Deel je verhaal
-
Paniekaanval (Verhaal 203)
Paar uur geleden heb ik weer een paniekaanval gehad. Dat gebeurt wel vaker, maar dit keer was het heel heftig. Ik voel nou mn benen niet meer en kan niet lopen. Ik heb hartkloppingen en ben nog aan het trillen. Heeft iemand anders hier ook last van? En heeft iemand tips?
GroetjesRose23-01-2024-
Hoi Rose,
Klink bekend. Je lichaam is kapot van de paniekaanval. Zie het alsof je een marathon gelopen heb. Je lichaam heeft tijd nodig om op te knappen en gun het ook de tijd.Anoniem24-01-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ja ik heb het ook dat ik mijn benen niet voel heel slap ik neem dan een temesta in dan kom ik op rust
Franco12-04-2024
-
-
Extreme Paniek (Verhaal 210)
Als dagen een dof gevoel in het hoofd. Net werd het me teveel ik liep en ineens werd ik ontzettend duizelig alles was angstig. Ik resette mezelf en liep door totdat Ik in de auto zat (als bijrijder) ineens giga giga duizelig en extreme intense angst, benauwd, hele slappe benen ik riep zet de auto stil. Dus de bestuurder zette de auto aan de kant en raampje open toen kwam kk kets bij. Het was dood en dood eng.
Nu ben ik alleen nog moe, slappe zere benen en wat dof hoofd en duizelig bij staan de paniek is weg.
Wie herkent dit?
AnoAno10-02-2024-
Heel herkenbaar ik heb ook zulke paniekaanvallen dagenlang moet ik bij komen. Soms is douche al een opgave zo slap ben ik
Inge10-02-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik herken dit zo leef ik al 20 jaar en is heel moeilijk maar toch rustig blijven en weten dat het niet erg is je moet er mee leren leven als je een zwaard aanval krijg neem dan een temesta in of gewoon op zak mee nemen voor een veilig gevoel
Franco12-04-2024
-
-
Gevoelloosheid, alsof de wereld nep is (Verhaal 193)
Al enige tijd loop ik met een burnout/angststoornis. Op het moment heb ik heel erg veel last gevoelloosheid. Het idee dat ik gewoon niet echt leeft en dat mijn lichaam maar wat doet. Dit is heel angstig. Ik kan bijvoorbeeld ergens lopen en gewoon het gevoel hebben of je ergens op een planeet zit en dit op de wereld gewoon nep is. Wie herkent zich daarin?Eliza20-12-2023-
Dit herken ik zeker. Probeer je er niet in mee te laten slepen. Probeer te gaan genieten ook al ben je gevoelloos na een tijdje gaat je lichaam alles weer herkennen.
Ano20-12-2023 -
Dit is heel herkenbaar angstig he?
Ik krijg er paniekaanvallen door en laat me er in mee slepen waardoor hele me dag en elke dag rot is. Die gevoelloosheid is ook zo rot dat genieten of er naar uit zien is er niet of nauwelijks. Ben blij om te lezen dat dit herkenbaar is bij andere.Lieze25-12-2023 -
Ik heb dit ook de wereld is mega eng en ik zie het heel anders als vroeger. Hoe gaan andere hiermee om?
Pim28-12-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Hebben jullie ook brainfog?.
Zo raar gevoel in hoofd?
Alle andere punten herken ik ook trouwens.Eddy26-03-2024
-
-
Ik worstel met de vraag om de huisarts te bellen (Verhaal 132)
Ik zit alweer een poosje met angstige gedachtes. Heel erg herkenbaar hoe de meeste mensen hier hun angsten en paniek ervaren. Ik heb het idee dat mijn angst rond deze tijd altijd toeneemt, bang om iets te krijgen rond de feestdagen. Van elke steekje of pijntje in mijn lichaam word ik onrustig. Ik voel me erg eenzaam met mijn mijn angst en deel dit ook niet met mijn patner, ik ga het gevecht met mezelf aan. Omdat ik me er voor schaam en niemand ermee wil lastig vallen. Het gaat goed met mij voor de buitenwereld maar eigenlijk voel ik mij heel erg onrustig. Ik probeer me rustig te krijgen en realistisch te blijven maar dat lukt niet altijd. Ik ken mijn triggers, maar de kunst is hoe ontkom ik aan ze. Hoe ga ik er mee om? Ik worstel met de vraag om de huisarts te bellen. Kan hij mij weer geruststellen? Door bijv een hartfilmpje te maken. Ik weet even niet wat ik moet doen, hoop dat het nare gevoel weer verdwijnt mijn raders staan altijd wel op scherp, nu zijn ize ets te heftig afgesteld.Loes> 2 jaar geleden-
Poeh zo verdrietig, toch de stap genomen om het met mijn partner te delen. Wat een opluchtig , zo lief als hij reageerde. Ook heb ik de huisarts gebeld...
Loes> 2 jaar geleden -
Hi loes,
Ik herken je verhaal. Ik heb dit ook.. ik worstel nu al 2 weken met drukkend gevoel onder mijn linker ribben en maagzuur. Het lijkt wel alsof er iets klem zit een spier maar mijn gedachtes wijken uit naar van alles, zoals kanker. Ik praat er ook weinig over, ook omdat veel mensen de angst niet snappen.. voel mij ook erg vaak alleen! Probeer veel te denken dat het niks ernstigs is ook omdat de huisarts geen alarmbellen ziet.. maar het is zo verdomd moeilijk vaak:(Anoniem> 2 jaar geleden -
Vervelend en erg naar als je iets voelt in je lichaam en het niet kan plaatsen. Ik word er ook onrustig van. Daarom een afspraak bij de huisarts, hopelijk kan hij mij een beetje geruststellen. Ik weet dat ik er erg gevoelig voor ben (angsten, nare gedachtes), het is alleen weer erg toegenomen de afgelopen maanden.
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Zelf ook heftige angst en psniekaanvallen. Huisarts, ziekenhuis, hartfilm, hartecho, bloedonderzoek, hartregistratie. Allemaal in top conditie en super gezond.
Heeft mij persoonlijk enkel geholpen qua geruststelling en 2 a 3 dagen wat rust. Verder niks.
Maar kan me wel voorstellen dat je het wilt laten onderzoeken.Erwin19-03-2024
-
-
Paniekaanvallen (Verhaal 205)
Sinds nu bijna een jaar heb ik last van paniek/angst aanvallen. Vanuit het niets een soort koud gevoel over je heen krijgen en het idee dat je gaat flauwvallen. Vorig jaar bij de cardioloog en neuroloog geweest omdat ik niet echt in de diagnose van de huisarts geloofde, gewoon omdat ik nooit last van stress of paniek heb gehad. Het is ook zo ineens van t ene op het andere moment op komen zetten. Afijn, fietstest, echo en hartfilmpje laten maken alsmede bij de neuroloog een emg. Hier kwam allemaal niets bijzonders uit.
Uiteindelijk ben ik bij een psycholoog terecht gekomen waar ik een half jaar heb gelopen. Dit leidde eigenlijk tot niets. Aangezien dit niet werkte raadde de huisarts mij een antidepressiva aan (citalopram) hier nu een week of 5 mee bezig. Ik merk denk ik wel dat de aanvallen minder worden. Ik ben nu via de huisarts wel bij een psychosomatische fysio terecht gekomen, kijken of ik daar iets mee kan.
Helaas heb ik ook gewoon last van een hoop lichamelijke klachten, wat volgens de huisarts gewoon bij paniek/angst hoort. Maar is dit dan ook dagelijks?!
-plotseling een onwel gevoel (zeker 1x per week)
-kramp/spierpijn in kaken en mondbodem
- gevoel dikke/gespannen tong
-soms lichte gevoelloosheid in kin
-duizeligheid (had ik, is nu veel minder)
-kleine vervelende spiertrekkingen in kuiten
-een paar gevoelloze tenen rechtervoet
Herkent iemand zich in deze symptomen?Rik30-01-2024-
Hoi Rik,
Al jou klachten zijn ontzettend herkenbaar. Ik heb die ook en nog heel veel meer zelfs. 1000 onverklaarbare pijntjes, steken in hoofd, hoofdpijn, druk op ogen, duizelig, raar in het hoofd, zere benen, slappe benen, enz. enz.Roos30-01-2024 -
Fijn, eindelijk een x bevestiging dat ik niet de enige ben. Ik vond het moeilijk te geloven dat het eigenlijk allemaal tussen je oren zit. Ik ben een heel nuchter persoon, niet snel ergens van onder de indruk of paniekerig.
Wat jij beschrijft heb ik ook gehad. Branderige bovenbenen, slappe benen, drukkend gevoel rechterkant gezicht en idd raar duizelig gevoel in mn hoofd.
Maar ik moet zeggen, zodra ik ergens mee bezig ben gaat het goed. Het moet alleen niet zo zijn dat je altijd iets aan het doen moet zijn.
Voor de rest leef ik mn leven nog steeds zoals ik dat voor deze problemen deed. Gewoon nog aan het werk en uitjes met vrienden of gezin. Alleen is t met wat meer tegenzin van tevoren al omdat je niet weet wat zo’n dag gaat brengenAnoniem30-01-2024 -
Bijzondere verhalen. Deze verhalen doen me goed, althans dat jullie zo open zijn.
Heb nu ook dik 2 jaar last van paniekaanvallen en herken ook alle symptomen. Ik ben nooit duizelig en ook niet een dikke tong.
Wel alle andere sensaties. Ik heb ook nog vaak een droge mond, tintelingen in hele onder lichaam. Druk op de borst, branderig gevoel bij de longen met steken bij het hart. Heel naar.
Zelf heb ik ook het gevoel dat de sensaties elke keer weer anders voelen. Dat je elke keer weer moet wennen aan de nieuwe sensatie. Dan denk ik ooh is dit het, dit herken ik en maakt me niet bang. Dag later komt er een nieuwe sensatie bij die nieuw is.
Hebben jullie dat ook?Erwin05-03-2024 -
Hoi Erwin,
Het gevoel van een dikke tong en duizeligheid ben ik inmiddels wel aardig vanaf. Ik moet zeggen dat sinds ik ben verhoogd naar 20mg citalopram het wel de goede kant op gaat lijkt het. Maar het is idd zo dat als de ene sensatie weg was het wel weer ergens anders terug kwam of het was iets nieuws.
Tintelingen heb ik ook gehad evenals een soort van trillen vanbinnen en kleine spiertrekkingkjes in mijn kuiten.Rik06-03-2024 -
Hallo. Al een jaar kamp ik met dezelfde symptomen. Druk op de borst, tintelingen tong rechter hand vinger linker arm hoofd kaak rond de mond benen. Ineens een intense druk steek in de borst of hart maagpijn druk op de ogen. Zelfsnteken in de ogen. Soms 1 soms beide. Draaiduizeligheid. Ineens trillen koude en dan warme rillingen ademnood. Benauwd gevoel. En elke dag maak ik het anders mee en t went maar jiet. Het is vreselijk. Heel erg bang voor medicatie alsnog citalopram 10 mg gebruikt en ja hoor 3 dagen lag ik plat met een benauwdgevoel gevoel van niet kunnen ademen half bewusteloos als ik t maar zo moet noemen. Dat heb ik dus gelaten. Ik ben inmiddels een andere therapie tegen gekomen tms behandeling. Dit zorgt voor serotonine aanmaak in de hersenen. Begin de 15de erme ben benieuwd. Overigens heb ik constant een angstgevoel in de borst keel streek dat mijn hele leven beinvloed op dit moment. Sterkte iedereen!
Anoniem06-03-2024 -
Hoi anoniem. Helaas beïnvloedt het je leven ook. Tintelingen heb ik ook gehad in mijn rechterarm, ook vingers. Ik merk dat zodra ik iets aan het doen ben (actief) al is het maar auto wassen ik er geen last van heb. Puur omdat ik er dan niet over nadenk. De klachten die jij van de citalopram hebt heb ik gelukkig niet (sinds 2,5 week op 20mg) ik hoop dat de behandeling voor je gaat werken.
Laat je het hier nog weten?Rik07-03-2024 -
Ik herken al jullie klachten zo erg. Ik zit momenteel in een fase waarin alles gewoon angstig en raar aanvoelt. Dof gevoel in het hoofd, duizelig, slappe benen, opgejaagd, heel moe, angstig, misselijk, bang voor allerlei ziektes, druk op de ogen, benauwd gevoel, en alle overige sensaties. Soms voel ik me gewoon ziek ervan. Soms als ik iets ga doen waar ik 100% de aandacht op het voel ik me langzamerhand beter. Daarom weet ik diep van binnen dat het niets ernstigs is. Dat gaat niet beter als je iets gaat doen en de avonden zijn ook altijd beter. Maar ja maak dat jezelf is wijs als je je zwaar k.t voelt. Hoe gaan jullie hier mee om?
Lieke08-03-2024 - Alle reacties weergeven...
-
hoi Lieke,
het doffe gevoel in je hoofd heb ik ook ervaren, net alsof alles niet echt binnenkomt, evenals ineens duizelig en slappe benen gepaard met spierpijn in mn benen. Angst dat er iets anders aan de hand is dat dat het tussen mn oren zit neemt ook vaak de overhand, waardoor je je alleen maar slechter gaat voelen. En idd als je je aandacht op iets anders richt dwz bezigheden is het zo goed als weg.
nadat ik een half jaar bij een psycholoog heb gelopen kan ik er wel beter mee omgaan en het ook beter loslatenrik12-03-2024
-
-
Hartkloppingen (Verhaal 212)
Hoi allemaal,
Ik dacht oprecht dat ik de enige was die hier last van had en zo voelt het soms ook echt. Ik ben 20 jaar en hoor nu in de bloei van m’n leven te zitten maar in plaats van dat schommel ik met paniek/ angstaanvallen. Het begon allemaal in september 2023. Ik had plots hartkloppingen uiteindelijk bleek het door ondergewicht te komen. Door dit vertouw ik m’n lichaam amper. Ik heb enorm veel last van stress gehad waardoor ik nu allemaal symptomen heb door de hoeveelheid stress, denk aan hartkloppingen, duizeligheid , constante hoofdpijn, kloppingen in m’n pols etc. Soms heb ik ook het gevoel alsof ik niet op de wereld ben of in mn eigen lichaam ben en elke dag voelt alles heel gek. Ik blijf denken dat er iets met m’n lichaam aan de hand is ondanks dat ik volop in controle ben in het ziekenhuis . En er op dit moment nog niks is uitgekomen. De ene week gaat het goed en dan heb ik opeens een enorme terug val. Iemand tips om hier beter mee om te gaan ?
Liefs GioiaGioia11-02-2024-
Hoi. Probeer eens een psycholoog te vinden. Dit heeft mij best geholpen, zo iemand kan je handvatten geven beter met de paniek om te gaan en jezelf tot rust te brengen. Ik ben er nog niet vanaf, maar het heeft mij al wel geholpen. Ik hoop dat het snel beter met je gaat
Rik12-02-2024 -
Hoi Gioia, heel heel herkenbaar echt mijn verhaal. Bij mij begon het ook bij hartkloppingen en niet lekker worden. Ben ook de mallemolen door geweest en niks aan de hand. Nu ben ik maanden verder en weet ik dat het paniek/burnout is. Al jouw syptomen en het gevoel niet op de wereld te zijn, de angst enz. klink heel herkenbaar. Ik heb dit nog en loop daarvoor bij een psycholoog wat ik heel fijn vind.
Hoe je er beter mee om kan gaan is lastig want het voel vreselijk en dat kan je niet weghalen. Wel is het belangrijk om te kijken waar komt het vandaag. Heb ik verdriet van iets enz. Ik ben daar nu bij de psycholoog mee bezig en we hadden het over een situatie waarvan ik dacht dat doet me niks, maar me lichaam begon te trillen ik kreeg zere benen enz. Ik weet nu oke het doet me dus wel wat. Ik moet nu dat verdriet toelaten hoe meer ik dat toe ga laten hoe minder ik uiteindelijk lichamelijke klachten overhoud. DIt is makkelijk zeggen hoor want ik moet het ook nog even in de praktijk gaan brengen :)
Maar ja zo werkt angst wel dit is een alarm van je lichaamLieke12-02-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Hoi,
Als ik een tip kan geven dan zou ik een bloed onderzoek doen naar al je waardes en daarmee na een alternatieve geneeswijze kliniek. Die zien hoe je ervoor staat en geven je supplementen die je e ht zullen helpen. Ik had ook heel erg lSt van die migraine aanvallen met de b12 magnesiium en viramine d zijn ze zo goed als verdwenen. Andere symptomen heb ik nog wel maar dat heet re maken met me voeding stress en serotonine tekort. Ik werk er momenteel aan. Ook heb je tms behandeling die goed schojt te werken. Daar begin ik binnenkort mee het is echt een verzameling van veel tekorten wat je lichaam uit. Daarom zou ik ff alles even goed checken aanpassen en hopelijk zal dat al je leven een heel stuk verbeteren! SuccesAnoniem06-03-2024
-
-
Ik ben niet gek (Verhaal 213)
Hoi,
Ik ben "gezegend" met een angst en paniekstoornis, ik ben een intelligente vrouw met een goede opleiding.
Wat mij enorm stoort en pijn doet is dat aangenomen wordt, door je omgeving, dat als je zo'n stoornis hebt je kwetsbaar en eigenlijk niet helemaal goed bij je hoofd bent.
Dus naast die nare stoornis moet ik constant iedereen ervan overtuigen en laten merken dat ik een normaal mens ben met een veel
voorkomende aandoening. Ik wil daar niet op worden afgerekend en anders worden beoordeeld.
Heb mijn hart gelucht, en weer verder:)Daantje03-03-2024 -
Zweef gevoel en niet aanwezig ben in lichaam/wereld (Verhaal 201)
Goedemorgen,
Ik las een paar verhalen hierboven en de klachten die bij komen kijken het is zo herkenbaar. Ik probeer de klachten en emotie heel erg uit de weg te gaan, omdat ik het gevoel en de emotie die ik ervaar erg eng vind. Ik krijg al veel hulp van de psycholoog, alleen één ding vind ik denk ik wel het naarst. Dat ik het gevoel heb dat ik niet aanwezig ben op deze wereld en leef in een droom. Het klinkt heel zweverig, maar ik weet niet goed hoe ik het anders kan omschrijven. Veel mensen zeggen ook dat je in je hoofd zit en jezelf niet goed genoeg aardt. Hebben anderen hier ook last van? Zoja, wat doe jij of jullie hier tegen?
Liefs, LissLiss15-01-2024-
Ja ja ja dit is exact wat ik ook heb. Dood eng is het. Derealisatie heet dit. Ik loop ook bij een psycholoog. Inmiddels gaat het bij iets beter. Ik kan alweer korte stukjes autorijden terwijl ik dit heb. Puur door acceptatie. Vecht er niet tegen hoe moeilijk het ook is. Ook mij lukt dit niet altijd, maar dit is wel de sleutel tot genezing. Ik had het dus vanochtend in de auto en ik dacht oké dit voelt doodeng, maar er gebeurd niks ik kom er wel. En ik ben er gekomen want je kan alles gewoon alleen je gevoel is gewoon dood waardoor je dit ervaart.
Lieke15-01-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb het ook op de fiets .ineens is de stuur heel klein doodeng
Heidi19-02-2024
-
-
Hierdoor vertrouw ik niet meer wat de dokters tegen me zeggen (Verhaal 194)
Hallo allemaal,
Heel bizar om al deze verhalen te lezen en te weten dat ik niet de enige ben.
Ik ben 20 jaar en heb sinds ik klein was altijd al last gehad van mn hart. Vaak naar de huisartsen en ziekenhuizen, die zeiden elke keer dat er niks aan de hand was. Uiteindelijk toen ik 17 was, met de ambulance naar het ziekenhuis gegaag. 3 jaar geleden heb ik een ablatie gehad, bleek dat ik geboren was met een hartritmestoornis. Hierdoor vertrouw ik niet meer wat de dokters tegen me zeggen.
De hartritmestoornis is verholpen, maar sinds een jaar ben ik bang.
Ik ben gestopt met school, ik ben gestopt met werken.
Ik zit gewoon thuis, want ik durf niks. Loop al een jaar bij de psycholoog maar het helpt niet.
Nu kom ik geregeld bij de dokter omdat ik bevestiging nodig heb dat mijn hart in orde is, zodra ik weer thuis ben vertrouw ik niet wat ze me vertellen.
Ik ben enorm bang om dood te gaan, elke dag wel een paar keer een aanval van pijn ( de dokter denkt datik syndroom van tietze heb), hartkloppingen, misselijk na alles wat ik eet, koud gevoel bij mn hart, hartoverslagen, zweten, huilen.
Ik weet niet meer wat ik ermee moet. Ik voel me echt niet serieus genomen door de dokter.
Weet nooit zo goed hoe ik alles moet verwoorden, en ze gooien alles op stress.
Ik heb inderdaad stress, door deze klachten. Dus waar komt het dan vandaan?
In ieder geval, iedereen die het leest, bedankt voor de tijd. En veel sterke allemaal.Megan02-01-2024- Alle reacties weergeven...
-
Hoi, ik heb je verhaal gelezen... dat is ook niet fijn om te horen dat je niets aan je hart hebt, terwijl achteraf blijkt van wel. Natuurlijk krijg je dan een deuk in je vertrouwen...
Gelukkig is er wel wat aan te doen nu ze het weten...
jouw verhaal lijkt vooral over vertrouwen te gaan.
Werd je vroeger als kind ook een keer niet geloofd of was er geen vertrouwen? Vaak helpt het wel om je angst echt bij de bron aan te pakken. Wanneeer verloor jij voor het eerst vertrouwen in jezelf, in het leven?
Groetjes,
LiesLies12-02-2024
-
Paniek en nu anti depressiva gekregen maar durf het niet (Verhaal 207)
Hallo allemaal,
Ik heb ook van die hele heftige die als een tsunami over je heen komen en je niks anders kan dan ademhalen en wachten tot je hartslag daalt....
Ik ben het vooral zat dat je er zo moe van wordt en dat mensen die dit niet hebben zich slecht kunnen voorstellen hoe dit is en daardoor soms zeggen ga je weer dat ik denk hé ik doe dit niet met opzet...
Nu heb ik van de huisarts anti depressiva gekregen maar die durf ik niet te nemen omdat ik niet weet hoe ik er op reageer en dat maakt me angstig... ik wil eigenlijk heel graag in de hoop dat t stopt..
Kan iemand mij vertellen wat je voelt of merkt en ervaart ervan?
Ik heb de laatste tijd dat als ik bijna slaap ik wakker schrik en dan vliegt mijn hartslag omhoog (is dit voor iemand herkenbaar?) heb ook alle testen al gehad en 3 jaar therapie in alle vormen dus ik wil ook graag dat er iets is waardoor ik weer eens rust kan ervaren...
Gelukkig zijn hier mede strijders
We will survive this one day! And over grow this!
Ps meditatie werkt soms periodes wel
AnnekeAnneke07-02-2024-
Goedenavond, ik ben nu een week of 7 met antidepressiva bezig (citalopram 10mg) wilde ik eigenlijk eerst ook niet aan, maar zo verder met paniekaanvallen en lichamelijke pijntjes ging ook niet. Ik heb we het idee dat ik er rustiger door geworden ben en met behulp van psycholoog gesprekken kan ik het ook onder controle houden. Ik heb voor de eerste weken ook oxazepam gekregen omdat je problemen in de begin periode erger kunnen worden, deze heb ik niet hoeven gebruiken. Durfde ik eigenlijk ook niet omdat de zogenaamde ‘pammetjes’ verslavend werken. Mijn huisarts zei wel dat dit niet kan aangezien je de oxazepam niet blijft nemen
Rik07-02-2024 -
Dankje voor je reactie,
Oke misschien moet ik het dan toch maar innemen...
Maar de klachten werden in het begin niet echt erger dan?
Ja ik wordt ook echt moe van alles af en toe...
Maar hoe snel merk je verschil dan?Anneke09-02-2024 -
Hoi Anneke,
Wakker schrikken als je bijna in slaap valt en dat je hartslag omhoog vliegt heb ik ook een tijd lang ervaren. Best eng en vervelend. Gelukkig heb ik er geen last meer van. Het gaat dus weg als je je weer wat beter voelt. Je zenuwstelsel is overgevoelig en dat zorgt ervoor dat je al dat soort vervelende sensaties ervaart. Wat mij enorm heeft geholpen om van de paniek af te komen is kennis opdoen. Ik raad je aan om de volgende boeken te lezen: 'Hope and Help for Your Nerves', van Claire Weekes. En via angstisok.nl kun je ook een heel goed boek kopen over paniek. Mocht hulp willen van een ervaringsdeskundige, dan raad ik je aan om op deze site te kijken volledigvrij.com. Hoop dat je hier wat aan hebt. Stekte!Najih09-02-2024 -
Nee bij mij werden de klachten niet erger. Wel had ik last van andere bijwerkingen van de citalopram . Ik ga dit gewoon een jaartje proberen en dan afbouwen
Ik merk dat als ik een paniekaanval heb dat ze minder heftig zijn en ik er beter mee om kan gaanRik09-02-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Dankjewel voor de tips ga zeker de boeken kopen!
Anneke12-02-2024
-
-
Wat een gedoe, maar ook hoop! (Verhaal 209)
Hallo iedereen hier, fijn dat ik m'n verhaal kan delen. Ik ben 44 en vroeger onaangepast aangeraakt door m'n vader meerdere jaren. Ik ben verslaafd geweest aan cocaïne. Gelukkig is dit meer dan tien jaar geleden ondertussen. Ik drink niet, rook niet. Ik leef gezond. Enkele jaren geleden m'n eerste paniekaanval gehad in de sauna. Tijdens m'n drugsgebruik had ik er ook, maar was me toen niet bewust dat het een paniekaanval was. Het had natuurlijk ook met het middel te maken, dat m'n hart heel erg opjoeg. Omdat de paniekaanvallen erger en vaker werden, ben ik aan de Escitalopram gegaan. Ik was ten einde raad. Ik was heel erg tegen medicatie, maar ik wist het ook anders niet meer. Het heeft me ontzettend geholpen. Ik bouwde m'n leven weer op en deed leuke dingen. Op een keer dacht ik te stoppen. Ik bouwde heel langzaam af en na een tijdje deed ik opnieuw een paniekaanval. Hetzelfde verhaal. Ik wou weer geen medicatie slikken, maar het beterde niet en dan toch terug aan de medicatie. Het stoppen met medicatie heeft me een stap achteruit gezet. Ondertussen is de medicatie redelijk goed ingewerkt, heb enkel nog lichte angst af en toe, maar ik leef weer opnieuw. Soms heb ik spijt dat ik toen gestopt ben met de medicatie. Anderzijs wou ik het natuurlijk ook een keer proberen. Ik ben bij een psycholoog geweest, maar daar moest ik oefeningen doen. Ik dacht: dit gaat 'm niet worden. Het voelde te oppervlakkig. Ik heb al zo veel geleerd, gedaan om te herstellen, van mindfulness, tot bewegen, tot ademhaling, tot helemaal niks proberen, tot overgave, tot bidden,... Nu ben ik op zoek naar een therapeut of psychiater die alles met mij in zijn geheel wil bekijken. Ik blijf ervan overtuigd dat de paniek zijn oorsprong vindt tijdens het misbruik. Ik ben toen verlamd van angst en ik was niet in mijn lichaam. Ik onderdrukte elke emotie, en zeker de angst, omdat ik het anders mss niet zou overleven. Op die leeftijd kon ik die angst niet aan. Mijn drugsgebruik was ook een gevolg van niet willen voelen, de angst onderdrukken. De cocaïne gaf me zelfvertrouwen, maar keerde zich uiteindelijk tegen mij. Ja, de angel van mijn angst zit echt in het misbruik denk ik. Een therapeut die niet bang is om alles te bekijken en mij helpen groeien, daar ben ik nog naar op zoek. Iemand met ervaring. Op een dag komt hij/zij wel. Nu lukt het best goed zo en ik heb veel steun van familie en vrienden. Ik wil iedereen een hart onder de riem steken. Voor iedereen is weer iets anders zinvol. En iedereen heeft zijn unieke pad. Maar ik geloof wel dat er voor iedereen wel wat bestaat dat hem kan helpen. Hou vol. Blijf moed houden. Alleen jij weet wat je precies voelt en wat je behoeften zijn. Veel liefs, LiesLies10-02-2024 -
metafoor (Verhaal 208)
Heel graag wil ik iets positiefs delen.
kamp zelf al jaren met regelmaat aan paniekaanvallen.
Heb hier hulp bij, die het volgende voorstelden.
De paniek noemen we het MONSTER, die aan de ene kant staat, en jij aan de andere kant. Hier tussen zit een enorm diep ravijn. Er ligt een lang touw, waar het MONSTER aan trekt, om jou het ravijn in te trekken. Jij blijft proberen uit alle macht het touw aan jou kant te krijgen (wat een gevecht)het put je uit. Denk je dit in........... wat zouden we kunnen doen????
HET TOUW LOSLATEN. Stop met trekken, laat los.
Probeer dit te visualiseren .
Laat het MONSTER maar trekken, wij zijn sterker.
Heel veel sterkte allemaal.
Groetjes, elisabethelisabeth07-02-2024 -
Antidepressiva bij angst/panniekstoornis (Verhaal 206)
Toen ik 21/22 jaar was kreeg ik mijn eerste paniekaanval en zat ik thuis met agorafobie. Daar ben ik destijds met therapie goed uitgekomen. Echter ging ik de zorg in en kwam ik in een burn out terecht waar mijn angst en paniek weer langzaam terug kwam. Na weer langzaam opbouwen en opnieuw therapie koos ik ervoor om de zorg uit te gaan en met kinderen te gaan werken. Dit leek een goede keuze tot ik met covid thuis kwam te zitten en de paniekklachten opnieuw terug kwamen. Hier heb ik doorheen gezet en de diagnose ADD gekregen met ADD medicatie. Het leek weer even goed te gaan, ondanks mijn verhuizing naar een andere stad dus ik stopte met die medicatie. Echter bleven mijn paniekaanvallen zo nu en dan terugkomen. Hierdoor ging ik sommige routes even uit de weg, maar pakte die later weer op. Helaas werd ik twee weken geleden zien met een buikgriep en werd ik ineens overspoeld door angst en paniek. Mijn agorafobieklachten zijn weer aanwezig. Ik ga sinds deze week weer volledig naar werk om erdoorheen te zetten en probeer mijn angst weer opnieuw onder controle te krijgen. Echter heeft mijn huisarts nu voorgesteld om Citalopram te gaan proberen. Ik wil mij namelijk graag weer oke voelen en zonder zorgen moeder kunnen worden één deze jaren. Heeft iemand ervaring met dit medicijn? Ik weet dat Lisa Loeb er veel baat bij heeft, maar ben erg benieuwd naar andere verhalen.
Ook zit ik te denken om mijn therapie van 8 jaar geleden weer op te pakken met exposure. Hebben mensen hier nog tips of goede ervaringen met therapeuten/coachen/Wouter Manders etc?
Laatste vraag: ik ben nu nieuw in een stad en voel mij soms erg alleen en onbegrepen met mijn klachten. Door internet weet ik dat ik echt niet de enige ben. Het lijkt mij fijn om wellicht ook lotgenoten in de buurt te ontmoeten die elkaar willen helpen door leuke dingen te doen of spannende dingen aan te gaan met elkaar. Zijn hier goede websites voor?
Alvast bedankt voor al het meedenken!Ellie02-02-2024-
Ik zit nu een week of 7 aan de citalopram. Ik heb wel het idee dat het de aanvallen minder maakt. Momenteel 10mg in tablet vorm. Ik heb nog wel 1 a 2 keer per week een vervelend gevoel van een paniekaanval. Alleen de lichamelijke klachten (zie verhaal 205) worden niet echt minder. De huisarts wil eigenlijk naar 20mg gaan om de ‘aanvallen’ naar 0 te brengen. Dit kan ook tijdelijk. Maar daar moet ik nog even goed over nadenken
Rik03-02-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Ik zit nu een week of 7 aan de citalopram. Ik heb wel het idee dat het de aanvallen minder maakt. Momenteel 10mg in tablet vorm. Ik heb nog wel 1 a 2 keer per week een vervelend gevoel van een paniekaanval. Alleen de lichamelijke klachten (zie verhaal 205) worden niet echt minder. De huisarts wil eigenlijk naar 20mg gaan om de ‘aanvallen’ naar 0 te brengen. Dit kan ook tijdelijk. Maar daar moet ik nog even goed over nadenken
Rik04-02-2024
-
-
Durfde h e l e m a a l niets meer (Verhaal 175)
Hoi allemaal,
Ik heb 4 jaar geleden een heftige burnout gehad. Ik at niet meer, durfde h e l e m a a l niets meer. Zelfs niet alleen thuisblijven. Ik woon in mijn eentje. Ben inmiddels 67 jaar.
Dus ik werd opgenomen in het rk.
Ik begon weer te eten. En bleef onder behandeling. De paniek is nooit helemaal weggegaan. Kreeg escitalopram 10 mg. Meer wil ik ook niet. Kreeg verleden jaar hartritmestoornis. Dus weer medicatie erbij. Ik heb om de zoveel weken , weken weer paniekerig gevoel , zweten, heftig dromen etc. Dan ineens is het weer weg. Ik denk dat de bijwerkingen van de medicatie voor mijn hart ook meespelen. Wel onder controle van de cardioloog. Zal binnenkort wel weer een oproep krijgen. En daar krijg ik ook al weer paniek van,pfffff.Anya> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
ik heb ook ecitalopram gekregen kweet niet wat ik moet doen ben daar ook bang voor de bijwefkingen
liever niet18-01-2024
-
Paniek en ruimtes (Verhaal 199)
Paniek en ruimtes
Momenteel loop ik met een burnout/angstoornis. Hierdoor heb ik paniekaanvallen en derealisatie. Is het normaal dat je in de ruimtes waar je ooit een paniekaanval heb gehad dit gevoel constant weer krijg. Ik heb dat dus. Zodra ik die ruimte binnen loopt krijg is slappe benen en voelt en ziet de wereld er raar uit en krijg ik het idee flauw te vallen. Zodra ik dan uit die ruimte ben verdwijnt dat gevoel en blijven nog wel lichamelijke klachten maar de angst is dan weg.
Zijn er mensen die dat herkennen?Ano11-01-2024-
Ja herken ik zeker. Dit komt denk omdat ons brein dit koppelt aan gevaarlijke situaties.
Prisilla11-01-2024 -
Klopt helemaal. Ik denk inderdaad dat wat prisilla zegt dat je brein die ruimte koppelt aan de angst. Ik kan hier ook nog moeilijk mee omgaan. Hebben jullie tips?
Lieke11-01-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Emdr kan helpen volg dit momenteel en durf weer meer zonder enorme spanning
Agnes17-01-2024
-
-
0,0 beterschap, kan er iets anders spelen? (Verhaal 200)
Hoi allemaal,
Ik kamp al jaren met zeer zware paniekaanvallen. Altijd met ups en downs maar de downs zijn tegenwoordig allesoverheersend. Ik kan niets meer, zelf de korte autorit van ong 15 min naar mijn werk lukt niet meer, op slechte dagen die ik hier soms 2 uur over omdat ik dicht bij het werk wil blijven waar ik weet dat er 'hulp' is als ik zou flauwvallen of een hartaanval krijg. dus vanaf ik naar mijn gevoel te ver van de veilige zone ben draai ik terug. En zo rij ik dan 2 uur toertjes rond mijn werk tot ik mezelf zo beu ben dat ik erdoor boks en tot thuis ga, vaak ondertussen hypertventilerend bellend met mijn vriend of een vriendin die mij er dan doorpraat.
Nu ben ik een week thuis geschreven hierdoor om even terug op adem te komen, maar ik voel nog steeds koude ledematen en de 'bal' paniek vormen in mijn buik als ik denk aan de autorit van morgen.
Mijn eigenlijke vraag is, ik heb eigenlijk nooit de diagnose 'paniekstoornis' in vraag gesteld. Maar er is gewoon geen enkele vorm van beterschap, hoewel ik medicatie pak (escitalopram al 4 jaar), rescue drops van bach, sediplus relax, ik blijf altijd opnieuw buitenkomen en opnieuw proberen dus die héél veel 'exposure' , ik ben gestopt met roken al bijna een jaar, ik drink amper nog alcohol, alleen nog water met kalmeringsdruppels in of kalmeringstheetjes. Ik doe yoga, mediteer, lees boeken over paniek, ben bij een psycholoog in begeleiding.... En het wordt alleen maar erger.
Zijn hier mensen die lang dachten dat ze een paniekstoornis hadden maar waarvan achteraf bleek dat het bijvoorbeeld ADHD of autisme of OCD of.... was en je dus eigenlijk het foute behandelt? Want al die dingen hebben als symptoom ook angst/paniek. Is het denken jullie het waard om dit eens te laten onderzoeken en zo ja, waar laat je dit best doen?
Ik hoop dat mijn vraag een beetje duidelijk is, alvast bedankt om de tijd te nemen mijn lang verhaal te willen lezen!
Groetjes,
RoosRoos14-01-2024-
Hey Roos,
Een vriendin van mij had ook last van paniekaanvallen, en het werd niet minder. Ze is nogmaals naar de dokter gegaan en heeft ook enkele tests gedaan, waaruit bleek dat er meer aan de hand was. Ze is gediagnosticeerd met autisme.
Dit kan je misschien meer duidelijkheid geven en rust brengen, maar het kan ook averechts werken, nog een label erbij. Denk hier goed over na waar jij waarde aanhecht.
Hopelijk heb je hier wat aan.
Veel liefs, LissLiss15-01-2024 -
Hoi Roos,
Heel heel herkenbaar ik had en heb ook zo'n last van paniekaanvallen ook in de auto. Daardoor zelfde 4 maanden niet gereden nu langzamerhand aan het opbouwen. Ben vandaag voor het eerst 40 min alleen onderweg geweest. Wel vermijd ik nog de snelweg. En ja ik heb last van een enge wereld en dromerig en angstig maar ik kan mezelf met tijdens rustig houden en dat is fijn. Een tip is zet je navigatie aan. Puur door je te focussen daarop kan je je focus op de angst soms verleggen. En heb je last probeer te denken oke het is er maar er gebeurd is. Ik weet hoe lastig het is ook mij lukt het lang niet altijd maar het is wel de manier op de angst de baas te zijn. Heel veel sterkte en onthou je bent lang niet de enigste met die problemenLieke15-01-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Dankjullie wel voor de reactie!
@liss; hebben ze daarna bij haar gerichter kunnen behandelen waardoor de paniekaanvallen minderde? Het zou mij niet per se storen een extra 'label', ik wil gewoon graag van de paniek af, dus als het blijkt dat er voor autisme een andere behandeling nodig is waardoor de paniek ook minder wordt lijkt me dit zeker een voordeel. Stel dat ze dan zeggen 'ahja je hebt ook nog dit dit en dit label erbij maar de paniek gaat blijven doei fijne dag nog' hoef ik het niet te weten :p
@Lieke, wauw super!! tot een 5-tal maanden geleden lukte dit ook nog net maar al héééél lang geen autostrade meer. Ik kan het me momenteel even niet voorstellen dat het terug lukt. Gisteren moeten terugdraaien bij een rit van 7 minuten, met navigatie op en meditatie oefening ervoor... Wordt er moedeloos van maar je reactie geeft me toch wat hoop, bedankt daarvoor!!Roos16-01-2024
-
-
De wereld voelt niet helemaal zoals het voelde (Verhaal 198)
Als ik iets inspannend heb gedaan. denk hierbij aan autorijden, puzzelen, werken achter de computer enz. Heb ik daarna fikse druk om mijn ogen en op mijn hoofd, hoofdpijn, en de wereld voelt niet helemaal zoals het voelde voor mijn burnout. Heb het idee dat als ik veel doet/ spannende dingen doe (autorijden ben ik sinds kort weer langzaam aan het opbouwen) ik meer last hiervan heb. Ook hele slappe benen. Wie herkent dit?Bri10-01-2024- Alle reacties weergeven...
-
Dat heb ik dus ook. Het lijkt wel alsof ons hoofd op zo'n moment te vol raakt.
Pi..11-01-2024
-
Autorijden met Paniek/angststoornis (Verhaal 196)
Autorijden met Paniek/angststoornis
Op dit moment zit ik al 4 maanden in een angst/paniekstoornis met derealisatieklachten. Al vanaf het begin is autorijden voor mij moeilijk. Sinds enkele weken kruip ik langzaam weer is achter het stuur. Maar het ene moment gaat het heel goed en het andere moment lijkt het alsof ik gevangen zit in me hoofd. Heb het gevoel dat ik niet ver weg kan kijken (dromerig) terwijl ik alles gewoon ziet en ook gewoon reageert. Hoe kan het dat het de ene dag goed gaat en de andere dag niet?Annerie04-01-2024-
Dit heb ik ook. Ik kan ook de ene dag beter auto rijden dan de andere. Soms krijg ik paniek en de andere dag rij ik alsof er niets is.
Lieze04-01-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Dit is heel passend bij een BO of angst/paniekstoornis.
Anoniem08-01-2024
-
-
Soms 4 aanvallen op een dag (Verhaal 176)
Goedendag Iedereen!
Ik heb een periode veel paniekaanvallen gehad. Denk aan permanent in een aanval zitten. Dus soms 4 aanvallen op een dag. Gevoel hebben dat het ieder moment klaar is. Nu heb ik dit al een paar jaar en weet ik gebeurd toch niets
toch gebeurd. Als ik nu geen aanval heb wat gelukkig maar maandelijks nu voor komt heb ik last van allemaal vage klachten denk aan
- Draai Duizeligheid
- Steken in de nek
- Zuchten
- Misselijkheid
- Het gevoel brak te zijn ( was het maar zo een feest )
- Wazig zien
- Spinnetjes in oog
- steken in long als ik ineens meer lucht ophaal
- Druk achter ogen
- Extreme vermoeidheid
- Onwerkelijk gevoel
- Pijn links boven buik
- Trillen
- Gevoelig voor geluid
- Pleinvrees
- overslaand hart in buik of nek
Nou zo kan ik dus wel doorgaan. Nu was alles dus even een periode weg tot ik ineens weer een aanval had. Ik zie al twee jaar mijn familie niet meer en geen vrienden en kan ik op slechte dagen geneens de deur uit.
Ik heb bloedtesten gedaan en het zal je niet verbazen maar ik ben kern gezond. Ik ben 23 jaar en kan ondertussen zelf wel huisarts worden.
En voor Antidepressiva denk aan citalopram, Seroxat ben ik allergisch. Het is bizar want hiervoor leefde ik alsof er geen morgen was. Nu voel ik mij 70 terwijl ik nu de wereld hoor over te gaan. Ik kan echt geen moer. Maar het komt vast allemaal wel weer goed!
Heel veel sterkte vriendelijke groet,
Ricky!Ricky> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Dit is echt alsof ik mijn eigen verhaal leest. Precies dezelfde klachten. Ook die slechte dagen waarop je gewoon niet eens de deur uit komt. Ik ben ook 23 en echt exact hetzelfde. Dat onwerkelijke gevoel is derealisatie volgens mij psycholoog en dat is ontzettend angstig. Ik krijg daar soms ook paniekaanvallen van. Ik heb net 1 rot week achter de rug. Was ontzettend depri en zo erg dat ik gewoon echt niet wist waar ik het voor deed. Nu is dat gelukkig weer minder. Wel nog last van lichamelijke pijntjes zoals je beschrijft. Op de ene dag kan ik hier mee om gaan terwijl ik de andere dag weer bijna tot paniek zit te piekeren.
Zo kon ik bijvoorbeeld eerst niet autorijden ik kreeg paniekaanvallen in de auto en last van die derealisatie. nu gaat dat langzamerhand beter. Maar gisteren ging het autorijden top en vandaag minder ik zat bijna tegen de paniek aan door de derealisatie, maar kon het gelukkig bedwingen. Klinkt raar maar ben bijna opgelucht om te lezen dat ik niet de enigste ben met dit soort klachten.Lieze04-01-2024
-
Start zonder oorzaak (Verhaal 185)
Ik heb een vraagje ik heb last van paniekaavallen en angststronisses en eetstorenis en ben laaste zieknhuis gehaan en hart was inorde.
Maar mijn vraagje is ik zit vaak rustig op de bank of in bed en dan plots komt het huis onregelmatige verhoogde hartslag duizelig koude handen zweten koude rillingen maar onwel voelen en hart dan heel onregelmatig heel veel en dan duurt dat heel lang voor het weg gaat en ik ben dan bang dat ik doodga of iets zal krijgen of flauwvallen omdat het soms lijkt alsof het niet weg wil gaan. En ik snao niet waarom dat naar mijn gevoel zonder oorzaak start herkend iemand zich hierin alvast bedanktJoa12-11-2023-
Ik heb dit ook. Gewoon op de bank zitten en dan ineens je hart sneller voelen bonken, een soort van jezelf koud voeen worden/zweten. Door er meer aandacht op te vestigen word het alleen maar erger. Als je dan afleiding zoekt door iets te gaan doen word het al snel minder omdat je er dan minder aan denkt. Maar dit kan niet altijd de bedoeling zijn. Ik slik nu sinds 2 welen citalopram, kijken of dat wil werken
Ra22-12-2023 -
Heel heel herkenbaar. Ook dat bang worden dat het je hart is ik heb ook uitgebreide controles gehad en ook alles goed. Ondanks dat blijf ook ik er in hangen helaas. Afleiding helpt soms idd wel maar soms ben ik bezig en kan ik onderwijl me mega druk maken in me hoofd.
Lieze25-12-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Helaas heel herkenbaar vooral als ik iets voel maag of buikklachten dan wordt ik helemaal naar
Anna26-12-2023
-
-
Dagen erna nog steeds een beetje duizelig (Verhaal 168)
Ik heb al 2 jaar paniek aanvallen.
Dat ik anderhalf uur lang helemaal slecht ga. Is dit herkenbaar dat je dagen erna nog steeds een beetje duizelig bent? En beetje hoog in de angst?Anno> 2 jaar geleden-
Dat zijn idd symthomen van een paniekaanval en herkenbaar, maar blijf het duizelig gevoel echt aanhouden je kan beter 10x teveel
Na de dokter bellen dan 1x te weinig !Paul> 2 jaar geleden -
Dat zijn idd symthomen van een paniekaanval en herkenbaar, maar blijf het duizelig gevoel echt aanhouden je kan beter 10x teveel
Na de dokter bellen dan 1x te weinig !Paul> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Perfect herkenbaar. Is ook enorm uitputtend voor je lichaam
K23-12-2023
-
-
Ook als ik rustig op de bank lig (Verhaal 188)
Hoi,
Ik kamp al een poos met paniekaanvallen en angst.
1. Gevoel dat je duizelig bent terwijl je nog wel dingen kunt lezen
2. Gevoel buiten mijn lichaam te leven de wereld voelt eng en raar.
3. Wazig zien gevoel alsof je scheel kijkt.
4. Gevoel dat je langzaam verdwijnt in je hoofd.
5. Licht niet kunnen verdragen (gevoel alsof je in de lamp getrokken wordt.
6.Drukkend gevoel in hoofd en achter ogen. (alsof er water in zit)
7. Soms het gevoel dat er water in me hoofd zit.
8. Hartkloppingen (soms uit het niks)
9. Erg moe
10. Gevoel dat je heel de dag droomt
11. Koude voeten
12. Zere spieren
13. Hoofdpijn
14. Zware armen en benen (alsof de kracht eruit verdwijnt)
15. Benauwd
16. Schrikken van elk geluidje
17. Autorijden lukt niet of lastig.
18. Opgejaagd
19. Bang dat ik iets ernstigs heb
Soms komen al deze klachten ook gewoon als ik rustig op de bank ligt of aan het werk ben. Ik heb dan echt het idee dat ik dood aan een hartaanval of gek wordt in me hoofd.
Wie herkent zich hierin?
Anoniem04-12-2023-
Heel herkenbaar allemaal voelt rot he?
Pim04-12-2023 -
Deels herkenbaar!
Wel knap dat je nog kan werken.
Slik je inmiddels medicatie, zo ja welke?
Ook benieuwd wat voor angsten je hebt..
Heel veel kracht en sterkte toegewenst! Hopen dat er snel een verbetering plaatsvindt voor je :-)Elise04-12-2023 -
Nee ik slik geen medicatie heb wel oxazepam huisarts gehad voordat ik bij een psycholoog kwam, maar ik mocht dit door bij astma niet gebruiken.
Het werken is niet altijd een pretje, maar zorgt soms voor zoveel afleiding dat ik even uit m'n cirkeltje kom. Ook al weet ik soms niet hoe ik uit me bed naar me werk moet het lukt en daar ben ik blij mee.
Ik heb angsten zoals:
- Het gaat nooit meer over
- Ik wordt gek
- Ik ga flauwvallen
- Ik heb iets ernstigs in mijn hoofd
- Ik wordt nooit meer zoals ik wasAnoniem06-12-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Ik herken het heel erg goed. Vooral het gek worden en het gevoel dat er iets ernstigs gaat gebeuren heb ik op zo'n momenten constant. En gek genoeg heb ik die het vaakst als ik rustig op de bank lig of zit..
Tis verschrikkelijkTim11-12-2023
-
-
Burn-out / angststoornis (Verhaal 189)
Burn-out / angststoornis
Sinds een paar weken zit ik thuis van werk. Na een intensieve werkperiode lijkt het erop dat ik ben ingestort, men noemt het een burn-out? Al lijkt mijn burn-out niet een gebruikelijke burn-out. Ik ervaar de gehele dag een intense angst. Een buitensporige angst. Vooral angst voor mensen die eventueel voor gevaar zouden kunnen zitten. Soms neemt die angst zo toe dat ik misselijk word en in het ergste geval ook moet overgeven.
Ook heb ik nu 3x voor het slapen een paniekaanval gehad.
Het is heel vervelend, de angst overheerst bij alles wat ik doe. Ik sla helemaal dicht.
Is dit gebruikelijk bij een burn-out of is hier toch wat anders aan de hand?
Heeft iemand gouden tips hoe nu verder?
Ik heb oxazepam wat ik kan slikken en krijg gesprekken met een psycholoog... maar dat duurt nog even! Ik zou zo graag willen dat het wat dragelijker wordt. Alle tips zijn dus welkom!
En herkennen mensen dit?
Ik hoor het graag, liefs.Elisa04-12-2023- Alle reacties weergeven...
-
Hoi,
Heel herkenbaar. Ik loop inmiddels al sinds de zomervakantie hiermee en kan er iets beter mee omgaan. Ook ik heb wat betere weken en rotweken. Ik loop ook zoals jij met constante angst angst voor de ruimte waar ik zit, of zoals jij aangeeft voor mensen. Soms loop ik en zie ik dingen wazig en wordt ik duizelig met gevoel van flauwvallen, me benen worden slap enz. Voor mij gevoel doet mijn lichaam het en komt het niet vanuit mijn hoofd. Maar vanuit een vol hoofd (burn out) kan je zoveel lichamelijke klachten krijgen volgens mijn psycholoog dat het gewoon lijkt alsof je een 1 of andere ziekte heb. Dus geloof me je bent lang niet de enigste en hoe vervelend het ook is je staat niet alleen! Sterkte!Lieke06-12-2023
-
Ik ben ten einde raad (Verhaal 160)
10 jaar geleden kreeg ik last van paniekaanvallen, dit heeft een tijd geduurd en nam langzaam weer af. Daarbij had ik klachten als, licht in het hoofd worden, gevoel van flauwvallen en hartkloppingen.
Nou heb ik sinds 12 april dagelijks paniekaanvallen. Alleen dit keer is het vele malen erger. Als ik geen aanval heb dan heb ik constant last van allerlei vreemde lichamelijke klachten. Ik zal ze hieronder neerzetten.
1.Draaiduizeligheid
2.Vertraagt reactievermogen & niet helder kunnen denken
3.Moeite met spreken
4.Gevoel buiten lichaam te leven
5.Wazig zien/dubbel zien
6.Voorwerpen lijken verder weg/ dichterbij dan ze staan
7.Alles hard maar dof horen
8.Elektrische schokjes in hoofd
9.Enorm schrikken van geluid (bovenbuurman die zijn tuinstoel aanschuift)
10.Fel licht niet verdragen
11.Licht in hoofd en bijna flauwvallen
12.Drukkend gevoel achter ogen & neus
13.Non-stop hartkloppingen/versnelde hartslag
14.Kortademig soms happen naar lucht
15.Druk op keel en borst
16.Tintelingen in armen
17.Spasmes in armen en benen (in bed)
18.Wanneer ik ogen sluit om te slapen, bewegen ze alle kanten op, trillerig en ongecontroleerd
19.Veel kwijl aanmaken (net als vlak voor overgeven)
20.Handen en voeten zweten maar voelen koud
21.Altijd moe
Zijn er mensen die dit soort klachten herkennen en past dit bij een paniekstoornis? Morgen ga ik naar de huisarts voor een lichamelijk onderzoek. Ik ben ten einde raad.Mandy> 2 jaar geleden-
Hoi hoi ik lees net dit bericht. Ik heb ook veel van deze klachten. Soms zijn ze heviger aanwezig dan de andere keer.
Vandaag ook bij de huisarts geweest met constante hartkloppingen en oververmoeidheid.
De arts kon niks vinden, hartslag was helemaal prima en bloeddruk ook.
Soms vergeet ik even dat ook dit hoort bij die angststoornis die helaas erger is geworden.
Ik heb net als jou ook eerder paniekstoornis gehad.
Heb je lang onder stress gestaan of ben je heel stressgevoelig?Debby> 2 jaar geleden -
Helemaal hetzelfde
Anoniem> 2 jaar geleden -
Helemaal hetzelfde
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ook ik heb deze klachten, al haast 4 jaar. Hele medische molen doorgegaan. Niets gevonden. Loop bij psychotherapeute en psychiater. Citalopram. Niets helpt. Enige geruststelling: als ik 1 oxazepam neem nemen klachten even af
Ellen> 2 jaar geleden -
Exact hetzelfde! Als de aanvallen niet aanwezig zijn heb ik dit. Soms gaat het dan een periode.
Eric> 2 jaar geleden -
Hoi allemaal ik heb het ook heel erg. Al een paar maanden.
Anoniem> 2 jaar geleden -
Hallo allemaal,
Even terugkomend op mijn verhaal. De klachten zijn nu niet meer 24/7 aanwezig. Het komt tegenwoordig in de avond opzetten. Ongeveer rond 18 a 19 uur begint het erger te worden. Vooral onverwachte geluiden kan ik dan heel erg slecht hebben. Dit kan al iets zijn als iemand die zijn neus ophaalt naast me op de bank. M'n lichaam reageert daar heel heftig op, niet echt als schrikken maar meer een stroomschok door m'n lijf. Herkent iemand dit?
Ik ben al wel heel erg opgelucht dat de klachten over het algemeen een stuk minder op de voorgrond zijn en ik mijn leven langzaam weer kan oppakken. Dit geeft goede hoop! Hoe is dat bij jullie?Mandy> 2 jaar geleden -
Herkenbaar!!! Ga is juist tegen werken door bijvoorbeeld te sporten. Dat help erg veel en blijf je leuken dingen doen. Je moet echt juist tegen je lichaam in werken ondanks dat je misschien niet in staat bent om dat te kunnen doen maar dus tegen gewoon tegen je lichaam in werken. Zal je zien dat je klachten automatische weggaan.
Hans15-11-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Hoi,
Dit is echt alsof ik mijn eigen verhaal leest. Al jouw klachten zijn exact de klachten waar ik ook last van heb. Je krijgt bijvoorbeeld uit het niets hartkloppingen en wordt bang. Hierdoor ga je je nog drukker maken en begint er paniek te ontstaan.
Zo blij dat ik dit leest dat ik niet de enige ben.Janny04-12-2023
-
-
Ik begrijp niet waar ik nou zo bang voor ben (Verhaal 141)
Ik kamp nu al 2 jaar op en af met paniekaanvallen en algeheel ellendig voelen. Prikkelbare darm, benauwdheid, hoofdpijn, moe, pijn/steken op de borst, hartkloppingen, pgejaagd voelen, en zo voort... jullie kennen het waarschijnlijk wel.
Soms heb ik periodes dat het wekenlang goed gaat (en meestal zijn het dan periodes waar het een paar weken wat minder gaat. Echte hevige paniekaanvallen zelf heb ik al een hele tijd niet meer gehad, nou tot de laatste paar weken dan.
Het vervelende is dat ik niet begrijp waar ik nou zo bang voor ben. Ik heb eigenlijk gewoon een luizenleven, doe gewoon mijn studie op de uni, waar velen ook nog de stress van werk, schulden, en op zichzelf wonen bij hebben. En dat gaat me allemaal wel goed af. Vaak genoeg ga ik prima door een stressvolle periode heen, met wat hoofdpijn, buikpijn en niet lekker zijn, maar dat is voor mij nu wel vaste kost. Maar nu zijn de klachten opeens zo erg dat ik het vertrouwen in mijn lichaam kwijt ben.
Mijn lichaam doet nu gewoon de hele dag door pijn, mijn rug, zij borst, nek is zo erg verkrampt dat ik moeilijk adem krijg. Ik leef de hele dag in angst dat ik weer een paniekaanval krijg, of wat dat ellendige gevoel ook mag zijn. De angst dat de pijn nog erger wordt is groter, dan de angst om dood te gaan. En het stomme is dan nog de realisatie dat ik het mezelf aan doe.
Ik zwem normaal gesproken 2 keer in de week, maar merk dat ik dit steeds vaker oversla door de ellende die ik voel, en als ik ga dan erger ik me aan hoe ik me voel. Voorheen voeldee ik me wel beter naar het sporten, maar nu is het meer een extra stresspost dan ontspanning.
Ben (ongv een jaar geleden) bij de psycholoog geweest, maar wat ik daar leerde was om gewoon door te gaan ook al voel je je ellendig en niet goed. En wat oefeningen die angst moesten opwekken zodat ik er beter mee om leerde gaan (werd niet bang van de oefeningen). En dat het dan vanzelf beter zou gaan (nou niet dus). Ben ook vaak genoeg bij dokter geweest, ( nu wordt ik ook weer onderzocht dus maak je daar geen zorgen over)
Heb wel eens gelezen dat wandelen of lekker afleiding zoeken helpt bij een paniekaanval. Maar als ik er een heb begin ik helemaal te shaken en kan ik amper lopen, daarnaast kan ik gewoon niet meer concentreren op de tv of een boek. Wat voor mij het beste helpt is gewoon met iemand kletsen (het liefst iemand die je gerust stelt en niet mee in paniek raakt). Ademhalingsoefeningen helpen bij mij alleen als ik me redelijk voel, niet meer als ik al in paniek ben en niet meer weet hoe ik moet ademhalen.
Iemand die zich herkend in mijn verhaal of misschien tips heeft? Ik overweeg nu alternatieve geneeswijzen te proberen, ook al geloof ik er niet zo in.
Sorry dat het zo'n jankverhaal geworden is. Zeker voor degene die net als ik zich alleen maar meer zorgen maken als ze lezen dat mensen hier al 5/10/20 of meer jaar last van hebben met soms nog ergere klachten dan ik. Voor deze personen eindig ik met een positieve noot. Deze 2 jaar was zeker niet alleen maar ellende, ik heb ook genoeg leuke dingen gedaan, dagjes weg, gezellige feestjes, lekker op vakantie (in NL, maar was toch leuk). Ik heb zelfs meerdere keren een zwemmarathon gedaan, de laatste nog een paar weken terug en dat ging eigenlijk prima. Deze zomer heb ik gewoon hele weken gewerkt (was super stressvol, nog erger dan nu eigenlijk, maar toen ging het wel goed op een enkele migraine aanval na dan).
Dus voor de mensen die denken dat het nooit meer goedkomt (mezelf), kom op overleef deze periode even, het wordt vanzelf weer een keer beter. (Verassend genoeg luchte het schrijven van dit verhaal een beetje op)Grote stresskip> 2 jaar geleden-
Hey hoi, het klinkt misschien heel stom maar ben zo blij nu ik jou verhaal lees exact wat jij zegt heb ik ook!
Demi> 2 jaar geleden -
Hoi hoi,
Heb je al alternatieve geneeswijzen geprobeerd? Ik wil dat ook graag proberen, dus vroeg me af of het geholpen heeft bij jou.Nikki> 2 jaar geleden -
Exact hetzelfde hier!
Eric> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Wellicht is een NLP coach iets voor jou?
En niet te streng zijn voor jezelf aub!
SterkteDaan30-11-2023
-
-
24 jaar en struggle met hypochronie (Verhaal 178)
Hallo allemaal,
Ik ben een meisje van 24 jaar en struggle met hypochronie. Ik heb 2 weken geleden voor het eerst een paniekaanval gehad.. sinds die dag ben ik bang voor een hartaanval. Ik weet niet zeker of het een paniekaanval is geweest, ookal zegt de dokter me dit aan de telefoon.
Ik lig in bed en voel dat een steek in mijn linkerborst en denk dan dat dit doortrekt. Ik word duizelig en begin te zweten.. druk op de borst voel ik niet echt. Ik ben echt constant bezig met dit gevoel en vooral in de avonduren.. als ik geen afleiding meer heb. Hierna begin ik heel hard te huilen en kom ik niet uit de angst.
Wie kan mij helpen?Paniekaanval of angstaanval?> 2 jaar geleden-
Heel herkenbaar,zelf 25 jaar geleden ook gehad was 21 toen ben zo vaak nagekeken in het ziekenhuis ambulance etc nooit iets gevonden!
Altijd maar even geruststelling na een goede diagnose.
Tip hoe vervelend ook probeer het te accepteren en laat je begeleiden door je huisarts.Corné> 2 jaar geleden -
Goedemiddag!
Ik heb het ook altijd in de avond! Dus heel herkenbaar merk dat ik daarna nog extreem moe ben. Dus merk echt dat het mij constant sloopt.Eer> 2 jaar geleden -
Ik ben een jongen van 23 ik heb daar ook veel last van heb je er nog steeds last van
Jeroen> 2 jaar geleden -
Beste lotgenoten, alles wat jullie vertellen heb ik ook. Maar ooit had ik het niet natuurlijk en jullie ook niet. Wat bij mij heel veel helpt is SPORTEN en laten gaan. Natuurlijk is laten toe staan een grote proces maar geloof me, het werkt wel. En elke keer als ik weer een terug val heb gebruik ik hetzelfde methode. Laten gaan en Sporten. Lichaam wend daar ook weer aan. Dit is wat ik doe. En natuurlijk wat ook heel veel helpt is je ademhalingsoefeningen te doen. Want Paniekaanval kan je doorbreken door ineens goed ademhalingsoefeningen te doen. Al kan je niet doorbreken, je gaat er toch niet dood aan. Het is wel angstig maar je gaat er niet dood aan. Probeer juist tegen je angsten te werken. Dat doe ik ook. Als ik een voorbeeld mag geven. Als ik zo iets mee maakt ga ik ook juist met vrienden uit. Geloof me het is dan even niet gezellig omdat je loopt te piekeren maar lichaam is zo gebouwd dat je automatische vergeet en weer ineens gezellig hebt.
Hans15-11-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Hey, hier een 23 jaar meisje met exact dezelfde methoden. Ik ben dit jaar al meerder keren naar het ziekenhuis en de dokter geweest, maar alles is volgens hen normaal. Momenteel zit mijn paniekstoornis diep en moet ik vele keren per dag mijn ademhaling regulariseren en uit de gedachte komen dat mijn hart het alle seconden zou kunnen begeven, en inderdaad ook meer s' avonds. Zoals de persoon hierboven is het wel waar dat we dit ooit niet hadden, en dat de kans veel kleiner is dat we iets zouden hebben dan niet. Hopelijk vinden we snel een manier om ermee om te gaan, ik ga nu bv. aan de slag met een therapeut die me met onbewuste stress en paniek gaat helpen.
Anoniem29-11-2023
-
-
Na mijn bevalling heb ik last van paniekaanvallen (Verhaal 187)
De laatste maanden na mijn bevalling heb ik last van paniekaanvallen. Gewoon als er familie op bezoek komt heb ik er vaak last van. Durf soms niet te drinken van mijn glas omdat ik dan begin te trillen. Paar weken geleden ging ik naar de bakker en daar kreeg ik het ook. Ik probeer zo weinig mogelijk nog naar de winkel te gaan. Dit is heel frustrerend en vermoeiend. Ik heb 6 jaar nachtwerk gedaan, nu ben ik begonnen met een strijkpunt thuis om voor mijn dochtertje te kunnen zorgen. Dus veel sociaal contact heb ik niet meer. Bij mijn vorige 2 zwangerschappen heb ik dit nooit gehad. Ben al verschillende keren bij de dokter geweest, zij schreef mij escitalopram voor maar na meer dan 3 maand niks van effect. Eergisteren terug geweest bij haar en nu moet ik afbouwen en sedistress erbij nemen. Hopelijk doet dit iets uit. Zit al maanden met bloedverlies na het plaatsen van een spiraal en bloedend tandvlees soms zo heftig dat ik gewoon aan het praten ben en het bloed zo in mijn mond loopt. Bloed laten testen en kwamen tot conclusie dat ik factor von willebrand zou hebben maar bij een professor geweest en ik kan dit niet hebben. Normaal gezien zou ik terug testen moeten doen maar zie dit niet zitten. Volgende week moet ik een darmonderzoek ook laten uitvoeren want zit al maanden met diarree. Heb overal gewrichtspijnen hoofdpijn dagelijks 😞. Mijn huishouden kan ik gelukkig nog doen en voor mijn gezin zorgen ook. Ik ben ten einde raad. Ben altijd zo welgezind geweest en opgewekt en nooit geen angsten gehad. De dokter sprak van een psycholoog maar zie dit echt niet zitten. Antidepressiva wil ze mij niet voorschrijven omdat ze daar blijkbaar heel streng op geworden zijn. Zijn er nog mensen die zich hierin herkennen en hoe gaan jullie daarmee om? Want ik weet het voor het moment niet meer. Alvast bedankt voor jullie reacties of goeie raadVan Hoecke29-11-2023 -
Paniekaanvallen terug na 12/13 jaar (Verhaal 184)
Hallo allemaal,
Na 12/13 jaar geen paniekaanvallen gehad te hebben, lijkt het nu toch terug te zijn.
Ik heb het niet dagelijks, maar het komt vooral 's avonds als ik in bed lig.
Dan voelt het alsof mijn hart overslaat, krijg ik koude rillingen en tegelijkertijd breekt het zweet mij uit.
Vaak ook misselijk daarna, hartslag die omhoog gaat en "licht" in mijn hoofd.
Gevolg is dat ik niet durf te gaan slapen omdat ik bang ben dat ik niet meer wakker word.
Is dit herkenbaar bij iemand?
2 weken geleden bij de huisarts geweest.
Hartslag was goed, zuurstof ook.
Hij hoorde geen ruis of iets anders.
Als ik bleef twijfelen mocht ik bellen om een hartfilmpje te laten maken of een holster voor 1 of 2 dagen.
Ik wil dat eigenlijk wel, maar durf niet zo goed te bellen omdat ik bang ben dat ze mij voor gek verklaren.Marieke08-11-2023- Alle reacties weergeven...
-
Mijn dokter zei mij dat het nachtelijke (tril)angst was. In de avond komen er veel meer processen door in je lichaam waar je je bewuster van bent, dan overdag. Mensen die al paniekgevoelig zijn, kan voor hen elk dingetje een trigger zijn, echter kun je zelf bepalen of je je helemaal laat gek maken door die trigger of dat je het enigzins onder controle kan houden, en echt al je tegen je zelf zegt dit is een aankomende paniekaanval, ik houd me zelf voor de gek, ik ga niet dood, dit is die verdomde paniek, dan gaat het elke keer een stuk sneller weg die paniek. Heel veel mensen met paniekaanvalllen in de avond/nacht durven niet ‘in te slapen’ omdat ze dan bang zijn niet meer wakker te worden… ik had dat ook en heel af en toe nog, met alchohol bijvoorbeeld heb ik veel eerder die paniektriggers of wanneer ik nog heel veel eet voor het slapengaan en niet goed water drink. Heel veel dingen zijn te voorkomen, maar met ons vaak drukke leventje gaat de rust en gezond leven aan ons voorbij, en als vrouw spelen je hormonen ook een hele grote rol. Wanneer je je zo angstig voelt voor het slapen, is afleiding echt heel belangrijk, ga dan pas slapen wanneer het weer goed voelt en je heel vermoeid bent, geen druk zetten om te moeten slapen dat werkt averechts, gewoon even positiefe afleiding en dat gaat het echt een stuk beter. Ik hoop dat het je gaat helpen. Je bent zeker niet de enige.
Ja ik herken je verhaal19-11-2023
-
Overtuigd dat er betere tijden aankomen (Verhaal 186)
Hey iedereen,
In februari 2013 werd mijn tweede zoon geboren.Hij had kwaaltjes zoals reflex en allergie waardoor mijn periode anders verliep dan dat ik in gedachten had.We bleven doorgaat en begon terug te werken tot in september 2013 …kreeg ik een enorme paniek.Ik kwam uit mijn bed recht in de zetel.Ik was heel de dag aan het overleven om mijn ademhaling onder controle te krijgen.(hyperventilatie) heil in mijn hoofd en ik kwam mijn deur niet meer uit.Zelfs bij het douche had ik iemand nodig op bij mij te blijven want ik zou flauwvallen.
De dokters hebben mij enorm moeten overtuigen om een anti - depressiva te nemen.Na weken toch moeten toegeven en het heeft mijn leven gered.In 2014 kregen we de verschrikkelijke diagnose van onze oudste zoon ;hij heeft een ongeneeslijke spierziekte en zal zeer snel achteruit gaan.Gelukkig nam ik toen al iets om mij wat rustiger te houden.
Ik had mijn leven terug wat op reels en we aanvaarden ,na een jaar,de diagnose van onze zoon en we gaan er het beste van maken.In 2022 schakelde ik over naar een andere depressiva.Mijn hyperventilatie kwam terug dus kreeg ik nog wat medicatie bij (die blijkt dat hij kortstondig gebruikt mocht worden)
Van 2022 tot juni 2023 liep alles terug vlotter.
In juli begon ik terug mijn paniekaanvallen te krijgen dit op reis….verschrikkelijk!
Sinds dien ben ik terug aan het vechten tegen paniek en hyperventilatie.
Op dit moment november 2023 heeft het zijn hoogtepunt bereikt…weer angst om buiten te komen,draaien,heil….Ik beslis om terug over te schakelen naar mijn vorige anti-depressiva die toch meer effect had dan degene die ik nu neem.
Je komt buiten en ervaart paniek…je krijgt paniek door de paniek en zo geraak je in de visuele cirkel.
Maar ik ben er van overtuigd dat er betere tijden aankomen en ik volle 💯 terug weer zoals voorheen zal worden.Dit is niet van vandaag op morgen.Door julie verhalen te lezen weet ik tenminste dat ik niet alleen ben en het even kunnen neerschrijven doet ook wel deugd.Never give up!yes,We can!!!Veel liefsSarah15-11-2023 -
Moet ik toch naar de spoedpost gaan? (Verhaal 182)
Goedemiddag, daar ben ik dan ik hoop dat jullie ook deze klacht hebben die ik momenteel heb waardoor ik helemaal gek word.
Ik heb een jaar lang met paniekaanvallen geworsteld die ik eindelijk voor me gevoel nu onder de knie heb. Alleen ik blijf een rare klacht houden ik heb steeds in mijn linkerhals pijn wat komt en weer gaat. Ben al 10x bij de huisarts geweest en die denk dat het niks lichamelijks is maar toch voel ik deze pijn en word ik er zo bang voor omdat ik het gevoel heb dat mijn hals slagader daar iets mee is hebben jullie ook deze klachten en hoor dit dan erbij dat ik dit eraan overhoud van al die paniek of moet ik toch naar de spoedpost gaan?Michael> 2 jaar geleden -
Het leek echt of mijn laatste dag aangekomen was (Verhaal 177)
Ik heb nu 10 jaar geleden last gekregen van een plotse aanval van hyperventilatie. Dit was voor mij zo'n angstig gevoel. Het leek echt of mijn laatste dag aangekomen was.. nu nog steeds last van. Verleden zaterdag had ik een BBQ. Plots leek het of mijn zicht stilletjes aan wegging. Ik zag witte vlekken voor mijn ogen. Wss een migraineaanval dacht ik.. ik had dit nogmaals gehad, maar elke keer als ik dit krijg wordt ik zo angstig en komt de angstaanval vrijwel meteen opzetten. Deze keer was het zo heftig en eng dat ik nu al 4-5 dagen last van heb.. het lijkt een beetje aan te blijven slepen.. heel de tijd onrustig, angstige gedachten, moeilijk de juiste woorden kunnen vinden, de eerste dag na de aanval leek het echt of ik emotieloos was, dit is nu wel wat beter maar toch zijn er nog die andere dingen.. ik ben ook nog vrij veel afwezig omdat ik veel bezig ben met mezelf.. ik heb een zeer heftige controledrang, ben heel de dag bezig met informatie te herhalen om te zien of ik niets vergeet of dement word, heel de tijd mijn hartslag checken.. zeer vermoeiend! Ik hoop dat er nog mensen zijn die dit allemaal ervaren.. zou mij al een pak geruster stellen.
Wees sterk allemaal en goeie moed! Samen kunnen wij dit!
Veel liefs!KP> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Afwezigheid (vrees om dement te worden of dementie te ontwikkelen), hartslag checken, bloeddruk checken, nekklachten (duizelig in de auto).
Allemaal zeer vermoeiend terwijl je gewoon je leven wil leiden.Indi> 2 jaar geleden
-
Ik zat bij de kapper en werd opeens niet lekker (Verhaal 179)
Ik zat bij de kapper en werd opeens niet lekker. Ik kreeg een enorm gloeiend gevoel in mijn borstkas en en op mijn rug het kwam als golven over me heen . Ik voelde me ook een beetje onwerkelijk mijn hartslag werd steeds hoger tot uiteindelijk 140. Daarna even buiten gezeten frisse lucht en iets zoets gedronken trillende handen. Daarna weer zo'n golf en daarna was het klaar Nu lichtjes angst wat is mij overkomen? is dit paniek? Ik Lee vaak druk op de borst maar ik had juist een heel heet gloeiend gevoel in de bortst en zweet gutste van mij af. Help is dit angst?Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Je kan altijd even langs de huisarts gaan voor een check-up.
Allicht gaat dit wel een aaneenschakeling van reacties geweest zijn.Anoniem> 2 jaar geleden
-
Mijn vriendin kampt met (wat ik denk) een angststoornis (Verhaal 181)
Hallo allemaal,
Mijn vriendin kampt met (wat ik denk) een angststoornis. Ze kan op de gekste momenten in paniek raken en begint te trillen en te huilen en soms zelf zelfmoord gedachtes. Ik weet niet meer wat ik moet doen want ze wilt geen hulp aannemen zolang ze er “nog niet klaar voor is”. Onze relatie lijdt er steeds meer onder en ik wil haar niet kwijt. Ze weigert hiermee te praten met naasten of familie omdat ze bang is dat ze een soort stempel krijgt waardoor mensen anders over haar gaan denken. Ze is een onwijze denker en dromer en zit continu in gedachte en trekt zich heel veel aan van wat andere mensen van haar vinden. Ik heb al meerdere pogingen gedaan om tot haar door te dringen dat piekeren geen zin heeft en dat ze schijt moet hebben aan wat anderen van der vinden maar het wil gewoon niet lukken..
Ik hoop dat iemand hier mij wat tips of trucjes kan vertellen hoe ik hiermee om moet gaan en hoe ik haar kan helpen. Ik wil haar niet ergens toe dwingen maar mijn ik heb al van alles geprobeerd en ik kan gewoon niet tot haar doordringen.
Mvg,
Rob.Rob> 2 jaar geleden -
Het voelde als ik flauw ging vallen (Verhaal 171)
In oktober 2022 kreeg ik mijn eerste paniekaanval, het voelde als ik flauw ging vallen, in combinatie met hartkloppingen.
Ik stelde een doktersbezoek uit omdat ik dacht, ik heb een appelflauwte. Ondanks die gedachte had ik mij nog nooit zo gevoeld.
Een week later, opnieuw hetzelfde op dezelfde plaats mijn werk. Flauw voelen, vermoeid. Vanaf toen kreeg ik het in mijn hoofd. Er is iets mis met mij en ik ben bang om naar de dokter te gaan. Die week er na was de ergste week uit mijn leven. Ik begon te hyperventileren, vanaf ik wandelde had ik het gevoel dat ik niet meer goed kon ademenden. Warmte aanvallen, alsof er warm water vanuit je hoofd naar je benen gaan in combinatie met hartkloppingen. Ik kon niet meer verder en dan naar de huisdokter gegaan.
Die gaf me eerste een sedistress pilletje, dit hielp niet. De week er na bloed getrokken. Alles ok. Dit was een geruststelling maar toch was de angst voor angst gecreëerd.
Ik heb verschillende onderzoeken gedaan: cardioloog, neuroloog, pneumoloog, NKO arts, oogarts (last van spinnetjes voor mijn ogen sinds dan) alles was in orde.
Door de neuroloog heb ik beginnen aan xanax retard. Eerst op 1mg dan snel verhoogd naar 1,5 mg.
De xanax heeft m’n stoornis iets beter gemaakt. Tot ik ben beginnen afbouwen. Ik zit nu 2 maand op 1mg en alle symptomen kwamen terug. Nu nog altijd. Hartkloppingen, ijlheid, duizeligheid..
Mijn leven is niet meer zoals voordien. Ik wil af van de xanax maar ik weet niet of het wel verstandig is. Ik ga bijna om de 2 weken naar de dokter. Altijd de angst: is mijn bloeddruk ok? Hart ok?
Mijn meeste symptomen: ijlheid , licht hoofd, zweverig lopen, hart klopping, steken, constante angst, slapeloosheid (bang om te slapen) …
Iemand die mijn verhaal kan beamen?
Iemand tips om andere stappen te ondernemen?
Bedankt,Stijn> 2 jaar geleden-
Ik heb dit gevoel sinds 1 week geleden gewoon uit het nx gekomen ,zelfs de ziekenwagen kwam thuis bij me om een ECG te doen..
Ze konden nx vinden en zeiden dat ok een paniekaanval had.
De volgende dag naar de huisarts mee ,hij alles gecheckt en om mij gerust te stellen bloed geprikt en naar de Cardioloog verwezen.
Bloedwaarde waren goed nu maandag naar de Cardioloog...
Want voor mijn gevoel heb ik ook druk in m'n borst(kas)
Vandaag kreeg ik het weer pffffAnoniem> 2 jaar geleden -
Hallo,
Mijn paniekaanval begon 2 jaar terug onderwg terug van vakantie zonder enige reden. (Toen wist ik nog niet dat ik een paniekaanval kreeg) in de avond begon t plots zweten lam worden half flauwvallen. Ik dacht toen komt vast door lage bloeddruk. Sinddiend om de zoveel tijd kreeg ik een aanval en de laatste maanden werd het steeds frequenter en erger en meerdere malen op een dag. Ik heb last van druk op mn borstkas ademnood warmworden stijve vingers tintelingen in hoofd armen been wang mond en pijn aan mijn kaken. Ook word ik duizelig en heb ik vreselijke oorsuizen sinds mijn meest heftige aanval tot nu 2 maanden terug. Last van een opgezette buik maag en niet kunnen inademen volledig. Het is zo zwaar mensen ik vind het zo naar dat zoveel mensen zoveel jaar kampen met paniekaavallen zonder enige oplossing.
Tijd terug ben ik geweest bij een praktijk die doet aan oberon scannen. Volgens die scan had ik zOveel tekorten en heb ik supplementen gekregen aan de hand van mijn bloedtest die ze meevraagt als je langsgaat. Ik gebruik de supplementen sind 2 maanden en ik voel me wat beter. Ik had letterlijk elke dag minsten 2 aanvallen en buiten de aanvallen om opgezette buik harde buik last van maag eten niet kunnen verwerken ademnnood hele dag door. Ik ben er nog lang niet maar mensen zoek na oplossingen. Schaf suiker uit jullie leven begin gezond te eten en je zult zien dat dat al een verschil maakt succes allen!!Es> 2 jaar geleden -
Heel herkenbaar zijn voor mij de benauwdheidsaanvallen gevold door het gevoel te krijgen dat ik stik. Ook al weet ik inmiddels naar 3 maanden ziekenhuis bezoeken en huisartsen spoed post dat dit paniek gerelateerde klachten zijn. Maar op moment van ademnood, gevoel van stikken, spartelen naar adem twijfel ik direct aan alle conclusies van Artsen en mijn psychiater. Gezien de hevige klachten en doodsangst.
Alexander Merlijn> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Heel herkenbaaar man. Het is erg slopend merk ik ben ook constant doodmoe er van
eb> 2 jaar geleden
-
-
Last van hartkloppingen (Verhaal 174)
Ik heb sinds een jaar last van hartkloppingen en (ik denk) angstaanvallen/hyperventilatie. Vrijwel elke dag (vaak tegen de avond) ook last van benauwdheid/verkeerde ademhaling. Ik heb inmiddels al veel homeopathische kruiden geprobeerd, maar die hebben geen duidelijke verbetering gegeven. Van de dokter heb ik oxazepam gekregen (1/2 per keer), maar deze pilletjes vind ik best spannend om te nemen. Iemand die ervaring heeft met deze pilletjes?
Nu kwam ik op de website van runnersworld een artikel tegen die beweert dat hardlopen kan bijdragen aan het verminderen van een angststoornis.
Op dit moment sport ik niet. Heeft iemand ervaring met het verminderen van hartkloppingen/angst/hyperventilatie door sport/hardlopen? En hoe bouw je dit op?Lotje> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hi Lotje,
Ik heb hetzelfde als jij, ook vaak in de avond meer last van m’n hart, steken/snellere hartslag, wat gepaard gaat met uiteindelijk een paniekaanval. Ben je wel eens naar de dokter geweest en/of heb je je hart laten testen? Ik igg niet..
Ik sport wel 5-6x per week in de gym, dit bestaat dan vaak uit 30-45 mins cardio + 45 mins krachtraining. Ik doe dit heel vroeg in de ochtend voordat ik na werk ga, ik moet eerlijk toegeven dat ik me wel lekkerder voelt na het sporten maar het soms ook wel tijdens het sporter ervaar.
Vaak tijdens cardio stijgt m’n hartslag uiteraard en dit lijd dan ook wel eens weer naar een paniekaanval, dus durf niet te zeggen of het nou echt altijd helpt..
Ik sta trouwens altijd open om verhalen met elkaar te delen en eventueel elkaars hart te luchten.
(Redactie: Om mogelijk misbruik van persoonsgegevens te voorkomen, verwijderen we telefoonnummers en mailadressen binnen enkele weken na plaatsing)Rico> 2 jaar geleden
-
Zware paniekaanval in de auto (Verhaal 169)
Poe ik ben nog steeds aan het bijkomen ik ben enorm uitgeput. Maar toch klim ik in mijn telefoon om mijn verhaal te delen. Ik ben een 40 jarige vrouw met een complexe ptss stoornis in combinatie met angst en paniek. Ik heb al ruim 20 jaar last van paniekaanvallen maar de afgelopen jaren werden ze gelukkig milder en kon ik het redelijk hendelen. De afgelopen weken neemt het helaas toe. Ik vind auto rijden heerlijk en gebruik auto rijden soms om even te ontspannen. En begrijp mij niet verkeerd ik rij geen auto als ik kort van te voren een paniekaanval heb gehad of zou hebben. Maar tot afgelopen nacht dus. Niets vermoedend reed ik op de snelweg en vanuit het niets kreeg tintelingen in mijn armen benen het gevoel alsof je bloed heel hard stroomt door je lichaam. Ik begon te hyperventileren en dat alles tijdens het auto rijden op de snelweg. Helaas geen parkeerplaats of benzine pomp in de buurt. Dus ik moest de rit uitzitten. Ik draaide mijn raam open en kreeg veel frisse lucht. Ik zei tegen mezelf ik heb de controle het is een paniek en ik ga niet dood. Ik bleef gefocust op het veilig auto rijden wat erg lastig was want alles tintelde en ik kreeg geen lucht. Uiteindelijk zag ik een bordje benzine pomp hoppa reed er op en ging ergens afgezonderd op een parkeer plek staan. Oh wat was de paniek hevig. Sinds lange tijd niet meer mee gemaakt. Duizeligheid snel ademen stijve spieren etc. Bang dat ik ieder moment kon flauw vallen. Toen werd ik zo boos en verdrietig tegelijk ik zei ik ben verdomme de baas waarom flikt mn lichaam dit verdomme. Ik probeerde te tellen en rustig te ademen. Ik zocht buiten naar een steentje om te kunnen overgooien van mn ene hand naar de andere hand voor afleiding. Dat hielp. Ps normaal kun je dit met een balletje doen. Gooi het ronde balletje van je rechter naar je linkerhand en volg het met je ogen dan kun je niet meer aan de paniek denken. Gelukkig zakte de paniek weg. Ik stapte de auto in en haalde een keer diep adem en starte de auto. Ik moest nog 10 minuten rijden dan was ik thuis. Eenmaal thuis ja hoor slappe benen en duizelig. En hup weer een paniek en tegelijkertijd uitgeput van de paniek van zojuist. Ik trok het niet en belde de ggz crisisdienst. Omdat ik oxacepam kreeg via huisarts stond het niet in mn ggz dossier en kon ze me niet helpen. Lekker dan weer heb ik weer dacht ik. Ze zei ik laat een arts je bellen. Helaas heb ik een uur moeten wachten op het telefoontje en gelukkig was de paniek redelijk weg. Hij heeft mij gerustgesteld en me er door heen begeleid. Hele fijne arts zo midden in de nacht. Ik voelde me daarna (nu nog steeds) uitgeput en alsof me suiker laag was of zo. Dus heb ff lepel honing genomen en wat water gedronken. En nu lig ik in bed mijn verhaal te typen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik best wel schrik van de vele mensen op dit forum die ook een paniekstoornis of aanvallen hebben. Dat maakt mij verdrietig. Maar aan de andere kant stelt het me gerust dat ik niet de enige ben. Dat had ik ook wel niet verwacht maar zoveel? Maak ik me toch best zorgen over. Is toch een teken dat er veel mensen zijn met geestelijke problemen en of mensen die de maatschappij van nu niet meer trekken. Dat laatste ben ik er één van. Hoe de maatschappij en samenleving tegenwoordig is ingericht is niet meer mijn wereld. Voel me soms een vreemde verdwaalde eend. Ondanks dat ik de paniekaanvallen al jaren heb en kamp met depressieve periodes vond ik het in de jaren 90 beter. Ook toen had ik problemen hoor maar toen was het nog niet verhard zoals nu. Om het een beetje aan te kunnen ben ik een paar maanden geleden gestopt met social media. Dat geeft zoveel meer rust. Want om elke mening wordt je nu afgemaakt of bedreigd op het internet. Dat is online niet de samenleving waar ik bij wil horen. Ik wil iedereen die leest zeggen je bent niet alleen en er komt een tijd dat je weer paniek vrij door het leven kunt gaan alleen het kost heel veel tijd en een lange adem. Ps mediteren helpt mij. Zoek eens op youtube naar de oude Cheng. tip. Dat helpt mij en hopelijk helpt het jou. En dan het filmpje het geheim van de gouden sleutel. Mij helpt het. Lieve groet en liefs
SasSas> 2 jaar geleden-
Ik herken veel in je verhaal.dankje voor de tip.auto rijden durf ik niet de laatste tijd.
En doe ook erg veel via you tube.dat me rust geeft.
Al veel bijgeleerd.
Maar toch is er weer die angst dat overwint.
Ps. Verhaal staat op site, maatschapij is zo waar!
Voel me niet meer thuis en onveilig .
Sterkte!!Devin> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Bedankt
Groetjes sas.
En jij ook veel sterkteSas> 2 jaar geleden
-
-
Die hebben ook maar alles uit boeken (Verhaal 164)
Ik zou heel graag met anderen willen praten over paniek en onrust die het ook hebben of hebben gehad .
Ik heb alle psychologen dokters voodoo mensen helderzienden en wat er maat ook bestaat bezocht helaas zonder resultaat , het enige wat ik niet ben tegen gekomen is iemand die hetzelfde heeft .
Zijn er mensen die met mij hierover willen praten ? Dat zou voor mij top zijn want hebt dat namelijk nooit gedaan alleen met professionals gesproken maar die hebben het niet .
Die hebben ook maar alles uit boeken .
Alvast bedanktAnonimo> 2 jaar geleden-
Ik heb ook paniek aanvallen al jaren medicatie therapieen dokters etc etc alles al geprobeerd en gezien.
Het enige wat mij helpt is de liefde van de here Jezus. Als ik mijn vertrouwen op hem stel. Als ik bid in vertouwen en hem vraag in mijn hart te komen dan verdwijnt alle paniek en angst..
Als je een paniek aanvalt hebt sluit je ogen vouw je handen en zeg hardop lieve Jezus kom in mijn hart ik kan het niet zelf.
En stuur de paniek aanval weg in de naam van Jezus. Zeg het hardop in de naam van Jezus paniek ga weg en het zal je verlichten als je het geloofd met je hart. Succes en gods liefde en zegen voor jouRo> 2 jaar geleden -
Ik ben wel bereid om te praten, ervaar er meerdere op een dag en elke aanval is weer opnieuw een hele gevecht voor me.. heb geen medicatie, loop ook (nog) niet bij een psycholoog, heb dus ook geen therapie gehad of iets..
Rico> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
met mij begonnen toen ik 14 was en ben nu 75.10 jaar geleden ecitalopram 10mg gekregen en kan nu veel rustiger leven.Umoet niet bang zijn ...je kan er heel oud mee worden.Maar het is heel vervelend voor wie het heeft.Ik raad u aan in therapie te gaan zodat u kan leven zonder al die miserie.Ik kan er van meespreken.
Marie> 2 jaar geleden
-
-
De Helicobacter pylori bacterie gehad (Verhaal 173)
Ik heb 4 jaar geleden de Helicobacter pylori bacterie gehad, en heb daar ontzettend veel buikpijn van gehad. Volgens de huisarts heb ik hier wel iets te lang mee door gelopen (maar ik dacht het gaat vanzelf wel over). Om van deze bacterie vrij te komen heb ik antibiotica voor geschreven gekregen. Maar hierna heb ik nog veel last gehad, wel een gewone werkweek werken maar in het weekend lag ik alleen maar op bed met pijn. Maar dit was meer een regel dan een uitzondering. Het ging in mijn hoofd zitten en mijn vrouw gaf aan dat het moest stoppen omdat de bacterie weg is en dat ik nergens last van kan hebben. Na heel lang wikken, wegen en heel veel emoties heb ik het bed achter me gelaten en weer proberen te leven. Het was midden in de corona tijd dus we konden ons nog niet voegen bij grote gezelschappen.
Na de corona hebben we een etentje van de familie gehad en ik kreeg tijdens het eten een paniek aanval. Het enigste wat ik wilde was vluchten en de toilet was mijn grootste vriend. Het etentje heb ik afgebroken met de reden dat ik niet fit was (ik dacht ook dat ik dit niet was). Maar sinds deze gebeurtenis is het me vaker gebeurd en krijg ik al spanning en stress van het idee dat ik morgen/volgende week/ over 2 maanden uit eten ga (of iets heb waar eten bij komt). Ik slaap hier slecht door en ben dan best emotioneel dat het mij niet lukt. Voorheen was ik altijd degene die graag uit eten wilde en lang wilde tafelen. Ik heb al professionele hulp van een psycholoog en dit helpt mij redelijk op weg, echter gaat het mij niet snel genoeg. De reden van dit bericht is: zijn er meer mensen die dit hebben en zo ja ben je er van afgekomen en hoe?Medio> 2 jaar geleden -
Sinds mijn zwangerschap (Verhaal 172)
Hallo
Sinds mijn zwangerschap van isn dochtertje 5 jaar geleden kreeg ik paniekaanvallen ik dacht dit gaat wel weer over als ze geboren is dan kan ik de grip er op hebben als er wat met haar is maar helaas nu is ze 4 jaar en nu heb ik d8e paniekaanvallen nog steeds.Momenteel hebben we padenstoelen in onze nieuwe tuin staan en ik raak ze niet kwijt ik ben ban galstenen ze straks naar school gaat en naar de bso dat ze als nog aan gaat raken ze heeft nog geregeld haar vingers is haar mond en ben gewoon als de dood dat haar wat overkomt. Ik ben behoorlijk boos dat ik paniekaanvallen heb en dat ik er maar niet vanaf kom.Anoniem> 2 jaar geleden -
Nooit echt gerust gevoel (Verhaal 170)
Hallo iedereen,
Wil ook even iet kwijt. In 2020 heb ik tussen 2 covid positief, openhart operatie 54j moeten laten doen.nadien zijn nadien, 4 keer moeten komen met ambulance
Door erg veel pijn op borst rondom,arm. Paar keer terug in hospitaal op hartcontrole.
Maar alles lijkt in orde.sinds kort kan ik terug meerdere dingen.
Maar krijg ik ineens zweetaanvallen.en een overweldigend gevoel,beklemming op de borst. Dus weer angsten denk ik dan.
Heb wel erg storre maar zieke ouders.
Nooit echt gerust gevoel.
Is nu 2023. Deze verschijnselen had ik ook vorig jaar iets feller
Moet 29 aug. op controle bij cardioloog.
Mijn cholestrol waarden zijn weer hoog
Heb ik al jaren beetje aanleg.
Wil dit gewoon even kwijt
Precies of er nijpt iet aan de borst en gewoonlijk in late namiddag
Ben bezig met mindfull te denken, maar de angst overheerst.
Heeft hier iemand ook zulke ervaring.
Veel sterkte ook aan alle lotgenoten.Devin> 2 jaar geleden -
Begon tijdens Lowlands (Verhaal 166)
Hoi, ik voel ook de behoefte mijn verhaal te delen.
Het begon allemaal 4 jaar geleden tijdens het festival Lowlands.
Dag 3 van het festival werd ik wakker en kreeg ik een paniekaanval.. ik kwam er niet uit en ben in mijn tentje blijven liggen terwijl mijn vrienden op pad gingen.
Ik voelde dat het allemaal te groots en te heftig was, uiteraard flink aan de borrel etc geweest 2 dagen dus ik was niet echt stabiel meer. Na zo'n 8 uur lang lieve vrolijke filmpjes te hebben gekeken gecombineerd met bezoekjes aan het toiletgebouw om mn gezicht te wassen en water te drinken gaf ik het op. Ik moest hier weg! Heb mijn moeder gebeld en die is mij komen halen rond 11 savonds. Na bij haar thuis gekomen te zijn en wat te hebben gegeten ben ik met de nodige worstelingen in slaap gevallen om de volgende dag mijn auto op te halen en naar huis te rijden. Toen ging het pas echt mis! Ik kreeg een ongekend heftige paniekaanval op de snelweg tijdens het autorijden! Ik verloor dusdanig de controle over mijn hoofd, lichaam en doen en laten dat ik de eerstvolgende afslag heb gepakt om vervolgens een uur in een weiland te gaan liggen. Gebeld met moeders en na wat gekalmeerd te zijn, kreeg ik het benauwd omdat ik zo ver van huis was. Ik heb elke benzinepomp bezocht tijdens de rit naar huis en zat met mijn linkervoet stampend en met mijn rechterhand op mijn linkerarm krabbend in de auto tot ik thuis was. Eenmaal thuis in de foetushouding in bed gaan liggen om daar vervolgens 2 dagen te blijven.. het was helemaal mis en ik had geen idee hoe er uit te komen.
Ik was 30/31 toen dit gebeurde en nu inmiddels 35. De afgelopen jaren heb ik alle vormen van therapie tot aan EMDR gevolgd en ben ik nog maar een schim van wie ik was. Na anderhalf jaar dagelijks te worstelen met paniek alles opgegeven. Autorijden (lange afstanden), koffie drinken, normaal werken, alcohol en uitgaan kwamen eigenlijk niet meer voor in mijn woordenboek. Het was tijd voor antidepressiva. Ik was vreselijk oordelend naar dat middel maar na anderhalf jaar zelf proberen er vanaf te komen zei de psych letterlijk 'je bent zo koppig! Je hebt het nu anderhalf jaar op jouw manier geprobeerd, dat werkt duidelijk niet. Vertrouw mij nou en probeer dit!' ik kon het niet langer negeren en ben akkoord gegaan. Het werd Escitalopram. Uiteindelijk bleek 10mg voldoende te zijn voor mij en potverdorie, het deed precies wat het doen moest! Ik had een stuk kwaliteit van leven terug. Kon zelfs weer een kop koffie of een biertje drinken. Het enige waar ik een beetje op moest inleveren was mijn libido. Nu was dat voor mij een behoorlijk hoge prijs want ik hou er wel van! Maar dat nam ik dan maar voor lief. Na weer zo'n anderhalf jaar dit dagelijks te slikken en weer voor zo'n 85% te functioneren vond ik het wel tijd om te bekijken hoe het zou gaan als ik af ging bouwen. Begrijp me niet verkeerd, ik had mijn leven en leefstijl 180° gedraaid en moest dit ook echt blijven doen. Ik was gewoon niet meer dezelfde isja en het was mij duidelijk dat ik dat ook nooit meer ging worden. Het afbouwen met de Escitalopram ging goed. Tot de laatste mg.. ik was inmiddels van pillen overgegaan op druppels want een pil was niet te doseren. Dus 1 druppel Escitalopram elke dag. Dit heb ik uiteindelijk nog wel een half jaar moeten doen, tot ik op een dag griep kreeg. Ik dacht 'ik ben ziek thuis, veilig op mijn plekje. Ik probeer gewoon weer de druppel niet te nemen'. En waarempel, dit lukte! Ik was er helemaal vanaf en op zo nu en dan een paniek/ hyperventilatie aanvalletje bij het in slaap vallen savonds na kon ik eigenlijk bijna alles wel weer met mate. Alleen nuchter drukke plekken bezoeken mijd ik nog een beetje, maar ach ik ben inmiddels 35 en dat soort dingen trekt me sowieso niet meer zo. Heb enorm veel gewerkt aan zowel mijzelf als daadwerkelijk werk. Ik ben stucadoor en werken geeft mij rust. En het verdient leuk dus overdag en gemiddeld 3 avonden in de week aan de bak! Prima. Vakantie in het verschiet, heeerlijk! Tot nu.. mijn vakantie is afgelopen vrijdag ingegaan en Vanaf zaterdagavond tot heden is het 1 groot drama! Paniekaanvallen, de hele dag door hoog in de spanning, tintelende onderbenen tot pijnlijk aan toe, druk op mijn borst, kortademig. Heb diazepam besteld bij de ha. (Want dat helpt me enorm) ik kan wel janken! Zo machteloos en moedeloos.. ik vraag mij af of ik ooit weer mens zal zijn.. en ik word vader. Hoe dan?! HOE DAN!ies> 2 jaar geleden-
Goedenavond. Zulke heftige aanvallen herken ik mij enorm in. Ben zelf 23 maar ik heb een periode dus wat jij zegt die complete terror tijdens her rijden wat tering naar is dat man. Als je er over wilt praten met mij mag altijd ik zal even mijn insta delen. Kan je mij een berichtje sturen als jij wilt. E.briet
Eric> 2 jaar geleden -
In sommige gevallen is afbouwen geen optie. Ik heb dit fenomeen al 15 jaar en 36. Paar keer proberen afbouwen, maar dat gaat heel even goed en je zit er terug in. Ik neem nu al heel men leven deanxit. Ik kan niet meer zonder. De dokter zegt ook dat dit nu helaas voor de rest van mijn leven is en dit geen kwaad kan. Is eigenlijk een milde anti depressiva. Alleen heb ik veel paniekaanvallen op het werk en in drukke situaties. Het lijkt alsof mijn karakter ook emotioneler is geworden dan de harde die ik vroeger was.
Dennis> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Zo verschrikkelijk man, ik ervaar dit precies zo en kan me er helemaal in vinden, ben zelf 30 en vader van 2 meiden van 9 en 5. Ze hebben behoeftes om van alles te doen echter probeer ik dingen te vermijden. Het is echt zo lastig, ik heb zelf verder nog geen hulp ingeschakeld en dus ook niks gebruikt kwa middelen, ik vind het inschakelen van hulp erg lastig, toch moet ik er denk ik aan geloven gezien ik dag in dag uit last hebt van paniekaanvallen en het denken dat ik flauwval. Wellicht kunnen we samen iets beginnen kwa app groep of iets?
Het delen van je angst en paniekaanval op het moment zou elkaar misschien kunnen helpen om juist op dat moment weer even terug naar realiteit te gaan.
RicoRico> 2 jaar geleden
-
-
Paniekstoornis ontwikkeld (Verhaal 148)
Sinds ongeveer 2 maanden heb ik last van paniekaanvallen en heb ik dus ook een paniekstoornis ontwikkeld. Mijn eerste paniekaanval kwam na het gebruik van drugs. Dit was een zeer traumatische ervaring en ik raakte compleet in paniek ervan. Ik had last van hartkloppingen, koude handen, tintelingen, pijn op de borst, angst om dood te gaan en noem het maar op. In alle paniek had ik de ambulance gebeld. Zij kwamen ook meteen met de conclusie dat ik een paniekaanval had gepaard met hyperventilatie.
In de maand erna had ik er totaal geen last meer van gehad en ook niet meer aan gedacht. Tot dat een dierbare van mij overleden was. Dit vond (vind) ik ontzettend moeilijk, vooral ook omdat ik er niet met iemand echt goed over kon praten. Een paar weken daarna kreeg ik een paniekaanval in de trein. Ik wist niet wat mij overkwam, want waarom krijg ik “uit het niets” een paniekaanval? Ik was meegenomen naar het ziekenhuis en ook daar kwamen ze weer tot de conclusie dat ik een paniekaanval had met hyperventilatie. Sindsdien heb ik elke dag de angst dat ik weer een paniekaanval ga krijgen, of zit ik heel de dag met m’n gedachte bij allerlei negatieve situaties; het voelt gewoon alsof ik heel de dag aan het dromen ben en alles heel onwerkelijk lijkt; wat als ik weer een nachtmerrie krijg. Noem het maar op.
Ik heb van de huisarts oxazepam gekregen. Deze kan ik slikken als de paniek mij te veel wordt. Ik probeer het zo min mogelijk te gebruiken. Ik heb de afgelopen periode een “goed” aantal weken gehad waarin ik wel vaak in paniek raakte van mijn gedachtes en angst, maar mezelf wel rustig kon houden en geen paniekaanval kreeg. Tot op de laatste paar dagen. Ik krijg ontzettend veel last van een zenuwachtig gevoel in m’n buik en weer de ontzettend enge sensatie dat alles onwerkelijk is. Super eng vind ik dit en hier blijf ik maar van in paniek raken en uiteindelijk dus toch een paniekaanval krijg. Hierdoor merk ik ook dat ik super somber ben en heel de dag eigenlijk alleen maar thuis wil blijven. Toch probeer ik wel zo veel mogelijk te doen, soms lukt dit niet altijd. Het ene moment sta ik wel optimistisch erin en het andere moment ben ik ontzettend somber en zakt de moed mij echt in de schoenen.
Ook het slapen ging de afgelopen weken maar moeizaam. Net voordat ik in slaap val wakker schrikken, of rare nachtmerries waardoor mijn angst om te slapen toeneemt. Gelukkig heb ik ook wel eens dagen dat ik goed slaap, behalve nu dan. De moed zakt mij dan toch weer in de schoenen.
Het zou heel fijn zijn als mensen zich hier ook in kunnen herkennen. Vooral in dat gevoel van onwerkelijkheid en de angst daarvoor. Voor mijn gevoel ben ik de enige die daar last van heeft. En hoe zorg ik ervoor dat ik hier niet meer/minder bang voor ben of dit in ieder geval niet erger maak door in paniek te raken?Anoniem> 2 jaar geleden-
Hoihoi!
Ten eerste. Je bent niet de enige die hier last van heeft. En je bent niet alleen! Ik herken me totaal in jou verhaal.
Wat je vaker hoort is dat mensen na drugsgebruik of tijdens paniek ervaren. Dit is ook wel onderdeel van een bad trip. Omdat deze ervaring meer traumatisch is dan wat jij zelf waarschijnlijk denkt kan dit een angststoornis veroorzaken. En dit schiet er pas weken of misschien maanden later helemaal in.
Ik denk zelf dat je last hebt van agorafobie ( sociale angst op drukke plekken zoals de trein/bus). En daarbij ervaar je nu de gevoelens van derealisatie. Het gevoel dat je denkt gek te worden of op afstand alles te zien/ voelen. Dit is een overlevingsmechanisme van jou lichaam. Dat komt omdat je zoveel angst, stress en paniek ervaart dat jou lichaam je op deze manier probeert te beschermen ertegen.
Ook het wakker schrikken als je net een beetje in slaap valt herken ik. Dit komt hoogstwaarschijnlijk doordat je in zon hoge staat van constante stress en angst verkeerd. Dat wanneer jij gaat slapen je gedachtes er alles aan doen om aan te blijven staan.
Alles waarvan jij nu last hebt ligt in verbinding met elkaar. En nogmaals. Je bent niet alleen. Ik vind het super sterk dat je je verhaal hier deelt!
Ik raad je aan om bezig te gaan met ademhalingsoefeningen en meditatie. En daarnaast ook professionele hulp te zoeken. Geef aan bij de dokter dat je last hebt van agorafobie en derealisatie wat onstaan is door drugs gebruik. Dan kunnen ze iemand zoeken die hier in gespecialiseerd is. Heel veel succes!Roos> 2 jaar geleden -
Ik kan mij volledig herkennen in je verhaal. Ik heb namelijk hetzelfde meegemaakt en zit er nu nog in. Tijdens drugsgebruik heb ik kort een bad trip gehad.
Ik dacht dat ik dood zou gaan en zag m'n zusje al aan het graf staan etc. Ik ging enorm zweten, trillen, en dacht dat ik een overdosis had genomen (dit was totaal niet het geval). M'n vrienden probeerden me gerust te stellen en dit lukte, heb daarna ook een prima verloop van de avond gehad.
Ik merkte de korte periode erna wel dat ik uit 't niets flashbacks kreeg van dat moment, die bad trip. En dan kwam dat gevoel ook weer even terug. Ik moest dan even gaan zitten of liggen. Daarna voelde ik me weer prima, maar ik vond het wel vreemd.
Tot ik m'n tanden stond te poetsen en ik uit 't niets een paniekaanval kreeg. Het zweet brak me uit, m'n hart ging tekeer en ik voelde mezelf al bijna wegvallen. Ik ben op de grond gaan liggen om bij te komen. Ik ben daar zo van geschrokken dat ik daardoor een paniekstoornis ontwikkelt heb.
Bijna 3 maanden lang liep ik dagelijks met deze aanvallen en buiten de aanvallen om ben ik vrijwel de hele tijd duizelig of afwezig.
Sinds ik de vermoedelijke oorzaak eerlijk verteld heb aan naasten, gaat het al een stuk beter. Wat mij ook helpt is het slikken van Magnesium-glycinaat en Ashwagandha.
Probeer verder zoveel mogelijk je leven op te pakken en de klachten zullen langzaam minder worden. Dit heeft tijd nodig... Ik ben nu bijna 4 maanden onderweg en het gaat nu sinds anderhalve week beter.
Het heeft tijd nodig, en acceptatie van de symptomen. Zie het als een vals alarm dat je lichaam continu af laat gaan. Probeer jezelf gerust te stellen door bijv te zeggen "ik ben veilig/ik ben gezond".
Googlen naar symptomen helpt ook echt niet weet ik uit ervaring :/
Sterkte! Je komt hier bovenopAnoniem> 2 jaar geleden -
Ik heb exact hetzelfde als jij! Zeker wanneer je denkt dat alles onwerkelijk is en dat je moet wakker worden, terwijl het toch wel het echt leven is
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik he tot tweemaal een medicijn vergiftiging gehad en nu heb ik heel veel angsten , durf de straat niet meer op, hyperventilatie voel heel eenzaam daardoor.
Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Voortdurend zo gefocust op mezelf (Verhaal 167)
Ik maak mijzelf helemaal gek. Voortdurend zo gefocust op mezelf dat ik strak sta van de spanning. Slapen is een drama. Wie geeft mij wat positieve tips.Janpieter> 2 jaar geleden -
Sinds 2 weken bijna 24/7 paniekaanvallen (Verhaal 159)
Ik heb in het verleden wel eens vaker last gehad van paniekaanvallen maar dat waren er dan maar een paar per dag en gingen meestal ook na een paar dagen weer over. Nu heb ik sinds 2 weken bijna 24/7 paniekaanvallen en het ergste daaraan vind ik nog wel de enorme wanhoop die ik dan voel richting de toekomst. Ik kan dan totaal niet meer ratio eel denken en zie dan totaal geen toekomst meer. Iemand hier ook ervaringen mee en zo ja wat hebben jullie hieraan gedaan. Ik hou dit echt niet lang meer vol. Heb nu voor de nacht lorazepam gekregen zodat ik tenminste weer wat slaap krijgEllenora> 2 jaar geleden-
Hoi ellenora, wat vervelend dat je dit moet meemaken.. Ik begrijp precies wat je bedoelt. Zelf heb ik nu al bijna 3 maanden non-stop paniekklachten (zie verhaal 160). Ik gebruik zelf nog geen medicatie, maar ben vorige week begonnen met supplementen slikken die angstklachten wat kunnen verminderen; Ashwagandha ksm-66 en magnesium bisglycinaat. Verder probeer ik dingen te blijven ondernemen, al kost het me enorm veel moeite met die klachten die er non-stop zijn. Het belangrijkste is toch om dingen te blijven doen, ook al is het maar een half uurtje wandelen. Wat ook verstandig is om te doen is geen verdovende middelen, zoals alcohol nemen en geen cafeïne. Ik merk bij mezelf dat als ik cafeïne neem het vrijwel meteen piekt tot een aanval.
Verder kun je dit nog proberen:
- Probeer de klachten te zien als radartjes die afgaan; je lichaam probeert je te beschermen voor naderend gevaar. Maar er is op die momenten niets gevaarlijks aan de hand. Dan kun je tegen jezelf zeggen "bedankt dat je me waarschuwt, maar ik ben veilig"
- Boxbreathing, dit zijn ademhalingsoefeningen. Kun je op YouTube vinden
- Je zintuigen afleiden door iets kouds (zoals een koud flesje drinken of iets uit te vriezer) in je nek of op je pols te leggen
- Google de symptomen NIET.. Door de symptomen te Googlen geef je jezelf stress en duurt het alleen maar langer. Ik spreek uit ervaring
- Probeer de symptomen niet te onderdrukken, laat ze er zijn < deze tip krijg ik zelf van m'n therapeut, maar ik vind het verdomd lastig aangezien ik als de dood ben voor sommige symptomen die ik in m'n lijst heb benoemd. Toch blijf ik het proberen.
Ik hoop je hiermee wat verder te kunnen helpen. Je bent in ieder geval echt niet alleen!Mandy> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Goeie tips Mandy, doe je ook aan meditatie oefeningen? ik begrijp dat meditatie nogal goed van pas kunnen komen bij mensen met paniekaanvallen. Ik heb er elke dag wel last van en ga soms in het moment zelf een oefening op Spotify opzetten om zo weer m'n zintuigen te ''resetten'' moet zeggen dat het niet altijd helpt.
Rico> 2 jaar geleden
-
-
Ik stond helemaal ‘aan ‘ (Verhaal 165)
Hallo allemaal,
Een jaar geleden was ik op vakantie met vriendinnen. Voor dat we op vakantie gingen had ik al weinig geslapen en was ik niet goed voorbereid weggegaan. Maar daar maakte ik me destijds nooit druk om. De eerste avond op vakantie was leuk maar toen we op stap waren voelde ik een onrustig gevoel en dit had ik nog nooit eerder ervaren. Die nacht heb ik maar een uurtje geslapen en dacht ik dat dit kwam omdat ik in een nieuwe omgeving was. En wetende dat ik vaker op vakantie ben geweest in een andere omgeving dan thuis.
De dag erna bleef het gevoel en dachten we dat het misschien mijn schildklier was (In Nederland dit laten testen maar dit bleek niet zo te zijn). De tweede nacht ging ik weer mee op stap maar het gevoel bleef aanhouden en werd erger. Ik ben toen naar de hotelkamer gegaan. En toen kreeg ik een hele heftige paniek aanval.
Ik weet nu pas dat het een paniek aanval was, maar op dat moment had ik geen idee wat me overkwam. Ik dacht dat ik dood ging, dat ik gek werd, ik buiten mezelf stond. Ik kon niet rustig worden, ik was radeloos en ik kon geen kant op. Mijn vriendinnen kregen me niet kalm en ik heb de hele nacht enorme paniek gehad en, heen en weer gelopen.
De volgende dag kon ik ook niks meer eten want alles wat ik at braakte ik weer uit. En ook al at ik niks bleef ik braken. Alsof alles uit mijn lichaam moest. Mijn lichaam dacht dat er gevaar zou zijn dus ik kon niet slapen of eten.
Ik stond helemaal ‘aan ‘ en ben na enkele dagen alleen terug gevlogen naar Nederland, niet wetende wat er aan de hand is. Thuis werd het niet beter en heb ik weken amper iets kunnen eten of slapen. Mijn lichaam wou niet ‘uit ‘ en ik kreeg toen medicatie. Hierdoor kon ik weer slapen maar dat onrustige gevoel verdween nooit.
Ik kreeg de diagnose angst -en paniekstoornis en na therapie volledig afgerond te hebben en online cursussen gevolgd te hebben dacht ik begin van 2023 dat het weer oké was. Ik ben toen helemaal afgebouwd van de medicatie. Maar sinds 2 weken is de paniek weer heftig aanwezig. Ik word er hopeloos van en ik kan mijn rust niet vinden. Ik ben momenteel een aantal weken gestopt met werken omdat, ik ook paniek aanvallen kreeg op mijn werk. Ik maak mij continu druk om ‘slapen’, slaap ik wel genoeg? , kom ik dan wel tot rust? Dit is een grote obsessie geworden omdat de paniek van vorig jaar voornamelijk kwam uit slaap te kort. Helaas begrijpt mijn directe omgeving hier niks van en kan ik geen steun vinden. Het voelt alsof ik er alleen voor sta.Susanne> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Dag Susanne,
Wat vervelend wat je hebt meegemaakt en snap dat je net als ik dit de heletijd ervaart heb jij steken in je borst of in je nek? Veel nekklachten ik word er gek van omdat ik zo bang word van het idee of de dokter wel alles goed hebben nagekeken.Anoniem> 2 jaar geleden
-
Angst is mijn grootste vijand (Verhaal 10)
Ik kamp al ruim 10 jaar met een paniek stoornis. Het beperkt me verschrikkelijk in mijn dagelijkse leven en kan weinig doen zonder bang te worden van tevoren. Altijd de angst hebben komt de paniek aanval wel of niet. Een paniek aanval is naar mijn mening het meest vreselijke gevoel wat je maar kan ervaren. Mensen die er geen last van hebben kunnen simpelweg nooit begrijpen wat ik voel en hoe ongelofelijk eng dat dat is. Ik kan het niet delen. Ik voel me daar erg alleen in . Graag zou ik in contact komen met mensen die dit gevoel wel kennen en weten hoe het is . Het lijkt me fijn om het wel een keer met iemand te kunnen delen.. Angst is mijn grootste vijand. En tot nu toe vind ik het moeilijk om die echt onder ogen te komen. Na vele therapieën en psychologen gaat het ietsje beter , maar ben er nog lang niet..
Ik hoop op een reactie :)Bianca> 2 jaar geleden-
Ik ken het ik heb hetzelfde paniek ineens gevoel dat je weg valt of dood gaat pfff ik word er gek van
Claudia> 2 jaar geleden -
Hoi Bianca kan ik jouw ook benaderen ik heb het echt exstreem
Afz Ronald ***********@hotmail.com(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnumers en mailadressen.)
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik heb er 3 jaar last van wil best praten ik krn dat gevoel alleen zijn ik heb fb ria tehupuring mischien kunnen we samen praten
Ria> 2 jaar geleden -
Ik heb het ook heel erg de mensen begrijpen het niet
Wil> 2 jaar geleden -
Ik heb het ook extreem erg die angst en paniekaanvallen. Ik weet niet meer hoe ik. Verder moet. Ik vraag me af hoe ik in contact kan komen met jou of anderen met een vergelijkbaar probleem. Om privacy redenen mogen email en contactgegevens niet getoond worden, maar hoe kom je dan met lotgenoten in contact? Kan de redactie me hier een antwoord opgeven? En hoe kom ik in contact met redactie?
Sandra> 2 jaar geleden -
Ik weet niet of jullie instagram hebben maar misschien kunnen we via deze weg in contact komen
Naomi> 2 jaar geleden -
zo herkenbaar, al 10 jaar een gevecht tegen het leven met angst en paniek stoornis.
Zo gaat het een paar maanden oke en dan door iets kleins of groots is het in alle heftigheid terug. Al zoveel therapie gevolgt. Maar helaas. Cognitieve gedrags therapie, emdr, dan nog iets met blokjes. Word er radeloos van.ik> 2 jaar geleden -
Ik xou graag met je willen delen ik heb dagelijks paniekaanvallen verschrikkelijk is het durf niet meer nsar de einkel alleen ff achterhuis het beheerst je leven heb lorazepam ze willen over op antidepreciva moet ik nog over nadenken ik hoop hoe jij het ervaart groetjes ria tehupuring
Ria> 2 jaar geleden -
Ik snap dit verhaal echt heel goed. De angst voor de daadwerkelijke angst is soms nog erger. Gewoon dagen van tevoren al niet kunnen slapen van stress, want wat als je paniekaanval krijgt over een week. Of wat als je buikpijn krijgt en misselijk wordt. Of wat als je ineens moet huilen? Het is zo lastig, maar ik heb zelf f idee dat er altijd weinig aan te doen is en je er maat mee moet leren leven...
Rietje> 2 jaar geleden -
Beste Bianca ik begrijp je hellemaal.ik ervaar het zelfde.het beperkt de dagenlijks leven.ik ben ook bij de psygoloog geweest ze helpen prima.maar het haald de angst niet weg dat moet van uit je zelf komen mijn angsten zij vooral in de nacht als ik naar het werk rijd om 01:00 snachts dan rijd je alleen langs de snel weg en dan begind de allende en de rest van de dag geniet je niet meer om dat je moe en op bend na zo aanval ik wens je heel veel strekte gr Edwin
Edwin> 2 jaar geleden -
Hoi Bianca
Heftig hoor ik heb het ook.
Jaren geleden is het begonnen in een verschrikkelijke periode in mijn leven ik ben er zelfs voor opgenomen geweest.
Sinds 2 jaar geleden is het weer teruggekomen na het stoppen met roken.
Ik heb van de huisarts alprazolam gekregen dat verlicht een beetje eerst nam ik een halve tablet per dag maar ik zit nu aan een hele per dag.
Ik heb ook hartklachten dus ik loop nu weer bij de cardioloog voor onderzoek en.
Ik heb therapie gevolgd en emdr gehad.
Ik heb nu besloten om hypnose te gaan doen want het wordt steeds erger.
En ieder daad je voelt er helemaal alleen in.
Heel frustrerend.
Hartelijke groet van CarlaCarla> 2 jaar geleden -
Hi Bianca,
Heb hier sinds een halfjaar ook heel erg last van. Meest enge gevoel ooit. Ik weet inmiddels dat het een paniekaanval is maar toch elke keer bij een paniekaanval weer t gevoel dat ik nu echt dood ga. De ene keer aan een hartaanval andere keer hersenbloeding etc. Dood eng en de angst dan kan uren duren. Iedereen om me heen denkt soms dat ik me ontzettend aanstel waardoor ik het in sociale situaties probeer tegen te houden en er veel aan ga denken en dan trigger ik t juist om het te krijgen. Waardoor ik nu ook minder sociale dingen doe en veel binnen zit :( ben nu begonnen met anti depressiva tegen angsten in de hoop dat dat werkt. Maar het heeft wel heftige bijwerkingen eerste weken met nog meer angst…Aniek> 2 jaar geleden -
Beste Bianca
DEZE BERICHT IS VOOR ALLE MENSEN MET EEN PANIEKAANVAL/STOORNIS !
ik heb er ook in het verleden last van gehad.
Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten ben naar een psycholoog geweest daar kreeg ik voor mij gevoel alleen maar rare vragen bvb heeft u zelfmoordneigingen NEE dat heb ik niet ik ben niet gek. zo willen ze wel laten voordoen. of alsof er iets op dat moment in je leven speelt stress is vaak het meest voorkomend woordje van artsen. Dit alles te hebben gehad en ik zelf weet dat er niets in mijn leven speelt wat dit kan veroorzaken ik had geen geldproblemen een mooie huis lieve en gezonde kinderen en een goed huwelijk. Toen ben ik zelf op internet op zoek gegaan naar wat dit zou kunnen veroorzaken. Ik kwam uit op magnesium tekort. Kijk maar eens naar symptomen van magnesium tekort. (staan veel van je klachten waarschijnlijk bij)
Magnesium wordt niet door het lichaam zelf aangemaakt zoals Vitamine D. Magnesium moet je dus uit je voeding halen het zit veel in spinazie noten en vis als je dit al niet dagelijks eet bouw je dus al een tekort op. ik gebruikte vloeibare magnesium van Floradix dit heeft mij enorm geholpen en ben nu van mijn klachten af. wel voel ik het soms opkomen maar dan ga ik altijd even na wat ik gegeten of gedronken heb. zo kwam ik er ook achter dat cafeïne bij mij ook een aanval opwekte. dus nu ook cafeïnevrije koffie enz. ik hoop dat je hier iets aan heb.
ik zeg altijd baat het niet schaadt het niet.
maar veel mensen hebben een tekort aan magnesium alleen wordt dit vaak niet door een arts gezien. (ze sturen je liever door naar een psycholoog en laten je zorgkosten maken )
ik zou het echt iedereen aanraden.
en Kijk vooral even bij de symptomen van een magnesiumtekort geloof me dat er veel dingen bij staan die u ervaart als dat zo is zou ik direct gaan beginnen met het bij slikken van magnesium.
Groetjes Prisellaprisella> 2 jaar geleden -
Zo ik dit type ben ik net uit een paniekval. Heb ervaren hoe vreselijk intens vreselijk onlosmakelijk monster is. Geen woorden voor.
Aloys T> 2 jaar geleden -
Ik heb heel veel angst ik durf niet meer van boven vande trap ik ben al 4 weken boven heb overal angst van ik heb ook een hersentumor een meningeoom groet Ria
Ria> 2 jaar geleden -
Beste.
Ik heb ook 7 jaar meegemaakt.
Ten slotte ben ik een nieuwe mensen met medicatie en therapieBluma> 2 jaar geleden -
Dit is wat ik herken constant het idee dat de arts iets over het hoofd heeft gezien.
Ondanks onderzoeken aan het hart en door een cardioloog en in samenspraak met de spoedeisende hulp arts en verdere verpleegkundigen,
bleek uit alle uitslagen ik kern gezond ben.
De ernst van de paniekaanvallen en rampgedachten lokken juist bij mij benauwdheid, het gevoel dat ik stik doordat ik me er op fixeer.
Deze cirkel is dan moeilijk te doorbreken ook niet met hoop dat mijn medicijnen tegen angst effectiever zouden moeten werken.Anoniem> 2 jaar geleden -
Vooral die angst van het stikken
is iets wat mij het angstigst maakt.
Ondanks alle medische controles op de spoedeisende hulp blijft er toch een zeker wantrouwen en twijfel dat ze iets niet goed onderzocht hebben of gemakkelijk van mij af proberen te komen.
Mijn lichamelijk klachten door waarschijnlijk één paniekstoornis zijn zo Heftig dat ik dagelijks ambulances voor de deur heb gehad. Doodsangst en uit paniek bel je 112 als het te lang duurt met huisartsen spoed post.
Ik verkeer letterlijk in een stadium dat ik Accuut medische zorg nodig lijkt te hebben want ik crepeer van mijn lichamelijke klachten op dat moment.
Artsen blijven volhouden dat ik een paniek aanval heb. Maar vaak heeft dit advies weining zin.Alexander> 2 jaar geleden -
hey ik heb je verhaal gelezen en ja het is het ergste wat je kunt hebben angst.Ik lijd er ook jaren er van en is sinds maart 2023 verergerd.Na paar aanvallen zit ik ook met de gedachten kom het nu of niet en dat toch nu soms wel 2 keer per week en is nu al een maand bezig.Je bent niet alleen die het gevoel heeft.wil je erover praten mail me dan op revolutie963@outlook.be en miss kunnen we samen er over praten.
stefan> 2 jaar geleden -
Ik heb risperdal afbouwt maar nou ik last gekregen van angst
Frans> 2 jaar geleden -
Hi,
Het is vreselijk. Ik herken je angst. Na enkele weken zonder paniekaanvallen was hij er vanochtend op het werk, BAM. Naar huis gegaan en het verteld onder het mom van 'een virus denk ik'. In 1 van de reacties hierboven wordt geschreven over magnesium. Ik weet dat ik hier jaren geleden een keer een tekort van had (geen idee of het nog zo is) en ik ga aan de hand van deze reactie het toch weer slikken. Wie weet is dit de trigger.
Angst is zo naar. Ook de angst voor de angst. Jaren geleden (tijdens burnout) exposure therapie gevolgd. Hielp aardig tegen de pleinvrees (ik durf weer normaal een supermarkt binnen) maar uiteten met 10 man.. pff krijg al de gedachten vooraf.. Bang dat het nooit helemaal stopt... Anyhow ben ik wel overtuigd dat het goed komt met ons allen op dit forum. Ook al voelt dit vaak helemaal niet zo.
Soms vind ik het een gekke gedachte dat ik me hier ook zo eenzaam in voel (alleen mn man weet het. Die herkent het zelf 0, maar hij steunt me wel), terwijl er veel meer mensen mee rondlopen dan we denken. Misschien wel de buurvrouw? Die ene stille oom? Of die vriend die bij sociale afspraken toch op het laatste moment afzegt?
We zijn niet alleen. Voel je niet eenzaam. We zijn niet gekWAnoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hallo ik wil even zeggen dat ik helemaal gek word van de paniek of angstaanvallen. Bij mij gebeurd het als ik een lichamelijke sensatie krijg bijvoordbeeld steken op me borst of raar gevoel in me lichaam alsof ik langszaam aan het doodgaan ben… of een steek in mijn hart ik word er helemaal hek van hierdoor zit ik de heledag in paniek en ansgt omdat ik niet weet wat ik moet doen de lessen hij de psycholoog werken volgens mij ook niet en ben bang dat ik nooit meer kan genieten van mijn leven kan er iemand mij helpen of zijn er meer mensen die dit gevoel ook hebben ?
Michael> 2 jaar geleden
-
-
Therapie heeft mij wel al tools gegeven (Verhaal 161)
Hallo allemaal, ik ben Debby. Ik heb op mijn 18e kennis gemaakt met agorafobie/paniekstoornis. Ik heb hier toen therapie in gehad en ben er van afgekomen. Helaas 7 jaar later weer terug maar door medicatie er weer vanaf gekomen.
Nu (10 jaar later) al ruim 2 jaar weer veel last en in Januari zelfs op de crisisdienst beland omdat ik zo erg in paniek was en dacht gek te worden. (Plotseling gestopt met antidepressiva)
Hierdoor ook kort een hele heftige depressie gehad. Wel weer begonnen met medicatie en therapie en het gaat op en af. Ik ben er achter dat ik heel streng ben voor mezelf en boos op mezelf word als ik me niet optimaal voel. Elke klacht neem ik onder de loep en lijk ik groter te maken door die angst.
Vandaag vreselijke hartkloppingen en doodmoe. Dan ben ik meteen boos en teleurgesteld in mezelf. Ook meteen naar de dokter geweest en gegoogled. Wie herkent dit?
Therapie heeft mij wel al tools gegeven maar helaas ben ik nog lang niet waar ik wil zijn. Angst beheerst nog steeds mijn hele leven. Zijn er mensen die misschien ervaringen willen delen ? Er voor elkaar kunnen zijn en begrip tonen dat is al heel fijn. Zeker als iemand weet wat je doormaakt.
Ik wens iedereen heel veel sterkte en hopelijk een spoedig herstel.
Voor wie wil, stuur me gerust een berichtje.Debby> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Dag Debby,
Dit klinkt heel heftig en herkenbaar, mijn verhaal staat hieronder.
Heb jij ook onverwerkte trauma’s waardoor de paniek zo groot is?
Alvast veel moedN2023> 2 jaar geleden
-
Paniek tijdens zwangerschap (Verhaal 162)
Eind 2019 kreeg ik voor de eerste keer een paniekaanval en ontdekte ik voor de eerste keer de term: overprikkeld..ik had te lang op een hoog tempo geleefd en het moest er allemaal uit..
Nu zijn we paar jaar verder en ben ik zwanger maar is er ook veel gebeurd op vlak van werk, relaties, huisvesting,..
Nu ik zwanger ben komt mijn verleden naar boven..mijn mama dat ons met 3 (broer, zus en ik) heeft achtergelaten..
Ik kamp helaas met zelfmoordgedachten ook al wil ik dat niet maar de prikkels zijn zo intens ..heb ook dwang om het wat onder controle te houden maar het is intens..Anoniem> 2 jaar geleden -
Ben ik de enige die het zo vreselijk extreem heeft? (Verhaal 51)
Helaas heb ik in extreme vorm van paniekstoornis en paniekaanvallen en angst stoornis. Heb elke dag aanvallen en wil graag in contact komen met lotgenoten.
Ik ben eigenlijk ten einde raad omdat ik denk dat ik de enige ben die dit zo vreselijk extreem hebt. :'(
Groetjes manuela (beerta)Manuela> 2 jaar geleden-
Ik ben ook op zoek naar iemand om mee te praten
Tim> 2 jaar geleden -
Hoi Tim.
Ik houd me aanbevolen om met je te praten
Groetjes manuelaManuela> 2 jaar geleden -
Ook ik zoek mensen die het zelfde mee maken. Het is zo eenzaam om je zo te voelen
Allyson> 2 jaar geleden -
Ik wil allereerst zeggen, wauw, wat kan jij trots op jezelf zijn dat je deze stappen hebt ondernomen!
Je bent niet alleen echt niet. Anders was dit platform er ook niet geweest denk ik.
Zet hem op! Het zal niet makkelijk zijn, maar er is een begin, wat enorm sterk is. Zet hem op en veel geluk, ik denk aan je.Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik zie helaas niet hoe oud dit bericht is, maar wil je laten weten dat je niet alleen bent..Ook ik heb het extreem, helaas :-(
Ik kom ook graag in contact met mensen om elkaar te steunen.
Gr. SabineSabine> 2 jaar geleden -
Ook ik zou dat zeer prettig vinden mensen die dit nooit hebben gehad begrijpen t niet wat ik moeilijk vind om er dan over te praten
Anna> 2 jaar geleden -
ik heb ook constant last van angst en paniekaanvallen
ik ben 62 jaar en kan dit bijna niet meer aan
hele nachten en dagen is het mis .
ik voel me er ook heel alleen in .
deze strijd is ongekend en beheerst mijn hele leven
ik durf niet meer naar buiten en leef amper nog een gewoon leven .
misschien gaat het met jou weer wat beter .
toch hoop ik op een reactiemarjan> 2 jaar geleden -
Ik ben 35 jaar en ze hebben 7 jaar geleden tietse als diagnose gegeven had altijd wel.paniek aanvallen maar nu sinds 3 maanden krijg ik gewoon soms wel 2.keer.per dag een druk.op.me borst zweten trillen en lijkt alsof ik geen adem.krijg ik probeer zo rustig mogelijk te blijven.maar het lukt gwn niet mijn hart bloeduitslagen waren goed
Hoe kan je nou zo een ernstige paniek aanval krijgen terwijl.je gewoon een leuke dag heb gehad of tv zit kijken in rust.komt het opzetten mijn kinderen schrikken zich rot en hebben al vaak de ambulance gebeld
De dokter zegt dat ik.hier moet.mee.leren omgaan maar dit kan toch niet.ok.zijn soms.lijkt het wel.alsof ik.dood gaJamie> 2 jaar geleden -
Ik ben 35 jaar en ze hebben 7 jaar geleden tietse als diagnose gegeven had altijd wel.paniek aanvallen maar nu sinds 3 maanden krijg ik gewoon soms wel 2.keer.per dag een druk.op.me borst zweten trillen en lijkt alsof ik geen adem.krijg ik probeer zo rustig mogelijk te blijven.maar het lukt gwn niet mijn hart bloeduitslagen waren goed
Hoe kan je nou zo een ernstige paniek aanval krijgen terwijl.je gewoon een leuke dag heb gehad of tv zit kijken in rust.komt het opzetten mijn kinderen schrikken zich rot en hebben al vaak de ambulance gebeld
De dokter zegt dat ik.hier moet.mee.leren omgaan maar dit kan toch niet.ok.zijn soms.lijkt het wel.alsof ik.dood gaJamie> 2 jaar geleden -
Ik ben 34 jaar en heb al sinds de kindertijd last van hyperventilatie en hypochondrie. Ondertussen heb ik al meer dan 10 jaar paniekaanvallen. Deze heb ik een 4-tal jaar onder controle kunnen houden, maar ze zijn terug. Erger dan ooit. Voel me heel de dag beroerd, alsof het continue sluimert. Gisteren kreeg ik een extreem erge aanval. Men hart leek echt uit mijn borstkas te bonken, ik trilde over heel mijn lichaam, ik had in mijn hoofd het gevoel dat ik aan het wegvallen was en ademde alsof ik een marathon gelopen had. Het heeft geen haar gescheeld of ik had de ambulance gebeld. Ik voel me nog steeds niet ok en begin te denken dat er toch meer aan de hand is. 2 a 3 jaar geleden bij de cardioloog geweest, maar toen was alles ok, bloed is de voorbije keren altijd ok geweest. Iemand nog ervaring met deze, hoe ik het ervaarde, extreme klachten?
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik heb ook extreme angstaanvallen. Elke dag de ene keer heftiger dan de ander. Maar ze kunnen zo 1,5 uur duren. Ik slikte eerst citolapram, maar bij een EEG naar fluvaxemine. Nu op 225 mg. Daarnaast 3x per dag oxacepam gebruikt, super verslavend. Daar ben ik nu mee gestopt. Wel lorazepam voor de nacht. Dit is de derde keer in mijn leven dat ik het heb. Alle 3 de keten na veel stress. De eerste twee keren zijn overgegaan, maar dat heeft lang geduurd. Ik ben niet op andermans tips afgegaan. Geleerd dat iedereen anders is met een ander verhaal. Durf medicatie aan en een goede psycholoog.
Ik zit nu een jaar thuis.Astrid> 2 jaar geleden -
Hoi,
Ik ben 43 en heb na het stoppen met Citolapram maanden geen last gehad. Inmiddels is de paniek terug heviger dan ooit. Ik gebruik nu oxazepam 3 x daags.
Ben dus of suf, of ik slaap. Maar de paniek is er op de achtergrond continue en kan nu verder bar weinig door de verdovende meuk.
Dus dilemma terug aan de citolapram en als robot door of hele dagen lang het gevoel dat mijn hart het begeeft en ik om ga vallen.
Met twee kids van 9 en 7 is dit zo moeilijk kiezen.. robomam is niet meelevend, gezellig of knus,
Angstige duffe mam is dat even min.
Ik weet soms ff niet meer goed waar ik het voor doe, goed gaat het niet.Gerdine.> 2 jaar geleden -
Hoi Manuela,
Ook ik heb extreem veel last van paniekaanvallen. Ben zo bang dat dit nooit meer overgaat. Maar op deze manier verder gaan is ook geen optie. Zou graag met je in contact willen komenEllenora> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb jaren lang aan citalopram gezeten
2 jaar geleden mee gestopt
Inmiddels mij paniek aanvallen en angst is weer terug.
Onder behandeling geweest heb zelf ales aan gedaan om een normale leven te lijden maar is niet gelukt.
Wat helpt?
Geen idee
Hoe veder?
Geen idee
Succes voor iedereen we dat mee maken te hebben
🙏Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Met hartkloppingen,zweten,misselijk (Verhaal 137)
Ik heb het zelfde
Al 3 jaar lang paniekaanvallen en bang om te sterven
Al vele onderzoeken gehad ook paar keer ecg
Filmpje gehad en alles was goed
De paniek blijft maar komen
Met hartkloppingen,zweten,misselijk
En door de stress flink ondergewicht
Niemand die er wat van snap uit me omgeving hoe het is om hiermee te levenCorrie> 2 jaar geleden-
Beste Corrie,
Heel herkenbaar: afschuwelijk gevoel wat je hele leven beheerst en voor anderen moeilijk te begrijpen is. Heb je al psychologische hulp geprobeerd? Er zijn goede behandelingen die echt werken. Als je wilt kan ik je de namen noemen van de goede instellingen. Heel veel sterkte en weet dat je zeker niet de enige bent!Alida> 2 jaar geleden -
Bij hypochondrie verhaal 314 kunnen jullie mijn heel verhaal lezen, maar ik heb een onbeschrijfelijk grote schrik van te sterven.. ik wil nog niet dood, ik ben 23j en ik ervaar al 3 weken (hiervoor nooit last van gehad) last van paniekaanvallen en druk op de borst. Ik ben altijd sportief geweest, maar sinds ik die druk ervaar op mijn borst heb ik het gevoel minder goed te kunnen ademhalen zelfs tijdens een rustige wandeling van nog geen 30min.
Ook ervaar ik soms pijnscheuten en het vuilste gevoel van allemaal is dat het lijkt alsof mijn hart fladdert. Het lijkt dan alsof ik met de hartslagen meega en op elk moment mijn hart kan dichtknijpen.
Ik probeer mezelf te overtuigen van het feit dat de testen die ik gedaan heb tot nu toe negatief waren, maar dit is eigenlijk altijd maar van korte duur.. iedere keer neemt de schrik het over en kan ik nooit voor de volle 100% overtuigd zijn dat het enkel een paniekaanval is en niks fysieks
Hoewel deze verhalen een kleine troost zijn dat ik niet alleen ben, is het uiteindelijk ieder voor zich.. ik heb niet alleen schrik van dood te gaan, maar ook de hartaanval zelfThibault> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Beste
Ik heb dat ook ,inmiddels 20 jaar leef ik mee
Jarenlang medicijnen genomen inmiddels 35 kg meer.
Gestopt met medicijnen 2 jaar geleden
Nu heb ik weer paniek en angst als nooit tevoren.
Begonnen met valeriaan 4 stuks per dag per tablet 475 mg
Het gaat stuk beter en paniek aanvallen zijn kort .
Als ik het voelt gelijk naar buiten
Half uurtje lopen en huilen en uitpuffen
En dan weer beter.
Probeer het
Valeriaan bij Holland en Baret
Succes
Ik weet wat je mee makt
Jij bent niet de enige
Liefs DinaAnoniem> 2 jaar geleden
-
-
Bij mij begon het allemaal bij het overlijden van een dierbare (Verhaal 129)
Na wat googlen ook dit forum gevonden en "fijn" dat ik lees dat ik niet de enige ben die hier tegenaan loop al gaat.
Bij mij begon het allemaal bij het overlijden van een dierbare. Sindsdien kreeg ik vaak last van kramp rondom de hartstreek. Uiteraard door de hele medische molen, maar lijkt niks ernstigs aan de hand. Ondanks dat is dit de afgelopen 15 jaar gewoon doorgegaan en kon ik nog best goed functioneren zelfs al had ik heel soms ook paniekaanvallen op het werk, maar met name vaker in de nacht.
De meeste last had ik nog van alle bijverschijnselen. Er waren hele periodes dat ik geen last had van de aanvallen zelf, maar wel van vage klachten als vermoeidheid, hoofdpijn, spontane hartkloppingen etc. Ik had dit zo vaak dat ik het zelfs als nogmaal begon te ervaren.
Mijn grootste ontdekking in deze periode is dat sporten en juist mijn hart flink aan het werk zetten mij veel zelfvertrouwen gaf. Immers, als je denkt dat je doodgaat aan een hartaanval, maar wel met een hartslag van 200+ op Zwift en een gemiddelde wattage van 340 een wielerronde weet te winnen zit daar geen logica in. Zo wist ik mijn lichaam toch telkens een hele periode te overtuigen dat er "niks" aan de hand is.
Zo is dit een hele tijd doorgegaan tot alweer bijna een 10 maanden terug en ik weer een enorme paniekaanval had (voor mijn gevoel ook totaal uit het niets). Zo erg dat ook de ambulance voor is komen rijden om mij te komen controleren. Mijn hartslag ging geregeld over de 130 en zat zelfs even op 160 terwijl ik rustig op een stoel zat. Heel langzaam nam deze aanval weer af tot het vrij normaal was. Vanaf dit moment ging het natuurlijk weer verkeerd.
Steeds weer opnieuw was ik onderbewust bezig met mijn klachten en ook kwam op den duur de borstkrampen weer terug (en dat helpt niet mee kan ik je verzekeren). Rustig blijven terwijl je lichaam ondertussen allemaal fysieke signalen doorstuurt met het idee"Je gaat nu echt dood!" zorgt er niet voor dat ik kalm en rustig kan blijven.
En toen was ik het zat... gewoon klaar. Ik ben gaan praten met mensen en heb o.a. boeken gelezen als "Jij bent de Placebo". Wat ik al wist is dat ik het mezelf uieindelijk allemaal (bewust of onbewust) aandoe. Maar wat je 15 jaar lang heb opgebouwd, bouw je niet even na een dag/ week of zelfs maand weer af. Ik heb ondertussen ontdekt dat dit vallen en opstaan is.
De laatste weken (alweer bijna 3 maanden) ben ik opnieuw de "strijd" aan het voeren tegen mijn paniek. Strijd tussen haakjes, want feitelijk wil ik het niet meer bestrijden. Dit keer ga ik het niet meer oplossen met sporten of mezelf afleiden, maar door te komen tot bezinning.
Door juist meer te focussen op dit probleem krijg ik er nu juist meer en meer last van en ook op momenten dat ik het wil. Dit klinkt gek, maar mijn idee hierbij is het volgende. Als ik het bewust kan oproepen kan ik het uiteindelijk dus ook bewust voorkomen... Het mes snijdt nu aan 2 kanten, ik kan feitelijk trainen om de opkomende paniekaanval te voorkomen. Soms lukt dit al en soms schiet deze helaas door in ware paniek.
Zoals deze situatie van een tijd terug/ 1tje als voorbeeld zoals het bij mij gaat:
---------------
Zo parkeerde ik de auto bij de supermarkt en oppeens voelde ik een enorme steek in mijn borst en verkrampten mijn schouders direct. Weer een perfecte stunt van mijn lichaam bedacht ik mij direct, maar niks meer aan te doen, want ik was al te laat. Binnen enkele seconde werden mijn handen klam, kreeg ik hartkloppingen ging mijn hartslag iets omhoog. Mijn lichaam dacht weer eens een tijger te zien.
Ondanks deze aanval dacht ik "fuck it", ik stap gewoon uit de auto en loop de supermarkt in terwijl alles om me heen danste. Een gevoel alsof je zweeft buiten je lichaam. Mijn hele lichaam schreeuwde "Wegwezen en ga nu hulp zoeken, je gaat dood!". Mijn kleine bewustzijn die nog iets zei als "Dat is niet zo, geloof het niet..." had vrijwel geen inspraak, maar door rustig te blijven ademen (enige dat ik wel kon doen( ging ik niet hyperventileren. Ondanks de situatie en voorbereiding liep ik uiteindelijk toch maar de winkel uit om even lucht te happen en rustig terug naar de auto te lopen. Toen eenmaal daar aangekomen direct weer rechtsomgekeerd en de winkel in gegaan waar ik 3 minuten daarvoor nog bijna dood ging (voor mijn gevoel). Ik kon nu weer iets beter nadenken en toch de producten kopen die ik van plan was. Terug gegaan naar de auto, even rustig gezeten en kon weer autorijden.
Wat ik bewust nu weet, maar mijn lichaam onbewust duidelijk nog niet helemaal. Je lichaam wil je dat je het overleeft en helpt je feitelijk door te doen wat het doet. Er wordt een soort overlevingsprogramma gestart die je zeer moeilijk kunt cancelen wanneer je lichaam deze noodknop zelf ingedrukt heeft.
Je staart als het ware in de ogen van een tijger waarvan je onderbewuste weet dat deze je op gaat vreten. Jij weet dat het een lieve tijger is, maar onze onderbewuste programma's hebben geen zin om deze afweging rustig te bediscusseren en negeren jou dus compleet.
Bewust weet je dus dat misschien (hoop ik voor je, dit heeft bij mij ook even geduurd) dat je niet dood gaat, maar dit tegengeluid komt (heb ik ondertussen al 100x ontdekt) totaal niet meer door. Het is alsof je zit te gillen tegen kogelwerend glas en je lichaam doet gewoon wat hij moet doen om je zelf te beschermen tegen gevaar wat er helemaal niet is. Ofwel, ertegenin gaan werkt niet! Je kunt jezelf niet kalmeren en het enige dat helpt is rustig ademen (dat is bijna de grip die je nog wel hebt) en: focussen op andere dingen. Pak een object en ga het bestuderen, lees de instructies op een melkpak of ga sommetjes maken in je hoofd. Dit verstoord de paniekaanval behoorlijk en je zult merken dat je weer snel terug bent.
Doordat ik nu vaker kleinere en groetere paniekaanvallen ervaar leer ik mezelf juist om dankbaar te zijn en deze gevoelens te accepteren. Ik ben veel aan het mediteren en probeer deze situaties juist opnieuw te beleven in mijn meditatie of oefen ik met bepaalde mantra's als "Mijn klachten mogen er zijn, ze zijn ongevaarlijk". Ook probeer ik bij klachten mijn lichaam met rust te laten en ergens anders op te focussen wanneer ik geen nieuwe paniekaanval wil.... je leest het goed. Ik kan soms bewust een werkelijke paniekaanval oproepen zoals ik hierboven beschreef van de supermarkt.
Ik ben er nog niet, maar ik begin mijn lichaam en "klachten" nu juist beter te snappen door de ervaring te zien als een voordeel en minder als een nadeel. Immers, ik leer erdoor, ik ben gestart met mindfullness, meditatie en ben er ondertussen achter dat er meer is tussen lichaam en geest en heb al enkele vreemde recente ervaringen opgedaan die ik nog steeds niet kan begrijpen.
Anoniem> 2 jaar geleden-
Wow, jij beschrijft mijn leven de laatste 2 maanden. Alles weg je zegt klopt effectief! Het is psychisch gewoon heel zwaar omdat je zo graag terug “normaal” wilt leven maar je lichaam doet onbewust dingen die je niet wilt.
Ano> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
heel mooi beschreven
ook beschrijf je mij
veel liefs didididi> 2 jaar geleden
-
-
Eerst moest ik ermee lachen (Verhaal 55)
Hallo iedereen ik ben sinds 2019 toevallige gediagnoseerd met een angststoornis eerst moest ik hiermee lachen want ik ervaarde niet extreem veel angst. Eind 2019 kwam het dan, mijn eerste paniekaanval. Ik was maar 16 jaar en alleen thuis. Natuurlijk wist ik niet wat er gaande was met me en ben ik dus met ambulance in ziekenhuis beland. Na deze aanval was het een tijdje kalm. En met tijdje bedoel ik een halfjaar. Eind augustus 2020 doken de klachten terug op. Waarna het weer een tijdje rustig was. Om de zoveel maanden had ik wel een angstaanval. Maar dat was leefbaar. Het was maar eens in de zoveel maanden. Nu sinds 2 weken ben ik 24/7 in paniek. Ik slaap niet, minder honger en buiten komen is een ramp. Ik heb constant het ge oke een hartstilstand te krijgen ondanks ik nog maar 18 jaar ben. Ik heb nu zomervakantie maar alles wat ik doe is slapen en als ik wakker ben is het de ene paniek aanval na de andere. Ik voel mij geen jongeren meer om ik niet meer buiten kan komen. Ik ben ten einde raad. Medicatie zoals deanxit is niet genoeg meer.Milla> 2 jaar geleden-
Hoi, waarom zoek je geen hulp? Bij je huisarts? Misschien moet je even erover praten. Ik heb zelf ook paniekstoornis en sinds 2 dagen ook 24/7. Lig ook veel in bed omdat ik duizelig/wazig ben. Morgen heb ik afspraak bij de huisarts. Het is verschrikkelijk! Dat weet ik. Maar je bent niet alleen.
Em> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hier net zo het is een ramp
Je zit eigenlijk vast in jezelfTiffi> 2 jaar geleden
-
-
24/7 een drukkend gevoel op de borst (Verhaal 128)
Hey, ik wil graag mijn verhaal delen. Ik ben 24 jaar en ik loop nu al zo’n 6 jaar met paniek klachten rond, ben ook een paar keer uitgevallen op school, werk etc.. doordat ik zoveel paniekaanvallen had en ze niet meer over gingen (1 lange paniekaanval een maand lang soms 2). Ik heb hierdoor een constante druk op mijn borst waardoor ik alleen maar banger wordt dat ik toch iets ernstig heb waardoor ik zal komen te overlijden. Ik kan geen leuke dingen doen met vrienden, familie door de angst dat ik een paniekaanval krijg en dan niet veilig thuis ben. De laatste tijd word het weer erger en lig ik het liefste in bed en slaap ik, zodat ik het dan niet voel.
Herkent iemand de klacht van 24/7 een drukkend gevoel ervaren op de borst? Misschien stelt het me gerust dat ik niet de enige ben die dit ervaart.
GroetjesPleun> 2 jaar geleden-
Hoi pleun,
Ik heb eigenlijk mijn hele leven al last van paniekaanvallen, en hypochondrie.
Met mijn paniekaanvallen ben ik altijd ergens anders bang voor, soms kan ik moeilijk slikken en denk ik dat ik slokdarmkanker heb, soms ben ik bang dat als ik eet er misschien iets verkeerd is gegaan in de fabriek en dat er glas in me eten zit. Maar het kan ook een rare pijn ergens in mijn lichaam zijn waardoor ik bang ben dat er een slagader knapt. Het is eigenlijk steeds een ander iets waar ik bang voor ben. Maar nu heb ik al een week of 2 ook constant last rondom mijn hartstreek. Ik wil het liefst de dokter bellen. Maar hou mezelf steeds tegen. Ik slik oxzazepam nu ongeveer een jaar, maar werkt steeds minder goed. Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze uitputtende strijd.Herkenbaar> 2 jaar geleden -
Hoi Pleun,
Ten eerste naar en vervelend dat je dit ervaart.
Het belangrijkste is dat uitgesloten is dat er echt iets medisch met je aan de hand is. Zie dit als een APK-keuring. Als dit is gedaan kan je verder. Ga eerst naar de dokter, zodat het gecheckt kan worden. Ik weet als geen ander dat je dit niet wil lezen, maar echt, doe het gewoon. Het geeft je uiteindelijk weer een basis waarvanuit je verder kunt gaan en is beter dan doormodderen.
Een paniekaanval kan niet 1 maand aanhouden, Het komt op en gaat weer weg en dit in een tijdsbestekken van ~1,5 uur. Je gaat trillen, zweten, hoge hartslag, druk op borst, arm etc. Nu beweer ik niet dat je geen paniek ervaart, maar ik denk wel dat je onder hoge stress of spanning staat als je het gevoel hebt 1 lange aanval van een maand te hebben.
Vervolgens lees ik dat je bang bent om dood te gaan en dat is normaal. Nu ga ik iets raars zeggen misschien, maar ga eens bij jezelf na waarom je bang bent om dood te gaan. Ben je hier werkelijk bang voor of is er iets anders?
Zo heb ik ontdekt dat ik (mijn bewuste ik)zelf niet echt bang ben om dood te gaan. Ik ben misschien wel bang voor de mogelijke pijn die je vooraf kunt ervaren. Maar mijn grootste angst zit hem vooral in mijn omgeving. Zoals dat mijn kinderen zouden opgroeien zonder vader en mijn partner alleen zou zijn. Dat ik zelf dood zou gaan is dus eigenlijk meer vervelend voor hen dan voor mijzelf.
De reden waarom je hier zelf over zou moeten nadenken is om dit een goede plek te geven. Angst is vaak namelijk niet realistisch. Dus nadenken en praten over je grootste angst is een goede manier om dit een plek te geven. Als je hier zelf niet uitkomt ga dan specifiek over dit onderwerp (of je diepste angsten) praten met psychologen. Ook bij de dokter kan je worden doorverwezen naar iemand die op de praktijk zelf ondersteuning kan bieden. Dit helpt echt!
Verder zou ik oefenen met je energie. Immers, overal waar je met je energie heengaat in je lichaam en op focust lok je een lichamelijke reactie uit. Probeer dit maar, ga eens een volle minuut volledig focussen op je grote teen. Wedden dat je hier iets zult gaan voelen. Als je dus focust op het niet kunnen slikken, krijg je uiteindelijk een brok in je keel of als je uteindelijk bang bent dat je okselkanker hebt ga je daar steken voelen, of als je bang dood te gaan aan een hartaanval krijg je steken rondom je borst, als je bang bent dat er glas in je eten zit(zoals reactie van hierboven) krijg je waarschijnlijk overal last, van je darmen tot aan je ontlasting (al is dit laatste sowieso vaak wisselend bij mensen met paniek/ angst).
Dus ik kom toch terug bij mijn eerste punt wat ik aanhaalde, probeer bij jezelf ten rade te gaan waar je nu bang voor bent... is dat pijn/ dood gaan etc. en ga dit eens voor jezelf uitzoeken.
Voor de reactie boven mij:
Ik heb ook ervaring met oxzazepam, dit is helaas een pleister op een bloedende wond. Het vervelende van oxzazepam is ook dat je steeds meer ervan moet nemen om rust te ervaren, ofwel, de pleister die je plakt moet steeds groter worden helemaal bij hypochondrie.van verhaal 131> 2 jaar geleden -
Veel dingen die je aangeeft zijn herkenbaar, laat inderdaad dingen uitsluiten door de huisarts en/of een specialist. Vanuit daar zou je misschien een vorm van therapie kunnen volgen…Je bent niet alleen het is ontzettend zwaar en verdrietig.
Leon> 2 jaar geleden -
Hoi Pleun,
Ik herken het gevoel van 24/7 een drukkend gevoel op de borst ervaren. Door de constante paniek gaan je spieren strak staan waardoor je druk op de borst ervaart. Het is een heel naar gevoel en ik ken ook het gevoel dat je denkt dat er iets mis is met je hart. Zoals hierboven aangegeven, ga langs de huisarts. Die kan een aantal onderzoeken doen om je hopelijk gerust te stellen. Daar is de huisarts voor. Je bent nog hartstikke jong, dus met je hart is niets mis! Paniek is helaas heel goed in je misleiden en het vertrouwen in je lichaam te verliezen…
Je bent niet alleen.
Liefs,
LotteLotte> 2 jaar geleden -
Bij hypochondrie verhaal 314 kunnen jullie mijn heel verhaal lezen, maar ik heb een onbeschrijfelijk grote schrik van te sterven.. ik wil nog niet dood, ik ben 23j en ik ervaar al 3 weken (hiervoor nooit last van gehad) last van paniekaanvallen en druk op de borst. Ik ben altijd sportief geweest, maar sinds ik die druk ervaar op mijn borst heb ik het gevoel minder goed te kunnen ademhalen zelfs tijdens een rustige wandeling van nog geen 30min.
Ook ervaar ik soms pijnscheuten en het vuilste gevoel van allemaal is dat het lijkt alsof mijn hart fladdert. Het lijkt dan alsof ik met de hartslagen meega en op elk moment mijn hart kan dichtknijpen.
Ik probeer mezelf te overtuigen van het feit dat de testen die ik gedaan heb tot nu toe negatief waren, maar dit is eigenlijk altijd maar van korte duur.. iedere keer neemt de schrik het over en kan ik nooit voor de volle 100% overtuigd zijn dat het enkel een paniekaanval is en niks fysieks
Hoewel deze verhalen een kleine troost zijn dat ik niet alleen ben, is het uiteindelijk ieder voor zich.. ik heb niet alleen schrik van dood te gaan, maar ook de hartaanval zelfThibault> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi,
Ik heb precies hetzelfde. Sinds eind januari dit jaar ben ik echt in een helperiode belandt. Ik dacht in eerste instantie dat ik een hartaanval had dus natuurlijk naar de huisarts gegaan. Niks aan de hand zeiden ze, behalve dat ik het syndroom van Tietse zou kunnen hebben (ongevaarlijk). Maar toch kwamen de steken steeds terug en voelde het ook dat het steeds erger werd. Ik ben in de tussentijd al meerdere keren bij een huisarts geweest en zelfs is er een ecg gedaan. Was ook niks mis mee.
Op het moment gaat het beter dan aan het begin, tenminste dat probeer ik mezelf te vertellen. Het ergste is misschien wel dat elke keer als iets ongezonds eet dat ik dan denk dat ik een hartaanval krijg en dan zit ik de hele avond weer in de knoei.
In de ochtend voel ik me altijd op mijn best en hoop ik dat het gedurende dag niet erger wordt. Wat eigenlijk ook niet goed is want daardoor ben je jezelf constant aan het scannen.
Inmiddels heb ik eind juli een intake gesprek bij de psycholoog. Hopen dat ik daar wat goede tips uit kan halen.Damian> 2 jaar geleden
-
-
Al 35 jaar paniekstoornis met dwanggedachten (Verhaal 7)
Sinds mijn 14e jaar wordt mijn leven bepaald door een paniekstoornis met dwanggedachten. Ondanks verwoede pogingen om me staande te houden in studie en werk, was ik al vroeg aangewezen op een Wa-jong uitkering. Pas sinds een doorgemaakte crisis in 2015 weet ik dat er zoiets als een 'paniekstoornis' bestaat en dat dit een erkende psychische aandoening is. Nooit eerder heeft een hulpverlener mij daarop gewezen en luidde de omschrijving voor mijn problemen: last van dwanggedachten.
Al in het begin had ik al, naast de steeds optredende paniekmomenten, paniekaanvallen. Tijdens die aanvallen verloor ik ieder zintuigelijk contact met de directe omgeving en dreigde ik 'weg te vallen'. Tijdens de allereerste paniekaanval had ik maar één interpretatie van wat er gaande was: ik ben nu aan het doodgaan, zo ziet doodgaan er uit.
Toen ik eindelijk deze aanvallen durfde aan te kaarten, werd het louter als een somatisch gebeuren aangemerkt en kwam ik bij een cardioloog en een neuroloog terecht.
In vervolg op de doorgemaakte crisis in 2015, kwam ik in het voorjaar van 2016 bij een psychiater terecht die 'het lijden' op waarde wist in te schatten en onmiddellijk medicatie voorschreef. Na twee maanden sloeg de medicatie aan en ervaar ik de werking als een verdoving van het hersengebied waar de paniek telkens ontvlamt.
Helaas loop ik op dat moment al 35 jaar rond met een paniekstoornis en zijn mijn denkpatronen gevormd naar alle mogelijke gevaren die met de sensatie van paniek kunnen samenhangen.
Hans.Hans> 2 jaar geleden-
Hoi Hans,
Mijn naam is Kes. Ik ben 16 en bij mij is een paniekstoornis net geconstateerd. Ik loop hier mee rond sinds ik 10 ben en ik vond dat al een heftige ervaring. ik heb heel veel respect voor u en kan me niet voorstellen hoeveel u heeft meegemaakt. 35 jaar is een hele lange tijd om je niet goed te voelen. Ik hoop dat het nu beter met u gaat en u veel dingen heeft in uw leven die u gelukkig maken. Zo niet hoop ik dat u die op zoekt. Want je leeft alleen voor jezelf en niet voor een ander.Kes> 2 jaar geleden -
Wat herken ik me hierin! Niet te geloven.
Ben je nog steeds aan de medicatie? En welke? Ik mag er van de dokter ook aan beginnen maar durf het niet.Yolande> 2 jaar geleden -
Hallo hans. Kan ik misschien met u in contact komen omtrent paniekstoornis en dwanggedachten Groetjes manuela
Manuela> 2 jaar geleden -
Ook ik had als kind vanaf zeer jong al (doods)angsten. dwanggedachten en hyperventilatie. Dit werd in mijn pubertijd steeds sterker. Vanaf mijn 20 ste probeerde ik stapje voor stapje terrein terug te winnen en angsten aan te gaan. ( Bijvoorbeeld wel een trein in stappen, terwijl ik bang was dat ik dan een aanval zou krijgen). Dat hielp. Ook yoga en veel praten hielp.
Toen ik rond de 30 jaar was en mijn relatie op de klippen liep, was ik zo bang om alleen verder te gaan. Ik ging praten met een psycholoog en nam de sprong om alleen veder te gaan. Ik startte bij een nieuwe sportvereniging, kocht een huisje, enz. En wat bleek? Het was helemaal niet eng alleen! Ik ontdekte dat het veilig was bij mij. Ik heb nooit medicatie gebruikt, maar wel veel zelfonderzoek gericht op stapjes vooruit zetten en meer genieten van het leven. Inmiddels ben ik al 20 jaar vrijwel helemaal angstvrij. Voel ik me rot? Dan ga ik iets doen waar ik van geniet en wat gezond is, zoals hardlopen, zwemmen, praten, lachen, enz. Dussss heb vertrouwen en durf vrienden te worden met je angst. Vanuit daar is er een weg om er rustig aan los van te komen.Annemiek> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Mag ik vragen welk medicijn je hebt gehad? Ik heb zelf nu 24/7 paniekaanvallen en wel wat medicatie gekregen maar niks lijkt te helpen
Ellenora> 2 jaar geleden
-
-
Het is recent begonnen na een paar keer alcohol drinken (Verhaal 36)
Ik ben op deze pagina terecht gekomen, omdat ik de laatste tijd veel last heb van, ik denk, paniekaanvallen. Ik ben nog niet in behandeling bij een psycholoog, maar ben wel aangemeld. Ik herken mij zo erg in de verhalen op deze pagina, waardoor het voor mij eigenlijk wel duidelijk is dat ik last heb van paniekaanvallen. Daarom zou ik graag mijn verhaal willen delen en vroeg ik mij af of iemand zich in mijn verhaal herkent.
Ongeveer 5 jaar geleden kreeg ik last van hyperventilatie/paniekaanvallen. Deze aanvallen begonnen met een tinteling door het hele lichaam gevolgd door hartkloppingen, zweethanden en duizeligheid. Ze traden voornamelijk op tijdens het tv kijken of in bed voor het slapen gaan. Zover ik mij kan herinneren was ik die periode niet extreem angstig en die aanvallen zijn na een tijdje ook vanzelf weer over gegaan. De periode daarna voelde ik zo'n aanval soms opkomen, maar die is nooit meer 'doorgeslagen' en op den duur kreeg ik er geen last meer van. Tot voor kort...
Het is recent begonnen na een paar keer alcohol drinken. Ik werd vervolgens in de nacht wakker en moest dan vaak naar de wc. Onderweg daar naartoe of op de wc kreeg ik last van flinke hartkloppingen, duizelingen en zweethanden. Een nacht was het zo heftig, mijn hart ging binnen 3 sec. naar (gevoelsmatig) 200 BPM, dat ik mijn vriend 112 heb laten bellen. De ambulance kwam en mijn hartslag was toen al flink gedaald. Er is een hartfilmpje gemaakt en daarop was geen afwijking te zien.
Ik heb 3 jaar geleden ook een holteronderzoek gehad van 24 uur en ook daarop was geen afwijking te zien. Ik wijdde het toe aan de drank en ben nu ook gestopt met drinken. In de dagen daarna werd ik steeds wakker met dezelfde klachten en op een dag was ik aan het werk en opnieuw kreeg ik een onbehagelijk gevoel in mijn buik, werd duizelig en dat ging gepaard met flinke hartkloppingen.
Over het algemeen bleef ik vrij rustig, maar omdat mijn hartslag maar niet daalde ben ik toch naar de huisarts gegaan. Daar ook een hartfilmpje gemaakt en opnieuw werd daarop niets geks geconstateerd. Ik ben onlangs toch naar de cardioloog gegaan, omdat ik ervan overtuigd was dat ik toch een hartafwijking heb. Bij de cardioloog zijn diverse onderzoeken uitgevoerd en ook de cardioloog heeft verzekerd dat mijn hart prima functioneert. Er zijn geen afwijkingen of hartritmestoornissen gebleken.
Enerzijds ben ik opgelucht met de constatering van de cardioloog, alleen de dagen daarna en tot op heden heb ik nog steeds dagelijks last van 'paniekaanvallen'. Ik zet paniekaanvallen tussen aanhalingstekens, omdat dit mijn eigen diagnose is. Zo'n aanval begint vaak met een ongemakkelijk gevoel, gevolgd door koude rillingen, het aanspannen van de spieren, duizeligheid, misselijkheid, een druk in de nek / op de schouders, diaree en gek genoeg de laatste tijd niet meer met flinke hartkloppingen, maar met een licht verhoogde hartslag of bonken van het hart. Ik kan ook wakker worden met zo'n aanval, dan heb ik wel last van hartkloppingen.
Tijdens de 'paniekaanval' kan er een vloedgold van tinteling, spanning of angst door mijn lichaam jagen en vaak heb ik het gevoel dat ik de controle ga verliezen of dat ik doodga. Het is ook niet te voorspellen hoe lang de 'paniekaanval' duurt. De ene dag heb ik er 1 van een kwartier en de andere dag heb ik er een paar uur last van. Ik heb ook veel last van huilbuien, maar dit lucht ergens ook wel weer op.
Ondanks dat de cardioloog een lichamelijke afwijking heeft uitgesloten, merk ik dat ik toch nog angstig ben dat er iets mis is. Ik bedoel dit soort aanvallen voelen voor mij niet normaal... Daarom heb ik vandaag voor de zekerheid toch nog met de hartstichting gebeld. Ook zij gaven het bekende antwoord; er is niets mis met je hart, vertrouw op de cardioloog. Ik weet dat ik dit moet doen, maar het is makkelijkere gezegd dan gedaan.
Op momenten dat ik er geen last van heb voel ik mij helemaal de oude. Ik ben vrolijk, energiek en kan lachen, maar op momenten dat ik een heftige 'paniekaanval' heb of net heb gehad, voelt de wereld zo kut en vraag ik mij echt af of ik hier mijn hele leven lang mee moet leven. Het gevoel van flauwvallen of de controle verliezen is zo beangstigend dat ik stiekem toch ga twijfelen of ik wel gezond ben en niet ieder moment neer kan vallen.
Aan de andere kant kan ik tijdens een lichte 'paniekaanval' goed relativeren, ga ik juist buiten een rondje lopen of iets doen en kan ik mijzelf er ook van overtuigen dat er niets ergs gaat gebeuren. En inderdaad er gebeurt ook nooit iets heftigs. Ik val niet flauw en blijf leven, maar toch blijven ze maar komen. Ik snap er niets van, het is zo verwarrend en dat maakt mij stiekem toch bang.
Momenteel zit ik een week in de ziektewet, omdat het mijn dagelijkse leven beïnvloed. Ik kan mij moeilijk concentreren en ben continue bezig met wachten op de volgende aanval. Dit is zeer vermoeiend.
Toch blijf ik hoop houden dat ik dit ga overwinnen. Ik doe ademhalingsoefeningen en naar mijn idee helpt dat wel.
Ik vroeg mij af of er mensen zijn die hetzelfde hebben als ik; goede periodes, maar ook hele slechte periodes gepaard met onzekerheid van wanneer weer een aanval zal optreden? En of er mensen zijn die totaal van hun paniekaanvallen af zijn gekomen? Wat heeft jullie daarbij geholpen?
liefs,
AshAsh> 2 jaar geleden-
Zo herkenbaar!
Ik heb mijn ouders op 18 jarige leeftijd verloren en kreeg tussendoor een klein hartinfarct. Hierna kreeg ik ''paniekaanvallen '' die qua gevoel hetzelfde zijn als een infarct.
Er zijn perioden geweest waarin ze verdwenen. Zo'n 5 jaar geleden ben ik onder behandeling gegaan bij een psycholoog (schema, gedrag en traumaverwerkings therapie) en heb een lang traject bewandeld waarin ik hele slechte tijden maar ook hele goede tijden hebben gehad. In de afrondende fase en weer een gelukkig mens.....tot 3,5 maand geleden. Wederom enorme druk op mijn borst, een hartslag die bij opstaan al richting 200 ging, misselijk, last van mijn linkerarm, duizelig en dik in paniek. Bij de spoedeisende hulp geweest en de huisarts die mij toch weer met spoed doorverwezen naar de cardioloog ivm mijn geschiedenis. De cardioloog heeft me onderzocht en niks acuuts gevonden, maar de hoge hartslag bleef en daarom wel medicatie om de hartslag lager te houden. Ik heb net weer een aantal goede weken gehad maar sinds een week is het weer niet te doen. Ik ben er al jaren van overtuigd dat mijn hormonen een grote rol spelen in deze 'paniekaanvallen '. Er is namelijk te merken dat het rondom mijn menstruatie verergert. Ik ben op dit moment doorverwezen naar een arts die zich ook bezighoudt met hormonen. Af en toe slik ik oxazepam om de scherpste randjes eraf te halen. Verder slik ik sinds 3 maanden een serie sertraline.ik wens je heel veel sterkte en mijn advies is ook een goede bij jou passende mindfullnessapp te installeren. Ademhalingstherapie is er ook en heeft mij ook wel geholpen, maar mijn psycholoog heeft mij er het langst van af gehad. Sterkte!N> 2 jaar geleden -
Wauw ik herken me zelf hier in precies wat jij zeg...
Even bij het begin beginnen
9 jaar geleden de vader van me dochter verloren (ik was toen 24) ik kwam in een fase van feesten en vakantie hoelekiedeeee na 5 jaar leer ik me man kennen van een los bollige meid na een huisvrouwtje we krijgen een prachtige dochter er bij en me leven lijkt compleet 2 prachtige dochters en een super man
Maar toen die ene dag hartkloppingen zweten geen lucht krijgen en dat terwijl ik op de bank lekker ben aan t genieten mmmm ok wat is dit ziekenhuis gebeld en na 5 min belde de dokter me terug en vertelde me dat ik paniek had en die mnr stelde me.ook gerust
Maar de dagen er na werd het alweer erger en ja hoor het lukte me.niet om er uit te komen huilen huilen huilen enzo dacht zelf aan een kleine depressie of iets mdr terapie gehad enzo enzo batablokker gaan slikken omdat ik d8 dat me hart elke x op hol sloeg
Heel lang verhaal alles geprobeerd dokter in en uit psycholog in en uit
Maar nu 2,5 jaar later heb altijd oxazapam op zak voor indd de scherpe randjes er af te halen als het me niet lukt en indd ik merk ook met menstruatie dat ik het gevoel heb heftiger te hebben maar ik wandel nu elke ochtend als alles en iedereen het huis uit is (school werk) neem een flesje water mee me oxazapam en wandelen maar en 9/10 x krijg ik tijdens het wandelen een hyperventilatie omdat ik op me adem haling let maar ik geloof er in dat het ook allenmaal tussen je oren zit en door toe te geven dat ik me zelf laat hangen dus mijn doel is nu wandelen me zelf uitdagen en elke dag me grenzen verlengen heb me een smart watch gekocht zodat ik zie dat me hart even van slag is maar ook weer netjes daald dus het lukt me om me te laten zaken dus dat is een heel klein stapje positieve tijd dus geloof ook aub in jullie zelf en geloof me hypergonder,paniek ,angst ik heb alles maar dan ook alles te gelijk maar geloof een klein beetje in jullie zelf en Rome is ook niet in een dag gebouwd is er iets positief blijf het voor je zelf herhalen ben dankbaar wandelen dat zijn ook al hele kleine stapjes en ik merk dat ik mini stapjes maak en soms 10 grote stappen terug maak dat ik weer op 0 sta maar ik daag me zelf uit om weer dat mini stapje voor uit te gooien door postieviteit nu komt mijn menstruatie aan en ik merk dat ik onrustiger ben enzo enzo maar ook omdat ik er mee bezig ben maar weetje laat maar komen ik zal proberen me hier door heen te vechten die gedachten is voor mij al een hulp stukje wens jullie allenmaal veel succes maar geloof voor al een beetje in je zelf ❤️❤️❤️❤️😤Michelle> 2 jaar geleden -
Dit is precies hetzelfde wat ik ook heb, echt idem,
3x met de ambu naar SEH onderzoeken, zelfs een scan va het hart een 24 uurs holter, Op de holter zien ze ook we dat het hart soms op hol slaat of noverslaat maar dat heeft niks metje hart te maken zei de cardioloog, je moet het ergens anders in zoeken..."
Dus naar de POH en daar praten, er is wel een stress volle periode geweest maar in mijn beleving wat dat alweer achter de rug. En nu heb ik soms uit het niets paniek, de ene keer wat erger dan de andere keer. Als ik het niet heb kan ik alles heel goed relativeren. Maar o wee als het op komt zetten dan val je toch terug in het denken "stel dat er toch iets is met mijn hart"
eerst begonnen de paniek aanvallen met hartkloppingen, later werd dit door een overslaand hart en en begint het met druk op de borst.
de ene keer is het wat heftigere dan een andere keer, en ook ik gebruik zo nu en dan oxzazepam ik breek ze in vieren, en neem dan als ik aan het werk ben een kwart, anders kan ik niet meer werken. en als het op een ander moment gebeurt een halve.
Ik ga dan ademhalingsoefeningen doen en wacht tot de aanval weg gaat.
Het accepteren van de paniekstoornis geeft wel wat rust, in het begin kon ik maar niet accepteren en was ik overtuigd dat het lichamelijk zou moeten zijn.
Moet ook zeggen dat ik wel denk dat de hormonen ook een rol in het verhaal spelen, ik merk dat ik in het begin van de overgang zit.
Er over praten met vriendinnen helpt mij ook, gelukkig kunnen we er dan om lachen en weten dat een ander het ook heeft maakt het wat lichter en minder zwaar.
Het is zeer heftig op het moment dat je er in zit en ook nadien als het net gebeurt is, wordt er vaak toch een beetje verdrietig van.
Meestal probeer ik het maar over me heen te laten komen wetende dat het over gaat. Goed eten en rust pakken en leuke ontspannende dingen doen.
Heel veel sterkte voor iedereen die dit mee maakt.Petra> 2 jaar geleden -
Ik heb ook iets gelijksoortig aan de gang , er komen periodes dat ik druk op mijn borstkas voel of steken , meestal adem ik dan ook verkeerd. Ik was overtuigd dat ik iets aan mijn hart had , denken dat ik een hartaanval etc kan krijgen . Verleden jaar ben ik verschillende keren na de huisdokter gegaan ,hart filmpje laten maken , 1 keer ook de arts van dienst opgebeld voor een hart filmpje maar niks op te zien . Ben ik toch maar na de cardioloog gegaan want ik bleef last hebben van steek , drukkend gevoel op mijn borst ook gepaard met hartkloppingen . Een echo , fietstest en 48 uur holter onderzoek gedaan en ze vonden niks mijn hart was gezond , dus het zit gewoon in mijn hoof en komt voort van mijn cptss stoornis . Heb een hele periode er geen last meer van gehad tot vandaag :( , heb juist 10 mg clozan moete slikken en ben er nu door gekomen .Wat ik niet begrijp is dat het in periodes voorkomt en dan helemaal verdwijnt .
Salvatore> 2 jaar geleden -
Ik heb ook al paar keer ambu gebeld. Het vervelendste vind ik het gevoel dat ik out ga in m’n hoofd ! Dat vind ik het engste met druk op m’n oren soms. Bij mij ook begonnen na heftige emotionele periode . Ook ronde de menstruatie . Week voor menstrueren geen alcohol drinken werkt goed. Ik eet gezond, sport maar toch blijft de angst . Heb ook altijd idee dat er iets mis is in mijn lichaam . Maar zal ook wel tussen m’n oren zitten. Ik ga denk ik ook maar eens aan ademhalingsoefeningen beginnen . Ze zeggen dat het helpt . Ik slik ook af en toe oxazepam. Pff tis echt een zoektocht . Ik ga binnen kort een Reading doen , hopelijk helpt dat . Sterkte iedereen
Ja heb precies hetzelfde> 2 jaar geleden -
Heel herkenbaar Ash!
Bij mij ook na alcohol gebruik, ben daar mee gestopt maar toch weer de paniek en angstaanvallen.
Gebruik nu sinds 2 mnd citalopram ( antidepresiva) en oxazepam en het werkt wel maar ben elke minuut van de dag aan het wachten op de volgende aanvalTha> 2 jaar geleden -
Lees onderstaande eens, Dit was echt een eye-opener voor mij.
Zeker nadat ik voor de 3x ben afgevoerd door de ambu met precies dezelfde klachten als hier boven. Ook met mijn hart blijkt niets mis.Eind uitslag - Hyperventilatie ! En al helemaal na alcohol gebruik. Lees zelf even verder en doe er je voordeel mee :
https://vanklachtnaarkracht.live/2017/06/17/hyperventilatie-en-alcohol/Jelmer> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hallo ash.
K kan j begrijpen met al deze stoornis.bij mij is t begonnen nadat k een preworkout had ingenomen.al 3 jaren krijg k dezelfde gevoelens van tijd tot tijd.zodra k lichamelijk gaat inspannen krijg k die prikkels.k heb ook alles laten onderzoeken,maar alles is goed.k wou weten of j wel conditie heb in je dagelijks leven?kan j wel luchamelijk werk verrichten?Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Mijn dochter van net 16 jaarheeft nu een week aanvallen (Verhaal 158)
Mijn dochter van net 16 jaarheeft nu een week aanvallen. Achter elkaar. Ze voelt eerste tintelingen in haar handen en benen. Dan uit 't zich naar haar lichaam, dat begint te schudden en te trillen. Ze heeft er dan geen controle over. Duurt ongeveer 15 min.
Dan valt ze even weg voor een halve minuut of 1 minuut.
Als ze bij komt weet ze niet alles meer. Ze is dan dood op.
Ik lees hier regelmatig dat mensen voelen of ze dood gaan..dat heeft .mijn dochter totaal niet.
Ze heeft heel veel zin om naar haar stage te gaan. Ze heeft t er erg leuk. Maar sinds ze zaterdag uitvoering heeft gehad van musical ( wat ze al vaker heeft gehad) heeft ze solo gezongen en toen ze achter de schermen stond ging 't flink mis.
Ze hebben haar met 4 man moeten vasthouden op de grond. Ambulance er bij geweest. Nu heeft ze 't elke dag. Maar dan minder erg als ik er bij ben. Ik moet haar wel tegen houden anders doet ze zich pijn.
Herkennen jullie hier iets van? Aankomende maandag kunnen we eindelijk naar 't ziekenhuis. We wachten al anderhalf maandM&M> 2 jaar geleden -
Hoe angstig het soms ook is er gebeurt helemaal niks !! (Verhaal 157)
Na jaren lang te kampen met paniek aanvallen / hyperventilaties met ups en downs zal ik ook mijn verhaal delen zo goed mogelijk want kwa klachten kan ik boekdelen schrijven .. het begon in 2017 uit het niets paniek aanval na meerdere aanvallen dokter opgezocht conclusie was dan ook paniek het zit allemaal tussen je oren ! Groten deels geloof ik dat zeker maar ook weer niet want had er nooit last van gehad en ben best redelijk hard opgegroeid jongen man atletisch toen der tijd dan .. haha .. maar goed het werd met de tijd minder onder behulp van 2/3 gesprekken met de psycholoog en medicatie alprazolam 0.25 dat nam ik enkel in als het erger werd en niet onder controle kreeg of in situaties dat ik niet thuis was eigenlijk zo jaren goed gegaan soms zeker nog wel eens goeie aanval tussen door gehad maar zelden .. de lichte aanvallen had ik gelukkig onder controle .. maar nu na zoveel jaar toch ineens weer heel veel last ga er mee na bed en sta er mee op ! en het lijkte erger te zijn als toen maar ik ben nuchter dat gevoel heb je altijd tijdens een aanval zelfs nu 01:52 wakker in me bed net een paniek aanval gehad en dan ga je toch om je gerust te stellen dingen opzoeken , terwijl je stiekem toch weet er is niks , er gebeurt niks want dit is al de 500e aanval bewijzen van maar toch is het maar stel je voor dit keer is anders.. ik zie dat bij heel veel verhalen terug en want mij wel helpt is het delen van mijn angsten en klachten ook met vrienden en famillie in het begin schaamde ik me eigen er ontzettend erg voor jongen man tattoos hoe kan ik me eigen nou zo voelen .. met de tijd dat ik dit deelde merkte ik dat ik niet alleen was ook mijn dichte omgeving hadden mensen er blijkbaar ook last van de een erger als de ander de een stresst om dood te gaan , de ander om de controle te verliezen maar de angst gevoel aanval / vlucht gedrag is het zelfde , ik deel mijn verhaal en met de hoop ook jongeren jongens en meisjes (iedereen natuurlijk) deel je angsten last met vrienden en famillie ! Je bent niet alleen en helemaal niet als enigste die er last van heeft het is heel moeilijk om dit onder de knie te krijgen , En uit ervaring zodra het niet allemaal even mee zit in je privé leven kunnen de klachten versterkt worden of vaker voorkomen door het stressen .. Rust gevende medicijnen gebruiken kan even helpen enkel onder drukt dat de ware oorzaak , Stabiliteit , werk , hobby’s , regel maat is de beste remedie op begeven ga je er overheen groeien zoals
Ik heb ervaren , maar nu is het weer goed terug helaas! , net mijn baan verloren , 2e kleine op komst financieel is het voor iedereen al zwaar dus komt het terug op zetten ! En iedereen heeft zijn eigen verhaal ! Vind het mooi en fijn om ieder zijn verhaal te lezen dat je toch hebt van gelukkig ben ik de enigste en daarbij wil ik ook mijn verhaal graag delen en hoop ik een ander misschien gerust te stellen of te helpen ! Diegene die dit leest . Je bent niet de enigste , hoe angstig het soms ook is er gebeurt helemaal niks !!
Met vriendelijke groet LeroyLeroy> 2 jaar geleden -
flauwvallen door paniekstoornis (Verhaal 27)
Meer dan twee jaar geleden begon het flauwvallen, sindsdien val ik elk 1 tot 3 maanden, soms zelfs in termijnen van minder dan een week achter elkaar. Na vele onderzoeken bij de dokter, bleek het niks medisch zichtbaar te zijn. Zelf ben ik erachter gekomen dat dit waarschijnlijk komt door mijn paniekstoornis (wat al eerder was gediagnoseerd) en dat het dus komt door de emotionele stress, waardoor mijn lichaam gewoon plots 'uitgaat'.
Ik kan niks vinden op het internet waardoor dit komt, en waarom, wat er gebeurt met mijn lichaam. Ik lees alleen op het internet (en wat ik ook hoor van psychologen) dat het 'medisch onmogelijk' is. Maar toch heb ik het. Telkens weer val ik om. Eerst een interne paniekaanval, dan valt mijn lichaam gewoon uit. Heeft iemand hetzelfde? Weet iemand waarom dit gebeurt? Ik leef hier al meer dan 2 jaar mee, maar het liefst wil ik niet aan dit gevoel wennen. Heeft iemand hier ervaring mee? Hoe ben je erover heen gekomen?Anoniem> 2 jaar geleden-
1 woord "fluoxetine" Heb er al 32 jaar last van en tot nu toe de enige die de duizeligheid kan onderdrukken! Vermijd koffie en Cola, lokken de duizeligheid uit. Weet wat je doormaakt en zeker als iedere dokter zegt dat je kerngezond bent!
Katie> 2 jaar geleden -
Hoi
Ik herken het!
Rond mijn 10de ben ik wegens veelvuldig flauwvallen onderzocht in een epilepsiecentrum. Ik heb geen epilepsie. Er is toen tegen mij gezegd ( door een arts) dat ik prikkels niet filter, alles laat binnenkomen en een soort kortsluiting krijg in mijn hersenen. Mooi uitgelegd, vind ik achteraf. Maar ik vraag me wel eens af wat er tegen mijn ouders is gezegd. Er is namelijk niks meer mee gedaan...
Inmiddels ben ik 53.
Ik val nog steeds flauw. Maar vaker blijf ik hangen in de afschuwelijke fase vóór het flauwvallen.
Mijn huidige behandelaar denkt dat het overprikkeling en / of paniekaanval betreft.
Klinkt voor mij beide logisch.
Inmiddels kan ik zo ongeveer niks meer. Als ik bv stofzuig is het al mis.
Ik had zó graag gewild dat de arts destijds een plan gemaakt had met mijn ouders om mij overeind te houden...Jolanda> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Je zou eens kunnen googelen op appleid tension protocol of therapie.
Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Alsof mijn geest mij verlaat ofzo (Verhaal 153)
Ik heb al jaren last van terugkerende aanvallen wat het is weet ik niet.ik krijg een zeer raar gevoel in mijn hoofd alsof mijn geest mij verlaat ofzo.alles ziet er anders zeer eng uit.tijdens de aanval voelt het of ik erin zal blijven of doodga.wat heb ik .ben zo bang .Andy> 2 jaar geleden-
Ik heb iets vergelijkbaars. Het helpt me dan om om me heen te kijken en te benoemen wat ik zie. De kleuren, de vormen etc. En langzaam en diep uitademen. Of als er iemand in de buurt is, lichaamscontact maken. Oh ja en soms hard op de grond stampen zodat ik mijn lichaam weer voel.
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Het probleem is dat ik op dat moment niet meer helder kan denken.
Andy> 2 jaar geleden
-
-
Weer een heftige paniekaanval en dan wil ik dood.. (Verhaal 155)
Ik ben momenteel 35 weken zwanger en had van maart tot paar weken geleden paniekaanvallen..ik ben toen paar dagen opgenomen geweest maar dit waren te veel prikkels voor mij..
ondertussen ben ik ook na 15 jaar werken terug aan het studeren en hierin nadert het einde voor de zomervakantie/moederschapsverlof..
ik ga ook niet in september terug...misschien kan ik aansluiten in februari..hierin heb ik veel vraagtekens..de studie is al zwaar zonder kindje..
ik mis mijn vorige job (7 jaar als begeleidster in een sociale werkplaats gewerkt) en erna 3 jaar op een andere plaats waar mijn baas mij heeft ontslagen net wanneer ik aan het scheiden was..
Op de moment komt er veel naar boven van vroeger: mijn mama heeft haar 3 kinderen tijdens de scheiding zo een 15 jaar geleden achtergelaten..
Ik heb nu een goede vriend/soms wel streng maar bedoelt het goed..
Nog veel aan het verwerken van de afgelopen jaren, verleden dat bovenkomt, bang voor de toekomt op werkvlak enzo,..
Vrienden die soms moeilijk doen..maar ook mensen in het algemeen..
deze ochtend had ik weer een heftige paniekaanval en dan wil ik dood..ook al wil ik dat niet maar is dan zo intens..wanneer heeft dit ook te maken met mijn hormonen die alle kanten opgaan? nog iemand ervaring mee?Anoniem> 2 jaar geleden