veel sterkte en succes.

Wat goed dat je het verteld hebt.

Ken je de stichting Excetra ? Zij zijn gespecialiseerd in het onderwerp seksueel misbruik van jongens en de gevolgen daarvan. Je vindt op hun website ook links naar sites met informatie over het onderwerp, ook over hulpverlening.
Heel veel succes! Het komt goed!

Hey,
Ik herken mijzelf ergens in jouw verhaal. Ik heb complexe PTSS door misbruik en traumatische ervaringen in relationele sfeer. Ik ben er pas in 2018 achter gekomen dat ik ziek was… heb er jaren mee rondgelopen met alle symptomen niet wetende wat ik had. Nu wat jij meemaakt is een vorm van druk… het laatste wat je wilt is je partner verliezen maar je voelt alsof je hem niet kunt geven wat hij nodig heeft… zou bouw je het stressniveau op waardoor het nog moeilijker wordt. Wat ik jou kan aanraden uit eigen ervaring is een situatie te vinden die jou een gevoel van veiligheid geeft en romantiek… ik weet niet wat dit kan zijn voor jullie als koppel… voor mij is dit bv uit gaan eten… ik zeg maar iets… zo kan je die stress samen doorbreken door elkaar terug te vinden in een situatie die voor jou veilig en vertrouwd voelt en waardoor jij je makkelijker kunt geven op sexueel gebied… heeft mij geholpen… hopelijk jullie ook. Grts Bekka

Hey,
Ik herken mijzelf ergens in jouw verhaal. Ik heb complexe PTSS door misbruik en traumatische ervaringen in relationele sfeer. Ik ben er pas in 2018 achter gekomen dat ik ziek was… heb er jaren mee rondgelopen met alle symptomen niet wetende wat ik had. Nu wat jij meemaakt is een vorm van druk… het laatste wat je wilt is je partner verliezen maar je voelt alsof je hem niet kunt geven wat hij nodig heeft… zo bouw je het stressniveau op waardoor het nog moeilijker wordt. Wat ik jou kan aanraden uit eigen ervaring is een situatie te vinden die jou een gevoel van veiligheid geeft en romantiek… ik weet niet wat dit kan zijn voor jullie als koppel… voor mij is dit bv uit gaan eten… ik zeg maar iets… zo kan je die stress samen doorbreken door elkaar terug te vinden in een situatie die voor jou veilig en vertrouwd voelt en waardoor jij je makkelijker kunt geven op sexueel gebied… heeft mij geholpen… hopelijk jullie ook. Grts Bekka

Wat erg wat je hebt meegemaakt !
Ik hoop dat het al wat Beter met je gaat!
Goed dat je nr een pscygoloog gaat! Ben ook in thérapie bij een secksuoloog
Omdat ik zelf brutaal ben verkracht!
Ben je, AL nr, de, politie geweest? Of ben je, bang? Heb je étal kunnen praten met je mama of andere mensen?
Alvast veel sterkte Voor je!
Het is verschrikkelijk!
Ik begrijp wat je door maakt !
Natuurlijk bij mij een andere situatie maar het blijft erg!

Ik herken jou verhaal...

Hier kan ik (verhaal 60) mij best wel erg in vinden. Bij mij bestaat er niet iets simpels als afleiding, maar praten gaat waarschijnlijk wel helpen! Hierover ben ik in therapie gegaan en ben ik van plan a.s donderdag mijn hele verhaal te doen.

Helaas krijg ook ik te maken met mensen die mij niet begrijpen, incl. mijn eigen gezin, en daarom ben ik verhaal 60 gaan schrijven en reageer ik op jouw verhaal. Zelf ben ik erachter gekomen dat ik een vorm van ASS en ADHD heb, wat mij hierin heel erg helpt.


Veel mensen hebben het nu al over de kerstdagen omdat ze hier dol op zijn, maar door mijn trauma moet ik hier echt niet aan denken! Bezoek een therapeut, want dit kan je heel erg helpen!

Hoi. Ik ben beschikbaar voor een praatje. Geen idee hoe ik contact kan initiëren want gegevens geven mag niet. Ik laat hier even een open vraag voor de redactie staan: hoe kan het geregeld worden?

Dag Stella,

Het lijkt me leuk om met jou in contact te komen. Ik woon ook in Utrecht. Hoor graag van je.

Groetjes, Riva

Dag Stella,

Ik herken me in je verhaal, ik volg ook sinds april een behandeling en zoekende naar een lotgenoot om af en toe mee te sparren, emoties te delen en vooral elkaar te begrijpen.
Geen idee hoe hier contactgegevens uitgewisseld kunnen worden.

Groetjes,
Ilona

Wat een mooie positieve instelling ,!ben ook op weg naar een positiever leven ,ik laat zachtjes aan weer oude vriendschappen toe en ga mijn angsten aan !
Bedankt voor jou positieve verhaal

…………………………….

Heb op de basisschool veel seksuele intimidatie gehad, ben zelfs een keer aangeraakt waardoor ik op een onvriendelijke manier riep dat diegene weg moest gaan.

Graag zou ik willen weten of dit soort hoeveelheid aan gebeurtenissen die ik heb meegemaakt normaal zijn voor 16 jarigen.

Dit is dezelfde persoon als hier boven. ]

Je vriendin klinkt zoals ik ben ....
Ik maak het ook uit als ik angstig ben.... echter wil ik wel alle hulp aanvaarden. Heb ook een relatie gehad met een narcist enz .
Mijn laatste partner had echter ook een trauma .... hij wilde hier niet aan werken met hulp.... dat was niet nodig .... als ik immers zou veranderen dan was alles opgelost. Lees niet meer uit maken....

Ik lees alles wat Los en vast zit , ga naar acupunctuur, haptonomie, coaching en schematherapie.........

Nu luister ik het boek van Peter Levine van trauma

Het enige wat je kan doen is jezelf veranderen .... jij kan wel hulp zoeken..
Jij kan een keuze maken wat je wil

Hoi Peter, ik maak precies hetzelfde mee ook nu voor de tweede keer uit vanwege triggers. Hoe kan ik met jou in contact komen?

Ps. Weet iemand hier een antwoord op?

Probeer dit bespreekbaar te maken.
De duistere gedachte en gevoelens blijven zo tot ik het licht weer aan zet!
Die keuze heb je als mens.
Dat mag je nooit vergeten gevoelens zijn tijdelijk en de angst is echt en plausibel.
Maar het hier en nu is vaak een hele andere situatie.
Mijn mantra is “ het was van toen, niet van nu” het hier en nu heeft iets speciaals.
De datum en tijd van het nu is altijd uniek!

Bedankt voor uw reactie!
Tevens wil ik u laten weten dat ik hiervoor hulp heb lopen zoeken en dat dit mij dankzij andere mensen ook gelukt is. Over een paar maanden ga ik voor het eerst naar een psycholoog om te praten en erachter te komen wat het nu precies is (zelf gok ik op PTSS). Ook denk ik dat dit te maken heeft met de verschillende traumatische ervaringen die ik in mijn vroege jeugd heb gehad.

Het zijn er namelijk een hele boel maar laat ik vanaf het begin beginnen: Toen ik een baby was sprong er een keer een enge hond voor me, op mijn 4e Kreeg ik één fietsongeluk wat uiteindelijk bleek mee te vallen maar ik dacht dat ik dood zou gaan, 3 weken later overleed mijn allerliefste Opa (hierdoor kreeg ik jarenlang nachtmerries), later kreeg mijn vader een ongeluk, later overleed een oudtante die heel lief was, toen een klasgenoot, toen kreeg ik te maken met pesterijen op school, toen keken we naar die film, vervolgens overleden mijn andere oudtante en oudoom waarmee ik ook goed kon, toen nog een klasgenoot.

Ook zijn mijn andere Opa & Oma (die eigenlijk die titel niet verdienen omdat ik ze nooit heb gekend) overleden maar dit heeft me nooit zoveel gedaan. Toen ik hoorde dat mijn Tante mijn Opa bedreigd heeft, draaide ik vervolgens helemaal door en gelukkig is dit 5 jaar lang helemaal goed gegaan. Totdat mijn zus 7 maanden geleden een voor haar nogal heftige operatie onderging, nooit heb ik mijn gevoelens kunnen plaatsen totdat ik dit allemaal na ben gegaan met behulp van anderen.


Er zijn nog meer ervaringen, maar dan wordt het bericht veel te lang.
Toch ben ik eens een paar PTSS testen gaan doen en het leek er toch wel aardig veel op, daarom wil ik dit graag onderzoeken en e.v.t. laten behandelen bij een psycholoog.

Ook zou ik later graag een baan (dit is een risico en dat weet ik) in de zorg willen als verpleegkundige.

We zijn allemaal alleen in dit leven en toch zijn we een samenleving. Een mens die in een gesloten systeem leeft kan alleen maar meer chaos ervaren, energie die verloren gaat. Symbiose, samenwerken aan één mindset, is essentieel. Je moet alleen wel beseffen dat je hier in symbiose gaat met iemand wiens werk het is dit te doen. Dit is geen vriendschap. Het is geen liefde. Dit vinden is moeilijk, toegeven, maar het is wel de enige manier. Probeer met jezelf in het reine te komen en tijd in te ruimen om jezelf tot missie te stellen er op uit te gaan. Doe vrijwilligerswerk, verricht een goede daad. Geef liefde. Uiteindelijk zal dat zeer vaak worden beloond en krijg je het ook terug. Sterkte

Je moet het vertrouwen herstellen in de wereld - vooral je realiseren dat je gedachtes niet accuraat zijn met de realiteit. Cognitieve therapie helpt hierbij.

Sta er regelmatig bij stil dat jij de macht hebt over je gedachten, en je jezelf hiermee te grazen neemt. De wereld is niet zo slecht als dat het nu lijkt.

Ik ben nu een jaar in therapie en heb er nog steeds ontzettende moeite mee. Maar ik zie wel langzamerhand het licht op me af komen vanuit het donkere gat waar ik zat.

Je komt er uiteindelijk wel doorheen, maar het is echt een gevecht. Succes!

Beste,

Wanneer je in zo een vicieuze cirkel-gedachtes zit, doe je dan iets om dit te stoppen?

Wanneer ik onrustig wordt begin ik te puzzelen, vroeger deed ik dat door World of warcraft te spelen(ooit waren we nog jong). Dat vraagt nl zoveel concentratie voor mij dat het die cirkel onderbreekt.
Handwerk (haken/breien) is ook een zeer heilzame activiteit in dit soort doemdenkprocessen, al is het voor iedereen natuurlijk anders, maar ik raad je aan om te gaan zoeken naar die activiteit die dit voor jou doet.
Je lijkt vast te zitten in een anticipationele angst. Deze is 99% van de tijd irrationeel.
Belangrijk is dat je leert op tijd te reageren op die gedachtes. Zo leer je uiteindelijk om de onrust voor te zijn en je op voorhand af te leiden vooraleer die gedachtes de kans krijgen de angst te voeden.

Daarnaast is hulp van psycholoog en of psychiater niets vies hoor. Emdr -therapie kan je zeker helpen.

Zelf sta ik aan het begin van de ptss - behandeling, maar heb ik jaren geleden al het angst-stuk het hoofd moeten bieden. Het is hard werk, maar zeker niet onmogelijk!

Veel succes en een dikke knuffel!

in therapie gaan, vragen naar EMDR en dit aankaarten met een therapeut die je vertrouwd.

Even een korte uitleg over het geheugen. De mens heeft een korte en een lange termijn geheugen. Bij het ophalen van herinneringen uit het lange termijn en bij het terugplaatsen van herinneringen uit het korte terug naar de lange termijn treden soms fouten op. Je beleeft het steeds opnieuw omdat de geest wil weten wat daar gebeurt is. Er zijn vragen onbeantwoord. Hoe vaker je het echter beleefd in je hoofd, hoe meer fouten er ontstaan. Probeer het dus niet opnieuw voor je te zien. Schrijf het een keer uit en laat het daarbij. Als je wilt herstellen telt sowieso maar één ding en dat is: nieuwe herinneringen maken. Ga er op uit. Overwin je angsten. Dan zul je merken dat wanneer je weer genoeg positieve ervaringen hebt het herbeleven van het oude simpelweg minder relevant is voor de geest. Sterkte gewenst

Hoi Inge

Heel herkenbaar. Zelf trek ik me ook vaak terug maar ik merk als ik dat juist niet doe dat dat nieuwe en leuke ervaringen oplevert en nieuwe ervaringen geven mij energie en zijn voor mij tegenhangers voor de trauma s

lees verhaal 13.... Hoop ellende misschien iets herkenbaar

hoi, inge

ik ben 13 en ben als 8 jarige misbruikt ik heb het verteld op mijn 11 de en ben tot nu geestelijk mishandeld door mijn moeder en ik ben ook in behandeling.

ik heb wel een paar tips

1. ga eens met je zoon praten over hoe hij zich voeld in deze situatie dat u niemand of weinig mensen vertrouwt vertel hem ook hoe het voor u voeld om dit door te maken en hoe hard je werkt om tegen je ptss te strijden dan zal hij je vast gaan helpen meschien doet hij dat al maar dan begrijpt hij wat je doet en wat er alemaal gebeurt.

2 messchien moeilijk ( was voor mij best moeilijk ) ga ouden gewoontens oppakken en doe ( echt heel stom dat ik dit ga zeggen ) alsof er niks gebeurt is .

3 blijf lachen ( ik zit in een depressie omdat het me teveel wert en niet meer keek naar de kleine leuken dingen in het leven ) kijk naar de kleinen leuken dingen in het leven

veel succes met uw behandeling

Hallo hoe er mee om te gaan .kan aleen vanuit mezelf spreken . Blijf jezelf het is niet anders je verleden heeft je gevormd. Helaas ook.met niet wenselijke dingen waar je logies last v ondervindt. In in je leven . Maar als je er geen last van had was je zo afgestompt en zo vervreemd van jezelf dat jezelf niet meer bent . Maar wat zich laat zien is de ingang voor je ontwikkeling . Je hooggevoeligheid verdriet en teleurstelling in veel dingen is imens pijnlijk en vaak ondraaglijk en zeker oneerlijk . Maar weet dat sommige mensen wel kunnen zien hoe bijzonder je bent . Daar waar je jezelf kunt zijn zoals je bent . Erg moeilijk vaak allen heftig. Zelf zoek ik ook maar kom moeizaam vooruit en val dan weer terug . Kost me vaak alle energie . Maar ben trots op wie ik ben en hoever ik toch ben gekomen .en wil er graag voor diegenen zijn waar ik iets voor kan betekenen. Heeft mijn stuk ellende toch nog ergens zin voor .

Ik ben vrouw van 45jr met soortgelijke situatie. Als je wilt kunnen we contact hebben. Ik leef ook al jaren geïsoleerd, maar wel behoefte aan contact.
Sterkte en groetjes!

Zoek om te beginnen een goede therapeut.

Je hebt je eerste stap al gezet, door hier wat te schrijven! Wat bij mij helpt is om het zo klein mogelijk te maken allemaal, baby stapjes. Probeer eerst een veilige plek voor jezelf te creëren, waar je altijd naar terug kan als het even niet gaat. Jouw dokter kan jou helpen met het vinden van de juiste zorg. Heel veel succes, houd je hoofd omhoog en kijk van dag tot dag wat je wel kan. You got this!

Mag ik vragen waar je woont? Misschien zou ik je kunnen helpen als je in de buurt woont. Ik woon in Zeeland en ben vrouw van 45 Jr.

Heftig verhaal, wil je even laten weten dat je niet de enige bent die er door trauma helemaal alleen voor staat. Hopelijk heb je iets aan de behandeling. Wens je heel veel sterkte toe.

Veel herkenbare dingen in je verhaal....Heel veel sterkte met je proces. Hoop dat je je stap voor stap weer beter mag gaan voelen.
Groetjes!

Hi!

Ik ben niet goed op sociale vlakken, maar het lijkt me leuk! wat is je leeftijd als ik vragen?

groet!

Heel veel sterkte! Herkenbaar! Zoek je een vriendin die je begrijpt?

tuurlijk brand los!

Herkenbaar verhaal. Zelf(net)55 jaar en vorig jaar was het opeens klaar. Ziektewet in en inmiddels bij het GGZ beland. Duidelijk is nu dat ik een vermijdende/angstige persoonlijkheidsstoornis heb (definitieve diagnose en behandeling volgt nog ivm wachtllijst). Sinds deze week weet ik ook dat ik PTSS heb en dat deze eerst behandeld moet worden alvorens met de ondeliggende problematiek aan de slag kan worden gegaan.
Het is zwaar. Mijn hele leven al angstig en somber maar nu in de overtreffende trap.

zo herkenbaar jullie verhaal. Ik ben 53 en sinds 4 jaar uit de running met CPTSs. EMDR en psychotherapie hebben mijn klachten verergerd. Evenals de 2 jaar stress in de samenleving waar ik het mijne van denk. Inmiddels.speelt we ook grote angts voor UWV mee. Herkeuring is vorig jaar al aangevraagd door ex werkgever. Lig op een grote stapel... Het lijkt echt wel alsof het beter is dat ie er niet meer bent. Al die problemen die er bij komen. Het grootste probleem is dus dat i kk niet ik staat ben om te werken.

Nu een andere vorm van therapie zoeken...Die wel.helot. Tips welkom

En denken jullie ook.dat het met de overgang te maken heeft?

Ik ben vanaf mijn 4de tot mijn 11de misbruikt door een man die bij mijn ouders een kamer huurde. Ook ben ik getuige geweest van een erg slecht huwelijk van mijn ouders. Mijn moeder is vaak opgenomen geweest en heeft meerdere zelfmoord pogingen gedaan. Na mijn geboorte heeft mijn moeder het aan haar nieren gekregen en gaf mij daarvan de schuld. 10 jr terug heb ik bij een psycholoog gelopen om mijn misbruik een plekje te geven, die constateerde dat ik ptss heb. Nu 10 jr verder en 16 jaar getrouwd veel problemen in mijn huwelijk omdat mijn partner niet goed weet hoe hij met mij om moet gaan. Ben nu bezig om hulp te zoeken voor mijn ptss waarin mijn partner ook word betrokken
Zo herkenbaar, de verhalen over altijd gespannen zijn, alert zijn, overgevoelig reageren , slaapproblemen. 6 jr terug een inbreker betrapt in mijn eigen huis. Op klaarlichte dag( weer niet veilig in mijn eigen huis. Volgende week samen met mijn man naar de huisarts. Hoop dat dit allemaal de goede kant opgaat, mijn man is nogal een binnenvetter

Dag Andy
Wat herkenbaar, je verhaal. Mijn moeder werd ook vele malen opgenomen en deed om de zoveel tijd een poging om uit het leven te stappen, waarbij de laatste keer lukte. Ze lag 10 dagen dood in huis en was in staat van ontbinding toen ze gevonden werd. Het meest desastreuze wat ik heb ervaren naast al haar mishandelingen, is dat ze ons (haar kinderen) ons hele leven heeft ingepeperd dat wij verantwoordelijk waren voor alles wat haar overkwam, dus ook onze schuld dat ze dood wilde. Dat schuldgevoel, toen het haar lukte, draag ik tot de dag van vandaag mee. Ook ik zit nu opnieuw in behandeling. Ik wens je veel sterkte toe

Dag Suzan,

Neem me niet kwalijk maar ben je Turks? Ik ben wel van Turks afkomst. En ik probeer met mensen in contact te komen met vergelijkbare problemen en traumas als ik. Alleen omdat je je telefoonnummer en mail hier niet kan plaatsen heb ik een kik app om met mensen in contact te komen. Ik heet daar Mutti030 als je de app download kunnen we kennis maken als lotsgenoten. Heel veel liefs en sterkte Mutti

Wat verschrikkelijk Voor je !
Ben zelf vorig jaar brutaal verkracht geweest ben nog heel Jong ben 23 jaar!
Blijf sterk en omring je met leuke positieve steunvolle warmvolle mensen om je heen'
Super dat je aangifte hebt gedaan'heb ik ook, gedaan maar jammer, genoeg zaak geseponeerd en er letsels aan over, gehouden nog steeds, Volgende week nr dokter, gaan, ik weet wat je door maakt!
Ik wens je veel Moed en sterkte!

Wat ontzettend knap van jou dat je zo veel hebt bereikt in maar 5 maanden!!!!

Ik ben zo blij te horen dat de EMDR zo goed bij jou heeft geholpen! Ik ben er net vier weken mee begonnen, twee sessie's per week en vind het vreselijk zwaar en vermoeiend. Ik ben gediagnostiseerd met ptss, depressie, angststoornis en dissociatieve patronen.
Net als jij ben ik een maand geleden ook halfdood neergevallen op werk nadat ik pas een maand was begonnen met een nieuwe baan als docent op een middelbare school en net als jij kijk ik er nu al enorm tegenop om weer te gaan beginnen!
Ook al ben ik deze week bij de arboarts geweest die me nog een paar maanden geeft om langzaam te re-integreren (2 uur thuiswerken per week), maar zelfs dat geeft me inderdaad datzelfde angstige gevoel al.
Ik zou het liefst niet meer willen werken of ander werk willen doen, maar heb geen idee wat...
Ik ga ook binnen twee weken verhuizen naar een rustigere plek dichterbij mijn familie en oude vrienden, dus hoop dat dat meer kalmte in mijn hoofd gaat opleveren.

In ieder geval heel fijn om te horen dat jij je zo snel weer beter voelt :)

Bedankt voor het delen van je verhaal. Heel dapper en knap ook!. Ik ben erg benieuwd of je terug bent gaan reïntegreren in de jeugdzorg en hoe dit voor je is/was. Zelf sta ik ook op het punt om weer terug het werkveld in te gaan, maar herken de angsten die je beschrijft, waardoor ik soms twijfel. Daarom ben ik erg benieuwd hoe dit voor anderen is geweest.

Ja ik heb ook dat soort problemen. Ben drie jaar in behandeling mbt een complexe PTSS. Ik begin binnenkort aan een nieuwe therapie. Ik ben niet opgewassen tegen de gewone stress in het leven en op enig moment knapt er iets in mij. Bij een trigger, verlies ik alle controle en wordt ik erg agressief, bedreigend en destructief. Mijn kinderen en ook mijn vrouw leiden hieronder. Ik ben bang hen te verliezen. Ik voel me machteloos en verloren. Ik heb nu echter nieuwe hoop. Nav een incident is nu veilig thuis ingeschakeld. Nu krijgen mijn vrouw en kinderen ook hulp. Zij leiden vermoedelijk aan secundaire PTSS. Hierdoor is er een negatieve dynamiek ontstaan, die doorbroken moet worden. Ik wist tot vandaag niet van het bestaan hiervan. Dus ik heb weer hoop.

Sterkte

Zo herkenbaar

Jee wat ontzettend veel meegemaakt
Ik herken veel van dit.
Altijd gezeik met mensen en dan blijf ik toch echt nog rustig.
Ik praat met een veteraan die weet (zegt hij tenminste) wat het is ook al gaat t bij mij om C-ptss
Maar ook met hem lukt het gewoon iet want ik deel mezelf op n nette manier en hij reageert niet eens.
Kutzooi telkens weer

Wat herkenbaar dit allemaal zeg. En triest. Dat ik niet de enige ben maar dat er meerderen zijn die zo lijden. Maakt ook wel weer minder eenzaam.
Verwarrend!!

hallo,,,,ik heb een onverwerkte complexe post traumatische stress stoornis en daar door is mijn wereld aan het krimpen de laatste jaren en ik heb volgens de psychiater tot nu toe ook nog een licht verstandelijk beperking en een lichte vorm van autisme en heb geen duidelijkheid welke soort autisme ik zou hebben en ik heb ook gehoord dat vermoed word van pdd-nos en ik woon nu bij een zorg instelling voor mensen met een licht verstandelijk beperking en ook nog moeilijk verstaanbaar gedrag door mijn onverwerkte complexe post traumatische stress stoornis en ik leid aan eenzaamheid hier door en mijn familie steunt mij niet echt en mijn ouders relatie is nog net zo als vroeger en ben mijn goede oude school vrienden kwijt hier door en begeleiding die hier over mij gaat neemt mij ook niet zo serieus en hun excuus is dat het zo lijkt door mijn jeugd trauma en nu word ik onderzocht om te zien wat ik echt heb en wat niet en als ik hor wat ik hoop te horen kan er misschien nog licht bij mij gaan branden of als het niet zo is dan in een hel terecht kom en ik ben nu 49 en op mijn 23e uit huis gegaan in een instelling

Probeer vol te houden want op een dag zal ook voor jou de zon weer schijnen je hebt zoveel doorstaan je bent sterk geloof in jezelf en je zult merken dat de innerlijke kracht in je steeds sterker wordt want ook jij Micha hebt recht op het leven ik wens je heel veel kracht liefde en geluk toe mogen de elementen van vuur water aarde en lucht je beschermen groetjes Jean

Hallo heftig wel fijn je verhaal te herkennen . Knap dat je het deelt k leef in mijn eigen wereld mensen snappen me toch niet . Ben er voor Veelen. Maar zij kunnen mij niet helpen . Weet dat je niet alleen bent. Maar wel eenzaam . Maar contact zoeken en kijken wat t brengt kan denk ik alleen bij herkenning . En dat kan dus niet overal . Gr willy veel sterkte blijf jezelf .

Zelfde problemen gehad met mijn moeder!! Kan er veel derover vertellen heel veel!
Was 6 jaar oud toen ik kaal geschoren werd als een meisje. En noem maar op. Ik was heel rustig lief naif als kind. ( nog steedst)

houd van jezelf .... kijk niet naar de negatieve dingen die je hebt
Blijf positief... negatieve energie is slecht voor je
heb je een doel moedig jezelf altijd!
Mensen die jou niet accepteren hoe je bent of jou geen fijn gevoel geven weg dermee geen tijd insteken...
Geloof me er zijn genoeg liefe aardige mensen die jou begrijpen (gelukkig)...
En praat vooral met jezelf laat je gevoelens deruit wanneer het moet . alsof jezelf aan het opvoeden bent.

Dit heb ik met de jaren geleert. Het laatste heeft mij gered eigenlijk. Mezelf opvoeden..

Toen ik je verhaal las kon ik het niet laten. Moest een stukje schrijven. Ik gun je veel geluk en liefde in deze wereld..

Meisje uit randstad xxx

Dappere Sabine zo'n heftig verhaal en toch geen klacht over je lippen. Ik denk dat je een héle mooie vrouw bent met prachtige eigenschappen. Ik hoop dat je dat van jezelf niet alleen weet en ziet maar ook kunt voelen.