Angstaanval / Angststoornis - forum lotgenoten

Ik zit in een soortgelijke situatie.
Ik heb geen oplossing voor u, maar wil u wel het volgende meegeven; als uw broer staat ingeschreven als woningzoekende, dan is hij GEEN urgentiegeval.....
Dat ben ik inmiddels te weten gekomen....
Ik weet natuurlijk niet of hij in de gelegenheid is om te kopen ipv te huren. Inmijn geval is kopen niet meer mogelijk....en ben ik ook ten einde raad...t gaat om mijn zoon....

Heel heel heel herkenbaar!!! Alles wat je schrijft je lichaam geeft 1000 en 1 klachten je voelt je heel raar in je hoofd enz. De wereld is heel raar angstig. Ik ging bijvoorbeeld een rondje lopen drama. M'n benen worden zwaar ik wort raar ik me hoofd. Alsof je gek wordt inderdaad. Duizelig en dan angstig. De wereld is vreemd dat is zo zo eng. Het voelt alsof mijn hoofd aan de haal gaat met alles. Dood en dood eng. Heb ook baak nergens zin in ik weet niet waar ik mezelf moet laten wat ik moet doen enz. Zelfs douche is al moeilijk. Want ja de wereld is raar en ik heb veel lichamelijke klachten en ik ga denken en hup de paniek. Ik slik geen medicijnen maar loop wel bij een psycholoog

Antwoord aan tamara .het is idd allemaal klote op zijn Limburgs gezegd. Maar we moeten volhouden. Iemand die je begrijpt hoef je niet op te rekenen. Tenminste hier niet. Mischien wel op dit forum. Tis alleen jammer genoeg je geen contact kan leggen ter klachten uitwisselen enz .dus ja zo kan je wel je verhaal even kwijt. Hoe lang loop je al met deze klachten? En heeft de arts je geen medicijnen voor geschreven? Maar ik las dat je nog aan het werk was? Hoe verloopt dit .

Hoi anoniem,
We moeten volhouden inderdaad maar is er lastig. Iemand die je niet begrijpt snapt inderdaad niet wat je moeilijk doe. Ik heb gelukkig iemand in de familie die een soort gelijk iets heeft gehad dus daar kan ik wel mee praten en dat stelt me gerust.
Ik loop sinds augustus met klachten. Het begon me veel moeheid en slecht slapen. Toen een keer niet lekker geworden(blijkt achteraf een paniekaanval te zijn geweest). Heel de medische mallemolen ingeweest alles was prima. Toen begon het pas derealisatie, duizeligheid, zere slappe benen, raar dof hoofd, angst, paniek, extreem vermoeid, niet kunnen genieten, heel verdrietig, trillen, opgejaagd, hartkloppingen, druk op ogen, enz.
Reed zelfs geen auto. Sinds pas weer opgepakt en tgaat best goed. Nog geen lange stukken maar dat geeft niet. Fietsen en lopen is ook nkg erg moeilijk. Door de rare wereld.
Werken doe ik nog maar met moeite. Ik sta op en ga met alle moeite naar me werk kk sleep mezelf erheen. Soms is het afleiding en knap ik wat op de andere keer totaal niet. Soms is koffiezetten al teveel. Gelukkig kan en mag ik bij me werk weg als het niet gaat. Ik ben via de huisarts maar een psycholoog gestuurd ben daar nu 6x geweest en vind het fijn. Even alles eruit gooien.

Goedemorge deze ook aan tamara. zet het er maar even bij voor de volgende lezers. Nou wat een verhaal kon ik zo zelf er neer gezet hebben. Dat verhaal geeft de burger weer moet zeggen ze wel eens .lekker positief houden zo.hier is het nog niet zo positief maar naar dit te lezen fleur ik weer wat op.veel piekeren op zien tegen de dag die komen gaat .ja je kent het wel he. Maar goed dit te lezen van je .echt top hou vol .toch heb je dan op deze manier weer wat steun. En het niet slapen. Wakker worden midden in de nacht jaja .soms krijg je de dag nog niet eens mee.zal je berichtje eens na lezen als ik weer in een zwart gat zit.bedankt zeer confronterend mvg ..Limburg

Pfff herkenbaar ...ik al 5 jaar...idd zijn het stemmen of dwanggedachten...hier geen medicatie durf niet maar
dit is ook niet te doen .
Helaas geen tips heb ook alzoveel geprobeerd...niets helpt je hebt dagelijks geen gemoedsrust....zou er zo paranoïde van kunnen raken of dat het je achtervolgd...k.t angst.

Ja marjan. Je naam er maar even bij gezet,tis zwaar k.. je moet iets gaan doen,maar geen energie ,zak steeds verder weg om dat de vermoehijd niet vol te houden is .of je nu wil of niet tis slapen en nog eens slapen. Je staat konstand op aan en je gedachten gaan met je op de loop of dat je niet meer in de werkelijkheid zit. Je gaat er zelfs naar luisteren tenminste ik .het maak je kompleet gek.als of je er maar beter een einde aan kan maken lichamelijk en geestelijk gewoon kompleet op .dus in de overlevering stand dan maar weer.ik vraag me wel af hoe je dit al 5 jaar vol houden doet? Hier is de rek er wel uit na 3 jaar .de hulp die ik heb werk niet. Mensen om me heen hebben maar een opmerking of 2 ga naar buiten. En ik ben ook wel eens moe. Maar er zit een verschil tussen wel eens moe,en gewoon niet meer functioneren .ik raak er zo gefrustreerd van dat ik er wel klaar mee ben.tis me gewoon veel te zwaar. Om dag in dag uit bezig te zijn. Met de depresie. Burn out of wat dan ook .ben een a 2 uur wakker uit bed. En val da na weer kompleet urenlang in slaap, of ik nu wil of niet. De volgende klachten sluit ik dan maar mee af.
Uitgeput kapot moe
Gedachten beheersen je leven
Me afsluiten vd buitenwereld
Opgejaagd op gefokt
Alles is me te veel. Zal nu stoppen tis een hele was lijst
Mag je toevallig behoefte hebben aan een persoonlijk contact puur te hulp ondersteuning is dit welkom. Ook dus voor andere mensen. Al vaker is er hier oor voor. Maar weet niet hoe .op deze site mvg anoniem

Heel herkenbaar! Alles wat je hier geschreven hebt heb ik zelf last van gehad (3 jaar) nu heb ik nog een lichte vorm van klachten die komen en gaan. En dat opgejaagd gevoel is heel erg naar.. een van de ergste dingen die ik ooit heb meegemaakt, en ook de zware paniekaanvallen. Maar, het gaat over.. echt waar! Wees je klachten/gevoel de baas en het komt allemaal langzaam wel weer goed (kan wel lang duren trouwens) accepteren voor wat het is anders kun je veel er veel dieper in vast gaan zitten. Kan altijd erger

Sterkte

Je lampje gaat niet uit hoor maar het is wel akelig allemaal… Zelf gehad, elke dag dacht ik dat ik zou gaan sterven, en de uit knop werkte bij mij niet meer. Totaal geen rust meer zelfs in de rust stand begon ik uit het niks te hyperventileren, en veel pijnklachten uit het niks. Ik heb een jaar lang chronische hoofdpijn gehad toen het eindelijk wat rustiger werd in mijn lichaam.. en soms heb ik nog wel eens hyperventilatie maar dat duurt maar een paar minuutjes, voorheen de hele dag door en Had daardoor geen zin meer om te vechten om te overleven. Mocht van mij wel voorbij zijn, toen heb ik het allemaal maar over me heen laten komen en is het heel langzaam de betere kant op gegaan.. en ademhalingsoefeningen/naar de fysio heeft op langere termijn ook best goed geholpen en altijd fijn als je erover kunt praten waar je last van hebt en geruststellend :-)

Heel erg bedankt voor jullie reactie! Fijn om te lezen dat ik niet de enigste ben en dat het bij jullie langzaam ook beter is gegaan. Hadden jullie ook zo raar hoofd? Zo dof, je voelt het gewoon opkomen je ziet dan niks meer zitten. En krijg overal last van.

Hallo, inderdaad heb in juni een heel felle paniekaanval gehad tijdens een feestavond, veel volk, felle lichten enz. Voelde me echt duizilig. Ben toen 1 maand thuis geweest. Sinds september ging het beter en onlzngs weer felle hartslag,paniekeren en licht in het hoofd alsof ik er niet echt ben. Dokter geweest, Zou tekort komen van vitamine D maar Jamie heeft geen tekort met deze weer. Nu probeer ik het gewoon een plaats te geven en lukt nog wel maar ben bang dat het weer zover komt als in juni. Maar ik zeg me dat het tussen mijn oren ligt en pratique erover met de personen die het kunnen behrijpen.

Onee ik ben dezelfde persoon van beide berichten maar ik had te vlug op versturen geklikt🤣 ja! dat is ook heel herkenbaar. Ik ben daardoor een tijdje bang geweest dat er iets niet goed was in mijn hoofd maar dat komt en gaat, soms heb ik een dof gevoel in mijn hoofd, vooral rondom het voorhoofd en bij de oren en soms een soort druk dat erop staat, ik krijg dan ook wel eens last van wazig zicht en het gevoel alsof ik er niet helemaal bij ben, alsof lichaam en hoofd gescheiden zijn ofzo. Ik kan het gevoel niet goed uitleggen. Het is een raar gevoel in ieder geval

@Anoniem
Precies dat alsof je lichaam van je geest scheidt en je gek wordt ofzo. Idd heel afwezig en in je hoofd omgeving is dan raar en angstig. Vreselijk is het.
Ook ik ben constant bang voor iets in me hoofd drama gewoon. En kk Google en dat moet je nooit doen!
Hoe ben jij van die nare gedachten afgekomen?

Hallo,ja Googelen deed ik ook bij elke symptoom. Dokter zei me toen,waarom ben ik zoveel jaren gaan bijstideren als je toch alles vindt op internet. Gelijk had ze wel. Bij ons zit het ook wel wat in de familie, mijn oudere zus heeft het ook wel andere symptomen of toch niet maar zij neemt gemakkelijk een medicatie om te kalmeren wat ik dan weer vermijd, probeer van mijn eigen te zeggen dat alles OK is. Maar ja soms heeft het tijd nodig. Het is gewoon lastig dat dokters zeggen dat alles OK is maar dat je eigen zo raar voelt. Dan denk je ben ik nu de enige.

Heel herkenbaar ik heb ook zulke paniekaanvallen dagenlang moet ik bij komen. Soms is douche al een opgave zo slap ben ik

Ik heb dat soms ook als ik lang naar een zelfde punt kyk word ik duizelig en kan ik een aanval krygen meerdere weken niks en dan weer is lastig je ben niet alleen zware aanvallen kryg ik maar nu en dan grlukig ben toch altyd ban sterkte ook voor jou gr glenn

Ik lees je bericht nu en het is heel herkenbaar. In het "hoogtepunt" van m'n angstaanvallen zat ik met enige regelmaat op de hap met het idee dat ik een hartaanval had. Mijn toenmalige therapeut zei toen ook dat dat er heel vaal "bij hoorde". Maakte het niet leuker, maar daardoor kon ik het wel een soort van normaliseren.

Het is 2 jaar geleden dat je dit gepost hebt, dus ik hoop dat er ondertussen verbetering is!

Mo, Echt super vervelend voor je. Ga aub met je huisarts praten want je sloopt jezelf op deze manier. Vertel eerlijk waar je last van hebt, hij/zij kan je op de goede weg helpen. Succes en sterkte!

Als je zoals je zegt al jaren in de fight flight modus zit dan gaat je lichaam ook met je aan de haal. Je moet hier iets mee! Jou zenuwstelsel moet weer tot rust komen. Zoek professionele hulp. Ga wandelen in de natuur, mediteer, eet gezonde voeding… en vermijd zoveel mogelijk stress.

Ik had dat ook aan het begin van mijn angststoornis. Maar juist door de saturatiemeter te pakken krijg je nog meer stress en zakt je saturatie. Ik heb uiteindelijk iemand in huis de saturatiemeter laten verstoppen en zo ben ik soort van van het controleren afgekickt. Dat je bij elke pijntje overal bang voor ben heb en had ik ook. Dit zijn periodes en moeten we helaas door heen. Ik raad je wel aan een psycholoog te zoeken. Ik deed en kon helemaal niks meer kwam amper het huis uit en nu na enkele sessies bij de psycholoog rij ik alweer kleine stukjes auto en durf ik de winkel weer in. Natuurlijk is het niet altijd een pretje maar het omgaan met is belangrijk om er ooit vanaf te komen.

Ja deze klachten heb ik ook. Het is een vreselijk gevoel m'n hele lichaam word heet vreselijke buikpijn en m'n hart doet raar. Dan in 1 keer lam gevoel in m'n schouders en armen. Ben dan zo bang dan wil ik ook helemaal alleen zijn om alles weer tot rust te krijgen. Maar dat duurt soms uren. Ik wens je heel veel sterkte. Hoop dat het wat beter gaat dot is geen leven meet

Dik 15 jaar last van angst aanvallen wat soms overslaat in paniekaanvallen, laatste maanden durf ik ook niet meer te slapen, bang dat ik weer wakker wordt met dat kloten gevoel . Wordt er doodmoe van gezinnetje lijdt ook eronder papa is papa niet meer . Alleen maar werk en dan thuis plat op de bank , niets meer doen,nu hulp gezocht bij ggz dinsdag beginnen met behandeling. Hoop zo dat het helpt ben nu 51 jaar wil niet nog 15 jaar zo leven . 🙏

Dag marty ik heb daar oom last van dat begint vaak met dat je spieren bibberen net alsof er mieren in je lopen en soms begint daarna letterlijk alles te trillen zonder dat je daar controle over hebt. Ik ben bij dokters geweest want ik heb het gefilmt maar ze weten totaal niet wat de oorzaak is

Hallo, ik heb PTSS en ik ben hier mee bekend. Zo heb ik eens een aanval gehad wat lijkt op epilepsie. Zo kwam er een ambulance en die konden niks vinden. Ik heb wanneer ik stres heb deze reactie in mijn armen en benen. Dit komt door een reactie van stress die een signaal geeft aan je hersenen, die geeft stroom schokjes terug aan je lichaam. Bijvoorbeeld door triggers van iets. Eigenlijk kan je het wel zien alsof je lichaam letterlijk de stress van je af wil schudden net als je lichaam automatisch doet bij Bijvoorbeeld kou, dan ga je bibberen of klappertanden. Wat mij helpt is een lichamelijke sensatie opzoeken, dit kan zijn een wandeling waarbij je de wind of zelfs regen voelt. Of een pijn prikkel Bijvoorbeeld een elastiekje tegen je pols laten tikken. Of Bijvoorbeeld douchen. Wat ook kan helpen is bewust 1 kleur opnoemen hardop in de kamer. Dit kan je afleiden van het schokken.

Ik herken het. Trillingen en spiertrekkingkjes in mn kuiten. Als ik daarnaar kijk gebeurt het minder of niet, is dat misschien bij jou ook zo? Ook een soort spierpijn in mn kaken en een gevoel alsof mijn tong dik en gespannen is, geen ademhalingsklachten. Ik slik nu wel elke dag magnesium tabletten voor mn spieren en het lijkt of het daarmee veel minder word. Ook aan de citalopram sinds een week of 6, dus t kan ook dat dat bijwerkingen geeft

Weet dat je lichaam ook een natuurlijk 'ontladingsmechanisme' heeft om spanning af te voeren en dat het dat wellicht ook doet als het teveel is en je dus in ontspanning/rust bent. Belangrijkste is hoe je het zelf ervaart - is het oké - of is het spannend? In dat laatste geval helpt reguleren inderdaad zoals hierboven als voorbeeld beschreven is, noem voor jezelf is een aantal voorwerpen op in de ruimte - of kleuren. Voor meer informatie kun je je ook is verdiepen in TRE (website TRE Nederland)

Bij mij zijn de spiertrillingen in mn kuiten weg nadat ik met magnesium ben begonnen. Sinds een paar dagen er weer mee gestopt maar nu af en toe trillingen in de zijkant van mn buik en linkerbovenbeen. Ook weer een slap gevoel in mn benen. Kan misschien ook komen doordat ik met de AD ben verhoogd naar de 20mg

Ik denk dat je het zelf net al mooi verwoord hebt. Je lichaam wil iets loslaten, iets er 'uit' krijgen. Ik leerde om elke dag een moment te geven voor mijzelf om het 'los te laten' gewoon tegen mijzelf zeggen dat het oké is en wat komt dat komt, soms helpt het, soms niet. We zijn vaak zo druk bezig met onze gedachten en gevoelens weg te drukken dat ons lichaam steeds harder begint te schreeuwen om aandacht. Probeer te luisteren naar wat je lichaam en innerlijke stem je wil vertellen.. liefs.

Dankje. Het wegdrukken gebeurd zo onbewust dat ik niet voel hoe het anders moet!

Heel herkenbaar! Ik heb zelf een poos gehad dat ik helemaal niet kon autorijden. nu gaat het langzamerhand beter, maar ook ik heb last in tunnels of lange rechte stukken enz.

Bij mij helemaal hetzelfde. Is begonnen door eens een draainis te krijgen in de wagen. Voordien reed ik heel heel graag op autostrade, was een plezier. Nu zware paniekaanvallen, hyperventilatie, zweet breekt uit, ijl in mijn hoofd. Vandaag nogmaals bij de huisarts geweest en alprozolam 25 mg gekregen, 1,5 uur op voorhand te nemen. Ik ben benieuwd. Ik hoop dat ik het overwin en terug normaal kan rijden. Word extremer en extremer elke keer. Zelfs korte stukken

Ja herkenbaar dat heeft bij mij vooral te maken met verlatingangst! Vooral de angst om alleen te blijven! Klinkt gek maar echt tijd om aan je jezelf te werken en geloof me ik ontloop hulp al jaren maar ik zit in een punt in mijn leven dat ik niet anders kan want anders blijf ik in die stress leven

Ja herkenbaar! Je weet niet wat je met je gedachten moet doen! Blijf erover praten met een vertrouwd iemand
Ik zit zelf ook in je bent niet de enige
Maar sprak meerdere mensen die ik goed ken en het klopt het zijn je negatieve gedachten en de angst om je controle kwijt te raken

Het is niet raar dat je klachten terugkomen aan het begin van een solo reis in een nieuwe omgeving. Je bent waarschijnlijk aangekomen in een drukke stad, met veel onbekende prikkers, geluiden, geuren, indrukken. Ik zou je adviseren om en zo comfortabel mogelijk naar een rustige, natuurlijke omgeving te gaan, die niet te ver reizen is, een fijne accommodatie zoeken, en daar gewoon net zolang blijven tot je weer rustig bent.

Ik wou net hetzelfde doen om mezelf te helpen maar durf niet te starten.
Ik weet hoe je je voelt, het valt over je heen en je wil erover praten maar niemand om te luisteren.

Contacteer me en vertel me over je reis.
Hoe kan ik mijn whatsapp hier doorgeven ??

Hoi P.

Ik heb een burnout met angst en herken dit zeker. Dit komt omdat wij gewoon veel te veel nadenken van snap ik het wel enz. enz. Dit is een periode waar je vanzelf wel weer uitkomt. Probeer er niet te veel aan te denken.

Veel sterkte!

Hoi,

Ik zit in hetzelfde schuitje. Ook flinke derealisatie klachten het gevoel of je niet echt leeft. Het is vreselijk. Ook ik heb die paniekaanval in de auto gehad en dat is niet grappig. Met hulp van de psycholoog kan ik er iets beter mee omgaan. De tip is accepteer het. Zie het als iets goeds van je lichaam je lichaam doet dit om je te beschermen tegen verdere schade. Probeer er niet teveel doorheen te gaan. Doe 1 ding en pak je rust weer. Ik weet hoe lastig het is want mij lukt het ook lang niet altijd. Maar door dit toe te passen kan ik alweer kleine stukjes autorijden ondanks de derealisatie.

beste,
heel erg bedankt voor je antwoord, en gerustellend dat ik niet de enigste ben. Heb wel nog een klein vraagje voor je, had je hierbij ook last van instrituve gedachtes?

Alvast bedankt,

Enorm herkenbaar, ook in combinatie met intrusies. De oplossing is zien hoe het werkelijk is. Het zijn maar bedachte gedachten die je moet laten zijn voor wat ze zijn. Je moet ze niet onder controle houden. Dit heeft bij mij voor derealisatie goed gewerkt. Als het er is denk ik het zal wel, dan is het maar zo. Ik heb nog wel veel last van de intrusies en bedachte angsten zoals bang voor blauwe strakke lucht.


Groetjes!

Ik heb exact dezelfde angst, soms zo erg dat ik snachts gillend wakker wordt omdat ik nachtmerries hierover hebt. Wat mij persoonlijk heel erg veel helpt is praten met mijn vriend, dit is een realistische man.

We kunnen niet uitsluiten dat het niet gebeurd, al sinds de mensheid bestaat is er oorlog, dit zal altijd zo blijven, nu omdat het zovaak in het nieuws is en je dit in overdaat ziet wordt je er continue aan herinnert + het is allemaal redelijk in de buurt.

Probeer het eens een week zonder nieuws, zelf heb ik dit ook gedaan en echt het werkt, de eerste dagen is het afkikken, daarna vergeet je het, zapp je tv om als het uitgezonden wordt, leef in het hier en nu, wij kunnen ons heel erg druk maken maar daardoor staan onze levens eigenlijk stil omdat we in een overlevingsmodus gaan staan die tot op heden nog niet nodig is.

Uiteraard is het altijd goed je voor te bereiden, op wat voor crisis dan ook, Nederland heeft ook een elektrischiteits tekort, aangezien alles tegenwoordig draait op elektriciteit is het belangrijk producten in een huis te hebben zoals bv. Een campinggasstel, zo kan je altijd koken, kaarsen en eten wat lang houdbaar is.

Ik ben ook verschrikkelijk bang, vooral voor de toekomst van mijn kinderen.

ik ga zelf ook eens proberen geen nieuws meer te volgen, in de hoop dat het mij helpt.

Hoi Josee,

Ontzettend herkenbaar! Ik heb het ook gekregen als gevolg van een paniekaanval. Momenteel ben ik gediagnoseerd met een angstoornis. Ook ik heb regelmatig en soms dagenlang die derealisatie/personalisatie. Het lijkt gewoon alsof je er niet ben of niet bestaat dat je ergens zweeft in een droom. Heb jij dan ook zo'n raar gevoel in je hoofd? beetje wazig ofzo. Ook ik heb nog een tal van lichamelijke klachten. Dit hoort erbij. Ik loop inmiddels bij een psycholoog en dit is iets waar we doorheen moeten. Ik heb zelfs een poosje geen auto meer gereden door de derealisatie/personalisatie. Nu kan ik er op sommige momenten iets beter mee om gaan. Met momenten wordt ik er ook nog heel angstig van en heb ik ook het idee gek te worden, of allerlei ziektes te hebben. Kortom je bent absoluut niet de enigste. Ik hoop dat dit je wat helpt. Heel veel sterke!

Ik heb het al 1.5 jaar.. word er zo gek van! Snap niet wat ik verkeerd doe..ik werk aan mezelf, nergens bang voor.. maja..

Waarschijnlijk ben je zolang doorgegaan terwijl je lichaam en hoofd te moe waren. Ze zeggen dat je dubbel zoveel tijd nodig heb om van je klachten af te komen. Mijn psycholoog zei dat het eigenlijk een mooi ding is van je brein. De derealisatie/personalisatie is een bescherming van je hoofd om verder schade te voorkomen. Probeer is te denken oke ik heb het maar er gebeurd niks. Ik weet hoe moeilijk het is mij lukt het ook lang niet altijd, maar als je dit lang volhoudt schijnt het vanzelf minder te worden.

Hallo Lieke en Josee

Ik heb er ook onwijs last van, vind het ook heel frustrerend. Nu al 3,5 jaar..
Ik heb ook wel medicijnen geslikt tussendoor, maar ben hier wel mee gestopt. Nu wel het gevoel sterk genoeg te zijn om het aan te kunnen hoe naar ook.
Helaas kan ik er de vinger niet op leggen waarom ik er zoveel last van heb. Heb ook allerlei rare gedachten waar ik vroeger nooit aandacht aan zou hebben besteed maar nu niet weg te denken zijn en me angstig maken.
Het is iets raars met mijn bewustzijn, ervaren jullie dat ook zo?
Ik hoop ook op tips!

Groetjes Lotte

Hallo Lieke en Josee,

Helaas super herkenbaar voor mij, nu al 3,5 jaar..
Ook het gevoel helemaal de controle kwijt te raken door ik denk de derealisatie. Want niks klopt meer voor mijn gevoel en ik heb dan ook vaak geen idee wat ik hier doe zegmaar. Ben dan ook bang ook psychotisch te worden.
Ik slik geen medicijnen meer.. Werd er wel iets rustiger van maar uiteindelijk lost het niks op bij mij.
Het is voor mijn gevoel altijd aanwezig maar het komt in vlagen.
Ik weet ook niet wat ik verkeerd doe, ik ga naar een pri therapeut. En lees er ook veel over om het goed te begrijpen.
Heeeel frustrerend.
Ik hoop ook op tips!

Hallo Lieke en Josee,

Helaas super herkenbaar voor mij, nu al 3,5 jaar..
Ook het gevoel helemaal de controle kwijt te raken door ik denk de derealisatie. Want niks klopt meer voor mijn gevoel en ik heb dan ook vaak geen idee wat ik hier doe zegmaar. Ben dan ook bang ook psychotisch te worden.
Ik slik geen medicijnen meer.. Werd er wel iets rustiger van maar uiteindelijk lost het niks op bij mij.
Het is voor mijn gevoel altijd aanwezig maar het komt in vlagen.
Ik weet ook niet wat ik verkeerd doe, ik ga naar een pri therapeut. En lees er ook veel over om het goed te begrijpen.
Heeeel frustrerend.
Ik hoop ook op tips!

Hoi Anoniem,

Vervelend hé ik herken mezelf ik je verhaal. Gisteren lag ik bijvoorbeeld op bed ik moest ik daarna even wat pakken in de douche. Ik had het gevoel dat ik zweefde en gewoon niet was maar wel liep zo raar!
Mijn tip:
- Accepteer het en denk er gebeurd niets (vind ik ook nog moeilijk hoor)
- Als je moe bent stop en neem rust
- Als je moet huilen huil dan dat zorg soms dat er veel spanning van je af valt en dat kan helpen op de derealisatie te verminderen.

Hallo Lieke en Josee,

Helaas super herkenbaar voor mij, nu al 3,5 jaar..
Ook het gevoel helemaal de controle kwijt te raken door ik denk de derealisatie. Want niks klopt meer voor mijn gevoel en ik heb dan ook vaak geen idee wat ik hier doe zegmaar. Ben dan ook bang ook psychotisch te worden.
Ik slik geen medicijnen meer.. Werd er wel iets rustiger van maar uiteindelijk lost het niks op bij mij.
Het is voor mijn gevoel altijd aanwezig maar het komt in vlagen.
Ik weet ook niet wat ik verkeerd doe, ik ga naar een pri therapeut. En lees er ook veel over om het goed te begrijpen.
Heeeel frustrerend.
Ik hoop ook op tips!

I hope it all works out for you.
Im often in the same situation

Ik denk dat u met een narcist te maken heeft Google het maar eens wel weg gaan hoor

Ga het liefst even naar de dokter om te laten checken. Dat geeft waarschijnlijk geruststelling.

Hoi anoniem, ik lees je verhaal nu en zit met mijn vriend in een soortgelijke situatie. Kun je vertellen hoe het nu gaat? Lijkt me ook heel moeilijk voor je

Dit lijkt op ocd mbt je relatie. Heb jij ook andere dwanggedachtes? Ik ben absoluut geen dokter of specialist, dat wil ik er wel even bijzeggen. Heb wel heel veel gelezen over dit soort klachten, vandaar mijn opmerking.

Ik denk dat jij het spirituele pad om moet. Er zit iets in jou onderbewuste wat dit triggerd.

Het gaat iets beter met me, maar nog steeds heb ik er enorm veel last van. Concentratie problemen en nergens anders aan kunnen denken en voelen. Andere dwanggedachtes had ik vroeger wel maar die zijn als het ware naar de achtergrond gezakt. Op dit heb ik totaal geen grip en het gevoel dat het dan ook niet goed zit. Anoniem, je verteld dat je hier ook last van hebt, zou jij van jou iets meer kunnen vertellen?

Heel herkenbaar ik sta ook elke dag op met hoe ga ik dit nu weer doorkomen.

Ik word ook al een tijdje 's morgens wakker met een somber gevoel. Moeite met de dag opstarten. Niet raar, want er zijn de laatste jaren veel ingrijpende dingen gebeurd in mijn leven. Wat bij mij helpt is om een zo goed als mogelijk dag en nachtritme aan te houden. Ontdek bezigheden die je graag doet/ een goede dagbesteding. Je kunt bv. ook eens onderzoeken waar je stress vandaan komt, kijken of je hier zelf veranderingen in aan kan brengen.

Hoi lieze,

Dit voelt inderdaad ontzettend rot. Ik heb hier helaas al 1 jaar mee te kampen. Wel langere betere momenten maar zoals je beschrijft het is vreselijk om mee te maken. Maar je staat niet alleen!

Wow wat zijn er veel mensen die hetzelfde voelen als ik. De rare enge wereld en het vervreemd zijn van jezelf jaagt bij mij ontzettende angsten op negativiteit. Ik ben bang dat het nooit meer goed komt. Hoor graag hoe andere hiermee om.gaan

Dit herken ik ook, Die derealisatie is vreselijk! Momenteel zit ik in een periode met duizeligheid en hoofdpijn en hypochondrie. Waar zal ik de volgende periode weer last van hebben? Drama we zijn hier nog wel even zoet mee vrees ik.

Ik herken een aantal klachten. Mssn dat je niet voldoende in contact staat met jezelf/je lichaam. Zelf heb ik er voor gekozen om een cursus mindfulness te volgen. Met veel oefeneningen doen merk ik een duidelijk verschil/verlichting in mijn klachten.

Lieverd, stop alsjeblieft met dit soort dingen te lezen. Het nieuws is 1 grote bangmakerij. Leef met de dag en geniet 🥰

Hoi lieverd. Wat ik hier lees is dat je getraumatiseerd bent en herbelevingen hebt. Ik zou sowieso contact zoeken voor goede hulp. Een fijne therapeut die ook lichaamsgericht werkt en emdr of een andere trauma techniek kent.
Daarnaast is anti depressiva niet de oplossing, je bent niet depressief maar hebt veel stress volle dingen meegemaakt. Jou stress systeem is geactiveerd. Je zou je huisarts kunnen vragen om slaapmedicatie, al is het maar voor een tijdje. Wil je liever iets natuurlijks, kijk dan eens voor cbd olie.
Maar het is duidelijk dat je hulp moet zoeken!

Ja dat heb ik ook. Alsof je hoofd zeg ik ben moe nu is het klaar.

Jep exact dat. Ik kan hier ook nog totaal niet mee omgaan. Heeft iemand tips?

Hoi,

Ik denk echt dat dit geen epilepsie is maar paniekaanvallen. KLink ontzetten bekend. Als het echt epilepsie is geweest herinner je het jezelf niet en val je volledig weg, dat had je zo te lezen niet. Dit klink echt als paniek.

Ik herken al je klachten! Bij mij wisselen de klachten zich af in periodes. Dan last van het 1 is dat over dan weer het ander.

Ik heb precies het zelfde. En ook die extreme klachten.heb het nu sinds anderhalf jaar. Heb de hele dag angst

Het is normaal dat je een fysieke en/of mentale reactie krijgt na een heftige gebeurtenis. Je lichaam zoekt ahw een manier om er mee om te gaan. Mijn advies zou zijn: geef jezelf hiervoor de tijd, en praat met iemand waar je je veilig bij voelt. Zelf heb ik in zo'n situatie baat bij mindfull oefeningen, zoals bv. de bodyscan of bergmeditatie.

Dit is alsof ik me eigen verhaal leest. Ook ik kan nergens meer van genieten zie over tegen op, ben bang dat het nooit meer goed komt enz. Enz

Dit herken ik zeker. Ik leef ook met de dag zelf met de minuut. Ook de wereld voelt raar en niet vertrouwd. Ik denk dat dit tijd nodig heb maar ook ik vind dit doodeng. Hoe ga jij hier mee om?

Ja dit herken ik heel erg. die derealisatie en dan de paniekaanval. Klink bekend. Ik vind het ook heel lastig om hiermee om te gaan. Elke dag sta ik op met de gedachten waar zal ik vandaag weer is last van hebben, zal het weer een rotdag worden? Verder heb ik weinig moed om ergens heen te gaan. Ik probeer het wel en soms pakt dit goed ook en soms ( zoals je ook beschrijft) ook niet.

Hoi,

Ik heb niet exact hetzelfde gehad, maar ben wel tijdje heel bang geweest om ook een erge ziekte te krijgen en voor de dood. Ik was constant bezig met hoe ik zo lang als mogelijk kon leven enzo. Uiteindelijk is het iets in jezelf, het is erg moeilijk, maar op een gegeven moment heb ik gedacht: okey, dan ga ik dood, prima joh. Dit is natuurlijk niet zo simpel, er is veel tijd over gegaan, maar door dat de hele tijd te herhalen naar mezelf kon ik het beter accepteren. Ik heb zelf een angststoornis en ik merk dat het helpt om me het allerergste scenario voor te stellen en uit te denken voor mezelf op een rationele manier, angst is namelijk iets dat vaak aan een vage gedachte vast zit, maar zodra je dan het gaat testen, door je voor te stellen als het zou gebeuren dan helpt dat ofzo, heel vreemd. Ik hoop dat je hier iets mee kan, en anders begrijp ik dat dit klinkt als onzin hahaha

Hoi . Ik herken dit ook . Heb ook angst . Angst voor enge ziekte en de dood . Heb bloedtest gedaan . Alles was ok niets aan de hand met me . Genetische onderzoek laten. Niets aan de hand . Toch denk ik er nig steeds aan . Krijg het niet echt uit mijn hoofd . Weer hart longen zuurstof en bloeddruk laten meten. Ook alles prima . Maar toch ....... Vind het moeilijk om tegen me zelf te zeggen dat er niets aan de hand is . Heb soms zoveel angst . Ga ook naar een praktijk ondersteuner. Mss helpt het ook voor een ander om hier naar toe te gaan .

Hoi Yara,

Dit klink mij inderdaad erg bekend. Heb hier ook veel last van. Het ene moment kan je over de daken springen en het andere moment ben je niks waard en lig je het liefst op je bed.

Hoi yara

Ook ik herken dit. Ook dat rot gevoel, rare wereld en geen zin en puf ik de dag. Elk moment kunnen huilen en de wereld (her leven) heel anders zien dan eerst.
Ik vind dat het ergste eraan

Ik herken het maar al te goed . Ik heb nl last van een burn out. Ik vind het het naar . Al die rare symptomen. Soms de raarste dingen denk . Het blijft de hele dag in je hoofd zitten . En idd . De ene dag voel je je zo ziek en de andere dagen voel je je zo goed .

Hey laat in je maag kijken onder verdoving voel je helemaal niet vraag verdoving de meeste dan ben je gerust erna dat je geen maagkanker hebt en krijg je de juiste medicatie dat je geen pijn meer hebt heb dat ook laten doen en had teveel aan zuur daag sterkte

Herkenbaar zelf vaak last van mn maag was bang voor maag ONDERZOEK was niet erg met roesje ik mekeerde niets ernstig slik 20 mg 2 maal daags maar mn angst is weg maar als ik afbouw komt het weer terug je moet het langzaam afbouwen maar ik blijf het gebruiken heb ook alpracolam maar nu bijna niet te krijgen dit geef weer veel stres heel veel sterkte

Hey,

Dit herken ik zeker heel erg. Vooral s'nachts maak ik me er erg druk om. Veel boeren, maagzuur, flinke rommels, m'n hart voelen bonzen in m'n maag..

2x een gastroscopie gehad (dit ook i.v.m. een maagbacterie)
Maar alles was netjes en schoon. In tijden van stress (en vooral als ik echt even niks te doen heb) begint het enorm aan te slaan. Soms komt het weleens voor dat ik bloedheet en bezweet wakker word, midden in de nacht.

Ik ben ook hele dagen bang voor alles en iedereen en voor mezelf. De dagen zijn verschrikkelijke zo. Zoek al een tijd pijnloze medicijnen om te stoppen, maar kan niks vinden

Ik herken het zeker! Het is ontzettend zwaar als je er recht in zit! Bij mij begon het 2 jaar geleden en hopenlijk stel ik je misschien wat gerust dat het minder gaat worden, en je niet gek wordt! Ik heb ook zolang gedacht dat het nooit weg zou gaan en dat ik echt gek zou worden. Door hulp ben ik gaan begrijpen waarom mijn lichaam dit deed ( de derealisatie, duizeligheid het gevoel dat ik niet goed kon zien, en ik alles niet goed mee kreeg). Ik weet nu als het soms nog gebeurt dat ik overprikkeld ben of teveel in mijn hoofd zit en mijn lichaam mij eigenlijk op die manier er voor wil waarschuwen. De ene dag lukt mij dat makkelijker dan de andere dag om die rust erin te krijgen ;) wens je veel kracht hierin want iknow het is zo zwaar! Gun jezelf de tijd en ook rust als je uit een zwaarre periode komt.. ook al is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan.

Ook hier herkebaar.
Wat betreft overprikkelig; ik kanniet meer zonder mn noice cancelling headphones.
Geenexter lawaai en ik kan luiseren naar muziek of een boek/debat/presentatie.

ik ben 63 jaar en heb sinds bijna 2 jaar te maken met angst en paniek en extreme vervreemding . ik krijg hulp maar voel me zo eenzaam en alleen in mijn strijd . ik sta er mee op en ga er mee naar bed . ben aan huis gekluisterd . en kan bijna niet geloven dat mijn leven nog zin heeft . ik ben al wat ouder maar de hulp die ik krijg helpt me een beetje . maar door de hele dag heen speelt mijn probleem . ik voel me zo alleen ook al krijg ik hulp . je moet het zelf keer op keer doormaken . en ik herken me in jou verhaal.

Hey hey ik heb er ook heel erg last van ik kan niets van muziek aanhoren ik word er helemaal gek van heb een heel kort lontje en voel telkens een raar gevoel in mijn keel waar ik telkens op let en meteen als ik wakker word begint het weer, ik hoop telkens als ik wakker word dat het goed is maar dat is het telkens niet ben er ook veelste veel mee bezig maar het lukt me niet om mijn gedachtes eraf te houden hoop dat het met jullie snel beter gaat dit wens je niemand sterkte!!! Groetjes rowdy

Hi Esmee,

Dank je wel voor je reactie! Zouden wij in contact kunnen komen met elkaar? Zou graag met je willen praten!

Groeten,

Alain

Hi Alain,

Wat vervelend dat je dit meemaakt. Ik herken alles wat jij omschrijft, het gevoel van onmacht, de angst om gek te worden.. Dat je denkt dat het nooit meer goed komt.

Heb nooit eerder last gehad van paniekaanvallen, maar sinds een jaar draait alles om angst en paniekaanvallen. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed.

Ik zou het fijn vinden om te praten met iemand die hetzelfde meemaakt. Want soms heb ik het gevoel dat ik de enige ben die hier last van heeft. Kunnen wij in contact komen?

Ik denk trouwens wel dat ondanks dat we misschien denken dat we er nooit uit gaan komen, we diep van binnen ook weten dat het uiteindelijk goed komt :)

Gr Nathalie

Hi Alain,

Ik zag dat je op deze site niks kan delen van persoonlijke gegevens dan worden ze gelijk verwijderd..
Ik hoop dat je een stap durft te zetten om iemand om hulp te vragen( kan ook een praktijkondersteuner bij de huisarts is laag drempeliger, maar niks moet !!). Want het is zwaar om zulke dingen mee te maken.. ik wou dat ik eerder hulp had gezocht ( ik werkte zelf als begeleider bij psychische mensen dus hoe ironisch he dat we onzelf dat niet geven). Één advies die mij veel hielp maar is moeilijk en moet je veel voor oefenen.. probeer de klachten niet weg te krijgen dan worden ze meestal erger, ik leerde op en duur er recht in te gaan zitten en te accepteren dat ze er waren( zelf deze week ook weer een terug valletje in klachten die jij beschrijft en dat is k*t en soms beangtstigend maar oke ik weet dan dat ik even op de rem moet en misschien blijft het altijd wel wat bij mij). Toen ik naar de kern ging kwam ik ook uit op een stukje wat jij schreef ik cijferde me altijd weg voor anderen ik was een ontzettende pleaser.. hier zat ook een groot stuk van mijn klachten dus misschien dat daar ook iets in zit voor jou..
En wat Nathalie hier ook schrijft ; misschien weten we diep van binnen dat het ooit goed komt maar hoe is nog een hele reis.

Liefs voor jullie allemaal strijders ;) !

Hoi Alain,

Heel naar om te lezen dat je dit moet meemaken.

Ik ben op dit forum terecht gekomen om te zoeken naar handvatten voor klachten van dezelfde aard. Ik heb er last van zodra ik ook maar denk aan rijden op de snelweg. Daar waar ik ruim 15 jaar lang 50,000km per jaar maakte, heb ik de strijd 1,5 jaar terug opgegeven. Ik heb mijn goede baan verruild voor een baan inde buurt en rij alleen nog binnen de stad. Alleen maar omdat ik in 2014 te maken kreeg met heftige paniekaanvallen in de auto die getriggerd werden door derealisatie, duizeligheid en een overweldigen d gevoel van “ik wil hier nu niet zijn”

Hard voor mezelf zijn, jarenlange therapieën, sporten, voeding.. noem het maar op werkte allemaal niet en nu voor het eerst denk ik eraan om me richten tot medicatie. Dat is voor mij waarschijnlijk de enige mogelijkheid om me niet te laten beperken.

De positieve noot die ik je mee wil geven is dat het bij mij wel afvlakte toen ik ging sporten. En omdat ik me heb inmiddels volledig heb aangepast denk ik er niet vaak meer aan. Ook jij zult een weg gaan vinden, leg er niet teveel druk op.. het komt zoals het komt en sta jezelf toe de positieve dingen in de ‘momenten’ in te zien

Succes!
Een lotgenoot

Ik zie dat Alain en Esmee graag in contact komen en dat lijkt me ontzettend verstandig. Kan mij hier iémand 1 geldige reden geven waarom dit niet via de site kan, als beiden hierom vragen? Is dit forum er niet om mensen te helpen?

@moderator, graag een oplossing zodat mensen met mekaar in contact kunnen komen indien ze daar beiden voor kiezen.

Dit forum is vooral bedoeld om anoniem je hart te luchten en steun te vinden in de verhalen van anderen. Daarbij is het inmiddels wel ook mogelijk om contactgegevens achter te laten. Om mogelijk misbruik te verkomen, worden deze enkele weken na plaatsing weer verwijderd.

Ik heb hier ook last van en een trucje uit gevonden denk ik om me nummer te posten, Alain en esmee jullie kunnen me appen en dan kunnen we evt een groeps app maken… 

Redactie: Het is niet toegestaan telefoonnummers op te nemen in de geplaatste tekst. Een e-mailadres op sommige lotgenotenforums (zoals het forum Eenzaamheid) mag wel. (reclame is niet toegestaan en wordt verwijderd)

Hartelijk dank aan de redactie, zeer gewaardeerd.

Hi Alain

Dit klinkt zo herkenbaar!
Derealisatie ,angst voor angst en vluchtangst
Nergens je fijn voelen en eigenlijk wil je alleen maar rust en rust en rust en je fijn voelen.

Een tip die ik je kan geven .....
Zorg dat je naar buiten kan en ga niet naar werk ....maar zorg wel dat je weer aan je zelf kan werken neem de tijd.....
Uit eigen ervaring wil je veel te snel weer wat gaan doen...omdat je denkt dat de regelmaat je goed doet...
Alleen is het eerst van belang dat de regelmaat is opstaan en zorgen dat je thuis de dingen probeert op te pakken....en rust vind....
Daarna kan je stap voor stap bekijken met werk wat handig is om te kijken in welke
Tempo je weer iets kan gaan ondernemen.
Laat je niks verplichten.....het is jou lijf

Hey Alain.

Ik heb precies hetzelfde wat jij hebt.. het is fijn om het gevoel te hebben dat er iemand is die begrijpt hoe je je voelt. Kunnen we met elkaar praten?

Ik hoop dat het al iets beter met je gaat.

Knuf,

Laura

Wat ontzettend naar die angst. Het gaat gelukkig nu met mij steeds beter en nu na 1.5 jaar heb ik meer ups dan downs. Ik kan je alleen vertellen wat bij mij heeft geholpen.
Allereerst, bewegen. Bewegen in de buiten lucht heeft mij geholpen. Een audio boek op story tel luisteren terwijl ik in het bos of in de duinen loop.
Zo min mogelijk prikkels en rustig aan doen. Ik ben ook banenzwemmen en klimmen erg leuk gaan vinden. Sporten is echt een goede reset voor je lichaam, je bent namelijk even niet bezig met je zelf, je hersenen hebben weer iets nieuws waar ze hun aandacht op kunnen vestigen.
Dat is het met die hersenen van ons ze zijn vrij primitief en sommige delen willen graag problemen oplossen zoals in mijn geval, mijn angst. Ik zat in een cirkel van denken aan angst, daar kreeg ik meer angst gedachten van en daar kreeg ik dan weer meer symptomen van, die uiteindelijk weer cirkelen naar meer angst gedachten.
Mijn hersenen willen het probleem oplossen daar er veel mee bezig te zijn en door het probleem steeds onder een loep te leggen vergroot je het dus ook en ben je constant mee bezig.

Daarom is het goed om dingen te doen waarmee je je aandacht kan verleggen, een nieuwe hobby of sporten of wandelen etc. Het werkt echt in mijn geval.
Wat ook bij min heeft geholpen is een mindshift. Ik heb zolang geprobeerd het probleem op te lossen (1.5 jaar) waardoor ik mezelf ook continue in die cirkel bleef houden. Ik heb nu zoiets van, fuck it allemaal. Het zal wel. Als dit onderdeel van mijn leven is dan is dat maar zo. Ik heb geen zin meer om er tegen te vechten. Het kost teveel energie en als ik het ene op los komt er iets nieuws voor terug. Ik vecht er niet meer tegen en ik ben er klaar mee dat het mijn leven zo groot beïnvloed. Het is zonde om de tijd die je hebt op de aarde te leven in angst.
Het is voor mij wat makkelijker praten omdat ik wat verder ben op mijn pad maar ik denk dat dit de goede richting is.
Succes en het wordt steeds minder en op een gegeven moment leer je er mee leven. Wie weet gaat het wel helemaal weg maar zolang ik er verder mee kan leven vind ik het ook goed, het is een stukje van wie ik ben.

Sterkte en succes!

Hey allen!

Ik heb 7 maanden last van derealisatie, ik weet dat dit over kan gaan dit was bij mij het geval na 3 maand, en toen kreeg ik het alweer. Ik en ongelofelijk veel onderzoeken gedaan.. Alles maar alles kost geld.. Een idee om een groeps app aan te maken??

Ik ben Laura en ik zit in precies het zelfde bootje sinds vorig jaar. Misschien dat we een groepschat kunnen aanmaken om met elkaar te kunnen praten? Ik denk dat dat wel opluchting geeft.

Redactie: Het is niet toegestaan telefoonnummers op te nemen in de geplaatste tekst. Een e-mailadres op sommige lotgenotenforums (zoals het forum Eenzaamheid) mag wel. (reclame is niet toegestaan en wordt verwijderd)

Hey Alain,

Ongeveer 2 jaar geleden ook een heftige angst en paniekstoornis met derealisatie meegemaakt, je bent zeker niet alleen en niet gek aan het worden. Destijds had ik dagelijks meerdere paniekaanvallen, constante angst, sliep niet meer, durfde de deur niet meer uit, overtuigd dat ik een enge ziekte had en hierdoor ook depressieve klachten erbij gekregen.

Wacht niet met professionele hulp te zoeken, en wees niet bang om medicatie te accepteren om dit een halt toe te roepen! Bij mij was het een neerwaartse spiraal van 6 maanden voordat ik hiermee startte, en vanaf dat moment rustig aan overeind gekrabbeld.

Voor mij hielp een gestructureerd programma, steun zoeken van de omgeving, zelfdiscipline en wilskracht. Ondanks de angst en paniek is het belangrijk om niet op de bank/in bed te blijven hangen en toch dingen te doen, al is het op een lager pitje. Er is helaas niet 1 wondermiddel, voor mij was/is het een combinatie van:

1. Steun van de omgeving: praat met familie, vrienden, professionele hulp. Je zal zien dat velen je willen helpen, maar onthou dat je het zelf moet doen.
2. Psychologische hulp: met name EMDR voor traumaverwerking en cognitieve gedragstherapie, ook een zwaar proces trouwens.
3. Medicatie: op advies van arts en psycholoog hielp voor mij kortdurende behandeling met Oxazepam om paniek te onderdrukken en ongeveer een jaar SSRI met rustige opbouw en dan rustige afbouw.
4. Bewegen: programma laten opstellen bij de kinesist voor dagelijks ontspanningsoefeningen om blokkades en onbalans in het lichaam weg te werken. Daarnaast fanatiek beginnen te wandelen, mountain- en gravelbiken, kortom sporten in de natuur.
5. Meditatie en yoga: dagelijkse ademhalingsoefeningen, visualisatie oefeningen, weer leren in het hier en nu te zijn, dankbaar in het leven staan.
6. Dagplanning en dagboek bij houden: ieder einde van de dag maakte ik een uurprogramma voor de volgende dag, geeft ook een houvast. Daarnaast schreef ik een aantal positieve zaken van de dag op, dit waren soms banale zaken zoals naar de film gaan met mijn zoontje of een avondmaal koken (toen een hele prestatie).
7. Gezond leven: op tijd naar bed, op tijd opstaan, geen alcohol, geen koffie, weinig vet en suiker, muesli voor ontbijt, etc. Ieder lichamelijk onbehagen was voor mij genoeg om in paniekstand te schieten, gezond dieet hielp me om me beter in mijn vel te voelen.
8. Positieve self talk: ondanks dat je er niet in gelooft, wel tegen jezelf zeggen dat je eruit komt, sterk en veerkrachtig bent. Probeer ook de kleine dingen meer te appreciëren, de soms korte vluchtige momenten waarop je je beter voelt (na verloop van tijd duren ze weer iets langer en komen vaker voor).
9. Werken: op mijn dieptepunt heb ik 3 maanden niet kunnen werken. In overleg met mijn werkgever vrij snel wel weer (deeltijds) aan het werk gegaan en dit deed goed. Gaf me een gevoel van erbij te horen en aan de betere hand te zijn.
10. Tijd: het heeft waarschijnlijk tijd gekost om in deze situatie te belanden en het kost weer tijd om eruit te geraken. Ik had lange tijd migraine, prikkelbare darmen, overmatige stress, en nooit aandacht aan besteed tot mijn lichaam en geest stop zeiden.

Het is een lang herstel. Hou rekening met periodes van 2-3 maanden waarin het steeds iets beter gaat als je je aan het schema houdt. Ondertussen ben ik er helemaal van hersteld. Nu ongeveer een jaar geen paniekaanval meer gehad, ook antidepressiva volledig afgebouwd sinds 3 maanden. Ik voel me beter, lichter, weerbaarder dan ooit, al weet ik dat het een aandachtspunt zal blijven.

Hou vol, je kan dit.

Mike

Beste Alain,

Hoe is het nu ?

Ik ga momenteel weer zeer zwaar gebukt onder een combinatie van hevige angst en gespannenheid (vooral in mijn buik), apathie, dissociatie (dp en dr), depressie, opvliegers, buikpijn en soms misselijkheid erbij. Gisteren heb ik zelfs 113 gebeld ivm acute suïcidale gedachten. Begin vorige week had ik een paar goede dagen, maar dan draaf ik weer tever door met als gevolg een zware terugslag. Ik kan onderhand maar één ding hopen en voor bidden. Alsjeblieft geen euthanasie traject !!!!! Gr. Frank

Beste Alain,

Ik herken je verhaal helemaal!
Ook ik zit in hetzelfde schuitje. Ik heb al van alles geprobeerd en ben ook al meerdere keren opgenomen geweest, wat vreselijk is! Inmiddels ben ik voor 2 jaar afgekeurd en ben ik de baan waar ik zo trots op was kwijt geraakt.
Er wordt vaak gezegd, dat je steun bij anderen moet zoeken, maar ik ben alleenstaand, zonder kinderen. Ik heb geen contact meer met mijn familie, omdat mijn familie mij niet begrijpt en véél harder in het leven staan. Vrienden heb ik ook niet meer. Ook zij begrijpen me niet en dan is weglopen vaak makkelijker, dan helpen. Ik voel mezelf hierdoor héél erg eenzaam en is het ook héél erg zwaar om terwijl je je zo slecht voelt ook nog voor jezelf moet zorgen! Hoe dan!
Als er een app groep aangemaakt is mogen jullie mij hier ook aan toevoegen. Héél véél sterkte Alain!!

Redactie: Het is niet toegestaan telefoonnummers op te nemen in de geplaatste tekst. Een e-mailadres op sommige lotgenotenforums (zoals het forum Eenzaamheid) mag wel. (reclame is niet toegestaan en wordt verwijderd)

Ik zit ook sinds een paar jaar in constante angsten. Vanaf dat ik wakker word tot dat ik ga slapen. Ik heb zo geen leven. Ook depressief aan t worden. Ik kan niets en vind ook niets leuk. Over 2 weken maar weer naar de psycholoog. 2 jaar geleden heb ik schematherapy gedaan en antidepressiva geslikt. Sinds een jaar gestopt. Zo bang dat ik nooit meer beter word. Ik ben er nog omdat ik 2 kinderen heb anders had het voor mij niet gehoeven. Angsten nemen je leven over

Ervaar het zelfde probleem, mijn advies is om het boek: self-help for your nerves te kopen van dr. Claire weekes. Is echt een ontzettende eye-opener voor mij geweest. Ook staan er van haar wel filmpjes op YouTube of zijn er podcasts te luisteren op Spotify maar ik raadt echt aan om dat boek te gaan lezen!!

Probeer het zoveel mogelijk over je heen te laten komen, DR en angst is vervelend maar uiteindelijk gebeurt er niks met je. En is het ook niet schadelijk!!

Dag Alain, ik weet waarover je het hebt. Als het een troost mag zijn, dat van die derealizatie heb ik ook al een paar keer meegemaakt in mijn leven, dit is inderdaad heftig maar uiteindellijk gaat dit wel voorbij. Ik heb het telkens bij zeer grote veranderingen in mijn leven. Ik zou tijdellijk wel medicatie gebruiken, als je een goede dokter hebt zal hij je medicatie voorschrijven dat enkel de angst wat tempert, maar je zal de angst wel nog voelen. Dit kan het iets dragelijker maken. Daarnaast natuurlijk andete stappen ondernemwn, evt therapie, lotgenoten, praten, enz....hopellijkheb ik je hiermee wat geholpen. Zit zelf terug in een crisis na het wegvallen van een 20 jarige vertrouwensband in mijn leven, grt frederic

Zit in dezelfde situatie. Angst en stress jaren perfect kunnen onderdrukken met paroxetine. 2mnd geleden van 20 naar 10mg. Na aantal weken kwam alles super hard terug. Nu 6wkn terug op oude dosis en nog steeds geen echte beterschap. De angst om hier niet meer uit te geraken werkt als een visieuze cirkel

ik ken het gevoel

Hallo,

Mag ik vragen hoeveel je slikte? En hoe gaat het nu?
Gaat die apathie nog weg? En de dissociatie?

Beste, na 2 zeer goede, bijna euforische weken, heeft de zoveelste terugslag vanaf vorige week maandag keihard toegeslagen. De hevigste klachten (gelukkig niet de hele dag net zo zwaar als in de ochtend) zijn angst, gespannenheid, snel ademen, zware dp/dr, enorme hoofdpijn, totaal gevoelloos en emotieloos (apathie), etc. Ik kan alleen maar hopen en zelfs bidden, dat het herstel spoedig in zicht komt. Met de benzo's ben ik sinds 02-11 overigens aan het afbouwen met een kwart pil per maand !

Het is een ware hel

ik dacht dat ademhaling 'n fysiek iets is wat automatisch gaat, ik bedoel als je je adem inhoudt totdat je flauw valt nemen je hersenen 't over en ga je weer ademen (anders e is verdrinking ,dan zuig je water naar binnen als je door ademgebrek onder water bent geraakt, en je hersenen nemen 't over), ik ben geen arts maar mee dat 't zo werkt

Hey Sanne, ik heb exact hetzelfde probleem! Ik focus mij al jaren op mijn ademhaling waardoor het nu soms lijkt alsof het niet meer vanzelf loopt en ik het zelf aan het doen ben. Ik heb al bij verschillende specialisten hulp gezocht en toch betert het precies niet… heb je toevallig eens tijd om hier over te praten? Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die exact hetzelfde voorheeft

Hey Lindsay,
Dat heb k dus ook ik heb zeker tijd op hier over te praten k zie nu pas je berichtje .
Laat wat van je horen

Hey Lindsay,
Ik zou graag er over willen praten want k dacht dus echt dat ik de enigste was.
Laat wat van je horen!
K ben ook nog nooit iemand tegen gekomen die dit heeft

Ik heb dit ook!! Ik let er de laatste tijd zoveel op dat ik het gevoel heb dat ik soms “vergeet” te ademen.

Ja maar dat kan echt niet ik heb hetzelfde hoor! Maar het gevoel lijkt heel echt. Wat wij doen is dan verkeer ademen is heel naar gevoel maar kan niks gebeuren. Anders moeten we even e-mails een keer uitwisselen

Ik heb het ook extreem, wil niet meer maar kan er niks voor vinden om te stoppen,
Een hel elke dag weer

HOi,

Dit is echt heel herkenbaar. Ik heb ook erg last van derealisatie. Het idee dat ik inderdaad via een foto naar andere kijkt en een robot mijn lichaam beweegt. Ik wordt daar ook extreem angstig van en krijg ook paniekaanvallen. Ik heb er vandaag ook last van ik voel me opgejaagd en de wereld voelt raar alsof ik er niet ben alsof ik gevangen zit in mezelf. Ik ben ook erg bang voor een psychose of dat ik mensen eng ga vinden of gek ga worden. Ook door de psycholoog weet ik dat dit niet het geval is, maar tijden zo'n aanval vind ik dat ook erg lastig te relativeren. Kortom je verhaal is ontzettend herkenbaar.

Dit herken ik ook. Beheerst mijn leven. Helaas geen oplossing

Gaat het om anti depressie medicatie?
Ik heb ook oxazepam geslikt tot die medicatie begon te werken iov met GGZ arts.
Dus overleg het zou ik zeggen...suc6 en sterkte

Neem al 15 jaar temesta in de tijd voor afkicken alcohol probleem dat drinken is me volledig af maar zit met benzo verslaving al 2 keer proberen afkicken in kliniek maar wel vermindert maar niet van afzou graag eens kunnen praten met iemand die weet waar ik het over heb aub

Hoi,

Ik herken mezelf zooo in jouw verhaal...
In rustige periodes kan ik zelf alles, lees supermarkt, verder wandelen dan normaal, ergens heen gaan

En nu al enige tijd weer zwaar straatvrees, paniek enz enz
Heb er 20 jaar last
Van.... en dit is mijn 4e hele zware periodes.... en waarom? En hoezo... schiet mij maar lek

Bloosangst heb ik ook mijn levenlang last van! Veel therapiën gehad, zelfs botox tegen blozen! Ik moet zeggen als ik mijzelf zeler voel is het blozen minder, maar bij zwakke momenten ernstiger! Het blijft vervelend, de gedachten die soms met je aan de haal gaan. Was er af en toe maar een wonderpil voor. 😉

Hoi Miranda,

Helaas heel herkenbaar. Ik heb een zoon van tien. Altijd de angst dat er iets met hem gebeurd, dat hij ziek wordt. Maar vooral ook angst dat ik ziek word, dood ga, hem achter moet laten. Hij heeft ook een lichtverstandelijke beperking dus dat maakt de angst nog groter.
Ik probeer wel hem er zo min mogelijk van te laten merken. Ik verdraag de angst en deel die met anderen maar nooit met hem. Het enige wat ik je kan aanraden is om je kinderen ook op die manier wat meer vrij te laten en jouw angst niet bij hun te leggen, hoe moeilijk dat ook is. Ze zullen anders misschien juist steeds minder met je gaan delen en afstand gaan houden. Ik geloof dat dit soort angsten idd hun oorsprong hebben in onze jeugd en wat daar wel of niet gebeurd is.
Veel sterkte en succes!

Hoi Caroline. Mijn vader is gestorven toen ik zes jaar was en heb ongeveer sinds mijn 11e last van angst en paniekaanvallen. Sindsien ben ik bang voor de dood. Ik weet niet of dit hetzelfde is, maar extreem en nu ik 54 ben en ouder wordt, worden de aanvallen erger. Twee jaar geleden, na erg lange tijd, weer hulp gezocht, van her naar der gestuurd en nóg bezig met het vinden van 'de juiste praktijk. Weer ergens anders en weer met iemand anders, weer mijn verhaal gedaan en weer verschillende uitspraken.
Ik ben er elke dag mee bezig, de ene dag wat minder dan de ander, maar zo vermoeiend. Soms lijkt het alsof ik kortsluiting maak in mijn hoofd en ben al wel eens neergeklapt. Ik word niet gehoort of ze nemen me niet serieus, geloven me niet...ik probeer het met ademhalings- en ontspanningsoefeningen onder controle te krijgen, wat ietsje lukt soms, maar ze begrijpen niet, dat, dat maar voor eventjes is en de angst maar blijft terugkomen, soms zelfs erger hierdoor. Zo moeilijk!! Groetjes Katja

Hoi Tille, je verhaal klinkt voor mij best herkenbaar. Ook mijn man heeft me een paar keer toe emotioneel beschadigd door stiekem contact te hebben met zijn exen. Het is voor mij nu 4 jaar geleden. Maar ik blijf onzeker, ik durf ook mijzelf niet te zijn en dat gaat best ver door. Ik hoop dat het inmiddels wat beter met je gaat. Als je er behoefte aan hebt wil ik gerust verder met je kletsen hierover hoor.

Groetjes Marianne

Dit is echt volkomen normaal. Als je angstig bent sta je constant op scherp en produceer je veel adrenaline. Je reptielenbrein stond contant aan. Je lichaam moet even weer herstellen. Neem de tijd en laat het vooral over je heen komen. Dan kun je hierna weer functioneren op je natuurlijke energie i.p.v. adrenaline.

Hoi Lotje,

Hardlopen of een andere sport kan ik je zeker aanraden. Je voelt het positieve effect niet direct, maar na enkele weken voel je je fitter en daardoor sterker, ook geestelijk. De truc is langzaam opbouwen, zodat je geen dingen van jezelf gaat eisen die niet haalbaar zijn. Ik heb een angststoornis en ik gebruik ook medicatie, maar mijn tweewekelijks rondje hardlopen gaf me net dat extra vertrouwen in mijn lichaam. Oxazepam is een goede angstremmer maar mag slechts beperkt gebruikt worden wegens risico op verslaving. Het is geen lange termijn oplossing. Bovendien mag je geen auto rijden met oxazepam. Ik hoop dat je hier iets aan hebt, sterkte!

Beste Lotje,

Ik loop hard omdat ik anders de depressie inschiet. Het werkt echt maar soms kom ik niet van de bank af. Veel succes en sterkte

Je hoeft geeneens hard te lopen. Wat ook werkt is gewoon wandelen. In de ochtend een uurtje en in de avond een uurtje. Oxazepam liever niet nemen. Helpt maar als je na 2 weken moet stoppen, komt het erger terug. Ook cognitieve therapie werkt. Als je snapt hoe je lijf werkt bij angst, wordt de angst om de angst minder.

Dag Lotje,

vooraleer je begint, ga even langs een cardioloog voor een EKG en fietstest om zeker te zijn dat er geen onderliggende hartaandoeningen zijn die de hartkloppingen triggeren. Indien alles ok, zou je zeker kunnen gaan sporten, is nooit verkeerd natuurlijk. Je kan ook een betablokker vragen indien de hartkloppingen niet overgaan.

Heel veel succes.

Hartelijke groet, Joris.

Dag Lotje,

Krachtsport heeft mij heel goed geholpen. Na +/- 6 maanden angstvrij en ook vrij van medicijnen, en ik slikte behoorlijk hoge dosis Oxazepam, 50mg verdeeld over 2Xper dag. Het gaat nu top met mij.
Misschien helpt hardlopen ook, maar daar vind ik geen voldoening in. Succes. Groet van Ron