Hypochondrie - forum lotgenoten

Herkenbaar, hier ook helaas. Nu concentreert het zich weer rond mijn keel, slikken etc.

M heb precies de zelfde klachten ben 20 jaar en ben 16 kilo afgevallen door het slikprobleem

Heel herkenbaar ik heb nu al anderhalve week zo een spierkrampen vanuit m'n nek schouder en arm zo erg pijn dat ik bijna flauw val maar nu ben ik dus heel erg bang dat het een hernia is of een bloedprop of iets waar ik mee moet gaan leren leven zonder dat ik nog iets kan doen ik ben zelfs bang om medicijnen te slikken door al die gekke bijwerkingen maar zit nu toch echt aan de tramadol diazepam en paracetamol anders is het niet uit te houden maar soms denk ik wel eens van weet je dit is geen leven zo in angst laat mij maar gaan dan ben ik ervan af maar ook weer raar want ben ook bang om dood te gaan dus al met al om gek van te worden en idd ik denk ook altijd ik word niet oud

Ja ik heb dit dus ook! Ik durf niet voor de baarmoederhals kanker onderdoen naar de gynaecoloog te gaan! Niet naar de tandarts want ben bang dat al me tanden getrokken moet worden ik durf niet naar de stad ben bang om “mensen” tegen te komen ik durf niet naar feesten… ik heb sinds kort een medicijn gekregen waar het wel minder mee is geworden die angsten maar ik merk dat k nog steeds niet naar de dokter en tandarts durf te gaan

Herkenbaar zou je contact met mik kunnen opnemen?

(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)

Heb precies hetzelfde.
Heb op dit moment vage klachten aan mijn rechterzijde, en denk dat ik galstenen heb en ik geopereerd moet worden .
Ook ik heb tomofobie . Gek word je er van .
Ik blijf piekeren , huilen zoeken op internet in de hoop dat je antwoorden krijgt.
Snap je helemaal

Hey Wieneke,

Ook al is bij mij de diagnose MS "nog" niet gevallen toch moet ik elk jaar opnieuw de volledige Mallemolen ondergaan van testen om te kijken of ik het nu heb... Ze hebben NL een paar witte stofletsels ontdekt op mijn hersen mri en dat gecombineerd met de symptomen is genoeg om dit jaarlijks terug na te kijken... Nu is het bij mij ook zo dat de angst en de dedemgedachten mij ook steeds bij ALS brengt... Mijn leven is echt een hel de laatste maanden... Elke spiertrek of raar gevoel in mijn ledematen associeer ik met A.. ik heb dit 4 maand geleden in volle paniek ook voorgelegd aan mijn neuroloog...een man met heel veel begrip voor mijn angsten en symptomen en ook al vond hij het niet helemaal nodig toch heeft hij alle onderzoeken gedaan die A.. uitsluiten of aan kunnen tonen... Het resultaat was dat ik mij geen zorgen moest maken in A.. en laat nu net dat het schoentje wringen...ik was na het bezoek even gerustgesteld... Tot de eerste spiertrek weer daar was... Daar waren ook terug de doemgedachten ...stel je voor dat hij iets over het oog gezien heeft ...wat als het nu maar begonnen is... Het houdt gewoon niet op... Ik word er echt gek van en er zijn dagen dat ik het echt allemaal niet meer zie zitten...ik sukkel echt al jaren met angsten maar het wordt alleen maar erger... Ik sta nu ook terug op de wachtlijst voor psychotherapie en ik denk dat ik ook terug met medicatie ga starten... Ik wil alleen maar zeggen dat ik je compleet begrijp en dat ik voel wat jij voelt... En ik denk dat er samen met ons duizenden zijn die dit ook dagelijks ervaren...dus als we elkaar daar even knn mee helpen of oppeppen ben ik er graag voor jou ... Grtjs Heidi

Hoi ik heb ook die klacht het lijkt wel alsof er een mobiel in mijn borst links zit ik heb het nu twee dagen ik ben nu ook wel bang geworden.
Maar ja van de andere kant als het iets van het hart zou zijn zou het geen twee dagen duren hoop ik dan maar ik ben 58.
Sterkte ik laat je weten als het beter zou gaan.

Die trillingen in de borst heb ik al jaren af en toe en zijn compleet onschuldig, probeer er niet op te focussen.
Stress is hiervan de oorzaak.

Ja herkenbaar hoor. Ook die trillingen in me benen sons door hele lijf. Okk ik denk dan Aan parkison.. Of ALS
Drama he... Hopen maar dat het over gaat... Sterkte... Leef met je mee..

Sterkte het kan ook een functionele tremor zijn dat houd in dat door langdurig stress een tremor oftewel (trillen) ontstaat

Ik ben niet dokter alleen ik weet het maagzuur en misselijk hoort bij als je nieuw medicijn krijgt ( bij werking ) duurt nog 4 of 5 weken tot je maag pijn over is
Je kan maag beschermer slikken

Heel herkenbaar
Uiteindelijk ze zullen begrijpen
Heel rare gevoel ( niet prettig)
Ik durf ook niet naar dokter gaan
Mijn neef is dokter en alleen hij kan mij overtuigen dat ik mankeer niks ( ik bel hem altijd )
Ik zegt altijd tegen iedereen ik ben hypochonder en bij mij is erfelijk
Mijn tante en moeder en mijn oma
Niet bang zijn niet schaamte
In Facebook kan je je lotgenoten vinden en samen jullie ervaring delen

Hoe oud ben je als ik vragen mag?

Ik heb met tijd en wijlen ook last van hypochondrie. Ik weet inmiddels hoe dat zich heeft kunnen ontwikkelen. Jeugdtrauma’s !!
Controle willen hebben. Maar er vanaf komen is idd lastig. Het zit m in gedachtepatronen.
Had na bv oproep voor de borstenbus zoals ik dat noem ineens de focus op borstkanker. Gek werd ik er van. Ben naar een borstkliniek gegaan en heb mij daar laten screenen. Geen afwijkingen. Dus moest t loslaten. Ga wel elke 2 jaar voor controle.
Maar angst voor kanker, hartaanval noem maar op. Ik herken t. Natuurlijk wakkeren klachten dit aan. Ook de aandoeningen die helaas wel echt zijn maken t lastig je lichaam weer te vertrouwen. Door stress, angsten en daardoor klachten blijft men in hetzelfde kringetje ronddraaien. Hulp vragen is t beste wat je kunt doen. Om liefde en begrip voor jezelf op te brengen waarom je dit doet. Je verdient echt een beter leven dan in angst te leven. Leren mediteren om een paniekaanval aanval in te dammen is een goed hulpmiddel. Heel veel sterkte allemaal

Hey Anoniem,

Heel herkenbaar. Het onzeker blijven en dingen gaan bedenken dat ze iets niet goed gezien hebben. Of net de verkeerde knobbel hebben geprikt!

Hoe gaat het nu met je? En heb je nog tips?

Groetjes J

Hoi,
Lage bloeddruk is juist goed 👍 Tenzij je gaat flauwvallen. Probeer gezond te leven. Dat wil zeggen elke dag wandelen/sporten het liefst buiten. Probeer ook elke dag mindfullness. Download eens de gratis VGZ mindfullness app. Elke dag even 10 a 15 minuten oefenen.
Eet gezond en probeer te slapen. Neem gerust elke dag wat valeriaan, kost haast niks en is niet verslavend. Stop met googlen op je symptomen. Het is geen quick fix. Maar als je bovenstaande tips gaat volgen, ga je je beter
voelen en zullen je klachten afnemen.

Hee! Ik ben zelf ook pas 18 en heb al een tijd last van hevige gezondheidsangst. Ben bijv. ook gestopt met de universiteit dit jaar. Als je een keer wilt praten kan dat altijd. Insta:

(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)

Ik herken het helemaal. Ik heb zoveel verschillende klachten gehad door heel mijn lijf. Ben in mijn hoofd al zo vaak gestorven maar ben er nog steeds. Geloof mij met angst kun je zoveel klachten krijgen niet normaal. En wat kun je moe worden van dat piekeren. En weer geruststelling zoeken op internet wat het alleen maar erger maakt en vaak uitloopt in een paniekaanval. Bij deze wou ik je dus vertellen dat ik mijzelf helemaal herken in je verhaal.

Breath in, breath out... het komt goed!

He jeroen..

Bedankt voor je reactie. Ik word er zo moe van dat die klachten zo lang al aanwezig zijn. Maar wil nu echt een andere gedachten gaan maken. Alleen heb ik vaak hoofdpijn en licht in mijn hoofd die vind ik lastig want dat is best een belemmering op je dag. Ben jij er van af? En hoe heb je dat dan precies gedaan.?

En word zo moe van die spieren. Rug kuit en nek en schouder. Weet dat je met chronische angststoornis en stress veel kan krijgen maar dit is toch maar apart. Gelukkig heb ik in rust vaak in de avond geen klachten ja hoofdpijn als ik dat heb verder geen licht in mijn hoofd of kuiten enz. Met slapen ook niet masr slaap wel matig. Denk nog wel eens aan Fibromyalgie maar ja daar doe je ook niks aan als je dat hebt. En ja met angst en stress krijg je ook dezelfde klachten toch

He sander.

Fijn dat je reageert man. Nee daar heb ik gelukkig geen last van (nog niet dan haha) maar hoe heb jij dat dan uit jenhoofd gekregen met lichamelijke ziektes dan? Want als die klachten blijven is dat toch lastig. Word er zelf gek van. Na 4 uur werken ben ik kapot. Dat had ik eerst met 10 uur werken niet eens.

He sander

Thanks voor je reactie man. Ben vooral bezig met die onrust in mijn hoofd die maken over uren. En je denkt steeds gaat dit ooit weg. Doe echt mijn best om te zeggen het is geen ziekte want ik heb met een internist en 2 keer een neuroloog toch wel heel wat onderzoeken gehad voor dat licht in mijn hoofd en die spieren. Maar ja is nu al bijna een jaar en ben er wel klaar mee.. Wil weer plezier.. Dat angst en hypochondrie zoveel kan doen met je op een dagelijkse dag. Elke dag weer het gevecht.. Gelukkig zijn vaak de avonden oke niet mega veel last.. Stress en angst is maar wat pfff..

Hoi Sander, Jeroen,

Heel herkenbaar. Als je dit forum leest dan ben je niet alleen en maken we allemaal dezelfde fouten.
1. Niet googlen. Soms denk je dat je een stuk geruststelling hebt gevonden, dat de kans klein is om de bepaalde ziekte te krijgen (0,004%). Maar dan denk tja ik zal wel bij die 0,0004% zitten 😩. Of dat je bepaalde symptomen niet hebt maar na het lezen ga je deze voelen.
2. Schrijf je gedachten op. Lees je gedachten en vraag je af deze reeel zijn.
3. Doe mindfullness of meditatie
4. Probeer elke dag buiten een half uurtje te wandelen.

Nogmaals de heilige graal is er niet en ik /we hopen op meer betere dagen.
Groet

Hoi,

Herkenbaar! Hier ook allerlei klachten waarvan het grootste gedeelte door de paniek komt. Ik ben zes jaar verder en gaat echt stukken beter! Totdat ik vandaag werd doorverwezen naar een cardioloog ivm hoge hartslag. Dus ik voel meteen van alles wat een hartinfarct kan zijn. En daar is de twijfel, is het echt zo? Of komt dat door m’n hoofd? Het blijft een struggle. Wandelen of fysiek bewegen helpt, meditatie helpt. En haal wat dingen in huis zoals een bloeddruk meter of saturation meter. Helpt om de gedachten te stoppen, als het in die richting zou zitten voor je. Hang in there! Je komt hier sterker uit!

Hoi, Mijn hart huilt na het lezen van je verhaal.
Al Jou klachten heb ik ook elke dag.

Ik ben een vrouw van 46 jaar getrouwd en 3 kinderen van 18/13/12.
In december 2020 heb ik een zware hartinfarct gehad en 3 hartstilstanden in 1 nacht,
Ik heb kantje boort gelegen. Er zijn 6 stents geplaatst en 1 bloedvat zit voor 100 procent dicht. Daar kunnen ze niks meer aan doen.
Ben nu 2 jaar aan het tobben! Ik blijf maar pijn houden.. en dan bedoel ik de pijn die ( nu achteraf) met een infarct te maken heeft.
Extreem moe
Pijn in mijn armen/benen
nek/hoofd/onderrug
hoofdpijn
En vooral tussen mijn schouderbladen.

Revalidatie doorlopen, Psycholoog/Psychiater/EMDR alles al gehad.
Zit ook al jaren aan de antidep.
In de tussentijd maar doorlopen met deze klachten en laten we het maar niet over de paniekaanvallen hebben. Die zijn het ergst!!! Het zit allemaal tussen de oren volgens de artsen, want ja .. de bloedwaardes zijn goed!!!! ga maar weer een afspraak maken bij de psyg. Totdat ik het zo ontzettend zat was om dat te horen...Ik ben gewoon niet gek!!!!! Ik weet wat ik voel,
Ok!! Er zal ook een hoop stress bij komen kijken en weet dat dat ook lichamelijke klachten met zich mee brengt..., maar ben er van overtuigd dat dat niet de oorzaak is waarom ik me zo slecht voel.
Onlangs opnieuw bloed geprikt en gezocht naar andere , oorzaken. Daar is uitgekomen dat ik de auto-immuunziekte Graves heb. Een schildklier aandoening.
Al mijn klachten horen dit grotendeels bij deze ziekte, ook angst en paniek en pijn op de borst!!! Halleluja ik wordt een keer serieus genomen. En nu nog steeds moet ik zelf alles maar uitdokteren.

Wat ik je wil adviseren is blijf naar je lichaam luisteren en twijfel niet aan jezelf! Je weet zelf het beste wat je voelt.
Dus dat je je druk maak om niks gaat er bij mij niet in!

Hey Sis,

Als ik het zo lees, zit je nu in een moeilijke situatie. De stress die er bij komt van je vader zijn ziekte zorgt er voor dat je lichamelijke sensaties nog meer voelt dan voorheen. Er mee omgaan is een proces. Begeleiding is belangrijk. Ook is het belangrijk dat je vriend je begrijpt maar let op, je mag niet verwachten dat hij het moet oplossen voor jouw. Zoek hulp. Het zal jouw helpen om alles beter te plaatsen en het zal je situatie thuis ook verbeteren. De eerste stap is de moeilijkste maar dan kan het alleen maar beteren. Bij vragen, let me knop.

Beste bij mij is dat juist het zelfde minstens dat ik ziek ben denk ik al dat ik kanker heb en elke dag opnieuw voorbeeld heb ik keelpijn dan denk ik al dat ik keelkanker heb en ga zo maar voort nu neem ik sedistress voor wat rustiger

Dag Riane,

Ik herken je klachten. Trillingen, Spierfasciculaties, … gisteren had ik er ruim 30 op 1 dag. Ze duren niet lang maar het is elke keer voldoende om je te storen let wat je bezig bent.

Armen, benen, rug, hals, lippen, kaak, zitvlak,…

Mijn huisarts - waar ik na een week van het ontstaan van mijn klachhten naartoe ging - maakte zich niet druk. Dacht dat het psychologisch was. Psycholoog bezoek gehad. Niet echt veel aan gehad.

Na 3 maanden was voor mij de maat vol. Ik heb dan gelijk een afspraak geboekt met een
Neuroloog.
Ook deze man deed wat testjes (meten van reflexen met zo een hamertje), dan heeft hij de kracht in mijn benen en armen gemeten.
Niets aan de hand. Ik terug weg na 15 minuten. Wat hij me vertelde toen ik buitenging heeft de 2 weken nadien me
Parten blijven spelen. “Spiertrekkingen en fasciculaties spelen geen rol. Zolang je ze maar niet voelt in je olifant”. Ik vervang hier bewust het lichaamsdeel door het woord olifant want daar mag je het niet voelen.

Zijn woorden zijn nog niet koud. De dag erna, drie keer gokken waar ik het voel? Juist … in mijn olifant.
Terug een afspraak. Er gaat nu een EMG genomen worden in een grotere kliniek.
In afwachting van die afspraak … spierpijnen, het gevoel dat mijn spieren stijf zijn.

Na de test EMG ga ik te horen krijgen dat het niet ALS is (hoewel dit wel mijn angst is dat ik dat wel ga te horen krijgen), maar dat het psychologisch is.

Ik ben nu bij een andere psycholoog in behandeling. Deze laat me adhv technieken (rechtbanktechniek bv) inzien dat het geen ALS kan zijn. Maar toch merk dat ik desondanks dat toch het onderzoek ga laten doen.

Als ik je symptomen vergelijk met die van mij, kan het niet anders dan dat je last hebt van stress. Probeer dat aan te pakken en de spiertrillingen te negeren. Ga door met je leven. Ik deed het niet. Het gevolg…. Het verergert alleen maar. Tot je half gek bent.

Ik wens je veel succes !

Ik ervaar het zelfde. Zoveel onderzoeken gehad en gelukkig altijd alles in orde.
Maar je gedachte blijft het zelfde het zou toch niet. Daarom is deze forum wel echt een aanwinst om rust te vinden zoveel verhalen waar ik me zelf terug zie.

Ik herken het heel erg. Ben ook gevaccineerd en ben altijd bang wat te krijgen een mijn hart bijvoorbeeld.

Hoi Anniek,
Ik heb wel eens gehoord dat hypochondrie vaker voor komt onder medicijn studenten. Je leest en leert dan zoveel wat je ook op jezelf kunt betrekken.

Ik adviseer je geen ander beroep. Maar probeer wel een modus te vinden. Probeer mindfullness, elke dag even 15 min, zijn diversen apps. Gun jezelf even de tijd, het werkt niet binnen een paar dagen. Stoppen met googlen, bij onrust lees de verhalen op de site. Probeer regelmatig buiten te sporten/bewegen. Heel veel sterkte.
Groetjes

Hallo "lotgenoten",

Ik lees een hoop verhalen welke mij erg bekend voorkomen.
Ik heb al sinds jaar en dag last van hypochondrie. Ik heb dit de afgelopen jaren onder controle weten te houden, mede dankzij het volgen van een mindfullcursus en een ACT training. Eventueel kan dit andere ook helpen!!
Echter ben ik weer terug bij het begin en heb ik momenteel erg moeite om alles onder controle weten te houden.

Ik ben bewust van het feit dat ik hypochonder ben, maar ik weet niet hoe ik met sommige situaties om moet gaan.

Als ik wat voel leg ik de focus daarop en kan ik het niet loslaten.
Gevolg: pijn/last, extra spanning op de plekken waar ik de focus op leg, waardoor twijfels weer toeslaan en ik weer de neiging krijg om te google voor geruststelling, of de dokter maar weer bellen.

Hoe kan je hier mee omgaan, hoe laat je los?

Groetjes Wesley

Hoi Wil,

Ik heb MS en herken je klachten niet. Misschien is dit een kleine geruststelling voor je.
Mijn vriend heeft ook mirtazapine geslikt en die herkent je 'licht in het hoofd' klacht wel degelijk. Ademhaling was bij hem de key. Ik zou je willen aanraden om je te verdiepen in ademhalingstechnieken. Weet niet precies hoe het zit maar met een verkeerde ademhaling zet je co2 niet goed om in je longen en kun je licht worden in het hoofd.

Ik hoop dat je hier misschien iets aan hebt!

Hey
Ik begrijp je, ik maak een beetje hetzelfde door..
Alleen heb ik andere klachten en pijnen,
Ik heb dusdanig veel zenuwpijn (volgens de artsen beschadigde oogzenuwen) in mijn ogen dat ik ook helemaal in paniek ben.
Heb ooit m’n gezicht verbrand , enorm diep maar nooit m’n ogen. Dus ik weet niet waarop dit gestaafd wordt dat ze beschadigd zijn. Maar maak me wel elke dag zorgen en heb heel veel pijn..

Jouw verhaal .. ik snap je gegronde angst voor hetgeen je meemaakt. Het is niet gemakkelijk!
Het gevoel van kastje - muur.
Al denk ik wel dat angst hier veel aandeel heeft. Je maakt ook geen makkelijke periodes door hè.

Ik hoop dat alles gewoon oké is en dat de kwalen niet levensbedreigend zijn.

Ik ben er bijna zeker van dat angst je veel pijn doet en ziek maakt..

Hopelijk gaat het een beetje intussen.

Laat van je horen!

Beste Anoniem,

Om jouw vraag kort en bondig te beantwoorden: nee, dat kan niet. Jij hebt geen (uitgezaaide) kanker. Jouw ziekte bestaat eruit dat je bang bent om ziek te zijn. Dat is de enige ziekte die je hebt.
Blijf dit tegen jezelf herhalen en zoek psychologische hulp want dit is niet te doen. Het is de angst die spreekt en die je gek maakt. Geloof mij, ik heb zelf ook de meest bizarre symptomen bij elkaar opgeteld om tot uitzaaiing van een of andere kankersoort te komen en pas wanneer de angst is gaan liggen, zie ik in hoe volstrekt onlogisch mijn gedachtegang was. Ik vermoed dat jouw angst al jaren zo hoog is dat je je momenten van relativering nog niet hebt gehad. Grappig genoeg kan ik bij een ander - zoals jouw verhaal - wel inzien dat het kant noch wal raakt.

Ik adviseer je zo snel mogelijk hulp te zoeken. Ik heb dat pas op mijn 30e gedaan en heb spijt dat ik dat niet eerder heb gedaan.

Succes!

Hoi Floris. Probeer vooral kalm te blijven en niet direct tot actie over te gaan of te doemdenken. Laat het nu in elk geval deze vakantie rusten. Als je terug bent kan je het altijd nog laten bekijken door een dokter/je tante als je je dan nog ongerust voelt. Maar zoals de ervaring is die je inmiddels hebt, is niet elk bultje of knobbeltje een probleem :) fijne vakantie, je kan dit!

Lieve Floris. Ik begrijp je helemaal. Ik zit zeg ik Griekenland en heb steeds steken in me buik en ik ben ook echt bang en kan niet genieten. Ik probeer echt vast te houden aan het feit dat als ik thuis kom ik (weeeer) me eigen dokter kan bellen. WE KUNNEN DIT! Probeer de knop om te zetten. Veel liefs.

Esther, hoop dat het nu beter met je gaat. Google doorspitten heeft geen zin, je wordt er alleen maar angstiger van. Beter is daamee te stoppen.
Sterkte!

Hoi Angsthaasje,

Ik herken je verhaal! Ben zelf ook een periode erg bang geweest voor psychische problemen en heb hier ook paniekaanvallen om gehad.
Wat mij erg hielp was erover praten met een psycholoog. Zij liet me inzien dat ik dat soort ziektes niet heb en nu, anderhalf jaar later kan ik er meer objectief naar kijken zonder er bang van te worden en zie ik inderdaad dat ik dat niet heb en ook nooit heb gehad. Het werkt heel goed om jezelf te leren kennen, kijk naar jouw kwaliteiten, wie jij bent, wie je was als kind en probeer een realistisch, positief beeld van jezelf te schetsen, focus je daarop en de angsten zullen waarschijnlijk minder worden. Heel veel succes en ik sta open om erover te praten! Groetjes

Ik heb volgens mij al iedere klacht ooit gevoeld.. mijn hersenen kunnen dit aansturen. Zodra ik er (onbewust) mijn focus op leg dan worden de klachten alleen maar erger.

Probeer je vast te houden aan dat ze niks kunnen vinden en dat je dus gezond bent.. sterkte en succes

Dit vraag ik mij ook sterk af. Ik heb hier enige tijd ook iets gepost en ook totaal geen reactie gehad. Spijtig want dit is nu toch eenmaal de reden waarom iemand iets op deze fora plaatst. Om toch met lotgenoten in contact te komen om die herkenbaarheid te krijgen.
Ik hoop dat je intussen misschien al ergens anders of bij de dokters een antwoord hebben kunnen krijgen.

Gebruik je medicijnen? Want ik heb het zelfde gehad en het lag aan de medicijnen wat ik gebruikt het was wel een zoektocht voor mij het heeft 9 maanden geduurt.heel veel sterkte hoop dat je er achter komt waar het aan licht.

Wat je typt is herkenbaar, en heel vervelend voor je. Je bent extra alert en daardoor voel je dingen die voor anderen normaal zijn. Mede hierdoor vind je op google niets dat je zorg wegneemt, maar alleen de erge gevallen. Die worden veel vaker aangeklikt en zo blijven ze ook bovenaan staan. Honderden artikelen met 'een knobbeltje, niets aan de hand' doen het gewoon niet zo goed op internet.

Kleine geruststelling misschien is dat ook zowel een bultje op mijn scheenbeen heb als bij mijn knie. Bij een goede vriend gecheckt, die heeft er meer dan 10. Ook mee bij een dokter geweest, geeft aan dat het niets is. Het is belangrijk om dit te accepteren. Dit een beetje hoogover in de gaten te houden, maar als het ineens enorm gaat groeien merk je dat echt wel en is het een bezoekje waard. Je hoeft dit niet elke dag of elke week obsesief te controleren.

Ik heb zelf de hypochondrie ook al jaren, in fases erger dan de andere keer. Ik ga nu proberen om de dagboek tip te hanteren. Misschien ook wat voor jou: "1. Houd een dagboek bij

Noteer per dag je angstige momenten. Schrijf op waarom je bepaalde lichamelijke verschijnselen niet vertrouwt. Wat gebeurt er als de angst bij je opkomt? Wat voor klachten krijg jedan? Welke gedachten komen in je op? En wat doet je dan?

Geef je toe aan je angsten door direct aan een ernstige ziekte te denken? Vlucht je voor de angst door in bed te gaan liggen of veel te eten? Of probeer je de angst te verdoven door gebruik van alcohol, drugs of kalmerende middelen?"

Heel veel succes. Jij kunt dit!

Dit is zo herkenbaar voor mij. Toen mij zoon ernstig ziek was, werden we meerdere keren weggestuurd, zelfs in het ziekenhuis. Uiteindelijk is hij door het oog van de naald gekropen. Elke keer als ik nu wat voel (met name bultjes/ verdikkingen), weet ik nou niet: is het mijn gedachte of is het echt en daardoor raak ik volledig in paniek. Het ergste is ook dat ik van alles voel en overal. Misschien is het normaal of heb ik het al heel lang, maar focus ik mij er nu meer op.

Ik heb echt PRECIES hetzelfde

Ik ook zo herkenbaar

De kans dat je zwanger bent nadat 1) geen ejaculatie in jouw lichaam heeft plaatsgevonden en 2) je binnen de daarvoor aangeduide tijd een morning after pil hebt genomen is extreem klein. Tel daarbij op dat je testen negatief zijn; maak je geen zorgen! De menstruatiecyclus kan beïnvloed worden door vele dingen waaronder stress. Het aantal mensen dat onbewust zwanger was is overigens ook heel klein. Je spreekt dus over extreem kleine kansen. Ik hoop dat dit je zorgen in perspectief plaatst.
Wat steekjes in je buik is trouwens niet echt een symptoom van zwanger zijn. Dat kan wel in het begin duiden op de innesteling maar als het goed is houdt dat op enig moment wel op en ik begrijp dat het bij jou al maanden geleden is. Daarnaast zouden je borsten inmiddels zo’n 2 cupmaten zijn toegenomen (en zo blijven ;-)) en begint je buik in omvang te groeien. Ik ben nu zwanger van mijn tweede kindje en echt waar, wat jij omschrijft lijkt in niks op alle symptomen die ik had (en alle moeders in mijn omgeving). Het komt wel goed!

Ik ervaar precies dezelfde klachten. Tot kort geleden had ik er geen probelemen mee om naar buiten te gaan, maar ik merk dat ik hier steeds meer moeite mee krijg. Vooral drukke plekken maken me zeer nerveus. Laatst in de auto na mijn hart weer eens te voelen overslaan een mega paniekaanval gehad, zo erg dat ik bijjna flauwviel achter het stuur. Echt waardeloos!

Hey anoniem, leuk dat je je verhaal deelt. Ik herken zoveel van mezelf in jouw verhaal.. vooral die angst en het steeds opzoeken van dingen maken het alleen maar erger..

Heel mooi duidelijk en herkenbaar🙏
Dank voor de tips!

Zeer herkenbaar verhaal. Ik heb zojuist een verhaal geplaatst wat enorm op dat van jou lijkt. Lees het maar eens..

Hoi, ik herken helemaal wat je zegt, ik ben ook 14 jaar en ook de angst voor leukemie, weet jij toevallig waar je je geplaatste bericht kan zien ?

Hai herken het ook ben net 15 geworden ben ook veel bang bij elk knobbeltje of pijntje is kanker mijn tante is dokter en weet ook niet meer wat ze moet omdat mij gerust Ellen geen zin meer heeft. Ben al 2 jaar bang en gaat niet over iemand tips

Oh ja en vergeet niet je vader is dokter het is zijn werk en je bent zijn zoon als hij zegt dat het niks is dan is het niks hij zou je echt niet laten lopen met iets! Dit is echt zo

Hoi Floris.

Ik vind t heel rot voor je dat je op zo’n jonge leeftijd zo’n angsten hebt.
Je tante de dokter kan je ook vertellen dat bij stress en paniek heel veel klachten hetzelfde zijn, die op allerlei ziektes lijken, maar dat meestal NIET zijn.
Als je nu denkt ik merk iets aan mn lijf ga dan direct even iets anders doen. Bv iemand bellen of appen, tik tok kijken. Doe iets wat echt je aandacht vraagt. en leuk vindt. Doe dat min 20 min. Dan zul je zien dat je er even niet aan gedacht hebt, en meestal niet meer hebt gevoeld. Als dat wat je voelde heel ernstig is dan laat je lijf zich nl echt niet in de maling nemen door afleiding. Probeer t maar eens. Iets leuks doen helpt echt. Veel succes.

Hai een jaar later 15 inmiddels ben nog steeds bang maar wat je zegt klopt inderdaad dankjewel

Hey!
Ik heb precies hetzelfde: symptomen/klachten waardoor ik denk dat ik een ziekte heb of een hersenbloeding ga krijgen of een hartaanval... maar ik voel me altijd beter erna. Plus heb ik een bloedtest gedaan waar geen ontstekingen of dingen in mijn bloed tegen zijn gekomen waaruit blijkt dat ik gezond ben... alleen met hypochondrie stelt dat niet zo snel gerust. Ik denk dat jij zeker ook hypochondrie hebt, en mijn tip is: schaam je er asjeblieft niet voor!!! En vertel het aan je omgeving: in kleine stappen misschien? Eerst iemand waar je zeker van weet dat die je altijd steunt. En als je het eerst echt niet durft in je omgeving ga met de huisarts praten! Die weet echt raad! Misschien ook voor je geruststelling een bloedtest doen?
Ik hoop dat ik je hiermee voldoende geholpen heb!

Tip: de klachtenlijstjes op Google zijn misleidend. Je herkent bijna altijd wel iets!

Denk aan je leeftijd en kans berekening .
Je hebt een crikel met ernstige ziekte die is onderverdeeld in soorten. Die in leeftijden.
Die in geslacht. Die in percentage om te overlijden. Dan is de kansberekening zo minimaal dus maak je niet te druk. En Bij twijfel even naar de dokter 🙂

En idd Google nooit

Lieverd dat durf ik zo t schrijven omdat je zo jong bent. Ga naar de de huisarts en vraag voor therapie , bij iemand die angststoornissen behandeld. Ik ben nu 69 jaar en heb nog steeds heel veel last. Maar het begon in mij tijd ook toen ik 15 jaar was, toen was het nog niet bekend . Ik las toen zelf een stukje in een libelle van mijn oma, een mevr de Wolf die dat ook had en de fobie vereniging had op gericht. Ik heb pas op mijn 40 ste therapieën gehad en daar heb ik nu toch vaker profijt van . Nu is er goede hulp en schuif en niet voor je uit. Hoe eerder er over praten ,hoe beter het voor je is. Schamen hoef je je er niet voor, want er zijn heel veel mensen met dit probleem. Ik wens je heel veel geluk in je leven en denk er eens goed over na.🍀🍀🍀🍀❤

Hoi schrijver,

Ik zag jouw verhaal en herkende mezelf in een groot deel best wel. Wat onwijs verdrietig dat je moeder overleden is.. gecondoleerden heel veel sterkte daarmee de komende tijd!

Over hypochondrie en met name dan bang zijn voor het krijgen van kanker kan ik erg goed meepraten. Ik ben zelf 27 jaar en heb de afgelopen 2,5 jaar ook in en uit gelopen bij mijn huisarts en ziekenhuizen. Dan kreeg ik buikpijn en was ik overtuigd van het feit dat ik darmkanker had. Onderzocht; niks aan de hand. Dan was het weer een andere kanker. Nu loop ik sinds juli 2020 al rond met het idee dat ik keelkanker heb. Alle symptomen lijken te kloppen. Mijn huisarts neemt mijn hypochondrie gelukkig erg serieus. Ben ook doorgestuurd naar een KNO-arts. Niks te vinden.

Zoals je zelf wel zult herkennen ben je door je hypochondrie ook hyper gefocust op alles wat je in je lichaam voelt en is alles wat niet herkenbaar voelt een teken dat er ‘iets ergs aan de hand is’. Zoals je aangaf met je lever, dat je nu pijn hebt sinds je die uitslag gekregen hebt; dat is echt je gedachtes. Ik voel ook heel veel pijnen in mijn keel sinds ik weet wat alle symptomen zijn van keelkanker en ik 24/7 hiermee bezig ben.
Je gaat echt dingen voelen die er ‘niet zijn’ en je lichaam reageert ook heftig op de stress dat je bang bent voor kanker.

Ik heb ook de oplossing niet, maar ik loop sinds 2,5 maand bij een gespecialiseerde therapeut. Je zult het haast niet geloven maar na mijn 1e hypnotherapie sessie had ik nergens meer last van. Ik was eindelijk mezelf weer. Ik heb na 1,5 week wel weer een terugval gehad, maar deze therapie valt erg goed aan te raden!

Praat er goed over met je huisarts en psycholoog. Zoek steun bij je vrienden en misschien hier bij mensen die met hetzelfde te kampen hebben. Je bent niet alleen en geloof me, ookal voelt het echt uitzichtloos en iets waar je nooit meer vanaf komt; dat is niet zo. Je komt er echt weer boven op! Geef jezelf te tijd en de rust om uit te vinden hoe je hiermee om moet gaan. En het is oke om je er kut over te voelen! Het is ook niet makkelijk.

Als je behoefte hebt om er nog eens over te babbelen, schroom niet om me te berichten!

Hopelijk voel je je snel wat beter :)

Groetjes,
Marc

Marc mag ik vragen waar jij de hypnotherapie hebt gedaan. ik zoek een goede hypnotherapeut.
dank alvast.
Eles

Hoi Eles,

Ik zit bij Mathilda! Zit in Amsterdam en ik geloof ook in Assendelft.

Groetjes,
Marc


---
Redactie: zie https://therapie-assendelft.nl/
(Mathilda staat ook met profiel op deze website)

Ik heb die klachten ook, heb een echo van de buik gehad en heb ook overgewicht. Daar door die vervetting van de lever. Dus afvallen, maar na een paar dagen ook pijn in mijn zij en onderrug. Ben helemaal verkrampt, zelfs een bloed onder zoek in het geheel en een alleen van de lever waren helemaal goed. Ik vind het heel erg van je moeder en denk dat als je last hebt van hypergondrie , dit weer voor exstra angst zorgt. Heel veel sterkte, gr Marianne

Herkenbaar, als ik bijvoorbeeld hoor dat mijn moeder ergens last van heeft, ze geeft bijvoorbeeld aan dat haar zicht slechter wordt dan zie ik het al gebeuren dat ze blind wordt en er niets aan gedaan kan worden. Vermoeiend is het hè 😥

Ik heb heel erg dat met melanomen. Ben alleen ook veel onder zonnebank geweest. Een drama is het . Eeuwig checken van alles. ;)

Wauw ik herken dit zo erg! Ik heb heel veel moedervlekken met name op mijn rug. Door al de media ben ik er ook eens naar gaan kijken en kwam tot de ontdekking dat ik bruin/ zwarte heb, bruine en bruinrode. Ik maak mezelf ondertussen helemaal gek en Google gemiddeld 2 keer per dag op moedervlekken en de kwaadaardige. Als ik plaatjes vergelijk zijn ze redelijk normaal, soms iets a typisch. Ik durf zelf dus niet eens naar de huisarts te gaan.. bang voor… ik leef dus op Google, gefixeerd zijn en denken aan kanker en dood

Dit heb ik ook. Ik heb de afspraak met mijn huisarts dat ik 1x per jaar kom. Zij heeft foto’s in mijn dossier en vergelijkt ze dan met die van vorig jaar. Mag altijd komen als ik denk dat er 1 veranderd is. Met deze steun heb ik deze angst redelijk kunnen loslaten

Hi Stijn,

Helaas is mijn vader een half jaar overleden. En waren mijn klachten voor enige tijd weer verdwenen. Tot ik laatst een uitstrijkje heb laten en die helaas niet goed bleek te zijn (pap3A) en ik mij nu natuurlijk weer erge zorgen maak en alles van mijn vader weer boven komt. Ik heb over twee weken een verder onderzoek lopen, en hoop dat alles mee valt en ik weer verder kan gaan met het leven.

Groetjes,

Sis

Heel herkenbaar het is verschrikkelijk, ik denk ook steeds dat mijn lichaam en mijn onderbewuste mij wilt waarschuwen dat ik ernstig ziek ben, er is ook een kant die zegt welnee je bent niet ziek dit is je angststoornis die praat. Maar wat is waarheid en waar moet ik naar luisteren, ik had een licht afwijkend uitstrijkje niets om me zorgen om te maken zeiden ze na onderzoek in het ziekenhuis, nu heb ik blaasontsteking en mezelf in mijn hoofd gepraat dat er toch een tumor zit die op de blaas drukt. Het is zo vreselijk vermoeiend 😓

Jouw verhaal triggert mij. Ik ben zelf heel strak christelijk opgevoed. Angst werd dus al vroeg gezaaid voor de dood, hemel, hel, god, duivel. Op het ene kind meer dan het andere. Ik heb er misschien meer aanleg voor maar het is wel een interessante gedachte. Het hoeft niet eens een christelijk opvoeding te zijn maar het kan ook een ander trauma zijn dat dit zaadje al vroeg heeft geplant. Dan is de volgende vraag,.hoe kom je er weer af?!

Heb je al overwogen om PrEP te gaan slikken? misschien kan dit je angsten wegnemen. Ik zelf gebruik al 4 jaar PrEP, en loop ook al jaren lang zonder condoom seks te hebben als MSM. ben nog altijd hiv negatief door de PrEP

Ik herken mijzelf hierin,ik durf al jaren niet meer op restaurant of feestjes omdat ik bang ben voor een allergische reactie.Het is zelfs zo erg dat ik zelfs thuis niet meer alles durf eten wat ook mijn gewicht niet ten goede komt. Ik heb wel degelijk allergieën die bewezen zijn. Maar laatst was ik een tomaat aan't eten en mijn keel begon te jeuken in volle paniek naar de dokter die zei geen tomaten meer eten. Enkele weken geleden at ik een appel kreeg ik ineens aan 1 kant lichte zwelling aan mijn lip.Weer volle paniek naar de dokter. Nu telkens als ik iets wil eten kan ik niet op mijn gemak eten omdat ik bang ben om te reageren.En sta altijd op de rem als ik iets wil eten dit is niet meer fijn het beheerst ook mijn hele leven. Ik ga naar een angstcentrum maar vind dat ook niet helpen hij zegt gewoon die appel eten en je gedachten op iets anders richten. Maar dat lukt mij niet. Soms ben ik het zo moe om bang te zijn dat ik zo niet verder kan leven.Maar ik ben ook bang voor dood te gaan.Eigenlijk heb ik voor heel veel dingen bang. Ik begrijp jou helemaal. Het is verschrikkelijk om zo in angst te leven.Maar wie kan ons helpen?

Hoi, dit is echt wel hypochondrie.
Hij moet onder ogen zien dat hij hypochondrie heeft en dat hij niet alleen is.
Als hij dit gaat herkennen kan hij zichzelf pas helpen.
Hij wil dus op een andere manier controle behouden op zijn lichaam. Meestal waar wij hypochonders mee struggelen zit heel diep. Het kan zijn dat hij iemand vroeg verloren heeft..
Ik zou graag met hem willen praten hierover

Hoi,

Wat vreselijk voor je en gecodoleerd.
Heb zelf al meer dan 25jaar hypochondrie.
Heb er met hulp beter mee leren om te gaan.
Helaas draait deze aandoening om controle te hebben over je situatie.
Wat wij moeten leren is dat wij geen controle hebben over onze moment dat wij dood gaan..
Het enige waar wij controle over kunnen krijgen is onze eigen gedachtes..maar dit heeft veel oefening nodig. Begin voor jezelf met afleiding zoeken, doe iets wat veel aandacht vereist.
Bedenk iets wat jou leuk lijkt om te doen en stort daar je gedachtes op. Dit gaat zeker helpen.

Hoi merel,

Ik heb ook last gehad van een hart dat oversloeg..erg vervelend.
Ik heb toen selfs de nightcare gebeld.
Uiteindelijk is dit allemaal ontstaan door een onbewuste stress situatie op het werk.
Zoek voor jezelf afleiding, doe dingen die veel aandacht van je vragen, op die manier ga je je focus verplaatsen..
Uiteindelijk zal het gevoel wegtrekken.
En blijf vooral weg van google..
Want bij google ben je al dood als je iets onschuldigs opzoekt zoals bijvoorbeeld een lopende neus.
Hopelijk gaat dit jou helpen.

Je verhaal is zo herkenbaar. Wat je zegt, je staat op scherp en alles wat je googled: kanker, waardoor je de controle over jezelf weer verliest.
Ik weet zelf ook dat je niet moet googlen maar automatisch doe je dit. Veel sterkte!

Hoi, je verhaal raakt me. Op dit moment zit ik zelf ook in een terugval en weet ik zeker dat keelkanker heb. Ik heb al weken kriebelhoest en ook al een paar keer wat bloed gezien. Heb vandaag de stap gezet om toch maar naar de huisarts te gaan. Vreselijke plek, en vooral; als ik het aan hem uitspreek, heb ik het waarschijnlijk ook. Dat is een grote denkfout. Ik heb mezelf moeten leren om naar de huisarts te willen gaan, want het liefste vermijd ik die plek. Ik probeer ook altijd een stukje duiding te geven van wat er op de achtergrond speelt, maar ga niet op de emo-tour zodat mijn klacht (hopelijk) nog wel serieus wordt genomen. Misschien helpt dit wat.