Deel je verhaal
-
Ben het huis uit gevlucht door hyperventileren (Verhaal 123)
Vannacht is heftiger dan andere keren. Ik ben angstig om te gaan slapen. Ben het huis uit gevlucht door hyperventileren. Natuurlijk is het buiten stil vanwege de avondklok en dat maakt mij nog angstiger, er is niemand die mij kan helpen als ik onderuit ga. Nu lig ik weer in bed en mijn ademhaling is (denk ik) weer onder controle maar voel nu telkens steken in m'n hart en daar wordt ik weer angstig over. Ik wil slapen maar de angst houd mij wakker en ik zie de klok steeds dichter naar de ochtend gaan. Ik moet slapen. Soms zit ik te denken om een aed? privé aan te schaffen, zo erg is het. Ben op m'n hoede, nog steeds. Begrijp jullie mij?
Ron> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik begrijp je heel goed; wandelen vind ik ook het beste. Je zal niet onderuit gaan, mij hielp de gedachte dat het geen echte angst was, maar slechts een gevoel dat voorbij gaat.
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Hyperventilatie als ik in bed lig (Verhaal 113)
Hi. Daar ben ik weer. De laatste maanden heb ik vaak last van hyperventilatie en meestal als ik in bed lig. Soms is die angst zo beangstigend en deze wordt steeds erger (vicieuze cirkel) dat ik mij aankleed en het huis uit vlucht. Ik loop dan als een kip zonder kop snachts door de wijk en ren /wandel sterk door om mezelf moet te maken zodat de ademhaling hopelijk hersteld. Nu met die avondklok kan ik dus niet meer naar buiten.... En de tuin is geen optie alhoewel ik dan wel buiten bent. Heeft iemand een oplossing?
Ron> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hoi ik heb hetzelfde loop ook door de wijk ik ben nu aan her opbouwen met ad dus misschien wordr t minder als het eenmaal
Werkt! In t verleden ook gebruikt
, toen werkte het na een poosjeGeen> 2 jaar geleden
-
De een wel en de ander niet gevaccineerd (Verhaal 234)
sinds 2 maanden heb ik een angst ontwikkeld door een bericht uit Italie QR code nodig om te kunnen werken,ik ben de gehele dag nerveus en gespannen en slaap slecht.Maak mij ontzettend veel zorgen over de coronamaatregelen die gaan komen en dan met name de QR pas voor op het werk.Ik ben nu 4 mnd met vervroegd pensioen en mijn vrouw werkt nog deels. Ik ben gevaccineerd en mijn vrouw wil hem niet. Dit geeft mij zoveel onrust dat ze daardoor niet meer naar haar werk mag en zonder inkomen zit,dan moeten we leven van een klein pensioen.Heb diverse pogingen gedaan om haar over te halen om de prik te laten zetten,maar no way dan nog liever de kogel zegt ze dan.We hebben gelukkig nog spaarcentjes maar op deze manier is dat snel op .Ik word of (ben) er zo langszamerhand depressief van .Zijn er hier misschien meer in een soortgelijke situatie.Ik heb het gevoel dat wij het enige stel zijn waarvan de een wel en de ander niet gevaccineerd isJan> 2 jaar geleden -
Overal druk om maken (Verhaal 233)
Zijn hier meer moeders met een pieker/angststoornis?
Ik ben zelf een 21 jarige moeder van een zoontje van bijna 1 jaar, zelf heb ik de hele dag door angstige pieker gedachtis die mij dan ook echt een paniek aanval geven. Ik kan me dan ook overal druk om maken, heb bijvoorbeeld maanden en maanden terug een docu gezien van een normale man die zijn kinderen wat heeft misdaan hier kan ik dan ook de hele dag over piekeren wat als ik dit ook krijg uit het niets, wat als ik gek word en een gevaar zal vormen. Het lijkt wel bijna dwangmatig zodra ik opsta is het maak je niet druk je zal dit en dit niet doen en dan gaat het de hele dag door met alles wat ik positief denk komt er wat ergs angstig achteraan..
Hoop dat iemand zich hierin herkend..
Maaktnietuit> 2 jaar geleden -
Trekt mijn gezin dit? (Verhaal 144)
Ik heb zins een jaar een angststoornis wat mijn hele leven op de kop zet. 24 u/PD spanningsklachten en zo goed als geen slaap met lorazepam . Soms zo uitgeput dat ik het leven heel zwaar vindt. Komt dit ooit nog weleens goed en trekt mijn gezin dit. Mijn stemming bepaald alles thuis en dat doet mij zeer. Heb mindfulnes vaardigheden therapie en gesprekken met psycholoog gehad. Hoe kom ik van die constante spanning en angst af en kan ik weer leven. Heeft iemand tips of positieve berichten voor mij hoe verder.Wouter> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
STOP met benzo diazepines - AUB je gaat er stuk aan - ben zelfs na maar 7 maanden (2020) MATIG gebruik (oxazepam, lorazepam, afbouwen diazepam) (2021 jan feb maart) door een HEL gegaan.
Benzo zijn niet het antwoord, heb nog steeds angsten, maar doe het liever met supplementen, en er zijn er genoeg.
Er zijn ook hele goeie slaap supplementen, GABA of HTP-5 zoek er naar, ik slaap nu goed.. heb alleen mijn probleem ochtend angsten snellere hartslag onrustig vooral, te veel cortisol waarschijnlijk.
Ook last van darmen wat alleen maar erger werdt na die rot benzo's - stop er mee echt.Joop> 2 jaar geleden
-
Klachten na de angstaanval (Verhaal 231)
Goedenmiddag
Ik heb alweer geruime tijd last van paniek en angst stoornis .Gisteren was heel heftig ,alle negatieve gebeurtenissen kwamen boven en kreeg aanval op aanval 3 achter elkaar .nu nog heb ik last van de aanvallen die ik gehad heb .
Mijn hoofd blijft tintelen ,zwaar gevoel aan de ene kant ,leeg gevoel aan de andere kant en af en toe komt weer een kleinere aanval.
Zijn er meer mensen die er last van hebben? Klachten Na de angstaanval?Platvis> 2 jaar geleden -
Afleidende luisterverhalen (Verhaal 229)
Ik heb niet de kracht om verhalen te lezen. Ventilleren doet goed maar is heel vermoeiend. Waar ik naar zoek, maar niet vind, zijn online therapeutische "verhalen" die ingesproken zijn om de angsten, frustraties, onzekerheden, pijn en trauma´s van langdurig zieke mensen af te leiden. Naar een andere "positieve" wereld. Die ons geruststellen, kalmeren, motiveren en geen achtergrondmuziek hebben. Die speciaal voor "mij"), en de massa andere mensen die elke dag fysiek en mentaal keihard moeten vechten, grotendeels geïsoleerd zijn en de meeste tijd op bed móeten doorbrengen gemaakt zijn. Niet het standaard verhaal van "het is een zware tijd, gooi je ballast overboord en er komen betere tijden". Meditaties voor angsten e.d. bestaan. Die ken ik. Daar zit vaak achtergrondmuziek op en duren niet zo lang. Het zou zó helend zijn meegesleept te worden in een lang luisterverhaal wat eventueel tussendoor stopgezet kan worden. Engels of Vlaams, maakt niet uit. .... enne... zoals de meesten in mijn situatie: ik leef van een zeer klein budget waar ik net mee rond kan komen.
Voorstellen? Tips?Lymie> 2 jaar geleden -
Angst vreet me op (Verhaal 228)
Hallo,
ik ben zelf een jonge meid van 18 jaar. Sinds corona begon heb ik echt last gekregen van angst/pieker stoornis. Het was van de een na de ander dag plots gekomen. Het begon in februari toen ik mij wat minder goed voelde en ja hoor 2 dagen later lag ik 24/7 in bed met de gedachte dat ik dood ging en een erge ziekte had. Slapeloze nachten, pijn op de borst, hartkloppingen. Vervolgens had ik mijzelf aangepraat dat ik een hartaanval zou krijgen, dit zorgde ervoor dat ik zo gefocust was op mijn hart dat ik met nergens anders bezig was. Het waren emotionele weken want ik wist niet wat er met mij aan de hand was, vervolgens stuurden mijn ouders mij naar de dokter want zo kon het niet verder. Toen heb ik te horen gekregen dat ik last heb van een angststoornis. Het luchtte maar voor een paar dagen op, maar daarna begon het weer. Wat als de dokter het fout heeft? Wat als ik toch hartproblemen heb en binnenkort dood ga? Dit waren de vragen die ik mijzelf heel de dag door stelde. Ik moest terugkomen van de dokter als het niet goed met mij ging na 2 weken, na 1 week zat ik daar al. Doorverwezen naar een psycholoog. Zo heb ik ongeveer 10 sessies gehad, het hielp en uiteindelijk ging het beter. Zo beter dat ik er eigenlijk niet meer aan dacht. Nu is het oktober en is er een familielid op een tragisch wijze overleden, zelf zit ik nu in het buitenland met mijn familie te wachten tot over een paar dagen de begrafenis zich gaat plaats vinden. Als een persoon die last heeft van hypochondrie kan je wel raden dat mijn klachten als een speer weer terug zijn gekomen, maar het lijkt wel of ze 20 x zo hard aankomen... over een paar dagen is ook mijn vlucht naar huis, ik kan hier niet op wachten aangezien ik bizarre heimwee heb en thuis voel ik mij een stuk vertrouwder. Maar het punt is nu dat ik die dag alleen naar huis ga vliegen en mijn moeder komt een paar dagen later. Ik kan de angst maar niet opzij zetten dat er wat ergs met mijn moeder gaat gebeuren, die angst vreet mij letterlijk op en ik ben een lopend wrak. Ik zit alleen maar te denken van oh wat als dat met mijn moeder gebeurd, wat als ze overlijdt, wat als dit, wat als dat. Vragen die constant in mijn hoofd rond malen en maar niet weggaan. Heel de dag door heb ik nu weer last van paniekaanvallen, ik hoop dat iemand hier op het forum zich in kan vinden en ik hoop dat ik niet de enige ben....Froukje> 2 jaar geleden -
Ik kan mij niet neerleggen bij de diagnose angststoornis (Verhaal 33)
Mijn verhaal... in het heel kort dan wel...
na een turbulente zwangerschap en een angstaanjagende bevalling begint mijn verhaal 4 jaar geleden.
Na enkele heftige weken met een pasgeboren en een keizersnede voel ik mij niet zo al te best. Ik bleef maar veel bloedingen hebben... zelf na 3 weken. Naar de dokter... naar de gynaecoloog... online dokters... maar volgens hun helemaal normaal. Tot ik plots aan tafel bij mijn ouders heel onwel werd. Nog nooit kende ik zo een gevoel. Gelukkig hielpen mijn ouders toen met de opvang van de baby en kon ik even gaan bijslapen. Uiteindelijk na grondige controle bij de gynaecoloog bleek ik een zware baarmoeder ontSteking te hebben door achtergebleven placenta resten. Weer onder het mes dus.. de maanden gingen dan heel snel voorbij met veel stress en zorgen door een huilbaby. Tot ik plots in de zetel lag te ontspannen en mijn hart plots in alle richtingen tekeer ging. Volledig door angst verdronken voelde ik mij de dagen daarop zeker niet beter. Naar de dokter dan maar... bloeddrukverlagers gekregen. De volgende ochtend na 2 pilletjes kon ik niet meer op mijn benen staan doordat mijn bloeddruk te laag was. Hup opnieuw naar de dokter... tranen met tuiten heb ik geweend... ik voelde me slecht. Steeds duizelig, wazig zien, soms vielen mijn gedachten weg, mijn hart dat in het rond sloeg. Dan kwamen we met angstremmers naar huis... wat niet genoeg hielp... dan maar in combinatie met anti depressiva. Bij de psycholoog had ik meer zweetuitbarsingen dan wat anders... probleem was dat ik eigenlijk niet wist wat ik tegen de psycholoog moet zeggen. Ik had geen problemen enkel mijn lichaam wou gewoon niet meer mee! Dan kwamen een paar betere maanden en was alles onder controle. Nu 4 jaar later en vele UPS en downs verder zit ik weer heel diep. Ondertussen heb ik ervoor gekozen om bij een psychiater te gaan. Hij kan mij beter behandelen ivm lichamelijke klachten. Nu gebruik ik sertraline, van 50 Mg naar 100 naar 150 en nu op 200mg. Vooral omdat mijn lichamelijke klachten niet verdwenen. En telkens ik bij de psychiater ben vraag ik hem wat er met me mis is... angststoornis zegt hij dan. Ik kan mij niet neerleggen bij deze diagnose. Ik voel me grieperig, spierpijn, spierzwakte, tremor, zweetbuien, hartkloppingen, darmen helemaal overhoop. Ik twijfel over mezelf en ben meer duizelig dan normaal. Ik probeer alles te geven voor mijn gezin en vooral door te gaan. Maar eerlijk... mijn leven is een hel op deze moment!Tiffany> 2 jaar geleden-
Ik herken jouw klachten en het gevoel in je onderbuik dat er gewoon echt iets niet goed is in je lichaam. Als je echt dat gevoel hebt zou ik gewoon doorgaan met onderzoeken en bij de dokter aangeven wat je dan zou willen laten onderzoeken wat jou er van overtuigd dat er niks mis is.
Ik hoor van veel mensen dat ik het moet laten rusten accepteren etc maar dat kan ik gewoon niet. Je hebt zelfs van die prescan klinieken waar je alle tests en mri etc kan doen alleen kost dat wel wat. Ik zou zeggen luister naar je gevoel. Zeg niet dat het niet ook psychisch zou kunnen zijn dus therapie kan nooit kwaad.Kim> 2 jaar geleden -
Bij mij hielp lorezepam
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hi, klinkt alsof he last hebt van verlatingsangst. Zoek daar eens wat info over. Sterkte! Het is heel goed te behandelen en ervan af te komen. Zoek hulp!
ARockinRobin> 2 jaar geleden
-
-
angstaanvallen sinds corona (Verhaal 71)
Hoi,
Sinds begin van de Corona en iedereen in zen huis moest blijven ben ik angstaanvallen beginnen krijgen.
Ik ben enorm op mijn rust gesteld snachts ook voor mijn kinderen .
Maar 1 van onze buren is nogal luid.. meerdere malen op aangesproken of dit na 22u stiller kan en helpt een tijdje maar dan gebeurt het weer.
Ondertussen hebben wij ook een mooie kans gekregen en gaan wij verhuizen alleen zal het probleem mee verhuizen denk ik? Ik kan nietveel meer verdragen van lawaai en wil hier graag vanaf ik ben al naar een therapeut geweest en neem medicatie om Te kalmeren .
Ook al veel moeten horen dat ik er mij moet over zetten en alles wel goed komt . Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk met een verhuis voor de deur .. zou gewoon eens deugd doen moesten er nog mensen zijn die dit herkennen.. grtjsAnoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hi Ophelia,
Kun je hulp inschakelen van familie en vrienden? Of een therapeut. Al is het maar voor je zelf om gesteund en je begrepen te voelen. Dat is zo belangrijk voor jezelf dat jij niet aan de situatie onderdoor gaat. Zeker met een kind erbij.
Jij kan je partner niet veranderen. Hij moet zelf inzien dat het zo langer niet gaat. Zorg goed voor jezelf!
Veel liefs en sterkte.RockinRobin> 2 jaar geleden
-
Ik maak me enorm zorgen over de toekomst (Verhaal 119)
Wij hebben pas een nieuw huis gekocht. Dit huis vertoond wel wat verborgen gebreken en ook het energieverbruik sluit niet aan met wat het volgend het energieverslag van de verkoop moet zijn. Ik maak sindsdien enorm zorgen over de toekomst. Ik loop constant met de daver op het lijf en lach bijna niet meer. Enkel s avonds lijkt mijn lichaam tot rust te komen. Ik heb heel veel schrik dat ik mijn toekomst vergooid heb. Huis verkopen is geen optie, dan blijven we met een gigantische put achter. De enige optie is me erdoor te slaan. Maar door de hevige angsten ben ik verlamd. Diep vanbinnen geloof ik ook niet dat het goedkomt.
DM> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Beste DM,
Je staat er niet alleen voor en hoeft het niet alleen te dien. Denk aan je partner, instanties, vrienden. Vertel ze waar je mee zit en vraag om hulp! Sterkte!RockinRobin> 2 jaar geleden
-
Stottertrauma (Verhaal 220)
Kort , stottertrauma , je verliest je IK je bent nooit jezelf en mijd spreken mensen ,ongewild isolement, eenzaamheid is onverdragelijk, gevolg zware depressies ,verslaving drank roken, je opsluiten,verlies werk, geen vrienden kennissen laat staan een vriendin ,geen vakanties. Weet zeker dat mensen die extreem verlegen zijn of blozen andere contactproblemen hebben ook zo leven niet allemaal , ben ook hoogsensitief lastig niet verwerken van teveel prikkels en emoties niet reguleren. Hoop dat mensen die dit lezen beseffen dat je er uiteindelijk alleen voor staat alleen jij jij kan dit misschien veranderen,ik probeer het elke dag. Iedereen die hier post wens ik alle kracht hoop en eigenliefde toe om beter te worden !!arthur> 2 jaar geleden -
Ik wil er vanaf ik wil winnen van de angst (Verhaal 219)
Elke dag de angst die mijn leven beïnvloed elke dag de doemscenario’s en alarm bellen in mijn hoofd die er voor zorgen dat ik me afzonder van het leven van wat ik echt wil, ik word belemmerd en geblokkeerd in het leven door mijn eigen angsten en gedachten en het lukt mij niet om de angst te overwinnen telkens wanneer ik het overwonnen heb gaat het even goed en durf ik alles weer en kan ik alles weer aan maar snel daarna ben ik weer terug bij af en zit ik weer in hetzelfde visuele cirkeltje..
nu de laatste tijd heel erg bang dat ik gek ga worden of de grip over mezelf verlies omdat mijn hersenen teveel over uren draaien en ik het niet meer bij kan houden, ik ben bang dat ik geen controle meer over mezelf heb.. de paniek aanvallen de hyperventilaties.
Ik wil er vanaf ik wil winnen van de angst.
Jammer dat we met z’n allen op deze website zijn beland maar hopelijk komen we er allemaal op een dag vanaf!Anoniem> 2 jaar geleden -
Kan niet geloven dat dit het echte leven is (Verhaal 154)
Ik heb een tijdje terug wiet gerookt waar ik erg bad op ging. Dagen er na steeds het idee dat ik een droom zat etc. Gaat nu wel beter, maar ben erg bang dat ik niet echt leef of dat ik door de trip in een ander leven zit of iets dergelijks. Maakte mij voor de trip ook wel eens druk om dit soort dingen, maar ben heel erg bang dat ik nooit ga geloven dat dit het echte leven is. Iemand die dit herkent of mij kan helpen? Ik trek het echt even niet meer allemaal. Ik wil weer gewoon kunnen genieten. 😞Anoniem> 2 jaar geleden-
Dit is derealisatie, zoek maar eens op
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dit herken ik. Het is een beschermingsmechanisme van je hersenen. Hoe eng het ook is, het is er voor je. Ik heb dit vooral wanneer ik hoog in de stress zit. Vreselijk maar kan geen kwaad.
Bus> 2 jaar geleden
-
-
Het idee dat mijn hart ermee gaat stoppen (Verhaal 205)
Ik ben zelf ik Maart 2021 overvallen door een acute paniekaanval in de auto, ik heb nog dagelijks last van spanning. Het idee dat mijn hart ermee gaat stoppen, en dit zonder enkele aanleiding. Ik slik nu Venlafaxine Aurobindo 75MG, elke dag blijf ik dit gevoel nu hebben en ben uiteindelijk ook aangemeld bij de GGZ paniek. Ik werk in de beveiliging en ben vaak ooggetuige van geweld richting mij geweest. Echter zie ik hier geen verband tussen terwijl mijn praktijkondersteunende psycholoog dat wel zag. Iemand verder nog ervaring of tips en tricks voor angst met ziekte beelden of hartfunctie?Noah> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Dit is normaal. Soms komt t ineens omhoog. Kunnen we niks aan doen. Dat gebeurd gewoon. Hebben wij allemaal ook. Soms gaat t jaren goed en ineens steekt t weer de kop op. Ma dat is ma voor even. Komt goed x
Anouk> 2 jaar geleden
-
Alsof mijn wereld super klein is door mijn angsthoofd (Verhaal 214)
Lieve mede angstige mensen,
Ikzelf ben 40 jaar en heb een angst stoornis.
Word vaak getriggerd want heb ook ptss.
Maar goed terug naar de angststoornis.
Word angstig wanneer ik van een ander afhankelijk ben b.v een dokter of als ik iemand anders moet vertrouwen omdat ik iets zelf niet alleen kan klussen of iets medisch etc.
Ik heb dus ook een medische angst en op dit moment heb ik dus iets medisch alleen de dokter weet niet goed wat het is en ik heb wel een recept mee gekregen om te proberen (ook daar heb ik angst voor medicatie) maar ik gebruik het recept toch en ik probeer de dokter toch te vertrouwen want kom er zelf niet uit.
Wanneer ik iets medisch heb ben ik vaak bang dat het niet over gaat.
Ik ben dan de hele dag door aan het piekeren ,voel me angstig verdrietig en denk dat ik het niet trek en het nooit meer goed komt.
Ik probeer dan wel afleiding te zoeken of helpende gedachten de denken maar de angst is te groot.
Ik lucht mijn hart wel bij mensen maar merk vaak toch dat die het niet begrijpen wat dan ook weer een angstig gevoel op leverd maar ook een eenzaam gevoel.
Ik merk dat ik mij door mijn angststroornis gevangen voel in mijn hoofd en lijf en in het leven.Alsof mijn wereld super klein is door mijn angsthoofd.
Wie herkent zich een beetje in mijn verhaal?of heeft wat troostende woorden of miss tips?!
Ik wens in ieder geval iedereen met een angststoornis hier op deze site veel sterkte en hopelijk kunnen we hier wat steun vinden bij elkaar.
Vriendelijke groetjes EvaEva> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik begrijp je. Je bent niet alleen!
Anouk> 2 jaar geleden
-
Ik dacht dat ik dood ging (Verhaal 216)
13 juni 2017. Meest zwarte bladzijde uit mijn leven. Ik zat al best lang niet goed in me vel. Maar wat er die dag gebeurde was iets wat me leven compleet stil zette. Ik was onderweg na mn dokter. 5 min in de auto.. en daar.. complete paniek aanval. Ik dacht dat ik dood ging. Is een gevoel die alleen mensen kunnen omschrijven die t zelfde hebben gevoeld. Ma daar bleef het niet bij. 2 jaar lang elke dag angst. Als je je been breekt is t zichtbaar. Maar als je een error hebt in je hoofd is het moeilijk te begrijpen voor anderen. Eerste 2 weken van me angststoornis waren hel. Ik wou niet meer. Trillen, overgeven, pure doodsangst. Zelfs de medicatie (alprazolam) helpte niet. Niks. Dag na dag was alsof ik leefde in de allerergste nachtmerrie. Ik heb uiteindelijk bij gzz de perfecte hulp gekregen. Er was geen andere uitweg dan met antidepressiva te beginnen. En 4 jaar later kan ik zeggen.. ik ben erruit gekomen. Echt. T was niet makkelijk. Maar echt waar er is een uitweg. Je moet er hard voor vechten. Ma geloof in je zelf. Jullie zijn niet alleen. Wij snappen elkaar xxAnouk> 2 jaar geleden -
Ik beland weer in de vicieuze circel (Verhaal 198)
Ik lees genoeg verhalen terug en ik ben niet de enige die met angst leeft. De ene meer dan de ander. Maar ik zie maar weinig reacties met tips of iets dergelijks. Ik wilde deze post heel anders beginnen, maar moest het even kwijt. De laatste tijd en vooral nu (omdat mijn angst mij wakker houd) heb ik een enorme angst ontwikkeld, dat ik niet durf te gaan slapen (en dat ik niet meer wakker wordt). Dit maakt mij zo angstig en ik beland weer in die vicieuze cirkel en begint weer van voor af aan.Ron> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hallo Ron, ik heb hier vroeger ook last van gehad. Had last van hyperventilatie aanvallen waarvan ik dacht ik ga dood. Kon toen niet alleen gelaten worden ok niet met slapen. Dacht hetzelfde als jij. Zat ook in een cirkel waar ik heel langzaam ben uitgekomen. Door ondersteuning van naasten, medicijnen (antidepressiva, psycholoog. Was in het begin in 1 week 10 kg afgevallen. Uiteindelijk werd het beter, heel langzaam. Wens je heel veel strrkte en doorzettingsvermogen toe. Probeer er met hulp uit te komen.
Albert> 2 jaar geleden
-
9 maanden voor mijn pensioen (Verhaal 213)
Sinds 2 a 3 maanden zit ik thuis met een angst en stemmingsstoornis ( depressie) ben 65 jaar en hoef nog maar 9 maanden te werken voor mijn pensioen. Kreeg last van sombere gedachten, daardoor lichamelijke klachten, spanning vooral in de buikomgeving. Vroeger 8 a 9 jaar geleden heb ik hier ook al last van gehad. Zwaar depressief haast hele dag een half jaar eel op de bank gelegen. Bij wakker worden de gedachte, is het al bed tijd, ksn ok deze dag ovrrslaan. Nu wordt ik niet lekkrr wakker. Vooral weer spanning en maak ik me zorgen om dingen die nog dtaan tre gebeuten. In de loop van de dag ga ik me betrr voelen, vooral in de avond. Alsof ik Albert2 ben geworden. Maak me nu erg druk over een a.s. vakantie waar ik als Albrrt tegenop op zie. Ver van huis maakt me dan erg angstig. Maar Albert2 heeft daar geen last van. Ben in behandeling bij een psycholoog en een psychiater voor de medicijnen, slikte al antidepressiva voor onderhoud vvor angststoornis. Echtrr dat is nu verhoogd. Heb daar nog geen profijt van. Slik nu daarom ook 1 oxazepan 10 mg in de ochtend. Voor de 2e dag nu. Dat neemt eel de spanning in de ochtend weg. Al met al blijft het moeilijk om alles te verwerken en er mee om te gaan. Erg vermoeiend. En regelmatig word ik er moedeloos van. Ik wil iedereen met dit soort klachten heel veel sterkte toewensen, praat erover en zeg het tegen de mensen waarvan je houdt waar je last van hebt. Niet iedereen begrijpt hoe zwaar en moeilijk het is.Albert> 2 jaar geleden -
Het word weer erger (Verhaal 212)
Ik heb sinds 1.5jaar last van angst aanvallen en spanning het leek een tijdje beter te gaan maar het word weer erger en weet niet waar het vandaan komt loop al bij ggz maar tot nu help nikssabrina> 2 jaar geleden -
Ik neem al sinds mijn 12de (ben nu 50) alles op video op (Verhaal 200)
Ik vind het heel moeilijk om mijn probleem te beschrijven. Ik kan niet genieten van het moment, van het nu. Ik neem al sinds mijn 12de (ben nu 50) alles op video op om het dan later af te spelen en terug te gaan naar dat moment. Dan heb ik spijt dat ik het nooit bewust heb meegemaakt. Heel moeilijk om uit te leggen maar ik leef constant in het verleden. Ook als ik teveel prikkels krijg op een bepaald moment panikeer ik en voel me niet meer in het heden, de realiteit is weg. Later bekijk ik die momenten dan terug en probeer ze bewuster mee te maken maar dit is natuurlijk nooit meer hetzelfde. Ik heb duizenden uren aan videomateriaal en tot de dag van vandaag blijf ik alles opnemen.
Klinkt dit bekend voor iemand?Joris> 2 jaar geleden-
Ondanks de populaire uitspraak ‘leef in het nu’ denk ik dat het echt niet zo belangrijk is om ‘in het nu’ te genieten. Als je op video iets terugkijkt en dan geniet, is dat toch ook ‘nu’. Ieder mens is anders. Straf jezef niet. Dit is gewoon hoe jij bent en dat is helemaal prima. Minder spijt en meer genieten, of dat nou in het ‘nu’ nu’ is, of ‘nu’ terugkijkend. Dat maakt denk ik niet uit.
Anoniem> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dit is eerder wantrouwen maar geen angststoornissen/paniekaanval.
Zou je eerder gewoon samen over moeten praten.Loekie> 2 jaar geleden
-
-
Mij goed voelen voelt niet goed! (Verhaal 211)
Hallo,
Waar zal ik beginnen....4 jaar geleden heb ik de aller eerste Paniek/Hyperventilatie aanval gehad.
Ik ging de markt op, voor mijn toenmalige vriendin een warmte kussentje zoeken want ze had buikpijn.
Ik liep de Etos binnen en toen begon het, ik zag in een keer alles dubbel en wazig en voelde me iets wat duizelig, het eerste wat in mij opkwam was snel ergens iets zoets te gaan kopen zodat het misschien mijn duizeligheid zou weg nemen.
Ik liep de markt op naar een snoepkraam, voelde me tegelijk nog hetzelfde, kwam bij het kraampje aan en haald 5 euro uit mijn zakken, en legde mijn handen ( waarschijnlijk ongecontroleerd iets te hard ) op de tafel, de mevrouw die mij wilde bedienen, schrok, en rende van mij weg, ik begon toen noodkreten uit te slaan ( soort van schreeuwen en viel een soort van flauw ) ik kwam weer bij zinnen een minuut of 5 later bij de groenteboer en zij, zal ik meteen 112 bellen voor je ? ik zei nee dat hoeft niet mijn huis staat meteen achter dit kraampje.
Ik ging na 20 minuten te hebben gezeten naar binnen en voelde mij plot wel weer wat lekkerder, ik wilde wel wat eten want ik moest gaan werken, ik was totaal niet bezig met wat er allemaal gebeurd was ondanks ik geschrokken was.
Op dat moment dat ik dacht, ik ga iets eten en dadelijk werken begon ik spontaan hard te zweten, en moest in een keer overgeven.
Ik ben meteen na het ziekenhuis gebracht daarna, ben gaan zitten bij de eerste hulp en na wat te hebben gecheckt kreeg ik de uitslag, letter en figuurlijk...meneer dit is een paniek aanval/ hyperventilatie en zit tussen je oren...Ok..gelukkig niks ernstig.
Na deze dag is het alleen maar ergen en regelmatiger geworden...ik kreeg die aanvallen DAGELIJKS... rustig thuis op de bank, met mijn hondje wandelend, met de zoontjes van mijn vriendin in de speeltuin...het maakte niet meer uit wat ik probeerde om mijn rustig te houden of mij op te vrolijken, juist dan werden de aanvallen erger, hoe relaxter de situatie was hoe erger de aanvallen werden.
Ik heb toen mijn doctor benaderd en hem alles uitgelegd, de doctor zei ook meteen, tussen de oren, misschien een vorm van Fibromyalgie....tja...therapie dan maar proberen.. sure why not.
Ben toen doorverwezen naar PsyQ... na de eerste vragenlijst te hebben ingevuld ( bijna 300 vragen ) mocht ik eindelijk met iemand praten, een soort intake...ok...dat leek voor mij al meer dan genoeg als hoe die persoon mij behandelde...maakte continu fouten in het samenvatten van voor mij hele belangrijke levensgebeurtenissen ( verwisselde tot 3x toe de pesoon die ik heb opgegeven die direct naast mij op de bank is gestorven toen ik 10 jaar oud was ... mijn Opa, en elke keer zei zij, ok dus toen je vader dood op je schoot viel toen je 10 was....NEE MIJN OPA en dat tot 3x toe )
Ik was er toen eigenlijk al klaar mee...maar ok...laten wij het op zijn minst nog 1/2x proberen en misschien komt het goed.
Vraag, hoe sta je tegenover medicinale behandeling...?? NEE ik ben anti medicinale behandeling...daar ben ik van mening dat je daarna verslaafd eruit komt van de anti-depresiva...alles wat op " PAM " eindigt maakt je zo verslaafd als het maar zijn kan.
De tweede Afspraak was eigenlijk niet veel beter, weer een vragenlijst en toen 2-5 minuten nam ze de vragenlijst met mij door en thats it...sorry om vragenlijsten elke keer in te vullen ben ik niet hier...ik heb toen meteen de behandeling stopgezet.
Ik ben zelf veel maar gaan nadenken en heb gekozen voor, alles wat stimulerend is..LATEN...geen koffie vanwege de cafeïne, geen Thee vanwege de Theïne, geen alcohol.
Meer bewegen zoals sporten/fietsen en proberen mij op rustgevende dingen te fixeren en concentreren.
Jammer genoeg werd het alleen maar NOG erger :-( !!!
Als ik ging wandelen met mijn hond, was het net of er continu iets aan mij voorbij vloog, een soort zwarte schaduw, soms ook of iemand mij een harde klap geeft...ik wist niet wat ik daarvan moest denken en begon soms spontaan te huilen.
Ik kreeg ook zwaardere paniek aanvallen tijdens het wandelen waarbij ik noodgedwongen moest gaan liggen, ik wist niet hoe of waar want ik had mijn hondje bij mij...ik koos alsnog in de verwarde situatie ervoor om tussen de bosjes te gaan liggen en lag da ruim een uur.
Langzaam kwam ik weer bij en ben gaan lopen direct richting huis..heb het mijn vriendin gezegd maar die deed vrij laconiek erover....mmmm..ok die snapt of neemt het dus niet serieus.
Daarna de eerst volgende aanval was weer SUPER heftig, rustig thuis op de bank, kinderen waren bij hun vader, ik was alleen met mijn vriendin, het was weekend...dus lekker RELAXED WEEKENDJE toch...BAM...hoge hartslag en ik dacht ownee...ik had het gevoel continu op de bank rond te draaien en vroeg mijn vriendin 112 te bellen....dat is niet nodig...dit is zo weg....zei ze al Facebookend naast mij op de bank.
Toen werd het nog erger...ik dacht geen hulp te kunnen krijgen en wist wat naast mij zit is alles behalve helpend...ik dacht niet meer te kunnen praten...nam mijn telefoon op een of andere manier..en belde mijn vader op...daarna kreeg ik nog maar heel weinig mee tot aan het ziekenhuis toen ik weer beter bij zinnen kwam...meneer u mag naar huis...alles is goed.
Eenmaal thuis...zat ik met de vraag...raar...ben gezond zeggen ze, maar toch leek het alsof ik dood ging...ach zit tussen m'n oren..shit happens...ok
De kleine lichtere aanvallen gingen wel alsmaar door...wandelend...op het werk en op de fiets...net alsof je heel hard remt met je voorrem en voorover valt..best eng was dat.
Kort daarna kreeg ik alweer de 3de erg heftige aanval..weer was het weekend, weer was ik alleen met mijn vriendin...en ik was boven mijn eigen omkleden want we zouden een drankje gaan drinken in het centrum.
Tja waarom ook...hier heb je je volgende aanval..happy weekend.
Weer die hartslag maar nu..leek het continu of ik uit mijn lichaam trat...alsof ik van boven op mijn eigen lichaam keek..het leek alsof ik dood was en zag mijn hondje raar bewegen en kijken...ik vloog ( leek het op ) naar mijn hondje maar die leek bang voor mij...ik roepte hem maar hij verstopte zich...ik begon te schreeuwen naar mijn vriendin maar die kwam alsmaar niet...ik lag te draaien /vliegen....oplossing die ik dacht te hebben..ogen dicht...AMEN. Deze aanval zo met hartkloppingen duurde ook een uur denk ik.
De volgende ochtend werd ik wakker met super pijn op mijn borst..dat heb ik overigens elke keer na zon aanval.
De 4de heftige aanval was bij mijn vriendin thuis...zei was werken ( 's avonds in hotel ) haar kindjes lagen boven te slapen en ik ging een potje voetbal kijken...lekker rustig avondje....mmmm... nee mag niet!!!
Bam hartkloppingen en ik dacht weet je wat..nu het nog kan neem ik een aspirientje ( dat zou volgens de dokter kunnen helpen want maakt het bloed wat dunner dus voor de doorstroming )
Dat was een hele grote fout!!!
Het aspirientje " LEEK " te blijven hangen in mijn keel en leek net alsof ik aan het stikken was!
Daarna leek het net alsof het aspirientje heel langzaam ( SNIJDEND GEVOEL ) naar beneden ging en dan weer na boven en daarna weer naar beneden , en dit wel een uur lang.
Ik moest ook elke 2 minuten na de wc want moest overgeven en wilde overgeven zodat het eruit ging...MAAR er kwam maar niks uit...maar het gevoel ging ook niet weg..ik was in zware paniek...wist niet wat te doen en heb alsnog gelukkig 112 kunnen bellen toen het mij IETSJES beter ging, na ' ik denk " 5 minuten aan de lijn te hebben gehangen zeiden ze mij ook, meneer dankjewel voor het belletje, het zit tussen je oren.
Daarna...bleef ik nog wel wat aanvalletjes krijgen maar hele lichte....mmmm....raar....maar ok.
Weet je wat...ik begon de iets zwaardere aanvallen zelfs te missen...dit geloofd niemand mij natuurlijk.
Ik heb mijn dokter ook toen gezegd... en hoe raar dit ook klinkt.
IK VOEL ME GOED..MAAR MIJ GOED VOELEN VOELD NIET GOED.Loekie> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Vervolg, de text was te lang dus niet alles stond er.
Ik heb recent in het laatste jaar ( dus +- 4,6 jaar na de eerste ) nog maar 3 lichte aanvalletjes gehad, waarbij wel ervaringen meegemaakt.
Bij de eerste 5 maanden geleden ging ik op straat zitten en niemand die voor liep/fietste reageerde op mij, tja van je medemens moet je het hebben.
De tweede 3 maanden geleden, ik ging auto rijden en zag in een keer alles dubbel, ik schrok daar wel heel erg van want het was nog nooit tijdens auto rijden gebeurd.
Ik nam die ervaring 2 weken lang mee in mijn hoofd en had er dag en nacht koppijn van.
de derde 2 maanden geleden, toen ik mij net beter begon te voelen kwam er weer 1 tijdens het autorijden op de snelweg nu, ik parkeerde de auto langs de snelweg en heb een uur stil gezeten. Daarna ging het iets beter en heb met alle moed niet toe willen geven aan het aanvalletje en ben eigenlijk dom geweest om toch door te rijden naar waar ik heen wilde ( nog 50km moest ik rijden + 80km weer terug naar huis ) eigenlijk super dom, gevaarlijk voor mezelf en medemens geweest, maar ik wilde van mijn angst winnen.
Daarna nog weinig last gehad tot niet, ja afgelopen weekend in de supermarkt een hele lichte, maar die was na 20 min weer weg.
Ik hoop dat sommige de moeite hebben genomen dit alles te lezen...ik zou het verhaal helemaal uit hebben kunnen schrijven en nog veel meer ook kleinere gebeurtenissen met aanvallen kunnen beschrijven maar dan heb ik nog 5/6000 woorden nodig, dat leest helemaal niemand.
In de autoLoekie> 2 jaar geleden
-
Ik wil gewoon graag dat die gedachte snel weggaat (Verhaal 201)
Hallo allemaal ik wil graag ook mijn verhaal delen aangezien ik merk dat het mij erg helpt.
Bijna 3 weken geleden kreeg ik op vakantie erge buikpijn in de avond dus ik dacht misschien iets gegeten waar ik allergisch voor ben dus ik iets ingenomen voor als ik iets eet waar ik allergisch voor ben maar de buikpijn ging niet over. Uiteindelijk maar even een stukje gelopen en wonder boven wonder kon ik nog kleding passen in winkeltjes. Op een geve moment ging het niet meer en zijn we terug naar het hotel terug gegaan. Eenmaal daar ben ik maar even rustig gaan chillen en toen gaan slapen. In de nacht was ik erg onrustig en heb ik er ook alles uit gegooid. Toen ik de volgende ochtend wakker werd had ik overal spierpijn en hele erge buikpijn. Maar ik wilde wel even wat fruit eten en heb toen die dag niet zoveel gegeten. De volgende dag ging ik een stuk fietsen wat eigenlijk heel goed ging alleen toen ik die middag wat friet en kipnuggets (echt dom dat ik heb gegeten maar was een tentje waar ze de lekkerste kipnuggets had dus die wilde ik gwn) had gegeten kreeg ik gelijk weer last van mijn buik. In de middag hebben we toch maar even wat medicatie gehaald bij Apotheek daar en dit waren bruistabletten om je eten wat minder zwaar te laten vallen en dat ging eigenlijk wel goed. De volgende dag gingen we vanuit Milaan nog naar een andere shoppingmall en het was al half 3 dus we hadden allebei trek. Er is daar gwn niet zoveel keus dus we kozen iets uit wat een soort taco is met tonijn, mozzarella en tomaat. Ik begon toen heel erg na te denken en veel cola te drinken. Ik lie een winkel daarna in en kreeg meteen een misselijk gevoel en ik zeg ik moet zo spugen. Uiteindelijk het eruit gespuugd in een garage en daarna heb ik dagen niet meer normaal kunnen eten omdat niks meer smaakte. Toen zijn we in 1x vanuit Italië naar Nederland gereden en ben ik gelijk gaan bellen met de dokter want ik bleef met die buikpijn zitten en voelde me gwn niet goed. Dus ik kon een paar dagen later terecht en ik deed mijn verhaal en ze gaf wel wat tips over hoe ik weer kon eten met gedachten schema maar toen had ik nog niet zoveel last van mijn angst. Toen dat eten uiteindelijk weer goed ging en ik steeds meer gevarieerd ging eten dus niet altijd soep is mijn angst om te moeten spugen begonnen. Ik krijg van de stress een erg droge mond en hierdoor ga ik uit angst veel water drinken alleen door dat vele water drinken krijg ik juist last van spugen. Ik heb dan ook al meerdere malen moeten spugen. Die angst hiervoor belemmert mij enorm want ik kan dingen niet meer doen, even naar de Albert Heijn is al iets heel groots voor mij en ik mag dan van mezelf niet water drinken en luister dan maar een Podcast. Nu heb ik ook een spray gekocht die je stress zou moeten verminderen maar dat helpt nog niet helemaal hoe ik het wil. Ik denk er elke minuut/seconde aan en kan alleen maar aan mijn angst denken. Hierdoor wil ik niks meer ondernemen en wordt de drempel steeds hoger voor mezelf. Ik ben van plan om nu naar een psycholoog te gaan maar ik wil gewoon graag dat die gedachte snel weggaat en dat mijn lichamelijke klachten zoals buikpijn, vermoeid en spugen weggaan. Heeft iemand hier ook problemen mee/ of gehad en tips?Josefien> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Volgens mij komt deze angst vaker voor. Ze zeggen dat cognitieve therapie of EMDR goed kan helpen bij dit soort angst, of eigenlijk fobie. Ik zou het zeker snel gaan doen. Het schijnt in een paar sessies al te kunnen helpen? Heel veel succes en sterkte!
Anoniem> 2 jaar geleden
-
Angststoornis als een hoog sensitief persoon man (Verhaal 90)
Hoi iedereen,
Ik ben een hoog sensitief persoon, om eerlijk te zijn een hoog sensitieve jonge man van 21 jaar die angststoornissen heeft en ook nog eens door corona heen gaat. Dat ik een hoog sensitieve man ben betekent dat ik gevoelens intenser en dieper voel en gedachtes denk met grotere intensiteit. En de meeste mannen die zijn niet ‘echt’ zo. Zelf heb ik verschillende angststoornissen, fobieën, angstklachten en als een hoog sensitief persoon kan je ook eerder last hebben van angststoornis(sen), fobieën en angstklachten. Ik wil zien of er er nog meer hoog sensitieve mensen die door hetzelfde heengaan. Als jij 1 of meerdere angststoornis(en) hebt / fobieën / angstklachten die je belemmeren wat heeft voor jou geholpen / ben je er op een goeie manier van af gekomen? Ik hoop dat dat is gebeurt en dat je jouw ervaring met mij deelt en of het mogelijk / goed mogelijk is tijdens corona voor mij. Ik kijk uit naar (jullie) helpvolle, aardige reacties. Ik wil iedereen verder heel veel geluk, goede gezondheid, veel positiviteit en vrede wensen.Anoniem> 2 jaar geleden-
Beste anoniem.
Wat vervelend voor je dat je je zo voelt door je gevoeligheid.
Ik heb al 20 jaar last van depresieva gevoelens zwaarmoedigheid . Ik ben gevoelig voor drukte en op stresmomenten last van licht geluid etc. Ik voel ook sterk iemands gemoedstoestand aan. Er is nooit een diagnose gesteld bij mij .Maar ik.weet zeker dat ik een heel gevoelig persoon ben. Pieker ook heel veel. Overdenk alles. Ik voelde me de laatste 2 jaar heel slecht mentaal en fysiek. Ik begon heel erg te zweten in bed. Kreeg pijn aan de binnenkant van ellebogen en knieholte. Alsof er een strakke band omheen zat. Kreeg last van haaruitval en de pijn in mijn lijf werd erger. Zwevende pijn door heel mijn lijf. Ik.omschrijf het als een groeipijn of verzuring van bloed of spieren. Als ik in bed lag begon ik echt te beven. Inwendig. Vooral in mijn benen en armen. Naderhand ook in mijn hele lichaam. Traplopen voelde alsof ik gewichten aan mijn benen had. Ik kon geen vaatdoekje meer uitwringen. Ik had gewoon geen kracht meer in mijn armen.ik had ook heftige angst aanvallen en heel kortademig. Ik dacht echt dat ik een beginnende spierziekte had. Ik naar de dokter en mijn angst voor de spierziekte uitgelegd. Ze ging bloed laten onderzoeken. Ze vroeg of ik verder nog iets wist om te laten onderzoeken toen ze de lijst invulde.
Ik vroeg om de vitamine d ook maar te laten onderzoeken. O ja vitamine d zei ze. Toen ik voor de uitslag kwam was er niks aan de hand uitslagen waren goed maar het vitamine d gehalte was wat aan de lage kant. Was 40 ie en moest volgens hun 50 ie zijn.
Z3 gaf me een stootkuur vitamine d.
Dat moest ik dan 3 mnd doen en daarna met suplimenten van de drogist. Na.3 weken viel het mij op dat mijn ademhaling beter was geworden.
Dacht altijd dat ik een soort cronische hyperventilatie had. Ik kon nu dieper in en uitademen mijn spierpijn verdween voor een groot gedeelte. Ik heb nog maar een beetje spiertrilingen
En waar ik echt blij mee was is dat mijn gepieker stopte in mijn hoofd. Het was stil in mijn hoofd. Depressieve gevoelens zijn ook minder en mijn angstgevoelens zijn helemaal weg.Ik weet het natuurlijk niet zeker want ik ben geen dokter maar ik denk dat er een sterk verband is met de vitamine d is.
Hoe kan het anders dat ik me zoveel beter voel. Was ook altijd doodop. Nu heb ik ook weer vollop energie. Ik snap als je mijn verhaal ongeloofwaardig vindt
Maar zo is het bij mij echt gegaan. Ik wou dat ik dit eerder had geweten. Ik loop al 20 jaar als een zombie rond.
Ik wil oom even erbij zeggen . Vitamine d staat niet standaard op de bloedprik lijst. Dokters zullen ook niet zeggen om je vitamine d te controleren dus je zou het dan echt zelf om moeten vragen. Ik denk dat het iets te maken heeft met mijn hormoonhuishouding of zoiets. Heb ook altijd problemen gehad met heftige menstruaties enzo.
Wel altijd het gevoel gehad dat er iets niet klopte daardoor.
Ik vindt het echt bizar dat ik zo reageer op zoiets simpels als vitamine d. Maar ik ga zeker nog terug naar mijn huisarts om een keer de vitamine en mineralen te laten checken. Misschien bheb ik wel een heel gevoelig hormoon vitamine mineralen systeem omdat ik zelf een gevoelig persoon ben. Ik zelf ben nu perongeluk achter gekomen dat het echt iets doet voor mij. Ik ben echt opgeknapt. Ik hoop dat je er misschien iets aan hebt. Het is echt de moeite waard. Tenminste als het daar aan ligt..Diana> 2 jaar geleden -
Beste anoniem
Even ter aanvulling. Ik snap dat je misschien denkt wat mijn verhaal met jou probleem te maken heeft. Maar wat eigenlijk wilde zeggen. Het heeft mijn hoofd rustiger gemaakt. Ik ben er enorm van opgeknapt psychisch. Ik herkende mezelf in het stukje van de gevoeligheid van allerlei prikkels.Diana> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
heb ook hsp en bescherm mijzelf door teveel prikkels uit de weg te gaan luister veel muziek wandel en probeer prettige mensen te ontmoeten dat helpt ,kom er niet zelf mee ,laat het ze vragen geef dan oprecht antwoord zij zullen dat waarderen en er rekening mee houden,begrip en medeleven is fijn , sterkte en vertrouw op jezelf het komt goed -met hartelijke groet gerardus.
gerardus> 2 jaar geleden
-
-
Het is bijna lachwekkend om te zien wat ik allemaal opzoek om mezelf gerust te stellen (Verhaal 207)
Ik lees deze verhalen met zoveel herkenning en gelijktijdig word ik er soms gewoon blij van, omdat het betekent dat ik inderdaad "niets" heb, alleen die mindfuck, al geloof je dat meestal niet..
Ik heb bij a 18 jaar een paniekstoornis, die bij mij meestal opkomt als ik relaxed ben, geen adrenaline heb.. in stresssituaties heb ik dus juist minder last.
Twee jaar geleden echter, bleek ik een stil infarct te hebben gehad, welke bij toeval is ontdekt. Al die jaren ervoor ben ik steeds bang geweest voor mijn hart en was er nooit iets aan de hand en toen bleek dat ik twee jaar geleden toch een infarct heb gehad, presteerde ik het nog om te zeggen: zie je nu wel? (Wat natuurlijk onzin is, want dan zou ik 16 jaar met een infarct gelopen hebben, wat uiteraard niet kan, bovendien had ik net zoals velen met mij al de nodige hartfilmpjes laten maken in al die jaren..
Nu ben ik net aan een ritmestoornis geholpen , een week of vier geleden. En ook al lees ik (ja, google is een soort persoonlijke huisvriend/vijand geworden) dat je nog erg lang moe kan zijn na de ingreep, benauwd en kortademig kan zijn en druk op de borst kan hebben , ik ben intens bang dat ik ieder moment een nieuw infarct krijg. Ben enorm spits op mijn lichaam en met name mijn hart geworden, dat ik ook alles voel, het voelt alsof mijn hart een tikkende tijdbom is , wat ik al zoveel jaren heb en er niet beter op is geworden sinds het infarct. Ben nu al de hele week hele dagen slecht. Duizelig, kortademig, benauwd, zuchten, tintelingen, prop in keel etc.. over de pacemaker die geplaatst is maak ik me ook opeens zorgen, bang dar de draden loslaten, terwijl daar geen enkele aanwijzing voor is en deze pacemaker moet me juist vertrouwen geven.
Als ik terugkijk in mijn zoekgeschiedenis op mijn telefoon, dan is het gewoon bijna lachwekkend om te zien wat ik allemaal opzoek om mezelf gerust te stellen, terwijl de meest informatie je alleen maar banger maakt, zeker als je al zo hypochonder bent geworden in al die jaren. Pfffff wat een drama is dit..
Nou, ik wilde het even kwijt, heel fijn om dit even te schrijven aan lotgenoten, want idd, mensen die dit niet kennen zullen het nooit begrijpen..Anna> 2 jaar geleden -
Het is er weer! Angst. (Verhaal 206)
Het is er weer! Angst. Overweldigend gevoel en alles overheersend.
Waarom? Was ik gestrest? Iets gebeurd? Was het maar zo dan kon ik het verklaren maar nu weer geen reden. Waar ik nu wel angstig van wordt is dat ik al 10 jaar Citalopram 40 mg slik en daardoor al 10 jaar normaal functioneer zonder angsten maar nu is het er weer ondanks de medicatie. Help! Hoe kan dat? ik ben 55 of zijn het hormonen? Verklaring kan ik niet vinden. Ik wil dit niet. Probeer het los te laten en te accepteren maar desondanks komt het steeds de hele dag door naar boven.
Wie herkent dit? En natuurlijk wie heeft tips?Maria> 2 jaar geleden -
Hij stopte ermee omdat het te mooi was om waar te zijn (Verhaal 193)
September 2020 leerde ik een fantastische man kennen, de klik was er van de eerste moment. Na enkele weken kon ik niet anders dan vaststellen dat ik gewoon smoorerliefd was op hem, een verliefdheid die ik nog nooit eerder ervaren had. Zelf na een huwelijk van 5j en 2 kinderen met men ex-man was dit gevoel nergens mee te vergelijken.
Na 1 maand begonnen we een relatie met elkaar, ik wist dat hij een zware relatie van 12j achter de rug had maar dit hield hem of mij niet tegen want de liefde was ook wederzijds.
Onze relatie was top, op alle gebieden! Ondanks de lockdown beleefden we keer op keer fantastische momenten met ons 2, uren konden we lachen, praten, dansen in de living met elkaar. Tot plots Maart 2021 sloeg de paniek bij hem toe, onze relatie was voor hem te mooi om waar te zijn en hij was bang dat dit niet goed ging aflopen en maakte een einde aan onze relatie.
Mijn wereld storte in, niet te zeggen dat de breuk mij letterlijk ziek maakte. Voor het eerste ervaarde ik angstaanvallen. Pure paniek voor wat er gebeurd was. Ondanks de breuk bleven we elkaar steeds opzoeken. We gingen nog op dates met alles erop en eraan. Juli 2021 werd het plots van de ene dag op de andere dag stil van zijn kant uit. Ik wist dat onze “relatie” dat we hadden niet kon bliiven duren, de continue onzekerheid was bijna niet meer te dragen. Na ong. 4 maanden liet ik het toe, ik heb hem laten gaan. Er zat geen andere keuze meer op. Tot 2 weken geleden, daar was hij terug met de mooiste liefdesverklaring dat ik me maar kon voorstellen. Ik stelde hem voor de keuze, nu springen of nooit meer, hij koos om te springen. En hoe mooi het nu ook allemaal is en hoe zeker hij ook overkomt de angst, de innerlijke paniekaanvallen blijven. Het continue gepieker in men hoofd, zo was ik vroeger nooit niet. Ik leefde steeds zorgeloos ondanks dat men leven helemaal niet zorgeloos was. Hij weet hoe erg ik ermee worstel en wil me dan ook continu geruststellen maar zijn woorden en daden vervagen zo snel tussen mijn angst.
Wat kan of moet ik doen?Novalee> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Wat vervelend zeg dat de.gebeutenis je zo onzeker en angstig heeft gemaakt.
Probeer te focussen op de goede en leuke dingen in de relatie.. laat je onzekerheid niet iets kapot maken. Lekker genieten van hem en elkaar. Je hebt ieder moment een keuze: kies ik de angst of de vreugde? Jij weet zelf wel welke het beste voor jullie uitpakt.. veel sterkteMarike> 2 jaar geleden
-
dwangmatig piekeren (Verhaal 73)
Ik pieker enorm veel, ik kan haast zeggen dat het dwangmatig is.
Ik ben altijd al onzeker geweest, maar de laatste jaren neemt die onzekerheid andere wegen.
Ik pieker voortdurend over alles!
Enkele voorbeelden:
- Ik stuur een berichtje naar iemand, maar deze persoon antwoord geruime tijd niet. Ik bedenk al wat ik verkeerd gedaan heb. Ik vind pas rust als er geantwoord wordt.
- Ik weet dat ik geen fout heb gemaakt in dat ene dossiertje op het werk, maar bedenk alle mogelijke pistes waar het fout zou gelopen zijn.
- Ik controleer alles 100 keer (auto wel vast? Deur wel op slot gedaan? Stekker uitgetrokken? ...).
- Ik lees een artikel en projecteer het op mijn leven. Bijvoorbeeld een artikel gelezen waarbij een persoon pas op zijn/haar 30e erachter kwam dat ze voor hetzelfde geslacht viel. Dan begon ik non stop te piekeren of ik dit wel niet kan voorhebben? Echter heb ik een relatie met mijn partner en ben ik gelukkig . Maar ik pieker hier zo dwangmatig over. Dit is gelukkig al minder.
- Ik was ooit op een feestje en was spijtig genoeg goed aangeschoten. Ik kan een jarenhalf later nog piekeren of ik wel niks verkeerd heb gedaan of gezegd. De gedachte sprong me te binnen: stel dat ik mijn partner bedrogen heb en ik weet het niet meer? Ook al zegt iedereen van niet, ik blijf dit door mijn gedachten halen.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden uit mijn non stop dwangmatig piekergedrag.
Dit begint mijn leven over te nemen, ik functioneer niet meer zoals vroeger. Ik heb vaak een onveilig gevoel, kan niet altijd tegen sociale contacten, ik ween te pas en te onpas ...
Ik heb reeds therapie gevolgd, maar heb gevoel dat dit slechts helpt op korte termijn.
Ik ben zo bang dat dit nooit over zal gaan, want dit is onhoudbaar. Ik word hier zo ongelukkig van. Ik ben bang dat ik hierdoor geen toekomst heb (wil zo graag kinderen bijvoorbeeld, maar wat als ik nog zo ben? Wat als ik dit niet aankan? Wat als ik dit doorgeef?)
Is dit herkenbaar voor iemand?
Zo ja, wat doen jullie hiermee?Anoniem> 2 jaar geleden-
Zeer herkenbaar! In behandeling voor een gegeneraliseerde angststoornis en ik merk dat het met ups en downs gaat. Wat je hier boven beschrijft ken ik en weet dat je niet de enige bent. Dat er meer mensen zijn met die deze gedachten hebben. Wat ik probeer op zo’n moment is de focus ergens anders op te leggen door iets te gaan doen en rustig te ademen door mijn buik. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Met vriendelijke groet, Sara
Sara> 2 jaar geleden -
Ik lees dit verhaal en zoveel herkenning
Ik heb ook erg last van deze pieker gedachtes en het beheerst echt momenteel mijn leven. Ik vind het dan soms ook zo uitzichtloos. Ik heb contact met wat therapeuten en een intake gepland staan om weer aan de slag te gaan met mezelf.
Succes!Nathasja> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik lees uit je verhaal dat de kern is dat je erg veel zorg maakt wat de mening van anderen is..
Trek het je niet. Letterlijk... hoe meer aandacht je er aan geeft hoe groter het wordt. Focus op jezelf. Hoe fantastisch en leuk jij bent! Dat je een goede werknemer bent en een leuke collega en een lieve partner...Marike> 2 jaar geleden
-
-
Kort door de bocht ben ik bang voor de toekomst (Verhaal 204)
Hallo iedereen,
Graag deel ik ook even mijn eigen verhaal met jullie.
Al van kinds af aan voel ik me anders. Nooit kon ik erg goed definiëren wat het was. Pas halverwege mijn puberteit merkte ik wel wat signalen op. Ik was angstig van de sportlessen op school, van de indrukken van mensen, van mijn toekomst.
Erg lang heb ik dit voor mezelf kunnen houden. Verstopt achter een masker trachtte ik te participeren in de samenleving. Ik studeerde me te pletter. Ik ontwikkelde faalangst en legde me onmogelijke eisen op. Dat werd later pijnlijk duidelijk.
Toen ik 16 was werd mijn moeder ziek, kanker. In het voorjaar van 2020 overleed ze dan ook en bleef ik alleen achter. Na 8 maanden me teruggetrokken te hebben begon ik een nieuwe studie. Opnieuw heb ik mezelf kapotgewerkt en is mijn mentale gezondheid verder achteruitgegaan.
Heel kort door de bocht ben ik bang voor de toekomst. Ik ben bang voor sociale contacten. Ik ben mentaal te kapot om te studeren of te werken. En zelfs mocht dat niet het geval zijn, zou ik te angstig zijn om hier aan te beginnen.
Ik zit met de handen in het haar. Binnenkort moet ik voor het eerst naar een psychiater aangezien eerdere pogingen van de huisarts wat betreft antidepressiva niet aansloegen.Lewis> 2 jaar geleden -
Bang om te gaan slapen en niet meer wakker te worden (Verhaal 203)
Zondag 02:15. Ik ben zo angstig, ik ben bang om te gaan slapen en niet meer wakker te worden. Help,Ron> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Jammer dat er geen 24u chat is met lotgenoten
Anoniem> 2 jaar geleden
-
In me hoofd constant bang haar kwijt te raken (Verhaal 202)
Poeh goede avond,
Kwam dit tegen en hoop op wat reactie.
Ik heb heel erg dat ik denk dat mijn vriendin vreemd gaat totaal onzin want weet van mezelf dat ze het niet doet maar als ze gewoon naar een vriend appt of ze gaat naar een feestje begin in hem altijd te knijpen tot de doemscenario aan toe. Dan word ik soort boos tegen haar en ze gaat zelf niet meer heel leuk naar een feestje omdat ze weet hoe ik thuis zit.
Liefde van me leven en andersom ook maar in me hoofd constant bang haar kwijt te raken.
Iemand hier ervaring mee?John> 2 jaar geleden -
- Alle reacties weergeven...
-
Waarom niet, geef eens meer informatie.
Cees> 2 jaar geleden
-
Al die gedachten en twijfels maken me soms zoo gek (Verhaal 197)
Hoi allemaal
Ik wil graag even mijn hart luchten, ik begin zo langzamerhand een beetje gek te worden heb ik het idee...
Ik heb zo'n groot verantwoording gevoel dat ik bang ben als er wat gebeurt dat dat door mij komt.... En dan kan met allerlei dingen zijn. Bijv op mijn werk hebben we van die bedden die omhoog en omlaag kunnen, die hadden ze te dicht op de muur gezet waardoor hij over de oplader ging van een belangrijk apparaat van de patiënt, nu heb ik het netjes door gegeven, maar dan denk ik heb ik het wel goed door gegeven, hebben ze me wel goed begrijpen en ga zo maar door contenue twijfel ik steeds aan mij zelf maar om steeds te "zeuren bij een andere" is ook niet verstandig want mensen kunnen ook gaan denken daar heb je die zeurpiet weer, terwijl ik het alleen maar goed bedoel... Maar al die gedachten en twijfels maken me soms zoo gek en ik lijk wel de enigste te wezen die zo bang is voor dingen soms wel toe doen maar soms ook helemaal niet... Ik ben gauw bang dat iets niet goed is en als er dan wat gebeurt dat het mij verantwoording is om gek van te worden... Oh wow waarschijnlijk is dit een heel onduidelijk verhaal maar wel fijn dat ik het even kwijt kan. Dankjewel.Henrietta> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Heb je wel eens aan iemand gevraagd of je een zeurpiet bent?
Ron> 2 jaar geleden
-
mijn denkpatronen zijn gevormd naar alle mogelijke gevaren (Verhaal 24)
Sinds mijn 14e jaar wordt mijn leven bepaald door een paniekstoornis met dwanggedachten. Ondanks verwoede pogingen om me staande te houden in studie en werk, was ik al vroeg aangewezen op een Wa-jong uitkering. Pas sinds een doorgemaakte crisis in 2015 weet ik dat er zoiets als een 'paniekstoornis' bestaat en dat dit een erkende psychische aandoening is. Nooit eerder heeft een hulpverlener mij daarop gewezen en luidde de omschrijving voor mijn problemen: last van dwanggedachten.
Al in het begin had ik al, naast de steeds optredende sensatie van paniek, paniekaanvallen. Tijdens die aanvallen verloor ik ieder zintuigelijk contact met de directe omgeving en dreigde ik 'weg te vallen'. Tijdens de allereerste paniekaanval had ik maar één interpretatie van wat er gaande was: ik ben nu aan het doodgaan, zo ziet doodgaan er uit.
Toen bij anderen deze aanvallen opvielen (ik was tijdens zo'n aanval niet aanspreekbaar), werd het louter als een somatisch gebeuren aangemerkt en kwam ik bij een cardioloog en een neuroloog terecht.
In vervolg op de doorgemaakte crisis in 2015, kwam ik in het voorjaar van 2016 bij een psychiater terecht die 'het lijden' op waarde wist in te schatten en onmiddellijk medicatie voorschreef. Na twee maanden sloeg de medicatie aan en ervaar ik de werking als een verdoving van het hersengebied waar de paniek telkens ontvlamt.
Helaas loop ik op dat moment al 35 jaar rond met een paniekstoornis en zijn mijn denkpatronen gevormd naar alle mogelijke gevaren die met de sensatie van paniek kunnen samenhangen.
Hans.Hans> 2 jaar geleden-
Heel herkenbaar hans.
Manuela> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik ben benieuwd naar welke middel jou helpt
Mir> 2 jaar geleden
-
-
Voel mij zo alleen en onbegrepen. (Verhaal 182)
Dag allemaal,
Ik ben Laszlo 28jaar, en denk dat ik een angststoornis heb. Ik denk constant dat ik een hersentumor heb/doodga. Waardoor ik zelf niet naar de neuroloog durf gaan..
Heb al 2 weken pijn in men hoofd, samen met duizeligheid diarree trillen enz…
Deze ochtend naar osteopaat geweest en die zei me dat het is van verkeerde houdingen aan te nemen enz, en blijkbaar kan je bij angststoornissen duizelig zijn, trillen, vermoeidheid en diarree ervaren, als ook soms vergeetachtig zijn…
Heb echt hulp nodig dit is geen leven nog voor mij nog voor men familie.
Iemand die dit ook heeft?
Voel mij zo alleen en onbegrepen.Laszlo> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Heb je al een keer gesproken met een huisarts?
Ron> 2 jaar geleden
-
En dat is niks goeds moois (Verhaal 192)
ik heb ookangstaan vallen
als ik in de nacht wakker word
en dat is niks goeds moois
gr vamijannie> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Luister eens naar een SlaapTijd podcast
Ron> 2 jaar geleden
-
Jullie kunnen genezen! (Verhaal 173)
Dag lieve mensen,
Ik zie al jullie reacties en wil jullie heel graag helpen!
Ikzelf heb ook last gehad van paniekaanvallen en heb mezelf ervan genezen (niet door naar de dokter te luisteren want die gaf gewoon medicatie).
Ik ben begonnen met ademhalingoefeningen, je ademhaling bepaalt je hartritme, d.m.v ademhaling kan jij je lichaam tot rust brengen.
Type op youtube anxiety breahting exercises en je vind veel video's met begeleide ademhalingsoefeningen
Doe dit vanaf wanneer je iets voelt opkomen..
Ten tweede wil ik je vertellen over de kracht van je mindset, jij kunt letterlijk manifesteren wat je wilt d.m.v woorden. Leg je neer en luister heel geconcentreerd naar deze begeleide video en geloof er werkelijk in! Type in youtube: 120 positive Affirmations for health, healing & well being
En neem de video met de 3 gele bloemen!
Terwijl ik luisterde deed ik terwijl ook de ademhaling oefening 4 seconden inademen door de neus (in de buik, als dat wat lastig is voor je probeer eens te ruiken hoe de omgeving ruikt, dan adem je automatisch door je buik), 6 seconden uitademen door je mond. Zo adem je 6x per minuut wat ruim voldoende is en je hartslag omlaag haalt! Jij creëert door je mindset ookal klinkt dit enorm ongeloofwaardig voor sommigen.. Ik zou zeggen probeer het! Ik weet hoe rottig het is om angstaanvallen te hebben en wil jullie daarom helpen!!!!
Veel succes lieve vrienden <3Dylan G.> 2 jaar geleden-
Bedankt voor de info, alleen jammer dat het niet in het Nederlands is, want dan is het makkelijker om te begrijpen.
Henk> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Hoi Henk, Je kunt vergelijkbare oefeningen vinden als je zoekt op angst ademhaling oefeningen Bijvoorbeeld op de website van yoga-international.nu
Anoniem> 2 jaar geleden
-
-
Ik probeer mijn gedachten te verzetten tegen de pijn (Verhaal 111)
Ik heb hier al een paar keer wat geschreven en nu weer. Ik heb enorme last van hyperventilatie en daardoor adem ik verkeerd en kan alles symptoom herkennen. Ook al denk ik ik hyperventileer toch niet heb ik en blijf ik pijn en krampen te hebben op en rond mijn borst. Ik probeer mijn gedachten te verzetten tegen de pijn.,denk ik het nu in en is het nu afkomstig door hyperventilatie maakt mij steeds angstiger. Ik slik melatonine om rustig en moe te worden, maar ben zo op mijn hoede dat ik hieraan niet toegeeft. Ik wil weer de oude worden en wel nu!
Ron> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
ik heb meerdere van je berichten hier gezien, en moet zeggen ik herken mij in heel veel dingen. ik zou willen dat ik kon zeggen wat helpt. maar helaas. ik weet alleen wel dat teveel en te snel willen alleen maar tegen werkt, hulp zoeken en rust proberen te creeeren voor je zelf zal het best werken :)
r> 2 jaar geleden
-
hoe kan ik mezelf zijn en leven met gewoon een stukje vlees als hersenen (Verhaal 109)
Mijn vragen blijven door mijn hoofd gaan. Er is 1 vraag die altijd terugkomt en dit is :' hoe kan ik mezelf zijn en leven met gewoon een stukje vlees als hersenen. Ik ga hier uiteindelijk zo diep op in dat ik een angstig gevoel ( ik denk dat dit een angstig gevoel is) krijg, dan kijk ik volledig in men eigen hoofd en vraag ik mij af hoe ik bewust kan zijn dat ik leef en als mens kan bestaan, ik heb namelijk al vanalles geprobeert., Sporten,opschrijven, meditatie,psycholoog,etc.. maar niets werkt de drang is heel hoog voor eraan te denken. Ook als het dan is lukt komen er weer even andere gedachten van: hoe kan.ik denken?,zien? Voelen?praten? Bewegen? , Ook de angst voor een zware psychische aandoening te krijgen is heel groot En voel me zo onbegrepen omdat ik precies de enigste ben die dit soort van gedachten heeft . Dus moest iemand hier een oplossing van hebben of dezelfde gedachten laat me aub iets weten want dit is niet voor uit te houden.
Jordy> 2 jaar geleden-
Het lijkt op existentiële angst. Ik heb angst gehad voor het leven zelf en voor het bewustzijn dat ik leef. Angst bevestigd je gedachten en daarom ga je geloven dat je gedachten het probleem zijn. Echter heeft het allemaal met je focus op je angst te maken. Je let op hoe je je voelt tijdens het denken. Het probleem zit m in de focus en die moet je zien te doorbreken. Ik doe ondanks mijn angst alles wat ik anders ook doe en ook alles zonder medicatie. Ik neem geen genoegen met leren leven met mijn angst, ik geloof in een oplossing. Ik heb jaren zonder angst kunnen leven dus dat moet nu ook kunnen. Wij kunnen meer met onze hersenen dan wij weten. Ik onderzoek zelf hoe de focus doorbroken kan worden. Ik wil gewoon kunnen denken over alles zonder dat ik er angst bij krijg.
Daniel> 2 jaar geleden -
Beste daniel sorry dat ik dit zo laat lees.
Het zou inderdaad een existentiele angst kunnen zijn en ik geloof er ik sterk in dat dit zonder medicijnen opgelost kan worden. De vraag is inderdaad hoe verleg je de focus . Heb nu namelijk ook angst over de gedachten of wij wel echt iets kunnen beslissen in ons leven. Ik wil gerust mijn nummer geven zodat we met elkaar wat kunnen praten?.Jordy> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dit is wel zo herkenbaar, en zoooo eng, ik heb daarbij nog thanatofobie ( irreele overdreven angst om dood te gaan zonder dat er gevaar is) je gaat door de hel ! Bang ook om geestelijk zwaar ziek te worden, denk veel te ver door. Dit is nog versterkt door het verlies pas geleden van 2 zeer dierbare personen, vraag me af of ik hier ooit nog uit kom. Het is constant vechten. Sterkte
Roosjee> 2 jaar geleden
-
-
Als de angst te erg is neem ik lorepezam (Verhaal 186)
Hallo, ik ben erg bang voor pijn. Zoals nu heb ik onderrug klachten. Ik beweeg gewoon door en doe alles wat ik kan. Maar soms wordt de pijn erger door bijvoorbeeld een verkeerde aanraking een broek die verkeerd zit etc. En dan schiet ik in de paniek. Mijn angst is dan dat de pijn nooit overgaat. Ik denk altijd in doemscenario's. Als de angst te erg is neem ik lorepezam in. Maar dat zou ik elke dag wel willen innemen. Maar dat is geen goed plan. Wat moet ik doen? Of herkent iemand hier zich in. (Ik heb 12 jaar antidepressiva gebruikt en met langzame afouw in maart 2019 gestopt, wil liever niet aan de antidepressiva beginnen had te veel last van bijwerkingen m.n werd ik erg mat en zelfs somber van)Gina> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ja dat heb ik ook .bang voor pijn en denk dan het ergste. Gebruik ook antiepeprie pillen. Soms een oxa erbij.
IngridIngrid> 2 jaar geleden
-
Al heel mijn leven heb ik last van angst/piekeren (Verhaal 179)
Hevige angst / paniek stress twijfel corona/
Al heel mijn leven heb ik last van angst/piekeren
En met name op het gebied van ziekte gezondheid.
Afgelopen periode is als n ware hel. Was het eerst de angst voor corona. En is daar nu de angst voor vaccineren bij gekomen. Voor de eventuele bijwerkingen en onduidelijkheden op lange termijn..
Maar het zelfde geld voor corona. Ben ik zelf nog en redelijk jonge gezonde fitte kerel...
Ik kan echt geen keuze maken. Loop helemaal vast, bang voor beide... En bang voor de angst die wellicht komen gaat, mocht ik ziek worden van corona of als ik de prik zou hebben genomen... T voelt echt als ernstig ziek worden als ik niet doe.. en als ik t wel doe de grote onzekerheid of t allemaal wel goed blijft gaan..Heeft iemand tips hoe hier mee om te gaan...
Gr tT> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Hey,
Ik zit al sinds maart 2020 zo goed als altijd thuis. Ik heb een verleden met angsten en paniek rond gezondheid. Ik had het al enkele jaren goed onder controle, kon gaan werken en doen wat ik graag wilde. Smetvrees is nu weer aanwezig en angst in volle glorie, mede dankzij covid. Ik heb ook angst gehad voor de vaccinatie. Niet om de gevolgen op lange termijn, maar bang dat ik allergisch zou reageren (nooit gehad in het verleden met andere vaccins). Toch ben ik nu volledig gevaccineerd. Het was best heftig om te laten doen en heb telkens een hele dag in paniek gezeten. Maar ik vind het het wel waard. Ook de bijwerkingen zijn erg mild. Covid is zoveel erger. Doen!!Gr> 2 jaar geleden
-
Ik ben al 11 weken van de ocxapam af (Verhaal 164)
Ik ben al 11 weken van de ocxapam af en doe het nou op eigen kracht met angststoornis annoiemAnoniem> 2 jaar geleden-
Super, terwijl ik juist dit heb voorgeschreven gekregen. Ik durf niet te gaan slapen en houd mezelf dus wakker en ben dan de gehele dag moe en hyperventileren. Ik denk dat ik maar de helft moet nemen
Ron> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb ook precies het zelfde. Al een tijdje zit ik met de gedachte dat er iets is met mijn hart. Af en toe rare steken omstreken mijn hart. Ik heb ook veel last van hartoverslagen. Ik raak in zo veel paniek hierdoor. Ik wil niet eens meer uit huis. Ik durf het niet..
Hartoverslagen..> 2 jaar geleden
-
-
Ik zit zonder werk nu en het lijkt alleen maar erger te worden. (Verhaal 194)
Gevoel van gek worden is dat een paniekaanval. Ik wordt er soms zo moe en bang van. Kamp nu met een angststoornis. Ik zit zonder werk nu en het lijkt alleen maar erger te worden. Wat doen jullie in dit soort gevallen?Aal> 2 jaar geleden -
Mijn lichaam zegt constant nee, vooral tegen leuke dingen (Verhaal 191)
Hoi, ik heb al paniekaanvallen en hyperventilatie sinds ik 26 was, ben inmiddels 55 mijn leven wordt er echt mee beïnvloed. Mijn lichaam zegt constant nee tegen alles wat ik wil doen leuke dingen vooral. Maar m'n lichaam gooit die paniek aanvallen in de strijd waardoor ik nog harder moet strijden om het toch te doen. Het lijkt vaak dat ik een hartaanval, of andere cruciale dingen krijg, tunnel vrees 8 jaar tunnels ontweken, snelweg vrees drukke stukken ontwijken, ondanks deze soort paniekaanvallen toch gewoon door gegaan. Heel veel mensen zeggen ach je gaat er 1 x doorheen en het is weg, ik ga er gewoon doorheen maar paniekaanvallen blijven komen, ik heb me eigen aangeleerd door te gaan, maar elke stap die ik doe gaat met paniekaanvallen. Vliegen naar Azië ging ook met paniekaanvallen maar toch doorgaan. Ik geef niet op maar ik ken geen vreugde meer, mijn paniekaanvallen hebben me in de ban, de laatste 30 jaar alleen maar zo geleefd, met angst die er gewoon weg niet bestaat, wat alleen in m'n kop rond spookt, maar ik heb me eigen beloofd ik blijf door gaan, ik laat me niet kennen, hebben meer mensen zoiets voor zolang?Cor> 2 jaar geleden -
Corona zooi (Verhaal 189)
Nog steeds ben ik soms in blinde paniek. De rillingen trekken over mijn lijf omhoog omlaag omhoog omlaag, droge mond, verstijfde kaken en een brein dat zich in een diepe duister hult.
Al een dik jaar alert op elke verkoudheid in huis elke hoestbui, snotneus, op hol geslagen thermometer. Geen bezoek bij ouders, verantwoordingsgevoel tot ver over mijn grenzen. En nu dubbel gevaccineerd, ik manlief familielief maar ook vier kleine kinderen, ze hoesten proesten erop los en ik schiet van kramp kramp in kramp.
Ik ben er moe van. Buitgewoon moe. Wie ervaart dit ook?Carel> 2 jaar geleden -
Hoe doe ik dat? Ik durf geen ziekenhuis in... (Verhaal 188)
Hallo
Ik heb al ruim 40 jaar last van angst. Maar vooral als er iets ergs in mn leven gebeurd. Grote gebouwen durf ik niet in ziekenhuizen grote winkelcentra restaurants en voel me vaak niet goed als ik maar niet dit of als ik maar niet dat. Mijn zus is pas overleden en ik ben een jaar mantelzorger voor haar geweest heb haar zien afglijden en nu 4 mnd na haar overlijden voel ik me doodmoe angst tintelingen slap slecht slapen. Inmiddels bloed geprikt en mn bezinksel was wel aan de hoge kant. Je snapt t al weer stress want wat is het. Heb dit vaker en meestal na een vervelende gebeurtenis. Moet over 3 mnd weer prikken en misschien longfoto's maar hoe doe ik dat durf geen zhuis in.Anja> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Iemand ook bekend met steken in het hart? Ik ben een jongen van 30 met een sociale angststoornis. Sinds ik ongeveer puber ben is dit begonnen. Van hyperventilatie tot paniekaanvallen. Ook heb ik een vorm van autisme pdd nos. Je ziet niet goed aan mij dat ik gebreken heb, ja in het zenuwachtige gedrag misschien soms. Iemand hier bekend mee? Zo ja, hoe kan je 10 jaar lang spanning van sociale contacten verminderen. Meer mensen om me heen vind ik lastig. 1 op 1 is verder wel iets fijner. Maar een derde persoon zal al stress betekenen voor mij.
Dennis> 2 jaar geleden
-
Zoek een 24/7 chatbox (Verhaal 142)
Er zijn genoeg mensen hier die veel gemeenschappelijke problemen cq angsten hebben. Dan is het natuurlijk ook interessant waar anderen mee zitten. Jullie zullen waarschijnlijk net zoals ik het hele internet hebben afgestruind voor een chatbox 24x7, dit mis ik namelijk. Ik heb een verwijsbrief om naar een psycholoog te gaan maar de wachtlijsten zijn zo lang dat ik mij daar weer druk over maakt. Gemiddeld is de wachtlijst 10 tot 12 weken. Ik vindt dat nog wel wat.Ron> 2 jaar geleden-
Ja! Nu de paniek weer terug is zoek ik regelmatig snachts naar een chatplek. Maar heb alleen 113 gevonden en dat is niet waar ik moet zijn. De luisterlijn gaat te vroeg dicht!
Mee eens> 2 jaar geleden -
En dan heb je ook zoiets als fier. Ik zou het fijn vinden om over met een groep wederzijdse problemen te praten. Dan 1op1
Ron> 2 jaar geleden -
Ik heb er vaak over nagedacht, helaas heb ik geen verstand van app development, maar ik zou er erg baat bij hebben, en ik denk velen van jullie ook:
Mijn idee is dan ook "panicbuddy"
Een app met je eigen panicbuddy, een 24/7 chatbox waarmee je met iedereen zou kunnen praten. Een hele grote panicbutton, die je indrukt op het moment van een paniek of angstaanval. Deze neemt je direct mee naar ontspannings oefeningen, meditatie, fijne geluiden om tot rust te komen en ademhalingsoefeningen.
Ook een soort forum, waar iedereen net zoals hier hun verhaal kwijt kan. En een plek waar je je eigen gedachten, gevoelens etc kwijt kan.
Enig idee hoe ik dit waar zou kunnen maken?Ineke> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ben je ondertussen wel geholpen?
Bart> 2 jaar geleden
-
-
Wie herkent mijn klachten? (Verhaal 41)
Hallo,
Wie herkent mijn klachten?
Ik heb in 2009 een hyperventilatieaanval gehad en de jaren erna eigenlijk niet echt meer. Wat ik wel heb is dat ik (vooral op het werk) bv 1 a 2 x per maand opeens vanuit het niets licht in hoofd wordt en het gevoel heb dat je door de grond zakt. Lichaam maakt dan een soort paniek reactie dat je je wilt vasthouden aan het bureau. Dit alles duurt maar 1 a 2 seconden. Dit heb ik in de laatste 5 jaar meerdere keren gehad maar ik wijt dat aan stress/hyperventilatie. Lijkt me niks met hart te maken te hebben (ja je gaat weer twijfelen natuurlijk). Vandaag stond een collega aan mijn bureau toen het gebeurde en zei wat doe je nou? Tja....
PeterPeter> 2 jaar geleden-
Dag Peter, herkenbaar maar wil vooral benadrukken dat je lichaam signalen geeft die je serieus moet nemen. Dit om te voorkomen dat de klachten niet structureel worden. Bewust of onbewust spelen er zaken waar je lichaam op reageert. Ik zou ook bloedonderzoek doen. Wellicht is het een tekort aan een vitamine of ijzer
Layla> 2 jaar geleden -
Beste Peter,
Ik heb sinds 2013 een angststoornis met paniekaanvallen waarbij de angst zich telkens weer verplaatst autorijden tot menigten, ik heb een burn-out gehad en depressie. Ik herken wat je vertelt en het is normaal, wel is het zo dat er waarschijnlijk zo veel stress in je lichaam zit dat je verkeerd gaat ademhalen en daardoor duizelig wordt, soms heb ik ook het gevoel dat ik ziek ben of ga flauwvallen. Kortom het kan allemaal best heftig aanvoelen. Mocht het gaan om pure stress probeer dan naar je lichaam te luisteren, meestal is dit een signaal. Misschien helpt dit wat ik nu vertel om de situatie wat inzichtelijker voor je te maken.Mariëlle> 2 jaar geleden -
Als je er geen probleem van maakt wordt het ook geen probleem.
S> 2 jaar geleden -
Ik heb precies het zelfde gehad. En ik ga ook echt niet meer stoppen met me medicatie.
Hoewel ik toch altijd nog een beetje angstig of paniek voel!
Sterkte en wees lief voor jezelfClaudia> 2 jaar geleden -
Herkenbaar. Ik heb zelf ook meerdere malen op werk gehad dat ik licht in mn hoofd werd of het gevoel had dat ik ging flauwvallen. Kwam er pas later achter dat het met angst en paniekgevoelens te maken had. Ademhaling helpt hierbij en anders frisse lucht halen. Helaas was t bij mij zo erg dat ik een tijd niet meer naar kantoor durfde. Heel veel sterkte!
Romy> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dat lijkt me ook super fijn als dat kan lotgenotencontact
Manuela> 2 jaar geleden
-
-
constant angst (Verhaal 37)
ik zit constant in angst ook een vreselijk buikgevoel
ria hamans> 2 jaar geleden-
Dat heb ik ook.
F> 2 jaar geleden -
Ik heb dat ook gehad, 24 uur per dag bang, 7 dagen pw. 8 mndn lang. Angst vd angst, 30 kilo afgevallen en uiteindelijk suiiside poging met opname ic en daarna maand ggz instelling. Goede medicatie nu en geen angst meer maar wel bang dat het terug komt. Lichaam is kapot, ben altijd moe. Sterkte
Anoniem> 2 jaar geleden -
Wat erg rot voor je! Mijn ervaring mt jeugdtrauma is met een gstalt therapeut. Was erg lifdevol en leidde mij aar vastaittende gevoelens en ervaringen waardoor mijn angst toen behoorlijk bafnamen. Zoek een goede angsttherapeut zou ik zeggen envdat hoeft net een gestalt therapeu te zijn.
Veel sterkte
Mark JanMark Jan> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Dit vind ik mooi uitgelegd. Ik ben t ook beide. Soms voel ik ik me een week angstig en klein. Dan zie ik overal tegenop en is alles spannend. Ik draag dan permanente spanning bjj me en moet veel huilen. Negatieve onterechte gedachten overheersen dan.Maar t kan ook twee weken weer behoorlijk goed gaan. Die wisseling is vermoeiend en beheerst mn leven. Doe genoeg leuke dingen, en als t minder gaat dan geniet ik er niet van. Toch doen.
Marc> 2 jaar geleden
-
-
Ik ben mezelf niet meer (Verhaal 44)
Hallo allemaal,
Ik moet dit even kwijt.
Sinds mijn 16e, heb ik last van depressie en angsten. Ik ben nu 28 jaar oud. Ik ben hiervoor meerdere malen in behandeling geweest, en uiteindelijk heb ik medicatie gekregen. Ik heb 10 jaar aan de medicatie gezeten en omdat alles op rolletjes liep dacht ik een half jaar geleden, laat ik eens proberen af te bouwen en te stoppen. Dit lukte en ik was hartstikke trots. Ik kreeg een hogere functie op m'n werk, het kon niet beter... totdat ik door die functie zoveel stress kreeg dat het mijn depressie heeft uitgelokt en mijn angsten erger zijn dan eerst.
Inmiddels, ben ik werkloos en zit ik zwaar in de put.
Ik durf helemaal niks meer, ook niet eens naar de winkel gaan.. ik ben alleen maar aan het piekeren en ben voor alles bang. Ik heb de neiging om alles te vermijden, maar ik probeer beetje bij beetje dat niet te doen.
Ik ben mezelf niet meer, en voel mij echt radeloos.
Binnenkort ga ik weer in behandeling, alleen is er een lange wachtlijst.
Heeft iemand tips voor mij, of heeft iemand dit ook meegemaakt?Ami> 2 jaar geleden-
Juist hetzelfde. İk herken me zelf ook niet meer. İk vind dat we meer moeten sporten vooral jongeren. Nu die ik het zelf niet meer, in de plaats ga ik gaan zwemmen en een goede sauna. Joggen is lastig alleen.. maar ik denk dat ik er weer ga mee beginnen, heb geen andere keus in de vorm a tijden.. ooh dat doet zo goed, weet het van twee jaar geleden toen ik wel ging lopen.
Weeral werk kwijt, omdat klootzakken en hypocriete mensen je proberen te pesten en van zodra ik me begin of probeer te verdedigen, loopt het uit de hand, omdat niemand opkomt voor rechtvaardigheid. Zelfs bazen zitten in die groep.. ohh kan uren vertellen over onze smerige maatschappij.. het beste is zelf gaan joggen en een paar goede vaste vrienden hebben, die de zelfde hobbys hebben.
Misschien tot laters..Calimero> 2 jaar geleden -
Helemaal mee eens.
Seni> 2 jaar geleden -
Ik kan wel huilen continu bezig in me gedachten gevoel hebben dat ik gek word
Pfff> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Onlangs ook mijn job opgegeven voor mijn angsten en ik ben lichamelijk mentaal kapot
Lv> 2 jaar geleden
-
-
Ik ben niet tevreden over mijn leven (Verhaal 185)
Goedemiddag allemaal,ik ben Edwin 56 jr uit Eindhoven !! Ik heb sinds 10 jr sociale angst,ik wring me vaak in bochten,rrr en dat wil ik niet ! Sinds mijn zwaar gehandicapte vrouw achteruit ging,die is er niet meer,kreeg ik die klachten,nu komt het van teveel mezelf wegcijferen eruit.Ik twijfel niet over mijn kennis en vaardigheden maar durf ze niet echt makkelijk te benoemen,ik had ook een baas die maar ratelt en als ik zei wat ik wist in de pauze ging ie nog sneller praten ! Ik ben niet tevreden over mijn leven,ik pas me te snel aan en ik houd me in,en ik vind wat die ander vindt veel te belangrijk.Herkent iemand dit ? Als slot wil ik vermelden dat volgens mij alle mensen op forum aardige mensen zijn,aardiger als de gemiddelde !! Ik wens oprecht iedereen sterkte ! Groetjes EdwinEdwin> 2 jaar geleden -
Kan niet in slaap komen, ik weet het niet meer... (Verhaal 168)
Ik weet het niet meer, ik ben ten einde raad. Het is half 3 in de ochtend. Tot nu toe heb ik nog niet geslapen, ik probeer het wel, ik wil juist slapen maar blijf met nare negatieve gedachten in m'n hoofd. Ondertussen heb ik weer een paracetamol ingenomen en een zware hyperventilatie aanval gehad en mij aangekleed om naar buiten te gaan. Maar de regen heeft mij tegengehouden. Heb daarop via een app mijn ademhalen weer onder controle proberen te krijgen. Lig nu weer in bed maar denk constant dat ik er iets aan mijn hart is en ik ben het zat en toch kan ik niet in slaap komen. Ik weet het niet meer...Ron> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Jeetje ik las dit en dacht... heb ik dit soms getypt? Ik weet precies hoe je je voelt. Het is bijna niet uit te leggen aan anderen. Dat je lichaam aan de ene kant te uitgeput is ok wakker te blijven. Maar dat slapen onmogelijk is door de angst, hyper en paniek. Ik heb nachten dat mn lichaam zoveel adrenaline produceert dat elke keer als ik even indommel ik weer (vaak met maaiende armen) weer wakker schrik alsof er iets verschrikkelijks gebeurd.
Ik heb er sinds drie maanden hartoverslagen bij die, uiteraard, erger zijn als ik angst heb. Soms komen ze elke paar seconden. Dat laait het paniek vuurtje nog eens lekker extra op. Half een snachts en ik wil niet gaan liggen want dan worden ze erger. Zucht. Ik word zo moe van mezelf :,(Kannietslapen> 2 jaar geleden
-
Hevige klachten ontstaan in zwangerschap, elke dag is een HEL, PLEASE HELP (Verhaal 181)
Sinds oktober een nieuwe baan met werkgever die heel veel werkdruk gaf en nare conflicten. Daarna bleek ik zwanger in december. Vervolgens had ik zoveel stress, over verhuizing en werk en creëerde ik een bevallingsangst. Ik sliep slechter en slechter en begon pijn in mijn armen te ontwikkelen, dit lijkt een reactie op spanning. De pijn is zo ondraaglijk, alsof ik met mijn vingers in het stopcontact zit. Op den duur volgden er nachten dat ik helemaal niet meer sliep en 1 nacht kreeg ik zoveel paniek en stress van het niet kunnen slapen dat het leek alsof er iets "knapte". Crisisdienst gebeld en riep dat ik gek werd, mijn zicht was ook helemaal anders alsof ik niet in het hier en nu leefde. Vervolgens volgden er 2 a 3 weken zonder enkele slaap en voelde het echt alsof ik compleet doordraaide. Compleet apatisch, schudden met mijn hoofd, nauwelijks kunnen praten en niet eens dingen kunnen onthouden, de kleinste dingen niet. Op alle vragen die me worden gesteld zeg ik "weer ik niet" omdat ik het gewoon niet weet. Alsof er een enorme laag om mijn hersenen ligt en drukt en alle knoppen heeft uitgezet. Ik voel mij niet meer mens. Elke dag denk ik, ik wil niet meer. Elke ochtend is het begin van de hel.
Tot dat het een uur of 9 is, ik tel de seconden af de hele dag. Want om 9 uur mag ik lorazepam. En dan keer ik ineens helemaal terug. Kan weet praten, kan weer lachen, ik kan weer voelen, wil alleen maar knuffelen met m'n vriend omdat ik dan weer "terug ben". Het is echt de grootste nachtmerrie die ik ooit heb beleefd en ik denk elke dag aan zelfdoding, niet dat ik niet wil leven maar omdat de dag doorkomen te zwaar is met dat uittreden, iedereen en alles om mij heen neem ik waar alsof ze 10 meter verder zijn dan normaal, ze zijn er wel maar ook weer niet. de armen en het gevoel alsof mijn hersens worden samengeknepen, mijn ogen staan dan ook heel raar dichtgeknepen en ik treed helemaal naar binnen. en ik weet niet waar ik het moet zoeken met mijn lichaam de hele dag. Mijn fijne leven is veranderd in een hel. Die ik niet meer vol hou. Het enige moment dat ik nog voel dat ik leef is wanneer ik de lorazepam in neem en dan anderhalf uur later begin ik ineens weer te praten, dingen op te merken, kunnen kiezen, het hele apatische verdwijnt. Heb twee psychiaters en dagbehandeling en telkens wordt er gezegd "afleiding, beweging". Ik kan gewoon niet meer functioneren, en niet meer alleen zijn want dan kan ik de hele dag apatisch op de bank zitten staren en niet eten, drinken of naar de wc gaan. Ik ben echt in de grootste hel van mijn leven belandt en ik vraag me af of IEMAND tips heeft of dit herkent!!!!!!! Ik wil mijn leven niet beëindigen
Heeft IEMAND hier ervaring mee.Karin> 2 jaar geleden -
Wat vind ik het spannend om het neer te zetten (Verhaal 180)
Wat vind ik het spannend om het neer te zetten…..Ik heb een angststoornis.
Deze is ongeveer 20 jaar geleden begonnen. Toen begon een hele moeilijke periode van mijn leven. Gelukkig, met veel therapie en aan mijzelf werken, had ik er na 10 jaar een stuk minder last van. Toen bijna niets meer. Vijf jaar geleden begon het weer. Ik ben toen met een burn out thuis komen te zitten. Maar ook daar heb ik mij uitgesleept, een leuke nieuwe functie gevonden en ik voelde me weer goed. Weer zeker en nog belangrijker: ik durfde weer heel erg veel.
Maar nu Corona. Vorig jaar ging het eigenlijk super. Ik hoefde niet meer naar werk te reizen, dus die stress viel weg (ik word namelijk heel vaak ziek tijdens het reizen). Thuiswerken werkt echt heel veel voor mijn lichaam. En geen uitjes meer, geen bezoek. Ook dit was heerlijk, want geen stress.
Nu begint het alleen allemaal weer. Deze week weer voor het eerst even naar kantoor en vandaag en gezellige dag met vrienden. En daar zit ik dan. Doodmoe maar kotsmisselijk. M’n buik doet zoveel pijn en ik ben zo ontzettend bang om over te moeten geven. Deze angst is zo lang weg geweest. Het ging zelfs zo goed dat ik dacht dat het misschien wel verleden tijd zou zijn, maar helaas.
Ik ben boos op mijzelf. Boos dat ik weer zo bang ben. Boos dat ik dit mijzelf aan doe. Boos dat ik diep van binnen weer terug wil naar een leven zonder prikkels, want ik weet nu dat dit helpt. En rationeel gezien weet ik dat ik niet de rest van mijn leven op de bank kan gaan zitten, maar het voelt alsof ik honderd stappen terug heb gedaan. We hadden allemaal plannen voor de komende dagen en ik durf niet meer. Want wat als…..
Waarom kan ik nou niet gewoon normaal zijn. Gewoon genieten van het leven. Ik wil niet bang zijn om ergens heen te gaan. Super bang zijn om ziek te worden. Weer avonden en nachten lang wakker zijn door de misselijkheid en angst. De paniekaanvallen herinner ik me nog veel te goed. Maar hoe ga ik weer verder. Dit was alleen maar een bevestiging vandaag dat het niet goed is gegaan.
Sophie> 2 jaar geleden -
doordat je hoofd te vol zit met spanning en emoties? (Verhaal 178)
Ik heb een vorm van autisme, pdd-nos.
Sinds maart 2021 heb ik tot nu toe 3 paniekaanvallen gehad. Nog niet zo lang dus.
De eerste was 22 maart, de tweede 2 juli en de derde gisteren, vrijdag 16 juli.
Kun je paniekaanvallen krijgen doordat je hoofd te vol zit met spanning en emoties?
De afgelopen jaren veel mee gemaakt: veel wisselingen in begeleiders, de Corona, overlijden van mijn oma heel recent.
Ik vind zulke paniekaanvallen echt heel naar omdat de angst het volledig overneemt. Ik kom er daardoor bijna niet uit.
Gisteren duurde het anderhalf a twee uur voordat ik uit de paniekaanval was.
Heeft iemand een idee hoe je niet mee kunt gaan in die angst?
Ik hoop dat ik hier snel vanaf ben want ik herken dit niet van mezelf.S1404> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Herken het probleem! Ik heb ook PDD-NOS en ik heb last gegeneraliseerde angststoornis! In je eentje het probleem willen oplossen is niet de oplossing! Ga naar je huisarts en leg het probleem voor! En laat door je huisarts door verwijzen naar professionele hulp, die zijn gespecialiseerd in autisme en angst! Heel veel sterkte ermee!
Marijke van der P.> 2 jaar geleden
-
Mijn aanvallen bestaan uit wazig worden in hoofd...precies flauwvallen.. (Verhaal 177)
Even in kort: na 2de zwangerschap 2007 angsten gekregen..dan zo een 10 jaar venlafaxine en trazadone genomen..in 2018 volledig gecrasht..eerst 5 maanden opname paaz en opeenvolgend 1 jaar zoetsel opname...nu 2 jazr na de opname... nog elke week psycholoog maar angsten zijn al een jaar meer dan voor de opname...enige wat ik kan is gaan werken waar ik ook al aanvallen krijg en thuis zijn...medicatie is superveel 6 notrilen....2 quitiapine...traxene..en trazadone... pff weet niet merr echt wat te doen..in ieder geval zo verder leven is geen optie. Mijn aanvallen bestaan uit wazig worden in hoofd...precies flauwvallen..Kelly> 2 jaar geleden -
Ik blijf hoog in stress en adrenaline (Verhaal 150)
Ik ben 42 en heb sinds 27 jaar een angst/paniek/hyperventilatie probleem dat zich centreert rond de gedachte een hartaanval te krijgen. Het was redelijk onder controle maar sinds kort voel ik regelmatig hartoverslagen (soms meerdere per minuut). Dit is brandstof voor mijn angst! Ik kom er niet meer vanaf nu! Ik weet hoe ik een full blown paniekaanval kan vermijden (meestal) maar ik blijf hoog in stress en adrenaline. Ik kom daardoor vaak niet in slaap. Ik schrik of de hele tijd wakker, of ik kan uberhaupt niet inslapen doordat ik de overslagen voel. Ik heb ook een bmi van 37 waardoor ik ook denk dat er vast een hartprobleem zal ontstaan. Ik kan niet ontsnappen aan mn eigen gedachtes. Ik loop bij een haptonoom en dat helpt een beetje. Maar poe wat ben ik dit zat zeg.Kannietslapen> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Weet je dat miljoenen Nederlanders het niet eens weten dat ze een onregelmatige hartslag hebben? Zelf heb ik ook een onregelmatige regelmatige hartslag. Als je telt, is het van 1,2,3,4,5,pauze 6,7,8 enzovoorts. Elke keer als ik eraan denk denk ik, gaat dat wel goed en ga ik mij druk over maken met gevolg hyperventilatie. Constant houd ik 2 vingers op mijn pols om te checken. Maar ik begrijp en herken het wel. Probeer ademhalings oefeningen regelmatig te doen, je zal zien dat dat helpt.
Ron> 2 jaar geleden
-
Sinds 10 weken elke avond standaard hoofdpijn (Verhaal 172)
Hoi, ik ben een meisje van 18 jaar. Ik heb al sinds 10 weken elke avond standaard hoofdpijn, soms ook overdag. Soms voelt het als migraine en soms als een zeurende pijn. Ook altijd rechts voor in mijn hoofd en soms steken achter in mijn hoofd. Ik ben nu al 10 keer bij de dokter geweest en naar de neuroloog en die zeggen dat er niks mis is, ze zeggen dat het door stress komt. Ik heb zelf al langer dan een jaar een angststoornis en ben redelijk vaak bang en in paniek. Ik ben ook wel een beetje hypochonder en ben daarom heel bang voor mijn hoofdpijn.
Kan iemand zich in mijn verhaal herkennen? Ik voel me zo alleen…Onbekend> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Ik herken jou probleem.
Ga hulp zoeken bij psycholoog doe het op tijd wave voor je het weet loop je er zo 30 jaar mee zoals ik.
Gr GerritGerrit> 2 jaar geleden
-
Ben er 24 uur mee bezig (Verhaal 88)
Ik loop nu al ruim 25 jaar met angst en paniekstoornissen, ben er 24 uur mee bezig, ik heb bijna de hele dag het gevoel dat ik niet meer kan ademen en mijn lichaam niet meer onder controle heb, bij elke kramp of steek denk ik gelijk het ergste, ik heb al menig medicatie geprobeerd maar de bijwerkingen door meer dan de medicatie zelf, ik loop nu bij een behandelaar tegen mijn adhd die ik ook nog heb en ik loop bij een psycholoog en psychiater.
Buiten de adhd herkend iemand zichzelf ook hierin ik ben benieuwd hoe diegene er mee om gaat.paul> 2 jaar geleden-
Ik voel met je mee hetzelfde wat jou is overkomen is mij ook overkomen ik kreeg last van paniekaanvallen door jointjes roken waarna ik er uiteindelijk overheen kwam tien jaar later is het nu weer terug maar in extreme vorm oorzaak een feetje xtc pil begon alles weer opnieuw. Voor mij nooit meer drank drugs of alcol geen sigaret niks als je er gevoelig voor bent kan dit de trigger zijn
Maryab> 2 jaar geleden - Alle reacties weergeven...
-
Ik heb dit inmiddels al 10 jaar..
Ell> 2 jaar geleden
-
-
Door een vervelende gebeurtenis op straat (Verhaal 169)
Sinds 2018 last van een angststoornis, door een vervelende gebeurtenis op straat. Ik durfde na deze gebeurtenis niet meer alleen in de avond de straat op, was bang in afgesloten garages, ook het ov vermijd ik nu, als iemand me te lang aankijkt buiten wil ik al wegrennen. Wandelen in het bos is voor mij onmogelijk. Er moeten mensen om me heen zijn die me zouden kunnen helpen mocht er iets gebeuren.
Die angst heeft zich verlegd en doordat ik meer dan een jaar geleden een lichamelijke verandering ervaarde begonnen de angstklachten zich daar te ontwikkelen. Ik heb hypochondrie ontwikkeld, ben bang bij alle lichamelijke ervaringen/veranderingen en ga meteen uit van het allerslechtste scenario.
Ik leef niet meer echt, de angsten overmannen mij.
Weet iemand wat ik kan doenAnoniem> 2 jaar geleden- Alle reacties weergeven...
-
Heb je wel aan mindfulness of cognitieve gedragstherapie gedacht. Wie weet helpt het.
Marijke> 2 jaar geleden