Hypochondrie - forum lotgenoten

Herkenbaar. Het is soms moeilijk om vertrouwen te hebben in je lichaam. Ik heb dat ook. Je hebt in spanning gezeten vanwege je moedervlek. De spanning verdwijnt niet zomaar. Maar beetje bij beetje komt het goed. Geef het de tijd. Je kunt altijd een afspraak maken bij de praktijk ondersteuner. En als dat niet werkt, naar een psycholoog. Of tijdelijk medicijnen? Probeer ook te wandelen of sporten, voor de afleiding ook. Heel veel succes. Ik weet het, het is niet makkelijk. Je kunt het!

Heel herkenbaar. De angst voor lymfeklierkanker heb ik ook erg lang mee geworsteld omwille van onverklaarde chronisch opgespannen halsklieren.
Ik ging langs bij een specialist ter zake, die mijn halsklieren onderzocht en heb twee keer een echo gehad, waar niets uitkwam.
Omwille van een ander probleem heb ik recent een full body PET-scan ondergaan (vreselijk voor een hypochonder), maar gelukkig was het schoon. Desondanks heeft mijn angst zich alweer op iets anders geslagen, iets wat niet door een full body PET kan gezien worden en zo gaat dat met ons hypochonder-hoofd. Ik weet hoe lastig het is, want de angst is vaak allesoverheersend en voor weinig rede vatbaar.
Goeie moed!

Heel herkenbaar dit. Vooral het moeten wachten op een onderzoek kan een enorme trigger zijn. Vanwege maagklachten stuurde de arts mij door voor een onderzoek. Dat duurde een paar weken en in die tijd is de angst zo diep in mijn lichaam gaan zitten en zo vast gaan zitten dat een gunstige uitslag geen enkel verschil meer kon maken. Maanden verder en nog steeds last en bang voor maagkanker.
Tja, wat help om gedachten de baas te worden? In theorie veel maar hypochondrie is helaas een zeer hardnekkige en zeer irritante metgezel.

Heel
Herkenbaar. Bij mij bouwde het zich achteraf een jaar geleden al op. Ik werd steeds vaker kortademig tijdens eten/praten en lichte inspanning. Mei afgelopen jaar tijdens een naderende keelontsteking kreeg ik het gevoel ‘s nachts op m’n rug dat m’n keel dichtklapte. Ik word nu vaak op m’n rug wakker met een wat slappere handen, vooral rechts.
Twee maanden geleden volledig in paniek geschoten achteraf om niks. Week in acute paniek, daarna op rug wakker geworden met tintelingen rechts. Sindsdien is rechts nog steeds zwakker. Gelukkig geen uitval gehad. Maand geleden zag neuroloog geen reden tot verder onderzoek maar had toen nog niet zo uitgesproken krachtverlies. Gelukkig nogmaals geen echte uitval maar heb totaal geen vertrouwen meer in m’n lichaam. Arts gooit het op mentaal, wordt doorgestuurd naar medische psycholoog. Ondertussen verlies ik me steeds meer.

Dit kan precies mijn verhaal wezen! Ook al heel.lang last van,het vreemde is als ik er niet aan denk zoals afleiding ik het niet eens voel maar zodra ik savonds op de bank zit komt het opzetten,daardoor raak ik gespannen zodat het alleen maar versterkt...heb het ook in m'n vingers..denk zeker dat het stress is! Gewoon onbewust een verkeerde gespannen houding tis erg vervelend maar denk toch dat het niks ernstigs is komt allemaal goed!

Ik heb dit ook sinds twee weken... Een vreemd gevoel in mijn onderbenen, bloed was ok... De dokter zegt, wacht nog even af maar het maakt me angstig.

Ik heb dit sinds enkele weken ook. Ik heb wel enkele maanden geleden een CIS gehad (neuro-inflammatie). Ik vermoed dat het daarmee te maken heeft, er zit een letsel op mijn ruggengraat. Vermoedelijk is bij jullie het geval dat er ergens iets in je ruggenmerg “ontregeld” is of een geknelde zenuw. In het eerste geval gaat dit normaal spontaan over, in het tweede is een kinesist nodig. Het kan dus ook volkomen normaal of onschuldig zijn en hoeft niet zo dramatisch te zijn als bij mij het geval is. Hou het even in de gaten. Als er tintelingen/verdoofdheid/overgevoeligheid of zwakte bij komt kijken, wel even aan de alarmbel trekken.

Succes!

Alcohol en zon is geen goede combinatie. De ene is daar al gevoeliger aan dan de ander, maar het blijft een slechte combo. Niemand kan “beloven” dat je niks hebt. In de geneeskunde is niets 100% zeker. Zelfs als ze je vandaag binnenste buiten keren kan er morgen iets gebeuren of iets uitspringen. Het heeft geen enkel nut je er druk in te maken, behalve als je echt aanhoudende klachten krijgt natuurlijk.
Sterkte, ‘t is niet makkelijk.

Ik herken mij in je verhaal,
Vaak als ik alcohol had gehad of ging stappen als ik moe was kreeg ik klachten,
Vaak komt dit doordat als je moe bent je klachten en gedachtes sneller op gaan spelen.
Ik heb daardoor gekozen geen drank meer te nemen ook niet op feestjes.
Dit heeft 80% van mij stress klachten en andere klachten weggenomen.
ook moet je leren goed naar je lichaam te luisteren, als je voelt dat je je al wat moe bent of gespannen voelt neem dan de rust ipv te kiezen voor bijv sociale uitjes.

Ik zeg niet dat er iets mis is met je want dat kan altijd.

Nu ik denk dat het ook in je hoofd zit en je getriggerd wordt door die ene keer dat je het hebt meegemaakt. Komt die angst altijd naar boven op die momenten waar je er echt aandenkt ik zelf heb ook al jaren last van hypochondrie en heb er voor therapie gevolgd die me wel anders deed denken (veel beter nu ;)) . Probeer wnr je die momenten hebt ipv te panikeren eens gewoon afleiding te zoeken, ik weet het het is moeilijk. Maar afleiding helpt enorm veel ook probeer er over te praten met bvb je beste vriend die meegaat feesten. Als hij of zij dan ziet dat je begint te stressen kan die je afleiding of op je in praten dat helpt ook altijd.

Hou je goed en geloof de dokters als ze zeggen dat alles ok is die hebben er voor gestudeerd en weten het wel. Ow nog een tip zoek niet op op internet is echt het slechtste dat je kan doen.

Je kan ook een afspraak maken bij de praktijkondersteuner van je huisarts. Daarmee kan je in gesprek en een plan maken. Succes!

Ik herken ook de tintelingen en het dof gevoel in mijn rechterbeen en het maakt mij weer enorm angstig. Ik lees weer de eerste dingen op Google en dat maakt het allemaal nog erger. Ik ben zo bang

Dag anoniem,

Als het in 1 been zit kan het een geklemde zenuw zijn. Ik had het in beide benen, bleek mijn ruggenmerg ontstoken te zijn. Niet om te lachen, maar bon, ik leef ook nog 🙃.

Komt goed! Ga eens naar een goeie fysio als je niet naar een arts durft! Mijn fysio heeft mij uiteindelijk verder geholpen en niet mijn HA.

Je zou je werk niet mee naar huis moeten nemen. Zeker niet net dit soort werk. Is er via je werk geen psycholoog te regelen om hiermee om te gaan?

Dag Sam,
Ik kan me inbeelden dat dit heel eng is. Ik heb zelf ook een collega die dat heeft aan haar rechterschouder. Bij haar is het zo dat je zichtbaar ziet dat haar rechterschouder helemaal lijkt samen te trekken (haar schouder trekt ze dan ongewild naar achter). Ik heb haar er eens naar gevraagd en ze zou de diagnose van BFS gekregen hebben.
Groetjes

Hoe gaat het nu Mir?

Hoi Mir, helemaal herkenbaar, ik heb al jaren spiertrekkingen, met name in benen. Heb MRI gehad van hersens en bleek oké. Kreeg verhaal over stress te horen van neuroloog. Nu leef ik er maar mee. Spiertrekkingen hoeven dus echt niets ernstigs te betekenen. Take care. Sjelle

Dag Rik,

Heb je toevallig al medische beeldvorming gehad hiervoor? Doet me een beetje denken aan neuropathie eerder dan aan een dicht geslibde ader.
Er zijn verschillende oorzaken voor neuropathie.

Groetjes

Nee nog niet. Misschien maar eens langs de huisarts

Ik moet wel zeggen dat ik vaak last heb van lage rugpijn

Een geknelde zenuw kan in dat geval misschien de oorzaak wel zijn. Maar een bezoekje aan de huisarts kan geen kwaad denk ik. Misschien denkt die nog aan iets anders. Succes in elk geval!

Dankjewel. De uitkomst laat ik nog weten

Vandaag doorgestuurd naar de orthopeed.

Een emg heb ik trouwens een half jaar geleden gehad. Daar was niks bijzonders op te zien

Goedemorgen, ik lees dit verhaal maar zie dat er geen reacties zijn. Ik vroeg me af hoe het nu gaat? Ik ben extreem hypochonder en zoek naar verhalen van mensen waarbij toch iets blijkt te zijn. Aangezien ik zo overtuigd ben dat ik echt iets heb. Wat gebeurt er als het echt zo is. Een soort van opluchting of extreme angst die niet te bedwingen is.
Hoop trouwens dat je weer beter bent🙏🏼

Hoi Shogy!
Het gaat weer goed met mij, dank je wel. Ik heb angsten doorstaan die ik nooit eerder heb gekend in die drie weken tot maand. Er bleek inderdaad iets te zijn, wat precies zal de tijd moeten uitwijzen. Het is in elk geval “iets” neuroinflammatoir en in het beste geval is het iets eenmalig; MS kan ook, of een ander soort neurologisch auto-immuunaandoening. Daar ga ik voor mijn eigen mentaal welzijn gewoon van uit dat het eenmalig is geweest; het heeft geen zin om me er zorgen in te maken of en wanneer het terugkeert. Ik ben wel alerter op lichamelijke gewaarwordingen nu en ben me veel bewuster van de mind-body connectie dan voorheen, waardoor ik wel het gevoel heb dat ik zelf ook (tot op zekere hoogte) in de hand heb hoe mijn lichaam gaat reageren. Wat ik het meest traumatiserend van al vond was mijn verblijf in het ziekenhuis en de navolgende onderzoeken. Het is in de geneeskunde zo dat ze bij de meest ernstige mogelijkheden beginnen en dat dan één voor één trachten uit te sluiten. Komt daarbij dat er nooit wat met 100% zekerheid kan worden vastgesteld of uitgesloten. Vooral dat vond en vind ik lastig. Maar goed, anderzijds ben ik van mening dat ik er nog ben, dat ik momenteel goed functioneer (hout vasthouden). Ik zie het als signaal van mijn lichaam dat ik verkeerd bezig was (chronische stress, slechte voeding,…) en dat mijn lichaam gewoon stop heeft gezegd. In die zin heb ik er - naast het mentaal traumatiserend effect dat ik samen met een psycholoog nog aan het verwerken ben - wel iets positiefs aan overgehouden. Je ziet alles plots in perspectief; wat is belangrijk en wat is totaal onbelangrijk. Tot slot heb ik ook heel veel boeken gelezen, geschreven door artsen. Wat ik onthouden heb is dat ons lichaam ingenieus in elkaar zit, maar dat er bij ieder van ons zeker en vast wel “iets” is dat mis is en op een gegeven moment wel of niet naar boven komt. Dat helpt wel om te relativeren.

Hoi, die angsten zijn normaal. Je hebt in het ziekenhuis gelegen voor allerlei onderzoeken en je maakt je zorgen. Je schrijft dat alle onderzoeken goed waren? Hou je daaraan vast. Ik weet hoe moeilijk het is. Die angsten die we allemaal meemaken zijn vreselijk. En Google, zoek niks op want op Google staat van alles en dan maken wij ons meer zorgen. Hoe voel je je inmiddels?

Dag Vanessa,
Bedankt voor je antwoord. Ik voel me nog steeds hetzelfde. Ben gisteren langs een psycholoog geweest die de opstart van Escitalopram voorstelde (5mg) om het “donkere randje” ervan af te halen. Ik ben op dit moment zo ver heen dat het me angstig maakt om over de toekomst na te denken, want automatisch komt de vraag tegelijkertijd op of ik er nog zal zijn (ja, vreselijk). Op dit moment ben ik overgevoelig voor de gedachte dat gezondheid iets fragiel is, of zo lijkt het voor mij toch. Ik bekijk de wereld gewoon met een bril van angst in plaats van met een bril van vertrouwen. Heb het gevoel dat ik het noorden even kwijt ben…

Het kan zijn dat 5mg te weinig is voor jou. Bij mij duurde het ook even voordat ik effecten merkte. Je lichaam moet even wennen. In het begin kunnen de angsten erger worden. Heb ik ook meegemaakt. Echt zo herkenbaar. Hoe is het vandaag?

Hey Vanessa,
Verschrikkelijk. Ging vandaag voor het eerst weer werken en ik liep de hele dag enorm gespannen en angstig rond. Had ook meer last van de restsymptomen, wat mijn emoties nog verder aanwakkerde. Mijn gedachten gaan van hot naar her, ook naar de ergste scenario’s die door scans inmiddels zo goed als uitgesloten zijn (tumor). Ze kunnen het nooit 100% uitsluiten zei de neuroloog, maar wel 99,99%, en toch blijft dat door mijn hoofd spoken. Wanneer ik mezelf weer een beetje moed heb ingepraat, landt het besef dat wat het meest waarschijnlijk is (MS) ook geen lachertje is, hoewel wel leefbaar geworden in de laatste jaren met grote sprongen qua medicatie.
En zo gaat de gedachtenmolen maar voort. Het is allemaal nog maar kortgeleden natuurlijk, maar toch ook niet als je ermee rekening houdt dat ik sedert dien chronisch gestresseerd en paniekerig rondloop, wat ook weer een aanslag is op mijn lichaam en wat het ook mag zijn. Zo ben ik dan weer bang dat ik de kleine kans dat het iets eenmaligs was (en omkeerbaar mits regulering van stress en een wat gezonde leefstijl) aan het verbrodden ben.
Ik denk alleen maar ‘waar ben ik in godsnaam in beland’..

Sorry Vanessa, ik had niet door dat ik helemaal nog niet had uitgewijd omtrent de reden van mijn ziekenhuisopname. Maar, dat dus.. “meest waarschijnlijk neuroinflammatoire aandoening met dd x MS, MOGAD, NMO of (als ik geluk heb) ADEM (monofasisch meestal). Bon, de opname op zich en alle scans (waaronder 2x PET en de wachttijden) waren traumatische ervaringen op zich. Ik hoef het je waarschijnlijk niet uit te leggen.

Ik begrijp jou helemaal. Het wachten op onderzoeken/uitslagen is echt niet fijn. We maken ons zorgen en die angsten zijn vreselijk. Het beheerst je hele dag en daarom is het belangrijk dat je een manier vindt om rustiger te worden. Ik weet het, het is niet makkelijk. Wat zeiden de artsen? Volgen meer scans, onderzoeken? Hoe lang slik je Citalopram?

Nu ben ik eventjes ziekenhuis- en scanvrij. Over zes maand volgen opvolg MRI’s, waar ik nu dus al mentaal mee bezig ben. De artsen zeiden dat ze het op dit moment ook niet kunnen zeggen wat ik heb (gehad). Vandaar de voorlopige meest waarschijnlijke differentiële diagnoses die ik hierboven vermeldde. De tijd moet het uitwijzen (voor MS of NMO zijn twee letsels nodig, in heb er nu maar één). Als er over zes maand niets is bijgekomen (🤞🏼🤞🏼) dan is een monofasisch event waarschijnlijker.

Ik ben gestopt met escitalopram. Ik kreeg enorme bijwerkingen die leken op de initiële symptomen van neuro-inflammatie, waardoor ik onmogelijk kon uitmaken of het de antidepressiva was of een nieuwe opstoot. Heb gisterenavond wel een Prazepam genomen om wat te kunnen slapen..

Ik weet dat het moeilijk is maar probeer te denken aan wat de arts zei. De ergste scenario's zijn uitgesloten. De angst blijft in je hoofd, lijf. Dat gaat niet zomaar weg. Zoek afleiding wanneer de nare gedachten opkomen. Het is niet makkelijk, ik weet het. Maar angst moet onze dag niet beheersen. Hopelijk heb je over zes maanden weer een onderzoek en dan is het weer ok. Daar gaan we voor hé

Ik weet dat het moeilijk is maar probeer te denken aan wat de arts zei. De ergste scenario's zijn uitgesloten. De angst blijft in je hoofd, lijf. Dat gaat niet zomaar weg. Zoek afleiding wanneer de nare gedachten opkomen. Het is niet makkelijk, ik weet het. Maar angst moet onze dag niet beheersen. Hopelijk heb je over zes maanden weer een onderzoek en dan is het weer ok. Daar gaan we voor hé

Ik vind het zo erg voor jou dat je je zo voelt maar je angsten zijn herkenbaar. Hypogondrie is heel zwaar. Je hebt ook een vriend verloren en je wordt geopereerd. Het is normaal dat je je angstig voelt. Heeft de huisarts iets gezegd over therapie? Psycholoog, dat kan vaak helpen. Heel veel succes!!

Goede moed Jonas!

Niemand?

Hoi Vanessa, ik ben bezig met paroxitine op te hogen. Daarnaast slik ik oxacepam om de ergste stress wat op te vangen.
Mijn darmen reageren ook niet normaal.
Brijachtig, en dan denk ik dat ik naar de wc moet en dan komt er niks.
Allemaal stress.
Ik begrijp heel goed jou angst. Ik ben ook zo. Er staan nog meer verhalen op deze site met darmklachten, we zijn niet de enige. Sterkte hoor

Dankjewel Jacoba voor je bericht. Ik slik Citalopram 20mg. En het ging goed tot die darmklachten begonnen. Dan ging ik me zorgen maken. Ik doe zo mijn best en baal als ik weer geen controle heb over mijn gedachten. En natuurlijk, ik denk gelijk aan het ergste. Moet vertrouwen hebben in mijn lichaam maar jeetje, wat is het moeilijk.

Heeeel moeilijk !!

Ja heb ik ook. 20 jaar lang niet gehad. In 2023 had ik het zomaar ineens weer en daarna 5 dagen achter elkaar. De symptomen zijn wel veranderd, de misselijkheid die ik vroeger had komt niet meer. Nog wel eerst het zien van kleuren en half zicht, daarna hoofdpijn. Ik heb het dit jaar nog maar 1x gehad. Ik denk dat het ook wel stress gerelateerd is

Ik heb het vanaf mijn 11e, ben nu 49. Hoe was het bij de neuroloog?

Ik heb in mijn jeugdjaren veel last gehad van hoofdpijn. Later werd dat migraine, neuroloog bezocht. Ik moest uiteindelijk iedere dag een pil tegen de migraine slikken. Het is op een gegeven moment weggegaan. Dat had de neuroloog ook gezegd. Het gaat vaak voorbij, heel apart. Als ik ern migraineaanval had, dan werd ik vaak misselijk, soms overgeven, moest gelijk gaan liggen, in het donker. Het is echt niet fijn hé. Ben je bij de neuroloog geweest?

De uitslag van de MRI was geruststellend . Geen gekke dikke te zien , geen aneurysma’s . Wel een paar witte vlekjes op de hersenen maar ze zei dat dit volkomen normaal is bij mensen met migraine en moest er dus verder ook niets aan doen . Ik heb geen medicatie gekregen tegen de migraine omdat ik 1 a 2 aanvallen per maand heb en de medicatie zou meer kwaad doen dan de aanvallen zelf . Verder merk ik dat als ik een kalmere mindset heb dat ik ook veel minder last heb van migraine .

Merci allemaal en succes

Hoi, ik herken je angsten. Je hebt in het ziekenhuis gelegen en je bent bang dat het terugkomt. Angst kan heel veel met je doen. Ik slik antidepressiva en in het begin kunnen je angsten erger worden maar dat is omdat je lichaam moet wennen. Een psycholoog kan vaak helpen. Daar ben ik nu mee bezig. Heel veel succes!

Hoi, die spierspasmen heb ik ook ,is van de antidepressiva.

Hoi, hoe is het nu met jou? Ik heb ook hypogondrie. Die angsten, vreselijk. Zo herkenbaar

Hey! Mijn mama heeft de ziekte van Lyme gehad en was daar enorm ziek van (nekstijfheid, hoofdpijn die erger werd in ruglig, gewichtsverlies, weinig eetlust, dubbel zien aan 1 kant, rode kringen op huid). Is uiteindelijk via bloedonderzoek gediagnosticeerd en via een lumbale punctie en MRI scan bevestigd. Als ik jouw klachten hoor denk ik niet meteen aan Lyme aangezien bloedonderzoek en MRI beiden negatief zijn. Bij oog en hoofdpijn door Lyme zouden ze wel iets op je MRI hersens gezien hebben ;)!

Hai Rens,
Ik herken veel van je klachten. Hartkloppingen, nekpijn, hoofdpijn, koude handen, spierpijnen, maagzuur/keelpijn, duizelig, wazig zicht, vermoeidheid...Loop al zes jaar met veel verschillende lichamelijke klachten en denk dat ik geen piepert ben, was altijd wel een vlotte meid (voor de buitenwereld nog steeds).
De artsen zeggen altijd 'stress'. Dat is leuk, maar chronische stress is uiteindelijk ook hartstikke ongezond. En de klachten zijn heel echt.
Het zorgeloze gevoel is bij mij ook allang weg en dat mis ik enorm. Ook bij mij is het geen MS of Lyme. Eerlijk gezegd is naar de dokter gaan lastig omdat de klachten zo divers zijn. Ik begin te neigen naar een holistisch arts omdat die het grote plaatje bekijken, het geheel van klachten. Alleen, hoe weet je of je bij een goede zit? Ik hoop dat je snel een oplossing vind en verder kunt met je leven.

Hey rens, alle klachten komen van gedachten.
Jij bent teveel gefocust op je lichaam,
Je houdt je met zaken bezig waarbje geen verstand van hebt, de doktoren hebben lang gestudeerd om de kennis te hebben.
Geen enkele specialist zou jou naar huis sturen als je iets had!
Ze zijn er juist om je te helpen, dat is hun taak!
Jij moet leren afleifin te zoeken, verleg je focus op andere zaken.
Hobby's, klussen, iets in ieder geval wat je leuk vind. En ik zou je symptomen opschrijven in een dagboek, dat gaat echt helpen.. succes ermee ! ....en als laatste..verban google!! Google stuurt je het liefste meteen door na een begrafenis ondernemer..bij elke klacht is het vrijwel meteen ernstig.

Hi Rens, zoek eens op “gegeneraliseerde angststoornis”. Daarvan krijg je zulke fysieke klachten als jij ook opnoemt. Het overlijden van je vriend - wat je misschien niet goed hebt verwerkt - kan dit heel goed hebben aangewakkerd. Als je je erin herkent, dan misschien eens met een psycholoog gaan praten. Op jouw leeftijd al met zulke heftige angsten en klachten rondlopen is niet nodig. Sterkte!

Dag Rens,

Wel vreemd dat een neuroloog op basis van enkel een hersen MRI kan zeggen dat het “100% geen MS is”. Ik had nl. zelfde soort klachten, MRI hersenen was clear, MRI rug zat echter een ontsteking. Nu zijn ze aan het zoeken waar het vandaan komt, maar MS staat (helaas) wel op het lijstje. Hoeft niet per se in de hersenen te zitten dus om MS te zijn (bij de meesten wel natuurlijk), maar kan ook in de rug (ik ken bv. Iemand die MS heeft die enkel laesies in de rug heeft en helemaal niets in de hersenen). Bon, ik wil je niet afschrikken. Maar tintelingen die komen en gaan, koude handen en voeten, depressie en vermoeidheid komen me zeer bekend voor. Op een gegeven moment werd het wel erg acuut, mijn hele onderlichaam stond onder stroom waardoor ik wel wist dat het niet puur angst meer was. Daarom dat ik naar het ziekenhuis ben gegaan en alles in een stroomversnelling is gekomen. Op dit moment heb ik nog geen diagnose, dus ook niet gezegd dat het MS is (ik hoop het niet natuurlijk), maar ik vind het een bijzondere vaststelling van een neuroloog om enkel op basis van een hersenscan te zeggen dat MS is uitgesloten.

Los daarvan zijn er nog verschillende mogelijkheden. Zoals hierboven gezegd lijkt Lyme ook zeker tot de mogelijkheden te behoren.

Ik hoop dat je er snel uitkomt!

Hi Kim, echt super vervelend voor je :( ik heb zelf geen tips want ik heb dit zelf ook deels. Als ik niet hypochonder ben om mijn eigen gezondheid dan wel over de gezondheid van mijn naasten. Mijn brein is altijd bezig met zorgen maken om gezondheid. Het enige wat ik kan aanraden is zoveel mogelijk proberen bezig te blijven / gedachten verzetten. Wellicht magnesium supplementeren voor wat rust in het hoofd. Sterkte, ik weet wat het is.

Hoi Kim

Ik herken je verhaal. Sinds ik moeder ben is mijn hypochondrie plots 100 keer erger geworden. De hypochondrie die eerst over mezelf ging is nu helemaal geprojecteerd naar mijn dochter. Ik ben nu naar een klinisch psycholoog aan het gaan. Ik word gek van het gepieker en de angsten. Hoe is het ondertussen met jou?

Warme groeten

Kim ,ik zou als ik jou was weer AD gaan gebruiken. Doe ik ook, helpt de angst te onderdrukken en wat realistischer tegen klachten en pijntjes aan te kijken.

Zo herkenbaar. Als ik me niet druk om mezelf maak, dan maak ik me zorgen om mijn gezin. Ik heb hypogondrie en die angsten, bij een pijntje of wat dan ook (zoals nu darmklachten), dan denk ik het ergste. Ik slik antidepressiva en ga binnenkort naar de psycholoog. Veel succes. Je bent niet alleen, wij weten hoe jij je voelt

Heb ze ook wel vaker met warm weer , verder niet teveel met bezig zijn! Hoe meer je erop let hoe erger ze worden.

Spiertrekkingen, ook wel spierspasmen of spierkrampen genoemd, kunnen vaker voorkomen bij warm weer. Dit komt door een combinatie van factoren zoals uitdroging, elektrolytenverlies en vermoeidheid. Hier zijn enkele redenen waarom je last kunt krijgen van spiertrekkingen bij warm weer:

1. **Uitdroging**: Bij warm weer zweet je meer, waardoor je vocht verliest. Als je niet voldoende water drinkt, kan je lichaam uitdrogen. Uitdroging kan leiden tot een disbalans in de elektrolyten (zoals natrium, kalium, calcium en magnesium), die belangrijk zijn voor de spierfunctie.

2. **Elektrolytenverlies**: Zweten zorgt niet alleen voor vochtverlies, maar ook voor verlies van elektrolyten. Deze mineralen zijn essentieel voor het functioneren van spieren en zenuwen. Een tekort kan spiertrekkingen of krampen veroorzaken.

3. **Overbelasting en vermoeidheid**: Tijdens warm weer kun je sneller vermoeid raken, vooral als je fysiek actief bent. Vermoeide spieren zijn vatbaarder voor spasmen.

### Wat kun je doen?
- **Hydratatie**: Zorg ervoor dat je voldoende water drinkt, vooral als je actief bent of veel zweet. Sportdrankjes kunnen helpen om elektrolyten aan te vullen.
- **Voeding**: Eet voedingsmiddelen die rijk zijn aan elektrolyten, zoals bananen (kalium), noten (magnesium), en zuivelproducten (calcium).
- **Rust**: Geef je spieren voldoende rust, vooral als je merkt dat je vaker last hebt van spiertrekkingen.

Als spiertrekkingen aanhouden of erg pijnlijk worden, is het raadzaam om contact op te nemen met een arts, omdat dit een teken kan zijn van een onderliggend medisch probleem.

Hoi

En ? Er is al meer nieuws ? Ik hoop dat je je toch een beetje rustig hebt kunnen houden ondertussen .

Liefs

Anouk

Het niet googlen naar symptomen is idd lastig, maar het is beter om het gewoon niet te doen. Ik ben nu al zo vaak in het ziekenhuis geweest dat ik het maar eens moet accepteren dat er niets aan de hand is. Het plotselinge moment dat ik mn benen zwak voel worden probeer ik steeds vaker te negeren. En ik merk dat als ik gewoon doorga met de dagelijkse bezigheden het weer verdwijnt.

Wel vervelend dat je partner er niet meer zo goed tegen kan. Geef je het wel bij hem aan als het een dag beter gaat?

Dankjewel voor je reactie. Het is inderdaad lastig om niet te googlen, ik moet dit echt proberen. Bedankt voor de tip, ik zal dit zeker ook proberen, afleiding is zeker een goed idee! En inderdaad, ik zou het zeker ook moeten zeggen als ik me goed voel, het is voor hem ook lastig. Het doet deugd om hier even met gelijkgestemden te praten, weten dat we niet alleen zijn en dat de symptomen zo vaak van de angst zelf komen...

Ik herken het. Het is zo ontzettend zwaar om met die angst te leven. Het beheerst alles wat je doet. Hier ook bij therapeuten geweest. Ik slik Citalopram, dat helpt. Nu wilde ik afbouwen maar mijn angsten namen toe

Niet afbouwen Vanessa, ik wilde dat doen met paroxitine, helemaal fout.!
Gewoon blijven slikken.

Hoi angsthaas je herkenbaar hoor dat heb ik bijna mijn leven lang al ook bij psycholoog geweest dokter en meerdere instanties en zoek ook alles op bij google zoons zeggen ook Mam niet doen maar ja daar ga ik weer he en idd je zit weer vol stress en slapeloze nachten sterkte ook he 👍

Dankjewel Jacoba. Ik heb met de huisarts afgesproken dat ik terugga naar 30mg. Nee, de medicatie helpt en ik kan op dit moment nog niet zonder. Wat een toestand. Pffff

Hoi Sophie, wat rot voor je!!!! als tip kan ik je geven om er echt over te gaan praten met anderen. Ga een gesprek aan met je huisarts, deze kan je doorverwijzen voor verdere hulp. Bij mij (zie verhaal boven ) begon mijn hypogondrie ernstige vormen aan te nemen rond jou leeftijd. Ik heb hulp gezocht omdat ik er helemaal gek van werd en dit niet meer wilde, vooral op jou leeftijd is het heel belangrijk lekker te genieten van alles ipv zorgen maken. Veel liefs.

Hoe is het met jou? Heb je inmiddels een therapeut gesproken?

Hallo Pauline,

Allereerst veel sterkte met het verlies van je vader.
Ik heb geen ervaring met bloed op de ontlasting, maar heb helaas nu ook momenteel een enorme angst voor darmkanker wegens een langdurige moeilijke stoelgang. De trigger is mogelijkheid het recentelij verlies van een
dierbare vriend aan darmkanker.

Wat jouw huisarts klinkt logisch, maar ik weet als geen ander dat dit mogelijk even geruststeld, maar het malen daarna weer begint.
Ik kan je geen tips geven, maar enkel alleen erkenning.

Liefs Liselot

Ik snap jouw angst volledig. Heel veel sterkte met dit verlies een plekje te kunnen geven. Jouw erkenning is al (hoe gek het ook klinkt) een belangrijke vorm van steun. Vreselijk deze vorm van angst.

Ik heb momenteel veel stress in m'n darmen. Soms moet ik gauw naar de wc en dan weer lijkt het of ik moet, maar komt er niks en ik voel wel ontlasting zitten. Zeer vervelend. Ben nu zo v er om te denken het is stress, maar de hypochondrie is nooit ver weg.
Herkend ieman dit?

Ook ik zit weer in een heftige angst periode. Na een heel stress vol periode( zoon die zelfmoordpoging heeft gedaan) , op dit moment is de stress een beetje over, ik heb nu erg last van maag en darm probleemen, bij mij in mn hoofd heb ik nu maag of darm kanker. Ik kan denken dat stress vaak op je maag en darmen slaat, maar de hypogondrie is zoveel sterker, en toch denk aan maag of darm kanker. Ik heb al heel veel gesprekken, therapieen gehad, maar het komt altijd terug. Het is geen leven, maar overleven en dat al 27 jaar.

Hoi palien en de rest heel herkenbaar heb ik ook veel last van mijn maag al dik 1 jaar branderig en duizeligheid ben er al veel naar de dokter geweest zegt is ook veel stress gisteren nog geweest en in augustus naar het ziekenhuis voor echo je snapt het hé zo bang weer en mijn maag speelt op pffffff

Hoi, ik ben ook al lang hypochonder en heb hier ook angst voor doordat ik ook maag- en darmklachten heb. Dan eens steken hier, dan weer daar... Het is pds en stress zeggen ze dan elke keer. Ik heb ook al gehad dat ik door te hard toiletpapier een wondje had en er daardoor helderrood bloed op zat bij het afvegen. Goed dat je naar een psycholoog gaat. Ik ga binnenkort ook voor de zoveelste keer in jaren naar de psycholoog, echt 'genezen' van de hypochondrie is nog steeds mijn hoop. Veel succes ook aan jou

Ik vind het zo erg. Ik ben een hypogonder, het beheerst je leven. En bloed op de ontlasting, klopt. Heb ik ook wel eens gehad. Heb ook last van aambeien, bij het afvegen kun je ook soms wat helder veegbloed hebben. Ik ben niet de enige met deze angsten. Heb ook nu last van mijn darmen omdat ik al weken me zorgen maak. Succes allemaal

Dag Liselot, eerst en vooral sterkte met dit verlies. Dit kan zeker een trigger zijn dat je nu die klachten ook voelt. Zelf heb ik al meer dan 10 jaar hypochondrie sinds enkele mensen uit mijn omgeving ernstig ziek waren. En sindsdien kamp ik ook met bijna constante maag-darmklachten. Ondanks meerdere onderzoeken is er nooit iets uitgekomen, enkel PDS en stress. Dit zou blijkbaar ook te maken hebben met chronische hyperventilatie. Hopelijk stelt dit je wat gerust. Ik begrijp helemaal dat dit niet simpel is, die hypochondrie en angst zijn zo lastig.

Beste Anoniem,

Dank voor je reactie en lieve woorden. Ondanks dat ik het heel vervelend vindt dat je hier ook mee kampt, doet de erkenning me goed en stelt het me zeker gerust.

Makkelijk is het zeker niet, maar er over praten helpt.

Jij ook heel veel sterkte!

Warme groet,

Liselot

Dankjewel! Het doet me ergens 'goed' dat we weten dat we hier niet alleen instaan en er over kunnen praten, hoewel ik iedereen uiteraard toewens om er vanaf te geraken!

Hoi, zo herkenbaar ! Ik heb ook hypochondrie. Ik slik paroxitine ,dat helpt wel. Nu is mijn dosis (10 mg) te laag.
Door omstandigheden ervaar ik veel stress. Ik ben nu bezig met 20 mg.
Al die stress zorgt dat m n darmen nu niet normaal functioneren. Diaree en dat het lijkt dat ik naar de wc moet,maar dan komt er niks. Ik ga Googlen en wat denk je darmkanker, terwijl ik uit ervaring weet dat het stress is. Herkend iemand zich hierin? Ik vind het fijn om te lezen dat ik niet alleen ben.

Hoi Jacoba,

Wat vervelend om te lezen dat je nu zoveel stress ervaart. Ik weet uit ervaring dat de opbouw van paroxetine ook veel stress met zich mee kan brengen.

Ik herken je verhaal en je klachten. Google is helaas een hele slechte raadgever als het gaat om het zoeken naar geruststelling.
Je weet ergens dat de klachten komen vanuit stress, maar de angst dat het iets ergs is blijft waardoor je klachten ook weer toenemen.
Het is zo'n rot gevoel!
Ik ben vandaag toevallig weer naar de huisarts geweest, wederom gerust gesteld en en een doorverwijzing gekregen naar een therapeut om met die angst aan de slag te gaan.

Ik wil jou alle sterkte toewensen met de opbouw van je medicatie en hoop dat je je snel weer wat rustiger voelt. Het komt goed!

Liefs Liselot

Liselot, anoniem en Pauline hoe gaat het nu op t ogenblik met jullie?
Ik heb wel baat bij paroxitine.
Slikken jullie ook AD of iets van oxazepam o.i.d.?

Hoi, ik heb al meer dan 12 jaar hypogondrie. Ik slik Citalopram. Ik was aan het afbouwen en wat gebeurt er? Ik krijg een buikvirus wat veel te lang duurt. Ik denk gelijk, darmkanker? Bloed is inmiddels gecheckt en ontlasting. Alles ok. Maar mijn hoofd gelooft het niet, wat als de onderzoeken niet kloppen. Pffff. Ik begrijp hoe jullie je voelen

Bij mij ook zo, balen!

Dat is heel jammer , ik heb wel baat bij paroxitine. En ja je neemt wel wat toe in gewicht, maar dat weegt nierop tegen de angst die ik anders heb

Herkenbaar!

Ook die oor en kaak’! Lees je op weinig plekken! Vandaar dat ik reageer. Een massage met uitleg bij voorbaat dat je hypochondrie hebt mag bij mij erg helpen.
Of een bezoekje aan de fysio!
Groetjes

Voor mij ook herkenbaar

Hoofdpijn
Pijn gezicht
Pijn kaken
Druk/ruis in oren
Strak gevoel in gezicht
Nekpijn
Pijn schouder bladen
Pijn armen
Gevoel dat keel wordt dicht geknepen
Gevoel dat m’n hartslag heel hard klinkt in mijn oor als heftig pulserend
Pijn op de borst (Vooral dit)
Pijn ribben/borst

Dit alles heb ik ook

Maar ook pijn onderrug, bovenbenen, middenrif en de hele rug tot aan mijn aan mijn pols aan toe, Slapende ledermaten soms of een zware been..
Vertigo (duizelig en wazig zicht)

Bij mij is TMD vast gesteld. Dit alles door oververmoeide kaakspanning.. (ook hoofdpijn redelijk vaak tot erg hevig) sinds ik een gebitje gebruik is de hoofdpijn af genomen en soms komt het nog wel voor maar veel minder intens en korter. ik heb een branderig gevoel in mijn schedel en gezicht , vooral in de neus. Zenuwen zeggen ze dan..

(En het lijkt op een chronische bijholte onsteking)

Ik lees jullie verhaal
Hebben jullie geen baat met rustgevende medicijnen, om je geest tot rust re laten komen.

Hoi ken herkenbaar ik heb ook veel van die symptomen en vooral heel veel last van mijn maag branderig zit al dik 1 jaar in de burnout diverse dokters geweest in augustus naar het ziekenhuis voor een echo pfffff dus weer stress daarvan en slecht slapen sterkte ook 👍😥

Hallo Jozef, ik heb ook al jaren last van hypchondrie en vorig jaar ook een tijdje draaiduizeligheid gehad. Dat was heel naar, aar dankzij goede oefeningen van de fysio ben ik er vanaf gekomen. Ik heb net als jij nog wel lang daarna last gehad van lichte duizeligheid, waarschijnlijk puur uit angst.
Die hypochondrie is echt heel naar en inmiddels heb ik wel bijna alle lichaamsdelen gehad waar iets mee aan de hand zou zijn, heel vermoeiend. Ik wens je veel sterkte en wat fijn dat je jouw verhaal hebt gedeeld.

Ik geb ook al verschillende keren draaiduizeligheid gehad allen denk ik dat het komt door vastzittende nekspieren. De therapeut helpt wel en benadrukt dat ik op mn houding moet letten. Ook valt het me op dat ik het nu al 2 keer heb gekregen in stressvolle periode met nare ervaringen. Bah het is zon nare ervaring, veroorzaakt nog meer spanning met vragen of het niet iets ernstigers is. Meer mensen met deze klacht?

Hoi, ik denk aldoor dat ik flauw ga vallen.
Elke dag opstaan en denken het js oke en vervolgens weer zo raar voelen.
Linkerbeen is doof en arm ook.
En dan ga je alleen maar denken het is niet goed.de duizeligheid en af en toe gevoel hebben dat je wegvalt is doodeng.

Hoi roos ik ben een jongen van 20 jaar en ervaar ook ernstige buikpijn. Ik word er gek van soms verdwijnt het en is het een tijdje weg en dan ineens is het er weer. Ik schrijf dit om 2 uur Snachts kan niet slapen door de pijn heb ook een soort brok in me keel. Net als jij ben ik extreem bang voor kanker. En denk ik natuurlijk dat dit hier het geval is. Maand geleden dokter ervoor geweest (langer zelfs 5 mei) pijn werd steeds minder en dan bam komt het weer omhoog en als ik geen buikpijn heb is t wel ergens anders. K word er ook oh zo ziek van en t lijkt alsof niemand het begrijpt. De dokter zegt letterlijk nee er is niks voelt een beetje en laat me gaan. Me familie en vrienden zeggen dat ik het erbij moet neerleggen maar toch wanneer ik ga slapen zoals nu heb ik weer die irritante rot pijn. Ik word er zo moe van.

Uw huisarts moet zo niet reageren, hij weet immers niet hoe kanker ontwikkeld, de uitingen hiervan zijn bij iedereen verschillend. Een kennis van mij ging voor een pijnlijke arm naar de radiologie voor een foto. De volgende dag wist ze al dat ze palliatief was. Voor de rest voelt ze haar tiptop.

Tom, zulke verhalen moet je hier niet plaatsen… Hypochonders denken al met elke steek aan k, en nu bevestig je dat. De situatie die je omschrijft komt waarschijnlijk een keer in de tig jaar, maar die nuance kan je niet geven want je bent geen medisch opgeleid persoon (neem ik even aan). Niet zo handig

Dankje maro, want ik ga maandelijks naar de dokter en dacht al dat ze dat dus idd niet weten
En nu denk ik zie je.......
Pffff vermoeiend hoor hypochondrie er is geen remedie voor....

Hoi, ik lees nu pas je verhaal. Ik begrijp het volkomen en denk dat je goed bezig bent.
Mijn verhaal 389, verloren leven, is een samenvatting van 72 jaar angst.
Betrek dat svp niet op jezelf, je bent nog zo jong en met hulp en jouw positieve houding zal je ver komen. Stemmetje zal er altijd wel zijn maar dat geeft aan dat je een sensitief mens bent, probeer dat te accepteren.
Groet en liefs, Daan

Bedankt voor je tips die je omschrijft. Google is inmiddels een verslaving geworden om alle symptomen op te zoeken. Stap 1 stoppen met googlen!!

Hoi , ik snap precies wat je bedoelt. Ben ondertussen 57 jaar en al jaren last van hypochondrie. Ook mijn ouders jong verloren aan hartstilstand en hersenbloeding. Daarna continu angstig. Ook gaat het af en toe goed met me , maar je weet dat je weer een terugval gaat krijgen. Alsof het je niet gegund is. Ik heb zelf nu weer een dip. Heb enkele weken geleden wat gewandeld door het hoge gras. Na 2 dagen ineens in mijn hoofd , help nu ben ik gebeten door een teek. Geen teek gevonden , maar het zit gewoon in mijn hoofd. Pfffff zo vermoeiend allemaal.

Lotgenoten, wat typisch, mijn ouders zijn ook gestorven toen ik nog jong was. 17 toen vader overleed aan hartinfarct en 20 toen moeder overleed aan hersentumor.
Toen wist ik nog niks af van hypochondrie maar 2 weken na t overlijden van vader had ik hartklachten .er bleek niks an de hand te zijn. Nu ben ik bezig met paroxitine opbouwen, na zelf weer gehinderd te zijn.( heel dom, nooit doen) mijn trigger is nu mijn darmen, stress. Maar dat stemmetje ....
Ik hoop met de paroxitine weer wat stabiel te zijn ,dan kan ik makkelijker nee zeggen tegen dat stemmetje

Hallo, ik heb dus hetzelfde als veel mensen hier hebben.
Altijd bang voor kanker.
Alles wat ik voel is kanker en ben ook mijn moeder verkoren aan longkanker toen ik 28 was en zij 59.
Binnen 1 week.
Erna begon de hypochondrie.
Nu voel ik een doof gevoel in de linkerbeen en arm.
Dan is er vast geen goede bloedtoevoer...dat soort ellende....
Altijd bang Altijd ellende en bang ook flauw te vallen.

Ik heb dit ook. Echter realiseer je wel dat dit geen ALS is. Die ziekte begint vaak met duidelijke vermindering spierkracht en 1 plek met fasculaties. Zeker aangezien je het al een paar jaar hebt is het zo goed als zeker geen ALS. Dan was je echt al wel stukken verder achteruit gegaan.
Ik heb ook die spiertrekkingen in mijn nek. Bij mij komt het door stress.

Jazeker anoniem dat heb ik ook hoor ervoor bellen en vooral wachten op de uitslag wat een stress kost dat vooral mijn maag speelt dan op

Vind dat nog t ergste wat er is wachten op de uitslag.denk stel dat ze wat vinden.laatst ook bloed moeten prikken gelukkig was alles goed ook mij bloeddruk was laag.kan je zelf niet kijken al op je telefoon of pc uitslagen

Ik heb ook vaak last van duizeligheid en vaak daarbij dan ook een misselijk gevoel het enigste wat ik dan kan doen is gaan liggen een tijdje want als ik door blijf gaan word het steeds erger bij mij schijnt het ook stress te zijn waar ik me soms dus niet eens bewust van ben dat ik het heb maar ben er meer op gaan lette en heb gemerkt dat me lichaam vaak in een stresshouding zit opgetrokken schouders en hoge ademhaling vanuit me maag/borst sinds ik daar meer op let en ademhalings oefeningen dagelijks doe gaat het gelukkig wat beter weet niet zeker of het bij jou hetzelfde geval is natuurlijk maar je zou er is op kunnen letten en heel veel sterkte want het is echt naar de duizeligheid en niks meer kunnen daardoor liefs charissa

Jazeker, heb ik ook. Zo zijn de spiertrekkingen een paar dagen weg en zo zijn ze er weer. Evenals zware vermoeide benen, dat had ik eergister weer. Nu weer weg. Heel vervelend

Hoi Rik,

Bedankt voor je reactie, maar herken je dan ook het trage gevoel in de handen ? Lijkt op een doof krampachtig gevoel in de handen. Test voortdurend mijn beide handen om te zien of ik nog kracht heb, hoop dat het puur door angst komt

Nee dat niet echt. Soms wel pijnlijke handen/weke handen. Maar t zit vaak vooral in mn benen. De afgelopen dagen weer niet. Ik heb meerdere neurologische testen gehad en daar kwam niets uit.

Ja herkenbaar... met name in rust idd en voornamelijk in de benen, soms ergens anders. Heb wel het idee dat koffie / cafeïne het verergerd. Ik wil eigenlijk een EMG om mezelf gerust te stellen..
Hoe gaat het bij jou nu?

Hallo Syl,

Ik heb afgelopen donderdag een Emg gehad met naalden, krijg komende woensdag de uitslag. Heb momenteel last van een doof en zwaar gevoel in beide armen en handen. Soms ook het idee dat mijn handen traag of stijf reageren.

Momenteel erg angstig en daardoor lijkt het te verergeren.

Ik begrijp wat je bedoeld en kan me voorstellen dat je nu juist extra angst en spanning hebt in afwachting van de uitslag. Onze gedachten (met name angst gedachten) kunnen rare dingen doen en zich fysiek heel erg gaan uiten.
Kan het kloppen dat je angstig bent voor de 3 letterige ziekte? (Dat is mijn angst bij mijzelf namelijk). Een doof en zwaar gevoel past daar in ieder geval niet bij, dus mocht daar je angst liggen dan denk ik niet dat dat het geval is.
Heel veel succes gewenst voor woensdag. Laat je hier even weten hoe het is gegaan?
Sterkte de aankomende dagen!

Beste Syl,

Ben inderdaad bang voor de 3 letterige ziekte, sinds een maand of 2 controleer ik mijzelf voortdurend dagelijks. om te zien hoe ik loop, dingen optil, continu testen of ik nog dezelfde kracht hebt etc etc. om gek van te worden.

inmiddels heb ik de uitslag van de EMG binnen die gedaan is van mijn linker arm en linker been, hier kwam niks uit en was dus volledig normaal. desondanks heb ik ondanks dit goede bericht, toch nog het gevoel dat ik een soort krampachtig gevoel, traag gevoel, of gevoelloosheid ervaar in mijn handen. daarnaast voelen mijn benen soms zwaar. ik vermoed en hoop dat dit toch komt door mijn gespannenheid, en hoop dat dit nu minder gaat worden door de uitslag van de EMG.

Fijn dat de uitslag van de EMG goed was!
Ik herken heel erg wat je zegt.. jezelf controleren, uitslagen betwijfelen.. Dat doe ik zelf ook.
Het is eigenlijk een tweestrijd in jezelf. Als een neuroloog ons niet gerust kan stellen, wie dan wel.
Ik heb ook verzuurde/zware benen en allerlei pijnklachten naast de spiertrekkingen.
Ik hoop voor jou dat er met deze goede uitslagen wat meer rust komt in je hoofd en daarmee metdertijd de fysieke klachten ook gaan afnemen.

Sinds een paar dagen heb ik er ook weer last van, vooral mn rechterbeen. Lijkt wel of ik met dat been trek. Maar het is ook vooral zware benen. Misschien heeft t ermee te maken dat we morgen in de auto stappen voor de vakantie naar frankrijk. Door dit soort lichamelijke sensaties ga je wel opzien tegen zo’n reis

Het is heel normaal om je hartslag daar te voelen, heb ik ook regelmatig. Niks om je zorgen over te maken.

Beste G,

Ja, dit is heel herkenbaar. Ik heb een heel traject bij de cardioloog achter de rug, maar daar is niets uitgekomen. Af en toe blijf ik nog wel van die rare klachten houden en dat maakt heel onzeker. Veel sterkte!

Ik herken dit helemaal. Heb nu zo'n 2 weken vage klachten en in mijn hoofd al minstens 3 fatale diagnoses gesteld, waaronder hartinfarct. Paniekaanval bij minste of geringste drukkend gevoel. Ik hoop snel dat ik de moed kan verzamelen om de arts te bellen

Jazeker kan dit. Je hebt misschien helemaal niet door gehad dat je je gestoten hebt.
Waar ben je precies bang voor?
Ik herken de angst hoor...zie ook vaak plekjes waar ik van schrik.

Heb vaker blauwe plekken zonder dat ik me kan herinneren dat ik me gestoten heb. Niks aan het handje, heelt wel weer

Zeker weten. Ik heb er altijd erg veel zonder een idee te hebben

Ik heb het ook, ik heb ineens allemaal kleine blauwe plekken aan de achterkant van mijn been en ben meteen weer aan het panikeren. Ik ben weer aan het hyperventileren erdoor omdat ik vrees voor leukemie. Ik heb hier zo'n angst voor en durf mijn bloed niet laten afnemen.

Bedankt voor het delen van jouw verhaal. Ik herken hier zoveel van mezelf in. Ik ga ook door een stressvolle periode en herken zoveel 'symptomen': wazig gevoel, moeilijk uit de woorden geraken,...

Ik snap je angst, maar ik hoop dat je je eroverheen kunt zetten om naar de huisarts te gaan. Dan heb je iig zekerheid en is het misschien wel een geruststelling.

Wel jammer dat iemand je helemaal gek maakt terwijl diegene niet eens weet wat het nou precies is😕

Ik snap je echt helemaal. Zelf ben ik 24 en heb ik ook al sinds januari last van mijn rechterborst. Ik kan niks geks ontdekken en toch voelt het niet goed. Het komt ook een beetje in fases. Doordat ik de klachten al een halfjaar heb, brengt dat ook weer extra angst met zich mee. "Wat als het dan al helemaal uitgezaaid is?" "Je bent te laat." Allemaal gedachten die dagelijks in me omgaan en het voelt zo alleen! Daarom haal ik nu weer een beetje steun uit jouw verhaal, dan weet ik weer dat ik niet alleen ben. Het voelt voor mij echt alsof mijn leven op pauze staat en ik pas weer echt kan genieten van dingen als ik zeker weet dat het geen borstkanker is. Om die reden heb ik woensdag een afspraak bij de huisarts staan en wil ik een doorverwijzing voor een mammografie. Daar ben ik echt zo zenuwachtig voor. Ik heb alle scenario's al uitgedacht voor mezelf en ze eindigen allemaal fataal. Alleen ik merk dus dat ik zo de behoefte heb aan het uitsluiten, dat dat even zwaarder weegt dan het niet naar de huisarts durven gaan. Desondanks snap ik je helemaal, je bent niet alleen! <3

Ja dat kan heel goed, je brein is een sterk iets die je dingen kan doen geloven die soms niet waar zijn

Ja, heb ik ook vaker van gehoord dat dat kan! Dat is goed nieuws, want op die manier kan het net zo plotseling stoppen als dat het gekomen is.

Die fascilutaties had je waarschijnlijk altijd al (hebben heel veel mensen), maar gewoon nooit opgemerkt.

Ja dat kan zeker. Zoeken naar je symptomen op internet moet je ook eigenlijk niet doen. Ik doe het ook hoor, maar wat je dan leest is vaak niet best. Daar ga je je dan toch weer druk om maken. Fascilutaties merkte ik ook ineens op. Maar zodra ik ernaar keek/erop focuste was het weg. Gister nog bij de neuroloog geweest omdat ik bij hem een zenuw onderzoek heb gehad waar niks uitkwam, na dat onderzoek ook gezegd dat ik last had van spiertrillingen in mn kuiten. Dat is nu een maand of 3 geleden en is alleen maar minder geworden. Hij zei ook dat ALS eigenlijk altijd met meer symptomen komt zoals trillingen EN spierzwakte

Ben ook erg bang

Hallo, dit is inderdaad zeer herkenbaar. Het is zo zwaar. Je herleeft telkens eens als alles in orde blijkt en dan een week later begint er wel weer een of ander pijntje waardoor alles opnieuw begint. Ik heb het gevoel dat ik nooit meer 100% gerust kan zijn, ontspannen lukt niet en de chronische hyperventilatie die ik heb zorgt dan ook weer voor 'symptomen' waardoor het een vicieuze cirkel is.

Heel interessant dit !! Hoeveel sessies heb je gehad als ik vragen mag ?
Gr Desiree

toen ik 25 was door omstandigheden en zware stress ,kreeg ik opeens zomaar het gevoel dat ik iets aan mijn hart had,bleef maar piekeren erover dat ik zomaar dood neer zal vallen ,begon vaak naar mijn hartslagen te luisteren kon niet meer slapen met de gedachten om niet meer wakker te worden ,en als ik ergens in de krant of in het nieuws of hoe dan ook hoorde dat een persoon zomaar dood viel door een hart stil stand werd ik weer zwaar depressief en angstig ,met de gedachten dat het bijmij ook zal gebeuren ,ik ben nu 50 jaar soms gaat het maanden soms weken goed en opeens als ik het weer lees ergens of hoor weer van mensen die zomaar jong doodvielen door een hartstilstand komt het elke keer weer terug dan ben ik weer maanden aan het piekeren met dezelfde gedacht ,heb al aardig wat psycholoog gehad ,en gebruik ook al zolang lexapro 30 mg maar niks helpt word er gek en moedeloos van ,maar blij eraan werken soms ben ik bang met de gedachten dat zoveel stress ook niet goed voor je is dan word ik daar ook angstig van en door angs krijg ik meer angst pffffffff soms weet ik het niet meer wat ik moet denken ,hoop dat jullie mij begrijpen en ik zal ook niet de enigste ziijn maar je word er zomoe van en het heerst heel je leven .dit was een beetje wat ik kwijt wil en vecht ertegen geeft het niet op hoe zwaar het ook is

Hoi Desiree,

Ik heb maar 1 sessie gehad. Je bent er in totaal 1 tot 1,5 uur mee kwijt. Er volgt eerst een intakegesprek en aansluitend een hypnosesessie.

Hoi,

Wat een herkenbaar verhaal! Ik ben heel erg bang voor ALS en MS en ik zie dat meerdere mensen daar specifiek last van hebben hier. Kun je mij vertellen waar je die hypnose hebt laten doen? Ik ben in ieder geval blij dat het jou geholpen heeft!

Hoi,

Ik heb de hypnose laten doen bij "De witte engel" in Horst-Meterik, Limburg.
Gerry, de hypnotiseur, is een hele fijne vrouw die je meteen een heel geruststellend gevoel geeft.
Het is inmiddels een half jaar geleden dat ik bij haar geweest ben en van mijn hypochondrië af ben. Wat een fijn en opgelucht gevoel om van die angst verlost te zijn!
Mocht je er ook naartoe gaan hoop ik dat het je net zo zal helpen als mij.
En als het jou (en/of anderen die dit lezen) inderdaad geholpen heeft, laat je hier dan even een reactie achter? Hopelijk kunnen we er op deze manier nog meer mensen mee helpen.

Heel veel succes! 😊

Ik kan zo snel niet vinden hoe oud dit bericht misschien al is, maar het geeft me zoveel kracht! Ik heb zelf ook veel last van hypochondrie, het beheerst mijn leven enorm. Ook ik ben vooral bang voor spierziektes. Ik heb nu 1 hypnotherapie sessie gehad en we werken er nog naar toe maar dit geeft me echt hoop dat ik zonder die heftige angst kan leven straks!!! Dankjewel voor je bericht!!

Hi wat fijn dat je verlost ben van hypochondrie, ik heb nu al 16 jaar last van hypochondrie, ik heb van alles geprobeerd wat op mijn pad kwam dus ook Hypnotherapie maar niets hielp. Heb je toevallig het telefoonnummer van de hypnotherpeut waar jij de behandeling heb gedaan.

Liefs Mien

Hoe herkenbaar allemaal!

Dankjewel voor het delen van jouw ervaring! Ik heb al 15 jaar last van hypochondrie en angst en ik ben het nu ZAT. Heb net gelijk gebeld voor een afspraak hypno.

Hallo allemaal,

Een korte update. Inmiddels ben ik 38 en al ruim 2 jaar van mijn hypochondrië af.
Als ik aan de jaren als hypochonder terugdenk, en me bedenk hoe druk ik me al die tijd gemaakt heb, de stress die ik had, voel ik me weer opgelucht. Ontzettend opgelucht dat ik ervan af ben.
Ik geniet weer zoals het hoort en maak me niet druk meer als ik een keer jeuk heb, een trilling voel of een tinteling.
Er bestaat een leven zonder deze verschrikkelijke angst.
Ik ben maar een leek en weet niet of hypnotherapie voor iedereen werkt, maar het is het waard om het te proberen.
Baad het niet schaadt het niet.
Mocht je het gaan proberen en het heeft geholpen, laat hier dan een reactie achter.
Hopelijk helpt het meer mensen.

Beste hopelijk lezer.
Ik kamp al een tijd met hypochonderie
Wil graag me verhaal met jullie delen of uitwisselen.
Ik schrijf dit bericht nu on half 3 snachts omdat ik echt slapeloze nachten het begon bij mij vier jaar geleden toen was ik zwanger en mijn vader werd plotseling heel ziek koorts en doodziek hij belande in het ziekenhuis ze wisten niet wat hij had alleen zijn ontstekingswaarden waren heek hoog ze konden alleen nergens de ontsteking vinden hij zij dat hij pijn had aan een wondje op zijn elleboog maar daar deden ze niks mee op dat moment de volgende dag werd hij niet meer wakker hij lag in coma naar de ic gebracht met alle toeters en bellen na 3 dagen kwamen ze erachter dat hij een sepsis had een bloedvergiftiging langzaam vielen er organen uit en dat kwam door door dat wondje daar had hij een vleesetende bacterie hij had het toen overleefd maar ze zijden toen tegen mij dat de kans dat hij het zou overleven heel klein was maar hij kwam er redelijk goed uit gelukkig niet lang daarna moest ik bevallen toen begon het bij mij bij elk wondje en ook de wondjes van mijn bevalling dacht ik dat ik het ook had ik sliep niet meer at niet meer had overal pijntjes 3 maanden na mijn bevalling ben ik toen opgenomen op de psychiatrie voor 6 weken ik kreeg medicijnen ik durfde ze niet in te nemen omdat ik bang was voor de bijwerkingen maar daar kwamen ze achter dus moest het toen onder toezicht innemen na een week of 5 ging het stukken beter met me na anderhalf jaar kon ik stoppen met de medicijnen waar ik heel blij mee was me angsten waren wel helemaal verdwenen erdoor dat was heerlijk maar ik voelde verder ook niet veel meer geen liefde geen blijdschap voelde me meer een soort robot nu anderhalf jaar gelden in oktober 2021 belande mijn vader weer in het ziekenhuis plotseling weer hoge koorts en hoge ontsekingswaarde maar weer niks te vinden de volgende dag was hij overleden toen na 2 weken begon het bij mij weer de hypochonderie kreeg heele vage klachten brandende huis steken in al me lichaamsdelen pijn in me benen buik maag borst soms veel doktersbezoek weer in therapie kreeg medicijnen dezelfde die ik toen had de bijwerkingen waren zo heftig belande toen 3 keer op de eerste hartlonghulp durfde ze ook niet meer in te nemen dus weer mee gestopt toen na 2 weken op een gegeven moment ging het weer weg ik deed toen veel ademhalingsoefeningen en ging naar therapie en deed meditaties .
Dat heeft zo een 6 weken geduurd voordat het weer goed ging toen nog een keer een aantal weken extreem last van gehad en nu weeral 2 weken dat ik bijna geen nacht slaap me huis staat in de fik bang voor elk wondje dat ik heb steken in me lichaam Doe nu wel weer me ademhalingsoefeningen en meditaties is er iemand die dit herkent of er over met me wil praten of tips heb ik ben radeloos

Groetjes Charissa

Bedankt voor de tip, ik ben reeds 10 jaar hypochonder en het is zo zwaar dat ik bijna niet kan functioneren of genieten van het leven. Al bij talrijke psychologen geweest en dat heeft niets geholpen. Ik ga nu ook proberen met hypnotherapie. Het is heel duur, maar ik hoop dat ik er eindelijk vanaf kan geraken

Ik heb onlangs ook 3 sessies hypnose gehad. Om echt te zeggen dat ik er volledig vanaf ben, dat niet. Maar ik voel me wel rustiger en probeer het niet zo ver te laten komen om in een paniekaanval te geraken. Toch ben ik nog steeds heel alert op mijn lichaam, maar ik probeer het nu eerst een paar dagen aan te zien en vaak verdwijnen de 'symptomen' dan.

Bedankt voor het delen van deze ervaring! Ik weet niet of je dit zult lezen maar jouw berichtje heeft ervoor gezorgd dat ik gisteren ook naar ‘ Praktijk de witte Engel’ ben geweest. Ik heb ook een hypnose ondergaan. Het is natuurlijk nog vroeg om al iets te kunnen zeggen over de resultaten maar ik voel me wel echt rustig en vol vertrouwen. Over 3 weken ga ik nog een keer. Ik zal mijn ervaringen delen.

Heel herkenbaar! Sinds ik een paniek aanval heb gehad (die uren aanhield) heb ik last van de maag en darmen gekregen, langzaam steeds erger omdat ik verkeerd ben gaan ademen na zo’n zware aanval. Ik heb vaak maagzuur gehad tot in de keel en daardoor uiteindelijk een slokdarm onsteking gehad waar ik een aantal jaren maagbeschermers voor heb gebruikt, inmiddels al een week of 5 gestopt met de maagbeschermers maar heb hier en daar nog wel klachten zoals spierpijn rondom de schouderbladen en het gevoel alsof er wat vast zit. Ik heb soms last van mijn middenrif die aanspant door denk ik de maag of darmen of verkeerde ademhaling ik weet het niet. Soms doet het pijn precies in het midden van de bovenbuik bij dieper ademhalen. Ik heb een gastroscopie gehad en het viel reuze mee! Nou ja eerst kokhalsen……
Je kunt er altijd nog een roestje voor vragen, dat doen ze wel.

Dokter zegt "ga leven dan gaat het vanzelf over"
Ja voor iemand die geen hypochonder is.
Wat een onzin en weinig helpend!!!

Jup! Hier precies hetzelfde!

Ik ben ook een jaar geleden bij de huisarts geweest en heb ook dat brok gevoel veel vast zittend slijm, dikke keel.
Mijn focus ligt daar helemaal op.
En dan komt er weer het woord kanker voorbij en ik heb alweer doodsangsten .
Huisarts zegt ook stress, hij zegt ook je zegt niet voor niks ik krijg een brok in mijn keel.
Maar voor mijn gevoel zit er echt iets, zo voelt het.
En dan krijg ik het niet uit mijn hoofd.

Hoi, ik heb dit ook heel lang gehad. Constant het gevoel dat er iets in mijn keel zat. De dokter zei ook steeds dat het stress was. Uiteindelijk heeft hij mij wel doorgestuurd naar de KNO-arts, puur voor mijn geruststelling. Hier bleek ook dat er niks aan de hand was. De KNO-arts heeft mij toen doorverwezen naar een orofaciaal fysiotherapeut, die zijn gespecialiseerd in klachten in nek, keel, kaar en halsgebied. Dit heeft voor mij geholpen, ik ben er vanaf gekomen maar als ik veel stress heb dat is dit wel mijn zwakke punt en voel ik het soms weer even opkomen. Gelukkig weet ik nu wat ik dan moet doen en maak ik me er geen zorgen meer over. Ik hoop dat jullie hier iets aan hebben want ik weet hoe ontzettend vervelend dit is.

Zeker! Ik ben 37. Bij mij is het begonnen met een paniekaanval, daarna allerlei lichamelijke klachten gekregen. Ook spiertrillingen. Dit kan aan stress te wijten zijn. Ik heb een emg gehad en daar kwam niks uit.

Misschien heb jij je hand verkeerd gebruikt of ergens mee overbelast.

Aanvulling:

De pijn voel ik nu ook lichtjes aan mijn linkerzijkant.

Ik herken het, heb ik ook vaak gehad.
Het zou kunnen komen doordat je misschien hyperventileert. Probeer rustig te ademen. Er zijn veel filmpjes op youtube die je daarbij kunnen helpen, Heleen Ytsma bijvoorbeeld. Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Bedankt voor je reactie! Het is vandaag al een stuk minder. Ik voel me vandaag ook een stuk rustiger.

<3

Bedankt voor je reactie! Het is vandaag al een stuk minder. Ik voel me vandaag ook een stuk rustiger.

<3

Hoi Erica.

Wat vervelend te lezen dat je zoiets traumatisch hebt meegemaakt. Herkenbaar dat mensen in omgeving het niet begrijpen! Het is eenzaam in de wereld van hypochondrie. Zo heb ik het altijd ervaren. Heb je wel eens therapie gehad? En het opzoeken is ook heel herkenbaar, toch proberen dat niet meer te doen. Ik merk dat als ik iets opzoek ik sneller in paniek schiet. Momenteel oefen ik met de zin: ik ga de spanning aan en ik neem het risico. Soms helpt dat.

Probeer lief te zijn voor jezelf. Je hebt het getest, het is goed, je kan het alleen oplopen door bloed bloed contact!

Witte jassen bloeddruk noemen ze zoiets. Bovendruk verhoogt onderdruk valt mee

Super uitslag man

Ik was blij met 148/80

Heel herkenbaar.
Na een hartstilstand en coma in 2020 en de daarop volgende corona crisis is het wankelend geloof in eigen lichaam gedaald naar 0,0.
Angst en paniek beheersen mijn leven.
Dit levert onbegrip op "wees dankbaar dat je nog leeft" "verzet je toch een beetje" "ga leuke dingen doen"
Natuurlijk ben ik dat en wil ik dat maar het gaat niet, ik ben gekidnapt en zit in een kelder van angst.
Sorry, misschien geen bemoedigend relaas
maar ik begrijp je.
Groet Daan

Herkenbaar. Het overvalt je ineens , ik sta op de wachtlijst voor een psycholoog. Echt mijn levens in is op deze manier ver verdwenen en ik was altijd zo leuk!🥲

Ik hoop dat je mijn reactie nog leest, probeer jezelf niet gek te maken en ga zeker niet googelen want daar staan alleen de verkeerde verhalen op. Ik heb al jaren hpv en wisselende pap uitslagen, het schommelt tussen pap 2 en pap 3 en zelfs ook 1x pap1 tussendoor maar daarna weer 2.
Van een afwijkende pap uitslag naar kanker dat duurt 10 tot 15 jaar probeer daar aan te denken. Ik was de eerste keer ook super bang maar weet nu dat het allemaal erg meevalt en t/m pap 3 komt zo ontzettend vaak voor daar hoef je je echt niet gelijk druk om te maken.

Ik had enkele jaren geleden ook een afwijkend resultaat. Da's een donderslag bij heldere hemel inderdaad. Weet echter dat afwijkende resultaten en kanker meestal mijlenver uiteen staan, ook al is het nu moeilijk om te relativeren. Google het aub niet, want enkel de horrorverhalen komen boven, niet de realiteit. Duizenden vrouwen krijgen dit nieuws, slechts een klein percentage komt id problemen. Mijn gynaecologe zei: zolang we het opvolgen en je je uitstrijkje op tijd inplant, zijn we er vroeg genoeg bij. Ik had een zeer afwijkend resultaat en moest onmiddellijk een kleine operatie laten uitvoeren. Das nu vier jaar geleden, maar was toen voor mij ook het einde vd wereld. Nu, vier jaar later, heb ik het idee dat t allemaal onder controle is. Zolang je opgevolgd wordt, komt het goed.

Wat erg,Daan
Voor mij erg herkenbaar,al 28 jaar bang,met name voor kanker,en het meest voor longkanker. Ik heb inmiddels een hoestangst ontwikkeld, want zo begint het immers vaak,met hoesten. Zo jammer dat het je levensvreugde naar beneden haalt. Ik hoop ook voor u,dat u nog vele jaren hebt,en het wat naast je neer kan leggen Liefs

Pff, wat een verhaal. Net gelezen!
Vandaag bloedprikken, normale jaarlijkse controle. Sta al sinds 4 uur in de ochtend stijf van de zenuwen, paniek gluurt om de hoek. Niet voor prikken maar voor uitslag over een paar dagen.
Echt over de top, ik moet actie ondernemen,wil liever niet zoals u 70 jaar bang zijn.
Sterkte, Freddie

Bedankt Daan voor je warme woorden op mijn verhaal. Ik ben jou verhaal gaan lezen en ik schok ervan.
Ik vindt het heel erg dat je dit allemaal moet doormaken. Al zolang lijden aan hypogondrie en dan uiteindelijk wordt je grootste nachtmerrie werkelijkheid. Ik vraag me af hoe het nu met je gaat? Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe om dit te kunnen dragen.

Warme groet, Anne-Marie

Je relaas grijpt naar de keel.

Ikzelf ben ook al meer dan 10 jaar hypochonder. Na mijn zwangerschap is het precies veel verergerd omdat mijn bloeduitslagen nooit allemaal binnen de grenzen liggen. Ik heb net hetzelfde, ik zie dat er sommige uitslagen net over de grens zijn en dan begin ik te googelen. Ik voel me zo angstig hierover en heb inderdaad ook angst voor leukemie ofzo. Ik ga dan weer naar een andere arts omdat ik de ene arts niet vertrouw. De ziektevrees weegt zo zwaar in het dagelijks leven en ik wil er zo graag vanaf geraken.

Exact hetzelfde hier, met wantrouwen ondanks goede bloedresultaten incluis.
Dezelfde verhalen en gedachtegang lezen doet wel deugd.

Bij een psychotherapeut/psychiater. Die kan medicatie voorschrijven die de angst dempen. Zij kunnen ook in gesprekken ontwaren wat de angst precies is en hoe je die kunt beïnvloeden. Ik ben zelf bijvoorbeeld niet direct bang voor de dood of ernstig ziek zijn: natuurlijk hoop ik dit te vermijden zo lang ik kan. Ik heb vooral de angst mijn (jonge) kinderen achter te laten of dat zij angstig worden of lijden onder een verlies. Dus mijn hypochondrie is eigenlijk “angst om van mijn kinderen gescheiden te worden/angst om hen met leed op te zadelen” en daar zijn andere therapieën beter geschikt voor dan het enkel richten op de angst voor ziek worden.. Dus de kern van de angst eerst vinden en die behandelen. Aan doodgaan ontkomt helemaal niemand, in die zin is niemand echt alleen. Maar een leven in angst leven is wel iets wat beïnvloedbaar is, al is het hard werken! Veel sterkte

Mijn oog tinteld dus al bijna 2 maanden en de overige zenuwtrekjes sinds ik de uitslag heb gehad van de kno arts +/- 2 weken

Fascilutaties (zenuwtrekjes) merkte ik ook ineens op. Maar zodra ik ernaar keek/erop focuste was het weg. Gister nog bij de neuroloog geweest omdat ik bij hem een zenuw onderzoek heb gehad waar niks uitkwam, na dat onderzoek ook gezegd dat ik last had van spiertrillingen in mn kuiten. Dat is nu een maand of 3 geleden en is alleen maar minder geworden. Hij zei ook dat ALS eigenlijk altijd met meer symptomen komt zoals trillingen EN spierzwakte

Hey rik bedankt voor je reactie. Bedoel je met trillingen dat je hele lichaam trilt of trillingen van bijvoorbeeld de been of arm?

@Mees

Soms voel ik een soort van lichte trilling in mn hele lichaam vanbinnen. De spiertrillingen zijn kleine spier trekjes in mn kuiten of in een elleboog. Maar dit is eigenlijk bij mij vrijwel weg

Hi, je kan het beste bij je HA vragen om een doorverwijzing naar psycholoog . Ik herken je verhaal , ik heb het ook gehad . Met een psycholoog praten helpt echt, voel ook geen schaamte , deze mensen kunnen je echt helpen .