Deel je verhaal
-
Goeie afleiding (Verhaal 104)
Een paniek aan val gehad gister nacht een heftige na tijden
Het begon met malen over dingen toen diarre dun en toen kwan angst werd erger en toen draaide paniek sweten kotsen ik ging op bed liggen me hond kwam bij en ging me afleiden zweet likken en op vrolijken ik was binnen twee minuten van me angst verlost en get was rustig weer. Ik heb sinds twee maand jack russel puppy genomen nou die wil ik nooit meer kwijt is me vriend me maatje in nood een hond helpt echt geloof me wat een fijn beest die je snachts helpt. Uit je panirkaan val.
Ik heb wel een tip voor mensen die ook hebben en gern hond hebben.ga iets in huis doen stofzuigen of schoon maken afleiding is het beste ga muziek op zetten en zing mee helpt echt. Goeie afleiding want dat is wat je nodig hebt om er af te komenJacob> 2 jaar geleden -
Angst, trauma en paniek (Verhaal 103)
Sinds vorig jaar ben ik letterlijk op de rem getrapt door mijn eigen lichaam. Het roer moest om en ik stortte ter plekke in. Burnout was het gevolg. Ik ben nu ongeveer 1,5 jaar verder en zit nog in de herstelfases. Ik merk dat er zo ongelooflijk veel emoties en trauma's aan het licht zijn gekomen, die had ik allemaal verstopt of heel hard weggedrukt. Triggers zijn voor mij dat mijn hoofd denkt dat ik in gevaar ben, dus moet ik mezelf regelmatig toespreken dat ik Veilig ben. Ook het zien van heftige dingen, het zien van hulpdiensten met sirenes aan en het horen van harde geluiden overprikkeld mij binnen de kortste keren. Dat met de hulpdiensten waar ik een associatie mee heb komt wss uit vroeger vandaan. Ik ben er nog niet helemaal uit wat er daar vroeger mee is gebeurd waardoor dat is gaan groeien. Ik heb in mijn jeugd geen basis veiligheid gehad van huis uit. Door mijn hooggevoelig empatisch vermogen was ik als kind altijd al meer met anderen bezig als met mezelf. En vorigjaar werd besloten dat dat anders moest. Het heeft me al een hoop geleerd en in een bepaalde richting gebracht. Maar ik wil nog meer leren over mezelf en trauma's kunnen helen.. Vind het vooral het fysieke erg lastig momenteel: het toelaten van zo'n angst of paniekaanval.Anoniem> 2 jaar geleden -
Sindsdien voel ik me altijd wat zwak, ziekjes (Verhaal 46)
6 jaar geleden kreeg ik mijn eerste paniekaanval. Sindsdien voel ik me altijd wat zwak, ziekjes , ik kan niet alles aan. 3 jaar geleden werd ik licht overspannen. Had veel lichamelijke klachten maar toch lukte het om door te werken. Tijdens die drie jaar ook nog steeds lichte lichamelijke klachten. 5 weken geleden kreeg ik weer een paniekaanval. Ik dacht dat het een hartaanval was en belde de ambulance. Sindsdien gaat het slecht. Ik zit nu thuis. Heb meerdere aanvallen gehad en heb t gevoel dat t constant sluimert. Ik heb vaak een dichtgeknepen keel of klachten in mijn slokdarm. Ook ben ik erg oplettend op mijn hartslag. Elke nacht is een drama. Zodra ik ga liggen dan voel ik die dichtgeknepen keel opkomen. Of ik schiet overeind zodra ik geen adem krijg. Ik ben echt bang dat ik snachts dood ga. Daarnaast heb ik constant een onwerkelijk gevoel. Alsnog alles om me heen nep is en ik elk moment wakker kan worden. Ik heb opeens angst om te gaan rijden of om de gekste dingen. Steile hellingen, tenten, water noem maar op. Ik kamp ook met depressie en heb nergens meer zin in. Het ergste is misschien nog dat k niet kan ontspannen. Ik kan niet goed slapen, middagdutje of gewoon even zitten. Ik zit de hele dag voor me uit te staren en over het leven te denken. Ik weet niet wat ik hier mee aan moet. Ik sta in de lijst voor de ggz en gebruik oxazepam als het niet gaat. Het is moeilijk voor mij te accepteren dat dit alles vanuit mijn hoofd wordt gestuurd en ik niet ziek ben. Afijn. Tot zover mijn verhaal. Erkenning?David> 2 jaar geleden-
Hier net zo
Soms zelfs dagen
Van alles geprobeerd
Marcus krielen you tubeMiranda> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Precies t zelfde word er moedeloos van ben ook al 2 maanden aan het donderen met angst en completen paniek
Anna> 2 jaar geleden
-
-
Na zo'n hobbel in mijn hart wordt ik zenuwachtig (Verhaal 94)
Hallo..
Ik krijg paniek aanvallen na dat mijn hart een slag overslaat...dit voelt voor mij als doodgaan..ik sla dan in paniek op mijn borst of ga overdreven hoesten..als hij dan weer slaat gaat het op hol..ik heb onderzoeken gehad van ecg tot scan en holter daarop zien ze ook wel dat het hobbelt maar het ligt niet aan mijn hart zeggen ze..
Op zich gaat het redelijk waar ik het eerder elke dag had is het nu soms..en toch elke keer weer als het gebeurt denk ik dat ze iets gemist hebben tijdens de onderzoeken.
Ik denk waarom geven ze mij niet iets zoals eem betablokker dan kan mijn hart ook niet meer hobbelen en zijn mijn paniekaanvallen weg?????
Herkent iemand dit.? Na zo.n hobbel in mijn hart wordt ik zenuwachtig em voel ik een paniekaanval op de loer liggen..klaar om toe te slaan..als die komt slaan alle stoppen door bij mij..ga hyperventileren wil 112 bellen want ik ga echt dood.. en dan zit je in de vicieuze cirkel..wat was er nou eerder de paniek of mijn hart hobbel...hmmmwat veroorzaakt nou wat.
Het zijn mi somatische klachten ik voel het echt..heb niet dat ik er ok thuis blijf..eerder tegen overgestelde als er dan wat gebeurt kan ik beter onder de mensen zijn dan heb ik nog kans dat ze me gaan reanimeren.
Wat een verhaal..hoop dat ik hier in niet de enige benHartje> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik herken dit heel goed, dit krijgen mensen die last hebben van paniekaanvallen, heb dit een tijdje gehad maar daarna is over gegaan en tot nu toe nooit meer last gehad, het komt door overprikkeling dat heeft mijn huisarts mijn toen heel goed uitgelegd, heb ook eerst onderzoek g had kwam ook niks uit, je moet cafeïne vermijden want dit lokt het meer uit en stress is de grootste boosdoener, waarschijnlijk heb je onbeperkte verdriet of iets waar je je heel druk om hebt gemaakt
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Die angst gaat bij mij dus nooit weg (Verhaal 100)
Ik begrijp heel erg veel verhalen hier niet. Bijna alle verhalen hier lijken over tijdelijke paniekaanvallen te gaan. Aanvallen die dus na een bepaalde tijd weer over gaan. Dat heb ik dus niet. Ik heb al 15 jaar last van een angststoornis na een aantal zware paniekaanvallen en die angst gaat bij mij dus nooit weg. En dan bedoel ik ook echt NOOIT. De hele dag zit ik met die angst in mijn hoofd. Pas na medicatie, zoals oxazepam, ben ik even tijdelijk van de angst verlost. Zodra het 'pammetje' is uitgewerkt begint het echter weer in alle hevigheid. Ik lees overal dat paniekaanvallen tijdelijk zijn. Dat herken ik dus niet. Zonder medicatie gaat het bij mij non stop door, 24 uur per dag. 4 maanden geleden heb ik mijn medicatie enorm afgebouwd zodat ik dacht te kunnen stoppen. En dat ging ook prima, maanden lang. Ik was er vanaf. Tot afgelopen zondag. De normale koffie thuis was op dus ik nam de sterkere koffie die we voor gasten hebben. Ik dacht dat die koffie alleen sterker was, maar die koffie had ook cafeine. Na ongeveer 4 kopjes koffie ging het mis. Gek gevoel in mijn hoofd en opeens kwamen de herinneringen aan de paniekaanvallen weer terug. En dat is dus nu een week geleden en ik kan het rot gevoel niet meer van me afschudden en zit dus weer middenin de ellende. Opnieuw begonnen met antidepressiva en oxazepam. Het helpt voor een paar uur, maar langer helaas niet. Ik ben dus weer terug bij af. Wat een ellende.Erik> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hallo erik.
Ik snap je ik heb dit inmiddels nog maar 1 jaar en de angst is bij mij ook elke dag aanwezig. Het neemt zelf heel men leven over. Er zijn periodes waar ik elke dag meerdere paniekaanvalle heb, maar soms ook niks maar dan is de angst wel permanent aanwezig en ben ik altijd onrustig. Ik snap jou verhaal heel goed.. de psycholoog wilt mij geen medicatie geven. Soms voel ik me zo ten einde raadNina> 2 jaar geleden
-
Zou een slechte reactie op het vaccin kunnen zijn (Verhaal 101)
Ik las op dit forum berichten die me enorm aan mijn situatie doen denken. Ik ben een meisje rond de 20 jaar. Het begon allemaal toen ik 4 dagen na mijn spuit steken kreeg in mijn hartstreek. Zou een slechte reactie op het vacin kunnen zijn dat weten we niet. Sinds die dag heb ik een enorme angst om dood te gaan of iets aan mijn hart te krijgen. Bijna 1 jaar later heb ik dagelijks paniekaanvallen, soms zelf
In mijn slaap. Alle emoties uiten zich bij mij lichamelijk dus dit maakt het voor mij dubbel zo zwaar. Soms heb ik periodes dat ik de wereld aankan en vaak dat de antst mijn leven overneemt. Soms tijdens zo een aanval heb ik een hartoverslag waardoor ik nog banger wordt, of misselijker. Ik ben al 2 tal keer bij de cardioloog geweest en hij zegt dat er niks aan de hand is. Op een of andere manier geloof ik dat maar niet en nemen men gedachtes alles over. Ik voel me soms zo radeloos. Ik ben rond de 20 en leef als een bejaarde…. Puur door de angst. Ik vermijd situaties ik pas men leven aan om zo veilig mogelijk te zijn. En dat allemaal is enorm moeilijk. Ik ben bovendien ook hoog sensitief wat ook weer een trigger is voor paniekaanvalle. Soms ben ik ten einde raad.Nina> 2 jaar geleden -
Ik kan dagen lang ziek op bed liggen (Verhaal 83)
Sinds 2 jaar paniekstoornis en hypogonder...
Is er iemand die dit ook heeft en tips voor me heeft?
Ik kan dagen lang ziek op bed liggen, hoofdpijn misselijk buikpijn, duizelig, spierpijm iemand die t zelfde heeft?Sanne> 2 jaar geleden-
Nou exact dit dus soms ook
Eric> 2 jaar geleden -
Begin ook radeloos te worden constant die duizeligheid zorgt voor dat ik nauwelijks buiten kom en er aan kan werken ik heb het nu een half jaar straight constant die duizeligheid zegt alleen maar ademhalingsoefeningen want er is niets aan de hand ben 22 btw gister geworden en me hele verjaardag niet kunnen vieren door dit gevoel
Eric> 2 jaar geleden -
Hier precies zo
Erdoorheen gaan nou hoe dan
Afleiding zoeken kan niet
Eten smaakt niks maar eet tussen door toch
Lig ook alleen maar mantatas yecdienMiranda> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Precies t zelfde met over heel t lichaam spierpijn
Anna> 2 jaar geleden
-
-
Soms krijg ik aanvallen als ik rustig ben (Verhaal 98)
Hey ik zou graag met mensen in contact komen die ook last hebben van paniekaanvallen er voor was ik altijd een heel rustig persoon maar ongeveer een periode van 6 maanden geleden ben ík paniekaanvallen beginnen krijgen, ben ook al 3keer naar de spoed geweest omdat ik er van overtuigd was dat ik een hartaanval kreeg: mijn symptomen zijn meestal steken in de borst, benauwd zijn , tintelingen in de benen en armen en doodgaan. De dokter heeft mij ook iets voorgeschreven om te kalmeren maar het helpt niet echt, soms krijg ik paniekaanvallen als ik rustig ben dus snap niet zo goed wat het triggerd. Ik zou er graag van af geraken iemand tips ?Anoniem> 2 jaar geleden -
Dokter denkt dat het verslaving is (Verhaal 23)
Ik heb periodes van paniek en angstaanvallen en irrationele paranoïde gedachten. ik heb al verschillende dokters bezocht maar bijna elke dokter weigert mij hier de medicatie voor te schrijven waarvan ik zelf denk dat het best help zijnde temesta 1 MG.
elke dokter denkt dat ik dit doe uit verslavingsproblematiek.
contradictie?
ik drink alcohol in het holst van de nacht om mijn angsten te onderdrukken omdat de dokters weigeren deze medicatie voor te schrijven met de reden dat ik maar moet stoppen met alcohol drinken en effe moet sporten en dan zal alles met de noorderzon verdwijnen.
ik ben ten einde raad.
elke dokter heeft zijn eigen (anti) ''kalmeerpillen'' beleid maar juist omdat ik niet krijg wat ik nodig heb grijp ik naar hetgeen een dokter niet eerst een briefje moet voor schrijven en dat is alcohol.
mijn medisch dossier heeft een verleden van drank, drug misbruik om de angsten te onderdrukken ik heb periodes van maanden geen medicatie, drugs, alcohol gebruikt maar wel enkele bezoeken en de drukbezette spoed dienst in de holst van de nacht smekend om dat pilletje omdat de angst ondragelijk is.
ik begrijp sommige dokters niet, waarom maken ze die medicatie als bijna geen één enkele dokter deze wilt uitschrijven. ik heb intussen 5 dokters gezien 2 ervan hebben mij een doosje aprazolam 0.5 voorgeschreven waarvan ik een halve lat moet nemen om mijn angst onder controle te krijgen.
een arts kent zijn job, de patiënt zijn eigen lichaam.
ik zoek begeleiding maar weiger antidepressivum te nemen.
Temesta is tijdelijk en werkt wanneer ik het nodig heb dat ander is voor het leven en dat wil ik niet.
Diddies> 2 jaar geleden-
Pillen lossen niets op
en je wordt er verslaafd van praat met iemand die je vertrouwt vertelt alles wat je dwars zitWil> 2 jaar geleden -
Hoi ik Ben een jongen van 20 omdat ik veel drugs heb gebruikt heb ik ook last van paniekaanvalen oftewel angststoornis 😞
De dokter Wilde mij gisteren ook Niks voor schrijven dus heb ik me dealer gevraagd voor oxacepam voor die tijd dronk ik 2 flessen wijn per dag om de paniek te onderdrukken Maar dat doe ik nu all 4 jaar en me lever is dus niet goed meet nu hopen dat oxacepam gaat werkenGeukojan B> 2 jaar geleden -
DEZE BERICHT IS VOOR ALLE MENSEN MET EEN PANIEKAANVAL/STOORNIS !
ik heb er ook in het verleden last van gehad.
Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten ben naar een psycholoog geweest daar kreeg ik voor mij gevoel alleen maar rare vragen bvb heeft u zelfmoordneigingen NEE dat heb ik niet ik ben niet gek. zo willen ze wel laten voordoen. of alsof er iets op dat moment in je leven speelt stress is vaak het meest voorkomend woordje van artsen. Dit alles te hebben gehad en ik zelf weet dat er niets in mijn leven speelt wat dit kan veroorzaken ik had geen geldproblemen een mooie huis lieve en gezonde kinderen en een goed huwelijk. Toen ben ik zelf op internet op zoek gegaan naar wat dit zou kunnen veroorzaken. Ik kwam uit op magnesium tekort. Kijk maar eens naar symptomen van magnesium tekort. (staan veel van je klachten waarschijnlijk bij)
Magnesium wordt niet door het lichaam zelf aangemaakt zoals Vitamine D. Magnesium moet je dus uit je voeding halen het zit veel in spinazie noten en vis als je dit al niet dagelijks eet bouw je dus al een tekort op. ik gebuikte vloeibare magnesium van Floradix dit heeft mij enorm geholpen en ben nu van mijn klachten af. wel voel ik het soms opkomen maar dan ga ik altijd even na wat ik gegeten of gedronken heb. zo kwam ik er ook achter dat cafeïne bij mij ook een aanval opwekte. dus nu ook cafeïnevrije koffie enz. ik hoop dat je hier iets aan heb.
ik zeg altijd baat het niet schaadt het niet.
maar veel mensen hebben een tekort aan magnesium alleen wordt dit vaak niet door een arts gezien. (ze sturen je liever door naar een psycholoog en laten je zorgkosten maken )
ik zou het echt iedereen aanraden.
en Kijk vooral even bij de symptomen van een magnesium tekort geloof me dat er veel dingen bij staan die u ervaart als dat zo is zou ik direct gaan beginnen met het bij slikken van magnesium.
Groetjes Prisellaprisella> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dat alcahol gebruik.. Wat je vermeld is heel herkenbaar...
Zonder dat slaap ik niet.
Hele gevechten met me zelf....
Mijn broertje heeft puffers voor zijn adem haling...
Astma...
Ik zelf ben daar nooit voor getest...
Heb zelf nu die puffers ook in gebruik... En merk dat 8 van de 10 keer.... Het helpt..
2 keer van de 10...is het toch een heftigere aanval....
Zeker als je dan niet drinkt...
Het punt is je kent je lichaam het beste.
Je weet wat helpt voor je lichaam..
Maa rop het moment dat je er zelf na gaat vragen...
Krijg je het niet...
Valt me op.....
Mijn advies na jouw...
Weer afspraak maken met de doktor..
Hem vertellen dat je.. Je eigen lichaam het beste kent..
Je alles al geprobeert heb..
En dit wat je aan geeft het beste voor jouw werkt....
Leg uit dat je snapt...ivm je verleden dat er gedacht word verslavings... Blablabla.
Laat me bewijzen... Met de recepten...
Die ik moet krijgen... De hoeveelheid die aan gegeven is... Niet zal over schreiden...
Als je overtuigd bent... Lijkt me dat ze je het geven... En anders ga je in Lelystad naar de huisarts zijn ze wat makkelijkerYootje> 2 jaar geleden
-
-
Ze komen vaak totaal onaangekondigd (Verhaal 95)
Ik heb al ruim 20 jaar last van paniekaanvallen.
Ze komen vaak totaal onaangekondigd en ik weet zelf ook niet wat het triggert. Het bestaat vrijwel altijd uit dezelfde opbouw:
- angstig/onrustig gevoel
- snellere ademhaling en kortademig
- kokhalzen
- beven in de bovenbenen
Na een aanval zit ik er finaal doorheen en ben ik uitgeput en moet ik echt bijkomen ervan.
Het maakt mijn dagelijks leven enorm lastig. Ik kom bijna niet buiten er door. Als ik ergens naar toe moet schiet ik meteen in de stress, omdat ik 'weet' dat ik onderweg paniek krijg. Dat is denk ik angst voor de angst ofzo, maar het maakt me fysiek ziek. De heenreis is altijd erger dan de terugreis. Mensen in mijn omgeving snappen het niet en zeggen dat ik me aanstel. Ondanks dat ze me bijna zien overgeven onderweg of aan het huilen ben.
Ik schaam me er heel erg voor, ik ben een man van bijna 40, en ik wou dat ik 'normaal' was. Ik ga nooit op vakantie hierdoor en doe ook nooit leuke dingen. Ik leef eigenlijk alleen maar binnen. Als mijn gezin uit eten gaat of naar een pretpark of een verjaardag dan ga ik dus niet mee. En dat zet best veel druk op de relatie, ik zou graag mee willen. Maar ik weet dat ik ziek word en weg wil en daarmee hun dag verpest, dus blijf ik maar thuis. Deze zomer gaan ze voor een maand op vakantie naar Egypte...zonder mij.Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Pijnlijk. Ook enigzins herkenbaar
Nu aan het bijkomen van mijn tweede zeer hevige aanval in een week tijd. Nadat het sinds september beter ging en ik alleen wekelijkr milde aanvallen met hartkloppingen kreeg, zit ik mij hier weer zorgen te maken of ik toch echt niet zojuist een hartaanval heb gehad. Hartslag van naar 165 en in recordtempo naar 48 i.c.m. druk op borst, licht en druk in het hoofd en dat soort gekke dingen.
Goede nachtrust, bewegen, ook als dat een korte wandeling is en wel je eigen grenzen opzoeken en steeds een stukje verleggen. Dat is de manier om het significant te verbeteren.Ook een man> 2 jaar geleden
-
Ineens bang voor vanalles (Verhaal 6)
Een jaar geleden gingen mijn moeder en ik op vakantie in Nederland. Lekker tot rust komen in een Van der Valk hotel. Daarnaast lekker shoppen en iedere dag uiteten. We hadden er super veel zin in! We gingen uiteten bij een western rib restaurant. Super leuk aangekleed, leuke muziek, medewerkers allemaal verkleed.
We hadden eten besteld en na ongeveer 10 minuten kreeg ik het bloedheet en werd ik enorm misselijk. Ik zei tegen mijn moeder dat ik mij niet lekker voelde en we hadden meteen het eten gecanceld. Eenmaal in de auto had ik nergens geen last meer van. De volgende dag besluiten we lekker frietjes te eten bij een lokale snackbar. Krijg ik het weer enorm warm en word ineens super misselijk! Twee frietjes op en afgerekend gaan we terug naar het hotel.
Eenmaal aangekomen in het hotel heb ik nergens geen last meer van! Twee weken na de vakantie ga ik met de bus naar het werk, ook in de bus krijg ik ineens een opvlieger en word misselijk. Ik stap bij de eerst volgende halte uit de bus en de misselijkheid is weg.
Ik merk al dat er een soort patroon ontstaat maar niet wetende wat ik had. Naar de huisarts gegaan, bloedonderzoek, echo, darm onderzoeken laten doen. Daar kwam allemaal niks uit. Vervolgens super veel lichamelijke klachten. Last van mijn handen (tunnel syndroom) wat nu ook naar mijn rechtervoet is geschoten. Helaas niet ernstig genoeg voor een operatie en moet het doen met medicijnen en veel rust houden (ik werk in de horeca!).
Er zijn een paar maanden overheen gegaan en heb het maar geaccepteerd maar raar vond ik het wel dat ik ineens misselijk werd op plekken waar veel mensen zijn. Sinds kort een nieuwe functie waarbij ik leiding geef aan mijn collega's, dat neemt de nodige stress met zich mee.
Merk ik dat ik ineens bang ben in het donker, bang ben van dronken mensen, bang ben om te kotsen of mensen te zien kotsen. Iets waar ik nooit geen moeite mee had? Drink geen alcohol meer omdat ik bang was misselijk te worden.
Afgelopen weekend een bruiloft gehad van mijn beste vriendinnetje! Feest zou je denken? Ik ben wakker geworden met een enorm rot gevoel en heb de hele dag gehuild en tegen mijn moeder verteld dat ik niet wilde gaan. Mijn moeder begreep er niks van en zei je moet gaan dat kun je niet maken.
Ik was om 14.00 uur uitgenodigd voor de ceremonie maar kon mezelf er niet toe aanzetten om te gaan. Uiteindelijk met veel moeite zijn we om 20.00 uur de auto ingestapt en zijn we naar het feest gereden. Ik heb enorm veel moeite om dit aan haar te vertellen omdat deze dag om haar moet draaien en niet om mij. Ze is ook lichtelijk teleurgesteld dat ik pas om 20.00 uur kwam opdagen.
Ik vergeef mezelf dit ook niet, maar uitleggen is voor de 'nuchtere' mensen onder ons heel moeilijk. Ik merk dat ik misselijk word wanneer ik naar de bioscoop ga, uiteten ga, in de bus zit, wanneer ik iets heb afgesproken.
Pas drie weken terug ben ik op internet gaan zoeken wat deze symptomen kunnen betekenen en ben me rot geschrokken! Ik ben alleen maar huilerig, voel me rot, of maak me druk over het feit of ik niet snel genoeg weg kan! Oftewel; het vlucht effect.
Ik ben een gelukkig mens en heb niks te klagen maar dit vreet mijn hele sociale leven op! Ik houd iedereen op afstand en ben snauwerig naar mensen die om mij geven. Dit gun ik hun niet en mezelf ook niet! Ik ga binnenkort (wanneer de dokter terug is van vakantie) een afspraak maken en kijken wat we hier aan kunnen doen. Voor wie helpt een psycholoog?
Gail> 2 jaar geleden-
Ik heb precies dit. Ben uiteindelijk voor specifiek 'paniekaanvallen' een psycholoog gegaan. Maar dit heeft niet alles voor mij opgelost aangezien het om veel meer dan paniekaanvallen ging. Zit nu bij een nieuwe psycholoog die me veel informatie geeft over angst en hoe je ermee omgaat. Het heeft me erg geholpen het tegen vrienden te vertellen wat er met me aan de hand is en dat ik niet altijd maar overal mee naartoe kan, omdat dat mij gewoon een hoop angst en stress geeft. Als mensen hier rekening mee houden scheelt het al een hoop stress. Ik heb nog steeds wel eens angst , maar ik kan alweer dingen doen zoals terrassen en onverwachtse dingen doen. Terwijl ik ook opeens bang was van kotsende mensen, alcohol drinken, in openbare ruimtes zitten etc.. Het gaat niet snel, maar ik zie al wel verbetering! Ik heb wel na 1/2 dagen leuke dingen doen minstens 1 dag nodig om bij te komen en dan heb ik ook zin in helemaal niks. Hoop dat dit je wat helpt en anders wil k graag contact met je houden om onze ervaringen te delen. Dit is ook mijn eerste keer dat ik het op internet deel :)
Evi> 2 jaar geleden -
Het is jammer dat je moeder en je vriendin jou niet eens kunnen begrijpen.
Je hebt stress en denk vooral aan jezelf en niet aan socium
Focuseer op jezelf. Uitrusten, lezen, zwemmen.Anya> 2 jaar geleden -
Ik kreeg ook een leidinggevende functie, zoveel spijt van zit nu met een vette burn out en paniekaanvallen. Na half jaar ietsje verbetering, maar lichaam wil niet wat ik wil helaas.
Jos> 2 jaar geleden -
Ik herken me hier zo erg in! Ik heb nu ook eindelijk hulp hiervoor durven zoeken helaas is de wachttijd 100 dagen tot 1.5 jaar bij de psycholoog. Wat zijn jullie ervaringen hiermee?
Anoniem> 2 jaar geleden -
Oh wat herkenbaar.
Ik heb precies hetzelfde en ook op de wachtlijst van de psygoloog.
Gelukkig kan ik elke 3 weken met iemand bij de dokter praten maar die kunnen me niet verder helpen.
Van de week gingen we uiteten met me schoonouders. Onderweg erheen een paniek aanval. Daar ook.
Ik ben zo bang om flauw te vallen ook op die momenten.
Op een gegeven moment zeide we dat we weg gingen en de rust kwam weer boven stress gevoel verdween. Zo apart allemaal.
Ik heb 2 kleine kinderen( 1 en 3) en moet dus dingen.
1 tip, alleen een nachtje weg.
Ik heb het gedaan vorige week en het was zo heerlijk om even alleen tot rust te komen.
In bad , shoppen, uiteten. Weg wanneer je wil.
Voor mij was het erg fijn.Lisa> 2 jaar geleden -
ja heel goed,want daarna was ik er van af en durfde de supermarkt weer in en andere dingen die ik eerst niet meer durfde ,het ligt er denk ik ook aan of het een goede psychotherapeut is en waar je het goed mee kan vinden.
lettie> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Sinds 3 maanden na het overlijden van mijn echtgenoot, heb ik hier iedere dag mee te maken. Oxazepam verminderd maar haalt het niet weg. Mijn omgeving begint het langzaam vervelend te vinden als ik weer bel tijdens een aanval.
Ik heb geen oplossing maar vind het wel goed te weten dat ik niet alleen sta in deze situatie. Heel veel sterkteHelma> 2 jaar geleden
-
-
Sinds het overlijden van mijn echtgenoot (Verhaal 97)
Sinds het overlijden van mijn echtgenoot nu 3 maanden geleden, heb ik constant paniekaanvallen.
Ik gebruik al jaren anti depressva en nu ook oxazepam. Daarnaast heb ik regelmatig therapeutische gesprekken, GGZ heeft mijn hulpvraag afgewezen.
Door de paniekaanvallen durf ik steeds minder naar buiten te gaan en sluit ik mezelf steeds meer af van de realiteit van de dag.
Ondanks al mijn pogingen de aanvallen onder controle te houden wordt het zelfs erger.
Herkend iemand dit en zijn er manieren om hiermee om te gaan.Helma> 2 jaar geleden -
Vaccin paniek (Verhaal 80)
mijn paniek is na het vaccineren ontstaan, na een jaar tot anderhalf jaar te hebben getwijfeld over wel of niet vaccineren besloten het wel te doen omdat mijn beroep dat met zich meebrengt en ik een schuldgevoel had als ik het niet deed. Nu weet ik van mij zelf dat ik moeite heb met medicijnen innemen en ik daar ook altijd lichtelijk nerveus van wordt, wat er in zit kan er niet zomaar weer uit.
anyway, ik heb me laten vaccineren, de 1e prik ging goed maar de 2e niet tijdens het wachten werd ik niet goed, ee hele hoge hartslag, druk op de borst, alles begon te tintelen, en erg nare ervaring, en jullie raden het al, ik heb het nog steeds, het gebeurt in de slaap, ik wordt wakker met een bonzend hart en hartkloppingen, ik ben de volgende dag hele maar brak ervan maar moet weer aan het werk, heb een eigen praktijk en kan de klanten niet laten staan.
Meer mensen die het hebben met medicijnen of/en vaccin angst?
in het kader gedeelde smart is halve smartAnoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hi, Ik heb ook sinds na mijn vaccinatie last van paniek aanvalen en hyperventilatie. Druk in het hoofd druk op de borst. Bang om dood te gaan. Ik blijf dagen lang met last moet ik vakker ziek melden op werk. Ik krijgt continu last van.
Su> 2 jaar geleden
-
Ben hier nog wel even zoet mee (Verhaal 28)
Al sinds ik me kan heugen heb ik last van paniek aanvallen. Althans, dat dit paniek aanvallen zijn weet ik pas sinds April toen ik in paniek de dokter belde omdat de aanvallen steeds erger en heftiger werden. De dokter vertelde me dat het vermoedelijk om een (sociale)angststoornis ging en mocht me gelijk in gaan schrijven bij een psycholoog en tot die tijd kon ik bij de Poh-ggz terecht. Daarnaast heb ik ook al jaren last van somberheid klachten wat door deze diagnose alleen maar erger werd. Dat er met mij iets psychisch aan de hand was vond en vind ik nog steeds een beetje moeilijk te verkroppen. Nu sinds een tijd loop ik bij een psycholoog waar ik net een nieuwe behandelaar heb. De exposure oefeningen werken bij mij helaas niet omdat ik daar gek genoeg niks bij voel. Ze vermoeden dat het een dieper liggende oorzaak heeft waardoor we nu zijn begonnen met schema therapie. Dit betekend dat we het nu voornamelijk over het verleden hebben waardoor de somberheidsklachten op het moment alleen maar erger worden. Ik zit nu aan de Oxazepam waar mijn psycholoog me echt vanaf wilt hebben. Maarja ondanks de sociale angststoornis, onderneem ik wel van alles en werk ik wel gewoon nog. De aanvallen blijven alleen steeds vaker terug komen waardoor ik graag de oxazepam blijf slikken. Het liefst zou ik aan de anti depressiva gaan zodat ik af ben van de scherpste kantjes. Maar volgens de psycholoog werkt dat helaas niet zo. Nouja, een heel verhaal maar het komt erop neer dat ik hier nog wel even zoet mee ben.. Maar met 2 kleine kinderen om me heen valt dat nog niet mee! Het lijkt wel alsof ik de enige ben die hier last van heeft. Fijn dat er een forum is waar je dus leest dat ik absoluut niet de enige ben!
Groetjes RachelRachel> 2 jaar geleden-
Hoi, antidepressiva helpt zeker tegen angststoornissen. Gebruik zelf citalopram en voel me veel beter.
Groet,
EmmaEmma> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Kijk eens op vrouwen kracht site
Miranda> 2 jaar geleden
-
-
Sinds mijn man is overleden (Verhaal 41)
Sinds mijn man is overleden heb ik heel veel paniekaanvallen en hyperventilatie, het komt het meest voor in de nacht. Ik ben ook bang als ik alleen in huis ben dan komt ook vaak de angst. Ik slik 2x per dag oxazepam 10 mg, en ik ben onder behandeling bij het GGZ maar dat heeft nog niet veel geholpen. Ik heb nog steeds paniekaanvallen en heel veel angst en ik huil ook veel! Herkent iemand dit ook, dan hoor ik dat graag!!! Groetjes, MariahMariah> 2 jaar geleden-
Dag Mariah, dat is zeker herkenbaar! Heb ook al jaren last van paniek. Helaas moet moeten we toch heel hard gaan werken om deze aanvallen te onderdrukken. Ik weet dat het verschrikkelijk is. Erg angstig. Maar je bent niet alleen.
Emma> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ja enorm sinds echt scheiding vreselijk
Mira> 2 jaar geleden
-
-
Angst voor de dood maar ook om te leven (Verhaal 93)
Heb al maanden ondragelijke angst.angst voor dood maar ook om te leven.ik weet niet hoe hier mee om te gaan..elke dag is een strijd.heb veel huilbuien.ik wil er zo graag vanaf.maar weet niet hoe..
Herkend iemand dit? En wat helpt?Monique> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Heb al medicijnen citalopram en alprozalam.kom 1x in de week bij psycholoog en heb meditatie oefeningen.maar tot nu toe weinig verbetering.
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Ik ben zo opgelucht dat ik nu weet wat er mis is (Verhaal 9)
Hoi aangenaam ik ben kes, ff internet afgezocht naar lotgenoten en shit maar er valt verbazingwekkend weinig te vinden. Maar hey guess what ik heb dus ook een paniekstoornis. Ben ik nog geen half uur geleden achtergekomen trouwens. Moet het ff kwijt. Ik heb ADD en dit maakt het voor mij lastig om alledaagse dingen te doen, zoals tandenpoetsen of mijn wekker zetten. Ik heb altijd wel geweten dat er nog iets anders aan de hand was maar ik had geen idee wat. Mijn eerste paniekaanval kreeg ik toen ik 10 was. Ik speelde handbal toen ik die leeftijd had. Ik zat die middag rustig in de kantine mijn glaasje spa blauw op te drinken toen ik me plotseling heel duizelig begon te voelen en mijn hart heel erg hard ging kloppen. Het enige wat er in mijn hoofd rond ging was "ik ga dood". Dat bleef een paar minuten zo door gaan terwijl ik mezelf probeerde te kalmeren. Dit was tevergeefs. Het werd alleen maar erger en op een gegeven moment begon ik rondjes door de kantine te rennen en te schreeuwen dat ik dood ging. Ik woon in een klein dorpje dus mijn familie was ook aanwezig en we zijn gelijk naar de eerste hulp gereden. Daar vertelde de dokter mij dat het een hyperventilatie aanval was. Ik had op dat moment geen idee wat dat in hield en dat maakte me ook niet zo veel uit, zolang het maar op hield. De dokter zei dat als het een tweede keer gebeurde ik een liedje moest gaan zingen. Mijn juffen en meesters werden op de hoogte gebracht en zo ging ik elke keer als ik een aanval had een liedje zingen. Maar naarmate er jaren voorbij gingen voelde het nog steeds fout. De aanvallen werden heftiger en korter. Ik wist dat dit geen hyperventilatie kon zijn en dit probeerde ik mijn moeder ook uit te leggen, maar zij wilde niet luisteren. Omdat het ook mentaal niet zo goed ging met mij heb ik meerdere psychologen gehad. Geen van hen wist wat er aan de hand was. Tot Anne. Ik heb het altijd moeilijk gehad met over mijn gevoelens praten en ik ga daarom ook liever niet naar psychologen. Maar Anne was een geval apart. Anne begreep mij zoals niemand anders deed en vertelde mij dat mijn klachten leken te lijden naar een angststoornis. Na wat google werk verklaarde dat de aanvallen, maar ik herkende mijzelf er niet in. Ik heb hier weer over geprobeerd te praten met mijn moeder, maar zij geloofde er nog steeds heilig in dat het hyperventilatie aanvallen waren. Ik ben nu 16 en een paar maanden geleden werden de aanvallen veel en veel erger. Ik voel me ook een soort verdoofd de hele tijd. Alles voelt als een droom. Ik ben toen gaan googelen naar medicatie voor een angststoornis (Ik had hier ook met mijn arts over gepraat) en ik zag bij wikipedia een knopje "paniekstoornis" staan. Ik klikte hier op en na het lezen er van was ik in tranen. Ik heb gelijk een afspraak met mijn arts gemaakt. Hij heeft toen een paniekstoornis geconstateerd. Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoelt. Na al die jaren eindelijk weten wat er mis is. Ik kan niet wachten op mijn therapie. Ik hoop dat mensen zich kunnen vinden in mijn verhaal, want ik heb geleerd dat mensen die hetzelfde voelen de enige zijn die je echt zullen begrijpen. Als je ooit iemand nodig hebt om er samen over te praten, voel je vrij me een berichtje te sturen. Mijn instagram is @keskolsteeg
Kes> 2 jaar geleden-
Hoi Bianca, ik heb zelf ook al heel lang last van oa een paniekstoornis, dus weet helaas wat jij mee moet maken, fijn om er samen over te praten.
Mag ik jouw emailadres?Celine> 2 jaar geleden -
Heey kes.
ik kan je instagram niet vinden, ik heb sinds kort ook last van aanvallen en zou het fijn vinden om het er over te hebben met je 🤗..> 2 jaar geleden -
Hier hetzelfde verhaal! 😔
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Welke hulp krijgen jullie hiervoor?
Ben wel benieuwd
Liefs MirandaMiranda> 2 jaar geleden
-
-
de aanvallen verschillen in zwaarte (Verhaal 18)
Sinds ruim 2 jaar heb ik last van paniekaanvallen. Ik ervaar dan hartkloppingen/versnelde hartslag, druk op de borst en kortademigheid. Trillen van spanning en tintelingen op afwisselende plekken, duizelingen en misselijkheid. De aanvallen verschillen vaak wel in zwaarte. Meestal zijn ze licht met alleen tintelingen, spanning en duizeligheid. Heel soms ervaar ik alles bij elkaar. Hierdoor word ik bang om dood te gaan aan bijvoorbeeld een hartaanval. Ik besef me wel dat het de paniek is, daardoor worden de sensaties vaak ook uitgelicht. Maar toch blijf ik denken, wat nou als er echt iets aan de hand is.
Vaak komen de sensaties ook uit het niets dus dan snap ik niet goed wat dan de 'trigger' is. Ik ben al een keer bij een psycholoog geweest maar dat was alleen een begin gesprek. Maar ik wil dit graag ook bespreken met mensen die hetzelfde ervaren en hoe zij het aanpakken .Steffi> 2 jaar geleden-
Hoi Steffi, Ik herken mij in je verhaal. Zeker dat van die trigger. Het zou ook zo kunnen zijn dat jij verwacht (onbewust) dat er een aanval komt.. (self fulfilling prophecy) Of dat je bijvoorbeeld teveel koffie gehad hebt om zo n aanval uit te lokken. Ten minste dit is wat ik dan denk wat bij mij aan de hand is... Hopelijk heb je er wat aan.
Martijn> 2 jaar geleden -
Herkenbaar. Ik doe aan Cognitieve gedragstherapie bij een psycholoog. Dat helpt echt. Belangrijkste is niet te vechten tegen paniekaanvallen. Dat deed ik ook. Als ik het voel aankomen dan accepteer ik dat en laat het gewoon gebeuren. Dan duurt het korter dan dat je er tegen vecht. Het is allemaal bedachte angst. Uiteindelijk worden de paniekaanvallen steeds korter en verdwijnen. Ik spreek uit ervaring. Kijk ook eens op YouTube naar Wijnand van Dam.
George> 2 jaar geleden -
DEZE BERICHT IS VOOR ALLE MENSEN MET EEN PANIEKAANVAL/STOORNIS !
ik heb er ook in het verleden last van gehad.
Ik heb aan de kalmeringstabletten gezeten ben naar een psycholoog geweest daar kreeg ik voor mij gevoel alleen maar rare vragen bvb heeft u zelfmoordneigingen NEE dat heb ik niet ik ben niet gek. zo willen ze wel laten voordoen. of alsof er iets op dat moment in je leven speelt stress is vaak het meest voorkomend woordje van artsen. Dit alles te hebben gehad en ik zelf weet dat er niets in mijn leven speelt wat dit kan veroorzaken ik had geen geldproblemen een mooie huis lieve en gezonde kinderen en een goed huwelijk. Toen ben ik zelf op internet op zoek gegaan naar wat dit zou kunnen veroorzaken. Ik kwam uit op magnesium tekort. Kijk maar eens naar symptomen van magnesium tekort. (staan veel van je klachten waarschijnlijk bij)
Magnesium wordt niet door het lichaam zelf aangemaakt zoals Vitamine D. Magnesium moet je dus uit je voeding halen het zit veel in spinazie noten en vis als je dit al niet dagelijks eet bouw je dus al een tekort op. ik gebuikte vloeibare magnesium van Floradix dit heeft mij enorm geholpen en ben nu van mijn klachten af. wel voel ik het soms opkomen maar dan ga ik altijd even na wat ik gegeten of gedronken heb. zo kwam ik er ook achter dat cafeïne bij mij ook een aanval opwekte. dus nu ook cafeïnevrije koffie enz. ik hoop dat je hier iets aan heb.
ik zeg altijd baat het niet schaadt het niet.
maar veel mensen hebben een tekort aan magnesium alleen wordt dit vaak niet door een arts gezien. (ze sturen je liever door naar een psycholoog en laten je zorgkosten maken )
ik zou het echt iedereen aanraden.
en Kijk vooral even bij de symptomen van een magnesium tekort geloof me dat er veel dingen bij staan die u ervaart als dat zo is zou ik direct gaan beginnen met het bij slikken van magnesium.
Groetjes Prisellaprisella> 2 jaar geleden -
Dag Steffi (en ieder die dit leest) , zelf heb ik sinds mijn 12e last van angst gevoelens en paniekaanvallen. Inmiddels ben ik 23 en voel ik nog regelmatig gevoelens van angst, verkeerde ademhaling etc. Wat ik lees waar je last van hebt is precies wat een paniekaanval inhoud, de gedachtes zijn écht niet gek die je hebt! Het sleutelwoord hier is "gedachtes" Want uiteindelijk zijn het "maar" gedachtes. Hoe echt het ook voelt....
Wat ik heb geleerd en kan helpen om te doen, is 1: bewust worden van je lichaam op het moment dat je merkt angstig te worden: "oke ik heb 5 vingers, dan ga je die tellen (hardop pratend dit doen is een tip!!) . Verder zijn ademhalings oefeningen leren heel belangrijk, die zullen ook de druk op de borst weghalen. --> het stikkende gevoel kan zijn doordat je waarschijnlijk een hoge ademhaling hebt. Het is eigenlijk je lichaam die zegt: STOP! Ik heb al genoeg lucht! Dan gaat je keel letterlijk een klein beetje nauwer worden puur omdat je lichaam genoeg zuurstof heeft. Je kan dus niet stikken, je hebt juist te veel zuurstof! Daarom zijn ademhalingsoefeningen goed en fijn om te doen. blijf deze NET zo lang doen tot je écht het gevoel hebt weer op ritme te zijn.
2: In een paniekaanval kan HARDOP een boek lezen goed zijn, al verhef je je stem, het zorgt voor een betere ademhaling en afleiding.
3: In een paniekaanval bewust worden van je omgeving. Dus: Kijk naar de kamer waar je in zit, "goh ik zie gordijnen, ik zie een tv, etc.
4: Sluit jezelf aub niet op uit angst! Door dit te doen ga je je hersenen "trainen" en eigenlijk je onderbewustzijn om JUIST sneller angstig te raken, oftewel: je maakt voor jezelf de drempel steeds hoger! Denk aan exposure; door te doen leer je dat iets eigenlijk niet eng hoeft te zijn! Zeg dit dan ook tegen jezelf: "dit was eigenlijk helemaal niet eng. Er is niks ergs gebeurd.
5: POSITIVITEIT: al schrijf je begin van de dag 3 dingen op waar je dankbaar voor bent: ik ben dankbaar dat het mooi weer is vandaag, ik ben dankbaar dat ik in een mooi knus huis woon etc. En het einde van de dag 3 dingen die goed zijn gegaan! En sta er echt bij stil..
Ik kan nog meer dingen opnoemen...
Je zou ook op INSTAGRAM naar accounts zoeken met therapeuten die hiervoor allerlei tips hebben + een platform met mensen die hetzelfde meemaken! Dit helpt mij ook veel :)
Paniekaanvallen kunnen soms een aanleiding hebben maar inderdaad ook uit niet. Onthou dat je ONBEWUST veel indrukken krijgt op een dag en veel gedachtes hebt, dat kan soms eruit komen, maar dat hoeft niet altijd!
Het is vooral belangrijk wat JIJ ermee doet; even lekker wandelen om het hoofd leeg te maken. Een lekker serietje opzetten of yoga/ mindfulness! Een dagboek bijhouden. Praten met iemand of schrijven!!! Vind JOUW manier. Ga leren gedachtes OMZETTEN. "Wat is mijn manier/ trucje/ coping die voor mij het beste werken om rustig te worden en blijven?"
!!!!! Wat ik ook heb geleerd is om CAFEÏNE te VERMIJDEN (koffie, red bull maar ook sigaretten) hier zit een stofje in wat juist "angst" opwekt. Ik ervaar dit zelf namelijk ook altijd zo.
Ik weet niet hoe oud dit bericht is maar hopelijk heb jij of iemand anders er iets aan..... Alle liefde en het komt goed. Ik geloof in jeAnoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Beste Anoniem,
Heel erg bedankt voor je tips. Die ga ik uitproberen.
Ben ik heel dankbaar voor.
Groetjes,
AidaAida> 2 jaar geleden
-
-
Mijn eerste paniekaanval was op Mallorca (Verhaal 50)
Sinds 3 jaar paniekaanvallen en pijn in mijn hart!
Ik ben 32 jaar, heb 2 kinderen. Mijn eerste paniekaanval was op Mallorca op de dag dat ik terug zou vliegen met mij gezin. Juli 2018… zal deze dag nooit vergeten! Slecht geslapen en werd wakker met een heel raar gevoel. Ben ik nou misselijk? Ziek? Buikpijn? Een uur later begon ik helemaal te trillen en zweten maar ik kon niet zeggen wat ik precies had! Ik werd gewoon helemaal gek! Mijn man heeft de spoeddokter gebeld en die heeft mij helemaal onderzocht. Niks te vinden natuurlijk en toen kreeg ik een rustgevend middel ingespoten omdat ik naar het vliegveld moest. Werd door personeel van het vliegveld in een kar naar het vliegtuig gebracht! Eenmaal in het vliegtuig was er niks meer aan de hand. Thuis snapte ik er niks van wat er nu gebeurd was. Toch kreeg ik steeds vaker daarna weer een raar gevoel. Pijn in mijn hart en een raar gevoel in mijn hoofd. Bloedonderzoek en darmen laten controleren, alles prima! Alleen wat bloedarmoede. Na zo’n 3 maand weer een heftige paniekaanval… toen wat meer hulp gaan zoeken! Orthomoleculaire arts voor voeding/hormonen.. dan gaat het weer een tijdje goed en dan komt het weer. Toen een Mindfulness cursus gedaan, weinig aan gehad helaas! Af en toe een ontspanningsmassage helpt soms. Ben bij een holistische massage geweest, deed erg pijn en had even het idee dat het gewerkt heeft maar na de vaccinatie deze week ging het weer helemaal mis. Ik ben bang voor files, drukke winkelcentra, vliegvelden, nieuwe plekken/steden en ben altijd in mijn hoofd bezig met ziektes/dood. Ben zo bang om dood te gaan! Ik neem om de paar dagen een kwart Oxazepam en meestal helpt dit. De laatste dagen helaas iets meer nodig gehad, voelde me niet zo lekker en denk gelijk dat ik dood ga door het vaccin. Heb zelf het idee dat het door borstimplantaten komt die ik nu zo’n 4,5 jaar heb. Gelijk bij de eerste paniekaanval dach tik ze moeten er uit. Toen had ik ze net een jaar. Maar iets houdt me toch tegen omdat zoveel mensen paniekaanvallen hebben! Het is elke dag weer overleven. De huisarts wil me antidepressiva geven maar daar ben ik geen voorstander van. Mijn laatste optie is een Psycholoog maar ik heb daar ook weinig vertrouwen in. Er moet iets gebeuren!! Iemand tips?? Ik denk dat ik moet gaan sporten, conditie opbouwen lijkt me wel een goed idee! Toch fijn om hier andere verhalen te lezen en dat ik niet de enige ben…Laura> 2 jaar geleden-
Beste Laura.
Je bent zeker niet de enige en helaas kan ik me herkennen in je verhaal..
Ik ervaar ook wekelijks klachten en aanvallen. En ook sport ik en probeer ik fit te blijven. Helaas voor mij merk ik dat ook na sporten of inspanning dat ik sneller een aanval krijg waarom?..
Ik denk te veel na als ik na sporten pijn voel of me hart ineens snel gaat duhh als je sport maar als je die aanvallen hebt snap je ook dat je je dan direct zorgen maakt. En dat maakt me nu dus ook dat sporten me deels tegenhoudt.
Ik ben nog niet gevaccineerd omdat ik ook bang ben wat dit in mijn lichaam zal doen helemaal omdat ik corona heb gehad. Echter wil ik ook niet opnieuw ziek worden..tis dubbel gevoel het bang zijn allemaal.
Bij mij heeft de psychologe deels geholpen ze leert je de aanvallen te herkennen en te laten zien hoe je er voor jou het beste mee om kan gaan. Iedereen heeft weer een andere trigger die de aanvallen doet laten komen.
Wellicht is dat wel een tip een gesprek of bezoek kan geen kwaad en je bent zeker niet de enige die dit meemaakt.
Andere tips zijn ademhalings oefeningen welke ik ook probeer uit te voeren soms helpen ze top en soms slaat de aanval zo door dat het even niet lukt.
Maar wat je benoemd aan de anti depressiva ik zou het ook niet willen gelieve zolang mogelijk geen medicijnen
Ik laat me nu doorverwijzen voor therapie. Ben benieuwd of dit me verder zal helpen.
Hoop dat het snel beter gaat. Wees bewust je bent iig niet allen.. :) sterkte
ChantalChantal> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi Laura,
Ik herken wat dingen in jou verhaal. Ik heb 24/7 het gevoel van paniek/gejaagdheid. Ik heb koude rillingen, inwendig trillen, vreselijk moe, gevoel niet normaal te kunnen in en uitademen.
Ik slaap niet en kan mij totaal niet ontspannen.
Ik had ook siliconenprotheses en heb deze in november laten verwijderen. Ik had ze al vanaf 2004 vanwege borstkanker.
Inmiddels ben ik 4,5 maand verder en helaas zijn mijn klachten er nog volop. Ik had zo gehoopt dat ik weer zou opknappen. Ik heb ook nog de gedachte dat het door de overgang kan komen.
Ik heb echt geen idee waarom mij dit is overkomen. Ik heb een heel rustig leven en geen narigheid. Ik snap gewoon niet waarom ik mij zo ellendig voel. Ik kan zelfs niet werken. Ik blijf hopen dat ik mij op een dag weer beter ga voelen. En of het door de siliconenprotheses komt daar twijfel ik heel erg aan. Ondanks dat ben ik wel heel blij dat ze eruit zijn. Ze zweten en kunnen lekken dus het is slecht voor de gezondheid.
Beterschap, en hou je taai
Groetjes RoosRoos> 2 jaar geleden
-
-
Als het terugkeert, altijd heftiger dan daarvoor (Verhaal 92)
Hallo iedereen,
Ik heb al 11 jaar last van paniekaanvallen, met pieken en dalen. Verschillende behandelingen gehad, verschillende “ onderliggende “ oorzaken aangepakt. & het blijft terug komen. 2x bij de logopedie geweest voor de ademhalingsoefeningen & technieken. Nou ben ik er oprecht klaar mee, me werk lijd er onder & elkedag wordt steeds zwaarder.
Nou vraag ik mij af of anderen het ook hebben dat het terug komt & altijd heftiger! Als het dan terug keert is het altijd heftiger dan daarvoor..
Lees graag jullie reacties!
MvgAB> 2 jaar geleden -
Paniekaanvallen en prozac (Verhaal 90)
Hallo allemaal,
Ik heb in het verleden ook last gehad van paniekaanvallen, straatvrees etc.
Toentertijd kwam Prozac op de markt als het wondermedicijn. Een groot nadeel is dar het de klachten sterk verergerd in de eerste weken. Dat heb ik geweten, ik was toen zoo angstig dat je bang bent om compleet door te draaien. Deze medicijnen moet je nooit zonder hulp gaan gebruiken.
Na zeker 15 jaar gebruik en klachtenvrij te zijn ben ik gaan minderen met Prozac om uiteindelijk helemaal ermee te stoppen. Dit had ik nooit moeten doen want sinds kort na een stressperiode is alles weer teruggekomen.
Probleem is dat ik bang ben om weer met Prozac te beginnen vanwege de heftige bijwerkingen waarvan ik last ga krijgen.
Je bent bang om gek te worden (net als bij een paniekaanval), bang om jezelf of iemand anders iets aan te doen terwijl je normaal zo helemaal niet bent. Toentertijd werd en word er beweerd dat je een serotonine tekort heb wat deze klachten veroorzaken. Dan vraag ik mij af of andere therapieën zouden helpen terwijl het een medisch probleem zou zijn. Maar aan de andere kant was ik wel ruim 3 jaar zonder Prozac klachtenvrij.weet niet hoelang ik dit nog aankan.John> 2 jaar geleden -
Ik wil anti depressvia/fluoxterine gaan proberen tegen angsten (Verhaal 60)
Ik heb sinds een aantal maanden erg veel last van paniekaanvallen. Ik heb toen gedacht dat ik alleen wat overspannen was en een reactie van lichaam was dat ik moest ontspannen maar de enorme angst bleef en werd steeds erger. In paniekaanvallen heb ik constant het gevoel dat ik de controle over mn lichaam verlies en weg ga vallen en dood ga waardoor ik constant aan het vechten ben. Ik heb tintelingen in mn linker arm en spierpijn in mn benen, hartkloppingen en steken in mn borst. Verder gaan mn handen en voeten zweten en worden heel koud en het voelt vreselijk eng waardoor ik nog banger en banger worden en het ook heel eng vindt om alleen thuis te zijn voor t geval ik echt dood ga. Meestal heb ik het de hele nacht en doordat mijn lichaam in een “vluchtreactie” zit, kan ik ook niet in slaap komen en schrik ik steeds wakker als ik bijna in slaap val. Hierdoor lig ik nachten wakker.. ik heb t gevoel dat iedereen om heen geen idee heeft wat ik voel en vindt dat ik me aanstel waardoor ik het probeer in te houden en t dan juist alleen maar erger wordt en nu ook veel thuis ben en weinig de deur uit ga, terwijl ik hiervoor een heel sociaal leven had… na meerdere gesprekken met psycholoog en fysio (voor ontspanning) gaat t niet weg. Heb vroeger ook heel erg hyponchdie gehad (angst voor ziektes) dus denk toch een angst stoornis. Wil nu anti depressvia/fluoxterine gaan proberen tegen angsten. De dokter ziet dit als enige oplossing. Hebben julie hier ervaring mee?Aniek> 2 jaar geleden-
Hi Aniek,
Ik herken mezelf op best veel punten zoals ik ze teruglees in je verhaal.
Praten helpt! Probeer dit ook te delen met mensen die je echt vertrouwd.
Mocht je je ei kwijt willen en er persoonlijk over praten hoor ik het graag van je!Rens> 2 jaar geleden -
Ik heb precies dezelfde klachten als jij. Ook ik heb Anti depressiva voorgeschreven kregen maar ik ga er niet aan beginnen. Het heeft zoveel bijwerkingen en als je er weer mee moet stoppen is een drama.
Al de klachten die jij ( en ik ook) hebt komen door de hyperventilatie die jij zo te lezen ook hebt.
Ik speur het internet af voor allerlei cursussen en ben uitgekomen bij bureau Breinfijn. Daar heb je echt iets aan. Ik praat ook met een psycholoog. En gisteren heb ik A Vogel rustgevend gekocht. Werkt ook bij stemmingswisselingen. Ik voel nu duidelijk verschil. Misschien heb je hier iets aan.
Sterkte.Astrid> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik ben 23 en heb hier nu zo'n 10 jaar "ervaring" mee. Ik heb veel moeten vechten tegen mijn gedachtes en doe dat nog steeds, gelukkig een stuk minder tegenwoordig dan voorheen. Bij angst voor uit de deur te gaan, ga ik juist uit de deur, het is vechten en k*t om te doen maar uit angst binnen blijven vóór angst maakt het juist erger. Het mentale stuk waar je eigen gedachtes je voor de gek houden en willen kwellen, dat maakt dit alles zo verschrikkelijk.
Ik wil alleen tegen je zeggen om zoveel mogelijk anti depressiva te ontwijken en onderzoek te doen naar natuurlijke medicatie. Anti depressiva maakt meer kapot dan dat het je helpt... de bijwerkingen en hoe je lichaam er een soort "verslaafd" aan raakt...
Misschien kun je kijken bij de natuurwinkel of A vogel proberen voor de natuurlijke oplossing. Verder zijn meer mogelijkheden dan je denkt om hiermee om te gaan of het jezelf fijner en gemakkelijker te maken. Denk bijvoorbeeld aan een lotgenoten groep, er zijn groepen waar mensen ook samen komen om in real life dingen te delen. Ik heb gehoord dat dit ook fijn kan zijn.
Verder kan het fijn zijn om fysieke klachten, fysiek aan te pakken, zoals bij gespannenheid gaan wandelen. Bij mentale, zoals een negatieve gedachten spiraal deze aan te pakken door op te gaan schrijven. Sporten doet ook veel goeds.
Het is niet alleen de medicatie die ondersteuning geeft, maar alle fronten waar je jezelf het meeste mee kan helpen.
Dit helpt mij persoonlijk enorm (schrijven, sporten, praten, rescue spray van kruidvat, ademhalingsoefeningen etc). Hopelijk heb je een klein beetje hier iets aan!! Sterkte!anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Ik wil graag leren (Verhaal 40)
Hoi,
Zelf heb ik geen verhaal of een ervaring die ik met jullie kan delen. Ik ben sinds kort begonnen met een extra opleiding. Uit boeken lezen over paniek en angststoornissen vind ik lastig en daarom ben ik aan het zoeken naar ervaringsverhalen. Ik denk dat ik het door van personen zelf te horen beter kan begrijpen en hiervan kan leren. Helaas is het nu lastiger om op de mens af te stappen en te vragen. Zo ben ik hier terecht gekomen.
Mijn vraag aan jullie; zouden 1 of 2 personen een paniekaanval voor mij kunnen omschrijven vanuit jullie eigen ervaring?Charlotte> 2 jaar geleden-
Het voelt alsof je stikt, je hart gaat tekeer en je wil vooral vluchten maar je weet niet waarvoor. Ik ga meestal trillen en klappertanden. Je denkt alleen maar ik ga dood, er is iets niet goed met mij!
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik raak dan alles kwijt, alsof ik in een andere wereld beland. De gedachten blijven maar komen en komen en nemen me helemaal over totdat ik in totale paniek raak. Soms duurt dit bij mij 15 minuten maar het kan ook 2 uur duren. De angsten nemen je helemaal over en je hebt het gevoel dat je ernstig ziek word of dat je doodgaat. Waar ik ook veel last van heb is onzekerheid wanneer ik niet in een aanval zit. Bang zijn voor wanneer ik er weer een krijg en bang zijn dat dat wat ik voel misschien toch wel echt is.
Lisa> 2 jaar geleden -
Ik ben 34 en heb ook hele erge aanvallen zoals vandaag nog wederom langs de dokter en bloeddruk en temperatuur allemaal goed.
Maar trillen, zweten en raar gevoel in me handen alsof ik gewoon geen controle heb en waziger zien met soms druk op borst en korter ademen. Hartslag op standje 190 en gewoon op het werk. Ik raakte compleet in paniek en ben nu nog steeds kapot ervan. Dag erna last van mijn ribben als soort heftige spierpijn. Door aanspanning. En na de aanvallen intense vermoeidheid.Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Alsof je levend begraven bent
Mathijs> 2 jaar geleden
-
-
Tien keer zo erg teruggekomen (Verhaal 37)
Al een aantal jaar heb ik inmiddels last van een angst- en paniekstoornis. Toen het nog milde klachten waren heb ik een traject doorlopen bij een psycholoog en heb ik medicatie gehad. Na een stabiele periode van ongeveer 2 jaar is vorig jaar oktober plots mijn stoornis teruggekomen en voor mijn gevoel nog 10 keer zo erg. Achteraf gezien is het hiervoor ook niet juist behandeld. Wat deze uitbarsting getriggerd heeft is een aura (migraine) aanval die erg beangstigend was voor mij. Mijn zicht nam af aan beide kanten en mijn armen tintelden volledig. Sinds dien kamp ik dagelijks met paniekaanvallen en heb ik veel angst.
Ik ben ontzettend gefocust op alles wat ik in mijn lichaam voel. Bij alles heb ik rampgedachtes, ik ben altijd bang dat er iets ergs gaat gebeuren. Ben ik bang dat mijn hart het begeeft omdat die zo hart slaat, dat ik een hersentumor heb omdat ik soms licht in mijn hoofd ben en ben ik bang dat ik een allergische reactie krijg van eten, terwijl ik dit mijn hele leven lang al eet.
Inmiddels heb ik een aantal medicamenten geprobeerd maar had helaas last van teveel bijwerkingen. Nu ben ik bezig met een 2e traject bij een andere psycholoog, gelukkig heb ik haar meer vertrouwen. Het is wel ontzettend eng om deze angsten onder ogen te zien. Zeker omdat ik ook moet gaan starten van het bewust oproepen van paniekaanvallen.
Ik hoop deze donkere periode snel achter mij te kunnen laten en weer te kunnen genieten van alles en niet de hele dag meer in die flight or fight modus te zitten, het put me zowel mentaal als fysiek ontzettend uit (en dan nog niet in slaap kunnen vallen 's avonds...)
Sterkte aan iedereen die ook in deze moeilijke periode zit en weet dat je niet alleen bent.
Daniëlle> 2 jaar geleden-
Kan een hypnose therapeut u misschien helpen om van die angsten af te geraken
Josette P> 2 jaar geleden -
Hoi , ik weet hoe je je voelt,pff..... afschuwelijk!
Wat bij mij helpt is dit.
Als IK er ben is de dood er niet.
Als de dood er is ben IK er niet.
Ik dan dik gedrukt
Want uiteindelijk ben je bang om te sterven.
Sterkte en liefs
ElaineElaine L.> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dat is het idd de angst om te sterven..daar hebben wij geen controle over.
Als ik geen paniekaanval heb kan ik het allemaal wel relativeren. Dat er niks gebeurt met je hart tijdens een paniekaanval..maar als ik er midden inzit denk ik de meeste keren toch " het is mijn hart, ik ga dood" is de paniek weer voorbij kan ik weer relativeren maar dan denk ik weer hoe vervelend het is dat het zomaar de kop op lan steken en daar wordt je dan weer onrustig van.
Daardoor sta je eigenlijk altijd op standje "aan"
Ik twijfel nu erg aan het nemen van medicijnen tegen angst voor een langere tijd of toch nog proberen zo door te gaan..het gaat redelijk probeer rustig te blijven em ademhaling oefeningen te doen tijdens de aanval zodat iig mijn hartslag naar beneden gaat. Het duurt nog wel een halve dag voordat alles weer enig sinds normaal voelt.
Zou een angstremmer zoals citalopram dit kunnen oplossen?Petra> 2 jaar geleden
-
-
Ooit hoop ik mijn leven weer in balans te krijgen (Verhaal 85)
Hoi,
Sinds vorig jaar december heb ik vaak last van paniek en angstaanvallen, hier ben ik voor in behandeling geweest bij een psycholoog. Even ging het goed en begon ik weer langzaam mijn leven op te pakken. Afgelopen week ging het in één keer heel slecht, de hele dag door paniekaanvallen waar ik gewoon niet vanaf kwam. Mijn gedachtens werden verschrikkelijk donker en heb er meerdere keren aan gedacht om er gewoon een einde aan te maken. Gelukkig heb ik hulp ingeroepen bij mijn huisarts, psycholoog en ouders en vrienden die mijn nu zoveel mogelijk proberen te steunen. Mijn moeder is nu vaak bij mij thuis om te zorgen dat ik geen dingen doe waar ik spijt van ga krijgen. De paniek en de angst is er nog steeds maar nu samengevoegd met een verschrikkelijke woede naar mijzelf toe die ik niet weet hoe ik moet uiten. Van de huisarts heb ik oxazepan gekregen en tamezepan om te slapen, helaas werkt de oxazepan bij mij niet goed, ik denk dat ik van natuure een hoge tolerantie ervoor heb. Meerdere keren per dag slik ik een pil maar pas eind middag/ avond lijkt dit te werken, dit is dan de 3e en laatste pil die ik mag slikken. rond 13.00 en 14.00 zit ik op mijn piek met mijn woede en paniek en weet ik niet goed hoe ik hiermee om moet gaan. Aankomende dinsdag begin ik aan mijn eerste groepssessie schematherapie aangezien ik ook een vermijdingspersoonlijkheidsstoornis heb. Hoe ik deze dagen door ga komen weet ik zelf ook nog niet maar ik probeer het dag tot dag te houden. School laat ik even liggen net als veel andere dingen omdat ik heel snel moe en overprikkeld wordt wat mij weer triggerd. Mijn kamer is mijn veilige plek en ik vind het moeilijk om mensen hier toe te laten of hier weg te gaan. Mijn emoties zijn een hoog en ik snap ze zelf ook niet meer wat ze nou inhouden of welke emoties ik precies voel. Ik ben enorm bang voor de groepstherapie omdat ik niet weet hoe ik al deze emoties moet tonen zonder over te komen als een aansteller maar ik weet dat ze mij daar vast mee kunnen helpen.
Ooit hoop ik mijn leven weer in balans te krijgen, mijn studie te kunnen afmaken (alhoewel dat waarschijnlijk onmogelijk is, dit was mijn laatste kans) en weer kan genieten van alles wat het leven te bieden heeft. voor nu is de hoop laag, maar vergeleken met een paar dagen geleden is het alweer beter.
Als iemand weet waarom de oxazepan voor mij pas zo laat werkt of hier misschien ook ervaringen mee heeft dan hoor ik het graag, miss moet ik meerder pillen tegelijk slikken ofzo maar ik weet het niet en ik wil ook niet dat ik savonds deze rust dan niet heb.
In ieder geval bedankt voor het lezen.Maaike> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi, het niet aanslaan van oxazepam kan komen door een ander merk wat de apotheek je geeft. Hetzelfde middel maar een andere merknaam, dit vanwege de bezuinigingen. Ik vind dit zeer verontrustend want de oxazepam die nu vergoed wordt doet helaas niets bij mij. Laat staan wanneer je er nog geen ervaring mee hebt. Kortom er kan veel verschil in zijn. Daarom betaal ik nu voor de merk variant. Die werkt wel.
Sunday> 2 jaar geleden
-
Het gevoel dat ik de controle kwijtraak over m'n gedachten (Verhaal 88)
Ik heb een paniekstoornis met agorafobie en dit beïnvloedt mijn leven. Ook heb ik ptss en vaak het gevoel dat ik de controle kwijtraak over men gedachten. Ook dissociëren
Heeft iemand tips hiermee om te gaan ?Anoniem> 2 jaar geleden -
Sinds 2013 heb ik last van erg vroeg wakker worden (Verhaal 87)
Sinds 2013 heb ik last van erg vroeg wakker worden, soms 3-of 4 uur in de nacht. In 2018 heb ik daarvoor clonazepam 0,5 mg gekregen. Na een jaar of 2 veranderd in0,75 mg. Vaak gaat het goed en word ik 7 - of half 8 wakker. Maar de laatste tijd begin het te vroege wakker worden weer. Ik raak dan in paniek. Heb al 4 x een suïcide poging gedaan, maar ik werd altijd weer gevonden. En opgelapt in ziekenhuis.
Zijn er hier mensen die daar ook last van hebben, en hoe gaat u daar mee om?
Ik overweeg euthanasie, want heb het gevoel gek te worden.Annette> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hi hi,
Ik heb zelf ook veel last van paniekaanvallen en 's nachts wakker worden. Ook ik ben 1x in het ziekenhuis terecht gekomen, maar wel nog 2 andere suïcide pogingen gedaan. Mijn suïcide pogingen zijn als ongeluk beschouwt en ik heb me nog nooit uitgesproken over mijn problemen. Hierdoor ben ik niet in contact gekomen met psychologen of medicatie. Wel ga ik mijn uiterste best doen om je te vertellen wat ik (zonder hulp) zelf heb kunnen bereiken en hoe ik hiermee mijzelf help.
Om te beginnen met in de nacht wakker worden. Vaak word ik wakker door nachtmerries. Hierdoor word ik wakker in paniek of soms in een paniekaanval. Daardoor durf ik vaak niet meer te slapen of kan ik simpelweg niet slapen. Wat ik doe als ik ga slapen is een breaklight ophangen aan mijn kast. Naast mijn kast staat een flesje met water. Hierdoor kan ik, als ik net wakker ben, me focussen op de breaklight en kan ik rustig water drinken. (loop rustig naar de breaklight toe, zodat je een doel hebt als je wakker word.) Probeer hierna weer terug in bed te gaan liggen (ook al kan je daarna niet inslaap vallen). Het zorgt ervoor dat je rustig blijft.
Ten tweede over die paniekaanvallen zelf. Hier weet ik niet zoveel te vertellen om eerlijk te zijn. Wat ik zelf doe als ik een paniekaanval voel aankomen, het gewoon te accepteren. Laat de paniekaanval komen en kijk zelf wat helpt tijdens een paniekaanval.
- Probeer vierkant ademen
- Vraag jezelf: 5 dingen die je kan zien, 4 dingen die je kan voelen, 3 dingen die je kan ... ect.
Kleine sidenote, ik ben 14 jaar en ik zit nog in 3 havo. Alleen neem hierdoor mijn bericht wel nog serieus. Ik heb het gevoel dat wij als tieners echt genoeg te zeggen hebben over mentale gezondheid. Wij gaan over het algemeen anders om met onze problemen, maar dat neemt niet af van het feit dat wij vaak dezelfde emoties kunnen voelen als oudere. Wij gaan er alleen vaak anders mee om.xx> 2 jaar geleden
-
Mijn rare verhaal (Verhaal 66)
Heb misschien een rare angststoornis maar toch ik heb ze en het beïnvloed men dagelijkse leven en brengt bij vele mensen verwarring met zich mee.
En heb daardoor dan ook veel conflicten met mensen want zij begrijpen dit niet.
Het is nu toch al jaren aan de gang en vraag me niet hoe ineens die soort van dwangneurose en angst begon. Maar ik denk wel ik heb geen fijne jeugd gehad integendeel geen. Moest al vroeg op mijn kleinere
broertjes letten hun eten geven en ik was pas
11 jaar. Vader dronk, moeder onder de slaapmiddelen enz
Dus nu mijn dagelijkse routine zit zo
Ik word wakker met een intens groot verdriet echt een brok in mijn keel maar dat verdwijnt zodra ik opsta. Ik heb huisdieren 2 katten das mijn leven en leef dan ook voor hun, Dus ik richt me toe naar dieren alle dieren geef ik eten, Heb eens 50 zwerfkatjes gehad en die help ik zoveel ik kan het kost me ook enorm veel geld maar dat is dan weer bijzaak. Door weer en wind ga ik voor hun op pad om hun huisjes te makenin de winter,Maar mijn probleem zit dieper en wordt met de dag erger en zwaarder voor mij omdat ik veel tegenwind krijg van buitenaf. De mens begrijpt niet waarom ik het doe en zelfs ik niet. Duiven meeuwen,ratten, muizen, slakken en ja zelfs mieren wil ik beschermen en eten geven. Mijn auto koffer zit vol kat eten voor in geval dat ik er tegen kom op straat. Mijn blik gaat dan ook steeds uit naar alle dieren waar ik ook ben steeds ben ik op zoek op zoek. Naar dierenparken gaan kan ik niet meer want je mag hun niet voederen
en mag ik dit niet dan overspoeld mij die angst
en krijg ik soms een hyperventilatie gevoel en zou ik zo kunnen braken. Op die momenten heb ik ook last van geluiden die zijn voor mij dan 100 x luider zo overgevoelig.Zo ook geen vakantie voor mij naar bv Griekenland, Turkije waar veel zwerfdieren zijn is echt een marteling voor mij, Ben eens uit een rijdende auto gesprongen om een na lopend zwerfhondje te redden. Zie ik een dood dier liggen dan ga ik al echt flippen. En het rare is alles van dieren komt op mijn pad en is voor mij dan ook zo vermoeiend en vergt veel energie van mij zo iedere dag. Ik heb een goede man maar begrijpt het niet zo goed wat ik doormaak vele mensen niet. Ik voel ook wel dat ik niet alleen dieren overlaad met eten maar als ik bezoekers krijg doe ik het ook. Ik zou ze het eten opduwen en dat maakt me blij en dan ben ik gerust .Gezellig op een terrasje zitten met een vriendin is ook stresserend voor mij maar ook voor haar want dan heb ik alweer de duiven in het oog en wil ze dus ook voederen en koekjes geven. Dus weer veel mensen geven me kwade blikken en wat is er mis met een diertje voederen denk ik dan. Een duif pikt zijn eten op en het is weg bij de mens blijft zijn rotzooi liggen bv blikjes en plastic.
Op veel begrip kan ik niet rekenen zij vinden dat ik moet pillen( Sertraline )nemen om die dwangneurose te minderen maar daar ben ik dan zo ziek van.
Ik weet het echt niet meer wat te doen want ook dagelijks in de maatschappij hoor je leed over dieren in de media en op het nieuws. En ja ik weet dat ergere dingen zijn die gebeuren in de wereld.Toch ik vind dat erg maar dat is nu juist het rare dat ik me daarom minder om bekommer Ik hoop dat iemand zich hier ook in herkend in mijn rare verhaal .
Maar ben nu 59 en ik zie geen uitweg meer het leven is op ik heb mijn taken gedaan hier op deze aardbol. Bedankt om te luisteren 🍁🍂Monique> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Beste Monique, hoe is het met je? Ik denk namelijk dat jou uitingen komen vanuit trauma’s in je verleden… ik herken dit zelf niet maar wel bij mensen om me heen. Heb je al weleens hulp gezocht hiervoor? Ik hoop dat alles goed met je gaat en je hebt een hart van goud!
Nina> 2 jaar geleden
-
Ik moet per se de trigger vinden (Verhaal 86)
Ik (14 jaar, 3 havo) heb al sinds 3 jaar last van paniekaanvallen. Soms meerdere per dag, maar soms ook periodes helemaal geen. Erover praten durfde ik nooit, ik schaamde me heel erg voor de paniekaanvallen. Hulp vragen durfde ik al helemaal niet. Ik doe alles om controle te behouden en als ik hulp zou vragen, voelt het als falen. Ik weet dat ik dat niet doe, maar ergens is er een gedachte die zegt dat ik het absoluut niet kan vertellen.
Totdat ik tijdens een geschiedenis toets een onvoldoende haalde. Mijn docent nam me apart en vroeg waarom ik zo weinig had opgeschreven. Ik legde uit dat ik tijdens de toets een paniekaanval kreeg en dat ik die tijdens het leren ook wel vaker had. Op dat moment wilde ik het gewoon even kwijt, meer niet. Ik wilde geen hulp, alleen één klein gesprekje. Mijn docent heeft me toch doorgestuurd naar iemand anders zodat ik hiervoor hulp kon krijgen. (al heeft het 2 maanden geduurd voordat ik überhaupt met iemand kon praten.)
Nu loop ik bij een 'vertrouwenspersoon' op school, voor hoevere zij te vertrouwen is. We kijken nu waar de paniekaanvallen vandaan komen, maar na een lange tijd praten weet ik het nog steeds niet. Ik weet dat is faalangst heb en dat ze daardoor ontstaan, maar wat nou die echte trigger is, kan ik niet vinden. Ik heb het gevoel dat mijn leven gebaseerd is op goede cijfers halen al weet ik dat dat niet realistisch is. Het maakt uiteindelijk niet uit of ik nou een keer lager als een zesje haal. Mijn vraag is nu, is hier iemand die hetzelfde probleem heeft/heeft gehad en uiteindelijk toch achter hun trigger is gekomen? Zo ja, hoe dan? Mijn vertrouwenspersoon blijft er maar op doorrammen dat ik perse de trigger moet vinden.
Groetjes!xx> 2 jaar geleden -
Bij mij is het begonnen toen er iemand thuis een eetstoornis ontwikkelde (Verhaal 84)
Hoi,
Ik heb al jaren last van paniek buien. Het voelt als buien omdat er vanalles omheen lijkt te gebeuren . Ervoor, tijdens en na een paniek aanval.
Bij mij is het begonnen toen er iemand thuis een eetstoornis ontwikkelde. Ik ging op alles letten, ik kreeg controle gedachten bij de paniek aanvallen. Voordat ik het wist zat ik in een spiraal. Kreeg bij de paniek dan angst voor vanalles. Bijvoorbeeld ruimtes met mensen, het binnen en weggaan bij mensen. Of aan tafel zitten eten met klasgenootjes.
Ik ontwikkelde een angst fobie voor sociale omgevingen waar ik het over mezelf kon hebben. Ik kon niet goed meer praten. Ik raakte in een isolement als kind. Ik wist dat niet. Er was zoveel controle over mijn emoties, dat ik niet wist dat ik me aan het beschermen was, niet op een handige manier.
Ik wil graag mijn patronen alsnog doorbreken.
Sterkte allemaal.
Gr. Sanna
Sanna> 2 jaar geleden -
Hoe kom ik van dat rotgevoel af? (Verhaal 78)
Na een lange periode van stress (burnout partner en overlijden hond) ben ik overspannen. Ik heb nu al enkele keren 's nachts een paniekaanval gehad. Ik heb last van schouderklachten, maar ben er dan van overtuigd dat ik een hartaanval heb. Gisteren weer aanval gehad. Ik voel me vandaag vooral kut, maar krijg gewoon die gedachte niet uit m'n hoofd dat ik misschien toch een hartaanval heb (gehad). Hoe kom ik van dat rotgevoel af?Chris> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
dat je bang bent om een hartaanval gehad te hebben is heel begrijpelijk dat dacht ik ook! TIP laat een hartfilmpje maken. dan zul je waarschijnlijk zien dat je geen hartaanval hebt gehad en dat zou je gerust kunnen stellen. probeer te ontspannen door een stukje te fietsen, zo nodig wat minder te gaan werken om te herstellen. de aanvallen kunnen soms verdwijnen of minder worden. schouferklachten heb ik ook de hele dag en dit is gewoon spierspanning dit kan absoluut geen kwaad!
Leon> 2 jaar geleden
-
Ik ben gelukkig uit de vicieuze cirkel gekomen (Verhaal 82)
toen ik 18 jaar geworden ben begonnen de klachten zich een beetje op te bouwen.
Ik rookte en mijn conditie was 2 jaar lang al superslecht kreeg nog minder lucht dan iemand met copd en was flink benauwd. gestopt met roken en kreeg toen hyperventilatie aanvallen/paniekaanvallen. Hele dagen trillen en bang om te sterven. 2x ECG gehad niks aangetroffen. ook 1 van 24 uur meerdere keren huisartspost geweest met hele hoge hartslag (boven de 200)! maar geen hartritmestoornissen want zodra ik in het ziekenhuis was verdwenen mijn klachten elke keer. nu heb ik door onder andere praten met mijn leeftijdsgenoten en mijn ouders/ psycholoog mijn angsten onder controle. voor mensen die dit hebben je gaat echt niet dood en dit stopt als je er wat aan doet! praat erover met iemand die je vertrouwt en accepteer dat je ermee zal moeten leven! blijf van medicijnen af want dat is troep! je zult het uiteindelijk toch zelf moeten doen. ik ben gelukkig uit de vicieuze cirkel gekomen. de angst zal altijd nog wel aanwezig zijn maar kan nu weer leven omdat ik weet dat er niks gebeurd.Leon> 2 jaar geleden -
sinds vorige week weer een paniekaanval gehad... (Verhaal 19)
Sinds vorige week weer een paniekaanval gehad ...
Het gevoel van neergaan, beven met handen en benen..sterretjes zien...Denken dat alles niet echt is...het gevoel van gek worden..
Het is echt angstaanjagend..
Ik heb het jaren geleden gehad, en met antidepressiva voor tegen angst ingenomen.. Heeft toendertijd heel goed geholpen.
Maar ben er al een hele tijd weer vanaf, en nu kreeg ik het.
Misschien door teveel hooi op mijn voel genomen, teveel stress en maar doorgaan...
Ik lees dat sommige mensen cognitieve gedragstherapie hebben?
Ik zou graag willen weten of dat helpt?
Groetjes,
Esther van BEsther van B> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
dit helpt bij mij wel een beetje, je leert om te gaan met je angst/paniek
Leon> 2 jaar geleden
-
Ik was erg sociaal, nu ben ik het tegenovergestelde (Verhaal 39)
Ik heb sind 2014 last van paniekaanvallen.
Ik neem ook nooit pauze op mijn werk, omdat ik het moeilijk vind om te ontspannen en met collega's te kletsen. Ik word duizelig krijg klamme handen angstig om een paniekaanval te krijgen in hun bijzijn. Houd ook niet van lange gesprekken met mensen...ik was erg sociaale en deed van alles en nog wat. Nu ben ik het tegenovergestelde. Heb hulp gezocht maar mocht niet baten. Thuis heb ik helemaal geen last gelukkig. Sterkte allemaal xxxHb> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hallo. Ik heb net hetzelfde als jou, enkel ook nog een heel beklemmend gevoel op mijn borst. Momenteel zo erg dat ik me opsluit en amper buitenkom. Uit werken gaan lukt momenteel dus ook niet. Veel sterkte en beterschap voor jou ook
Ds> 2 jaar geleden
-
Medicatie geven doet hij niet snel (Verhaal 59)
Ik heb sinds een tijdje paniek aanvallen.
Meestal ging het zo wel over.
Maar een paar dagen geleden was het zo erg. Dat ik uren een stijve hand had en vingers en ook mijn kaak wees naar recht.
Ik ben een alleenstaande moeder met een kindje met een beperking en 1 van 2 jaar.
ik heb ook een moeilijk leven achter de rug waardoor ik al vaak in een depressie heb gezeten.
Ik heb een dokter die alleen maar zielig doet over hoe zwaar mijn leven wel niet is.
Maar medicatie geven doet hij niet snel.
Ik heb het nu eindelijk een keer gehad.
Oxazepam. Helaas maar een paar. Ik heb er nog 1tje
Ik voel me eindelijk met deze pil weer normaal en kan alles weer beter aan.
Toch maak ik me nu alweer gek omdat ik er nog maar eentje heb. En zo bang ben dat ik me meteen weer helemaal elendig voel, en zware paniek aanvallen krijg.
Ik zit met 2 kindjes😔
Het was pas zo erg dat ik alleen maar stijf op de bank kon liggen en niks voor me kids kon doen😭
Wat moet ik nu toch doen😭
is mijn arts niet verplicht om mij te helpen met dit.
help😢Moeder> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi moeder,
Oxazepam is helaas verslavend vandaar dat je arts paar heeft gegeven. Ik herken het wel alleen ben ik bang dat we toch moeten vechten. Want oxazepam kan je maar 1 week ongeveer gebruiken.Emma> 2 jaar geleden
-
Heb ook last van paniek (Verhaal 58)
Heb ook last van paniek.
Ik voel dan overal pijn en ben bang dat het wat ernstig is.
Wie heeft dit ook en kan mij helpen.Ingrid> 2 jaar geleden-
Hi Ingrid!
Zou je graag willen helpen maar heb de juiste oplossing helaas zelf ook niet. Wat mij altijd erg hielp is erover praten met de mensen die het dichtst bij je staan. Ik heb er nog regelmatig last van, maar merk dat erover praten mij echt helpt. Mocht je je verhaal persoonlijk aan me kwijt willen hoor ik het graag!Rens> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dag Ingrid, je bent niet alleen! Heb ook precies hetzelfde. Het is verschrikkelijk dat weet ik. Maar geloof me je hebt niet ernstigs. Je hebt paniek en is het dan normaal dat je denkt dat het ernstige dingen gaan gebeuren.
Emma> 2 jaar geleden
-
-
Het gaat wel wat beter, maar nog verre van goed (Verhaal 42)
Ik ben 24 jaar en heb de laatste tijd last van paniekaanvallen. In het verleden heb ik veel stress moeten ervaren. Nu heb ik mijn leven redelijk op de rit tot 5 weken geleden. Op mijn werk wordt een nieuw besturingsmodel geintroduceerd. Mijn baan zou ik sowieso behouden maar ik zou wellicht naar een andere locatie worden gestuurd. Dat is natuurlijk een stressvolle gedachte maar niets vergeleken met wat ik dacht al meegemaakt te hebben. Vijf weken geleden ben ik ziek naar huis gegaan van mijn werk metde gedachte dat ik een migraine-aanval kreeg. Daar ben ik bekend mee en zijn bij mij heftig genoeg om totaal niet meer te kunnen functioneren. Het rare was alleen dat de gehele week erna ik nogsteeds aanvallen kreeg waarbij ik dacht dat er iets mis was met mijn hart of mijn hersenen of mijn bloed. Als ik opstond uit bed, waar ik de hele dag lag, om een glas water te pakken, was ik bang dat ik zou instorten en kreeg ik de ene aanval na de andere. Tintelingen in je handen en in je mond, de kracht niet hebben om te praten, duizelig, het gevoel dat je out gaat, zweten. Toen uiteindelijk maar besloten om op eerste paasdag in de avond mezelf naar het ziekenhuis te slepen. Daar hebben ze een bloedonderzoek gedaan, hartfilmpje gemaakt en neurologische testjes gedaan maar tevergeefs. De dokter in het ziekenhuis heeft mij gezegd dat ik paniekaanvallen had en wellicht een burn-out. Fijn om te horen dat ik er niet aan doodga en dat er in mijn lichaam niets te vinden is, maar hoe kom ik hier vanaf en hoe kan ik mezelf ervan overtuigen dat ik mij lichamelijk zo vreselijk beroerd kan voelen door mijn gedachte? Inmiddels zijn we 5 weken verder en ik zit nogsteeds in de ziektewet. Het gaat wel wat beter, maar nog verre van goed. Mijn aanvallen zijn nu geminderd naar 1/2 per dag en had laatst één hele dag geen last!... Ik probeer vast te houden aan het idee dat het weer weggaat maar ik verlies de hoop wanneer er weer een aanval opkomt. Vooral de gedachte dat ik de trigger niet vind maakt het dat ik het enger vindt.
Herkent iemand ook het gevoel dat je de kracht niet heb om woorden uit te spreken? En de overgevoeligheid voor licht en geluid? En dat je het gevoel hebt dat je hoofd van de zijkanten bij je slaap word vastgedrukt?
Ik hoop dat iemand dit leest en mij misschien wat wijze raad kan geven hiermee om te gaan, en ik hoop voor iedereen dat ze een manier vinden hoe ze er vanaf komen.J.> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi, ik herken je verhaal zeker! Ik was ook een jaartje of 5 vanaf. Maar sinds 2 dagen weer super angstig. Ook hele dag in bed liggen en niet willen praten, het liefst in het donker liggen hele dag, zweet handen en zweet voeten. Geen trek meer in het eten. Hele dagen bang. Verschrikkelijk! Maar we moeten helaas blijven vechten. Ik slik ook antidepressiva dat helpt mij wel degelijk. Maar niet altijd dus. Hoop dat wij allemaal een keer vanaf kunnen komen.
Emma> 2 jaar geleden
-
Steeds vaker paniekaanvallen (Verhaal 71)
Hey lieve lotgenoten,
Mijn naam is Esther en ik ben 25 jaar. De eerste “paniekaanval” is bij mij ontstaan toen ik een bad trip had in een enorm drukke omgeving. Never do drugs they say, maar de combinatie groepsdruk en de gedachten “je moet t eens geprobeerd hebben” trok mij over de drempel. Nu achteraf, was ik deze ervaring liever kwijt dan rijk. Ik heb sindsdien (is nu ongeveer 2 jaar geleden) op en aan paniekaanvallen. Eerst in drukke restaurants, winkels en verjaardagen. Daarna ook gewoon als ik naar wat vrienden ging. En nu is het zover gekomen dat ik het krijg op de bank thuis wanneer ik samen met mijn vriend een serie aan het kijken ben. Het beïnvloed dus in zekere zin mijn leven, en dat wil ik niet langer toelaten. Mijn gevoelens wanneer ik het krijg is aan het begin dat opgefokte gevoel, snelle pols, druk op de borst en mijn keel lijkt dichtgeknepen te zijn. De paniekaanval van gisterenavond thuis, heeft zo’n 2-2,5 uur geduurd. Ik probeer het te negeren en soms ook te accepteren.. maar op een of andere manier krijg ik mijn hoofd niet zover dat het mijn lichaam niet in de vecht stand zet.
Ik zit eraan te denken om naar de huisarts te gaan.. maar ook dat vind ik best spannend. Ik wil niet in zo’n molen terecht komen.
Hebben jullie tips/tricks? Of iets van advies? Al is het maar even een gesprekje met iemand die hier ook last van heeft.. ik voel me best alleen in deze strijd.
Veel liefs & fijne zondag.
EstherEsther> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi,
Ik weet niet hoe oud dit/je bericht is, maar zeer herkenbaar. Mocht je interesse hebben dan kom ik graag met je in contact.
Groetjes,
MarkMark> 2 jaar geleden
-
Vandaag werd ik voor lange tijd weer wakker zonder rot gevoel (Verhaal 81)
Hallo allemaal.
De laaste tijd (en daar bedoel ik mee zo vanaf half december) zat ik totaal niet lekker in mijn vel,alsof ik een paniekaanval moest krijgen maar deze totaal niet doorkwam.
Ook was ik sinds begin december heel moe waardoor de huisarts het wel een goed idee vond om toch maar eens bloed te laten prikken.
Nou is dat totaal niet mijn hobby omdat de kans dat ik flauwval en een mega paniekaanval krijg zeer groot is maar na 3 weken uitstellen toch besloten om naar het ziekenhuis te gaan om bloed te laten afnemen.
Ik had het ziekenhuis al ingelicht zodat ze hier rekening mee konden houden en dat hebben ze gelukkig ook gedaan ,ze hebben rustig de tijd ervoor genomen.
Natuurlijk ging het door de spanning helemaal fout en bij het inbrengen van de naald sloeg de paniek volledig toe, ik werd zwart voor de ogen,zweet uitbraak, oren begonnen te suizen ik zat echt tegen het flauwvallen aan.
Na het afnemen kon ik een uur totaal niks,bij het kleinste beetje omhoog komen werd ik weer duizelig,zweten,zwart voor ogen en begonnen mijn oren weer te suizen.
Na een uur was ik eindelijk weer buiten,maar wat heb ik een rot dag gehad voor de rest,slap,hele erge koppijn en zeer moe.
Maar vandaag werd ik voor lange tijd weer wakker zonder rot gevoel, alsof ik gister een harde reset heb gehad van mijn lichaam.Mark> 2 jaar geleden -
Het was echt een hel... (Verhaal 52)
10 dagen heb ik niet geslapen en continu in paniek gezeten. Ik bleef maar huilen, trillen en door me benen heen zakken. Ik kon het echt niet meer aan. Mijn vriend heeft me naar de spoedeisende hulp gebracht en de meest geweldige psychiater heeft kalmeringsmiddelen gegeven. Het heeft de scherpe randjes eraf gehaald maar het is er nog steeds. Het is echt verdriet van vroeger, mijn allerliefste moeder aan die rotziekte verloren, vader die niet naar je omkijkt. Ik heb juist nu een heel goed leven, super lieve man, we zijn bezig met kinderen, goede baan....wat wil je nog meer. Daarom is het zo frustrerend. Ik heb nu een afspraak om met iemand te praten, dat is de enige manier om dit een plek te geven.
Bedankt dat ik mijn verhaal kwijt kon!Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Heey ik heb hetzelfde als jou me moeder is overleden toen ik jong was me pa had een alcohol probleem en jarenlang heb ik er stress van maar ben gaan vluchten dus voelde niks en nu eindelijk heb ik alles een man kind huisje beestje en nu komt alleen eruit omdat ik niet meer vlucht extreme paniekaanvallen heb ook de diagnose paniek-angststoornis. Heb denk ik nog steeds niet alles verwerkt
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Hyperventilatie, burnout, oxazepam (Verhaal 21)
Ik was al een tijdje moe en mijn eetlust werd steeds minder. Ik werk in de zorg waar de werkdruk erg hoog is, te weinig personeel. Mijn gedachte was ik heb zo vakantie, dan gaat het beter en kan ik bijslapen. Was dat maar zo...
De eerste dag van mijn vakantie kreeg ik (dacht ik) een hart aanval. Geen lucht, pijn op de borst en linkerarm. Met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en de hele dag aan de hart bewaking gelegen. Mijn vitale functies waren goed en ik voelde mij langzaam aan beter.Beetje overspannen werd in het ziekenhuis gezegd. De dagen erna ging het weer slechter. In de nacht kreeg ik weer dezelfde symptomen en mijn man had de nightcare gebeld. Artsen zijn gekomen, controles gedaan, waren weer in orde. Hyperventilatie zei de arts. Deze gaf duidelijk aan dat ik een burn out had.
Ik kreeg een oxazepam en deze hielp tegen de klachten. De dagen erna heb ik op de oxazepam geleefd. Als deze uitgewerkt was, traden alle symptomen weer op.
Toen ik vandaag weer de hyperventilatie in ging, heb ik flink gehuild. En niet te geloven, dit luchtte zo ontzettend op.
Ik heb over 2 weken mijn eerste afspraak bij de GGZ. Ik heb hoop dat zij mij de tools geven om hier mee om te gaan. Ik heb nog nooit zn gevoel van angst gehad en heb ook niet door gehad dat ik zo uitgeput was.
Nadine> 2 jaar geleden-
Hoi Nadine jouw verhaal kom overheen met mijn klachten kan je mijn benaderen of bellen
Ik ben een wrak aub kan ik met je praten over deze klachten
Afz Ronald *****************@hotmail.com(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacy wetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen)
Ronald> 2 jaar geleden -
Ik herken me ook in jouw verhaal. Weet natuurlijk niet hoe recent dit is, maar het lijkt me fijn om eens wat dingen te kunnen uitwisselen. Hoe ben jij er verder mee omgegaan, hoe gaat het nu, hoe hield je vertrouwen in jezelf etc
Emma> 2 jaar geleden -
Hoi! Ik herken me in jouw verhaal en kamp met dezelfde problemen. Zouden we in contact kunnen komen?
Shar> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb helaas hetzelfde....ook met Ambulance mee. En nu weer zware paniekaanvallen. Het is zo'n rotziekte die minder van mij...
Esther> 2 jaar geleden
-
-
Paniekaanvallen (Verhaal 69)
Hallo, ik ben 28 jaar en sinds verleden week heb ik last van paniekaanvallen. Gisteren duurde het zelfs van 17:30 tot 20:30 uur. Ik krijg extreem droge lippen, hartkloppingen, koude rillingen en dan weer verhoging, tintelend gevoel, oorsuizen en vooral een angstig gevoel. Toen ik naar de dokter ging heeft hij vocht achter mijn trommelvlies gevonden in mijn oor. Het kan zijn dat dit mijn evenwichtsorgaan raakt, waardoor ik in de stress raakt en dan een paniekaanval ervaar. Helaas zijn de wachttijden erg hoog en kan ik pas volgende week met spoed terecht bij de kno arts. Zijn er mensen die tips hebben? Ik heb me ook ziek gemeld op werk, omdat ik me niet kan concentreren en bijna niet onder mensen durf te zijn. Ik hoop dat het snel overgaat :(Samantha> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hey samantha
Jouw klachten klinken bekend.
Kan ik je contacten?S R> 2 jaar geleden
-
Last van paniekaanvallen vooral in de winkel veel prikkels (Verhaal 79)
Ik heb pdd nos en last van paniekaanvallen vooral in de winkel veel prikkels, geen concentratie lange rijen vooral krijg ik het benauwd en hartkloppingen licht in mijn hoofd, trillen, last van mijn evenwicht, algeheel slap gevoel heel soms lijkt of de grond beweegt. Ook regelmatig hoofd en nekpijn. In de avond voel ik me soms beter en dan slaap ik weer te weinig en s'ochtends ben heel moe, vermoeide rode ogen Daardoor misschien juist sneller last van paniekaanvallen.
Is dit herkenbaar voor iemand?
Gina> 2 jaar geleden -
De aanval lijkt voor mij wel uren te duren (Verhaal 77)
Hallo, sinds een paar maanden dagelijks last van paniekaanvallen, deze controleren mijn dagelijkse leven. Gisterenavond was het weer zover, zomaar uit het niets. Rustig tv aan het kijken en voelde de aanval opkomen.
Bonzend hart, hartkloppingen, afwisselend zweten en klappertanden van de koude
Geen gevoel in mijn armen en benen, duizelig, het gevoel van flauwvallen.
Soms denk ik echt dat ik een hartaanval heb en het gedaan zal zijn met mij.
Mensen snappen het niet als je dit zegt, maar zo voelt het helaas wel.
Gelukkig was mijn partner thuis, hij is gans de tijd bij mij gebleven, geprobeerd om mij tot rust te brengen. Ik had geluk dat hij thuis was, want als ik alleen thuis ben, wordt de aanval nog erger, extra paniek omdat ik alleen ben.
De aanval lijkt voor mij wel uren te duren. Daarna ben ik wel extreem vermoeid, totaal uitgeput. De gedachte dat het de dag nadien opnieuw zal gebeuren, maakt het er niet beter opAngela> 2 jaar geleden -
Heeft iemand ervaring met alternatieve geneeswijze? (Verhaal 76)
Hallo allemaal,
Momenteel worstel ik al bijna twee jaar met paniekaanvallen. Ik heb hiervoor bij de psycholoog gelopen en cognitieve gedragstherapie gevolgd. Ik heb niet het idee dat dit veel geholpen heeft. Mijn situatie is wel aanzienlijk verbeterd ten opzicht van twee jaar geleden. Maar naar mijn idee komt dit meer door yoga, meditatie en mindfullness waar ik zelf mee begonnen ben. Ook heb ik grote stressoorzaken weggenomen door de bijbehorende problemen op te lossen of los te laten.
Toch heb ik nog steeds paniekaanvallen. Eerst had ik ook altijd hoofdpijn maar dit is inmiddels wel een stuk minder. De mate van afleiding lijkt ook een rol te spelen. Als ik de hele dag druk ben met dingen waarbij ik mijn aandacht volledig nodig heb krijg ik meestal geen aanvallen. Zo niet dan kunnen ze meerdere keren per dag voorkomen. Ben er inmiddels bijna aan gewend geraakt.
Omdat ik er nog steeds niet helemaal van af ben, ben ik opzoek naar andere mogelijkheden die hulp kunnen bieden bij paniekaanvallen. Heeft iemand ervaring met alternatieve geneeswijze? Ik heb gehoord dat sommige mensen hier erg veel baat bij hebben gehad. Ik sta ook open voor andere opties.
Alvast bedanktJoost> 2 jaar geleden -
Een gevecht met de ligging van mijn tong (Verhaal 75)
Ik heb laatste tijden steeds een gevecht met de ligging van mijn tong, alsof hij in de weg zit ben ik steeds aan het denken alsof ik stik hij voelt ook zo dik aan en denk ik wat moet je nou zo boos op mezelf ook dat ik hier steeds bezig mee ben en dan voel ik mijn keel vernauwen hoe kan ik dit verhelpen wat zit er in mijn gedachten ik denk dat ik hem inslik en doodga hoe geef ik mezelf over en hoe kan ik dit naast me laten liggen .. please help me want il loop er een tijdje mee altijd als ik in bed ligErwin> 2 jaar geleden -
Gerustgesteld worden dat het écht bij paniek hoort? (Verhaal 49)
Ik heb zelf heel vaak met periodes last van het gevoel gek te worden en de controle te verliezen.
Vooral savonds in bed haal ik rampscenario’s in mijn hoofd over wat voor een enge gekke dingen er zouden kunnen gebeuren(aanslagen, vliegramp als ik op vakantie moet etc…)
Hierdoor haal ik mijzelf nog gekkere gedachtes in mijn hoofd zoals dat ik écht gek word, ik in een inrichting kom, dit nooit meer beter zal gaan en mijn vriend niet met zulk persoon wilt samenwonen..
Mijn moeder heeft er ook last van alleen dan in het OV, alleen naar de winkel etc. Dit heb ik dan weer totaal niet.
ik hoop zo dat mensen met paniek dit herkennen en ik toch gerustgesteld kan worden dat het écht bij paniek hoort.
IR> 2 jaar geleden-
Hey IR,
Ja hoor die "klachten" horen helemaal bij een paniek en angststoornis!
Als je die gedachtes hebt, krijg je het gevoel de grip op de werkelijkheid te verliezen.
Bij mij voeld dan alles anders dan anders, het is net of de "normale" ik pleitte is, zit in een heel vreemd gevoel.
En als ik dat gevoel krijg, denk ik oh god, het is weer zover......
Heb vroeger (ruim 40 jaar geleden) deze klachten voor het eerst gekregen, hebben toen erg lang geduurd en er is dus een herinneringsangst ontstaan.
Steeds als ik deze klachten krijg en dat specifieke gevoel herken, dan raak ik daar van in paniek, dan denk ik weer dat het zo lang gaat duren.......
Ik blijf maar tegen mezelf zeggen, het kan ook zo maar heel snel weer over zijn, ik ben en word niet gek enz.
Maar idd. geruststelling van mensen die het zelf maar al te goed kennen helpt je wel, heb je een beetje houvast aan, dat je weet oh oké, herkenbaar dus.Marleen> 2 jaar geleden -
Ja dat hoort bij paniek. Het is een soort grote angst, angst om gek te worden. En dan krijg je die gedachten, daar schrik je heel erg van, je probeert ze weg te drukken, waardoor ze alleen maar sterker terug komen en het lijkt alsof het echt zo is. Maar dat is het niet. Ik probeer altijd het gewoon voorbij te laten gaan en er niet te veel waarde aan te hechten.
Bel> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ja dat hoort bij paniek. Het is een soort grote angst, angst om gek te worden. En dan krijg je die gedachten, daar schrik je heel erg van, je probeert ze weg te drukken, waardoor ze alleen maar sterker terug komen en het lijkt alsof het echt zo is. Maar dat is het niet. Ik probeer altijd het gewoon voorbij te laten gaan en er niet te veel waarde aan te hechten.
Bel> 2 jaar geleden
-
-
Mijn brein is vast besloten zelf de ademhaling te regelen (Verhaal 73)
Beste
Ik heb altijd al wel wat last gehad van dat ik soms is een snellere hartslag ineens had en tintelende vingers maar door op andere dingen te focussen ging dit dan ineens over.
Nu ineens in de week kreeg ik dus een grote paniekaanval, waarbij je alrijd toch even schrikt wat is dit. Sindsdien heb ik blijvende last dat ik op mijn ademhaling blijf letten wat dus super vervelend is en waardoor ik bijna de hele tijd tegen een hyperventilatie stand aanzit.
De dokter heeft me nu verwezen naar kine voor ademhalingsoefeningen. Ik hoop echt dat dit helpt. Want 24 op 24 denken aan je ademhaling geloof me is zwaar. Ik heb al van alles geprobeerd om af te leiden maar niks helpt mijn brein is vast besloten zelf de ademhaling te regelen ipv lichaam automatisch.
Nog mensen die dit hebben meegemaakt z'n hoe doorbreek je dit.
MvgNikki> 2 jaar geleden -
Angst is echt verschrikkelijk om te voelen. (Verhaal 64)
Goed, mijn verhaal. Ik ben bijna 21 jaar oud en in de zomervakantie 2021 kreeg ik mijn eerste paniekaanval. Ik begon allemaal dingen te voelen en was er helemaal van overtuigd dat ik borstkanker had. Die angst hiervoor is tot nu toe nog steeds niet weggegaan. Wel heb ik in de tussentijd angsten voor andere dingen gevoeld. Pijn aan mijn kies? > je tanden vallen uit/je overleeft het niet zonder tanden. Pijn aan mijn keel? > er is iets met je luchtwegen je hebt iets ernstigs met je longen. En ga zo maar door, vaak koppel ik de dingen die ik voel of denk te voelen aan elkaar waardoor het voor mij alleen maar erger word. Wat ik ook constant doe is alles op google zoeken, alles op google wijst naar kanker en dan komt er totale paniek in mij op. Ik ben constant aan het letten op mezelf en mijn lichaam aan het voelen om te kijken of er niks is. Het vervelende is dat ik niet eens meer weet wat normaal voelt en wat niet. Hierdoor vind ik altijd wel iets op of in mijn lichaam wat voor mijn doen niet goed voelt. Ik heb 12 weken moeten wachten op mijn intake gesprek mij Max Ernst. Nu is er vastgesteld dat ik een paniekstoornis heb en moet ik weer een aantal weken wachten totdat ik word gebeld. Wanneer ik word gebeld wisten zij zelf ook niet, dit brengt voor mij ook weer angsten met zich mee. In de tussentijd moest ik zelf maar uitzoeken hoe ik met mijn angsten om moet gaan, het is hierdoor alleen maar erger geworden. Ik krijg constant de tip om te mediteren of aan mindfulness te doen. Dit heb ik vaker geprobeerd maar weinig resultaat, ik ben te onrustig voor zo'n soort dingen. Nu heb ik vandaag besloten om langs de dokter te gaan om te onderzoeken of ik borstkanker heb, misschien dat die angsten een beetje worden weggenomen. Ook ga ik aangeven dat ik echt meteen hulp nodig heb, de aanvallen zijn voor mij zo heftig dat normale dingen steeds enger worden. Ik kom graag in contact met mensen die hier ook last van hebben. Het is toch anders om met iemand te praten die enigszins weet wat je meemaakt dan met iemand die geen idee heeft. Angst is echt verschrikkelijk om te voelen.Lisa> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hi Lisa,
Ik herken me heel erg in je verhaal. Ik ben 27 jaar oud en heb zelf ook erge last van paniekaanvallen. Ik sta zelf ook op de wachtlijst bij Max Ernst voor behandeling hiervoor. Heb je inmiddels al uitzicht op wanneer je de behandeling kan starten? Misschien kunnen we gegevens uitwisselen en op deze manier onze ervaringen en tips delen.
Liefs,
Heleen.Heleen> 2 jaar geleden
-
soms gaat het goed (Verhaal 14)
Herkennen jullie het? Bang dat er iets mis is met je hart? Soms gaat het goed, zoals vandaag! Maar dan maak ik een wandeling van een half uur en dan krijg ik tijdens het wandelen toch druk op de borst.. dus ik denk dan.. bewegen, dat kan mijn hart niet aan😢
Anna Sophie> 2 jaar geleden-
Ik ken dat heel goed... ineens is het er. En zo makkelijk kom je er niet vanaf. Loop hier al zeker 5 jaar mee te klote
Iris> 2 jaar geleden -
Hoi,
Heel herkenbaar. Ik heb hier ook met periodes erg last van. Het is nu zo erg dat ik bijna niks meer durf te doen. Ik heb een keer zo'n kastje (ECG) voor 2 weken meegekregen en laatst is er nog een hartfilpje gemaakt tijdens een aanval. Mijn hartslag was wel heel hoog door de paniek maar geen afwijkingen op te zien. En toch blijf ik maar bang dat ze niet op het juiste moment meten of niet de juiste onderzoeken doen. Pff zo moe kan ik worden van mijzelf. Sterkte ermee!!Deetje> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik snap je volledig! Ben super bang dat er toch iets zal gebeuren, ookal heb ik het gevoel al zovaak gehad blijft het toch rete eng
Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Ik wil echt gewoon stilte in mijn hoofd (Verhaal 72)
Hallo, iedereen.
Sinds ik een tiener ben (nu 24jaar) lijd ik aan hypochonder. Ik ben héél erg bezig met ziektes, mijn lichaam scannen om de 5 minten etc. Vroeger kon ik dit meestal vanzelf laten overgaan maar sinds het begin van corona heb ik geen controler meer. Ik weet het nog perfect. Ik lag op mijn bed nieuws te kijken over de allereerste lockdown. Ik kreeg een immens onwel gevoel, heel hoog ademen, snelle hartslag, licht gevoel in hoofd en heel hard huilen. Ik dacht " wij gaan allemaal dood". Hierna heb ik xanax genomen voor 2 weken, dit hielp heel goed. Tot ik ermee stopte... Aanvallen waren 20 maal erger. Nu na al die tijd heb ik af en toe nog een aanval maar dat was meestal als ik veel alcohol had gedronken.
De laatste 3 maanden blijft mijn lichaam in een paniekerige modus, ik heb constant een heel naar gevoel in mijn buik en hoofd van de stress. Mijn gedachten staan maar niet stil, ik zit nu in de fase dat ik denk MS te hebben. Het maakt me zo zo moe. Mijn radar staat niet meer stil en niets helpt. Ik wil echt gewoon stilte in mijn hoofd. Heel erg vervelend. Hardlopen helpt mij wel goed.Vincent. C> 2 jaar geleden -
Tips voor angststoornis welkom (Verhaal 70)
Hallo ,
Ik heb sinds 2,5 jaar een angststoornis.
Ik heb die ontwikkeld door verschillende dingen .
Nu gaat het beter en beter het enigste wat nog zwaar is voor mij is met de auto rijden vooral als mijn dochter erbij zit ..
Het ging eventjes goed en dan plots paniekaanval gezet en nu merk ik dat de angst weer groter is en ga ik onwillig dingen vermijden terwijl ik dit niet wil maar men lichaam werkt gewoon niet mee .
Moest er iemand tips hebben deze zijn altijd welkom!Sharon> 2 jaar geleden -
Er lijkt nu geen einde aan te komen. (Verhaal 67)
Momenteel zit ik al een half met een depressie met angst en fobische klachten. Dit terwijl ik al 25 jaar antidepressivia slik. 8 jaar geleden dit zelfde ook doorgemaakt. Er lijkt nu geen einde aan te komen. Voel me steeds wanhopiger worden. Ben nu wel onder controle bij psychiater en aangemeld voor intensieve therapie maar kan nog wel maand duren voor er iets van start gaat. Zijn er hier mensen die hetzelfde doormaken en er over willen praten?Ingrid> 2 jaar geleden -
3 jaar ecitalopram - ben nu een heel gelukkige vrouw (Verhaal 26)
Bij mij begonnen rond mijn 14 jaar .Hevig Hevig ..ben er nu 72 en heb al 3 jaar ecitalopram 10 mg gekregen .Ben nu een heel gelukkige vrouw en heb spijt dat ik er niet eerder mee begonnen ben.De andere therapieen hebben nooit geholpen.Nu heb ik tenminste een leven.Veel moed aan iedereen die er mee te maken heeft.
witteke> 2 jaar geleden-
zo af en aan slik ik deze ook. Maar gelukkiger word ik er niet van het leven vlakt af en voel helemaal niets
Ik> 2 jaar geleden -
Ik sinds gisteren ook mee gestart, ik hoop dat het mij mag helpen
Braaftje> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik herken het ook! Ik heb een paniekstoornis en ook nog eens derealisatie.
De ene periode erger dan de ander. Voorral de overschakeling van zomer naar herfst/winter.
Het vermijden herken ik. Vele zeggen ook tegen me, ga even een blokje om. Of ga even mee naar de winkel. Dat vermijd ik omdat ik bang ben dat ik me raar gedrag ( wat wss niet is ) en dat mensen me aanstaren. Daarom vermijd ik het ook.
Op een geve moment als je het gaat accepteren gaat het beter. Je krijgt stap voor stap weer zin om dingen te doen en durft steeds meer.Damy> 2 jaar geleden
-
-
Alles begon op mijn 7e (Verhaal 65)
Ik ben inmiddels 24 ,
Maar alles begon op mijn 7e. Ik kreeg savonds een gek gevoel op mijn borst en ik dacht dat het mijn hart was. Sinds dien ben ik bang om savonds/snachts dood te gaan. Waar door ik slecht slaap en verslaafd ben geraakt aan slaap medicatie want die halen de scherpe randjes ervan af ik ben zelfs zo verslaafd dat ik ze ook overdag ineem. En daarom altijd slaap pillen tekort kom. Mijn hele leven draait om de dag dat iknweer naar de apotheek mag ( ik vind dat heel erg ) Al mijn therapieën die ik gehad heb hebben helaas niets gedaan. Veel mensen in mijn omgeving snappen niet echt wat ik elke avond en nacht door maak. Ook schrik ik van de vele verhalen hier. Ik zou zo graag willen dat er een oplossing is voor dit probleem.
Sterkte allemaal xAllyson> 2 jaar geleden -
Het idee dat ik jong ga sterven (Verhaal 63)
Hey iedereen, ik ben Mike, 28j oud en heb meerdere keren per maand het idee dat ik jong ga sterven aan een of andere kanker. Bij het minste pijntje begint mijn hoofd direct te malen denkende dat het iets ernstigs is en ik word er stilaan gek van. Sommige dagen zijn beter dan andere, maar toch blijft het ergens in mijn hoofd continu steken. Het probleem is dat mijn hoofd 24/7 blijft denken en blijft gedachten aanmaken, soms drink ik mij letterlijk bijna lam om alles gewoon eens stil te krijgen maar dan zit ik achteraf weer met een kater natuurlijk.. andere keren neem ik een vrij verkrijgbaar inslaapmiddel in of neus ik in de medicijnkast zoekend naar iets om me snel inslaap te krijgen..Mike> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Probeer eens hypnotherapie. Ik heb vergelijkbare verhalen gehoord van mensen die daarmee geholpen zijn.
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Het gebeurde plotseling (Verhaal 24)
In januari ben ik voor het eerst moeder geworden.
3 maanden later heb ik mijn eerste paniekaanval ervaren. Het was erg heftig.
Het gebeurde plotseling terwijl ik met mijn schoonmoeder aan het praten was, werd ineens erg misselijk en kreeg hartkloppingen, tintelingen in beide armen benen en gezicht, benauwd...
Op dat moment dacht ik, dit was het dan..
Mijn vriend belde ambulance en ze waren er binnen een kwartier.
Zij zagen gelijk dat ik een paniekaanval had.
Na die dag had ik dagelijks zo'n aanval en belde iedere keer naar de eerste hulp.
De ambulance is in totaal 3 keer geweest. Ik voel me zo onzeker nu en durf niet meer te bellen.
Het is nu 4 maanden verder en de paniekaanvallen zijn minder geworden. Ik heb het niet meer dagelijks. Wat mij erg helpt is om te sporten en yoga te doen.
Ook ga ik 1 keer in de 2 weken naar de fysio voor ademhalingsoefeningen. ( aanrader)
Hebben nog meer mensen dit meegemaakt na hun bevalling?Ariana> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hey mij ook ik ben in februari voor het eerst moeder geworden en enorme paniek en angst aanvallen vreselijk was een tijdje weg maar nu weer in volle gang ook erg somber door de dag heen :( , loop nu eindelijk bij een goede psycholoog en ga vragen voor edmr hopelijk kan ik snel genieten!!
Misschien kunnen we eens berichten?
Groetjes 😊Nerissa> 2 jaar geleden
-
Het verpest mijn sociale leven (Verhaal 57)
Ik heb heel erg last van paniekaanvallen al 7 jaar. Als ik ga wandelen en ik voel licht in mijn hoofd dan ben ik bang om flauw te vallen een keer moest ik iets halen bij de praxis ik voelde me heel raar in mijn lichaam alsof ik flauw zou vallen of dood gaan heel eng sinds dien durf ik die winkel niet meer in. Ben naar de dokter geweest onderzoeken gedaan kon niets vinden. Heb er nog steeds last van en het verpest mijn sociale leven25 jaar oud> 2 jaar geleden -
Ik merkte echte vooruitgang en ik was mijn nare gedachten de baas! (Verhaal 56)
Heb al zo’n 10 jaar last van paniekaanvallen.
Dit is allemaal begonnen door een revalidatie van 1,5 jaar op mijn 19e na een operatie.
Hierdoor kwam ik overdags niet buiten.
Tot ik na een tijdje merkte dat als ik wegging met vrienden, ik het gevoel van extreme zenuwen had.
Dit overkwam me zelfs als ik naar de dichtstbijzijnde kroeg ging wat nog geen kilometer van mijn huis ligt.
Dit werd steeds erger tot ik er heel erg tegenop keek als iemand me voorstelde om ergens naartoe te gaan.
Hierna toch maar naar een psycholoog gegaan waar ik na een jaar ben gestopt.
Ik merkte echte vooruitgang en ik was mijn nare gedachten de baas!
Tot ik ongeveer een jaar later merkte dat de gevoelens weer terug kwamen.
Dit heb ik momenteel steeds vaker, en ik weet van mezelf wanneer dit gaat gebeuren.
Ja, zoals je leest komt dit eigenlijk nooit als verrassing want ik weet op welke plekken dit in mijn hoofd versterkt wordt.
Afgelopen week had ik het echt erg voor mijn doen.
Ik zat op een plek met 6 collega’s waarvan ik wist dat ik niet meteen weg kon, en dat mijn collega’s niet weten waar ik last van heb.
Ik werd toen meteen erg afwezig, hartkloppingen, ontzettend benauwd en het oh zo overheersende gevoel dat ik daar meteen weg moest. Zoals de meesten van jullie weten is dit echt verschrikkelijk.
Dit is even in het kort wat mijn verhaal is.
Heb nog echt erg veel voorbeelden (helaas) zoals bovenstaand.
Maar toch goed om even mijn hart te luchten want daar deed ik dit ook een beetje voor!Anoniem> 2 jaar geleden -
Angstig (Verhaal 54)
Goedenavond ik ben hier nieuw en weet niet of ik helemaal goed zit. Ik ben heel erg angstig de afgelopen tijd ben erg bang om bijvoorbeeld dood te gaan en heb last van paniekaanvallen/angstaanvallen. Is het normaal dat als je zo een aanval hebt dat je heel zwak word duizelig word en het echt voelt alsof Je elk moment weg kan vallen en dood kan gaan?Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Helaas is het normaal dat je die gevoelens ervaart bij een angst aanval/paniekaanval/hyperventilatie aanval.
Ik heb dit dagelijks meerdere keren. Zoals nu voel ik er ook 1 aankomen door eerst heel misselijk te raken duizelig en hart die sneller klopt en later abnormaal snel gaat... lijken wel 1000 tikken in een minuut. Lichaam ervaart dan extreme angst en paniek. Als je wilt praten ben je altijd welkomManuela> 2 jaar geleden