Deel je verhaal
-
Ik heb een stappenplan gemaakt voor mezelf (Verhaal 34)
IK HEB GOEDE TIPS! allereerst dit artikel, waar je de belangrijke feiten ff uit moet halen, ik heb er veel mogelijkheden in gevonden.
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/09/19/psychiater-echtpaar-we-hebben-haast-zieke-mensen-kunnen-geen-tien-jaar-wachten-a3973934
Ik zit zelf op het punt dat ik denk dat ik het eind van de tunnel niet ga halen, dus ik heb een stappenplan gemaakt voor mezelf met dingen die ik ga proberen en ik hoop dat het ook iemand anders hoop kan geven. Ik heb echt mijn best gedaan om het goed uit te leggen en te onderbouwen
1. ik heb een psychiater en de eerste stap is heel duidelijk maken hoe ernstig je situatie is. Het eerste wat ze gaan doen bij de ggz is verdergaan met het stappenplan van PSYCHOTHERAPIE en MEDICIJNTHERAPIE. Dit kan zijn de frequentie van afspraken verhogen of zoals bij mij de trail en error met medicijnen voorzetten. Het nadeel van dat laatste is dat er vaak bijwerkingen optreden waardoor je in het dagelijks leven soms nog minder goed kan functioneren, zelf wil ik die prijs wel betalen met de hoop dat het kan helpen.
2. Ik ga COGNITIEVE GEDRAGSTHERAPIE doen, dit kan je gewoon vragen aan je behandelaar. Eerder had ik dit ook geprobeerd, maar de therapeuten vonden mijn situatie te heftig waardoor ze het niet aandurfde. Gelukkig is er via mijn psychiater wel iemand die me gaat helpen. Ik weet hier eigenlijk niet heel veel van, behalve dat het vaak ingezet wordt bij angst en het veel mensen helpt.
3. Ondertussen ga ik verschillende PROBIOTICA proberen. Als je het artikel leest, lees je dat er bewijs is van dat de darmen de hersenen kunnen beïnvloeden. Één van de hoogleraren in het artikel doet nu een trial met mensen met bipolaire stoornis en schizofrenie, nog niet voor ons helaas. Het feit is dat mensen hun hersenen en darmflora uniek zijn en de werking van bepaalde probiotica dus afhangt daarvan. Een probiotica speciaal voor angst werkt dus niet gegarandeerd. Ik ga verschillende voor elk een periode van een maand proberen en in een dagboek bijhouden wat de effecten zijn met het idee om de beste voor mij te vinden.
4. Verschillende ontspanningstherapieën zijn ook te proberen. Zelf ga ik cocoon floating proberen en veel van dit soort therapieën kunnen ook vergoed worden door de verzekering.
5. Ik heb door alle angsten ook heel erg depressie gekregen, dus daar ga ik ook wat aan doen als het niet vermindert door de vorige stappen. Het artikel dat bovenaan vermeld is verteld iets interessants over elektroshock-therapie (is totaal niet jaren 50 horror asylum by the way). Het wordt gedaan onder narcose en het stimuleert een deel van de hersenstam dat vaak verkleind is bij mensen met depressie om daadwerkelijk nieuwe cellen aan te maken en te groeien! Dit werkt bij 70% van de mensen die het doen en het is heel belangrijk dat je na deze behandeling veel beweegt, gezond eet en je brein stimuleert met moeilijke dingen om het positieve effect vast te houden. Naar mijn idee is het een soort opstarter die weinig van ons uit zichzelf kunnen halen.
6. ik ga een hulphond aanschaffen als door alle medicijnen heen ben en de vorige stappen ik nog steeds niet met mijn angst kan functioneren.
Dit is een hondenschool die ze opleidt: https://www.psychiatrischehulphond.nl/
Ik heb me al laten informeren over de hoe en wat, dus ik kan misschien ook hier wat vragen beantwoorden.
extra.
Een instelling kan voor velen zeker een optie zijn. Mijn psychiater zei dat dit voor mij geen goed idee was ook omdat ik op mijn leeftijd heel erg voldoening moet gaan vinden in mijn leven en dat gaat mij niet lukken in een instelling.
Ik hoop dat dit iemand helptRobin> 2 jaar geleden-
heb ik ook last van!
michelle> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Super dat je de moeite hebt genomen om dit met ons te delen!!
1. Is zeker de moeite waard. Geef echt aan dat het niet goed met je gaat en laat je gelijk op de wachtlijst voor een psycholoog zetten, dit kan namelijk heel lang duren.
2. Ook hier een lange wachtlijst voor, maar zeker een goed idee.
3. Dit ga ik zeker proberen. Er is idd een link tussen darmen en hersenen.
4. Ik heb acupunctuur geprobeerd, dit helpt wel met ontspanning.
5. Dit heb ik gegoogled, maar dit is echt alleen voor hele extreme gevallen voor bijv schizofrenie, want het kan namelijk leiden tot geheugenverlies.
6. Bij een hulphond heb je ook weer veel eisen, maar je kunt je zeker aanmelden.
Heel veel sterkte ❤Mm> 2 jaar geleden
-
-
Ik heb angststoornis ik ga kapot er van (Verhaal 18)
Ik heb angststoornis ik ga kapot er van.
Ik vecht om te genieten, dit is begonnen sinds mijn zwangerschap...nu bevallen en erger geworden ik ben bang dat ik dood ga bang van ziekte....
Ik mag geen medicatie gebruiken omdat ik borstvoeding geef.
HelpSara> 2 jaar geleden-
Hoi,had daar vorig jaar ook last van maar neem nu 100 mg serlain in smorgens en beetje bij beetje beter gegaan en nu is dat verleden tijd, veel moed
Yolande> 2 jaar geleden -
Geplaatst op 7 juli 2020
Sara, wat een herkenning!
Ik heb een gegenaliseerde angststoornis. 10 maanden geleden ben ik bevallen van ons dochtertje. Sinds mijn bevalling ben ik erg bang om dood te gaan aan een erge ziekte. Ik wil helemaal niet dood omwille van mijn dochtertje en man. Wil genieten van het leven. De angsten overheersen mijn dagelijkse bezigheden en hoe ik me voel.
Mag je inmiddels wel aan de medicatie?
Ik heb deze week een afspraak met mijn psycholoog en een psychiater i.v.m. medicatie.Sha> 2 jaar geleden -
Ook ik heb dit gehad tijdens de zwangerschap echter is deze al 8 jaar geleden en kamp nog steeds met angst en paniek aanvallen. Medicatie en therapieën gehad het gaat lange periodes ontzettend goed en dan valt ik weer terug in het oude. Maar probeer wel positief te zijn en blijven vaak gebeurd er wat in mijn leven waardoor dit weer de kop op steekt. Net als iemand hoofdpijn krijgt bij te veel stress en spanningen krijg ik dit. Ik kan jullie meegeven blijf jezelf accepteren dat je een aanval hebt, is lastig maar het kan.
En je bent niet alleen er zijn meerdere mensen die dit hebben. Ik zoek ook steun en praat erover met mensen die het herkennen.Anoniem> 2 jaar geleden -
Hoi. Ik heb knal hetzelfde!!! Ik ben 2 j geleden bevallen van een zoontje. Na een periode van extreme vermoeidheid en het gevoel te hebben ongelooflijk hard alles zelf te moeten doen heb ik zware angst ontwikkeld voor de dood. Na zo een lange periode ben ik in behandeling met psycholoog en nog wat andere dingen. Maar ook zonder medicatie. Ik heb er wel voorgeschreven gekregen maar wil ze zelf niet pakken mits ik jaren geleden een zware depressie heb gehad en toen oon jaren medicatie heb moeten nemen. En nog heel goed weet wat een hel het was om er vanaf te geraken.
Babyshark> 2 jaar geleden -
Hoi,advies:schildklierhormonen laten nakijken.
Of overige hormonen.Tootje> 2 jaar geleden -
Mag je wel visolie pakken? Het beste is epa dha dot helpt echt tegen angsten. Kies een goed merk.
Nientje> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ja hier ook precies hetzelfde.. het is vreselijk. Probeer naar een gynaecoloog te gaan en dit te bespreken. Probeer Femme van Vitakruid en anders antidepressiva, dit helpt goed tegen angst.
Mm> 2 jaar geleden
-
-
Ik denk dat het door hormonen komt (Verhaal 66)
Op mijn werk nergens last van, maar privé....elke maand komt het terug. Ik denk dat het door hormonen komt, het gebeurt namelijk altijd als de menstruatie er aan komt. Een periode van zo'n 1,5 week angstig voelen. "Wat als dit...dan gebeurt vast iets vreselijks"...in mijn hoofd creëer ik de ergste situaties die nooit uitkomen. Voel me dan echt depri, moe en wil het liefst in bed liggen. Dat gaat niet, ik heb een kind.
Ik vrees dat ik er nooi vanaf kom. 5 jaar therapie gehad, gebruik nu escitalopram druppels. Het gaat wel wat beter...maar echt over gaat het niet. Ik ken niemand die zo raar kan denken als ik. Ik zal er mee moeten leven...
Wat zeker meespeelt is karakter (altijd al een druktemaker geweest) en mijn ouders zijn beide overleden.
Mijn terugkerende angsten: om financieel in de problemen te komen en bang dat mijn dochter iets overkomt.
Zo jaloers op andere mensen bij de dag kunnen leven en die kunnen denken "ik zie wel".Ik wil rust in mijn hoofd!> 2 jaar geleden-
Lieve Loca, wat moet je het zwaar hebben. Ook ik heb een angststoornis. En herken je strijd. Ik probeer (zo goed en zo kwaad als het kan) zo lief mogelijk te zijn voor mijzelf. De gedachten te accepteren en mezelf te koesteren/troosten. Moeilijk, want ik neem het mezelf kwalijk dat ik angst heb. Geef mezelf de schuld. Identificeer mezelf teveel (volkomen) met de gedachtes. Terwijl ik weet dat ik gedachtes HEB en niet BEN. Heb zelf het gevoel dat compassie en acceptatie de twee sleutelwoorden zijn voor verbetering. Maar o, wat is dat moeilijk!!! Ik ervaar dat, doordat ik strijd tegen mijn angst/gedachten, ik het alleen maar erger maak. Waar wij last van hebben is extreem moeilijk en zwaar. We hebben er niet zelf voor gekozen. Probeer met een milde, liefdevolle blik naar jezelf te kijken. Je bent het zo ontzettend waard! Houd vol en heel veel sterkte!
Anoniem> 2 jaar geleden -
Probeer te mediteren en vooral die angsten laten komen maar ook heel rustig te zeggen dat ze ook weg kunnen gaan i am is een heel goed boek en zal je in de juiste richting brengen probeer naar positieve dingen te kijken laat jezelf niet door je angsten beïnvloeden erken ze maar hecht er geen waarde aan ik weet dat het moeilijk is maar met stapjes kom je er wel jij bent de baas over jou gedachtes en niet hun over jou ik weet dat het heel makkelijk praten is ik heb het zelf Gehad helaas alleen je maakt het jezelf moeilijker neem de regie weer terug hoe ze zijn gekomen zo kunnen ze ook weer gaan de gedachtes die je hebt zijn pittig ik dacht ik wordt gek na me Eerste paniek aanval en wat als ik door draai en de mensen van wie ik hou pijn doen het zijn de gedachtes die jou nog angstiger laten voelen omdat het jou engste scenario’s zijn iets waar jij echt angst van heb alleen moet je jezelf afvragen of deze angsten wel echt zijn denk ook na waar die angsten vandaan komen bij mijn omdat ik een man zag doordraaien en ik dacht dat hij iemand doodsloeg maar dat was blijkbaar de bank wel was deze man doorgedraaid je kind is je leven je bent bang om hem of haar kwijt te raken of dat er wat ergs gebeurd alleen nu moet je echt proberen om eens goed te kijken naar bepaalde dingen in je leven waar door je die angst heb gekregen misschien iets uit je verleden hoe je de angst een groot monster heb gemaakt kan je hem ook een klein monstertje maken waarbij je zegt ik geloof jou niet
Anoniem> 2 jaar geleden -
Hoi, ik herken mij heel erg in jouw verhaal. Eerst dagelijks paniekaanvallen en nu voel ik alleen nog hevige angst ca. 1/1,5 week per maand, 1 week voor mijn menstruatie. Dus ook ik vermoed dat het door de hormonen komt.. ik durf deze periode minder te ondernemen (of eigenlijk niets, alles is eng)
Ilse> 2 jaar geleden -
Hallo dames die het het erger hebben voor hun menstruatie. Je verbeeld het je niet! Je hormonen kunnen een hele grote bijdrage leveren. Het goeie nieuws safraan is je antwoord. Tja of hoormoonpleisters maar ik neem liever safraan . Het merk dat ik geadviseerd kreeg is van vitakruid en bevat naast safraan ook theatrine.
Ik voeg een link toe maar weet niet of dit mag. Ik ben ondanks mijn 39 jaar naar een overgangsconsulente gegaan jos teunisen heet zij en die adviseerde me dit en nu ben ik ook met de huisarts van alles aan het laten testen. Gezegd moet wel dat ik hormonale migraine en pms heb dus niet bij iedereen zal het zo gelinkt zijn aan de menstruatie. Sorry link lukte niet. Vitakruid safraan suntheatrine. Succes lady’s en kop op we gaan er niet dood aan het voelt alleen heel naarKim> 2 jaar geleden -
Ik merk het ook ,ik heb een angststoornis en heb gemerkt dat nu ik ongesteld ben mijn paniekaanvallen erger zijn als voorheen.Ik krijg ook hele negatieve gedachtes wat me erg bang maakt,zijn dat meer mensen die dat hebben vraag ik me dan af of ben ik de enige?Door veel met me hond te lopen kom ik tijdelijk tot rust maar vooral in avonden voel ik me erg angstig.Heeft iemand tips?
Visje> 2 jaar geleden -
Lieverd, ik wil dat je weet dat je niet de enige bent die dit doormaakt.
Deze struggles maak ik ook maandelijks mee.
Ik vind het verschrikkelijk, elke keer maar weer die extreme, verscheurende angst, depressieve gevoelens… het is ontzettend slopend.M> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb er ook extreem last van. Na mijn bevalling en spiraaltje is het veel erger geworden. Het spiraaltje heb ik uit laten halen, dat was een hel. Ik slik nu de pil door vanwege mijn endometriose, ik mag niet ongesteld worden, maar ik heb dus wel mijn maandelijkse hormonen. Ik slikte me helemaal gek aan vitamines, niks leek echt te werken. Het enige dat nog een beetje leek te werken is Femme van Vitakruid. Mn huisarts, psycholoog en gynaecoloog konden me niet echt helpen met natuurlijke producten, dus ik ben daarom naar een homeopaat geweest. Dit heeft wel geholpen, maar ik heb er nog wel last van zelf, dus dan zelf maar weer aan het Googlen gegaan, en daar kwam ik dus Femme tegen. Deze zou ik dan ook aanraden. Verder heb ik m'n antidepressiva opgehoogd, op advies van mijn gyno, die geeft vaker het advies aan mensen met pms om dit te slikken.
Ik wens alle vrouwen die dit meemaken heel veel sterkte. Weet dat je niet alleen bent ❤Mm> 2 jaar geleden
-
-
Heb deze klachten bijna de gehele dag (Verhaal 419)
Hoi allemaal,
Sinds een paar maanden kamp ik met een angststoornis. Ik heb hierdoor last van allerlei kwaaltjes zoals continue druk op de borst, pijn in linkerarm, kaak, nek en tussen de schouderbladen. Ik heb ook vaak last van oprispingen. Deze klachten komen overeen met een hartinfarct, maar volgens mijn huisarts is dit vanwege mijn angststoornis. Ik heb een ECG laten maken, deze was goed. Sinds 2,5 ben ik gestart met 10 mg citalopram, maar tot nu toe merk ik hier nog weinig van. Het lijkt eerder alsof mijn klachten verergeren. Ik ben benieuwd of iemand mijn verhaal herkent. Ik lees veel verhalen over mensen die tijdens een paniekaanval soortgelijke klachten hebben, maar ik heb deze klachten bijna de gehele dag.Lana> 2 jaar geleden-
Hoi Lana,
Zelf heb ik ook een angststoornis en ben ik een tijdje geleden begonnen met escitalopram. Nu zit ik op 20mg, en ik begon met 10mg. Eigenlijk heeft het bij mij ook een hele lange tijd geduurd voordat ik iets merkte van het medicijn. Ik werd in het begin ontzettend depressief en een beetje suïcidaal. Dat je klachten eerst verergeren is dus wel logisch. Aangezien het begin bij mij zo heftig was is toen de dosis in overleg naar 15mg opgehoogd en het heeft minstens 3 maanden of zelfs meer geduurd voordat ik iets merkte van de escitalopram. Weer veel later ben ik (preventief) naar 20mg gegaan en nu voel ik zeer weinig angsten. Nu moet ik zeggen dat ik destijds wel gewoon doorgegaan ben met stappen ondernemen in het reïntegratieproces. Dus blijf ook zelf stappen nemen. Alleen medicatie is niet de oplossing, het is ook goed om zelf te blijven ondernemen en niet te wachten totdat de medicatie gaat werken. Dat heb ik aan den lijve ondervonden. Ik hoop dat je er iets aan hebt!
Veel sterkte de komende tijd!Yves> 2 jaar geleden -
Ik herken mezelf heel erg hierin. Ik heb de klachten ook echt hele dagen door, je word er echt gek van. Pff
Sdb> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi Lana,
Ik heb deze klachten mijn hele leven al, ook doorlopend de hele dag. Ik heb 15 jaar aan de antidepressiva gezeten er heb daar heel veel nadelige klachten aan over gehouden. Begin daar alsjeblieft niet aan en als daar wel aan bent, bouw het zo snel mogelijk af. Zoek goeie psychologische hulp! Ik ben nu 71 en voel mij nog net zo ellendig als 50 jaa r geleden alleen omdat ik nooit goeie hulp heb gekregen. Als je echt iets zou mankeren was er al lang iets gebeurd!! Probeer zo veel mogelijk over je angsten te praten, dat helpt enorm. Ik wens je heel veel sterkte en liefde
EllenEllen> 2 jaar geleden
-
-
Heb gedacht dat dood zijn beter is dan me zo voelen (Verhaal 77)
Al jaren heb ik momenten waarop ik hartkloppingen krijg, duizeligheid, benauwd heb en het zweet me uit breekt. Ik ben wanhopig geweest. Heb gedacht dat dood zijn beter is dan me zo voelen. Het was mijn grootste geheim. Ik heb alles geprobeerd: psychologen, mindfullness, het delen van mijn angsten etc. Medicatie heb ik nooit durven te gebruiken, omdat ik niet als zombie door het leven wilde.
Na meerdere angstaanvallen heb ik toch de stap genomen om medicatie te gaan gebruiken. Ik gebruik paroxetine 20 mg. Dit in combinatie met een psycholoog en fysio (om de aangespannen nekspieren die ik onbewust gebruik voor mijn hoge ademhaling te kunnen ontspannen). Ik kan nu zeggen dat ik al 3 weken paniek en angst vrij ben. Het duurt zeker 8 weken voordat de medicatie werkt en in eerste instantie werd het zelfs erger, maar nu ben ik zo blij dat ik even paniek vrij ben. ik investeer weer meer in mijn relatie en kinderen. Een bijwerking van de medicatie is dat het een zaadlozing langer uitstelt, dus daar ik de vrouw ook tevreden mee. Nadeel is wel een droge mond en een iets onverschillig gevoel. Het geeft me in ieder geval wel de ruimte om de balans op te maken, waar wil ik mijn fucks aan gaan geven.Robert Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
He Robert,
Ik hoop dat je ondertussen van de paroxetine af bent ook ik voelde mij daar lange tijd goed bij afgezien van de maagpijn en nog een paar bijwerkingen die ik had . Na 15 jaar gebruik ben ik gestopt maar zit nu met een kapotte maag! Het is rotzooi van de bovenste plank. Er zijn echt wel andere manieren om van je problemen af te komen maar van de profetieën af komen is pas echt een probleem.
Lieve groet EllenEllen> 2 jaar geleden
-
Het is nu mijn derde jaar dat ik op deze manier door het leven moet (Verhaal 106)
Het is nu mijn derde jaar dat ik op deze manier door het leven moet. Elke dag loop ik met angst door het leven om te sterven. Als ik buikpijn heb, denk ik dat er iets enorm mis zal gaan met mij:bv. Dat ik zal doodgaan door een darminfarct. Hoofdpijn: denken dat ik een bloeding zal krijgen... mijn hartslag is vaak hoog en ik heb dagelijks een enorme druk op mijn borstkas. Ik ben overgevoelig voor prikkels en als ik in groep ben loop ik enorm gestrest, door die prikkels en geluiden van iedereen die praat. Ik moet me telkens opnieuw concentreren om te luisteren naar wat iemand zegt tegen mij en mezelf niet weer te verliezen en moeten vragen om te herhalen wat die persoon zei, omdat ik weer volop bezig ben met wat er in mijn lichaam gebeurt. Ik ben een wrak, door dit gebeuren elke dag in mijn gedachten/lichaam. Ik heb enorm veel complicaties en ben continu in de strijd met mezelf: gedachten vs gevoel. Ik moet mezelf continu gerust stellen van er gaat niks gebeuren maar mijn lichaam geeft toch negatieve signalen. Ik ben prikkelbaar door alles wat ik voel en ik voel me hopeloos, gestrest, NOOIT ontspannen. Ik ben op... niemand begrijpt me in mijn omgeving en omdat ik er niet ziek uitzie nemen ze het nooit serieus. Dokters steken alles op stress en ik voel dat ik alarm sla. Ik kan zo niet meer door, elke dag opnieuw... ik heb zoveel schrik vh leven. Dit is de hel en neemt heel mn dagelijks leven in beslag. Overal pijnen. Puur van de “stress” mn gedachten staan niet stil. Ik maak mezelf kapot.
Nicky> 2 jaar geleden-
Hallo Nicky,
ook ik ben hier al een hele poos mee bezig. Lees: een jaar of drie. Jouw beschrijving van het met jezelf bezig zijn, herken ik enorm. Hopelijk een hart onder de riem: het is nog steeds niet over, maar het gaat al wel een heel stuk beter. In het begin durfde ik niet eens alleen naar de wc te gaan. Echt lastig. Ben hulp gaan zoeken bij een psycholoog/psychiater en volg online trainingen. Ook slik ik voor de hulp een medicijn. Ik zou hier de trainingen op kunnen schrijven, maar dat heeft mi. niet zoveel zin. Het is echt zoeken naar wat voor jou het beste helpt. Voor mij werkt het het beste om me er niet door te laten tegenhouden iets te doen. Niet ertegen vechten, maar iets doen terwijl het er is. Het zijn bij nu ' nog maar' periodes. Soms is het of ik ineens een soort van wakker wordt, dan is het weer een poos weg. Door de cursussen ben ik er wel steeds bewuster van dat dit over gaat en hoe ik ermee om kan gaan. Ik kan inmiddels wel weer redelijk normaal functioneren. In een full time baan en een gezin met drie kids.
Ik hoop dat mijn verhaal je helpt!Koen> 2 jaar geleden -
Beste,
Dit verhaal is zo herkenbaar omdat ik er zelf ook dagelijks mee kamp 1Niko Van B> 2 jaar geleden -
Hoi dit gevoel herken ik heel goed ik zit ook al drie jaar met presies die zelfde gevoelens als wat jij uitleg ik kreeg veel rust in de kerk en mediteren. Sterkte.. en dit jaar ben ik steeds wat beter gaan voelen dat ik zelf weer eens oo vakantie weer kon durven te gaan. Zet klein stapjes en probeer positief te denken en veel te lachen.
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
He Nicky,
Hoe gaat het met je? lees je verhaal nu net. Ik hoop dat je goede hulp hebt gevonden. Je verhaal is zo herkenbaar, stop er alsjeblieft mee jezelf ziek te praten, want dat is wat wij doen. Het is zo zonde, ik heb mijn hele leven hierdoor vergalt, ik was 33 toen ik naar aanleiding van een traumatische ervaring een hyperventilatieaanval kreeg en de ellende begon van angsten paniekaanvallen, ik heb een lange periode AD geslikt die uiteindelijk mijn maag kapot heeft gemaakt wat weer voor allerlei andere klachten zorgt. Ik ben nu 71 en voel mij uitgeblust. Ik wilde dat ik de tijd terug kon draaien, dan zou ik geen AD meer slikken maar goede hulp zoeken. Ik wens je heel veel sterkte en liefde!!Ellen> 2 jaar geleden
-
-
Elke dag angst en paniekaanvallen (Verhaal 30)
Ik heb ook last van angst en paniekaanvallen dit is nu elke dag ik merk dat ik het meer is in stress momenten. Ik raak al in paniek als ik ergens pijn voel denk meteen dat ik iets ergs heb ben elke dag duizelig slap gevoel in mijn benen nek klachten.
Ik word er zo moe van zit nu bij een psycholoog. Ik hoop zo dat ik er vanaf kom. Het beheerst mijn leven.
Naas> 2 jaar geleden-
Ik heb precies hetzelfde, al bijna 3 weken last van wakker worden met een zwaar hoofd duizelingen en het gevoel alsof ik dehele dag duf ben sommige dagen erger dan andere...
altijd al angstig geweest en piekerig over mijn gezondheid maar dat trok altijd wel weg alleen nu blijft het zolang aanhouden dat ik wel kan huilen omdat ik wil dat het over is.
Ik zit steeds vaker te denken aan een psycholoog maar zelfs daarin heb ik gewoon geen zin omdat ik gewoon bang ben om uberhaupt dingen te doen omdat ik met zon duizelig gevoel blijf lopen werk gaat ook niet altijd even soepel maar gelukkig lukt het wel.
Ben erg benieuwd naar jou ervaringen en of het je hebt geholpen
Desray> 2 jaar geleden -
Ik heb al angst en paniek sinds mijn 40e.maar vanaf 2005 werd het erger. Vele opnames gehad. Nu ben ik 68 en begint het weer erger te worden. Ook heb ik veel pijn ik wil graag dood. Maar durf het niet. En wil het niet voor mijn kinderen. Ik zou graag in een groep willen met mensen die weten waar je over praat. Maar dan graag in mijn omgeving. Ik woon in castricum.
Cobym> 2 jaar geleden -
Ik heb al een hele periode last van stress en lichamelijke klachten maar nu ook sinds een paar maanden ook paniekaanvallen en hyperventilatie.
Ik merk dat het erger wordt en ik slechter slaap en zo ook tijdens de dag enorm suf ben. Soms vraag ik me af of er nog mensen zijn die hetzelfde voelen en wil graag eens mijn ervaringen delen want ik heb nu het gevoel dat ik de enige ben met dit gevoel. Ik woon in Oost-Vlaanderen.kaatie> 2 jaar geleden -
Ik deel dit gevoel zoo erg! Ik heb er ook elke dag last van met de zelfde symptomen. Ik zit sinds week aan de medicijnen wat de scherpe randjes er vanaf neemt maar het is zeker nog niet weg! Ik loop nu bij de psycholoog voor emdr maar werk dat ik toch meer hulp nodig heb. Ik dachf oprecht dat ik de enige was!! Heel veel sterkte allemaal. Groetjes uit Utrecht
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ja ik heb dat ook ,het is zo ontzettend jammer van ons leven ,maar je kunt er vanaf komen , ademhalingtherapie dat bieden
.Ik ben ze bij het GGZ ook aan .Ik ben 70 maar ik heb er nog steeds last van ,het is ook gespannenheid als wat vervelends in je omgeving gebeurd,daar ben ik wel achter .
Het zit ook in je gene ,en dat je overgevoelig bent ,probeer er mee om te gaan heel veel lieve groetjes .TOOS> 2 jaar geleden -
Hey lieve mensen! Ik heb ook angst en pankiek aanvallen al zolang ben nu 25 jaar, ben al een tijdje met psycholoog gestart en jullie moeten heel goed weten angsten zijn maar gedachten en is maar een tijdelijk gevoel! Laat je niet door je angsten omlaag halen en sta er zeker boven het leven is zo mooi als je uit die angst bubbel komt! Geloof en vertrouw in jezelf! In angstige periodes doe dingen wat je echt leuk vind en
omring je met mensen met wie je op je gemak bent , ook al is dit zo moeilijk op die moment het helpt je erdoor GELOOF IN JEZELF! Lieve groetjes Lisa S.Lisa> 2 jaar geleden -
Wou er nog even iets aan toevoegen : maak van je angst je beste vriend! Een goude tip wat je het makkelijker maakt er mee te leren leven. en mensen we zijn zo geboren hou van jezelf en zeg niet dat het je leven beheerst alles maakt ons uniek aan onzelf! Als je boven je angsten staat ga je er zo goed als geen last meer van hebben je zal wel nog in aanmerking er door komen ma het gaat je niet meer onderuit halen als je gelukkig bent! En ik weet waar ik over praat ben al in de een zware depressie erdoor beland en als ik het nu bekijk eigenlijk echt door niks enkel door mezelf .. LOVE YOURSELF
Lisa S.> 2 jaar geleden -
Iedere dag weer paar keer last van hyperventilatie en paniek aanvallen. Dit maakt mij elke dag super moe en somber. Keer op keer neem ik oxsazepam hiervoor.
Erg wanhopig geworden......
Zijn er mensen die dit net zo extreem als mij ervaren?
Gr GioGio> 2 jaar geleden -
Bij mij is het er ingeslopen de laatste 3 maanden, ik leef sinds zo n 3 weken met angst, angst om een hartaanval te krijgen en dood te gaan, vooral omdat ik vaak hartkloppingen heb is die angst er in geslopen het beheerst m n leven, met medicatie kan ik t wat onderdrukken en krijg sinds afgelopen week therapie, ben altijd al gevoelig geweest maar pff wat is dit zwaar, een hele grote berg om te bedwingen!
Pedro 53 jaar, strijd tegen angst> 2 jaar geleden -
Hoi Pedro .
Jouw verhaal is voor mij heel herkenbaar . Ik heb sinds 2 maanden ook allerlei lichamelijke sensaties ervaren die er nu voor zorgen dat ik vast zit in mijn eigen hoofd en lichaam . Ik voel me de hele dag door angstig met paniek door wat ik in m’n lijf voel en ben in een nare cirkel terecht gekomen. Ben dood moe . Slaap bijna niet meer . Medicatie nu maakt het iets dragelijker en ben met therapie gestart . Maar het is ontzettend moeilijk en elke dag voelt nu als overleven.Bianca> 2 jaar geleden -
Heel herkenbaar allemaal. Ik zit met dezelfde klachten. Sloom spierpijn nek dan weer in de rug of benen. Ga je daar weer druk om maken of je ademhaling en ga zo maar door steeds in dezelfde cirkel. Bang om met de hond te lopen dat je wat overkomt of dat je gewoon te moe bent. Las net ademhaling techniek dat krijg ik binnenkort ook. Succes allemaal
Andre> 2 jaar geleden -
Ik ben al vanaf m'n 4e bang voor m'n hart . Nu 48 en in januari in het ziekenhuis gelegen met hartritme stoornis en sindsdien vreselijke paniekaanvallen. Sinds een paar dagen net of blijf ik in die paniekaanvallen hangen .
Thea> 2 jaar geleden -
Je bent niet alleen
Ik denk ook altijd dat ik iets erg heb,
Vanmorgen had ik hartkloppingen wat heel angstig is nu zijn ze gedaan maar toch ben ik bang en voel ik me slap en een druk op mijn borstkas, puur uit schrik, niet meer leuk om de duur , want je krijgt symptomen puur van de stress, morgen moet ik een echo nemen van mijn maag ben al 3 weken misselijk en maagpijn mss ook wel van de stressChayenne> 2 jaar geleden -
Ik heb sinds 3jaar rond november er last van er aan vooraf heb ik 3jaar gelden hoge bloeddruk gehad vorig jaar had ik niersteen the en nu ben ik 2 maanden geleden in de sauna achterover gevallen scheurtje in 3e wervel gaat al beter maar heb nog niet unnen golfen.jeux de Boelen en ik kan 3kwtier aandelen word van dat niets doen nerveus en depressief pak af en toe zonodig een halve oxazepam maar wil daar niet aan verslaafd raken zit dus regelmatig te huilen
Anoniem> 2 jaar geleden -
Helpt de psycholoog
Priscilla> 2 jaar geleden -
Ik heb het zelfde
Priscilla> 2 jaar geleden -
Hier net zo al weken dag en nacht
Beetje stres niet erg masr als je leven beheerst
Kijktip Marcus’ krielen angst you tube
Of lief coach aan zee
Contact met mij mag als jullie prettig vinden
Bij mij dure hele dag ipv half uur of uur
Verzetten doe ik niet
Hoe lang duurt bij jullie
MirandaMiranda> 2 jaar geleden -
Heb het ook al 8 maanden.soms vraag ik me af kom ik hier nog wel ooit vanaf.
De angst is verschrikkelijk.het maakt me heel verdrietig.
Succes allemaalAnoniem> 2 jaar geleden -
Anoniem
Vreselijk hè
Na allerlei tips op you tube
Ik ga toch bij iemand in behandeling die zelf last heeft gehad van angsten hopelijk beheerst het dan niet meer zoMiran> 2 jaar geleden -
Wat herkenbaar… sterkte en je kunt het
Vlinder> 2 jaar geleden -
Na het lezen van jou verhaal hebik dezelfde klachten
Ik denk ook altijd maar dat ik een ernstige ziekte heb.daar door
Loop ik nu ook bij een psycholoog. Ik hoop dat het gaat helpen.Johanna> 2 jaar geleden -
Ik heb precies hetzelfde. Door lichamelijke klachten bang voor enge ziektes en door angst weer meer lichamelijke klachten, slaap slecht en sta op met angst en ga ermee naar bed. Wil ook weer niet zeggen dat je klachten niet echt zijn. Nu sta ik op de wachtlijst bij bij de ggz, omdat ik er graag vanaf wil. Het is geen leven zo. Het is niet leuk voor mezelf, maar ook niet voor mijn man en kinderen. Hoe gaat jouw behandeling Johanna?
Leonie> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hallo cobyn,
Woon helaas niet in de buurt maar weet precies hoe jij je voelt. Heb al sinds mijn33 last van paniekaanvallen, naar aanleiding van mijn moeder die overleed aan een hartaanval. Ik heb mij 20 jaar vreselijk ellendig gevoeld en aan de AD gegaan. Moet zeggen dat ik mij daar goed bij voelde maar last kreeg van zowel urine als ontlasting verlies, wat mij erg isoleerde en ik had erge maagpijn. Ik ben een paar jaar geleden gestopt met de AD en het urine en ontlasting verlies stopte vrij snel maar de maagpijn ging niet over. Ik ben weer terug bij af, ik heb vreselijke rugpijn en voel mij een wrak, van het ene op het andere moment word ik extreem moe en heel akelig eigelijk doet alles afgezien van mijn benen zeer. Ik kon ondanks de pijn nog best veel maar sinds de griep 2 maanden geleden kan ik niks meer. Verschillende onderzoeken gehad waar net als vroeger niks uitkomt, krijg nu binnenkort een maagonderzoek waar ik erg tegenop zie. Ik hoop zo voor al deze nog jonge mensen die ik hier hun verhaal hoor doen dat ze er uit komen en niet zoals ik hun leven laten vergallen.Ellen> 2 jaar geleden
-
-
Muurvast in het medische circuit (Verhaal 425)
Door een totaal foute diagnose (acnes )zit ik klem omdat darmonderzoek geen diagnose van Crohn opleverde. 28 kilo afgevallen zonder reden ...constante diarree en onhoudbare stekende buikpijn rechteronderbuik. Ten einde raad want pijnpoli ziet dat alleen nog een kijkoperatie de oorzaak kan vinden .ik heb ondertussen een flinke angststoornis want de gedachte aan een buikvliesontsteking en de evt operatie is een hele hoge drempel . Suïcidale gedachten spelen nu een duidelijke boventoon . Vorig jaar juni zijn de buikzenuwen ooeratief behandeld zonder resultaat. Omdat de chirurg in het verslag zet dat hij wel volledig heeft gekeken maar dit ik gewoon niet gedaan ( geen littekens en heen schouderpijn .De chirurg heeft ons mondeling laten weten dat de darmen niet zijn bekeken .
Een 2e kans on de buikholte te onderzoeken .
Door mijn angst syndroom zit ik nu dus muurvast in het medische circuit en pijn radeloos van de pijnRonald> 2 jaar geleden -
Hoe vind ik rust in iets niet weten? (Verhaal 423)
Verhaal 422
Hey iedereen,
Ik ben 36 jaar heb 3 jaar geleden voor de eerste keer ooit in Bangkok een paniekaanval gehad en deze heeft ervoor gezorgd dat ik dwanggedachten kreeg..eigenlijk voelde ik hem allang aankomen omdat ik op een hoog tempo leefde. Het is wel beter gegaan maar 2 maanden geleden fel terug gekomen:
Nu zijn we 3 jaar later en ben ik 29 weken en 5 dagen zwanger en aan de aan de kant heel blij maar ben enorm overprikkeld, de laatste 2 jaar ben ik na 12 jaar uit elkaar gegaan met mijn ex die ik wel graag zag maar een andere levensstijl hadden (voor hem was een weekend zonder café tot in de vroege uurtjes geen geslaagd weekend) en had ik druk van mijn schoonmoeder om constant naar hen thuis te komen, ik voelde mij geleefd ook al is het goed bedoeld.
ook nu ook voor de liefde van mijn leven kies ben ik mijn job na 20 jaar kwijt gespeeld en gedoe met mijn woning..dat laatste was de druppel, hiertussen ben ik ook beginnen studeren waardoor mijn sociaal leven zo goed als on hold staat.
Ik heb sinds 2 maanden paniek over alles wat er de laatste jaren is gebeurd maar ook vooral door mijn jeugd/kindertijd..thuis werd alles van me afgepakt/weggegooid...en dat heeft nu grote gevolgen dat ik horder en dwanggedachten heb..
Zie mijn mama sinds 15 jaar niet meer en vraag me steeds af waarom kan je jouw 3 kinderen achterlaten..
ben onlangs op het spoor gaan staan maar dat wil ik absoluut niet e, ik krijg ook medicatie om beter te slapen..
gisterenavond had ik het niet genomen en ben ik vannacht weer gaan fietsen..
dadelijk heb ik les en al weer bang voor alle prikkels die op me af gaan komen..
vannacht had ik paniek over wat erop mijn kinesiste haar trui stond..en nu ook weer..
heb dat wel vaker als ik iets niet weet en nu extra omdat ik heb gezegd dat ik komende tijd niet kan komen wegens examens en dan blijft het maar malen..
hoe vind ik rust in iets niet weten? overprikkeling en dwang? en vooral de zelfmoordgedachten..NP> 2 jaar geleden -
paniekaanvallen/dwanggedachten/zelfmoordgedachten (Verhaal 422)
Hey iedereen,
Ik ben 36 jaar heb 3 jaar geleden voor de eerste keer ooit in Bangkok een paniekaanval gehad en deze heeft ervoor gezorgd dat ik dwanggedachten kreeg..eigenlijk voelde ik hem allang aankomen omdat ik op een hoog tempo leefde. Het is wel beter gegaan maar 2 maanden geleden fel terug gekomen:
Nu zijn we 3 jaar later en ben ik 29 weken en 5 dagen zwanger en aan de aan de kant heel blij maar ben enorm overprikkeld, de laatste 2 jaar ben ik na 12 jaar uit elkaar gegaan met mijn ex die ik wel graag zag maar een andere levensstijl hadden (voor hem was een weekend zonder café tot in de vroege uurtjes geen geslaagd weekend) en had ik druk van mijn schoonmoeder om constant naar hen thuis te komen, ik voelde mij geleefd ook al is het goed bedoeld.
ook nu ook voor de liefde van mijn leven kies ben ik mijn job na 20 jaar kwijt gespeeld en gedoe met mijn woning..dat laatste was de druppel, hiertussen ben ik ook beginnen studeren waardoor mijn sociaal leven zo goed als on hold staat.
Ik heb sinds 2 maanden paniek over alles wat er de laatste jaren is gebeurd maar ook vooral door mijn jeugd/kindertijd..thuis werd alles van me afgepakt/weggegooid...en dat heeft nu grote gevolgen dat ik horder en dwanggedachten heb..
Zie mijn mama sinds 15 jaar niet meer en vraag me steeds af waarom kan je jouw 3 kinderen achterlaten..
ben onlangs op het spoor gaan staan maar dat wil ik absoluut niet e, ik krijg ook medicatie om beter te slapen..
gisterenavond had ik het niet genomen en ben ik vannacht weer gaan fietsen..
dadelijk heb ik les en al weer bang voor alle prikkels die op me af gaan komen..
vannacht had ik paniek over wat erop mijn kinesiste haar trui stond..en nu ook weer..
heb dat wel vaker als ik iets niet weet en nu extra omdat ik heb gezegd dat ik komende tijd niet kan komen wegens examens en dan blijft het maar malen..
hoe vind ik rust in iets niet weten? overprikkeling en dwang? en vooral de zelfmoordgedachten..Anoniem> 2 jaar geleden -
Vraag me af of het ooit nog wel beter word (Verhaal 416)
Hoi,
Ik zit in een burnout angst chv. Ik ervaar elke dag spanningsklachten bij me rug nek schouders ogen. Heb ik verminderde energie snel moe licht gevoel in het hoofd slaperig worden bij te veel.inspannjng. mijn angstaanvallen ontstaan plotseling ik krijg dan het gevoel van enorme spierspannin met name middenrif keel ogen evenwicht nek en dan opeens het gevoel hebben flauw te vallen en energie verlies. Herkenbaar? Ik ben nooit bang geweest voor et gevoel dus ik raak net niet helemaal in paniek en wacht totdat het weggaat maar heb daarna wel de enorme vermoeidheid met alle gevolgen van die enorm duizelig. Ik vraag me af of het ooit nog wel beter word. Iemand ervaring ermee en beter isAnoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Beste Anoniem
Wat jammer dat je deze moeilijke uitputtende en bange periode meemaakt. Het kan heel heftig zijn als paniek je om je hart slaat.
En je lichaam niet mee wilt.
Mijn ervaring was niet veel anders. Na een lange ontkenningsperiode, heb ik het over een complete nieuwe manier van leven gegooid.
Met professionele begeleiding, ben ik tot heel nieuwe inzichten gekomen en heb ik eenvoudige relaxatietechnieken geleerd om angst- en paniekaanvallen beter de baas te kunnen.
Het zijn nu eenmaal wel heftige emoties, die snel overgaan na enkele (eeuwigdurende) minuten maar een week kunnen uitputten.
Mijn zelfbeeld hangt niet meer af van wat ik kan/doe voor een ander, maar wel om wie ik zelf ben.
En ja, na enkele jaren, is mijn professioneel leven op een laag pitje na besef dat ik er geen energie meer van krijg en te veel moeite investeerde.
Nu school ik me om om te werken in de sector waar ik energie van krijg.
De Burn-Out heb ik vervloekt. Uiteindelijk heb ik er iets heel positiefs van gemaakt.
Ik ken mezelf nu beter, en leef bewuster dan voorheen.
Het grootste geschenk ik mezelf kon geven.Isa> 2 jaar geleden
-
Ik heb vooral last van angst voor de angst (Verhaal 401)
Mijn naam is Marianne, 45jaar.
Al vanaf mijn 11e last van angst/paniek. Het ging heel goed tm 2015, toen ben ik plots volledig teruggevallen. Oa doordat ik een exposure had die ik doodeng vond, achteraf een te grote stap denk ik, want alles kwam weer terug.
Mijn angsten wisselen nog wel is maar voornamelijk ben ik bang voor grotere ruimtes, bruggen, plekken waar geen huizen of mensen zijn. Open plekken.
Ik heb vooral last van angst voor de angst. Deze is echt en weet ik niwt uit te dagen.
Ik heb altijd geleerd angsten niet uit de weg te gaan, omdat het anders juist erger wordt. Maar huidige psycholoog echter zegt, waarom die dingen doen als het zo vreselijk voelt?
Ik ben er erg door in de war..
Wat helpt jullie tegen de angst voor de angst?Marianne> 2 jaar geleden-
Hi Marianne,
Angst voor de angst is heel vervelend.
Neem kleine stappen om dit vervelende gevoel kwijt te raken.
Lichamelijk is er niets aan de hand, het speelt je voornamelijk af in je hoofd.
Accepteer dat het soms even niet gaat en dat het heus over gaat.
Je geest verzetten met wandelen in de buitenlucht helpt.
Zijn er dingen die je echt angstig maken, doe het dan niet.
Je bent wie je bent en je hoeft je nergens voor te schamen.
Het komt goed.
SterkteClaire> 2 jaar geleden -
hey marianne
Zie mijn verhaal hieronder ( mario)
Ik snap je volledig de angst kan je overspoelen en aanhouden terwijl het "gevaar "er nog is dit terwijl het soms iets is wat we rationeel gewoon kunnen duiden als iets simpel waar we eigenlijk niet bang voor hoeven te zijn toch ? maar waarom dan wel !
vechten helpt niet zeggen ze dan maar ik doe het soms toch nog
kleine stapjes inderdaad maar sommige voelen zo groot.
heb je medicatie ?Anoniem> 2 jaar geleden -
Hallo.
Een aantal jaren geleden heb ik psychotherapie in groepsverband gevolgd. De therapie duurde een half jaar vier dagen in de week en een half jaar twee dagen in de week. Van het vier dagen traject heb ik dagelijks korte notities gemaakt. Die notities zijn te lezen als blogs op de site van schrijverspunt.nl
In de groep komen diverse psychische stoornissen en klachten en hun behandeling aan bod waaronder angst en paniek. Je krijgt zo een beeld hoe psychotherapie in groepsverband als dagbehandeling in de praktijk verloopt. Het is zeker leerzaam.
Ter bescherming van de privacy zijn de namen van de deelnemers gefingeerd en wordt niet vermeld waar en wanneer de therapie plaats heeft gevonden.
Antois.Antois> 2 jaar geleden -
Ik snap jou angst voor de angst! Hier nog één. Bij mij werkt het om er maling aan te hebben. Het accepteren en weten dat ik al vaker angst overwonnen heb, ook met alle klachten erbij, zoals niet slapen, erg vermoeid depressief zijn enzo. En als dat gebeurt dan gebeurt het gewoon. De controle heb je niet, wel de ervaring. En dat is meer dan genoeg
Lauri> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Wat n wijze woorden Lauri, daar heb ik wat aan!
Claire> 2 jaar geleden
-
-
Ik ben bang voor plastic handschoentjes (Verhaal 421)
Hoi allemaal,
Ik schaam me enorm voor deze angst en ik weet ook dat niemand dit heeft maar ik wel helaas......
Ik zal het even kort en bondig uitleggen.
Ik ben bang voor plastic handschoentjes
Weet iemand hoe ik hier zo snel mogelijk vanaf kom?Emma> 2 jaar geleden -
Ik kan geen leuke dingen meer doen zonder angstgevoelens (Verhaal 31)
Hallo allemaal! Ik ben een vrouw van 26 jaar en aardig wat mee gemaakt in mijn leven. Ik wil mijn verhaal hier kwijt omdat therapie bij mij niet hielp. Ik heb ontzettend veel angst/angst om dood te gaan/angst om ziektes te hebben. Elke dag is voor mij een hel ik kan geen leuke dingen meer doen zonder angst gevoelens. Ik heb ook iedere dag hoofdpijn en heb hier medicijnen voor gekregen ook daar heb ik een angst voor bang om de controle over mezelf kwijt te raken . Ik ben benieuwd of hier een beetje dezelfde soort klachten zijn en hoe jullie daar mee omgaan
Denise> 2 jaar geleden-
Ik herken dit heel erg ik heb geen idee van wanneer dit bericht is ik kijk hier pas voor het eerst dus ik hoop dat het beter met je gaat inmiddels. Maar zo niet is het fijn dat je weet dat je hier niet alleen in bent. Het gevoel bij leuke dingen van "ik moet dit leuk vinden" glimlachen terwijl je van binnen zo paniekerig bent. Ik ben ook heel erg bang om dood te gaan en elk pijntje in mijn lijf schijn ik wel weer te kunnen linken aan iets waar ik aan dood kan gaan. Nachten lang wakker liggen angst, dichtgeknepen keel hyperventileren.el en ook al jaren iedere dag hoofdpijn. Je moet wel weten dat pijnstillers in overmatig gebruik nog meer hoofdpijn veroorzaken. Was bij mij wel een probleem. Ik hoop dat je je iets minder alleen voelt. En ik heb ook even een beetje wat kwijt gekund :)
LiefsKim> 2 jaar geleden -
Veel sterkte voor jullie allemaal en mezelf..
Lopen zwemmen joggen sauna, doet me zeer goed, al is het wel heel lastig om die eerste stap te zetten door mijn angsten bom naar buiten te gaan.. zwemmen lukt nog wel, en sauna ook..
Zeker doen!Calimero> 2 jaar geleden -
Hey mede toppers...wat een dapperheid en kracht hebben we toch! Ondanks alles gaan we door, doen we wat lukt en reiken we uit naar verder.
Lief zijn voor onszelf, vriendelijk en mild...that's the key...de rest (het nare, oncontroleerbare rn vervelende) dient zich vanzelf aan dus laten wij waar het lukt en kan omarmen wie we zijn, met wat we zijn. Dapper en mooi. Mens.
LiefsBless> 2 jaar geleden -
Ik heb het ook is verschrikkelijk niks helpt
Marij> 2 jaar geleden -
Ik heb ook angst om dood te gaan. Hierdoor kan ik ook geen plezier meer hebben in leuke dingen doen. Het beïnvloed evht je leven. Niet meer goed kunnen slapen, heel de dag piekeren en angst. En het vervelende is als niemand in je omgeving je begrijpt.
Laura> 2 jaar geleden -
Hallo Onbekende ik heb ook veel mee gemakkt en nog ik leef ook elke dag met angst en paniekaanaanvallen ik sta er mee op en ga ermee naar bed ook ik heb erg veel angst om dood te gaan en durf ook niets meer te gaan doen en als ik er niet onderuit komt om op visite te gaan ben ik alleen maar met mijn angsten bezig bang dat ik het aan mijn hart heb en dood gaat mijn leven bestaat alleen uit ANGSTgr Joke
Joke> 2 jaar geleden -
Ik versta je volkomen. Net als jou leef ik ook steeds met angst ook al geniet ik bijna elke dag door eens te fietsen of wandelen of af te spreken met vrienden. Maar soms steek ik mij erachter weg. Fietsen en de rest wordt een dwangfase voor mij. Ik moet dat doen want anders word ik gek. Jij bent nog zo jong. Hopelijk kunnen ze jou ervan af helpen.
patricia> 2 jaar geleden -
Hoi
Ook ik kamp met dagelijkse angst voor de dood.zo erg dat genieten er ook niet meer van komt.het lukt ook niet.
Deze angst maakt me ook heel verdrietig.
Ik gun mezelf beter.maar ook mijn zoontje verdient een moeder die alles durft. Maar door deze angst durf ik nauwelijks nog iets.het overheerst mijn leven.
Gevoel een zombie te zijn omdat ik de angst overal mee naar toe neem.ik wil er zo graag vanaf maar krijg mezelf niet over die drempel gezet..leef of elke dag de laatste kan zijn..maar dan in angst..😭Monique> 2 jaar geleden -
Heeft er iemand hier mss al hulp gevonden wat ook helpt?
Monique> 2 jaar geleden -
Mss dat EFT iets kan betekenen effe op you tube kijken....en de viedeos van Irene Lyon bekijken om dit alles te begrijpen...bij mij begon het op mijn 24ste met hyperventilatie ondertss 61 en is angststoornis geworden ...ik raad je aan om zeker hulp te zoeken ...zodat het leefbaar wordt of je er vanaf kan komen...veel sterkte
Gigi> 2 jaar geleden -
Hi Denise,
Super vervelend voor je. Helaas weet ik maar al te goed wat je doormaakt. Ik ben ook elke dag bang om dood te gaan of de controle over m’n lichaam te verliezen. Een lange tijd was ik zelfs bang om in slaap te vallen daardoor. Ik probeer het nu voor mezelf te relativeren en m’n angst uit te spreken tegen m’n naasten, die zullen me dan vaak van m’n angstgevoelens afpraten. Ook heb ik veel bezoekjes aan de huisarts gepleegd en heb ik aardig wat scans gehad om zeker te weten dat er niks met me aan de hand is. Zelfs dit geloofde ik niet. Het is voor mij zo goed geweest om eerlijk te zijn over m’n angst zodat mensen me kunnen helpen.Kristy> 2 jaar geleden -
Hoi ik heb je verhaal gelezen en ook ik heb daar last van wat heb jij gedaan om er van af te komen.
Alie> 2 jaar geleden -
Hoi allemaal
Ik liep op een zondag in een supermarkt toen ik duizelig werd warm en wazig zag hartkloppingen kreeg me arm niet meer voelde en dacht dood neer te vallen
ik heb sinds dien elke dag last van angst als ik wakker word krijg ik al last in me lichaam maak ik me zorgen hoeveel paniek aanvallen ik vandaag weer krijg hoelang het duurt voor ik flauwval en niet meer wakker word ik vermijd leuke dinge doen met vrienden en naasten ik blijf liever thuis met me partner zonder iemand te zien omdat ik bang ben dat het gebeurt waar andere bij zijn soms word ik ook warm zie ik wazig duizelig en dan moet ik effe adem oefening doen en houdt me partner mij rustig maar ik leef elke dag met de gedachten dood te gaan ik hier niet hoor en als ik buiten ben voelt me lichaam niet het zelfde als of ik zweverig ben en ga neervallen en zie ik het leven heel anders
Ik heb nu pillen en fysio maar werkt nog niet top dus ben
op zoek naar een spygioloog om te kijken of die mij kunnen helpen
Iemand goeie ervaring met therapie?Roxane> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi Denise
Ik lees jou bericht en heb precies het zelfde
Heel veel angst en paniekaanvallen/hyperventilatie en bang voor de dood
Ik heb mijn lichaam ook niet onder controle hierdoor en heb ik heel veel angst in me lijf waar ik niet mee over weg kan. Ook omdat ik veel heb mee gemaakt en niks kan verwerken
Zou het heel fijn vinden om met jou in contact te komen
Ik praat er nooit over omdat ok bang ben mensen lastig te vallen
Ik hoop je snel te spreken
Liefs EvelienEvelien> 2 jaar geleden
-
-
Wil trouwen in Spanje, maar vriendin heeft paniekstoornis (Verhaal 418)
Ik wil heel graag trouwen met mijn vriendin en dan een romantische vakantie naar Spanje.Alleen heeft zij al jaren een paniekstoornis,ze durft en kan niet ver weg voor “als er wat gebeurd dan kan ik niet naar huis of naar een ziekenhuis” Hoe kan ik haar hiermee helpen ,ik wil zo graag 😥Henk> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hallo Henk
Zet jezelf even in de parkeerstand en blijf met je vriendin hier.
Zij wil de veiligheid hebben van haar vertrouwde omgeving en gun haar dat maar.
Zet er geen druk op, want je bereikt hier het tegengestelde mee.
Ik snap dat jij teleurgesteld bent en je vriendin gelukkig wil maken door met haar te trouwen.
Geef haar nog de nodige tijd, je zult zien dat het langzamerhand beter zal gaan en misschien komt zij zelf dan wel met het idee om wat verder van huis te gaan.
Het komt heus allemaal goed ook al kost het tijd en geduld.
Sterkte!Claire> 2 jaar geleden
-
Gevoel van onwerkelijkheid (Verhaal 395)
Onlangs ben ik verhuisd, en ik voel mij totaal ontworteld hier. Het is buitenaf op het platteland en het enige wat ik zie is weiland. Ik woon nu bij mijn vriend in. Zelf woonde ik in de stad. Ik heb deze afgelopen dagen griep gehad en sindsdien echt een gigantische toename van angstaanvallen. continu het gevoel dat ik gek word en doordraai en totaal verloren ben. Ik heb continu heimwee naar de stad (de drukte, mensen om je heen) en vraag me af waar ik aan begonnen ben.
Heb nu veel last van derealisatie en gevoel van onwerkelijkheid. Het geeft mij angst dat ik voor mijn gevoel hier er alleen voor sta, alles is behoorlijk verweg en alleen met een auto te bereiken of fiets.
De angst is ontzettend naar het speelt continu opnieuw op als het even weg was. Wat zou ik kunnen doenMaria> 2 jaar geleden-
Dag Maria. Je zou er over kunnen praten met iemand die je vertrouwt.
En langs de huisarts gaan zou ik ook zeker doen.
Je moet het niet voor je houden maar delen met mensen.
Goed dat je het al op dit forum hebt geplaatst.Antois> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi hoi,
Ik ken dit gevoel heel goed ik heb ook hele erge aanvallen met overgeven en op de grond willen liggen in foetus houding. Gewoon helemaal verstijfd en heftig trillen.
Ik ben blij te lezen dat je tbh wat beter met jou gaat. Dit geeft mijzelf ook hoop.
GroetjesxX> 2 jaar geleden
-
-
Al jaren worstel ik met angsten en trauma (Verhaal 420)
Al jaren worstel ik met angsten en trauma. Een aantal jaar geleden ging het wat beter: had nog wel last van angst maar was beter mee om te gaan. Dit kwam onder andere door jaren lange therapie. Nu ben ik een half jaar geleden verhuisd en ben ik enorm getriggerd door de buren; ze hebben niets specifieks gedaan, maar het is een uitstraling die mij enorm beangstigt. Na een week speelde ze erg luid ( zo ervaarde ik het) muziek en raakte ik helemaal in paniek. Ik heb de dag erna meteen hulp gezocht - met steun van mijn vriendin - maar voor ik hulp kreeg zijn er weken overheen gegaan en werd mijn hulpvraag afgewezen. Ondertussen wel gesprekken gehad met poh, maar deze bleef voornamelijk hangen dat ik last had van geluidshinder, maar het zit veel dieper. Na verloop van tijd zag ik het leven ook niet meer zitten en heb ik zitten twijfelen of het misschien niet fijner zou zijn om er maar een eind aan te maken. Gelukkig kwamen er ook een aantal positieve dingen: ik werd gevraagd voor een baan en door dat ik me thuis onveilig voelde moest ik meer buitenhuis doen en verkreeg ik meer sociale engagement, wat ook erg fijn voelde. Nu zijn een aantal leden van de buren verhuisd, waardoor er door de weeks geen mensen meer thuis zijn en ik weer wat rust kreeg, maar er kwamen andere buren wonen naast hem, en deze hebben vaak weer heel hard muziek aan waardoor ik steeds wordt getriggerd en het allemaal niet zo zie zitten. Ik heb het gevoel dat ik vast zit en niet kan ontsnappen, dit voelt als vroeger en maakt.me erg somber. Nu heb ik weer een poging gedaan voor hulp, maar ben bang dat dit weer lang duurt. Ik blijf doorgaan dat heb ik altijd gedaan, maar.ik zou zo graag eens me goed en veilig willen voelen en niet zo bezig met mijn omgeving. Nu ben ik obsessief bezig met geluid en schrik ik heel erg snel. Ik schaam me er ook erg voor, maar ik kan er nu niets aan veranderen, hoe graag ik het ook wil. Mijn vriendin voelt zich ook schuldig omdat ik me zo slecht hier voel. Dit maakt het voor ons beide ook erg zwaarSimon> 2 jaar geleden -
Bijna letterlijk door de hel (Verhaal 417)
Momenteel ga ik bijna letterlijk door de hel. Oorzaak : combinatie van (zeer) extreme angst, dissociatie (dp/dr)), spanningshoofdpijn, tot extreme paniek aan toe. In drie dagen tijd ben ik twee keer door de crisisdienst teruggebeld. Mijn hoofd zit zo vol (ook met verslavende) medicatie, dat je denkt gek en krankzinnig te worden en zelfs dood te gaan. Sterker nog : je wilt dood.
Vanwege mijn chronische angststoornis ben ik, ook door de jarenlange benzo verslaving, extra prikkelgevoelig geraakt. 3 klinische en 4 ambulante pogingen om van de benzodiazepine verslaving af te komen komen zijn allemaal dramatisch mislukt door de ondraaglijke en zelfs onverantwoorde onthoudingsvrerschijnselen. Sinds lange tijd slik ik op advies van de psychiater de tevens angstremmende en zenuwontprikkelende pregabaline, tijdens zware terugslagen ook in een hoge dosis tot 525 mg daags. Door al deze dempende medicatie kom ik niet goed bij mijn (onverwerkte) emoties, waardoor mijn hoofd ook een soort tikkende tijdbom wordt. De zoveelste, maar nu zwaarste terugval tot nu toe, is vorige week maandag begonnen met een overvol gevoel in mijn hoofd. Dit leidt al automatisch tot dissociatie. Omdat ik rondom de aankoop van een auto op 14 april jl. door ben blijven gaan met het personaliseren vd auto t/m die afschuwelijke dag gisteren, ben ik zeer zwaar overprikkeld geraakt met alle horrortaferelen in mijn hoofd tot gevolg ! Rest volgens mij tenminste de komende dagen en week alleen nog maar rust en indien mogelijk een wandeling !Frank> 2 jaar geleden -
Ik ben vaak bij psycholoog geweest (Verhaal 410)
Ik ben vrouw van 42 jaar, en heb sinds mijn 21 jaar angst gevoelens, paniek aanvallen en hyperventilatie klachten.
Ook periodes met constant bang zijn om dood te gaan, om ziektes te krijgen of dat mijn kinderen ziektes krijgen.
Dat komt omdat ik als jong meisje mijn moeder en broertje heb verloren en daarna jaren lang door mijn vader mishandel ben.
Ik ben vaak bij psycholoog geweest en een tijd pillen gehad tegen angst.
Nu heb ik sinds paar dagen een beetje raar gevoel. Ik ben namelijk erg misselijk en duizelig geworden door te snel paar haaltjes te nemen van een sigaret, ik was zo bang dat ik flauw ging vallen. Na dat ik mijn gezicht met koud water waste was het gevoel weg.
Maar sinds toen, voel ik af en toe me licht in me hoofd en voelen mijn benen zwaar. Ik denk omdat ik er zo van geschrokken ben dat ik nu elke keer als ik iets voel onbewust denk en bang ben om flauw te vallen of dat er iets ernstig aan de hand is.
Heeft iemand dit ook mee gemaakt bij angst klachten?Vesna> 2 jaar geleden-
Hoi!
Ik heb ook een angststoornis en heb last van angst voor flauwvallen aangezien ik al regelmatig in mn leven ben flauwgevallen. Als ik last krijg van symptomen die lijken op duizeligheid/flauwvallen dan word ik angstig en dat verergert de symptomen. Daardoor kan het bij een angst of paniekaanval aanvoelen alsof ik ga flauwvallen. Ik ben hiervoor in therapie maar het is heel erg lastig.. ik heb fases dat ik veel last heb en fases dat ik minder last heb. Probeer vooral geen situaties te vermijden want dat maakt het erger. Heel veel sterkte!Romina> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb ook het gevoel flauw te vallen bij angst op drukke plekken maar ook lopen op drukke plekken. Ik ervaar wel elke dag spanningsklachten met name rug nek ogen hoort dit er ook bij? Ik zit wel in een burnout
Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Ontstaan op vakantie toen ik denk ik een salmonella infectie had (Verhaal 415)
Hoi,
Sinds een aantal jaren heb ik last van paniek aanvallen. Dit is ooit ontstaan op vakantie toen ik denk ik een salmonella infectie had. Ik voelde mij toen zo onveilig waar ik toen was en ik was zo bang om ziek te worden daar als in braken en diarree en dat iedereen mij zou horen op de camping. Ik heb toen lichtelijk een eetstoornis ontwikkeld omdat ik niks meer durfde te eten en dit is gelukkig al lang geleden en dat heb ik nu niet meer. Maar sindsdien heb ik last gekregen van paniekaanvallen met de angst dus op een plek in bijvoorbeeld het openbaar vervoer, mensenmassa’s enzovoort, ziek te worden. Ik krijg dan last van een heel raar gevoel in mijn maag en een droge mond en het lijkt alsof mijn middenrif heel gek gaat doen, ook voel ik mij niet meer in contact staan met mezelf en de aarde en krijg ik een soort zweverig gevoel, en daarbij ga ik als afleiding enorm hard knijpen in mijn armen bijv of buik of op mijn borstkas, met als gevolg dat hier wondjes ontstaan. Ik kan op zo n moment ook niet rustig ademhalen het lijkt eerder dat ik stop met ademen.
Is er iemand hier die dit herkent? Ik wordt er soms helemaal gek van en het is in tijden ook minder geweest of bijna weggeweest. Ik heb ook EMDR gehad bijv voor dit maar het is de laatste tijd weer terug en ik begin te denken dat het een paniekstoornis is. Ook wil ik er nog bij zeggen dat ik ook een soort fobie heb voor overgeven. Ik zou graag willen horen of iemand dit herkent? En wat hij/zij gedaan heeft hieraan.
Alvast van harte bedankt! 🙏
Heel veel liefs,
DominiqueDominique> 2 jaar geleden -
Ik voel me zo alleen (Verhaal 402)
hallo ,
ik heb al jaren last van angst en paniek aanvallen die alleen maar erger zijn geworden door een burn out en ziekenhuis opname.
De anticipatie angst ( angst voor de angst ) kan me totaal verlammen en heeft er voor gezorgd dat ik zelfs op het punt was om niet meer verder te willen.
diversen therapieën en sertraline heeft met ups and downs wat geholpen.
Nu was ik bezig met schema therapie en had al wat positieve stapjes gemaakt samen met mijn psycholoog en vrouw waarbij ik de angst voor korte tijd kon accepteren en dat deze "werkbaar" was.
hierdoor kon ik weer naar een voorstelling, weekje vakantie met het gezin binnen een straal van 500 km , durfde weer presentatie te geven op het werk etc.
Kortom ik kon weer langszaam een heel klein beetje genieten tussendoor.
Ik ben alleen zo stom geweest om zeggen dat het ok was dat mijn vrouw samen met onze dochters een week weg te gaan met het vliegtuig, mede omdat ik ze het zo gun. maar niet stil gestaan bij het affect wat dit nu op mij heeft. kortom overspoeld door angst ,niet meer goed slapen, apathisch,.. ik kan niet overzien hoe ik die maanden kan overleven met deze angst gevoelens en heb me dus ook weer ziek moeten melden, en dat terwijl ik net een nieuwe baan heb met een jaar contract.
ik ben zo bang ben om alles te verliezen door deze "te grote stap" ( mezelf, baan, huis,... )
net nu ik een paar stappen de goede richting uit ging voelt dit als terug naar af en dieper als dit doorgaat.
Ik wil best oefenen met exposure etc maar dit is nu te veel.
Gevraagd of ze evt willen annuleren maar eerste reactie was boosheid en dat gaan we niet doen want dan moeten we weer onze gevoelens voor jou opzij zetten.
Ik voel me zo alleen
mario> 2 jaar geleden-
Je bent niet alleen! 1 op de 5 mensen heeft dit. En hier nog één! En ik vind je helemaal niet stom. Je bent er bewust van wat je angst heeft getriggert! Dat is eigenlijk best slim. En dat de angst reactie daarop is, is niet jouw schuld. Dat gebeurt en daar hebben we geen controle over. Ik ben alles verloren en dat is ook weer goed gekomen. Je zal altijd alles krijgen wat je nodig hebt, maar geef dit eerst aan jezelf! Neem je rust en neem je tijd. Je kan de uitkering in. Dat verdien je ook gewoon.
Lauri> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dank je lauri !
mario> 2 jaar geleden
-
-
Het lijkt levenslang te zijn… (Verhaal 215)
Hallo
Ik ben een vrouw van 32 en ik kamp al ruim 18 jaar met een paniekstoornis. Vanaf mijn puberteit ben ik al met periodes in behandeling. Ook slik ik al jaren medicatie om enigszins zonder al te veel angst te leven. Ook heb ik meer gehad.
Het lijkt levenslang te zijn… ik heb namelijk niet het idee dat het over gaat.
Mijn man zegt dat het per jaar beter gaat maar zelf ervaar ik dat niet zo. Ik ben iedere dag aan het piekeren en het lijkt alsof ik mijn gedachten niet stop kan zetten. Afleiding helpt wel.
Van de ene kant ben ik blij dat ik redelijk normaal kan functioneren in de maatschappij, ik heb twee kids, een baan van 28 uur per week met jongeren in de hulpverlening, genoeg sociale contacten en vooral muziek als hobby.
Ook optreden hoort erbij en dat alles gaat gewoon goed.
Toch blijven hardnekkige gedachtes in mijn hersen aanwezig en hier lijk ik maar niet vanaf te komen.
Ik vraag me af of er andere zijn die zich herkennen in mijn verhaal en hier ook al lange tijd mee lopen en hoe zij hiermee omgaan enzo.
GroetjesM> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoe functioneer je met medicatie?
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Ben bang dat ik gek word (Verhaal 230)
Ik ben heel bang dat ik gek word. Ik voel me soms net een alien, pieker vreselijk veel over hoe mensen hun werk kunnen doen, hoe in de supermarkt alles geregeld is, hoe je op een terrasje alles krijgt. Ik denk eigenlijk dat ik anders ben dan andere mensen, dat ik de wereld niet begrijp. Ik blijf maar over alles nadenken en kan niet begrijpen dat andere mensen gewoon maar gelukkig zijn. Ik kan niet eens genieten van mijn kleindochter.Nell> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Erg he zo balen dit.
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Wat verander je aan je leven? (Verhaal 414)
Hallo,
Toch fijn even hier iets te vertellen wat ik ervaar, wellicht komt dit bij meerdere mensen voor.
Speel al jaren met angst en paniekaanvallen, maar heb ook typische lichamelijke klachten die bij een hartaanval hoor.
Pijn in linker binnenkant van mijn elleboog, soms kramp o.i.d in mijn kaak. Gedachtes die blijven zweven in mijn hooft.
Nu merk ik dat wel vaker soms heb ik last van mijn been en maak ik mijzelf zo gek dat ik ALS heb ofzo.
Iemand zelfde soort klachten?
Wat verander je aan je leven? anders eten? vaker sporten?
Let me know.
Rico> 2 jaar geleden -
Ik typ dit met tranen in mijn ogen (Verhaal 116)
Ik sta perplex hoeveel mensen er eigenlijk last hebben van een angst/paniekstoornis.. dit is de eerste keer dat ik zocht naar mensen die hetzelfde hebben als mij, en zo te zien zijn dat er echt veel meer dan ik dacht of te horen kreeg van mijn psycholoog..
Ik typ dit met tranen in mijn ogen, ik ben mezelf helemaal zat en ben echt uitgeput van mijn eigen denken en van mijn lichaam. Ik heb mijn hele leven al angst/paniek en piekerstoornissen, en ik kom er maar niet vanaf. Ik ben echt doodop ervan, en begin steeds minder zin in het leven te krijgen. Op het moment dat ik wakker word in de ochtend begint de ellende weer van vooraf aan, zenuwachtig,spierpijn in heel mijn lichaam, hartkloppingen en maar denken denken denken.. waarover vragen mensen dan? Dat kan ik dan niet uitleggen maar het is zo ontzettend vermoeiend om met jezelf te moeten leven op deze manier.. ik weet gewoon geen uitweg meer, en ik zou graag met mensen in contact willen komen die dit herkennen maar ook een oplossing weten voor deze ellende. Ondanks dat ik een super vriendje, leuke vrienden en een liefdevolle familie heb, voelt het ontzettend eenzaam om met dit gevoel te moeten leven.. dag in dag uit, en ik word er helemaal knettergek van. Als iemand de oplossing heeft, heel graag 🙏🏻Rosanne S> 2 jaar geleden-
Hier het zelfde
Ik weet het ook niet meer
Een hel is het .Mo> 2 jaar geleden -
Idem dito, het is niet te harden.
Erik> 2 jaar geleden -
Nee, geen leven zo, zou zo graag wat willen sporten of zo, maar mijn lijft trilt slappe benen, helaas al 78 en de tijd snelt voorbij. Maar ik blijf vechten, durf alles maar door zenuwen lukt het gewoon niet.
Maria> 2 jaar geleden -
Hier t zelfde een hel is t dit is voor mij ook de eerste keer dat ik dit doe ik schrok er ook van met hoevelen er nog zijn ik slik de quentepinne 2 keer v 50mg en citalopram en probeer van alles om rustig te blijven dat alles behalve lukt helaas zou ook graag in contact komen met lot genoten
Angel> 2 jaar geleden -
Hier ook... Al zo'n 4-5 keer.last van burn out depressie. Mijn dokter zegt dat ik rust moet nemen. Slik nu zo'n 10 jaar antidepressiva en momenteel weer 3 oxazepam per dag. Smorgens mee dat mijn ogen open gaan.... Verschrikkelijk gevoel. Heb dan oefeningen. Na aankleden yoghurt eten en hond uitlaten compleet kapot. Nu dus maar hele dag op de bank hangen. In de hoop dat de angsten beetje minderen en mijn antidepressiva die ik vorig jaar heb afgebouwd weer zijn werk gaat doen. Praten helpt dus laten we mekaar steunen.
Ester> 2 jaar geleden -
Hier ook grote hel. Hele dagen in tranen en angst en paniek en hartkloppingen en wat razendsnel gaat. Ik voel me hierbij ook heel erg eenzaam en alleen. Heb geen familie geen kennissen geen vrienden geen hulp. Ik zou zo graag vrienden willen hebben die me begrijpen en me niet gek vinden als ik ineens een spontane paniekaanval krijg. Ik heb extreme paniekaanvallen die zijn begonnen 4 jaar geleden na plotselinge overlijden van mijn lieve schoonvader. Ben 24 uur per dag bang.
Manuela> 2 jaar geleden -
Probeer dingen te doen met mensen waarbij je je veilig voelt.
En vooral niet forceren.
Heel veel sterkte.
Het is moeilijk!Mar> 2 jaar geleden -
Beste DM,
Je staat er niet alleen voor en hoeft het niet alleen te dien. Denk aan je partner, instanties, vrienden. Vertel ze waar je mee zit en vraag om hulp! Sterkte!RockinRobin> 2 jaar geleden -
Ik weet perfect wat je bedoelt. Ik heb sinds mijn 21ste een eerste episode van hypomanie gekregen en daarna is alles omgeswicht naar gegeneraliseerde angststoornis, paniekstoornis, sociale fobie, borderline en schizoaffectieve stoornis. Je zult mss denken…ooh wat veel benamingen en/of ziektes. Dat is het ook mr vele van hen overlappen elkaar ook. Mr het blijft veel maar dan is het voor mij ook ergens duidelijk.
Dit gezegd zijnde weet ik als geen ander hoe ontzettend moe en uitgeput je bent na al dat vechten. Je voelt elke dag de adrenaline en cortisol door je lichaam schieten alsof je aangesloten bent op het elektriciteitsnet. Zo’n grote spanningen en in combinatie met woedeaanvallen in mijn geval zijn gewoonweg niet volhouden. Ik ga hoe dan ook mijn medicatie verhogen. Ik wens je veel sterkte en kracht 🙏🍀🙏Kris> 2 jaar geleden -
Heel herkenbaar, ik ben nu ondertussen al 60 jaar en ben al meer dan 40 jaar bezig bijna iedere dag te vechten en zo langzamerhand gaat het leven voorbij, zonder me bijna ooit echt gelukkig gevoeld te hebben! En nog steeds val ik weer in die bekende kuil, en maar weer proberen eruit te klimmen 😶
Anoniem> 2 jaar geleden -
Fijn dat er lotgenoten zijn. Ook ik kamp al jaren met ptss en een gegeneraliseerde angststoornis en paniekstoornis. Ook ik ben moe van mezelf, elk dingetje wat ik hoor op het nieuws prikkelt mij zo erg dat ook ik het nut niet meer van het leven ziet.
Ik ben het vechten zo zat, ik zou ook zo graag willen genieten maar helaas de angst wint het keer op keer van mij.
Kon ik maar de toekomst prachtig indelen met doelen die ik wil behalen maar helaas ook dat werkt niet voor mij want de toekomst geeft mij angstAnoniem> 2 jaar geleden -
Ik ben 41, heb ptss, angst, paniekaanvallen continu...
24/7 stemmen in m'n hoofd... Totaal geen eigen waarde, continu maar denken dat ik te min ben...
Geen toevoeging ben..
Niks kan bereiken..
Heb geen vrienden, ben altijd alleen met m'n hond...
Heb wel een vriendje, maar die ziet niet hoe erg mijn dagelijkse strijd is...
M'n hond houd me hier, maar ik zelf ben beter af hier weg te gaan voorgoedSidney Still> 2 jaar geleden -
Hier hetzelfde, vanaf het moment dat ik wakker word ben ik doodsbang en iedere dag is overleven. En iedere avond als ik slapen ga hoop ik dat het de volgende dag beter zal zijn….om moedeloos van te worden 😢
Mimo> 2 jaar geleden -
Stop met vechten en accepteer dat het even niet gaat.
Ga naar buiten en zoek afleiding.
Er is niets mis met je hart en andere nare dingen die je voelt.
Wees blij met jezelfClaire> 2 jaar geleden -
Laatste x dat ik in het putje zakte , want zo noem ik het dus was afgelopen December 2022 na een griep. Raak dan de controle kwijt over mezelf en raak dan in paniek. Iets neemt mijn lichaam over, (mijn hoofd dus ) en die stopt niet. Eerste gedeelte vd nacht tot ongeveer 4 uur slaap ik en dan word ik onrustig. Val wel weer iets in slaap met tussendoor transpireren. En een droge mond. Heb nu 2 weken geleden weer griep gehad en moet nu weer dat putje uit klimmen . Kost zoveel energie was het op een gegeven moment zo zat dat ik tegen de huisarts zei neem me maar op. Omdat je zo verschrikkelijk vast zit en het gewoon niet meer weet. En nou heb ik ook weer dat ik slecht kan eten alles ruikt scherper proeft anders en de darmen zijn onrustig. Ik gebruik Efexor en nu op dit moment 3 oxazepam per dag. Terwijl ik normaal op anderhalf per dag zit. Maar heb een spierdystonie dus ben wel blij af en toe met wat rust in mijn lijf. Ik hoop dat ik toch wel weer mijn koppie uit de put kan steken om weer vooruit te kunnen. Ik wens alle mensen heel veel sterkte er zijn er toch een hele hoop die hier last van hebben. Groetjes Hellen van den B
Zo herkenbaar allemaal.> 2 jaar geleden -
Ik zit momenteel in exact dezelfde soort situatie, heb sinds dat ik kan denken altijd een strijd in mn hoofd gehad, ben ook op latere leeftijd in het hokje adhd geplaatst maar de stress die ik overal uit opbouw laat me niet meer ontspannen, en hoe deze maatschappij in elkaar zit kan ik ook heel slecht verdragen, alles draait om geld waardoor mensen nare wezens gaan worden in mijn ogen, de hele wereld is oneerlijk verdeeld in allerlei opzichten en ik pieker over alles zoals je mischien een beetje ziet en dit is maar een schijntje watk ju zo ff bedenk, maar de laatste paar jaren ben ik 1 van mn beste vrienden verloren en daarna mn moeder 3 jaar geleden, en het is nu jet of ik geen kracht meer heb om uberhaupt te willen leven, heb een hardstikke leuke vriendin en nog een broertje met kids, maar zelfs kindere jage me helemaal in de stress op de 1 of andere manier en kan dus nergens van genieten, nu ga ik behandeld worden met cognitieve therapie maar heb al zoveel geprobeerd al altijd gwn mezelf naar winkels etc gepushed en het is alleen maar erger geworden dus ik weet het ook echt helemaal niet meer, het enige wat ik hoop is dat ik ook ooit is kan genieten van de mensen om wie ik geef ipv altijd met een zuurpruim te zitte omdat ik overal een hekel aan heb gekregen.
Mn verhaaltje zal wel een puinhoop zijn maar ik had het echt even nodig mn hart hier even te luchten met de gedachte dat er mense zijn die me wel begrijpen.Nick> 2 jaar geleden -
Hallo rosanne ik heb het precies het zelfde wat je hier om schrijft ik kom smorgens al wakker met een akelig gevoel dan begin ik met een onrustig gevoel angst en dan ga ik piekeren hoe kom ik de dag door later de dag gaat het wat beter en ben ik uit geput alles doet meer zeer overal pijn zeg dat wel eenzaam voelen niemand die je begrijpt heel veel kracht toe gewenst gr ria
Ria> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Claire. Zo simpel is het echt niet!!!
LG> 2 jaar geleden
-
-
Ik durf in niets dat beweegt (Verhaal 412)
Goedenavond,
Ook ik heb mijn hele leven al een angst.
Ik durf in niets dat beweegt, bus,trein, vliegtuig, zelfs geen draaimolen.
En ga ook zeker niet bij anderen in de auto.
Ik krijg een gevoel in mijn buik als je bv in de achtbaan zit maar dan 10x erger, en gaat niet over. Ik verstijf dan helemaal etc.
Ik vraag me af of er nog meer mensen zijn die dit hebben.
Ik heb dit al van toenmalig klein was en ben nu 48. Dus een hele tijd, wil er zo graag van af en ook een keer met vliegtuig op vakantie kunnen.Diana> 2 jaar geleden -
Onbegrensde angst🥹 (Verhaal 411)
Hallo allemaal,
Na veel verhalen te hebben gelezen , zou ik graag ook mijn verhaal kwijt willen. Mijn naan is Desiree, 53 jaar, ben getrouwd en heb een dochter van 21. Ik heb al heel lang last van angst en paniekaanvallen, soms is het een tijd weg en dan komt het weer, maar sinds Corona is het niet meer te doen. De angst die ik heb ontwikkeld, komt grootendeels door mijn overgewicht..mijn idee is, laat me niet los, ik ben zwaar, dus krijg alle nare ziektes en dingen! Waar ik het meest bang voor ben, zijn acute dingen zoals Hartaanval, beroerte en ga maar zo door. Hoe vaak ik al jiet op de seh heb gelegen, niet te doen. Nu is sinds 2 jaar het syndroom van Tietze bij me vastgesteld, dus dat houd in dat ik dagen pujn heb op de plek waar uk de grootste angst voor heb. Het belemmerd me enorm. Ik ben er wel achter, dat mijn angst wordt aangewakkerd door pijn in mijn lichaam, en dan raak ik weer in paniek, krijg stress, verkramp, krijg weer pujn en zo gaat dat de hele dag door. Nu heb ik sinds zondag Corona, in een hevige vorm en ben hierdoor dus weer volledig van slag. Lees weer van alles en ja ben zwaar, dus mij gaat weer van alles overkomen. Zeker ook omdat ik vorig jaar mijn laatste prik had in januari en een week later Corona kreeg. Ik dacht we zijn er wel klaar mee, nou niet dus. Wat gelukkig mijn afleiding is, is dat ik een leuke baan heb, lieve vrienden, fijn gezin en ben lekker actief bezig, maar die vervelende angst is er altijd. Ik ben zo benieuwd of er mensen zijn hier in op het forum die dit herkennen en wat doen jullie hieraan? Ik ben al in gespreket een psycholoog, maar hoe vertel je iemand je angsten, als zij dit zelf nooit hebben meegemaakt en niet weten wat het is en met je doet.
Alvast dank voor reacties🍀Desiree> 2 jaar geleden -
Ik ben zo bang (Verhaal 281)
Ik heb geen idee of het een angststoornis is, maar dat moet het wel zijn als ik de reacties hier lees. Bijna dagelijks, uren aan een stuk, ben ik mij heel bewust van mijn eigen gedachten, van het feit dat ik denk, maar tegelijk voel ik mij vervreemd van mezelf en de wereld, alsof ik er geen deel meer van uitmaak. Het voelt alsof ik dood ga gaan of gek wordt, alsof de wereld iets is wat mijn geest zich inbeeldt, alsof niets in de wereld nog werkelijk is en enkel de dood wacht. Dit wordt versterkt doordat ik heel vaak niet meer helder ben, het gevoel niet te kunnen opletten, nadenken of wat dan ook. Dit maakt mij heel bang en zorgt dat ik niet durf te gaan slapen uit angst in mijn slaap te sterven. Kan dit een lichamelijke oorzaak hebben? Ik wil er zo graag vanaf, het is zo moeilijk ermee te levenAnoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hey dit bericht is van lang geleden maar ik herken veel van je verhaal. Hoe gaat het nu met je?
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Voel me zo alleen in de strijd (Verhaal 381)
Ik moet de hele dag huilen en ben bang dat het nooit meer goed komt herkennen jullie dat komt het ooit nog goed . Voel me zo alleen in de strijd .Anoniem> 2 jaar geleden-
Ik moet ook de hele dag huilen van angst en voel me ook echt ziek.
H> 2 jaar geleden -
Heel vervelend voor je, maar huilen geeft ook opluchting.
Komt goed, het heeft gewoon zijn tijd nodig.
Accepteer het maar en je zult zien dat de aanvallen minder gaan worden.
SterkteClaire> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Het klinkt misschien gek, maar heel de dag huilen is ook al goed! Iedere dag dat je het jezelf gunt om toch verder te gaan is al goed, wat zeg ik, dat is fantastisch van je! Geef jezelf ook de ruimte om verdrietig te zijn. Dit mag ook gewoon.
Lauri> 2 jaar geleden
-
-
Iemand tips van hoe je dit kan aanpakken? (Verhaal 379)
Ik een tijdje geleden mijn eerste angstaanval gehad waarvan ik wist dat dit een angstaanval was. Sedertdien ben ik mij er meer en meer bewust van dat dit op een meer regelmatige basis heeft voorgevallen, misschien minder erg maar toch.
Ik zit met dingen in mijn hoofd waarvan ik weet dat ik ze inbeeld maar toch het houd mij bezig en het raakt niet uit mijn hoofd
Iemand tips van hoe je dit kan aanpakken?Pol> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Heel erg vervelend! Het beste is er over praten en dan zul je merken dat het heel normaal is. 1 op de 5 mensen hebben hier me te maken. Je bent niet alleen! Zoek lot genoten om mee af te spreken. Die begrijpen je en weten je ook het beste te ondersteunen, waardoor een angstaanval minder zwaar hoeft te zijn. De gedachtes zijn er gewoon en je zult merken dat als je die er gewoon laat zijn er niet op reageert het vanzelf minder word
Lauri> 2 jaar geleden
-
Gevoel ‘gevangen’ te zitten in het leven (Verhaal 408)
Goedemorgen,
Al 13 jaar kamp ik met een angststoornis. Het begon met een heftige paniekaanval. Het moeilijke vind ik dat ik bang ben om depressief e worden. De paniekaanvallen begint meestal met een heel depressief gevoel en dan de gedachtes ‘wat als ik het leven niet meer zie zitten’ en dan niks meer voelen wat leuk is en het gevoel ‘gevangen’ te zitten in het leven. De enige weg is doodgaan en dan is eng. En dan gaat het balletje rollen en lijkt het eind zoek. Het zijn vooral de ochtenden en dan halfverwege de dag klaart het een beetje op. Ik vind het moeilijk als ik lees of leer over paniekaanvallen dat het vooral om de ademhaling gaat en de lichamelijke ongemakken. Maar het ongemakkelijkst zijn mijn gedachtes. Ik slik al 13 jaar sertraline rn heb al heel wat therapieën versleten. lk sta nu weer op een wachtlijst voor een specifieke angst behandeling. is dit herkenbaar voor jullie? Ik twijfel soms of ik wel een angststoornis heb of dat ik gewoon depressief ben. Of is dit logischerwijs een gevolg😬. Ik heb drie kinderen dus onder de dekens liggen gaat niet, niet omdat het praktisch niet kan, maar omdat ik mijn kinderen niet wil laten schrikken. Hoop herkenbare verhalen te horen.Sofie> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hallo, bij mij is het nog niet zolang ik denk 1,5 jaar dat ik sukkel met deze angsten en nerveusiteit . Ben opgenomen geweest maar dat doet je geen goed geloof me
Ik probeer me uit de slag te trekken met de medicatie en het negeren van mijn klachten. Zodanig dat mijn man en zoon en familie en vrienden er zo weinig mogelijk van merken. Ik probeer me op moeilijke momenten creatief bezig te houden. Ik me te concentreren op mijn lieve man en zoon. GrtsAnoniem> 2 jaar geleden
-
Last van stemmen in mn hoofd (Verhaal 409)
Hallo
Ik heb last van stemmen in mn hoofd vreselijk moe en down kan er helemaal door heen zitten woon nog bij mn oma en moeder gelukkig begrijpen ze het heb probiotica en hat voordien Concerta soms ben ik zo down kan mij dan niet uitkleden of wassen wat mn moeder of oma dan doen de schaamte vooraf is hevig nogmaals ze begrijpen het nu een week goed gegaan daar voor verschoot ik wakker van onweer in de nacht ben ik gauw naar mn moeders slaapkamer gegaan en bij haar gaan liggen kreeg last van benauwdheid en druk op mn borst heb ademhalings oefeningen gedaan met haar wat goed ging gr klaasKlaas> 2 jaar geleden -
Sinds eind mei zit ik thuis met een burnout (Verhaal 86)
Sinds eind mei zit ik thuis met een burnout. Via Ha doorgestuurd naar GGZ en daar zeiden ze in1e instantie depressie. Ik had idd wel wat symptomen, maar dat paste ook bij de burnout. Maar ja, bij GGZ kennen ze geen burnout. Kreeg hulp dmv praten en kijken hoe ik de dagen kan vullen. Dat kon ik zelf ook nog wel. Voelde mij in de ochtend en middag best wel fit. Had wel Slaapmedicatie. Mitrazipine. Na 4 5 weken kreeg ik enorme druk op mijn hoofd. Beetje een rare doffe lichte pijn. Niet met paracetamol of iets dergelijks eronder te krijgen. Aangezien ik angst had voor de medicatie, dit weer afgebouwd en voor de nacht lorazepam gekregen. Sliep er heerlijk op, maar het beperkte mij om te kunnen autorijden en dan werd ik afhankelijk van andere....wat niet fijn voelt. Dus weer terug naar een andere psychiater. Zij constanteerde een piekerstoornis met wel depressieve klachten erbij. Dus kreeg quetiapine voor de nacht in een lage dosis. Afbouw lorazepam was hel! Heftige paniekaanvallen in de nacht. Het vertrouwen in de medicatie was ik inmiddels kwijt...bij alles wat ik voel, denk ik dat het weer een bijwerking is! Struin het internet af en daar wordt het niet beter van. Zo heb ik nu weet dag in dag uit dat drukkende doffe gevoel bovenop mijn schedel en tintelingen in het gezicht en soms in onderarmen. Helaas 4,5 maand moeten wachten op therapie en hierdoor zelf aan blijven modderen. Mijn lat ligt enorm hoog. Ik ben van nature een druk persoon. Trek al het werk thuis en op het werk naar mij toe. Werk 32 uur en daarnaast zorg ik dat thuis alles goed loopt. En dat werd het laatste jaar echt te veel, maar ik ging door. Iedere avond was ik kapot en bleef maar malen over alles. Veel te druk had ik het. Had niet eens zin meer in sociale contacten. Nu was dat door corona sowieso minder. Ook dat stuk bracht angst.. wat als ik het dichtbij zou komen....ouders risicogroep, zoon in risicogroep....kortom veel angst. Tot het niet meer ging en ik dus thuis kwam te zitten en niks meer kon. Alleen maar op bed liggen en anders onrustig door het huis ijsberen. Paar weken rust genomen en toen vanuit huis maar weer wat uren gaan werken. Met spanning in mijn lijf, bleef ik het doen. Ging ook weer meer buiten de deur doen. Nog steeds zonder plezier, maar was blij dat ik weer meer kon. Tot ik dus weer over de grens ging en pof stil kwam te vallen...een flinke yerugval.na de 1e sessie bij de psych kreeg ik een spiegel voor gehouden....dat ik dus niet geleerd heb om op mijzelf te passen. Als de ander het goed heeft, ben ik blij....en zo ben ik na de burnout ook doorgegaan. Er was niemand die mijn werk over kon nemen. Niemand die het systeem kent. Dus ik bleef het doen, ondanks dat het eigenlijk niet ging. Ik zag dat als mijn probleem en eigenlijk is het niet mijn probleem....dus om te herstellen moet ik het toch loslaten en dan begrijpt de werkgever het wel, maar vraagt vervolgens of ik het NU iemand kan leren! Dus hij gooit het probleem weer bij mij....en dan komt de angst er constant bij. Angst om andere teleur te stellen, angst dat ik nooit meer de oude wordt op deze manier, angst dat ik deze koppijn nooit meer kwijtraak, angst dat ik nooit meer zonder pillen kan slapen, angst dat ik nooit meer de mama en vrouw kan zijn, die ik was, angst dat mijn gezin er last van heeft en ga zo maar door. Ben gewoon mezelf kwijt geraakt....ken mezelf zo helemaal niet. Maar ja, burnout is al een hel en dat piekeren over alles is nog erger...ik sleep me door de dagen heen. Het huis ligt er spik en span bij, zorg dat er eten op tafel staat en dat iedereen kleren in de kast heeft,maar daarmee is de energie al weer op! Heeft iemand ervaring met die doffe drukkende pijn bovenop de schedel? Is daar iets aan te doen....huisarts zegt dat het niets ernstigs is. Blorddruk is goed en een neurologisch onderzoek was ook goed. Het belemmert mij echt! Is het door de burnout met angststoornis of van dd qeutiapine? Grrrr wil het liefste morgen mijn oude leven weer oppakken. Kan me er moeilijk bij neerleggen dat dit nog wel eens een lange tijd gaat duren....hopelijk heb ik baat bij de cognitieve therapie.. Ben bang dat ik alsnog aan de medicatie moet....en wat brengt dat weer voor een bijwerking?
Anoniem> 2 jaar geleden-
Hoi Lisa, Ik heb ook faalangsttraining gehad op de middelbare school en mocht zelfs tijdens de toetsweek veilig in dit kleine groepje de toetsen maken. Hopelijk is dit bij jou ook mogelijk want het gaf een veilig gevoel. Vooraf de toets deden we met de groep ontspanningsoefeningen. Ik ben inmiddels ouder en ik heb bij mezelf gewerkt dat het een kwestie was van ouder worden en veel vallen en weer opstaan. Veel sterkte en succes!
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Kijk eens op Pain free you/youtube... Elke dag een gratis video, succes
Rob> 2 jaar geleden
-
-
Sinds een week ben ik in paniek (Verhaal 43)
Sinds een week ben ik in paniek. Mijn hoofd doet pijn, ik zweet de hele tijd, mijn kaken en al mijn spieren zijn gespannen, en het stopt niet. Ik ben op. Als ik helemaal onder invloed ben is het weg maar word ik agressief, of iets anders ongemakkelijks. Ik ben mezelf kwijt. Ik word elke seconde geconfronteerd met mezelf. Ik weet dat ik niet bang hoef te zijn, maar mijn lichaam is het er niet mee eens. Mijn lichaam is in paniek, en ik kan mezelf niet gerust stellen. Thuis lig ik op de bank. Zwetend en opgesloten. Thuis is het er ook. De angst is zo overheersend dat ik nergens aan toe kom. Ik probeer het, naar de sportschool, therapie, daar zit ik dan kalm te praten of te sporten mijn lichaam negerend en in totale paniek. Het word niet beter. Ik ben het gaan bespreken. Maar de paniek blijft. Diazepam helpt niet echt. Nu krijg ik prozac. Ik heb alleen nog maar angst. Ik hoop dat ik een manier vind dat het weg gaat. Het is afschuwelijk. Ik zit mezelf uit.
Anoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
gaat het ondertussen al wat beter?
groetenthomas> 2 jaar geleden
-
Ik kon niet geloven dat mensen zo slecht waren (Verhaal 407)
Ik leef al 10 Jaar met angst. Dag en nacht. Ik ben altijd bang dat ik mijn Echtgenoot ga verliezen en helemaal alleen achter blijf. Omdat ik geen enke familie meer heb. Ik ben dankzij een Docter die mij niet serieus nam invalide. Mijn rug is kapot. Ik ben naar het buitenland moeten gaan om mij te laten opereren. Ik kon niet geloven dat mensen zo slecht waren. Ik was ooit een mooi, gezond, vrolijk meisje. Het liefs van al zou ik gewoon in mijn slaap willen overlijden.Sally> 2 jaar geleden -
Lotgenoten om erover te praten (Verhaal 405)
Hallo ik ben ann en heb na de dood van mijn ouders achtereen snel stress en angstaanval niiet elke dag maar ben verhuisd naar de ardennen en hier in de bossen krijg ik nog meer stress zou graag watts appen met personen die zich erin herkennen en vrienden viinden lotgenoten om erover te praten hier snappen ze me niet en dan voel je je alleen zou ook graag vrienden maken voor een weekendje af te spreken wel enkel serieuze reacties ik ben van belgie en ben 48 jaar daagAnn> 2 jaar geleden -
Ik heb elke dag rare lichamelijke klachten (Verhaal 165)
Ik heb in januari 2018 mijn eerste paniekaanval gekregen tijdens het wakker worden, had een soort slaapverlamming en dacht dat ik dood ging. Ik heb de ambulance gebeld en mijn moeder en die kwamen meteen, er was niks aan de hand maar was aan het hyperventileren en zat tussen de oren. Sinds die bewuste dag heb in elke dag in de angst gezeten iets te mankeren, heb een stressvolle en onzekere tijd gehad en eigenlijk de klachten blijven aanhouden. Heel 2018 had in last van derealisatie (heb wel eens xtc gebruikt op feestjes en dit kreeg ik dus na die paniek aanval) jaar lang was ik vaak duizelig en benauwd en gevoel weg te vallen. Tot en met 2019 had ik vage lichamelijke klachten en angst voor ziektes. Al die tijd geen xtc meer genomen tot vorig jaar april, dacht dat het wel weer kon en sinds dien voel ik me nog angstiger, bang dat ik gek word en psychotisch of lichamelijk iets mankeer.
Ik heb elke dag rare lichamelijke klachten die me weerhouden van een gelukkig leven.
Stuwend gevoel in me hoofd alsof m’n hersenen bekneld raken. Geluid lijkt weg te vallen.
Duizelingen, gevoel door grond zakken.
Gevoel alsof alle prikkels en emoties vast zitten in me hoofd. Een drukkend of zwaar hoofd.
Benauwd, hardkloppingen. Schietend gevoel in me hart. Duizelig en trillerig.
Ik ben zo bang.
Bloed was oké, maar ben bang dat ze alles maar op angst schuiven de dokter.
Loop bij ggz voor cgt therapie maar werkt nog niet ):Liever anoniem> 2 jaar geleden-
Waarschijnlijk komen jou klachten door een disbalans in je serotoninesyteem. De oorzaak kan liggen door het gebruik xtc gebruik(meestal).
De lichamelijke klachten zijn “normale” reacties op de angstklachten.
Mijn advies is: wees niet bang, het komt goed en misschien heb je baat bij SSRI medicatie. Zoek even op wat SSRI medicijnen doen.
Even voor de duidelijkheid, ik ben geen dokter/arts, maar ervaringsdeskundige.X> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hey! Ik lees net je bericht en kan me hier helemaal in vinden, heb ook deze rare klachten. En het verpest echt mijn dagelijks leven. Ik zie dat je dit 2 jaar geleden heb gepost. Hoe gaat het nu met je? Weet je al wat je er tegen kan doen? Ik hoor graag van je!
Groetjes matMat> 2 jaar geleden
-
-
Ik slik medicijnen maar de gedachten blijven (Verhaal 65)
Hallo allemaal ik hoop dat iemand wat raad heeft of zich herkend
Ik ben een dame van 20 jaar en heb een baby’tje van 1 jaar
Sinds 1 maand heb ik paniekaanvallen en af en toe hyperventilatie dit overvalde me plots tintelingen geen adem druk op borst denken dat je gaat sterven en ik pieker heel veel over de dood dat je elk moment kan neervallen je denkt dat er lichamelijk wat is maar dokters bevestigen dat er niets is
Ik neem nu alprazolam 0.25 3x1 per dag maar de gedachten blijven
Het probleem is ik heb heel mijn leven veel meegemaakt ze zeggen zoek de oorzaak maar heb zoveel gezien en meegemaakt waar moet ik beginnen ??
Halima> 2 jaar geleden-
had ik al van 14 jaar en ben nu 74 en flink geholpen met ecitalopram.had veel eerder met die medicatie moeten beginnen
sil> 2 jaar geleden -
Wat de huidige psychologie probeert te doen is te blijven graven in je geheugen om tot een soort kern te komen, iets waar je niet makkelijk bij kan komen, want het hoeft maar iets kleins te zijn dat je tussen je eerste en zevende jaar hebt meegemaakt waarbij je hetzelfde gevoel hebt gehad en je een bepaalde overtuiging over jezelf hebt gecreëerd. In de loop der jaren heb je er een verdedigingsmechanisme voor gecreëerd om ermee om te leren gaan, om niet diezelfde pijn te hoeven ervaren. De angst zit hem dan vooral in de afwijzing van de liefde, veiligheid en geborgenheid van je ouders. Wat je uiteindelijk ook in je relatie tegen gaat komen. Het is natuurlijk zinvol om tot een bepaalde hoogte te onderzoeken waar iets vandaan komt, maar het blijven graven levert ook enorme stress op, want je gaat elke keer weer in een oude wond. Om dieper tot je onderbewuste te kunnen komen zijn er alternatieve manieren. Het werk van Choose Again, maar ook werken met plant medicijnen zoals psilocybine. Onder begeleiding van een psycholoog kan je een reis naar binnen maken, naar die delen in jezelf die verborgen zijn voor het oog en tegelijkertijd ook nieuwe denkwijzen en patronen generen. Er wordt veel onderzoek gedaan naar dit plant medicijnen om in te zetten bij behandeling van angst en depressie. De GGD schrijft hierover. Het zou me niks verbazen als dit de grote doorbraak gaat zijn in de behandeling van deze “stoornissen”. Field Trip Health is een organisatie die dit uitvoert. Daarnaast heb je ook brainspotting en metacognitieve therapie waarbij je dus ook voorbij gaat aan het diepe graven.
Joyce> 2 jaar geleden -
Hooi,
Ik ben ook 20 jaar en heb een zoontje van 1 jaar bijna
Ook ik heb dagelijks last van angstaanvallen nare beangstige gedachtes wat wel een drang lijkt te zijn.. bang dat ik gek zal woorden en een gevaar voor me zoontje zal vormen en kan me de hele dag senarios verzinnen wat k dan wel niet zou kunnen doen en dat maakt me nog erger.
Ik loop nu ook bij een psygoloog en die zegt idd ook dat het komt door wat ik meegemaakt heb zelf zal je dat nooit geloven en ervaren maar meestal is dat toch echt zo het heeft altijd een onderliggende oorzaak die je zelf weggestopt heb waardoor je nu zelf angst veroorzaakt. Nu een les Emdr gehad niet veel van gemerkt hopen dat het helpt wil echt niet aan de medicatie.
Ik vraag mij af of jij ook van die angstige gedachtes heb voel me zo gek dat ik dit nergens lees en dat ik misschien toch echt gek ben omdat ik die beangstige gedachtes hebAnoniem> 2 jaar geleden -
Ik slik seroqwel en fluoxetine helpt bij mij heel goed
Heidi> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik had na de geboorte van mijn zoontje opeens ook heel veel angst gevoelens en gedachtes. Ik belde het consultatie bureau en zij bevestigde wat ik al dacht… hormonen. Mijn moeder instinct.. later werd dat wel minder toen hij zichzelf beter kon uitdrukken gelukkig. Maar de zorgende moeder ben ik nog steeds😅
Rachel K> 2 jaar geleden
-
-
Een jongetje overleed aan een hartstilstand (Verhaal 48)
Bij mij is het allemaal begonnen toen ik 12 was, een jongetje overleed op de basisschool aan een hartstilstand. Ik was zo ontzettend bang dat ik dit ook zou krijgen.. nadat mijn moeder 10x had gezegd dat de kans erg klein zou zijn bleef ik bang. Niemand kan mij zekerheid geven over de dood. Dat maakt mij angstig, het liefst zou ik willen weten hoe, wanneer en waar ik aan zou overlijden. Dan pas zou ik rustig kunnen leven. Ik kan niet omgaan met de dood bij het woord alleen al krijg ik angstgevoelens. Toen ik een jaar of 14 was kreeg ik hypochondrie, ‘ ik ben erg snel moe, ja zie je wel ik heb leukemie’ ‘ die moedervlek ziet er niet goed uit, het is vast kanker’ m’n hart gaat erg snel ik krijg zo een hartstilstand’ dit zijn gedachten wat toen dagelijks door me heen ging. Van het hypochondrie is het weer over gegaan op cardiofobie. Ik ben zo geobsedeerd door mijn hart en hartslag. Ik durf me nauwelijks in te spannen of ik denk dat mijn hart het niet aan kan. Ik heb snel hartkloppingen en zelfs een cardioloog kan me niet gerust stellen. Daarnaast kan ik ontzettend slecht doorademen en ‘hap’ ik vaak naar adem dit maakt mij ook angstig waarschijnlijk heb ik chronisch hyperventileren. Ik ben vaak duizelig en ik durf niet alleen te zijn. Ik heb elke dag paniek aanvallen en helemaal als ik alleen ben. Ik durf niet alleen naar buiten te gaan, ik durf niet meer uit te gaan en niks meer alleen te ondernemen. Continu gaan gedachten door m’n hoofd ‘ik kan elk moment neervallen’ daarnaast heb ik sinds kort ook nog last van depersonalisatie, ik weet niet meer wat, of waar ik ben. Ik leef vaak in een soort droom dit maakt mij nog angstiger. Op het moment dat ik alleen naar de winkel ga krijg ik het benauwd, ik lijk weg te vallen. Iemand herkenning in m’n verhaal? Ik weet niet hoe ik hier ooit nog uit kom..
Melissa> 2 jaar geleden-
Hoi Melissa
Ik heb precies hetzelfde
Ik wil graag hierover verder praten met jou.
Kun j mij mailen op ***************(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)
Aniita> 2 jaar geleden -
Jou verhaal kan zo mijn verhaal zijn.
Ik herken het helemaal.Patricia> 2 jaar geleden -
Hoi Melissa,
Ik herken me deels heel erg in jouw verhaal.
Lang verhaal kort: Ik kamp al een aantal jaren met hypochondrie. Dit heeft de laatste maand geresulteerd in angstaanvallen met de angst dat ik een hartaanval ga krijgen. Hierdoor is mijn lichaam constant gespannen waardoor ik ook dergelijke klachten krijg zoals pijn op borst / tussen schouderbladen + tintelingen in linker arm en been + duizeligheid + hart snel kloppen etc.
Ik ga hiervoor binnenkort naar een gespecialiseerde therapeut. Ik hoop dat dat gaat helpen. Ik heb wel positieve motivatie om hier bovenop te komen / er mee om te kunnen gaan.
Misschien iets wat je al weet, misschien niet. Ik heb de laatste tijd best veel gelezen en gehoord over hypnotherapie. Dat schijnt heel erg goed te werken tegen angst en hypochondrie achtige kwalen. Misschien wat om eens naar te kijken?
Succes en sterkte de komende tijd. Laat je niet kisten door je angst! (al weet ik dat dat makkelijk gezegd is).
Groetjes,
MarcMarc> 2 jaar geleden -
Hoi Melissa
Ik herken jou klachten helemaal
Ik heb al 20 jaar lang elke dag het gevoel dat ik een hartaanval of gevaarlijke ritmestoornissen krijg .
Ben al wel bij 10 verschillende cardiologen geweest en er is dan wel een afwijking gezien maar die is vrij onschuldig.
Ook heb ik recent een pre scan ondergaan en een hart katheterisatie een aantal jaar geleden.
Ik heb alle therapieën gehad die er maar bestaan
Ook veel verschillende medicatie .
Helaas zonder resultaat
De angst en stress is bij mij zo erg hoog dat ik er gewoon niet van af kom.
De angst is ook zo heftig dat de klachten wel echt moeten zijn denk ik dan .
Het is iets verschrikkelijks en beheerst mn hele leven .
Ik weet hoe je je voelt je bent gelukkig niet de enige
Ik hoop dat therapieën bij jou wel helpt en dat je er snel vanaf komt
Liefs jannekeJanneke> 2 jaar geleden -
Hallo, u verhaal lijkt sprekend op het mijne ,ik was 23 jaar toen ik het Voor de eerste keer had verschiet niet ben er nu 60 ,zo als je ziet ik ben er niet dood van gegaan en ik zweer het heb 100de aanvallen gehad ,juist de zelfde gedachten als u het laat mij nooit los tot op een dag ik zei toen ik een aanval kreeg is het weer van dat awel doe maar wil ge mij dood doe maar allé nog is alles wa ge kunt aanvalleke allé rapper kloppen hart komaan is alles laat het hier ontploffen ik ben blijven zitten heeft zo 10 min geduurd vreselijk gevoel het ging gewoon over ,ik pakte ook 14j lang remergon veel spijt van het helpt niet ik ben er 3 j geleden mee gestopt en had geen aanval meer wat ik wel doe is 0,25 zanax smorgens alle dagen om het zelfde uur ni meer ni minder voor ik mijn dag begin ik noem het mijn hulkje het duurt een uurtje voor het goed werkt moet je rekening mee houden niet inslikken deur uit en dan zeggen da werkt ni ze 😄neem vitamine D , vermijd alle nieuws en als ze afkomen met weet ge nu wa den diene is gestorven voor ze iets hebben uitgesproken zeg je ik moet het niet weten ,als ge een aanval krijgt er gaat niks gebeuren , en dat ge dingen niet doet dat ge gevaarlijk vind is normaal ge hebt waaghalzen en verzichtige mensen en daar is niks mis mee , ik ben het levende bewijs dat ge daar niet van sterft gewoon spijtig van de verloren tijd door zo te leven had ik geweten wat ik nu weet had ik er vroeger tegen ingegaan ,de angst lijkt echt maar is dat niet het is een stoornis ik had bang van niks en toch zei mijn hooft van wel nu hier bang en nog een panikske erbij terwijl er niks was om bang te zijn ,🍀🍀🍀
Patricia> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dag ,..angst is een normale emotie,bijv. Als er een hond op je afkomt...of ander groot dier...,maar als je weet hoe een hond zich gedraagt en waarom dan kan je angst verminderen....angsten zijn vrij normaal in dit leven....het lezen van psalmen in de bijbel is ook bemoedigend!
pieta> 2 jaar geleden
-
-
Al 10 jaar paniekstoornis. Medicatie, therapie of beide? (Verhaal 19)
Hey ik heb al 10 jaar paniekstoornis... is lange tijd op de achtergrond gebleven maar toch altijd op de loer... wat is jullie ervaring; medicatie of therapie of beide? Groetjes
Kelly> 2 jaar geleden-
Zie vorige reacties van mij bij andere. Heel veel medicijnen gebruikt. Erge bijwerkingen. Uiteindelijk gebruik ik alleen nog lorazepam zo nodig. Ik gebruik ook medicijnen voor mijn ischias. Hart en ruggenwervel vergroeiing. Palexia. Morfine achtig middel. Mijn paniek was gisteren en vandaag een hel. Crisisdienst gebeld. Ik moet nu alles even koslaten en rusten. Pas daarna ben ik in staat om weer langzaam op te krabbelen. Tot de volgende zich weer aandiend. Het is een eenzaam leven. Ik zie bij a niemand meer. Sterkte.
Coby> 2 jaar geleden -
Als de angst echt te erg wordt heb je wel baat bij een beetje ondersteuning met medicatie samen met therapie.Met enkel therapie moet je echt stevig in je schoenen staan.Want die aanvallen slopen je volledig.Dus twijfel niet met medicatie geraak je er ook sneller vanaf.Alleen niet te veel veranderen van medicatie lang genoeg gebruiken en zeer rustig afbouwen
Dounia> 2 jaar geleden -
Hallo Kelly
Ik had medicatie, en oefeningen is natuurlijk altijd goed, zeker je ademhaling is erg belangrijk, want die veroorzaakt het grootste gedeelte van je angst aanval.
groetjes DennisDennis> 2 jaar geleden -
Na jaren angst stoornis hyperventilatie nu al 9 jaar antidepressiva
Voel me heel goed en rustig!
Ben blij dat ik ermee begonnen ben!Katrien> 2 jaar geleden -
Beste, ik lees je verhaal en klinkt erg heftig. En ook echt herkenbaar...Ik 7 maanden geleden bevallen en heb in mijn leven ook ontzettend veel meegemaakt, ieder huis zijn kruis he. Had al een angststoornis die onder controle was...ook ooit eerder een depressie gehad waar ik uit ben gekomen maar op dit moment voelt het ook of ik gek word ofzo... heel veel last van nepheid...depersonalisatie...down..leeg.ecgt het gevoel niet levend te zijn. En dan ga ik ook denken van: wat is er aan de hand, wat gaat er gebeuren? Dat wat je zegt over psychopaat heb ik ook gedacht of over opname. Of een of andere psychose... we zijn te gefocuste onze gedachten ipv voelen en leven...het is moeilijk he? Heel veel sterkte iedereen
Esther> 2 jaar geleden -
heel veel nachtelijkepaniekaanvallen, heel hard schreeuwen en slaan met armen en benen, mijn partner probeert mij dan kalm te houden met vasthouden en kalm toespreken lukt dit na een poos! ik zie dan smorgens zijn armen bekrast door mijn aanval waar ik mij niets van kan voorstellen waardoor deze opgewekt word?
vannacht ook weer, nu droomde ik dat er iets of iemand?? geen idee op me afkwam , al diegene of dat iets mij raakte dan zou ik sterven?? het raakte mij dus deze keer, maar ik leef dus nog! wat is dat toch? ik word radeloos door zulke nachten ze slopen mij, wat kan ik doen!Tiny> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Mijn diagnoses zijn talrijk gaande van paniek en angststoornis, gegeneraliseerde angststoornis, borderline tot schizoaffectieve stoornis. Ik heb medicatie beginnen nemen begin 2005. Dit was lithium, anti-depressiva en seroquel. Ik kan u zeggen dat ik verscheidene malen heb geprobeerd om af te bouwen omdat ik eigenlijk tegen medicatie ben. Maar tevergeefs, deze medicatie zorgen ervoor dat ik stabiel kan blijven in mijn bestaan en omgeving. In mijn geval is de stoornis intern te groot, klinkt heftig maar dit is eigenlijk gewoon te wijten aan een niet optimaal werkend serotonine-systeem en een falende Gaba-productie, om mr te zwijgen van de werking van dopamine. Als 1 of meerdere neurotransmitters niet of minder goed hun functie kunnen uitoefenen, en het geheel niet goed genoeg kunnen ondersteunen, heb je zeker medicatie nodig. Therapie is in mijn ogen hoogstens secundair.
Kris> 2 jaar geleden
-
-
Help!!! (Verhaal 285)
Ik slik al vanaf mijn 20e paroxetine wegens angsten en depressieve episodes. Altijd ups en downs gehad maar mij gered, getrouwd, 2 prachtige kinderen gekregen, tot in 2017 ik door omstandigheden van buitenaf de weg kwijt raakte, erg depri werd en veel toename angsten, paroxetine verhoogd en de wegkwijtgeraakt, uiteindelijk via een psychiater overgestapt op venlafaxine onder goede begeleiding, Hier heb ik ik redelijk op gefunctioneerd, veel lichamelijke klachten altijd het gevoel gehad dat er een knop in mij aangedrukt werd van stress en hyperventilatie, maar ik redde mij.
Tot ik anderhalf jaar geleden met een hypertensive crisis werd opgenomen(gevaarlijk hoge bloeddruk) dit kon mede komen door de venlafaxine dus, moest switchen van medicatie, via huisarts over op citalopram, na een week van agressie en boosheid over op sertraline, 5 weken volgehouden, zo depressief en misselijk, was alleen maar aan het kokhalzen over op escitalopram, toen ging het beter, maar ik bleef angstig, bang voor het hele leven en zeer depri, in april vorig jaar toch weer paroxetine geprobeerd 10mg ging geweldig, voelde mij weer mens, na 2 weken verhoogd na 20 mg en bergafwaarts, erg depressief en wilde niet meer. Xanax gekregen en terug naar escitalopram, uiteindelijk via consult bij psychiater die zei verder maar op te bouwen met druppels en uit te kijken met de xanax retard, moest maar zelf kijken wat het beste was!!!!!! Als ik in behandeling wilde was de wachttijd een jaar, ondertussen kon ik terecht bij zelfstandige psychologenpraktijk dus daar begonnen, xanax afgebouwd en op 2 mg diazepam per dag en 15 mg escitalopram, ups en downs, maar meer downs, vooral erg veel angst en bang voor het hele leven, de buitenwereld en de dood, enorme schuldgevoelens naar de kinderen, ben geen blije moeder meer, er is niets meer van mij over. Mijn psycholoog komt ook niet verder met mij, nu na een klein jaar en weer verwijzing naar ggz, waar ik pas in mei terecht kan, ik heb met de huisarts overlegd nog 1 keer paroxetine te proberen 10 mg, eerste 2 weken waren weer goed, voelde mij weer een beetje mijzelf, had na ruim een jaar weer hoop dat het goedkomt, maar nu naar 6 weken nog steeds 10 mg, ben ik weer terug bij af alleen ook erg agressief, dit ben ik van nature helemaal niet, maar kan iedereen wel aanvallen, mijn arme gezin, ik ben zo boosaardig, schaam mij diep, ben ook zo boos op mijn huisarts, voel mij zo in de steek gelaten, ben eigenlijk boos op de hele wereld en voel mij verbitterd en alleen, en ben in staat om af te reizen na Rusland om daar iemand te liquideren(bij wijze van) zoveel boosheid en agressie dat ik voel.
Wat moet ik doen...... stoppen met alles en alleen met diazepam of xanax verder doorzetten, ik weet het niet meer, wilde mij vandaag opzettelijk pijn doen, nou dit heb ik mij hele leven nog niet gehad, als iemand tips of advies heeft graag, ik weet het allemaal niet meer, kan eigenlijk niet meer, maar moet voor de kinderen, maar kan het niet meer opbrengen om op te staan, aardig te zijn, schaam mij zo diep voor mijzelf, al die arme mensen in Oekraïne vechten voor hun leven en ik, met een dak boven mij hoofd heb geen levenslust meer, alsjeblieft heeft iemand ervaring of advies wat te doenAnoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi lees je hele verhaal heb met je te doen. Terwijl ik dit schrijf heb ik al weer enige dagen last van somberheid angst en paniek aanvallen. Daar help ik jou niet mee maar wil je laten weten dat je zeker niet alleen staat. Ik heb mijn leven lang kortere of langere tijd last van angsten en sombere gedachten. Ik vindt het echt een wonder dat ik de leeftijd van 77 jaar heb bereikt en binnenkort zelfs (als ik het beleven mag) 78 kaarsen uitblaas. Maar mijn leven is zeker niet over rozen gegaan eerlijk gezegd, zoals ik mij nu voel, een hel. Echt genieten van het leven heb ik voor mijn gevoel weinig kunnen beleven, wat is angst en somberheid toch een straf. Doseer je medicatie laat je goed helpen en wens je alle goeds.
Wanhopige ouwe man> 2 jaar geleden
-
Blog over psychische stoornissen en klachten en hun behandeling (Verhaal 404)
Hallo.
Een aantal jaren geleden heb ik psychotherapie in groepsverband gevolgd. De therapie duurde een half jaar vier dagen in de week en een half jaar twee dagen in de week. Van het vier dagen traject heb ik dagelijks korte notities gemaakt. Die notities zijn te lezen als blogs op de site van schrijverspunt.nl
In de groep komen diverse psychische stoornissen en klachten en hun behandeling aan bod waaronder angst en depressie. Je krijgt zo een beeld hoe psychotherapie in groepsverband als dagbehandeling in de praktijk verloopt. Het is zeker leerzaam.
Ter bescherming van de privacy zijn de namen van de deelnemers gefingeerd en wordt niet vermeld waar en wanneer de therapie plaats heeft gevonden.
Antois.
Antois> 2 jaar geleden -
Bewust van mezelf en het leven - angstig (Verhaal 141)
Hoi,
Ik ben vaak heel bewust van mijzelf de laatste tijd, wat op een of andere manier angst bij mij veroorzaakt. Ik denk na over dat ik ik ben, en als ik voor de spiegel sta en naar mijzelf kijk voel ik mijzelf vaak raar over het feit dat ik er zo uitzie. Ook denk ik veel na over het leven, dat dit het leven is en dat er niets anders is. Dit wekt ook angst op bij mij. Is dit eventueel herkenbaar?Anoniem> 2 jaar geleden-
Heel herkenbaar helaas 😏
Haasje> 2 jaar geleden -
Angst is n killing op 1 dag.
Je wilt niet ontdekt ? worden maar dat gebeurd dan ook nooit /niet.
Het is overleven van de dag.
En zo vermoeiend.
Je komt amper aan jezelf toe.Mar> 2 jaar geleden -
Zo ja is bij mij het ook begonnen. Geen therapeut kan mij helpen. Nu na 30 jaar ervaar ik mijzelf vaak als vreemd, zoek ik mijn ik. Het beste is deze gedachten te vervangen door andere gedachten. Welke dat voor jou zijn weet ik niet. Maar door zo door te gaan train je je mind in deze vervelende gedachten. Ook al kan je het nu nietgeloven, jij maakt zelf je gedachten.
Probeer het, en anders een therapeut zoeken die dit kan behandelen. En dat kan niet iedereen. Sterkte!Klarie> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Heel herkenbaar.
ben je een bewust en waarschijnlijk hooggevoelig mens? Dat is een talent maar zeker in de eerste helft van het leven vooral lastig.
Leer jezelf accepteren, liefhebben (Kristin Neff Self compassion), Mindfulness om meer geluk in het nu te vinden en uit je hoofd te gaan en zoek een zinvolle levensinvulling waar je gebruik kunt maken van drijfveren en bewustzijn. Met Voice Dialogue Therapie kun je leren om met nieuwsgierigheid naar jezelf te kijken en de verstoten delen van jezelf weer tot ontwikkeling te brengen. Een aanrader!ushi> 2 jaar geleden
-
-
Heb 2 jaar binnengezeten met straatangst (Verhaal 400)
Ik heb al meer dan 10 jaar angsten voorheen ben ik er zelf uitgekomen heb 2 jaar binnengezeten met straatangst zelfs pakje aannemen durfde ik niet maar uiteindelijk op eigen kracht en alleen homeopatische middelen eruit gekomen tot aantal jaar geleden me dochter die borderline heb zoveel stress gaf plus 4 verhuizingen in 3 jaar ik r niet meer uitkom en nu voor de nacht medicatie en overdag diazapam maar slik die liever niet maar sinds 9 maanden last van keel elke keer als ik teveel stress of angsten heb krijg ik een kriebelkeel die gewoon niet weggaat medisch is r niks aan de hand hebben andere hier ook ervaring mee ik word door de keelklachten juist nog angstiger inmiddels kan ik amper eten kan r niet meer tegen en weet niet meer wat te doenSas> 2 jaar geleden -
Loop nu bij de POH voor ademhalings oefeningen (Verhaal 388)
Paar maanden geleden in eens een paniek aanval gehad zat op de bank te piekeren over de dood en voelde me in eens heel raar. klachten hielden aan na 4 dagen naar de huisarts geweest ik dacht dat ik van alles had buikpijn grieperig gevoel steken op de borst, huis arts zij alles is prima je hebt een paniekaanval gehad. kreeg oxazepam 10mg nemen in dien nodig!.
daar na ging het een maand goed en het begon weer toen ben ik begonnen met soms een halve oxazepam te nemen maar in mijn gedachten weet ik dat die medicatie niet het probleem oplost maar het probleem tijdelijk plat legt.
Loop nu bij de POH voor ademhalings oefeningen maar weet niet of dit wat uit haalt.
krijg gewoon rare klachten steken op de borst rugpijn buikpijn koude rillingen en heb heletijd een griep gevoel voel mij gewoon niet lekker.
ik wil graag dat dit ophoud zo kan ik niet leven die paniekaanvallen zijn zo heftig ik denk iedere keer dat ik dood ga
heb onderhand nu een hartfilmpje gemaakt algemeen bloed onderzoek waar van ik morgen de uitslag krijg (spannend)
het begint bij mij altijd met lichamelijke klachten en Vannuit daar onstaat de paniek ik dacht echt dat ik de enige was.bakkerBarry> 2 jaar geleden-
Heel herkenbaar dit soort paniek. Het helpt mij dan om te bewegen. Ik vind het bijvoorbeeld fijn om te gaan wandelen, wel met iemand erbij want dat voelt net wat veiliger. Misschien helpt dat bij jou?
Marly> 2 jaar geleden -
Accepteer dat je deze klachten heb en stop met vechten.
Het gaat echt over.
Neem de medicatie voor enige tijd want zo bouw je wat reserve op.
Verzet je geest door iets te ondernemen, wandelen, sporten enz.
Ga lekker naar buiten en leef als een vlinder.
Sterkte, komt goed!Claire> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Heel herkenbaar dit soort paniek. Het helpt mij dan om te bewegen. Ik vind het bijvoorbeeld fijn om te gaan wandelen, wel met iemand erbij want dat voelt net wat veiliger. Misschien helpt dat bij jou?
Marly> 2 jaar geleden
-
-
De hele week last van paniekaanvallen (Verhaal 399)
1,5 jaar geleden is voor mij een startpunt geweest voor een heftige maar ook bijzondere en leerzame periode. Van diagnose burn-out en thuiszitten, naar mezelf leren kennen en langzaam weer meedoen in de maatschappij. Uiteindelijk komt mijn diagnose meer bij een angststoornis terecht, want allerlei soorten afspraken of uitjes geven me stress, spanning en paniek. Met ups en downs ging het echter prima, dus besloot ik tot 1 week terug om te stoppen met de therapie. Ik kon het wel zelf. En daarna ging het mis.
De hele week last van paniekaanvallen. Ik pieker dan over mijn relatie, mijn werk, mijn vrienden. Voornamelijk de toekomst in de breedste zin van het woord maar allemaal met hetzelfde einde: ik vind het doodeng. Kinderen krijgen, ouders die ooit gaan overlijden, ziektes of drama waar we nog mee te maken gaan krijgen, nog 40 jaar moeten werken, de heftige dingen die verder in de wereld gebeuren. En ga zo maar door. Al deze gedachtes zorgen voor paniek. Het geeft me een gevoel dat er iets in me zit wat er uit moet. Ik voel me misselijk, moe en zit dan echt in m’n hoofd. Ik merk dat het moeilijk is om te beschrijven wat ik dan voel. Het lijkt nu zo mee te vallen, maar op zo’n moment is de put dieper dan diep en de lucht zwarter dan zwart. Maar bang ben ik, dat is een ding wat zeker is.
In de afgelopen 1,5 jaar slik ik een halve oxazepam wanneer het nodig is. Dat heb ik met een strip van 10 makkelijk kunnen redden. In de afgelopen week heb ik echter iedere dag een halve oxazepam nodig gehad. Dat vind ik confronterend. De therapeut heb ik vandaag gebeld en daar kan ik eind deze week terecht, wat al oplucht. Toch voel ik nu heel erg de drang om mijn verhaal te delen, op zoek naar anderen die deze gedachtes herkennen.
Ik ben ook benieuwd naar jullie behandelingen. Hypnotherapie is me al eens getipt door de therapeut, maar dat vind ik eng (no shit sherlock). Iedere dag iets slikken als oxazepam lijkt me fantastisch, maar ik ben me ook bewust van de mindere kant daarvan. Via internet kwam ik bij een NSV-piercing in je oor, daar zou ik ook voor open staan want als het niet werkt heb ik in ieder geval nog een leuk sieraad.Marly> 2 jaar geleden -
De spanning is zich vast gaan zetten in mijn bekkenbodem (Verhaal 398)
Ik hoop dat iemand zich herkent in mijn verhaal. Ik ben door een aantal life events heel erg angstig geworden. Tijdens corona lag mijn zaak 2 jaar stil, eindigde mijn relatie en had opeens geen woonplek meer. Heb 1,5 jaar bij familie gewoond, met d'r nodige spanning. Omdat deze situatie zo lang heeft aangehouden, werd ik steeds angstiger. De spanning is zich vast gaan zetten in mijn bekkenbodem, waardoor ik hier vreselijk veel pijn heb, uitstralend naar lage rug. Ik heb talloze therapieën geprobeerd, regulier en alternatief, maar ik raak maar niet verlost van deze ellende. Elke dag sta ik op en ga ik naar bed met angst en/of pijn. Is er iemand die zich hierin herkent en me de goede weg op kan wijzen? Wat ik nog als optie zie is regressietherapie, maar ben bang dat ik de toestand hier alleen naar mee vererger. Iemand hier ervaring mee?Rosa> 2 jaar geleden-
Je had op mijn verhaal (397) gereageerd. Jouw verhaal klinkt ook heftig. Ik begrijp je helemaal. De medicijnen hielpen bij mij ook niet echt goed. De eerste keer ben ik er vooral vanaf gekomen met behulp van een goede SOLK psycholoog en vanwege het feit dat we plotseling voor mijn ouders zorg moesten dragen. Op 1 of andere manier is toen bij mij de knop omgegaan en had ik geen tijd om met mijn angsten en pijnen bezig te zijn. Het is jammer dat er zo iets heftigs als met mijn ouders (ze zijn inmiddels helaas overleden) moest gebeuren om de knop om te kunnen zetten. Ik denk dat voor mij het beste werkt om van die bank af te komen, me ergens op proberen te storten en door de pijn heen te gaan. Dat lukt me momenteel echter nog niet zo goed. Ik weet niet of dat voor jou ook zou werken? En heb je ook een psycholoog gesproken die gespecialiseerd is in psychosomatische klachten? Ik vond dat destijds wel helpend, het wordt dan duidelijker hoe het brein en pijn met elkaar in verbinding staan en dat angst pijn vaak versterkt. Zolang je angst hebt, heb je spanning en dat houdt de pijn in stand. Ik weet het zelf ook, nu nog die knop omzetten.
Anoniem> 2 jaar geleden -
Super bedankt voor je reactie. Ik heb nog niet met een solk therapeut gewerkt, omdat er geen in de buurt zit en ik niet zelf durf te rijden in deze toestand. As donderdag ga ik botox injecties in mijn bekkenbodem krijgen. Ik hoop dat hiermee de spanni ng en pijn in dat gebied weg gaat en ik me kan concentreren op mijn mentale stuk. Ik ben bezig met een opname in een kliniek in Portugal, Villa Ramadas. Deze krijgt erg goede recensies op zorgkaart Nedetland.
Ik heb inderdaad moeite met uit bed komen en van de bank af komen. Zie overal tegenop als een berg, maar ga toch bijna dagelijks wandelen en doe wat dingetjes in huis en boodschappen. Maar er zijn ook dagen dat het helemaal niet lukt. Spijtig te horen dat je ouders zijn overleden. Voor hen zorgen was een doel voor jou. Zonder een doel zijn we stuurloos en blijven we in de problemen hangen. Ik weet er alles van, maar vraag me af hoe ik eruit kom. Ik wens je veel geluk.Rosa> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ja, jezelf activeren blijft lastig als je zoveel klachten hebt. Hopelijk helpt de botox tegen de pijn. Opname in een kliniek in Portugal klinkt ook interessant.
Ik hoop dat het snel beter gaat met je, heel veel succes en geluk gewenst!Veugi> 2 jaar geleden
-
-
Ik krijg de cirkel niet doorbroken (Verhaal 396)
Waarschijnlijk getriggerd door wat heftige gebeurtenissen kreeg ik twee jaar geleden enorme angstaanvallen met rare lichamelijke klachten. E.e.a. uitgesloten en uiteindelijk met therapie en xanax retard van de angst en klachten afgekomen. Inmiddels ben ik twee maanden gestopt met de xanax maar een paar weken geleden kreeg ik van de ene op de andere dag weer angstaanvallen (ik denk de heel de dag dat ik dood ga) en uiteindelijk weer allerlei lichamelijke klachten. Ik krijg de cirkel niet doorbroken, de ochtenden zijn het heftigst. Ik heb enorm gespannen spieren, verkeerd ademen, overal pijntjes maar vooral ’s avonds veel last van vreemde pijnen in mijn lichaam (met name buik en benen maar ook borst, schouders, nek), alsof al mijn spieren en vezels uit elkaar getrokken worden. Iemand die dit herkent?Veugi> 2 jaar geleden-
Hoi Veugi,
Ik herken je klachten, het is een drama. Zie mijn verhaal 399. Ik weet helaas ook niet hoe ik de cirkel moet doorbreken. Bij mij hielp medicatie helaas niet, maar div therapievormen ook niet.Rosa> 2 jaar geleden -
Wat je kunt proberen is hartcoherentie training. Ik ben er nu 3 weken mee bezig, dus kan er nog niet heel veel over zeggen. Het gaat pas na ong 6 weken werken. Je beïnvloedt hiermee je zenuwstelsel, geeft het rustsignalen. Ik doe het 2 x 10 min per dag, soms nog een keer extra.
Rosa> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
O, dat is een goeie tip, ga ik zeker proberen, dank je!
Rosa> 2 jaar geleden
-
-
Als je denkt: dat kan ik niet.. dan toch! (Verhaal 397)
In oktober 2022 vond bij mij een verslechtering van mijn mentale gezondheid plaats. Wegens verschillende externe invloeden (o.a. een emigratie en onzekerheid rondom mijn baan) kreeg ik te maken met
een ernstige angststoornis. Irriële angsten waren mij niet onbekend, maar de hevigheid waarin ze begonnen op te treden, was niet in verhouding met wat ik eerder gedurende mijn leven heb ervaren.
Niet meer slapen, niet meer in staat om te eten, op de grond met een versteend gevoel tegen de radiator aanzitten en van spanning overgeven werd dagelijkse praktijk. Met alle kracht heb ik geprobeerd door te gaan
met het reguliere leven, maar na ongeveer vijf weken stortte ik volledig in. Voor het eerst moest ik pas op de plaats maken voor mijn angsten.
Op zoek naar professionele hulp, in een land waarin je de taal niet volledig spreekt en het zorgstelsel compleet anders werkt dan je gewend bent (terwijl het elke dag een strijd is om uberhaupt uit bed te komen), is het
zwaarste dat ik ooit heb gedaan. Met hulp van mijn vriend en schoonfamilie vond ik met spoed voor acht weken plek in een Duitse psychiatrische dagkliniek, belden we meer dan 25 psychiaters en meer dan 40 therapeuten. Alle professionals kregen zoveel aanvragen tot hulp, dat de meesten niet eens meer werken met een wachtlijst. Uiteindelijk vond één psychiater ruimte mij te spreken en schreef medicatie voor.
Nu, na ruim drie maanden van dagelijkse strijd, krijg ik langzaam het gevoel weer grip te krijgen op het leven. Mijn dagelijkse extreme angstgevoel neemt langzaam af en ik kan daar niet meer dan ontzettend dankbaar voor zijn. Wanneer angst je leven overneemt, ben je simpelweg niet meer in staat te genieten in welke vorm dan ook. Ik kan weer een stap voor de ander zetten en dat zal ik nooit meer voor lief nemen.
Voor iedereen die kampt met (ernstige) mentale ziekte: er is licht aan het eind van de tunnel. Geef niet op en zoek hulp. En als je denkt: dat kan ik niet.. dan toch!
Vele lieve groeten,
AnneAnne> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi Anne,
Ik heb net mijn verhaal geplaatst, wat in veel opzichten lijkt op dat van jou. Ik heb div. antidepressiva geprobeerd, maar niets sloeg aan. Mag ik vragen welke medicatie jij kreeg?
Heel veel sterkte met je herstel.
Liefs, RosaRosa> 2 jaar geleden
-
Ik heb een angststoornis en piekerstoornis (Verhaal 81)
Ik heb een angststoornis / piekerstoornis (ook wel gegeneraliseerde angststoornis) en soms ook wel paniekaanvallen met hyperventileren.
De laatste weken gaat het helaas niet zo goed. Ik ben naar de huisarts geweest en die heeft mij doorverwezen naar een GGZ instelling voor psychische hulp.
Gelukkig kon ik daar snel terecht dus binnenkort kan ik beginnen met cognitieve gedragstherapie. Heeft iemand anders daar ervaring mee? Ook heb ik er sinds kort (helaas) medicijnen voor.Anoniem> 2 jaar geleden-
Ik heb zelf geen cognitive gedragstherapie gehad, maar ik weet er door mijn opleiding (sociaal pedagogische hulpverlening) wel veel vanaf.
Ik heb zelf last van angst en paniekaanvallen en probeer in die gevallen de theorie van cgt toe te passen. Dit houdt in dat ik mijn negatieve gedachtes bij langs ga en nadenk of dit wel klopt en of er ook een positievere gedachte is die ik zou kunnen hebben. Heel kort gezegd dan.. ;) zelf vind ik cgt erg prettig. Ik ben nu in traject bij een POH GGZ en zij motiveert het gebruiken van cgt ook bij mij.
Vaak zijn het negatieve gedachtes die de angst bij mij oproepen.
Iets anders wat mij soms helpt zijn ademhalingsoefeningen. Door via de buik ipv de borst te ademen wanneer ik paniek voel opkomen, zakt de paniek meestal weg. Hierover is veel te vinden op het internet!
Ik snap dat je liever geen medicijnen gebruikt. Maar geloof me dat medicijnen soms erg goed kunnen helpen. Ik ken veel mensen die met medicijnen goed functioneren, maar die zonder die medicijnen te angstig zijn om het huis uit te gaan. Natuurlijk is het voor iedereen anders, maar ik wil alleen zeggen dat medicatie niet altijd slecht hoeft te zijn!
Hopelijk heb je iets aan de cgt en de medicatie. Ik wens je heel veel succes en hoop dat je je straks beter voelt. Ik weet hoe naar het is om angstig te zijn en om paniekaanvallen te hebben, maar dit zijn dingen die je kan overwinnen en waar je mee kan leren omgaan.
Groetjes en liefs,S> 2 jaar geleden -
Ik weet precies wat je voelt.
Ik heb de zelfde vanaf 2001 tot heden.Nog nooit op vakantie geweest en woon sinds 2008 in de buurt van het ziekenhuis.Niet te geloven.Vaak naar de spoedeisende hulp en dan weer naar huis.
Ik ben regelmatig opgenomen geweest maar tot nu toe geen positieve resulaten geboekt.Ik ben nog steeds onder behandeling maar het wil gewoon niet lukken.Ik denk dat ik op het gegeven moment gek word.Vluchtb> 2 jaar geleden -
Hoi,
Ook ik ben helaas goed in piekeren en met momenten last van veel angst (door traumatisch verleden).Ikzelf slik geen medicatie maar heb wel therapie elke week wat erg prettig is en zit in een zelfhulpgroep voor mensen met angs en paniek.
Misschien is dat ook iets voor jou voor erbij?
Lieve groet,EvaEva> 2 jaar geleden -
Heb ook al vele jaren last van de angst... neem al 10 jaar Venlafaxine , maar begin volgende week met therapie en als dat nog niet voldoende is ga ik in dagbehandeling
Kelly> 2 jaar geleden -
Cognitieve therapie werkt goed. Maar door bepaalde omstandigheden duurde dat voor mij niet lang omdat ik meer problemen heb het hielp tegen depressie. Maar niet voor mijn angsten paniek. Pers heids stoornis. Ik heb dit van af mijn 40e en ben nu 68. Ik zoek mensen met dezelfde problemen. Zodat we elkaar kunnen helpen. Misschien Sam 'n dingen ondernemen. Alleen ga je niet zo snel weg. Ik woon in castricum. Je kan me berijk en op cobykroone@gmail.com. Ik hoop op heel veel reacties. Sterkte.
Anoniem> 2 jaar geleden -
Ik heb de training gedaan. Het heeft mij niet echt geholpen
Maarten> 2 jaar geleden -
Hoi,
Wat slik je voor medicijnen.Maarten> 2 jaar geleden -
Ik heb ook een angststoornis gegeneraliseerd ik ben ontzettend bang voor de dokter en om ziek te worden. Hierdoor krijgt mijn lichaam allemaal symptomen. Momenteel lig ik ook ziek op bed daardoor.. ik schaam me best wel. Ik zou zo graag normaal Willen zijn. Wat is jullie ervaring met medicijnen?
L> 2 jaar geleden -
Hoi!
Ik heb vorige jaar een soort van burn out (28 jaar) gehad gevolgd door paniekaanvallen. Ene al intenser al de ander. Eerste 2 weken thuis in bed gelegen. Erna direct hulp gezocht. Eerst bij de huisdokter die me doorstuurde naar een relexatie therapeut. Dit hielp om alle lichamelijke sensaties weg te nemen in de mate van het mogelijke. Dat was echter enkel een tijdelijke oplossing aangezien het door mentale onderdrukking kwam.
Daardoor in combinatie met relexatie en medicatie naar een psycholoog beginnen gaan. Na 8 maanden zo goed als volledig verlost van de paniek aanvallen en extreme spanning.
Maar sinds de Corona crisis terug last beginnen hebben maar nooit zo erg als in het begin. Het betert dus met de tijd maar er is tijd voor nodig. Ik heb zelf 3 jaar op adrenaline gewerkt en geleefd en daarom "betaal" ik hier nu de prijs voor. En gelukkig maar , want het is een bescherming van je onderbewuste.
Een grote tip of leuze die ik voor mezelf stel: time heals all wounds.Lvdm> 2 jaar geleden -
Hoi,
Ik ben een vrouw van 36 jaar en ben 8 jaar lang hypochonder geweest. In deze tijd hebben erge en minder erge perioden elkaar afgewisseld. Bij mij was er de constante angst om MS of ALS te krijgen.
Tot het moment dat ik er niet meer tegen kon. Ik kon niet meer functioneren.
Ik heb toen contact opgenomen met een hypnotherapeut. Ik heb een afspraak gemaakt voor een hypnosesessie van 1 uur in totaal. En sindsdien ben ik van mijn hypochondrië af!! Wat een opluchting!! Mijn angst compleet weg!! Ik ben nog steeds alert op mijn lichaam, maar de angst die voorheen kwam kijken bij alles wat voor mijn gevoel afwijkend was aan mijn lichaam is compleet verdwenen!!
De reden dat ik dit schrijf is om iedereen die kampt met angst te helpen ervan af te komen. Het maakt niet uit welke angst je hebt, het werkt tegen elke vorm van angst! Het werkt echt! Ik heb het zelf ervaren. Hypnose is voor veel mensen nog onbekend, maar zeker de moeite waard om je erin te verdiepen! Geen langdurige therapieën, geen medicatie!
Hypnose is veilig en werkt snel. Tijdens hypnose worden als het ware je gedachten en gewoonten gereset naar de periode vóór je angst. Je bent tijdens de sessie volledig bij kennis en hebt zelf de controle. Mensen, verdiep je hierin, zoek een gecertificeerd hypnotherapeut bij je in de buurt en probeer het! Baat het niet, schaadt het niet!
Succes!!Anoniem> 2 jaar geleden -
Nou bij mij is hypnotherapie en EMDR toegepast, omdat ik me altijd zo onzeker voelde, teveel andere mensen hielp en daardoor over mijn grenzen ging.
Tijdens de hypnotherapie zijn er jeugd trauma's naar boven gekomen, maar sindsdien ben ik een emotioneel wrak. Ik huil constant en ben heel angstig.
Het werkt dus niet altijd goed. Ik zit aan de kalmeringstabletten en ben angstig voor de lieve man die al 35 jaar in mijn leven is en onze relatie mij altijd een veilige basis .Mirjam> 2 jaar geleden -
Zeg niet "helaas" heb ik er medicijnen voor. De medicatie stel je in staat om verder te gaan met de therapie zonder dat de angst overweldigend wordt.
Sterkte
SiniSinilind> 2 jaar geleden -
Na het overleden van mijn ouder! Heb ik angst gekregen . Zo erg dat ik het de hele dag door heb. Paniek angst,negatieve gedachten en hyperventilatie hele dag door. Het is nu 2,5 jaar geleden. Eerst heb ik sertraline tegen depressie en angst. Heeft even geholpen maar toen na 6 maanden gestopt. Ging even goed en weer terug. Ik heb een afspraak staan met ggz om met een psycholoog te praten. Ik loop ook bij de fysiotherapie.
Ch> 2 jaar geleden -
Als jij je herinneringen zou kunnen uitsluiten, zou je dan nog last hebben van overmatige angsten.
Jan Strik> 2 jaar geleden -
Ik weet dat het niet leuk is om aan medicijnen te gaan. Maar soms ben je met medicatie gewoon een gelukkiger mens. En dat is toch wat we willen? Voel het niet als falen, maar als werken naar een meer gelukkige jij.
Lien> 2 jaar geleden -
Ik heb ook van alles geprobeerd, mindfullness, yoga en meditatie. Als het opkomt is het zo heftig dat inmijn gedachten en staat van zijn niet kan “overschrijven” door oefeningen ed. Ik weet het echt niet meer.
Jan> 2 jaar geleden -
Ik denk altijd minste dat ik me ziek voel denk ik al dat ik kanker heb ik weet niet wat ik moet doen
Gunther> 2 jaar geleden -
Sinds kort ook de diagnose piekerstoornis. Sinds maart zit ik in een burn out. Bij de psycholoog gekomen en zo op dit nu uitgekomen. Begonnen aan een training online en fysieke gesprekken. Ik ben zo moe van het piekeren en van de mensen die zeggen maak je niet zo druk. Alsof het een keuze is..
Linda> 2 jaar geleden -
Hallo, ik heb ook last van dwang- en piekerstoornis en ben op zoek naar een zelfhulpgroep in West-Vlaanderen, alleen verwerken is heel moeilijk.
S> 2 jaar geleden -
Hallo, ik ervaar angst en paniek bij de minste lichamelijke klachten. Zoals bijv vannacht. Ik schrik wakker, krijg bijna geen lucht en kom in een aanval. Heb de hele nacht wakker gelegen omdat ik het gevoel had, dat ik benauwd was. Ben dan bang dat het gevoel niet weg gaat. Nu ben ik zo op mijn ademhaling aan het letten dat het onprettig voelt om uit te ademen en ik daar een benauwd gevoel van krijg. Heel vervelend. Zit het in mijn hoofd? Of voel ik me echt benauwd. Ben inprincipe fit, en heb geen overgewicht. Gr.
RJ> 2 jaar geleden -
Ik heb ook angststoornissen en paniekaanvallen en Dwangstoornis straatvrees bang in openbare ruimtes bijvoorbeeld winkels en restaurants en bars en clubs en discotheken en kroegen activiteiten of sportverenigingen en evenementen café restaurant bioscoop overal waar mensen komen ben ik angstig
(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)Ruud> 2 jaar geleden -
Ik word s'morgens wakker en heb dan gelijk angst gevoelens neem dan 1/2 tabletje in en dan is het alleen de vraag gaat de hele dag goed of ik voel overal wat en ga aan het piekeren.Ik ben veel aan het wandelen .De ene keer helpt het wel andere keer niet.Door al dat gewandeld heb ik nu last van overbelaste pezen en spieren.Ik mag nu een 1/2 uur fietsen per dag.Wat ik wil is van die angsten af.Binnenkort een afspraak met een psycholoog hopelijk brengt hij verbetering.Nog even dit in mijn jeugd heb ik dit ook al meegemaakt heb toen ook therapie gehad 16 sessies gehad en ik kwam erover heen.Maar ze vertelden er wel wel bij dat het terug kan komen en dat is nu bij mij gebeurt blijkbaar.Ik probeer positief te blijven denken zodat ik er toch weer boven op kom.Ik hoop dan maar dat de gesprekken met de psycholoog helpen. Zijn er nog meer mensen met dit probleem?
Gerrit> 2 jaar geleden -
Ik word s'morgens wakker en heb dan gelijk angst gevoelens neem dan 1/2 tabletje in en dan is het alleen de vraag gaat de hele dag goed of ik voel overal wat en ga aan het piekeren.Ik ben veel aan het wandelen .De ene keer helpt het wel andere keer niet.Door al dat gewandeld heb ik nu last van overbelaste pezen en spieren.Ik mag nu een 1/2 uur fietsen per dag.Wat ik wil is van die angsten af.Binnenkort een afspraak met een psycholoog hopelijk brengt hij verbetering.Nog even dit in mijn jeugd heb ik dit ook al meegemaakt heb toen ook therapie gehad 16 sessies gehad en ik kwam erover heen.Maar ze vertelden er wel wel bij dat het terug kan komen en dat is nu bij mij gebeurt blijkbaar.Ik probeer positief te blijven denken zodat ik er toch weer boven op kom.Ik hoop dan maar dat de gesprekken met de psycholoog helpen. Zijn er nog meer mensen met dit probleem?
Gerrit> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Welke angstremmer
Veronique> 2 jaar geleden
-
-
Wereld oorlog 3 (Verhaal 392)
Een jaar geleden toen de oorlog nog begon was ik.heel bang .
Later ging het weer en dacht ik er niet zoveel veel aan
Nu de laaste paar dagen heb ik dat gevoel weer terug en word ik constand naar het nieuws getrokken
Nu ze weer drijgen en mensen op sociale media zeggen dat de wo3 er nu echt aan komt
Maakt me heel erg bang
Wie heeft het nog meer
Zal de Navo aangevallen worden of een kernwapen gegooit wordenIkke> 2 jaar geleden-
ik herken jou angst . zelf heb ik afgelopen jaar er ook erg veel last van gehad en geloofde meteen als ik wat zag over een 3de wereldoorlog of kernwapens raakte ik meteen in paniek.
Helaas zijn sommige mensen hier op social media opzoek naar views en fame , waardoor ze dit soort vervelende en enge dingen zeggen zonder dat er enige logica achter zit of ze verdraaien het verhaal.
zelf ben ik helderde kunnen gaan nadenken en logischer sinds ik het account op tiktok heb gevonden zijn username is : count Daedalus
deze man uit Engeland weet heel veel dingen over dit soort onderwerpen en hij weet ook waar hij het over hebt zonder bangmakerij. hij doet ook vaak uitleggen waarom de meeste dingen die je op social media ziet niet waar zijn.
voor mij heeft het enorm geholpen deze videos en duidelijke uitleg .
en vergeet niet dat het oke is om soms bang te zijn want we hebben nou eenmaal gekke leiders op deze wereld .
ik hoop dat je hier een beetje wat aan hebt !
groetjes, anoniemanoniem> 2 jaar geleden -
Beste anoniem dank je wel voor je bericht . Misschien kunnen we mail contact hebben. ? . Helaas is mijn Engels niet zo heel goed
Dus is zijn account op Tiktok.geen optie .
Want hoe reageert hij nu dan op alle ontwikkelingen en berichten die op de media geplaatst wordenIkke> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Beste ikke,
Natuurlijk is een oorlog vreselijk.
Probeer hier toch afstand van te nemen, je hebt er immers geen invloed op.
Lees er niet teveel over want dat maakt je onrustig.
Er komt heus een oplossing daar en er zal vrede komen.
Volgens mij ben je een gevoelig persoon en dat is een goede eigenschap.
Alleen kan het vaak ook tegen je werpen , gevoelige mensen hebben het vaak erg moeilijk.
Wees trots op jezelf, zeker in deze harde maatschappij.
Laat die angsten los en leef als een vlinder.
SterkteClaire> 2 jaar geleden
-
-
Het begon toen ik mijn eerste joint rookte (Verhaal 92)
Bij mij begon het op mijn 20ste toen ik mijn eerste joint rookte. Ik ''ging slecht'', had alle symptomen van een angstaanval. Ik dacht echt dat ik gek werd.. Sinds die dag is het met regelmaal dat ik een weer zo een aanval krijg. Wat begon als een ''bad trip'' is een angststoornis geworden. Bij alles wat ik doe denk ik negatief, ''wat als..'' Zo heb ik nu ook vliegangst ontwikkeld en allerlij andere fobieen wat ik hiervoor totaal niet had. Het is echt zenuwslopend en niks lijkt te helpen. De ene maand gaat het beter dan de andere, maar de angst is loert altijd om de hoek. Soms komt het totaal uit het niks op, terwijl ik in bed lig.. Het gevoel dat je aan het sterven bent of gek wordt. Echt heel vreemd dat ik vanaf die dag dat ik experimenteerde met hasj zo ben veranderd. Van een leuke happy jongen naar een zuur angstig mens.
Wie herkent dit en weet raad?Mario> 2 jaar geleden-
Hey, bij mij precies hetzelfde. Enorme angst om dood te gaan nadat ik een half jaar geleden een joint rookte met een vriend van mij. Heb toen 3 uur lang angst gehad dat ik dood ging met epileptische aanvallen erbij terwijl ik dat nooit eerder had gehad. Het enige wat ik kan aanraden is als je die enorme angst weer op voelt komen is voor jezelf herhalen dat er helemaal niks aan de hand is en erkennen dat het allemaal tussen je oren zit. Als je meegaat in je angst wordt het alleen maar erger. Vooral niet gaan letten op elk klein pijntje die je voelt want dat brengt je alleen maar in een negatieve spiraal. Oh en nog een tip voor als je ooit nog een joint wilt roken; doe het in een omgeving en met mensen waar je je 100% veilig voelt!!
Annika> 2 jaar geleden -
Hier hetzelfde verhaal. Een keer een joint gerookt (in de stad) en in een enorme paniektoestand terecht gekomen dat tot de volgende ochtend duurde, ik voelde me ook niet mezelf op dat moment. Daardoor een angststoornis ontwikkeld. Ik vraag me wel eens af of het nooit naar boven zou zijn gekomen, als ik niet die joint had gerookt
Mira> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Bij mij ook hetzelfde verhaal. Lees dat toch best veel, dat de angststoornis is begonnen met een blowtje dat verkeerd valt. Bizar eigenlijk dat daar zo weinig bewustzijn over is in onze samenleving. Blowen is gewoon legaal en lijkt zo onschuldig… Ik ben er vanaf gekomen door middel van cognitieve gedragstherapie. Het was niet makkelijk, heb het heel zwaar gehad. Toen m’n paniekaanvallen waren verdwenen nog een jaar lang met een zenuwachtig gevoel rondgelopen. Echt om gek van te worden, dacht dat het nooit meer over ging. Maar is ook gebeurd! Veel sterkte iedereen!
Mar> 2 jaar geleden
-
-
Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis (Verhaal 26)
Hallo, ik ben Cris 33jr en heb een gegeneraliseerde angststoornis.
Ik ben in Okt 2017 bij huis gekomen, ik voelde mij leeg, moe, en angstig. Ik ben in 2015 mijn moeder verloren waarmee ik een hechte band had. 5 dagen na de begrafenis is mijn dochtertje geboren.Rouwen kon ik helaas niet, mijn gezin was belangrijker. Er is daardoor heel veel gebeurd in ons gezin. Mijn vrouw raakte haar baan kwijt en werd overspannen. Dus ik moest de kar deels alleen trekken. heb ik met liefde gedaan.
Toen alles weer een beetje rustig werd, en mijn vrouw een nieuwe baan kreeg, begonnen de klachten. Dit was ongeveer begin 2017. Last van hartkloppingen, geen of weinig interesse in mijn gezin, moe en nergens tot weinig zin in sociale dingen.
Dacht dat het wel over zou waaien, maar schijn bedriegt. We hebben de woning verkocht en wilden graag wat groter wonen. van een rijtjes woning naar een bescheiden 2onder1 kap woning. Het ging alleen heel snel, binnen 4 weken de woning verkocht en nog niks weer. Dit was waarschijnlijk de druppel die de emmer deed overlopen.
Ik was mezelf niet meer, ik begon in paniek te raken. Mijn lichaam liet mij in de steek, last van de spieren, moe, de hele dag in bed willen blijven liggen. En maar malen hoe het allemaal verder moest.
Op een gegeven moment ben ik er zo van geschrokken dat mijn lichaam je zo in de steek kan laten, dat ik verdere scenario's ging bedenken.
"Straks wordt ik nog gek? Moet ik opgenomen worden? Ga ik mijn gezin wat aan doen?'
Vooral dat laatste laat mij niet meer los, straks wordt ik een psychopaat.
Je hoort zoveel verhalen in de media over mensen die al hun ellende mee nemen tegen over hun gezin. Dat ze hun kinderen wat aan doen, noem het maar op.
Ik loop nu bij een psycholoog, en aan de medicatie. Ik moest wel, ik vind dat dit geen gezonde gedachten zijn. Ik snap dat gedachten er zijn, maar de extreme gedachten maken mij naar en angstig. vooral het geen waar ik bang voor ben, dat het wel kan gebeuren.Cris> 2 jaar geleden-
Hey cris,
Ik hoop dat het inmiddels wat beter gaat met je:( is zo herkenbaar dit. Als je behoefte hebt aan een gesprek met iemand die het zelfde meemaakt dan sta ik er open voor. Ik merk zelf dat als ik er over praat het dan een stuk beter gaat.
06- **********(Redactie: Helaas verwijderen we i.v.m. de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen.)
Seff> 2 jaar geleden -
ik herken me hier wel in! en kan soms ook schrikken van mijn eigen gedachten. niet meer jezelf zijn en bang zijn dat je moet worden opgenomen. heel herkenbaar!
denise> 2 jaar geleden -
Hoii!
Ik herken mij echt in jou verhaal vooral dat laatste.. zelf ook pas moeder geworden en door de docus die ik gezien heb mijn onzeker heid ook een intense angst geformd om een gevaar te kunnen zijn.
Maar ik denk dat we even moeten beseffen als we dat zouden willen doen we niet bang zouden zijn :). En het ook dan als een gruwelijk persoon gedaan te hebben.
Ik weet het je gedachten en angst laten je soms twijfelen en het is niet makkelijk.
Als we elkaar blijven steunen komen we er vanzelfAnoniem> 2 jaar geleden -
Na jaren angst stoornis hyperventilatie nu al 9 jaar antidepressiva
Voel me heel goed en rustig!
Ben blij dat ik ermee begonnen ben!Katrien> 2 jaar geleden -
Hoi!
Ik herken mij hier ook in. Bij mij was de trigger een traumatische ervaring van vroeger, nooit over m’n emoties gepraat, kraakte regie schappen en toen kwamen die vervelende gedachtes opeens opzetten. Ik ben daar toen zelf uitgekomen (nooit over gepraat). Alleen heb ik het afgelopen jaar weer heel veel stress gehad & kwamen de angsten en gedachten weer opzetten. Daar weer erg van geschrokken en zo krijg je een visiueze cirkel.. Wel op het punt gekomen dat ik er klaar mee ben en ik heb nu besloten om weer in therapie om dit nu echt met een keer goed met een professional aan te pakken.
Je bent niet alleen en je bent ook niet gek!
Sterkte!Anoniem> 2 jaar geleden -
Hoi,
Ook voor mij is dit heel herkenbaar. Ik zit momenteel zelf in situatie die ervoor heeft gezorgd dat ik niet meer op een natuurlijk manier kan slapen . De hele dag door ben ik aan het piekeren en dat gaat door om het moment dat ik in bed lig en mijn ogen sluit. Daarnaast word ik soms overvallen door angst. Door de hele situatie zit ik momenteel gedwongen thuis (ik heb me ook ziek gemeld bij mijn werkgever) en omdat ik niet kan slapen én ik geen dagbesteding/afleiding heb duurt een dag heel erg lang. Op dit moment slik ik oxazepam zodat mijn lichaam kan ontspannen en ik toch 6 uren kan slapen. Mijn hele leven is ontregeld en ik kan nergens meer van genieten. Ik merk dat ik een erg kort lontje heb. Ik heb het gevoel dat mijn gezin hier ook onder ondanks dat ik heel goed kan praten met mijn vrouw. Ik ben in behandeling bij een psycholoog maar ik vind het een beetje zweverig en ik weet niet of het advies dat ze geeft mij zal helpen. Ik heb vertrouwen dat ik m.b.v. God eruit zal komen.Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Als je vertrouwt op de Heer Jezus zal je eruit komen! Ik kan van ervaring spreken , heb in de duisternis gezeten , kan er een lang verhaal van maken maar ik wist dat de Heer mijn redder is , het Licht van de wereld en de duisternis zal overwinnen en Hij houdt van zijn kinderen , Hij laat je niet alleen , nooit !!! Hij is trouw , geef je leven aan Hem , heef al je zorgen aan Hem en Hij zal je rust geven ! Ik ben nu met Zijn hulp al een jaar zonder medicatie , vr angst. Herken al jullie verhalen. Maar God wil jou hieruit halen. Spreek met Hem hierover , lees je Bijbel , het Woord dat leven geeft en hoop ! Hij ziet jou pijn , Hij houdt van je. Ik hoop dat ik je kan bemoedigen , vertrouw op Hem. Hij is zo liefdevol en genadevol , elke kracht van de duisternis zal moeten wijken! Zeg gewoon , Heer , ik kan niet meer , ik geef mijn leven , angsten , zorgen , aan jou. Ik wil je leren kennen , vul mijn hart met jou liefde , en leidt me de weg naar bevrijding. Hij is de Weg , de Waarheid en het Leven ! Je zal verandering zien , Hij beantwoordt elk gebed ! Hou vol , veel moed en sterkte in de Heer Jezus. Er is hoop ....
Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Een naar kippenvel sensatie (Verhaal 394)
Heeft iemand last van een naar kippenvel sensatie gevoel door heel je lichaam? Begin elke dag om half 5 in de ochtend. En ik heeft steeds een strak borstkast gevoel en soms een brok in mijn maag. Volgens internist heb ik dyskinesie van oesofagus. Iets met je slokdarm dat het eten traag gaat naar je maag. En het gaat vanzelf over zeg ze. Ik heb meerdere onderzoeken gedaan en alles is prima. Zoals endoscopie, echo, longfuctie, bloedonderzoek . Zit ook in de overgang .Dit heb ik elke dag ongeveer 4 maanden. Ben ook veel afgevallen.
Ik zit sinds kort bij een psychotherapeut en ook 1 behandeling gehad bij een osteopaat. En inmiddels heb ik een paar sessies Acupentuur gehad. Ik beweeg elke dag, maar die sensaties gaan niet weg. De sensatie verplaats ook. Bijvoorbeeld bij mijn armen, op mijn rug. Dit beheerst mijn leven ontzettend veel. Ben zeer verdrietig en ik kan van niks genieten. Wat zou dit zijn? Is misschien mijn nervus vagus ?
Psychotherapeut zegt dat ik hypochondrie heb
Met somatische klachten. Ik gebruik momenteel hormoonpillen voor de overgang.Herkent iemand deze klachten?Sylvia> 2 jaar geleden -
Hoe kom ik van die misselijkheid af (Verhaal 393)
Ik heb de laatste tijd stress opgebouwd omdat ik bang was iets te krijgen. Hartaanval, longen enz. Ik heb in 2020 een lichte TIA gehad. Daar heb ik gelukkig verder niets aan overgehouden alleen de vervelende gedachte dat je zo maar iets kan overkomen. Blijkbaar heb ik deze gedachte weggeduwd maar plotseling in oktober tijdens mijn vakantie na het eten voelde ik mij niet lekker. Dacht eerst aan een voedselvergiftiging, maar merkte ook onrust. Weer terug hier ging het weer wat beter. Toch bleef het in het kopje zitten en ben ik uiteindelijk naar de HA gegaan. Heeft bloedonderzoek laten verrichten. Dit bleek prima in orde. Op verschillende onderdelen geprikt. Kreeg een 9,5 van de HA. Maar nu komt het door al die stress van de afgelopen maanden heb ik geen eetlust meer en voel ik mij dus vooral s'morgens misselijk en de geeft weer stress. Neem dan een halve Lorezepam en dan gaat het wel weer. Hoe kom ik van die misselijkheid af. Help ik trek het niet meer.Nicole> 2 jaar geleden -
Ik zit momenteel in een impasse (Verhaal 391)
Als kind had ik al last van fobiën maar was ik er me weinig bewust van. Hoe ouder ik werd hoe meer er bij kwamen en hoe meer hinderend ze werden in mijn leven. Daarnaast ben ik ook in een langdurige depressie verzeild geraakt als tiener, als jongvolwassene werd de depressie wat minder maar toen kreeg ik last van angstaanvallen en beperkten mijn angsten me meer en meer.
Uiteindelijk de stap gezet naar therapie. De angstaanvallen heb ik grotendeels onder controle gekregen en met de fobiën was ik ook stappen aan het zetten. Maar toen kreeg ik een burn/bore-out en werd de behandeling on-hold gezet om mijn burn-out aan te pakken.
We zijn nu al een hele tijd later en we weten niet meer in hoeverre ik nog last heb van een burn-out want het blijkt dat ik terug in een depressie verzeild geraakt ben.
Daarnaast vermoed mijn psycholoog ook dat ik ASS (autisme) heb, wat niet verwonderlijk zou zijn want het zit in mijn familie.
We zijn op een punt beland waar niemand nog echt lijkt te weten hoe ik terug op mijn voeten terecht kan komen. Daarnaast komt mijn therapie binnenkort ten einde (verlaagd tarief - beperkte tijd).
Ik zit momenteel in een impasse en heb geen idee wat te doen, wat uiteraard ook om mijn gemoed slaat...
Anoniem> 2 jaar geleden -
Het gevoel dat ik in the truman show leef (Verhaal 390)
Ik ben paranoia dat iedereen om me heen niet meer van me houdt, me haat. Omdat ik mezelf niet waardevol vind. en ik ben heel erg bang dat ik dood ga, ben psychotisch. en ik denk zoveel enge dingen. Ik heb gisteren nacht gegild, ik ben wel erg gelukkig met mijn huisdier en vriendin en ik hou heeeeel veel van mijn familie vriendin en vrienden.
ik heb het gevoel dat ik in the truman show leef... Dat iedereen mij kan zien, bekijken, privacy weg..
Wat moet ik doen?
Jo> 2 jaar geleden -
Piekeren door het willen controleren van alles (Verhaal 389)
Realiseer me dat het piekeren bij mij in feite wordt veroorzaakt door het willen controleren van alles
En ja ik weet dat dat onmogelijk is.
Maar zet het maar eens stil.
Weet ook dat acceptatie heel belangrijk is.
Maar tja?Carla> 2 jaar geleden -
Altijd ging alles perfect (Verhaal 387)
Altijd ging alles perfect
Ik werkte 3 dagen en zorgde voor me twee Kids en gezin
Tot zo een 3 jaar geleden
Ik vergeet het nooit me eerste paniekaanval
Ik dacht dat ik dood ging
Ik ben altijd een tengere vrouw geweest maar na 3 jaar alleen maar paniekaanvallen en angst bij elk ding wat ik voel in me lichaam is me gewicht ook nog maar 45 kilo en er een sonde geplaatst moet worden
Ik voel me zo eenzaam in deze weg
Iedereen die zegt je moet gewoon die knop omzetten en dan ben je er
Was het maar zo simpel
Ben zo bang dat ik me hele leven hierin in blijft zittenCorrie> 2 jaar geleden-
Heeft iemand positieve verhalen om hieruit te komen
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hallo Corrie ,
ik ben op dit moment bezig met ademhaling oefeningen, en het werkt een beetje maar positieve verhalen vind ik ook niet echt en dat is wat mij ook zo bang maakt.
om elke week de dood in de ogen te kijken is zo naarBarry> 2 jaar geleden
-
-
Mijn angst is vooral gefocust op ziektes en de (Verhaal 374)
Hi!
Ik ben een meid van 21 jaar. Ik heb sinds mijn 14de last van paniekaanvallen en angst.
Tijdens een les geschiedenis kreeg ik out of the blue een paniekaanval en dacht ik dat ik dood ging. Dit was zo traumatisch waardoor ik tot op de dag van vandaag er nog last van heb. Soms periodes minder en soms wat heftiger. Zoals nu vanaf de zomer al.
Mijn angst is vooral gefocust op ziektes en de dood. Alles wat er over gaat is een enorme trigger voor paniekaanvallen en angstige gedachten. Zo erg dat ik niet meer als 2/3 dagen kan werken omdat het anders gewoon te veel is. Ook durf ik niet alleen te slapen om de angst om dood te gaan in mijn slaap.
Ik wil iedereen meegegeven dat ze niet alleen zijn. Angst en paniek is het vervelendste gevoel wat iemand kan ervaren. Maar probeer niet op te geven. Het leven is te mooi om het niet te proberen. Ook al voelt het leven soms juist als de grootste angst..
Als iemand contact wil hebben om erover te praten sta ik hier voor open! En wil ik graag helpen.
Groetjes!
Pascal> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hey, ik heb precies hetzelfde echt, ik ben zelf 22 jaar. Maar wat je zegt komt me heel bekend voor.
En inderdaad, we zijn niet alleen! We komen er allemaal sterker uit al heeft het tijd nodig!
Sterkte!SY> 2 jaar geleden