Dwangstoornis / OCS - forum lotgenoten

Ik heb dat vroeger ook zo gevoeld met m n tweeling. Ik maakte daarom heel vaak weer nieuw flesje. Maar tegenwoordig zou u de telefoon aan kunnen zetten met opname. En weten dat het goed is gegaan.

Hoi ik heb ook dwangneurosie weet wat het is . therapie is een aanrader. Afleiding zoeken begint het op te komen proberen niet aan toe te geven is lastig.
Hulp erbij is mijn advies .

Groet van Ilse

U zou eens cbd kunnen proberen. Google het maar eens wat het voor u zou kunnen doen

Afgrijselijk he. Ik ken het. Vanuit prima slapen, ineens 5 mnd terug de gedachte " wat als ik nooit meer kan slapen". Die gedachte ging met me op de loop met als gevolg niet kunnen slapen van de stress/ angst. Het boek Versla het monster van William van der klauw heeft zeker wat geholpen, best een aanrader, hoewel het bij dwanggedachten natuurlijk niet zozeer een slaap probleem betreft maar een psychisch probleem. Bij de psycholoog kennis gemaakt met mindfullness en ACT en dat helpt natuurlijk ook wat.. verder slik ik rhodiola, 5 htp en ashwagandha, dat helpt wel wat tegen angst. Sta wel op wachtlijst bij de psychiater, want er zit natuurlijk iets achter deze angst. Ben 40 jaar en heb nooit eerder dwanggedachtes gehad, wel veel meegemaakt vooral lichamelijke trauma's.
Heel veel sterkte, dit zijn echt vreselijke dwang gedachtes als je zooo moe bent en toch angst voor slapen.

Lieve beide,

Wat vervelend te lezen dat jullie met hetzelfde te kampen hebben als mij! Bijna 1 hetzelfde verhaal. 1 nacht ineens niet kunnen slapen en sindsdien 24/7 met slapen bezig. Als ik er te lang over doe om in slaap te vallen raak ik in paniek en dan lukt het dus helemaal niet meer. De gedachte heb ik vaak de hele dag bij me en ben dan bang dat ik dood ga. Stom he. Ook ben ik bang dat dit voor de rest van mijn leven bij me blijft en ik er niet meer vanaf kom.... hoe gaat het nu met jullie ?? Ik ben erg benieuwd... ik slik zelf mirtazapine omdat ik overdag door t dak ging en dat helpt wel iets maar nog steeds continu bang dat k niet kan slapen. Vooral als ik naast me vent lig, ben ik elke keer aan het toetsen of hij al slaapt en dat geeft me dan meer stress vooral als ik nog niet slaap. Hebben jullie nog tips?

Ja het is gewoon kloten die dwang gedachtes … ik herken het helemaal. Je wilt er zo graag vanaf maar het lukt niet. En dat is ook het probleem; dat je er zo graag vanaf wil en dan wordt het erger. Het enige wat ik zelf kan aanraden is proberen om andere dingen te gaan doen die afleiden… proberen om 3/4 keer per week toch te sporten ondanks alle kwalen en stress… en proberen om niet meer in de spiegel te gaan kijken, hoe moeilijk het ook is. Maar het is gewoon erg zwaar om met dwang te leven. Ik merk bij mezelf als ik moe ben wordt het erger dus probeer goed te slapen maar dit wil soms haast ook slecht. Ik slik geen medicijnen maar wil dit misschien wel gaan doen.
Veel sterkte

Hai Ik zou me latem testen op de autoimuunziekte Sjogren dit veroorzaakt een drige mond huid en ga zo maar door. Heel veel sterkte gewenst. Liefs🫂🫂🫂🫂

Ben je weleens op een date geweest met een man? Dan kun je daarna misschien op die ervaring terugkomen als er gedachtes en twijfels in je hoofd komen.

Hi,

Je bent niet de enige met dit fenomeen. Erg vervelend voor je om zo vast te lopen in deze vorm van OCD. Op date gaan met een man helpt je niks, dat zet alleen maar aan tot verdere betrokkenheid bij deze obsessie. Ik zou je adviseren om het boek ' Opdringerige gedachten overwinnen' van Sally M. Winston. te kopen. Dit boek geeft heel mooi weer waarom deze gedachte zo aan je vast blijft plakken. Wees je er ook bewust van de je brein je nieuwe controles geeft om te controleren of je wat voelt of beleeft. Al deze nieuwe dingen horen bij het in stand houden van de plakkerige gedachte. Ook is het wellicht goed om eens te kijken naar Ali Greymond en The One Point (van @MehranDadbeh op YouTube) H-OCD kan erg invaliderend werken en professionele hulp is wel een aanrader. Zoek daarbij een goeie partij, geen Lentis of andere massaclubs. Max Ernst ofzo die zijn erg goed. Blijf vooral rustig en wees je bewust dat het alleen leeft in je gedachten.

Heel herkenbaar! Kan scenario’s bedenken als ik iemand passeer, 10 minuten later me druk maken of ik die gene iets onbewust heb aan gedaan, om gek van te worden

Zo gek inderdaad heb er ook last van, vanuit de dwang krijg ik ook vaak een paniekaanval, zo moeilijk om mee te leven..

Heb zelf ook nog geen hulp gezocht hiervoor

Heyy, sorry dat je hier last van hebt..
Ik heb hier zelf ook een jaartje last van gehad, ik heb meerdere dwanggedachten gehad maar deze was echt verschrikkelijk.
Ik weet niet of het je kan helpen maar dwang is angst. En als jij obsessief gaat denken, wil dat eigenlijk zeggen dat jij zo bang bent om een pedofiel te zijn, maar dit wil juist zeggen dat jij niet zo bent.
Wat ook kan helpen is om raad te vragen bij een huisarts, dit is wat ik uiteindelijk heb gedaan. Pff ik weet nog toen ik mijn moeder en vriend dit ging vertellen, wat een ellende. Maar ook hier kom je vanaf, probeer er niet te veel druk achter te zetten wanr juist dan komt het terug, laat die ‘neppe gevoelens’ en gedachtes er maar zijn en dan zul je zien naar een lange strijd dat het je uiteindelijk is gelukt!

Xxx

Heel herkenbaar allemaal. Gedachtes voor de miljoenste keer uitpluizen, je afvragen waarom je lichaam soms of vaak reageert met valse gedachten en signalen. Aanslaan op controlegedrag en en dat weer willen corrigeren of negeren.
Het idiote is dat je gedachte bij aanvang al niet juist is en deze uit angst probeert te corrigeren alsof het de waarheid is. Denk daar maar eens over na. Dat is namelijk jezelf ervan willen overtuigen dat de kleur geel toch eigenlijk blauw is omdat jij dat denkt.
Ik heb zelf ook OCD en begrijp heel goed hoe verlammend het geautomatiseerd denken eraan is. Probeer het allemaal als een gedachtenwolk te zien je hoeft er niks mee ook al ga je er even in mee. Laat het wat gaan als een gewone intrusie op afwijkende gedachten. Corrigeren werkt juist als bevestiging. Vermijd stress, cafeïne, te veel suiker, glutamaat (E621) en train jezelf actief op niet reageren.
Je kunt het, vergeet niet dat je net als bij YouTube, vaak bezig bent met dat onderwerp en je dus steeds meer over dat onderwerp aangeboden krijgt. Alles waar jij je op focust groeit. Zoek ook altijd even gespecialiseerde hulp dat geeft inzicht en laat je inzien dat je brein door OCD een verkeerde route rijdt. Laat het allemaal wat meer los. Wat ook helpen kan is Ali Greymond op you tube. Zij legt alle stadia rondom herstel uit. Zij is zelf hersteld van OCD. Kop op en laat het wat los, er is niks mis met je en op je 21 Iemand van 17 leuk vinden is heel normaal en gezond. Mvg, H

Ik ben een vrouw van 26 jaar oud en heb 3 jaar geleden ineens een extreme angst gekregen om pedofiel te zijn. In mijn gedachten het ergste wat mij kon gebeuren in mijn leven. Ik werk namelijk in de zorg en wil vanaf vroeg al heel graag moeder worden in de toekomst. Een vriendin van mij was op dat moment ook zwanger. De gedachte leken zo echt en ik had hierdoor suïcidale gedachten. Als dit de waarheid is, wil ik niet leven! Ik controleerde in mijn hoofd de hele tijd de redenen waarom het wel of niet waar was. Na het controleren ervaarde ik soms even kort rust maar al snel nam de angst mij weer helemaal in beslag. Dan wilde ik weer zekerheid zoeken en bewijzen dat het wel of niet zo was. Ik ging op internet lezen en was er obsessief mee bezig. Dit was een vicieuze cirkel. Met niemand durfde ik erover te praten want ik was bang dat zij mij niet meer wilde zien of nooit meer zouden vertrouwen. Dat zou ik namelijk ook niet doen als een vriend of vriendin echt pedofiel zou zijn.

Ik kwam al redelijk snel in therapie. Wat mij veel geholpen heeft. Het was zwaar maar ik wilde er alles aan doen om mij beter te voelen. Met dit idee kon ik echt niet leven. Exposure therapie heeft mij heel goed geholpen. Naar de angst toe gaan. Het hardop uitspreken van de volgende zinnen: "Ik ben pedofiel" "ik heb seksuele gevoelens voor kinderen" "als ik borstvoeding geef krijg ik seksuele gevoelens".

Dit verergerde de angst eerst heel erg. In het begin durfde ik het niet eens hardop uit te spreken. Samen met mijn therapeut heb ik het op papier geschreven. Dit riep al angst op want als iemand anders het zou lezen wat zouden ze dan wel niet over mij denken. Mensen zullen mij hierom haten. Ik verdien het niet om te leven als het zo is. Kortom veel angst.

Het moeten lezen van deze zinnen vond ik al verschrikkelijk. Hierna moest ik het 3 minuten achter elkaar hardop herhalen. En zo iedere keer een stapje verder naar de angst toe. Mijn therapeut stelde voor dat ik thuis hetzelfde ging oefenen. Ik kreeg meteen gedachten over wat als mensen mij zouden horen. Dat ging ik echt niet doen! Want als mijn huisgenoten mij zouden horen dan...?!

We hebben toen samen een opname gemaakt met mijn telefoon gemaakt waarin ik het zeg, dit moest ik telkens luisteren zodat ik thuis kon oefenen met exposure. Het liefst zo vaak mogelijk en vooral op de momenten waarop in geloofde dat de angst werkelijkheid was.

Allemaal verschrikkelijk om te doen! Ik wilde het ook liever vermijden en dus niet luisteren naar de opname omdat ik wist dat die akelige angst gevoelens dan weer erger zouden worden. Maar gek genoeg hielp het mij echt! De angst werd telkens eerst erger maar daarna nam het af.

Na een tijdje ervaarde ik 'oh het is maar een angst'. Ik moest zelfs meer naar het einde van de therapie een beetje lachen om de angst. Wat heb ik mezelf nu weer in mijn hoofd gehaald... Kom op zeg pedofiel dat ben ik echt niet.

Ik kon het loslaten. En ik heb mezelf en mijn leven terug. Ik vertrouw op mezelf. En ik ben helemaal klachtenvrij van deze angst.

Mijn therapeut begeleidde mij hierin heel fijn. Zij gaf mij vanaf het begin het vertrouwen dat zij niet geloofde dat het waar was. Zij vond mij niet raar of een gevaar voor de maatschappij, zij vertrouwde mij. Ze zag het echt als een angst. Dat gaf mij zo'n fijn gevoel. Zij had ook vaker vrouwen geholpen met een soortgelijke angst. Zelfs een vrouw die oma was geworden en toen pas deze angst ontwikkelde.

Ik hoop dat er iemand hiermee geholpen is.
Ga naar je angst toe. Zoek hulp. Je bent niet alleen hierin en je bent niet gek.

Vaak zijn ons angsten de ergste dingen die ons zouden kunnen overkomen. Hierom onstaat er angst voor het idee dat het werkelijkheid kan zijn.

Veel sterkte en kracht toegewenst voor een ieder die hiermee te maken heeft.

Ik zou het fijn vinden om in contact te komen met mensen die te maken hebben met mentale OCD klachten om tips en verhalen uit te wisselen.

Ik zou ook graag met
Mensen in contact willen komen met deze dwang gedachte voel me zo alleen en onbegrepen

Hi!

Ik heb dit ooit geslikt en ik ben blij dat ik ervan af ben. Deze pillen zijn in mijn ogen geen oplossing en kunnen op de lange termijn hartproblemen veroorzaken. Ik slikte het 10 jaar en had alsnog last van paniek en dwang. Lees er goed over. Ook de pagina's die wat verborgen zijn en beslis echt vanuit je gevoel. Sterkte! Je kunt het.

Jazeker! Dit is altijd een angst van mij geweest. Super herkenbaar. En wees meteen gerust; ik heb ook nooit stemmen gehoord! Soms sluipt de angst er nog weleens in, maar dan verdwijnt die ook weer snel want we gaan geen stemmen horen; en als dat wel zo was dan hadden we daar zelf waarschijnlijk helemaal niet bewust zo bij stil gestaan. No worries dus!!

Dit heb ik ook! Ik ben bang om in een psychose te komen of schizofreen te worden.
Ik let er soms op als ik geluiden hoor of dingen zie of andere dit ook zien en horen. Ben bang om gek te worden en de controle te verliezen. Het is verschrikkelijk. Kan er soms de hele dag over nadenken of ik wel of niet gek ben.

Hoi Bak,

Ik lees net je bericht op dit forum alleen weet niet hoe oud je bericht al is.

Ik kan me op zich wel in je verhaal vinden alleen heb ik het niet met een appel of een peer.

Ik heb sinds 4 jaar ook last van dwanggedachten en komen bij mij ook extreem terug wanneer ik oververmoeid ben.

Ik word overspoeld door gedachten gedurende de hele dag en vaak ben ik dingen aan het controleren. Gebeurtenissen waarvan ik niet 100% zeker weet of ze zijn gebeurd en niet zijn te controleren maar die ik toch wil controleren.

Ik heb ook net als jou dat deze gedachten er constant zijn.. ook wanneer ik met iemand praat of wanneer ik aan het sporten ben.

Ik kan ook echt aan niks anders denken en het beheerst mijn leven en mijn functioneren.
Wat ik wel merk is dat meditatie, lezen, sauna of iets ontspannends doen het voor mij wel minder erg maakt. Dit komt omdat ik dan tot rust kom en het allemaal niet zo erg vind. Het beste werkt voor mij om er niet zoveel waarde aan te geven hoewel dat heel erg moeilijk is.

Je gaf ook aan in je verhaal dat na 20 jaar het weer terug is gekomen. Hoe ben je de eerste keer er vanaf gekomen?

Graag hoor ik van je.

Hallo selma, ik heb ook last van smetvrees, en ik ben pas15! Ik vind het zelf nuet ecjt erg om vies te eorden dat is zo gek maar ik mag mijn knuffeld niet voes maken, ik houd alleen voor ze want het zijn echt mn vriendjes en daarom is het zo dat ik thuis ook alles schoon moet houden. Ik vind het trouwens wel erg raar, gek en vies voelen om (voor mij) viese dingen aan te raken ook al weet ik dat ik kan douchen, ik wil heeeel graag dat het weggaat want zo wil ik mn lecen niet slijten. Ik hoop dat jij er snel vanaf komt. Zoek in ieder geval hulp. Heb ik ook best snel gedaan. Ik weet nuet of het helpt maar ze denkt mee en ik krijg advies en zo. Veel strekte

Hoi,

Wat vervelend dat je dit hebt. Ik heb het zelf ook. Dan ben ik bang dat ik dat heel lang geleden heb gedaan en dat niet zou kunnen herinneren. Al heb ik dat echt nog nooit gedaan!

Lieve moeder,

Wat vervelend om dit te denken! Moet je veel energie kosten en stress bezorgen.

Wat ik al terug kan lezen in het verhaal wat je hierboven typt is dat je dwanghandelingen uitvoert en hiermee de angst instand houdt. Een dwang handeling van jou is bijvoorbeeld een nieuwe pot kopen. En waarschijnlijk heb je ook mentale dwanghandelingen in de zin van in je hoofd steeds proberen terug te halen of je die supplementen wel of niet in zijn eten hebt gegooid. Voor jou lijkt dat heel erg nodig omdat je echt bang bent dat je de supplementen er misschien in hebt gegooid. Maar iedere keer als je die pot vervangt neemt de angst even af. Maar even later komt hij net zo hard of harder weer terug. Want je zegt eigenlijk tegen de angst dat het een gegronde angst is. Door een camera op te hangen (dwanghandeling controleren) of de supplementen weg te gooien (dwanghandeling vermijden) zul je de angst ontwijken in plaats van doorbreken. Hij zal dan terugkomen.

Je kunt ook proberen deze angst cirkel te verbreken. Je kan dat doen door tegen jezelf te zeggen ik weet dat ik dit niet heb gedaan of nooit zal doen. Ik ga geen nieuwe pot kopen. Dit zal de angst eerst verergeren maar hierna zal de angst afnemen en uit eindelijk verdwijnen.

In alles wat je schrijft kan ik lezen dat je een super betrokken en lieve moeder bent die het liefst alles goed doet. Jij zou nooit zo maar die supplementen in het eten van je zoontje gooien! Dit is echt de OCD die jou dit laat denken. Dus we kunnen er vanuit gaan dat dit dwanggedachten zijn!

Ik hoop dat dit je een beetje inzicht geeft. Ik heb zelf therapie gehad voor OCD dus begrijp hoe spannend en echt de gedachte zijn. Vaak gaan ze over de ergste dingen die je zouden kunnen overkomen.. heel zwaar. Het doorbreken zal ook niet gemakkelijk zijn maar als jij dit aangaat zul je weer meer vertrouwen in jezelf ervaren. En geloven in dat jij dit nooit zult doen!

Als het niet alleen lukt kunnen ze je met exposure therapie goed helpen hierbij!
Sterkte en succes.

Dit herken ik! Je bent zeker niet de enige. Ik herken niet alleen wat je false memory OCD noemt, maar ook het waardeloze gevoel erna. Het niet kunnen krijgen van uitsluitsel is een van de meest slopende dingen die je (naar mijn idee) mee kunt maken! Ik herken je gedachten dat je vreselijke dingen hebt gedaan die je je niet meer herinneren kunt.

Praat met mensen in je omgeving; je bent niet waardeloos! En, belangrijker nog, je bent niet gek maar je hebt wel hulp nodig en die is er ook.

Heel veel sterkte, ik weet hoe je je voelt. Maar, nogmaals; blijf er niet mee zitten en zoek hulp. Je bent 't waard... echt...

Paul

Maak je niet druk,ik hoogdag het nu beter met je gaat

Heee ik hoop dat het goed met je gaat en je de juiste hulp hebt gekregen! Je verhaal grijpt mij aan omdat ik me voor kan stellen dat het vreselijk is om zoiets over jezelf te denken en geloven. Lijkt me heel vermoeiend.
Het feit dat je er al zo bang voor bent dat het zo is zegt eigenlijk al iets over jou aard. En dat het een angst is. Meestal zijn mensen die tot zoiets in staat zijn niet zo gewetensvol en zullen er niet zoveel angst voor ervaren. Maar die bevestiging zul je vanuit jezelf moeten leren ervaren.. Het is heel zwaar om te leven met een angst. Ik heb zelf ook mentale OCD dus kan me goed inleven hoe het is om verschrikkelijke dingen over mezelf te denken/geloven.

Ik zou je aanraden om Exposure therapie te doen. Naar de angst toe. Heeft mij heel erg geholpen om over mijn angst om pedofiel te zijn heen te komen.

Geloof me het is maar een angst! En je zult daar zelf ook achterkomen als dat nog niet gelukt is.

Liefs en sterkte toegewenst!

Ik heb ook last van intrusies. Vreselijk. Overal alle kleinen dingen paniek en angst (wat als....?). Belangrijk om te weten is, jij bent niet je gedachte! Fanatiek sporten is een goede uitlaatklep.

Ik zie mijn mama ook jaren niet/thuis is er veel afgenomen waardoor ik paniekaanvallen heb bij alles wat er verdwijnt

Ik heb het ook gehad de ene gedachte weg en de volgende kwam weer, ik sloot me op tot ik me weer onder controle had en durfde dan weer onder de mensen. ben ongeveer bij elkaar vier jaar opgenomen geweest in een spygiatrisch ziekenhuis op terepeutische basis en nu na 20 jaar heb ik er nog af en toe last van maar weet dat het weer verdwijnt en raak ook niet meer in paniek.
Ben nu bijna 68

Rtms is echt goed voor depressies. Na 20 sessies was ik depressievrij.

Mijn dochter van 15 doet nu rtms voor haar dwangstoornis
Het lijkt nu langzaam aan te gaan werken na 13 sessies

Ik heb 30 sessies voor dwang gehad en mij heeft het niet geholpen, maar ieder mens is anders en reageert anders. Er worden positieve resultaten mee gehaald! Dus mijn mening het is altijd het proberen waard. Baat het niet schaad het niet!

Ik loop al meer dan 6 jaar met een dwang gedachten ik ervaar daardoor heel veel spanning en stres het lijkt alsof ik geen controlle heb over mijn gedachten. Het lijkt wel met de jaren erger te woorden daardoor vermijd ik zoveel mogenlijk contacten. Ik hoop snel de juiste hulp te krijgen.

Ik had al 30 jaar last van agressieve dwangstoornis na veel praten wn rherapieen was het niet weg .
Nu ben ik met rtms begonnen en heb ong 13 behandelingen gehad het gaat steeds iets beter ik kan me makkelijker rustiger voelen bij dwang gedachten en blijft jet niet hangen en de angst word minder .
Heb nog lange weg te gaan maar weet dat dit helpt bij dwang en depressie
Beter als met billen want de dwang en depressie zijn je hersens en daar ligt de oorzaak de rtms werkt ook op de hersenen blij dat dat er is

Gestopt met rtms veel behandelingen gehad geen echt resultaat helaas

Zeer ernstige dwang en ook chronische depressie. Na 2 x 20 sessies nog geen enkel effect bemerkt. Moet het gewoon op eigen kracht blijven doen dus.

Zeker

Zelf dikwijls depressief met soms dwanggedachten, heb ik toch eens iets nieuw geprobeerd nl. mindfulness. Eigenlijk is dit je gedachten onder controle krijgen en houden. Alles wat je nodig hebt is gratis op YouTube te vinden. Wat jezelf moet meebrengen is geduld en regelmaat.

Ja, ik ben 14 en heb sinds mijn 12 een dwang stoornis en mijn dwanggedachtes wisselen ook voortdurend. De ene keer is het dit de andere keer iets anders! Ook blijf je altijd denken kan ik een andere gedachten krijgen maar de geen daarna is dan vaak nog erger.

Ik geloof dat dwang eigenlijk helemaal niet echt is. Het zijn maar gedachtes. Ik heb zelf ook dwang en dat is echt kut, ik weet het. Maar 1 ding moet je weten het is niet echt dus zeg tegen die dwang fuck you. Je ben een leugenaar. Deze gedachtes zijn niet echt.

Super van je!mag ik vragen hoe je er vanaf ben gekomen ?Elke dag moet ik wassen ,en na 2 dagen is me wasmiddel op,elke dag andere kleding aan ,zovaak me handen wassen ,me bed en alles in spuiten overal heb het zelfs in me tas en nu heb ik een nieuw huisje al vanaf 1 september maar ik durfde er nog niet in omdat mijn dwang zo heftig is en daarom ben ik ook weggegaan uit me andere woning, ook vanwege me eetatoornis hoor ik ben nu 2 weken opgenomen geweest in een eetstoornis kliniek in goes :emergis heet het ,nu ben ik bij een vriendin aan het slapen maar heb ik vandaag te horen gekregen van mijn huurbaas dat ze wel wilt dat ik er per 1 november in ga en dat wil ik ook !alleen ik zit gelijk zo van hoe ga ik dat doen want wil me huisje in maar zonder dat ik niet op de bank bijv durf te zitten of overal waar ik heen loop met de dweil er achter aan en stofzuigen en schoonmaken etc

Hoi, wat goed dat je dwangstoornis weg is gegaan. Mag ik vragen hoe?

Hoi Natasja, heb je al antwoord gekregen op je vragen?

Ik heb (o.a.) ook een dwang met messen. Ik moet mn gewicht in aantallen krassen in mn arm als een soort straf. Tegelijk wil ik er ook niet vanaf.

Veel sterkte met je dwang gedachtes. Mijn ervaring met dwang is wel: dan heb je dit weer en dan dat en het verspreid inderdaad waardoor heel soms het kwartje weet gaat vallen dat je toch wel spoort zeg maar … en weer gerust dat er erg veel mensen zijn die zulke dwang gedachtes hebben maar het is erg zwaar. Juist doordat alles zo heftig is en je ze niet wilt hebben krijg je ze juist. Veroordeel jezelf niet.

Hoi,
Ik herken je gedachten wel en het is inderdaad heel vermoeiend, hieronder heb ik zelf ook een bericht geplaatst wat misschien een beetje lijkt op jouw verhaal. Ik snap heel goed dat het vermoeiend is en ook zo zinloos ):

Wat knap zeg en fijn dat je dit deelt!
Zo merk ik ook als ik creatief bezig ben is mijn hoofd rustig net zoals bewegen wandelen of sport. Ook op zoek gaan naar succes verhalen. Want je zegt het mooi dit is een fase en vaak door heel veel stress! Dit gaat weer voorbij🤍

Hoi,
Ik herken het heel erg ik heb het tijdens mijn zwangerschap ook erger gehad, ook door de hormonen.
Hoe gaat het nu met je? Misschien kunnen we in contact komen.
Groetjes

Wat goed dat je dit neerzet! Ik ben ook (weer) gestart met B-12 injecties omdat ik weer paniekaanvallen had en nu ook dwanggedachtes. Het werd steeds erger. Nu sinds de injecties gestart zijn zijn mijn paniekaanvallen gestopt!
De rest duurt wel langer.
Ik had trouwens normale b12 waarde volgens huisarts maar neem het niet goed op!
Wat EK hierboven zegt… laat de andere waardes ook echt checken die geven veel duidelijker aan hoe het zit.

Dank je wel

Hi anoniem,

Hoelang heeft het geduurd voordat je er vanaf bent gekomen en had je ook last van paniekaanvallen wanneer je probeerde de handeling(en) niet uit te voeren?

hoi,

misschien een beetje laat. maar ik herken dit ook. ik heb allebei, dus smetvrees maar ook besmettingsvrees. vooral met het klaarmaken/serveren van eten en drinken. als je meer wil weten dan zeg je het maar.

Hallo je bent nu 13 jaar en hebt last van een dwangstoornis ik ken het bij mij begon het ook toen ik jong was.
Er mee leren leven is lastig voor je dingen herhalen op jouw manier
Het is goed om er met iemand over te praten die jouw begrijpt en je kan helpen.

Jaaaa heel herkenbaar
Op dat moment denk ik zie je nou wel
Ik wordt echt gek pff

Hallo,

Dit is eigenlijk de eerste keer dat ik iets als dit schrijf en ik weet ook niet hoe oud dit bericht al is.

Vervelend om te horen, helaas kan ik mij in dit soort gedachtes helemaal terug vinden. Ik zal de details besparen maar om eerlijk te zijn denk ik dat het aan stress ligt. Ik las dat je zwanger was en dat moet vast veel stress met zich meebrengen. Mijn agressieve gedachtes kwamen vaak met veel stress. (Ik heb er zelf altijd een hekel aan als mensen zeggen dat het aan stress ligt maar soms is het toch echt waar.) Uiteindelijk heb ik aan de personen verteld dat ik dit soort dingen voor mij zag, hoe ik hun van het leven beroofde. Mensen zullen het misschien beter begrijpen dan dat je denkt. Ik snap dat de gedachtes eng en verwarrend kunnen zijn, maar onthoud dat het alleen maar gedachtes zijn, ook al kunnen ze zo echt lijken..

Heel veel sterkte met alles en de zwangerschap! (misschien ondertussen het ouderschap)

Heel herkenbaar

Hoi N.
Gefeliciteerd met de zwangerschap!
Daarnaast wou ik ff zeggen dat de gedachtes die je hebt ook wel intrusies heten. Het zijn nare dwanggedachten vaak dingen die je niet wilt denken maar dan juist opkomen.
Elke keer als ze in je hoofd opkomen, kun je het beste denken dat jij het niet denkt maar dat het de intrusie in je hoofd is en daarom mag je het negeren, het is niet echt wat je denkt of wilt.

Zelfde heb ik nu ook 😭😭

Misschien is het slim om een groepsapp aan te maken voor mensen die tips willen en het niet erg vinden om hun klachten te delen.
Maar ik wil graag helpen.
Wanneer heb je last van dwang? Als het vervelende terugkerende gedachten zijn waarbij je heel moeilijk de keus voelt om er niet op in te gaan.
Wat kan je ertegen doen?
Denk logisch na over wat je in je hoofd hebt, is het reeël of echt onzin? Bv ik loop op straat en zie een hondendrol, als ik die drol wil vermijden is dat dwang? Nee want als ik erin sta heb ik poep onder mn schoen. Ander vb Ik loop naar de deur en zie de deurklink. Ik heb het gevoel dat ik de deur klink 5 keer moet aanraken anders gebeurt er iets naars. Dit klopt niet want als je de deurklink een keer aanraakt zie je dat er niks gebeurt. Je moet nagaan of het klopt wat je denkt of het kan gebeuren.
Als je zeker weet dat het dwang is maar je kan er heel moeilijk mee stoppen en je bent met een handeling bezig, ik wil je dan dit advies geven:
Stel je bent in een restaurant en je gaat naar de wc. Je tikt normaal gesproken eerst 5 keer de klink aan voor je hem opendoet. Pak de deurklink vast tel tot 10 en ga gewoon naar binnen zonder na te denken. Doordat je tot 10 telt heb je niet de kans om na te denken en ga je gewoon door met leven.

Ik merk is ook met wat er allemaal gebeurd in de wereld en mensen die mensen wat aandoen mij ook veel spanning geeft een mijn agressieve gedachte daar ook erger van worden.
Ik ben de hele dag onrustig zweten vooral zweethanden en voeten, en ooit gewoon echt warmte aanvallen. Spieren die pijn doen kaken die pijn doen niet kunnen ontspannen oorsuizen die dingen .

Tis heel zwaar

Heee ik herken veel in de rare gedachtes ik heb ze ook en bijna ieder mens heeft wel eens deze gedachtes.
Alleen niemand zegt er iets over;) ik ben bang dat ik iemand pijn die of m’n vriend pijn doe.
Ik vertelde het aan m’n zus en die zei Ooh ik heb dit ook een tijd gedacht bij haar kind dan.
En vanaf het moment dat ik het mijn vriend hebt verteld is er een zwaarte van me afgevallen en hij moest alleen maar lachen…. Zo zie je maar als je elkaar goed kent weet je partner ook heus wel dat je dit nooit zou willen doen. 👌☺️ succes

Ik heb voorlopig nog geen diagnose gekregen, heb met m'n therapeut al enkele "vakjes" overlopen (autisme, borderline, narcisme). We hebben die vakjes wat losgelaten maar recent begin ik te zien hoe ik last heb van dwanggedachten, eigenlijk zijn ze er al heel lang en ze houden me vaak gevangen. "Rusteloze ziel", "behaarde zenuw", "obsedeeke", "angststoornis", zijn dingen die ik in de jaren al gehoord heb. Ja, het maakt het leven soms erg zwaar, want je begint die gedachten te geloven, ze zijn hardnekkig en bijzonder negatief... ik heb enkele dingen gevonden die me op een authentieke manier rust geven: 3uur gitaar studeren per dag, pianostukken en liedjes schrijven en fietsen in de natuur. Belangrijk dat deze geen vluchtwegen zijn maar authentieke rustpunten. Naast veel therapie dus de silver lining ...

Hoi, wat rot dat je zoveel last ervan hebt!
Ik herken me erg in jouw verhaal.
Bij mij begon het ook met verkeerd ademen en paniekaanvallen om ziek te worden te stikken Etc. Toen ineens op een vakantie is het omgedraaid naar mensen om mee heen. Ineens bang om m’n dierbaren wat aan te doen. Verschrikkelijke gedachtes en juist daarom blijven ze hangen denk ik, omdat je we van schrikt. Mag ik vragen hoe dat ging bij jou met de opvoeding van je kind? Is die gedachte op gegeven moment weggeëbd?
Ik had het erg met mijn vriend bijv. Of mijn. Hond Werd er helemaal naar van. Sinds kort aan de ssri helpt wel rustig te blijven. Maar nog steeds word ik soms moe van m’n eigen hoofd. En stress is hierin écht de boosdoener plus vaak B12 tekort. Laat dat vooral ook goed checken. Staat een berichtje over hier.
Mij helpt veel wandelen, yoga mediteren en vooral creatief bezig zijn! dat soort dingen om soort rust te pakken elke keer heb jij dingen die je helpen? Veel sterkte en liefs

Wat goed dat je dit neerzet!
Ik ben ook (weer) gestart met B-12 injecties omdat ik weer paniekaanvallen had en nu ook dwanggedachtes. Het werd steeds erger.
Nu sinds de injecties gestart zijn zijn mijn paniekaanvallen gestopt!
De rest duurt wel langer.
Ik had trouwens normale b12 waarde volgens huisarts maar neem het niet goed op!
Wat EK hierboven zegt… laat de andere waardes ook echt checken die geven veel duidelijker aan hoe het zit.

Hallo Ineke
Heb al 3jaar lang namen die ik moet onthouden ,loop al 3 jaar met die
Gedachtis word er soms gestoord van
Heb wel hulp en dat help wel
Overdag gaat het wel,het ergste heb ik het
Als.ik wakker word is het het ergst
Dan breek het zweet me uit, dan kan ik niet op die namen komen ,maar uit.eindelijk lukt

Hoi Ria. Wat "fijn"om herkenning te lezen. Van wie ontvang je hulp en is t nu minder? Ik zie er enorm tegenop om naar buiten te gaan en weer prikkels tegen te komen.
Bij mij breekt ook t zweet uit als ik niet op namen kom. Ik ga met pen en papier naar vrienden toe.

Hoi, klopt slapen is niet denken. Dat is heel fijn. Ellende begint met opstaan.
Niet tof.
Ik probeer door te gaan en afleiding te.zoeken.
Heel makkelijk gezegd. Probeer ook te accepteren dat het er is. Lukt niet maar ertegen vechten is niet oké

Normaal hoor dat de gedachten soms afdwalen.

Ik heb hier ook last van. Ik loop op dit moment bij een psycholoog voor deze klachten. Ik heb een relatie met een jongen waar ik onwijs gek op ben maar heb de gedachte of ik niet toch op vrouwen zou vallen. Dit is ontstaan na een droom. Ik sta er mee op en val er mee in slaap. De angst gaat zelfs door in mijn slaap. Het is dood vermoeiend. Als iemand tips heeft dan hoor ik dit ook graag…

Ik heb hier 3 jaar geleden last van gekregen. Heb dit een jaartje gehad en ben er uiteindelijk van ‘genezen’, oftewel ik had de dwang onder controle.

Uiteindelijk schijnt het gewoon een angst om verlaten te worden te zijn, of iets in die richting. Wat voor mij heefr geholpen is beetje bij beetje de dwang geaccepteerd. Ik wist eerst helemaal niet eens dat dit uberhaupt dwang was, had daar nog nooit over gehoord. Totdat ik in mijn volgende dwang fase kwam en uiteindelijk achter kwam dat dit dus ook een vorm is van dwang.
Maar goed naar een hele lange, onzekere, eenzamen en depressieve weg had ik uiteindelijk de mensen om me heen verteld dat ik dacht dat ik op vrouwen viel ma dat het helemaal niet zo daadwerkelijk voelde. Zij hebben dat geaccepteerd en sinds dien is die specifieke dwanggedachten gaan liggen. Soms wil die terugkomen maar ik maak me daar niet meer zo druk om.
Hoop dat deze bijbel je een beetje kan helpen ;)

Dit heb ik ook heel erg. vooral het stukje "Ik moet controle hebben over hun geluk, hun gezondheid, hun welzijn" greep me naar de keel aangezien ik dit exact ook zo heb.

En ondanks dat je weet dat je hen enkel maar kan voorbereiden en raad geven etc, blijft het een moeilijk iets om los te laten

Bij mij is in 2014 ocd gediagnotiseerd door psycholoog. Ocd kan zich op heel veel verschillende manieren uiten. Hoe het ook heet wat jij hebt, het belemmerd je enorm in je dagelijks leven. Ik heb er jaren over gedaan om hulp te durven zoeken. Heb ook veel behandelingen gehad. Ging een tijdje iets beter, maar nu sta ik weer op een hele lange wachtlijst omdat het wéér niet goed met mij gaat. Heb er geen controle over en mijn hoofd staat 24/7 aan. Voel me er doodongelukkig door. Probeer toch naar je huisarts te gaan als je een fijne huisarts hebt. Je kunt ook zoeken op Google naar ocd lot genoten. Daar kun je ergens een telefoonnummer vinden voor info over ocd en hulp in jouw omgeving. Wil ik zelf ook gaan doen in de hoop verder te komen.

Ik heb precies hetzelfde. Vaak rijfel ik of ik het heb gedaan of wat ik heb gezegd. Maar diep van binnen weet ik het. Maar mijn gedachten laten me twijfellen. Ik wandel veel en probeer het te accepteren

Hoi Moraisa,

Ik heb ook existentiële OCS, ergens fijn te lezen dat ik niet de enige ben. Heel naar is het. Ik merk dat medicatie me wel helpt om rustiger te worden in mijn hoofd en het allemaal wat beter te overzien. Maar ook een stuk acceptatie is wel langzaam gekomen in mijn leven. Het idee dat je ‘gewoon’ aan het filosoferen bent en dat dat ook mooie kanten heeft.

Sterkte!

Ik heb precies hetzelfde. Vaak rijfel ik of ik het heb gedaan of wat ik heb gezegd. Maar diep van binnen weet ik het. Maar mijn gedachten laten me twijfellen. Ik wandel veel en probeer het te accepteren

Dit heb ik ook bang om mijn kind pijn te doen . Het doet me heel veel ik wil er echt uit

Ik heb hetzelfde.
Je kunt er zelf niets aan doen.
Het belemmert je ook in allerlei dingen.
Het is iets verschrikkelijks.
Heeft ze geen antidepressieva of helpt dat niet?
Graag bericht terug.

Zou je je zoektocht willen laten stoppen? Dan werkt Byron Katie misschien wel voor je.

Ik heb exact hetzelfde als jou, dus snap je ook helemaal. Ik leid al vanop mijn 5 jaar aan OCD, wat dus betekent dat ik mijn leven nooit anders gekend heb. Ik ben toen ik 15 was gestart met Citalopram (anti-depressiva wat werkt bij angststoornissen) al snel merkte ik verschil en kon ik mijn OCD controleren Ipv dat mijn OCD mij controleert. Op mijn 18de heb ik een relatiebreuk doorstaan die me heel heftig gevallen is. Ik at niet meer, ik kon niet meer slapen, dacht de hele tijd aan haar en geen enkele afleiding was voldoende, met vrienden afspreken had voor mij geen zin. Mijn Citalopram is op dat moment verhoogd naar de hoogste dosis die mag voorgeschreven worden. Helaas merkte ik daar geen verschil van. Ik wou er niet meer zijn, ik voelde me slecht en vond dat alles mijn fout was. Na gesprekken met de psycholoog hebben we ontdekt dat ik mijn relatie onder controle hield met mijn OCD. De OCD bepaalde dus niet alleen mijn leven zoals vroeger maar bepaalde ook mijn relatie… ik heb me enorm slecht gedragen waardoor mijn ex een heel slecht beeld van me heeft. De hele tijd reflecteer ik in mijn hoofd over de dingen die ik gedaan heb en heb de hele tijd bang dat ze een ander gaat vinden. Ik kan haar niet loslaten, ik hoor haar niet meer, ik kan haar leven niet meer controleren en dat besef ik zelf goed genoeg maar de OCD bepaald er anders over. Alle gedachten/handelingen maken mijn hoofd gek en mijn lichaam moe. Ik heb een periode in het ziekenhuis gelegen omdat ik neurologische uitval kreeg door de stress/angsten. Op dat moment ging echt de noodbel bij mij. Ik heb 4 weken begeleiding aan huis gehad die me opvolgden en ervoor zorgden dat mijn leven weer wat zou voorstellen. Maar tevergeefs… ik ben ondertussen 19 en voel me nogsteeds hetzelfde. Ik ga over enkele weken in opname bij een psychiatrisch ziekenhuis omdat ik nogsteeds hoop heb, nogsteeds geloof dat ik hier sterker uit word en ervan kan leren. Haar vergeten ga ik nooit, het gemis gaat nooit verdwijnen en het rouwproces is enorm zwaar. Maar met de juiste ingesteldheid en motiverende doelen ben ik ervan overtuigd dat iedereen kan bereiken wat die uiteindelijk wil. Dus al lijkt de tunnel kil en zwart, op het einde zal toch nog een lampje branden. Keep your head up, je kan dit!!!

hoi patrick

als ik goed begrijp uit je verhaal is dat het uit is gegaan met je vriendin een grote klap is voor je je kan de gedachtens en de gebeurtenis niet goed een plekje geven .die dingen zijn lastig en die gene heeft wat voor je betekend om het te accepteren is proberen om te kijken na de dingen die je wel leuk en beleefd hebt met haar zodat je de negatieve gedachtens wat achter wege laat het zal een gevecht worden of schrijf het van je af kan ook helpen praten met iemand lucht ook op . Je zal toch een keer het een plekje moeten geven want je hebtje eigen leven die ook verder gaat sterkte

Zeer herkenbaar, ook ik ben keer op keer obsessief verliefd, bij mij gaat het om onbeantwoorde liefdes.
Mentaal ben ik er helemaal kapot van, daarom heb ik hulp gezocht bij een GGZ instelling die speciaal gespecialiseerd is in liefdesverslavingen en co-dependency.
Claudia's Care Center heet het, misschien heb je er wat aan!

Sterkte!

Ik heb exact hetzelfde als jou, dus snap je ook helemaal. Ik leid al vanop mijn 5 jaar aan OCD, wat dus betekent dat ik mijn leven nooit anders gekend heb. Ik ben toen ik 15 was gestart met Citalopram (anti-depressiva wat werkt bij angststoornissen) al snel merkte ik verschil en kon ik mijn OCD controleren Ipv dat mijn OCD mij controleert. Op mijn 18de heb ik een relatiebreuk doorstaan die me heel heftig gevallen is. Ik at niet meer, ik kon niet meer slapen, dacht de hele tijd aan haar en geen enkele afleiding was voldoende, met vrienden afspreken had voor mij geen zin. Mijn Citalopram is op dat moment verhoogd naar de hoogste dosis die mag voorgeschreven worden. Helaas merkte ik daar geen verschil van. Ik wou er niet meer zijn, ik voelde me slecht en vond dat alles mijn fout was. Na gesprekken met de psycholoog hebben we ontdekt dat ik mijn relatie onder controle hield met mijn OCD. De OCD bepaalde dus niet alleen mijn leven zoals vroeger maar bepaalde ook mijn relatie… ik heb me enorm slecht gedragen waardoor mijn ex een heel slecht beeld van me heeft. De hele tijd reflecteer ik in mijn hoofd over de dingen die ik gedaan heb en heb de hele tijd bang dat ze een ander gaat vinden. Ik kan haar niet loslaten, ik hoor haar niet meer, ik kan haar leven niet meer controleren en dat besef ik zelf goed genoeg maar de OCD bepaald er anders over. Alle gedachten/handelingen maken mijn hoofd gek en mijn lichaam moe. Ik heb een periode in het ziekenhuis gelegen omdat ik neurologische uitval kreeg door de stress/angsten. Op dat moment ging echt de noodbel bij mij. Ik heb 4 weken begeleiding aan huis gehad die me opvolgden en ervoor zorgden dat mijn leven weer wat zou voorstellen. Maar tevergeefs… ik ben ondertussen 19 en voel me nogsteeds hetzelfde. Ik ga over enkele weken in opname bij een psychiatrisch ziekenhuis omdat ik nogsteeds hoop heb, nogsteeds geloof dat ik hier sterker uit word en ervan kan leren. Haar vergeten ga ik nooit, het gemis gaat nooit verdwijnen en het rouwproces is enorm zwaar. Maar met de juiste ingesteldheid en motiverende doelen ben ik ervan overtuigd dat iedereen kan bereiken wat die uiteindelijk wil. Dus al lijkt de tunnel kil en zwart, op het einde zal toch nog een lampje branden. Keep your head up, je kan dit!!!